Επιτέλους κυκλοφόρησαν... Ένα cd που αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον. Λίγο η τρίχρονη απουσία τους από τη δισκογραφία, λίγο οι φήμες περί "χωρισμού" τους αμέσως μετά την κυκλοφορία του cd - κάτι που αναβάλλεται για τα μέσα του 2001 - λίγο η ποιότητα που διακρίνει όλες τις κυκλοφορίες των αδελφών Κατσιμίχα, δημιούργησαν ανυπομονησία για τις "τρύπιες σημαίες".

Το cd έφτασε στα γραφεία του Music Corner όπου όλοι ...βιαζόμασταν να το ακούσουμε! Ανοίγοντας το ένθετο την προσοχή μας τράβηξε η εκτενής αναφορά για τον "στρατό των παιδιών" που υπάρχει στη Βιρμανία και εκπροσωπεί τη φυλή "Κάρεν", μια από τις μεγαλύτερες μειονότητες της Βιρμανίας. Οι αρχηγοί και τα περισσότερα μέλη αυτού του ιδιότυπου στρατού, είναι παιδιά που αντί για παιχνίδια κρατούν όπλα... Διαβάζοντας το άρθρο συμφωνούμε με την τακτική του Χάρη και του Πάνου. Cd δεν είναι μόνο τα τραγούδια, δεν είναι μόνο η μουσική, οι νότες και τα λόγια...

Η ευαισθησία τους πάντως φαίνεται όχι μόνο από την αναφορά στο "στρατό των παιδιών", αλλά και από τα ίδια τους τα τραγούδια. Λόγια που αναζητούν ένα καλύτερο κόσμο, ένα καλύτερο αύριο. Λόγια που διαμαρτύρονται για τα "στραβά" της εποχής μας. Και η μουσική σιγοντάρει τις σκέψεις.

Οι "τρύπιες σημαίες" είναι τελικά αυτό που πράγματι περιμέναμε από τον Χάρη και τον Πάνο. Ο καλύτερος εαυτός τους. Είναι δύσκολο να πεις αν είναι η καλύτερη δουλειά τους, γιατί το παρελθόν τους είναι γεμάτο από επιτυχημένους δίσκους. Σίγουρα όμως είναι από τις κορυφαίες στιγμές τους.

Το ομώνυμο "τρύπιες σημαίες" που ανοίγει το cd εκφράζει την αντίθεση των δημιουργών του στον ξεπεσμό κάθε ιδεολογίας, στις επαναστάσεις χωρίς αιτία του αιώνα που πέρασε. Τραγούδι που όπως διαβάζουμε είναι αφιερωμένο στον Λεωνίδα Κύρκο.

"Ο μεγάλος αδελφός" ένα τραγούδι διαμαρτυρίας για τον "μεγάλο αδελφό" που κυβερνά και μας ελέγχει. Πολύ καλά samples.

Το "ανατρεπτικό" τραγούδι του cd είναι το "τα τραγούδια μου είναι κάπως". Γρήγορος ρυθμός, μπόλικη δόση ηλεκτρικής κιθάρας, τολμηροί στίχοι...

4ο track το "αν είσαι Θεός". Από τα δυνατά τραγούδια του cd με καλοδουλεμένο στίχο και μουσική. Η αναζήτηση της ανώτερης δύναμης...

Πολύ ευαισθησία διακρίνει το επόμενο τραγούδι. "Εγώ ήθελα να γίνω δέντρο". Ελπίδες και ανησυχίες για το μέλλον...

Το "Μαριάνα" είναι μια διασκευή του "Long may you run" του Neil Young. Αφιερωμένο "από τον μπαμπά Πάνο στην κόρη Μαριάνα". Μια ακόμη ευαίσθητη στιγμή του album. Ένα πολύ "γλυκό" τραγούδι.

Από το ποίημα "σχόλια" του Γιώργου Σεφέρη είναι εμπνευσμένη η "γυναίκα της ψυχής μου".

Η "Κερύνεια" είναι το θέμα που πραγματευόνται τα αδέλφια στο track 8. "Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα".

Ενας ενδιαφέρον πειραματισμός το 9ο κομμάτι του cd. Το "ποιος τη ζωή μου" των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Ελευθερίου με samples από την παλιά επιτυχία "προσωπικές οπτασίες". Εκπληκτικό το ταίριασμα των ήχων σε εγκλωβίζει στο ρυθμό τους...

"Παράθυρο στο φως" ένα απαλό τραγούδι που κλείνει το cd. Τουλάχιστον σύμφωνα με το οπισθόφυλλο γιατί το cd που έχουμε στα χέρια μας κλείνει με ένα τραγούδι που δεν αναφέρεται εκεί. Πρόκειται για το "ποιος τη ζωή μου" που ξανακούγεται αλλά χωρίς τα samples από τις "προσωπικές οπτασίες".

Η αυλαία για τους αδελφούς Κατσιμίχα ευτυχώς δεν πέφτει ακόμη. Υποσχέθηκαν έναν ακόμη δίσκο που θα κυκλοφορήσει ανάμεσα στην άνοιξη και το φθινόπωρο του 2001 με τίτλο "τα μελοποιημένα ποιήματα, 1985-2000". Υποσχέθηκαν επίσης μια μικρή περιοδεία από τη Μακεδονία ως την Κύπρο.

Μετά θα ισχύσει το "τα ωραία τελειώνουν γρήγορα"...