«Από το Λίβερπουλ στην Σαντορίνη» ταξίδεψε ο Βασίλης Καζούλλης για χάρη του νέου του CD! Αγαπημένοι προορισμοί και οι δύο. Κρατώντας απόσταση από τον έναν δίσκο στον άλλον, με μια συχνότητα που αγγίζει τη τριετία (στο περίπου) μας χαρίζει εδώ και χρόνια τα τραγούδια του. Στις 6 Απριλίου ήρθε στα ράφια των δισκοπωλείων η ολοκαίνουργια δισκογραφική δουλειά του. Έναν μήνα μετά, έρχονται οι εντυπώσεις μου από το άκουσμά του. Οχι, δεν χρειάστηκα 30 μέρες για να καταλήξω σε μια γνώμη. Στα τόσα χρόνια παρουσίας του στον χώρο, η γνώμη μου για αυτόν είναι σταθερή. Παραμένει κλασσικός. Πρώτα πρώτα μου αρέσει το εξώφυλλο του δίσκου. Δίνει βάση (και βάρος) στην άποψη της αγγλικής πόλης και ποζάρει με την άνεση και την ανεμελιά τουρίστα της Σαντορίνης! Παραδέχομαι ότι άκουσα αμέτρητες φορές τα 11 τραγούδια. Γνωστό το στυλ του, αναγνωρίσιμη η κιθάρα του, κλασικός ο ήχος του, η φωνή του έχει τη δική της σφραγίδα. Από την πρώτη νότα ως την τελευταία ξέρω πως δεν θα με ξαφνιάσει με πειραματισμούς. Οσο όμως ακούω τα τραγούδια τόσο περισσότερο μπαίνω στη μελωδία και τη γλύκα τους. Διαπιστώνω ότι, για μια ακόμα φορά κινείται στα ίδια μουσικά μονοπάτια, με μια επανάληψη που ίσως να δείχνει κουραστική (& όμως δεν είναι τόσο...). Η κιθάρα του συνεχίζει να αποτελεί το βασικό όργανο στα κομμάτια. Οι μελωδίες είναι λυρικές και τρυφερές. Ο ίδιος συνεχίζει να γράφει στίχους όπου εκφράζει την αγάπη του, τον έρωτά του, τα συναισθήματά του, σαν να παραμένει ερωτευμένος με την ίδια κοπέλα. Μια σταθερότητα τον χαρακτηρίζει στο ύφος, στο στυλ στον τρόπο που εκφράζεται. Κάποιες φορές χρειαζόμαστε καλλιτέχνες που, ό,τι κι αν συμβεί, παραμένουν σταθεροί στις αξίες τους.

Μ' άρεσε το «Θα περιμένω το Χειμώνα» κι ιδιαίτερα η συμμετοχή του Φίλιππου Πλιάτσικα. Ομορφη η εισαγωγή στο «Παλιό αλφαβητάρι», εκπληξη η συμμετοχή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, η συνέχεια και η μελωδία του τραγουδιού μου θυμίζει λίγο Beatles. Τα Κίτρινα Ποδήλατα κάνουν πιο έντονο και πιο ρυθμικό το «Σβήσε μου τα φώτα», χωρίς να απέχει όμως από τη γνωστή λυρικότητα του Καζούλλη. Η κιθάρα, η μελωδία και η χροιά της φωνής του στο «Πώς να μιλώ» θυμίζει πολύ, παλιότερα τραγούδια του. Ήταν από τα κομμάτια που πρόσεξα από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Στο ίδιο στυλ και μοτίβο κινείται και το «Της αγάπης τα λουλούδια». Η «Πύλη Θαλασσινή» είναι πολύ μελαγχολική για τα γούστα μου. Ακουσα πολύ ευχάριστα το τελευταίο, το ενδέκατο στη σειρά τραγούδι που δεν φέρει τίτλο και φαίνεται ως "Hidden Track"...

... Δυνατές συμμετοχές στο album... Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, τα Κίτρινα Ποδήλατα ...

Φύγαν οι μέρες οι ζεστές μα δεν ζεστάθηκε η καρδιά μου
κι οι θάλασσες οι μακρινές σ' έχουνε πάρει από κοντά μου...
Θα περιμένω το χειμώνα γιατί ποθώ να νοσταλγήσω
το καλοκαίρι που θα 'ρθει το όνειρο να μου φέρει πίσω...

(στίχοι : Βασίλης Καζούλλης - «Θα περιμένω το Χειμώνα»)

Τίτλος CD
"ΑΠ' ΤΟ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ"
Εταιρεία: SEVEN
Είδος: CD