Χ-ΕΔΡΑ...

Με διάθεση για διασκέδαση, κατεβήκαμε τα, λίγο απότομα, σκαλιά της πιο φωτεινής και φιλόξενης υπόγειας Χ-ΕΔΡΑΣ! Επί της Ελ. Βενιζέλου στην Ν. Σμύρνη, λίγο πριν η Λεωφόρος συναντήσει την Αχιλλέως, έχει στηθεί τα τελευταία 2 χρόνια (αν δε με απατά η μνήμη μου) ένα μικρό, μα φιλικό και ευχάριστο στέκι.

Αφορμή ζητούσα, να βρεθώ εκεί, να δω από κοντά, για μια ακόμα φορά, τον Γιώργο Μυλωνά, παλιό γνώριμο από το κλαμπ του Σταυρού του Νότου, αλλά και με απίστευτη περιέργεια να γνωρίσω τον Πάνο Μουζουράκη.

Ενα καθαρά φθινοπωρινό βράδυ Πέμπτης, από αυτά που σε φέρνουν σιγά και μαλακά σε κλειστούς χώρους διασκέδασης, μαζεύοντάς σε από γήπεδα, θέατρα, στάδια και βόλτες στην παραλία. Όταν οι καλοκαιρινές συναυλίες γίνονται σιγά σιγά όμορφες αναμνήσεις για τους μήνες που πέρασαν, μιας που οι νύχτες είναι φανερά πιο δροσερές πλέον, τότε είναι καιρός για μια βραδιά σε μουσική σκηνή.

Μια ακόμα μουσική σκηνή και τούτη η Χ - ΕΔΡΑ, διαφορετική από τις άλλες όμως. Συνοικιακή, χωρίς να έχει τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες κεντρικές. Μικρή η αίθουσα, με το μαύρο να κυριαρχεί παντού, σε τοίχους, στο ταβάνι, στην σκηνή, μέχρι και στα αναπαυτικά μαξιλάρια των ξύλινων καναπέδων που βρίσκονται κτιστοί (νομίζω) γύρω γύρω στο χώρο, ενώ τα τραπεζάκια για το υπόλοιπο κοινό, είναι άνετα τοποθετημένα ακριβώς μπροστά, και σε απόσταση μιας ανάσας, στη σκηνή. Το μπαρ βρίσκεται στο βάθος, χωρίς να υστερεί όμως. Οπου κι αν σταθείς ή καθήσεις μέσα στο χώρο, τίποτα δε σου κρύβει τη θέα προς τη σκηνή. Κανένα εμπόδιο πουθενά. Ακόμα και για όσους θέλουν να χορέψουν ακούγοντας τα τραγούδια, μπορούν. Δεν υπάρχει ...πίστα, αλλά αρκετός χώρος για χορό.

Οι πρώτες νότες ακούστηκαν στις 23:30 ακριβώς, αμέσως μετά την ευφυιέστατη ανακοίνωση - προειδοποίηση προς το κοινό, με οδηγίες για το πώς πρέπει να παρακολουθήσουν όσα θα συμβούν πάνω στη σκηνή. Και δεν είναι λίγα όσα συμβαίνουν...!

Πίσω από τη σκηνή, σε video wall, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του προγράμματος, αφού κυριαρχεί κατά διαστήματα μέσα στην παράσταση, βλέπουμε ένα φιλμάκι "γνωριμίας" με τους δύο νεαρούς καλλιτέχνες. Στη συνέχεια, όποτε χρειάζεται, περνάνε από την οθόνη, άλλοτε πρόσωπα της σημερινής ελληνικής τηλεόρασης, που ταυτόχρονα σατυρίζονται - σχολιάζονται από τους Μυλωνά και Μουζουράκη, και άλλοτε σκηνές από παλιές ταινίες ή γεγονότα άλλων εποχών, με σκοπό να σε βάλουν στο κλίμα των τραγουδιών που οι δύο νεαροί τραγουδιστές ερμηνεύουν για χάρη μας.

Αμφότεροι με ...προϋπηρεσία σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας, έχουν αποκτήσει το δικό τους φανατικό κοινό. Για όποιον από τους δύο αποφασίσετε να φτάσετε ως την Ν.Σμύρνη, είναι σίγουρο ότι θα ανακαλύψετε από την αρχή της παράστασης, πιστεύω, πως οι - φαινομενικά - αταίριαστοι χαρακτήρες, είναι ουσιαστικά το alter - ego ο ένας του άλλου. Αυτήν την εντύπωση μου έδωσαν, το δηλώνουν άλλωστε και με τα μπλουζάκια που φοράνε από την αρχή ως το τέλος.

Το πρόγραμμα ανοίγει με το ΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΑΠ' ΤΗ ΦΩΤΙΑ, του Πορτοκάλογλου, με τον Γιώργο Μυλωνά να αναρωτιέται "...Που είν' οι φίλοι οι παλιοί... που είν' οι παλιοί μου φίλοι...." και νάτοι! που έρχονται όλοι, παλιοί και νέοι, το μαγαζί γεμίζει σιγά σιγά (και παραμένει γεμάτο ως το τέλος)!

Δυνατή η μπάντα, με Θάνο Κοσμίδη στα πλήκτρα, Παρασκευά Κίτσο στο μπάσο, Ευριπίδη Ζεμενίδη στις κιθάρες και Νίκο Χριστόπουλο σε τύμπανα και κρουστά. Ο ήχος όσο ροκ αντέχει το κοινό. Νεαρόκοσμος στην πλειοψηφία του, ηλικίες εκεί γύρω στα 20 αλλά και λίγο μεγαλύτεροι. Διέκρινα αρκετούς 40άρηδες αλλά και, ελάχιστους είναι αλήθεια, ακόμα μεγαλύτερους ανάμεσα στον κόσμο.

Πιο εσωστρεφής, αλλά ιδιαίτερα ευαίσθητος ο Γιώργος Μυλωνάς με φωνή ζεστή, ερμήνευσε όλα τα τραγούδια με δικό του προσωπικό στυλ. Συγκρατημένη η έντασή του, με έντονο βλέμμα, σου δίνει την εντύπωση, πως αν βυθιστείς σ' αυτό θα σε φυλακίσει στη γοητεία του!
Ο Πάνος Μουζουράκης, αντίθετα, εντελώς εξωστρεφής, αναλαμβάνει το ρόλο του "διασκεδαστή" περνώντας, με απίστευτη άνεση από το τραγούδι στην πρόζα, άλλοτε τραγουδώντας κι άλλοτε σατυρίζοντας από τα πιο απλά ως τα πιο δύσκολα. Ιδιαίτερα επικοινωνιακός, εκφραστικότατος σε ό,τι κι αν κάνει, λέει ή τραγουδάει, κινείται συνεχώς πάνω στη σκηνή, ακούραστος.

Μ' άρεσε η επιλογή των τραγουδιών, προσεχτικά διαλεγμένα από την ελληνική και τη διεθνή σκηνή. Από Πορτοκάλογλου και Αλκίνοο μέχρι Bob Dylan και Tracy Chapman κι ανάμεσα, ναι, ακούσαμε το ΑΣΕ ΕΝΑ ΨΕΜΑ και ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ του Γιώργου όπως επίσης το ...ΣΑΛΑΜΙ, του Πάνου, που πιστεύω αξίζει της προσοχής σας! Το πρόγραμμα, χωρισμένο στα δύο με ένα ολιγολέπτο (ή έτσι μου φάνηκε) διάλειμμα ανάμεσα, φτιαγμένο ειδικά για να ανεβάζει τη διάθεση. Ολα ταιριάζουν και δένουν μεταξύ τους, πιστεύω. Το νεαρό κοινό, οι πολύ καλοί μουσικοί, οι δύο καλλιτέχνες, ο συγκεκριμένος χώρος και ο τόσο ροκ ήχος.

Η συμμετοχή του κόσμου ήταν δισταχτική και μέτρια την ώρα των τραγουδιών, ενώ ανταποκρίνονταν και με το παραπάνω στην πρόζα, στα αστεία και στη σάτυρα. Παρατήρησα ότι η προσοχή τους αυξανόταν όταν τη σκυτάλη έπαιρνε εκείνο το video - wall. Γενιά της τηλεόρασης και του video; Ισως.

Η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα, έπιασα τον εαυτό μου να τραγουδάει (με την ψυχή διότι ...φωνή ψαριού διαθέτω!) σχεδόν όλα τα ελληνικά τραγούδια που ακούστηκαν, ενώ υπήρξαν στιγμές που έκλαιγα από τα γέλια (όχι μόνο εγώ ευτυχώς)! Οσο για το κομμάτι του ξένου ρεπερτορίου ...λίγο ήθελα να σηκωθώ από την καρέκλα να ακολουθήσω όσους έδειχναν τις χορευτικές τους ικανότητες.

Μμμμμμ..... για να δούμε.... είπα όλα τα ωραία; Ας πω και τι θα ήθελα να 'ναι διαφορετικό στην παράσταση αυτή. Πιστεύω πως και τα δύο παιδιά, προσπαθούν πολύ έως δίνουν ρέστα στο κομμάτι της πρόζας, αλλά κάποια σημεία του κειμένου θέλουν ή να δουλευτούν παραπάνω ή να αλλάξουν. Κάποιες στιγμές το κείμενο έκανε "κοιλιά". Επίσης, ανάμεσα στα τραγούδια, θα μου άρεσε να ακούσω περισσότερες μπαλάντες.
Τελευταία παρατήρηση, θα προτιμούσα τον Πάνο Μουζουράκη λίγο ή έστω ελάχιστα πιο ...συγκρατημένο. Μου έδωσε την εντύπωση ότι, στην προσπάθεια του να κλέψει την παράσταση, πιάνει περισσότερο χώρο πάνω στη σκηνή από όσον δικαιωματικά του ανήκει. Σίγουρα όποιος τον έχει δει μια φορά live είναι αδύνατον να τον ξεχάσει!

Πέρα και πάνω απ' όλα, πιστεύω, αξίζει τον κόπο. Θα τους απολαύσετε. Αν μάλιστα διαθέτετε χιούμορ διαλέξτε τις θέσεις μπροστά μπροστά στη σκηνή. Ετσι, η συμμετοχή σας, στα δρώμενα θα 'ναι εξασφαλισμένη! Αν πάλι δεν έχετε κέφι ή η διάθεση είναι πεσμένη, το καλύτερο φάρμακο είναι μια Τετάρτη ή μια Πέμπτη στην Χ - ΕΔΡΑ! Σίγουρα στο τέλος της βραδιάς θα νιώσετε ευδιάθετοι και γενικά ...ανεβασμένοι!

* Ευχαριστούμε τη Μαίρη Μπρατάκου για τη βοήθειά της στο ρεπορτάζ...

Οι σωστές απαντήσεις του χθεσινού διαγωνισμού για δωρεάν προσκλήσεις στην X-ΕΔΡΑ, είναι...

1. Δίπλα σε ποια τραγουδίστρια ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά ο Γιώργος Μυλωνάς, το 1999;
Χάρις Αλεξίου

2. Σε ποια πόλη μεγάλωσε ο Πάνος Μουζουράκης, πριν έρθει στην Αθήνα;
Θεσσαλονίκη

Οι νικητές ειδοποιήθηκαν ήδη με e-mail...

Περισσότερες φωτογραφίες από το live...