ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΕΤΟΠΟΥΛΟΣ

"Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα"

Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην Γιώτα Γεωργουλέα
Music Corner - 23/9/2002

Καλοκαίρι, διακοπές, μπάνια, τέλος. Τα σχολεία άνοιξαν, "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" και το Music Corner ανανεωμένο και συνεπέστατο στο ραντεβού μαζί σας, έρχεται στις οθόνες των P.C. σας με νέο υλικό και πολλές εκπλήξεις.
Θελήσαμε να εγκαινιάσουμε την νέα χειμερινή περίοδο, παίρνοντας συνέντευξη από έναν νεοεμφανιζόμενο αλλά πολλά υποσχόμενο στα μουσικά πράγματα, καλλιτέχνη.
Το όνομα αυτού, Γιώργος Αετόπουλος. Κατάγεται από την Δράμα αλλά ζει και εργάζεται στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Η σχέση του με την μουσική ξεκινάει από τα μαθητικά του χρόνια και το 1995 δημιουργεί με κάποιους φίλους το συγκρότημα "Κράμα". Παρά τις κάποιες σημαντικές διακρίσεις που γνώρισε το group είτε ως "Κράμα" είτε με διαφορετική ονομασία αλλά και σύνθεση μελών, τα διάφορα προβλήματα συνεργασίας, τον οδήγησαν να επιλέξει τους δικούς του δρόμους, μακριά από όποια σχήματα.
Ο ίδιος, όπως και το σύνολο των μουσικών, δεν θέλει να βάλει ταμπέλα στην δουλειά του, προτιμά ωστόσο να κινείται στους ήχους της ροκ μουσικής.
Αυτό το ύφος και διάθεση διακρίνονται και στην πρώτη του δισκογραφική δουλειά που κυκλοφόρησε πρόσφατα, με τίτλο, "Ότι αρχίζει να κυλά..."
Στην μεταξύ μας κουβέντα φάνηκε άνθρωπος αρκετά προσγειωμένος, που πιστεύει πως η δύσκολη αρχή μπορεί να έγινε με αυτόν τον δίσκο αλλά μάλλον τώρα ξεκινούν τα πραγματικά δύσκολα καθώς θα πρέπει να αποδείξει ότι αυτό που κάνει μπορεί να έχει συνέχεια.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ολόκληρο το άλμπουμ είναι γραμμένο σε στίχους και μουσική, από τον ίδιο τον Γιώργο Αετόπουλο.
Προσωπική μας εκτίμηση, για να εκφράσουμε και την ταπεινή μας γνώμη κυρίως ως απλοί ακροατές, είναι ότι κομμάτια όπως το "Μάρτης", το "Κάτι πρέπει να κάνω", το "Αχ ψυχή μου" αλλά και το "Ότι αρχίζει να κυλά", θα ξεχωρίσουν και θα ακουστούν.
Εμείς ευχόμαστε κάθε επιτυχία και κουράγιο για την συνέχεια... και χαιρετισμούς στην Θεσσαλονίκη!!!

Κάντε "κλικ" για να διαβάσετε την γνώμη μας για το πρώτο album του Γιώργου Αετόπουλου "ότι αρχίζει να κυλά...".

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper" του Γιώργου Αετόπουλου (με στίχους από μελλοντικό του τραγούδι!) σε ανάλυση 800Χ600 ή 1024Χ768 (φωτο: Dora Freitas)

Music Corner: Γιώργο, μόλις πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Πες μου πως ένιωσες όταν είδες ολοκληρωμένη τη δουλειά σου να υπάρχει στα ράφια των δισκοπωλείων.
Γιώργος Αετόπουλος: Ήταν μια πολύ ωραία στιγμή, μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας. Πραγματικά πάλεψα πολύ καιρό για να φτάσω στο πρώτο μου cd. Από το '95 και μετά που έγινε η πρώτη μπάντα, υπήρξε αρκετός προσωπικός αγώνας μέχρι να καταφέρω να βγάλω τελικά αυτά τα τραγούδια προς τα έξω. Και φυσικά η ικανοποίηση όταν το κατάφερα ήταν πολύ μεγάλη.

MC: Θεωρείς δηλαδή ότι η δύσκολη αρχή έγινε ή τώρα αρχίζουν τα δύσκολα;
Γ.Α.: Και το ένα και το άλλο! Είναι πολύ δύσκολο μέχρι να βγει η πρώτη δουλειά, αλλά και μετά δεν σημαίνει πως οι δυσκολίες τελειώνουν. Ίσως τελικά τώρα ξεκινούν τα πραγματικά δύσκολα, γιατί πρέπει πλέον να αποδείξεις ότι αξίζεις κι ότι αυτό που κάνεις έχει μια συνέχεια.

MC: Πως ξεκίνησε η σχέση σου με τα μουσικά πράγματα;
Γ.Α.: Από μικρός είχα τέτοιες ανησυχίες. Από το '86 είχα ξεκινήσει να δουλεύω στη Θεσσαλονίκη ως επαγγελματίας μουσικός. Το '95 δημιούργησα με άλλους μουσικούς το συγκρότημα "Κράμα".

MC: Το οποίο "Κράμα" φαίνεται πως πέρασε από πολλά κύματα αφού πολλές φορές άλλαξε και σύνθεση μελών αλλά και ονομασία...
Γ.Α.: Είναι η μοίρα των group αυτή.

MC: Είναι δύσκολο να υπάρξει συνεργασία στα πλαίσια ενός group τελικά;
Γ.Α.: Ναι είναι δύσκολο... Ειδικά σε μια ηλικία που αρχίζεις να συνειδητοποιείς το πως νιώθεις σαν μουσικός και τι σου αρέσει να κάνεις, είναι δύσκολο να συνυπάρξεις με μια ομάδα που αποτελείται από άλλους μουσικούς με τις δικές τους ιδέες και αντιλήψεις. Η περίοδος όμως τότε που ξεκινήσαμε ευνοούσε τα ελληνικά group. Η δεκαετία του '90 είχε μια τέτοια ώθηση για τα group. Έτσι τα πράγματα και οι καταστάσεις μας οδήγησαν στη δημιουργία του συγκροτήματος. Από κει και πέρα όμως τα προβλήματα είναι αρκετά.

MC: Τόσο πολλά που σε αναγκάζουν πλέον να επιλέγεις solo καριέρα;
Γ.Α.: Πάντα πίστευα πως μια καλά δεμένη ομάδα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό όμως είναι και το πολύ δύσκολο. Να βρεις μια ομάδα και να δέσεις. Εγώ προτίμησα να μπορώ κάποια στιγμή να ορίζω μόνος μου κάποια πράγματα μέσα στη μπάντα, παρά να εξαρτιέμαι πως το βλέπει ο καθένας από τα μέλη του group.

MC: Ποιο είναι το είδος μουσικής που σε εκφράζει περισσότερο και θέλεις να εκπροσωπήσεις;
Γ.Α.: Εξαρτάται από τη στιγμή και τη διάθεση. Κάποια στιγμή μπορεί να βγει μια μπαλάντα που να με συγκινεί, κάποτε άλλοτε κάτι πιο γρήγορο. Γενικά θα έλεγα ότι οι ροκ μπαλάντες με εκπροσωπούν. Αν και οι "ταμπέλες" είναι και λίγο άστοχες.

MC: Μπορούν όμως οι Ροκ Μπαλάντες να συνυπάρξουν με τα "γλετζέδικα"; Γιατί κάποια στιγμή μετείχες και σε κάποια λαϊκά στέκια...
Γ.Α.: Εξαρτάται πως το στήνεις το πρόγραμμα. Για παράδειγμα υπήρχε ένα μπαράκι στη Θεσσαλονίκη που δουλεύαμε δύο άτομα παίζοντας μουσική. Το τελευταίο μισάωρο εγώ έμενα με τη κιθάρα και έλεγα μπαλάντες. Αν είναι καλοστημένο το πρόγραμμα και αν μιλάμε για καλή μουσική και όχι για "σκυλάδικα" ή ανάλογα είδη, τότε μπορούν να βγουν μαζί.

MC: Δεν φοβάσαι μήπως σε χαρακτηρίσουν "δήθεν ροκ";
Γ.Α.: Όταν είσαι ειλικρινής φαίνονται οι προθέσεις σου. Γι' αυτό πριν είπα για τεμπέλες. Οι ταμπέλες στη μουσική είναι κάτι σχετικό. Και τον Τσακνή τον ακούσαμε να βγάζει ροκ δουλειές, τον ακούσαμε και στο Μέγαρο Μουσικής ενώ έχει γράψει και λαϊκά κομμάτια. Αυτό τι σημαίνει; Τον αναιρεί σαν συνθέτη ή "χαντακώνει" κάποιες δουλειές του;

MC: Στα πλαίσια του group είχατε κάποιες σημαντικές διακρίσεις. Πόσο θεωρείς ότι σε έχουν βοηθήσει αυτές οι διακρίσεις στην πορεία;
Γ.Α.: Μέχρι ένα πολύ μικρό βαθμό τελικά. Όταν πήραμε τη διάκριση νιώσαμε πολύ καλά, όμως περιμέναμε και περισσότερα πράγματα που τελικά δεν έγιναν. Μας έφτιαξε βέβαια τη διάθεση και την ψυχολογία μας. Είναι μια ώθηση που σε παρακινεί να συνεχίσεις, αλλά δεν εξαρτιέσαι ποτέ από αυτά τα πράγματα.

MC: Μίλησε μου λίγο για το "ότι αρχίζει να κυλά"... Ποιο είναι το μουσικό στίγμα αυτής της δουλειάς;
Γ.Α.: Θα ξαναβάλουμε τον όρο ροκ μπαλάντα, αλλά με αποκλίσεις γιατί έχει και κάποια τραγούδια που ξεφεύγουν. Για παράδειγμα το 13ο κομμάτι (αχ! ψυχή μου) πάει σε πιο έντεχνα μονοπάτια. Εντάξει, το ζητούμενο ήταν να βγουν καλά τραγούδια. Πιστεύω πως τελικά κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε.

MC: Τα τραγούδια είναι δικά σου όμως συμμετείχαν αρκετοί μουσικοί στην ολοκλήρωση του cd...
Γ.Α.: Υπάρχει μια μπάντα που αποτελείται από τους μουσικούς που συνεργάζομαι εδώ και 3 χρόνια. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον ήχο που βγήκε από το studio αφού έχουν παίξει τα περισσότερα κομμάτια.

MC: Τι περιμένεις από αυτή τη δουλειά;
Γ.Α.: Το πρώτο ζητούμενο είναι να με γνωρίσει ο κόσμος. Και να με βοηθήσει ώστε να μπορώ να συνεχίσω σ' αυτή τη δουλειά. Να υπάρχει μια ηθική ικανοποίηση, ώστε να πω πως συνεχίζω...

MC: Το τραγούδι "ότι αρχίζει να κυλά..." που έδωσε και τον τίτλο του cd μπήκε τελευταίο τραγούδι, ενώ συνήθως αυτά τα τραγούδια μπαίνουν κάπου στην αρχή...
Γ.Α.: Ναι, στην αρχή του cd υπάρχουν δυνατά κομμάτια. Επειδή λοιπόν ήθελα να υπάρχει μια αλληλουχία στη σειρά των τραγουδιών, αποφάσισα να το βάλω στο τέλος, ίσως και σαν μήνυμα, σαν "υστερόγραφο"...

MC: Μελλοντικά μπορεί να σε ξαναδούμε στα πλαίσια ενός group ή αυτό είναι κάτι που πλέον απορρίπτεις;
Γ.Α.: Όχι δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν υπάρχει λόγος να ξαναμπώ σε group. Μόνος μου μπορώ να εκφραστώ καλύτερα. Μπορώ να δουλέψω τα τραγούδια μου πιο άνετα και όπως θα ήθελα εγώ να ακούγονται.

MC: Γράφεις και τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών σου. Τι από τα δύο όμως προτιμάς περισσότερο;
Γ.Α.: Ο στίχος για μένα έχει αρκετή βαρύτητα. Ένα πολύ ωραίο τραγούδι με στίχο όμως αδύνατο που δεν λέει κάτι, είναι ένα τίποτα... Όμως πολλές φορές ο ίδιος ο στίχος σου ορίζει και τη μελωδία, πως θα τον μελοποιήσεις.

MC: Για ένα νέο άνθρωπο που ξεκινάει από την επαρχία, πόσο εύκολο είναι να διακριθεί σε ένα τόσο σκληρό και ανταγωνιστικό χώρο;
Γ.Α.: Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Η διάκριση όμως είναι θέμα όλων όσων ασχολούνται με το cd. Πως θα παρουσιαστεί προς τα έξω από την ίδια την εταιρεία, πως θα προωθηθεί η δουλειά...

MC: Η επαρχία δίνει ευκαιρίες ή αναγκαστικά πρέπει όλοι να έρθουν στην Αθήνα κυρίως για να προωθήσουν τις δουλειές τους;
Γ.Α.: Η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι στην επαρχία είσαι έξω από τα πράγματα. Δεν μπορείς να ακολουθήσεις την ταχύτητα της Αθήνας. Η τηλεόραση βοηθάει μεταφέροντας εικόνες και γεγονότα από το κέντρο προς την περιφέρεια, όμως είναι καλό να είσαι εσύ ο ίδιος μέσα στα πράγματα.

MC: Στο "κάτι πρέπει να κάνεις", που είναι το τραγούδι που μου άρεσε περισσότερο, λέει ο στίχος "κάτι πρέπει να κάνεις κάτι πρέπει να πεις, μη τυχόν και πεθάνεις και νομίζεις πως ζεις". Παραποιώντας λίγο τους στίχους, εσύ τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου γενικότερα;
Γ.Α.: Τι άλλο από μουσική; Εγώ κάνω αυτό που θα ήθελα, γράφω τα τραγούδια μου και τα βγάζω προς τα έξω. Στα τραγούδια προσπαθώ να βάλω και ένα μήνυμα, πως βλέπω τα πράγματα. Θεωρώ λοιπόν πως είναι κρίμα για οποιοδήποτε άνθρωπο να περάσει από αυτή τη ζωή και να φύγει έτσι, σαν να μην υπήρξε. Αυτό είναι το νόημα του παραπάνω στίχου.

MC: Αυτό είναι που προσπαθείς να πεις και να περάσεις με τα τραγούδια σου;
Γ.Α.: Κυρίως αυτό. Κατ' αρχήν πρέπει να ξεκινούμε την αναζήτηση από τους ίδιους τους εαυτούς μας. Τι είμαστε σ΄ αυτή τη ζωή, γιατί ζούμε, γιατί ήρθαμε, τι μπορούμε να κάνουμε και τι μπορούμε να αφήσουμε στους μετέπειτα. Μετά η αναζήτηση πρέπει να επεκτείνεται και σε ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

MC: Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από 10 χρόνια τόσο σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο;
Γ.Α.: Ελπίζω να παραμείνω όπως σήμερα. Να βλέπω τα πράγματα όπως τα βλέπω και τώρα. Βέβαια όλοι μας αλλάζουμε στο πέρασμα των χρόνων ενώ μπορεί στην πορεία να συμβούν διάφορα πράγματα που να μας αλλάξουν ολόκληρη την ιδιοσυγκρασία μας. Μακάρι όμως να έχω τα ίδια μυαλά και το ίδιο χιούμορ!

MC: Στο χώρο που κινείσαι υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζεις και ίσως θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Γ.Α.: (χαμογελάει) Ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί! Τα πιο βασικά ερεθίσματα τα πήρα κυρίως από τον Σαββόπουλο, όταν πρωτοάρχισα να παίζω μουσική. Έχω επηρεαστεί όμως και από τον Τσιτσάνη, ενώ στην πορεία έπαιξε μέσα μου πολύ μεγάλο ρόλο ο δίσκος των Κατσιμιχαίων, τα "ζεστά ποτά". Ήταν δίσκος ορόσημο για μένα, γιατί βρήκα μια απάντηση σε αναζητήσεις μου μουσικές μα και στιχουργικές.

MC: Ποια τραγούδια ξεχωρίζεις από το δίσκο σου;
Γ.Α.: Θα μπορούσαμε να το δούμε σαν ένα "τετράγωνο", όπου από τη μια μεριά είναι το "κι ας ξεχαστώ", από την άλλη το "αχ! ψυχή μου" και από τις άλλες δύο το "κάτι πρέπει να κάνεις" και ο "Μάρτης". Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ιδιαίτερα κάποιο τραγούδι. Είναι καλές στιγμές. Είναι στιγμές που η έμπνευση έχει κέφια και άλλες στιγμές που οι συνθήκες είναι πιο μέτριες.

MC: Πέρα από τη μουσική;
Γ.Α.: Πέρα από τη μουσική υπάρχει και η ...μουσική! (γέλια). Ακόμη πιο πέρα μου αρέσουν τα ταξίδια, οι καλές παρέες, τα ξημερώματα σε παραλίες με παρέα και κρασάκι... Επαγγελματικά μόνο μουσική.

MC: Χώρος για προσωπική ζωή υπάρχει;
Γ.Α.: Υπάρχει πολύς χρόνος. Αν καταφέρεις να συνδυάσεις σωστά όσα κάνεις στη ζωή σου, νομίζω ότι πάντα βρίσκεις χρόνο και για τον εαυτό σου. Εγώ έχει τύχει να πάω σε νησί για λόγους δουλειάς και εκεί να κάνω και διακοπές ταυτόχρονα. Μπορώ να τα συνδυάζω αυτά τα πράγματα...

MC: Η σχέση σου με το Internet;
Γ.Α.: Για την ώρα είναι ακόμη άσχημη, αλλά εύχομαι στο μέλλον να γίνει καλύτερη!

MC: Για το Χειμώνα τι ετοιμάζεις;
Γ.Α.: Για το Χειμώνα το κυριότερο μέλημά μου είναι να κάνω κάποιες συναυλίες και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, ώστε να μπορέσει να γνωρίσει ο κόσμος τη δουλειά μου από κοντά.

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ελευθερίας".
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.

BAR RESTAURANT CAFE ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 7223784