Music Corner

Για μένα η μουσική για τον κινηματογράφο είναι μεγάλη πρόκληση. Κάθε ταινία είναι και μια διαφορετική περιπέτεια. Είναι κάπως σαν γρίφος: πρέπει ταυτόχρονα να εκφραστώ σαν συνθέτης να υπηρετήσω την εικόνα, να μεταφράσω μουσικά συναισθήματα, δράση, καταστάσεις, να έχω στο μυαλό μου το συνολικό όραμα του σκηνοθέτη και - αν είμαι τυχερός - η μουσική στο τέλος να στέκει και ανεξάρτητα από την εικόνα!
Μουσική για εικόνες η εικόνες για μουσική..... Οταν έπαιξα τις πρώτες μου μουσικές στον Άκο Δασκαλόπουλο για να μου γράψει στίχους τον άκουσα για πρώτη φορά να μου περιγράφει τις εικόνες που του γεννούσε η μουσική μου. Αυτό το συμβάν έμεινε καρφωμένο στο μυαλό μου. Ίσως να μου έγινε έμμονη ιδέα, αλλά από τότε και ενώ συνέχιζα να γράφω τραγούδια, όταν έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα πάντα εικόνες. Μέχρι που έγραψα το πρώτο μου score για το Diary of a Lost Girl, μια υπέροχη ταινία του G.W Pabst και έτσι βούτηξα στον κόσμο της κινηματογραφικής μουσικής.
Κάθε ταινία είναι λοιπόν μια αφορμή για μένα να εξερευνήσω μουσικά τον εαυτό μου, ακόμα και να έρθω πιο κοντά στους συνθέτες που αγαπώ. Βλέποντας ένα φιλμ σχεδόν πάντα οι σκηνοθέτες θέλουν ένα βασικό θέμα. Και είναι πάντα μια λεπτομέρεια, μια κίνηση ενός ανθρώπου, ένα αναπάντεχο πλάνο της φύσης, και συχνά οι ατέλειωτες συζητήσεις με το σκηνοθέτη που θα γεννήσουν την πρώτη μουσική.
Από εκεί και πέρα περνάω ατέλειωτες ώρες με τους ηθοποιούς μπροστά στην οθόνη και σχεδόν γίνομαι ένα με αυτούς. Η μουσική μπορεί να ξεγελάσει τους θεατές μιας ταινίας. Μπορεί να μπει στο υποσυνείδητο τους και να τους οδηγήσει όπου θέλει αυτή. Γι' αυτό η ισορροπία με την εικόνα είναι πολύ λεπτή. Πολλές φόρες μια νότα παραπάνω ή πιο λίγο και η σκηνή αλλάζει τελείως. Αυτό μοιάζει με παιχνίδι...
Στο cd αυτό βρίσκονται μουσικές που έγραψα στην Ελλάδα και στην Αμερική καθώς και ένα κομμάτι για τον θεατρικό Don Juan. Και τρία τραγούδια με τρεις υπεροχές φωνές: Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας και Χρήστος Θηβαίος. Άλλωστε ξεκίνησα από το τραγούδι - ευτυχώς - και μετά σπούδασα ...τη μουσική. Αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένο, γιατί το τραγούδι είναι ιδιαίτερη τέχνη. Το τραγούδι με συγκινεί, με απογειώνει και με βάζει μέσα στο παρόν-παρελθόν, δηλαδή με τοποθετεί μέσα στο χρόνο. Ενώ με τη μουσική κολυμπάς σε χώρο και χρόνο κατά το δοκούν!
Θέλω πραγματικά να κάνω μουσική, όσο περισσότερο μπορώ και να συμμετέχω σε δουλειές που είναι ειλικρινείς και έχουν κάποια θετικά μηνύματα. Η μουσική είναι η πιο αφηρημένη γλώσσα. Είναι για μένα ο μόνος τρόπος να συνυπάρχω αρμόνικα με τον υπόλοιπο κόσμο. Σε μια εποχή που συμβαίνουν σημεία και τέρατα σε όλο τον πλανήτη και σε μια περίοδο που όπου βλέπει κάνεις γύρω του τόση δυστυχία είναι για μένα μεγάλη πολυτέλεια να ασχολούμαι με τη μουσική. Θεωρώ πως το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να είμαι ειλικρινής στην τέχνη μου. Έτσι νομίζω ότι συνεισφέρω θετικά και στους γύρω μου.