Κώστας Μπίγαλης "Θέλω να ξαναπαίξω σε musical"

Ο Κώστας Μπίγαλης είναι ένας από τους πιο αγαπητούς Έλληνες καλλιτέχνες. Σοβαρός, προσεκτικός, εκλεκτικός, δεν δίνει ποτέ τροφή για αρνητικά σχόλια... Ένας άνθρωπος που με την πρώτη ματιά σου δίνει να καταλάβεις πως δεν προσποιείται, αλλά απαιτεί και τον σεβασμό.

Το "Music Corner" θέλοντας να κάνει την πρώτη του συνέντευξη με ένα καλλιτέχνη που έχει γνώσεις στη δουλειά του, που έχει κάτι να πει..., αποφάσισε να πλησιάσει τον Κώστα Μπίγαλη και να συζητήσει μαζί του για πολλά. Για την Ελληνική μουσική, για την καριέρα του, τα χόμπυ του, τα σχέδιά του... Δέχτηκε αμέσως να μας μιλήσει, και η κουβέντα διήρκεσε αρκετή ώρα. Σε ένα πολύ φιλικό κλίμα ο Κώστας κυριολεκτικά μας άνοιξε την καρδιά του και τελικά μας ...δικαίωσε που τον επιλέξαμε για την πρώτη συνέντευξη του "Music Corner"

Κάντε "κλικ" για το αυτόγραφο του Κ. Μπίγαλη

M.C.: Η πρώτη συνέντευξη του Music Corner. Θα μας φέρεις γούρι; Είσαι "γουρλής" γενικά;

Κ.Μ.: Για κάποιους μπορεί να έχω υπάρξει γουρλής. Γενικά πάντως είμαι άνθρωπος με θετικές σκέψεις όσον αφορά τα media, οπότε ελπίζω να σας φέρω γούρι...

M.C.: Η καριέρα σου ουσιαστικά ξεκίνησε το 1975 με τη συμμετοχή σου σε ένα διαγωνισμό συγκροτημάτων;

Κ.Μ.: Ναι, ήταν ένας ερασιτεχνικός διαγωνισμός. Συμμετείχα με ένα εντελώς ερασιτεχνικό συγκρότημα που είχα δημιουργήσει. Να σκεφτείς ότι το τραγούδι που είπαμε στο διαγωνισμό ήταν το μοναδικό που είχαμε δημιουργήσει μέχρι τότε! Και τελικά μεταξύ 145 συγκροτημάτων κατορθώσαμε και πήραμε το βραβείο. Κάτι πολύ αναπάντεχο για μας. Από αυτή τη συμμετοχή ξεκίνησε το μουσικό μου "ταξίδι".

M.C.: Έχεις κάνει λάθη στην καριέρα σου; Θα ήθελες να γυρίσεις πίσω το χρόνο για να διορθώσεις ίσως κάποια επαγγελματικά σου βήματα;

Κ.Μ.: Ίσως θα ήθελα κάποια πράγματα που έκανα να τα είχα κάνει λίγο νωρίτερα. Αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να καθορίσει την τύχη του. Η τύχη του καθορίζεται από τις περιστάσεις. Επίσης ο χρόνος που τελικά θα κάνεις κάποια πράγματα καθορίζεται πάλι από τις περιστάσεις. Εγώ ίσως αυτό το χρόνο περίμενα για να συνηδειτοποιήσω κάποια πράγματα και να πάρω αποφάσεις.

Κώστας Μπίγαλης M.C.: Γράφεις μουσική, στίχους, ενορχηστρώνεις, παίζεις κιθάρες, τραγουδάς. Είσαι ένας "άνθρωπος - ορχήστρα"...

Κ.Μ.: ...Και ξεκίνησα από Αγγλόφωνα τραγούδια. Ελληνικό στίχο χρησιμοποίησα όταν ήρθα στην Ελλάδα.

M.C.: Ήσουν στο εξωτερικό για ένα διάστημα;

Κ.Μ.: Ναι και στα μέσα της δεκαετίας του 80 έκανα μία πολύ μεγάλη επιτυχία, το "I miss you", μέσα από το πρώτο μου δίσκο "Big Alice". Βγήκε Νο 1 της χρονιάς στα singles με βάση της επίσημες καταμετρήσεις. Νέα αναπάντεχη επιτυχία για μένα. Στον απόηχο αυτής της μεγάλης επιτυχίας πήγα στην Αμερική το 1987 προσπαθώντας να ξεκινήσω μία Αγγλόφωνη καριέρα, ένα στόχο στον οποίο έφτασα πολύ κοντά. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκαν κάποια "κολλήματα" εκεί και χρειάστηκε να έρθω στην Ελλάδα το 1989. Εδώ κάποιοι φίλοι με παρότρυναν να κάνω Ελληνικό δίσκο. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήλπιζα και σε πολλά, ότι δηλαδή θα κάνω κάτι δυνατό εδώ.

M.C.: Κι όμως ήρθε το πολύ καλό "Με τον ήλιο στους ιχθείς"

Κ.Μ.: Ναι φτάσαμε σ' αυτό το album που έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μπορεί να μην έφτασε να γίνει χρυσός, ήταν όμως ένας πολύ καλός δίσκος. Ένας δίσκος που κυκλοφόρησε χωρίς τυμπανοκρουσίες, από το πουθενά. Υπήρχε και μια σύγχυση τότε με μένα, λόγω του Αγγλόφωνου παρελθόντος μου.

M.C.: Και η παράσταση "Jesus Christ Super Star";

Κ.Μ.: Αυτή η παράσταση είχε γίνει νωρίτερα, το Χειμώνα του 79-80. Ήταν η αφετηρία για μένα για να ασχοληθώ και με το θέατρο. Μάλιστα πήγα και στη Δραματική Σχολή Αθηνών. Στη παράσταση πήρα το ρόλο του Αρχιεπίσκοπου Άννα όπου τραγουδούσα με παραμορφωμένη φωνή. Ήταν ένας ρόλος περισσότερο ηθοποιού παρά τραγουδιστή. Όμως σε ένα musical τέτοιων απαιτήσεων, πρέπει οπωσδήποτε να τραγουδάς καλά. Πιστεύω ότι από πλευράς musicals ήταν το πιο αξιοκρατικό όσον αφορά την επιλογή των ηθοποιών. Δεν μπορούσε άλλωστε να γίνει και διαφορετικά, αφού για να πραγματοποιηθεί σωστά έπρεπε οι ηθοποιοί - τραγουδιστές να έχουν τις νότες, τη γκάμα και το ταλέντο να ανταπεξέλθουν. Οι ακροάσεις για τους ρόλους ήταν "εξονυχιστικές" και πολύ κουραστικές και διήρκεσαν σχεδόν 3 μήνες. Μέσα από αυτές επιλέχθηκαν πραγματικά οι καλύτεροι. Θεωρώ εξαιρετική τιμή που συμμετείχα σ' αυτό το musical, που κατά τη γνώμη μου είναι το κορυφαίο που έχει γίνει στην Ελλάδα και άφησε εποχή. Και να σου πω κάτι που δεν έχω ξαναπεί... Τις καθημερινές που δεν είχε πολύ κόσμο και στα μέρη της παράστασης που δεν συμμετείχα εγώ, ανέβαινα στα θεωρεία του Θεάτρου Καλουτά και παρακολουθώντας την παράσταση έκλαιγα. Ήταν ένα musical γεμάτο συναισθήματα που με συγκινούσε ακόμη και μετά από πολύ καιρό.

M.C.: Ένα νέο musical είναι ίσως στα σχέδιά σου;

Κ.Μ.: Είμαι ανοιχτός σε τέτοιου είδους προτάσεις. Αν υπάρξει κάτι αξιόλογο και μου γίνει πρόταση, ναι, πιθανότατα θα δεχτώ.

M.C.: Τι μουσική σου αρέσει να ακούς στον ελεύθερο χρόνο σου;

Κ.Μ.: Ξένη μουσική κυρίως. Pop και μαύρη μουσική με Rythm 'n blues στοιχεία. Γενικά μου αρέσουν τραγούδια που μπορούν και μου προκαλούν συναισθήματα.

M.C.: Ίσως γιατί θεωρείς το τραγούδι πάνω απ' όλα δημιουργία...

Κ.Μ.: Ακριβώς, άλλωστε ο τίτλος "τραγουδιστής" δεν είναι για μένα ολοκληρωμένος. Είναι μόνο ένα κομμάτι που για μένα δεν είναι το ισχυρότερο. Το ισχυρότερο είναι ο τίτλος του "δημιουργού". Στον κόσμο όμως μένει περισσότερο η ιδιότητα του τραγουδιστή και πολλές φορές δεν ξέρουν ότι το σύνολο σχεδόν των τραγουδιών που ερμηνεύω, τα έχω γράψει ο ίδιος. Για μένα όμως πάνω απ' όλα είναι η σύνθεση, ο στίχος, η ενορχήστρωση...

Κώστας Μπίγαλης

M.C.: Με το Internet ποια είναι η σχέση σου; Ανήκεις σε αυτούς που το επιβραβεύουν ή στους κατακριτές του;

Κ.Μ.: Πιστεύω στο μέτρο, στη χρυσή τομή. Το Internet είναι μία δυνατότητα που έχει κανείς να επικοινωνήσει μέσω του δικτύου με όλο το κόσμο, αλλά αποτελεί και λίγο το "κουτί της Πανδώρας" γιατί έχουν προκύψει και πράγματα αρνητικά. Βλέπε mp3.

M.C.: Τα mp3 τα βλέπεις ως κάτι καταστροφικό για τις εταιρείες και τους δημιουργούς τραγουδιών;

Κ.Μ.: Θεωρώ τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών ιερά και απαραβίαστα. Είναι αν θέλεις η αιτία που υπάρχουμε εμείς οι δημιουργοί, είναι το πρωτογενές υλικό που ξεκινάει τα πάντα. Φαντάσου πόσα επαγγέλματα λειτουργούν με βάση την πρώτη ύλη που στη συγκεκριμένη περίπτωση λέγεται τραγούδι. Οι εταιρείες δίσκων, τα ραδιόφωνα, ένα μεγάλο μέρος της τηλεόρασης, τα κέντρα διασκέδασης και πολλά ακόμα. Το τραγούδι είναι πάνω απ' όλα αυτά. Το τραγούδι θίγεται ανεπανόρθωτα με τα mp3. Εμείς ζούμε από το τραγούδι. Αν τα πνευματικά δικαιώματα λειτουργούσαν σωστά εγώ δεν θα ήμουν υποχρεωμένος να τραγουδώ σε νυχτερινά κέντρα κάτι που κάνω για λόγους επιβίωσης και δεν είναι ο χώρος μου. Μου αρέσει να παίζω ζωντανά τη μουσική μου, αλλά όχι σε νυχτερινά κέντρα. Αν εγώ πληρωνόμουν τα πνευματικά μου δικαιώματα όπως θα έπρεπε, δεν θα είχα την ανάγκη να τραγουδώ σ' αυτά.

M.C.: Δεν έχεις δηλαδή ποτέ μπει στον πειρασμό να "κατεβάσεις" ένα mp3 έστω και παλιό που δεν μπορείς πλεόν να βρεις δισκογραφικά;

Κ.Μ.: Όχι ποτέ. Και μάλιστα δεν μπαίνω στο internet. Έχω computer αλλά το χρησιμοποιώ για μουσικούς λόγους. Και τη σελίδα που έχω στο internet, άλλοι μου την έχουν δημιουργήσει. Γενικά πάντως δεν σερφάρω. Δεν έχω και πολύ χρόνο. Είμαι επαγγελματίας μουσικός και η μουσική κερδίζει τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου.

M.C.: Ποιες είναι οι σχέσεις σου με τα media; Έχουν παραποιηθεί ποτέ συνεντεύξεις σου;

Κ.Μ.: Εγώ επειδή δεν προκαλώ, δεν εκτίθεμαι συχνά από τα media. Ορισμένοι συνάδελφοι προκαλούν ακόμη και τα κακά σχόλια πιστεύοντας ότι έστω κι έτσι ακούγεται το όνομά τους και τους γίνεται διαφήμιση. Αυτά τα θεωρώ ανόητα. Κατά καιρούς βέβαια έχουν παραποιηθεί συνεντεύξεις μου. Π.χ. είπα πράγματα "off the record" σε κάποιους που δήλωναν δημοσιογράφοι, αλλά για μένα δεν ήταν, και οι οποίοι παρά τη συμφωνία μας να μην τα δημοσιοποιήσουν όχι μόνο δεν κράτησαν την υπόσχεσή τους, αλλά ξεκινούσαν και τη συνέντευξη με αυτά. Θεωρώ αυτές τις τακτικές, "χτύπημα κάτω απ' τη ζώνη" και είμαι πλέον επιφυλακτικός. Το ότι είμαι δημόσιο πρόσωπο, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κάποια όρια στη ζωή μου που πρέπει να σέβονται ορισμένοι δημοσιογράφοι.

M.C.: Και το ότι είσαι πλέον δημόσιο πρόσωπο, πόσο έχει αλλάξει τη ζωή σου; Ο κόσμος στο δρόμο σε γνωρίζει, σε χαιρετάει. Το γεγονός αυτό σου δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα, ή είναι ενοχλητικό, αφού δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις απαρατήρητος;

Κ.Μ.: Υπάρχει μια αστεία ρήση που λέει το εξής: "Οι καλλιτέχνες κάνουν τα πάντα για να γίνουν γνωστοί και μετά φοράνε μαύρα γυαλιά για να μην τους γνωρίζουν". Αυτό κατά μία έννοια συνέβη κάποτε και με μένα. Πάντα προς τον κόσμο είμαι καλοπροαίρετος, όμως η προσωπική μου ζωή έχει μεγάλη σημασία για μένα. Κάποτε η δημοσιότητα άρχισε να μου αφαιρεί τον ελεύθερο χρόνο μου, να με "πνίγει" και άρχισε να με τρομοκρατεί. Η αγάπη του κόσμου βέβαια δεν με στενοχώρησε ποτέ. Θα ήταν υποκριτικό να πω το αντίθετο. Το να περπατάς στο δρόμο και να σε γνωρίζουν, να σου λένε γεια, είναι πράγματα ευχάριστα. Το μόνο που με ενοχλούσε κάποια στιγμή ήταν ότι δεν μπορούσα πλέον να πηγαίνω μόνος μου στον κινηματογράφο, κάτι που παλιότερα έκανα συχνά.

M.C.: Κινηματογράφο ή θέατρο;

Κ.Μ.: Και τα δύο, αλλά περισσότερο κινηματογράφο.

M.C.: Τα χόμπυ σου λοιπόν είναι ο κινηματογράφος και....

Κ.Μ.: ... και ο αθλητισμός

M.C.: Ποια ομάδα υποστηρίζεις;

Κ.Μ.: Είμαι ΑΕΚ, λόγω προσφυγικής καταγωγής από το Μαρμαρά. Έχω μεγαλώσει στη Νέα Χαλκηδόνα πολύ κοντά στο γήπεδο της ΑΕΚ. Όμως δεν είμαι φανατικός οπαδός. Είμαι πάνω απ' όλα φίλαθλος. Μου αρέσει το καλό ποδόσφαιρο και μάλιστα μικρός έπαιζα μπάλα στην παιδική ομάδα της ΑΕΚ. Όμως χαίρομαι να βλέπω οποιαδήποτε ομάδα παίζει καλό ποδόσφαιρο. Επίσης έχω πολλούς φίλους ποδοσφαιριστές. Είναι γνωστές οι σχέσεις μου με τον Μιχάλη Βλάχο. Είμαστε φίλοι από τότε που έπαιζε στην ΑΕΚ. Επίσης είμαι καλός φίλος με τον μεγάλο Μίμη Παπαϊωάννου ο οποίος ανακυρήχθηκε από την Διεθνή Στατιστική Υπηρεσία ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του αιώνα. Ο Μίμης είναι ο ποδοσφαιρικός μου ήρωας. Τον παρακολουθούσα από μικρός να παίζει μπάλα και νιώθω πραγματικά πολύ όμορφα που είμαι πλέον τόσο φίλος με το ίνδαλμά μου.

M.C.: Παπαϊωάννου ή Δομάζος;

Κ.Μ.: Μεγάλος ποδοσφαιριστής και ο Δομάζος. Αλλά εγώ επιμένω στον Παπαϊωάννου... Ίσως και λόγω ΑΕΚ...

Κώστας Μπίγαλης M.C.: Κώστα να επανέλθουμε στα μουσικά και να σε ρωτήσουμε για την Eurovision στην οποία είχες συμμετάσχει δύο φορές, μία σαν τραγουδιστής και μία σαν συνθέτης. Πιστεύεις ότι η Eurovision είναι θεσμός αξιόλογος και τα κριτήρια είναι πάντα αντικειμενικά;

Κ.Μ.: Η Eurovision είναι μια αφορμή για μια μουσική συνεύρεση των λαών της Ευρώπης. Ένας διαγωνισμός που έχει αναδείξει στο παρελθόν μεγάλους τραγουδιστές όπως οι Abba, η Celine Dion και πολλοί άλλοι. Παλιότερα ήταν μια ευκαιρία για κάποιον να ξεκινήσει μια διεθνή καριέρα. Κατόπιν, ο θεσμός έχασε κάπου την αίγλη του. Ίσως γιατί τα τραγούδια που βγαίνουν, τα λεγόμενα "eurosongs", δεν κάνουν πλέον μεγάλες πωλήσεις μετά το διαγωνισμό, αφού έχουν αλλάξει τα μουσικά πράγματα. Εξακολουθεί βέβαια να είναι μια εκπληκτική διοργάνωση. Και χαίρομαι που συμμετείχα δύο φορές σε αυτό το θεσμό όπου νιώθεις πως όλα είναι τέλεια οργανωμένα. Το περιβάλλον ήταν εκπληκτικό και στο Δουβλίνο και στο Όσλο που είχα πάει. Συμμετέχοντας σε αυτούς τους διαγωνισμούς, ένιωσα ότι ήμουν "καλλιτέχνης με αιτία"

M.C.: Και η Ελλάδα; Πως βλέπεις την πορεία της στους μέχρι τώρα διαγωνισμούς;

Κ.Μ.: Νομίζω τα έχουμε μπερδέψει λίγο. Από τη μια μεριά θέλουμε μέσα από την eurovision να προβάλλουμε το τοπικό μας χρώμα και την εθνική μας ταυτότητα κι από την άλλη θέλουμε να κερδίσουμε και τον διαγωνισμό. Αυτά είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα

M.C.: Φταίει και η Ελληνική γλώσσα που ηχεί περίεργα στα αυτιά των Ευρωπαίων;

Κ.Μ.: Σίγουρα, αλλά δεν είναι μόνο η Ελληνική γλώσσα. Βασικά είναι ότι πρέπει να αποφασίσουμε να συμμετέχουμε με κομμάτια μοντέρνα με τα οποία να πλησιάσουμε τους ευρωπαϊκούς ήχους και ρυθμούς και να χτυπήσουμε τη διεθνή αγορά. Αυτό το βλέπουμε κι από τις συμμετοχές που έχουν πάει καλά. Δεν παρουσίασαν folklor, αλλά ένα καλό μοντέρνο τραγούδι. Έχω προτείνει μάλιστα πολλές φορές στην ΕΡΤ να ξεπεράσει αυτό το σύνδρομο της προβολής του τοπικού χρώματος και να προωθήσει μοντέρνα τραγούδια.

M.C.: Το "Μια στιγμή στο χρόνο" είναι η ένατη προσωπική σου δουλειά με Ελληνικό στίχο...

Κ.Μ.: Και η δέκατη συνολικά μαζί με το αγγλόφωνο "Big Alice".

M.C.: Πως πάει μέχρι τώρα η τελευταία σου δουλειά;

Κ.Μ.: Με το τρομακτικό πρόβλημα της πειρατείας στην Ελλάδα, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να μη μπορούμε να μετρήσουμε αξιόπιστα τις πωλήσεις. Εγώ αυτή τη στιγμή δεν ξέρω τι έχει πουλήσει ο δίσκος μου. Όταν υπολογίζεται απο τις εταιρείες ότι στα 5 cd που αγοράζει ο κόσμος, τα 3-4 είναι πειρατικά, τότε τι υπολογισμούς να κάνεις; Η εντύπωση είναι ότι το κομμάτι "Με την πρώτη ματιά" έχει γίνει ένα από τα μεγάλα σουξέ του καλοκαιριού.

M.C.: Ετοιμάζεις και νέο video clip;

Κ.Μ.: Εκτός από το video clip "Με την πρώτη ματιά" που παίζεται πολύ συχνά από τις τηλεοράσεις, ετοιμάζω και το "Μια στιγμή στο χρόνο" αλλά σε dance mix μορφή, όχι όπως ακούγεται στο cd.

M.C.: Πάντως ο τελευταίος σου δίσκος ηχητικά νομίζω σε ξαναφέρνει κοντά στις πρώτες σου δουλειές...

Κ.Μ.: Πολύ σωστά. Αυτό μου το επιτρέπουν πλέον οι εποχές, γιατί όταν η Ελλάδα πριν λίγα χρόνια είχε μεταβληθεί σε ένα απέραντο "Ελληνάδικο", όλοι μας για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε αναγκαστήκαμε να κάνουμε κάποια λαϊκής μορφής τραγούδια.

M.C.: Μετάνιωσες που έκανες πιο λαϊκά τραγούδια;

Κ.Μ.: Όχι καθόλου. Μου αρέσουν τα λαϊκά τραγούδια και είμαι φανατικός θαυμαστής του Στέλιου Καζαντζίδη, τον οποίο θεωρώ τον κορυφαίο λαϊκό τραγουδιστή όλων των εποχών. Έχω αντιληφθεί το μεγαλείο του σαν ερμηνευτή μέσα από το εξειδικευμένο αυτί που έχω σαν επαγγελματίας μουσικός. Είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει ξανά ερμηνευτής σαν τον Καζαντζίδη.

M.C.: Τα τελευταία χρόνια έχεις την εντύπωση ότι βγαίνουν πιο προσεγμένες δουλειές στην Ελληνική δισκογραφία; Τόσο στα λαϊκά και έντεχνα όσο και στα πιο μοντέρνα ή rock.

Κ.Μ.: Δεν παρακολουθώ τα πάντα δισκογραφικά. Η Ελληνική δισκογραφία είναι πλέον "πολυσχιδής". Κυκλοφορούν πάρα πολλές δουλειές. Εγώ θα ήθελα απλώς να είναι λίγο ισορροπημένα τα πράγματα. Δηλαδή το μοντέρνο και το λαϊκό τραγούδι να έχουν μια ισορροπημένη ποσοστιαία αναλογία στα Ελληνικά μουσικά πράγματα. Να μην είναι δηλαδή όπως πριν λίγα χρόνια που είχε κυριαρχήσει το λαϊκό και όπως σου είπα και νωρίτερα μας είχε αναγκάσει όλους να κινηθούμε λαϊκά. Εγώ μπορεί να αγαπώ το λαϊκό τραγούδι, όμως αισθάνομαι μοντέρνος τραγουδιστής. Αυτή είναι η ιδιότητά μου.

M.C.: Έχεις ξεκινήσει την καριέρα σου στα μέσα της δεκαετίας του 70. Πιστεύεις ότι ήταν πιο εύκολο τότε για ένα τραγουδιστή να κάνει επιτυχία και να γίνει γνωστός, ή αυτό είναι σήμερα πιο εύκολο με όλα τα μέσα που υπάρχουν;

Κ.Μ.: Τότε ήταν πιο περιορισμένα τα πράγματα και για να μπορέσεις να κάνεις δίσκο θα έπρεπε να έχεις πράγματι κάποια προσόντα. Τα μέσα που υπάρχουν σήμερα έχουν επιτρέψει σε πολλούς να κάνουν δίσκο, αλλά και πάλι είναι δύσκολο να προχωρήσουν αν δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο να παρουσιάσουν. Πάντως ομολογώ ότι η αισθητική και η άποψη που έχω για την μουσική, μου επιτρέπει να ακούω λίγα πράγματα από την Ελληνική δισκογραφία. Γι' αυτό ακούω κυρίως ξένη μουσική. Που και που εμφανίζονται δουλειές που μου αρέσουν, για παράδειγμα ο πρώτος δίσκος του Γιάννη Βαρδή, ή οι δουλειές του Αντώνη Βαρδή, του Ορφέα Περίδη, του Αντώνη Τουρκογιώργη. Επίσης μου αρέσουν και κάποια μεμονωμένα κομμάτια από καλλιτέχνες που εκτιμώ. Δεν παραγνωρίζω ότι έχουν γίνει μεγάλα σουξέ από άλλους τραγουδιστές με μουσική που εμένα δεν με εκφράζει, αλλά αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο έγιναν επιτυχίες. Γιατί ο κόσμος τα τελευταία χρόνια δεν θέλει να προβληματίζεται. Θέλει ανάλαφρα τραγούδια για να διασκεδάζει.

Κώστας Μπίγαλης

M.C.: Που εμφανίζεσαι αυτό το καιρό;

Κ.Μ.: Στα "Άστρα Κηφισιάς" με τον Δημήτρη Κοντολάζο, την Ελίνα Κωσταντοπούλου και την Ευδοκία.

M.C.: Σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία και ελπίζουμε να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με το Internet, σερφάροντας στο Music Corner.

Κ.Μ.: Σίγουρα θα διαβάσω το Music Corner και σας ευχαριστώ πολύ...

Κεντρική I Νέες Κυκλοφορίες I Νέα I Συνεντεύξεις
Βιογραφικά I Δισκογραφικές I Διαφημιστείτε I Επικοινωνήστε