Τρίτο προσωπικό album για τη Ραλλία Χρηστίδου που όπως είχαμε προβλέψει από την αρχή, γρήγορα θα αποκτούσε ..."μονιμότητα" στην ελληνική δισκογραφία! Πέρυσι είχε μεσολαβήσει και ένα live album που κατά τη γνώμη μου όμως - ανεξάρτητα από την απήχηση της δουλειάς - ήταν μια βεβιασμένη κίνηση της εταιρείας της (αυτά τα live και τα best of όταν δεν έχεις τουλάχιστον 4-5 cd στη καριέρα σου, για μένα είναι εσφαλμένες κινήσεις). Το πρώτο που παρατήρησα ακούγοντας το νέο album της Ραλλίας είναι ότι για μια ακόμη φορά δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη. Και τα τρία της cd μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και δεν τολμούν το "παραπάνω βήμα" που αξίζει η ερμηνεύτρια. Από την άλλη όμως αυτό το cd θεωρώ πως σε αριθμό έχει περισσότερα καλά τραγούδια, απ' ότι τα προηγούμενα. Με το "έτοιμη" η Ραλλία βάζει στο καλλιτεχνικό της σακίδιο πολλά καλά κομμάτια, τόσο σε σύνθεση όσο και σε στίχο, που όμως σχεδόν όλα έχουν μια βασική αδυναμία. Την φτωχή ενορχήστρωση που βασίζεται στα κλασικά (κιθάρες, πλήκτρα). Νομίζω πως αξίζει η Ραλλία να αναδεικνύει τα σπουδαία φωνητικά της προσόντα σε ένα πιο πλούσιο "μουσικό χαλί".

Για μια ακόμη φορά θα δούμε πολλούς δημιουργούς να συνθέτουν και να δίνουν λόγια σε δισκογραφική δουλειά της Ραλλίας. Παρ' όλο που υπάρχουν κάποια ετερόκλητα στοιχεία στις δημιουργίες, η δουλειά σαν σύνολο μπορεί να χαρακτηριστεί συμπαγής (ίσως παίζει το ρόλο της και η "flat" ενορχήστρωση που έγραψα παραπάνω). Το "μια ζωή" του Σέρβου Kiki Lesendric είναι ο διάδοχος του "κρύψου", το τραγούδι που αγαπάς με το πρώτο άκουσμα. Ο Νίκος Μωραΐτης έχει γράψει τους στίχους, αλλά παρακάτω θ' ακούσουμε και καλύτερα λόγια από τον ίδιο. Εδώ αυτό το "μα εσύ δεν ζεις για κανένα, τον κανένα αγαπάς" ή "τώρα εγώ φοβάμαι αυτόν τον κανένα που όλο μπαίνει μπροστά", μου θύμισε λίγο προεκλογικά γκάλοπ της εποχής μας όπου ο ..."κανένας" πάντα θριαμβεύει!

Η διασκευή του "imagination" δεν μου άφησε κάτι. Το "ότι πληγώνει" με αιφνιδίασε όταν ακούγοντας το ρεφρέν διάβασα στο ένθετο πως είναι κομμάτι του Αντώνη Μιτζέλου! Μου θυμίζει έντονα pop τραγούδι περασμένης δεκαετίας (κάποιο μάλιστα μου θυμίζει αλλά ποιο;;;;) με πολύ όμως σύγχρονο ήχο. Γενικά είναι όμορφο κομμάτι σε στίχους Λίνας Δημοπούλου. Ικανότατος δημιουργός ο Μιτζέλος, δεν γράφει σε ρυθμούς ...Φοίβου (ευτυχώς!), αλλά μας εκπλήσσει συχνά πυκνά με τα τραγούδια του. Το "έξω βγες" είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του cd σε μουσική Αλέξη Τρουλινού και στίχους Νίκου Μωραΐτη. Ακόμα και η ..."επική" τρομπέτα στο ξεκίνημα είναι πολύ ιδιαίτερη. Κορυφαίο όμως κομμάτι του cd θεωρώ το τελευταίο, το "μη μου ζητάς συγνώμη", μπαλάντα με υπέροχη μουσική από τον Βασίλη Γαβριηλίδη και πολύ όμορφο στίχο του Νίκου Μωραΐτη. Εξαιρετική και η Ραλλία στην ερμηνεία της. Ειλικρινά άκουσα και ξανάκουσα αυτό το τραγούδι πολλές φορές και κάθε φορά μου άρεσε όλο και περισσότερο η ατμόσφαιρα και η αλήθεια του...

Το "ποια συγνώμη" με τη καταπληκτική εισαγωγή φανερώνει για μια ακόμα φορά το ταλέντο του Γιώργου Σαμπάνη στη σύνθεση, αλλά και την "εύπλαστη" φωνή της Ραλλίας που της επιτρέπει να αποδίδει περίφημα κομμάτια με μεγαλύτερες απαιτήσεις. Στο "η αγάπη δεν χάνει" ξεχώρισα ιδιαίτερα την εισαγωγή και το πρώτο μέρος του τραγουδιού με το ελαφρώς lounge ύφος του. Μου τα χαλάει όταν στη πορεία αποκτά πιο δυνατό beat. Τώρα που είπα lounge θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε στο μέλλον ένα τέτοιο album από τη Ραλλία που πιστεύω πως φωνητικά όχι μόνο μπορεί άνετα να υποστηρίξει ένα τέτοιο ύφος, αλλά θα της ταίριαζε και πολύ. Θα ήταν ίσως ένα καλό ..."βήμα παραπάνω" που έγραφα στην αρχή. Δύσκολο βήμα, ίσως και με μικρότερο κοινό, αλλά με ουσία για τη καλλιτεχνική πορεία της τραγουδίστριας.
Αντιθέτως δεν νομίζω πως είναι "βήμα παραπάνω" το ραπάρισμα της Ραλλίας στο "να προλάβω" του Δημήτρη Φάκου, τραγούδι που είναι και λίγο "εκτός κλίματος" με την υπόλοιπη δουλειά, όμως ακούς με ενδιαφέρον κάποια στιχάκια του που περιγράφουν με γλαφυρότητα αλλά και κυνικότητα το τρόπο που ζούμε σήμερα... "Να μη ξεχάσω να πεθάνω από τη πολλή δουλειά"!

Κατά τ' άλλα στο cd υπάρχει και το πολυακουσμένο πλέον ντουέτο με τον Γιώργο Σαμπάνη "μέρες που δεν σου 'πα σ' αγαπώ" για το οποίο έχουμε ήδη γράψει πολλά για τη ποιότητά του σαν τραγούδι. Είναι και το μοναδικό ίσως που διαθέτει μια πιο ψαγμένη ενορχήστρωση, αλλά ουσιαστικά δεν "ανήκει" σ' αυτή τη δουλειά.

Η ίδια η Ραλλία έχει γράψει τη μουσική στο "τίποτα δεν σου ζητώ" (σε στίχους Λίνας Δημοπούλου), τραγούδι με μια ελαφρώς πιο λαϊκότροπη αύρα που άκουσα ευχάριστα και που φανερώνει πως η τραγουδίστρια δεν έχει ξεχάσει να γράφει καλά τραγούδια! Ευχάριστα άκουσα και το "ποτέ δεν ήσουνα εδώ" των Βασίλη Γαβριηλίδη και Θάνου Παπανικολάου ("να ζήσω ακόμα μια επανάληψη βαριέμαι, να συγχωρώ φωτοτυπίες σου παλιές"!), ενώ το "είναι δυνατά" των Γιάννη Κωνσταντινίδη και Νίκου Μωραΐτη ...πέρασε και δεν ακούμπησε (κάτι πάει να πει συνθετικά στα ρεφρέν αλλά δεν...)!

Μια δουλειά με πολλές καλές στιγμές, με όμορφες για άλλη μια φορά ερμηνείες από μια - ομολογώ - αγαπημένη μου φωνή, που όμως εντείνει τελικά μέσα μου το ...ερώτημα: Είναι "έτοιμη" η Ραλλία για ένα ..."βήμα παραπάνω";

... --- ...

"Κοίτα ψηλά, υπάρχει ένας ουρανός
κι αυτά που λες, κι αυτά που λες τ' ακούει αυτός
και τις φωνές και τις πληγές και τα καρφιά
και τις σιωπές και των χειλιών σου τη σκουριά...
Κοίτα λοιπόν, υπάρχει ένας ουρανός
και τις ζωές και τις ζωές τις βλέπει αυτός
δεν ξέρω πια, δεν ξέρω πια αν είναι Θεός
ή έρωτας...

Μη μου ζητάς λοιπόν συγνώμη
πάντα στην έδινα κι ακόμη
θα σου τη δώσω ό,τι κι αν γίνει
δεν είμαι εγώ Θεός που κρίνει
δεν είμαι ουρανός που απλώνει
μη μου ζητάς λοιπόν συγνώμη
απ' τη ζωή μας ζήτησέ της
κι αμα σου αξίζει ρώτησέ τη
η αγάπη αυτή"...

(στίχοι: Νίκος Μωραΐτης - "Μη μου ζητάς συγνώμη")

Τίτλος CD
"ΕΤΟΙΜΗ"
Εταιρεία: HEAVEN
Είδος: CD