"Μια
μικρή χαραμάδα στης ψυχής μου τη λάβα / ξεχειλίζει κι αρχίζει
να τραγουδάει τ' αηδονάκι"... Με αυτούς τους στίχους
ξεκινά ένα από τα τραγούδια του νέου δίσκου της Ελένης Βιτάλη
που έχει τον προειδοποιητικό τίτλο "Επτά... και να προσέχεις".
Επιτέλους άρχισε και πάλι να τραγουδάει το αηδονάκι...!
Ύστερα
από το ανατρεπτικό "Απέναντι μπαλκόνι" το 1989 και το
ιδιαίτερο "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ" το 1994
(σε στίχους και μουσική της ίδιας), η Ελένη Βιτάλη δεν είχε κυκλοφορήσει
ολοκληρωμένη studio δουλειά, μόνο έκανε συμμετοχές σε δίσκους
άλλων, ενώ οι πιο πρόσφατες παρουσίες της ήταν το live "Προσκήνιο"
το 2000 και το single "Ακολούθα τα πουλιά" το 2005.
Με λίγα λόγια, το "Επτά... και να προσέχεις" έρχεται
να καλύψει ένα κενό περίπου είκοσι χρόνων, χρονικό διάστημα στο
οποίο μας έλειψε ασυγχώρητα.
Τα
τραγούδια του νέου CD, δώδεκα τον αριθμό, είναι και πάλι γραμμένα
από την ίδια. Τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω της η
Βιτάλη τον ξέρουμε, εδώ απλώς έρχεται να μας τον επιβεβαιώσει,
ίσως και να τον εξελίξει. Λίγα κομμάτια (μόλις τρία) έχουν ερωτικό
χαρακτήρα. Τα υπόλοιπα ρίχνουν μια λοξή ματιά στην πονεμένη εσωτερικότητα
του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά και στις εξωτερικές συνθήκες που
τον καταδυναστεύουν. Μπορεί στο υλικό κάποιος να βρει αμιγώς λαϊκά
όπως το ευδιάθετο "Καράβια αραγμένα", το ζεϊμπέκικο
"Η τρέλα" με την εξαιρετική ενορχήστρωση, που είναι
αντίστοιχο σε ήχο και σε συναίσθημα με το "Ανοίχτε τα τρελάδικα",
το χασάπικο "Στην αγκαλιά μου δεν κοιμούνται αγγελούδια"
με δεύτερη φωνή από το Γιώργο Νταλάρα, τα τσιφτετέλια "Κάρβουνα"
και "Με κρασί, τσιγάρο και φιλιά" που θυμίζουν κάτι
από αυθεντικό λαϊκό χορευτικό τραγούδι σαν αυτό που γράφονταν
τις προηγούμενες δεκαετίες και μοντέρνα ακούσματα. Το "Απ'
το παράθυρο" με "τσαμπουκαλίδικο" ροκ ήχο, το τζαζ
"Ποδήλατο" με τις ανησυχίες περί ζωής, το προβληματισμένο
"Επτά" και το "Ανάμνηση" με τις σουρεαλιστικές
του αναζητήσεις. Υπάρχουν και οι μπαλάντες όπως η "Χαραμάδα"
που μιλά για τη δύναμη που κρύβει η τραγουδίστρια μέσα της και
το τρυφερό "Γράμμα και γραφή" το οποίο επίσης θυμίζει
κάτι από τα παλιά. Η "Αρκούδα" αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση,
αφού μιλά με συμβολικό τρόπο για την αιτία που κάνει την ερμηνεύτρια
να τραγουδά.
Η
φωνή της Ελένης Βιτάλη είναι εξαιρετική - ποιος θα τολμούσε να
ισχυριστεί το αντίθετο - οπότε κάθε σχόλιο επ' αυτής θα ήταν περιττό.
Θα πω μόνο πως άκουσα ακέραιο το μοναδικό λυγμό της και αναλλοίωτα
τα χαρακτηριστικά γυρίσματά της. Στη "Χαραμάδα" (που
μιλά για το "θαύμα της ζωής") η ζεστασιά της φωνής της
απλώνεται αγκαλιάζοντας τον ακροατή... Την επιτυχημένη ενορχήστρωση
των τραγουδιών ανέλαβαν ο Γιάννης Σπάθας, παλιός της συνεργάτης
και ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης, οι οποίοι έδωσαν στα τραγούδια ιδιαίτερα
όμορφο ήχο.
Με
αυτά τα δεδομένα, θα λέγαμε πως το "Επτά... και να προσέχεις"
(του οποίου το υλικό είχε γραφεί εδώ και χρόνια) αποτελεί από
μια δουλειά με άριστο περιεχόμενο. Η αλήθεια είναι ότι δεν "κάθεται"
εύκολα στο αυτί με τις πρώτες ακροάσεις, αφού το υλικό χρειάζεται
χρόνο για να επιτύχει το σκοπό του. Εξάλλου το cd δε φτιάχτηκε
για να αποτελέσει καταναλωτικό προϊόν λίγων μηνών, ούτε για να
δώσει σουξέ στα ραδιόφωνα. Η Ελένη Βιτάλη, μια αναγεννημένη "Περσεφόνη"
που "γεύεται φλισκούνι, άγρια μέντα και ακούει αμόνι"
("Ανάμνηση") δηλώνει και πάλι την παρουσία της και εμείς
οφείλουμε να σταθούμε "προσοχή"!
|