Ο Χρήστος Δάντης στο Μusic Corner...

Music Corner : Να μιλήσουμε λίγο για την τελευταία δισκογραφική σου δουλειά, που κυκλοφόρησε πριν 5 μήνες περίπου και έχει τον τίτλο "Ένα τραγούδι ακόμα";
Χρήστος Δάντης : Η δουλειά αυτή, έγινε έπειτα από μια πρόταση συνεργασίας που έκανα πέρυσι τέτοια εποχή στο Γιώργο Θεοφάνους. Είχα γράψει κάποια τραγούδια, δεν έμεινα όμως ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, και θεώρησα, ότι δεν ήμουν σε θέση να αναλάβω την ευθύνη ενός album, στο οποίο θα τραγουδούσα εγώ. Ήθελα να το αναλάβει κάποιος άλλος, ο οποίος θα ήταν πιο έμπειρος από εμένα και σε άλλους τομείς, όχι μόνο στην ενορχήστρωση.
Τον Γιώργο, τον γνωρίζω αρκετά χρόνια, πήρα όμως το θάρρος να του κάνω την πρόταση, γιατί τα 3 τελευταία χρόνια, ο τρόπος με τον οποίο κάνει δίσκους, είναι κάτι παραπάνω από άρτιος. Είναι υπεύθυνος για όλα, για τη μουσική, τους στίχους, την ενορχήστρωση, τη μίξη...
Θαυμάζω τέτοιου είδους ανθρώπους, που πέρα από το στίχο και τη μουσική, έχουν το ταλέντο να κάνουν και σπουδαίες ενορχηστρώσεις, όπως είναι και αυτές άλλωστε που κάνει ο Γιώργος Θεοφάνους. Του έκανα την πρόταση λοιπόν, τη δέχτηκε μετά από σκέψη, γιατί ο Γιώργος πάντα σκέφτεται πριν κάνει οποιοδήποτε βήμα, και ξεκινήσαμε το album γύρω στο Γενάρη. Το υλικό ήταν έτοιμο μέσα σε χρόνο ρεκόρ, σε ενάμισι μήνα περίπου, και ο δίσκος ήταν έτοιμος να κυκλοφορήσει το Μάρτιο, αλλά μας πήγε πίσω ο πόλεμος, και έτσι, κυκλοφόρησε το Μάιο. Το αποτέλεσμα είναι λίγο πολύ γνωστό, αυτό όμως που θα ήθελα να πω, είναι ότι υπάρχουν πολλά tracks, που σιγά σιγά γίνονται επιτυχίες, τα λεγόμενα "outsiders...

M.C.: Μπορεί να μην ένιωθες έτοιμος να αναλάβεις το δικό σου δίσκο, παρ' όλα αυτά όμως, έχεις γράψει πολλά τραγούδια για συναδέλφους σου, με τελευταίο παράδειγμα, τον πρωτοεμφανιζόμενο Γιάννη Παπαϊωάννου, που έγραψες 7 από τα 13 τραγούδια του album του.
Χ.Δ.: Πέρα από τον Γιάννη Παπαϊωάννου, μέσα στο καλοκαίρι, έδωσα 2 τραγούδια στο συγκρότημα "Φίλοι για πάντα" και ένα στο Χρήστο Πάζη. Ο Παπαϊωάννου, είναι καθαρά λαϊκός τραγουδιστής, και εκπροσωπεί ένα είδος τραγουδιού, που εγώ αγαπώ πολύ και θαυμάζω τους ανθρώπους που ερμηνεύουν καλά λαϊκά τραγούδια. Το συγκεκριμένο είδος, ωχριά λίγο στην εκτέλεση, και είναι πολύ λίγοι αυτοί που κρατούν την πρέπουσα στάση απέναντί του. Όποτε λοιπόν, συναντώ τέτοιους ανθρώπους, δεν χάνω την ευκαιρία να τους δίνω τραγούδια μου, με εξαιρέσεις βέβαια σε μεγάλους τραγουδιστές, όπως είχα την τύχη να δώσω 4 τραγούδια στον Πασχάλη Τερζή, στον δίσκο του "Φωτιές στις νύχτες" και τα 2 από αυτά να κάνουν επιτυχία.

M.C.: Τον εαυτό σου γιατί τον φοβήθηκες; Ίσως γιατί μας έχεις συνηθίσει σε ποικιλία ακουσμάτων;
Χ.Δ.: Κατ' αρχήν, τους δίσκους μου πριν το 1996, δεν τους υπέγραφα εγώ, αλλά ο Γιάννης Καραλής.
Εγώ άρχισα να γράφω από το 1997 και μετά. Η προσπάθεια που έκανα να βρω τον κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα σε εμένα και τον κόσμο, μέσω της μουσικής μου, ήταν τόσο κουραστική, που πια, έφτασα σε ένα σημείο που δεν άντεχα άλλο και ήθελα να αναλάβει κάποιος άλλος να γράψει τραγούδια για μένα, να δω πως με φαντάζεται...
Ο Γιώργος το κατάφερε αυτό. Δεν είχα ξαναπεί τραγούδια όπως το "Άσε με" και το "Δύσκολα τα πράγματα".

M.C.: Αυτό δεν το θεώρησες λίγο παρακινδυνευμένο;
Χ.Δ. : Βεβαίως και το θεώρησα. Μην νομίσει κανείς, ότι έκανα πρόταση στον Θεοφάνους, επειδή είχε κάνει την πολύ μεγάλη επιτυχία με το Ρέμο και τη Θεοδωρίδου, δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Ήταν παρακινδυνευμένο, γιατί όλοι στην αρχή, έλεγαν τι θα τραγουδήσει ο Δάντης από Θεοφάνους, και ο Θεοφάνους τι θα γράψει για το Δάντη; Ακουγόταν λίγο οξύμωρο, όμως πέτυχε. Είναι ένας άνθρωπος, που δεν κάνει απλά το σουξέ, αλλά έχει βρει το κλειδί της επιτυχίας και γράφει καλά τραγούδια.

M.C.: Θεωρείς ότι ο Γιώργος κατάφερε να βρει το είδος που σε αντιπροσωπεύει;
Χ.Δ. : Δεν υπάρχει είδος που με αντιπροσωπεύει και δεν θα υπάρξει μέχρι τα 50 μου!

M.C.: Γιατί θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό; Είσαι υπέρ του ότι ένας τραγουδιστής πρέπει να υπερασπίζει όλα τα είδη μουσικής;
Χ.Δ.: Θεωρώ, ότι όλα τα έχει πάρει παραμάζωμα το "λαϊκό". Ότι κι αν κάνεις, όσα καλά τραγούδια και να γράψεις, αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει. Συνεπώς, όταν βρίσκεις πάντα "φράγμα" το λαϊκό, και όταν είσαι και ένας άνθρωπος που ψάχνεται με τη μουσική, είναι δύσκολο να πεις ότι θα βρεις ή θα διαμορφώσεις ένα στυλ που θα σου ταιριάζει, θα είναι απόλυτα δικό σου και θα είναι και επιτυχημένο.
Εάν ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται με αυτό που εσύ αγαπάς, τότε πρέπει να μπεις στη διαδικασία να ψάξεις να βρεις το στυλ σου. Το στυλ, δεν είναι μόνο αυτό που θέλεις εσύ να λες, αλλά και αυτό που θέλει ο κόσμος να λες...

M.C.: Έχεις μπει ποτέ στη διαδικασία να σκεφτείς, ότι ο κόσμος μπορεί να έχει κουραστεί από τις συνεχόμενες αλλαγές, όσον αφορά το ύφος των τραγουδιών σου;
Χ.Δ.: Σαφέστατα και κουράζεται. Ο λόγος που δεν έχω φτάσει να πουλάω ακόμη 150.000 δίσκους, είναι επειδή δεν έχω κρατήσει ένα συγκεκριμένο ύφος. Είναι μεγάλο μυστικό να κρατάς το στυλ σου. Εγώ δεν το τήρησα ποτέ, άλλωστε, είμαι ένας αρκετά "ζηλιάρης" άνθρωπος, μ' αρέσουν όλα τα είδη!

M.C.: Έχει τύχει να ζηλέψεις κάποιο τραγούδι από έναν συνάδελφό σου;
Χ.Δ.: Βεβαίως, πολλές φορές...

M.C.: Να τολμήσω να σου ζητήσω να μου αναφέρεις κάποιο παράδειγμα;
Χ.Δ.: Είναι αναρίθμητοι...

M.C.: Στην μέχρι τώρα πορεία σου, έχεις θεωρήσει κάποιο δίσκο σου λανθασμένη κίνηση;
Χ.Δ.: Ναι, έχω κάνει έναν τέτοιο είδους απολογισμό για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, όταν έκανα το δίσκο με τις διασκευές των δημοτικών τραγουδιών. Μετά από ένα χρόνο, θεώρησα ότι ήταν λανθασμένη κίνηση, αργότερα όμως κατάλαβα, ότι είχα κάνει ένα μεγάλο καλό σε μια μερίδα κόσμου, που με διαφορετική ενορχήστρωση, τους έκανα να ξανακούσουν αυτά τα τραγούδια. Μοιραία, εκείνη την εποχή, συνέβη κακό σε μένα, όσον αφορά την εμπορική πτυχή της δουλειάς μου. Τώρα όμως, δεν μετανιώνω για τίποτα όσα έχω τραγουδήσει, αντιθέτως, θα ήθελα να έχω τραγουδήσει και άλλα είδη μουσικής...

M.C.: Γενικά είσαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, όχι μόνο στην επαγγελματική, αλλά και στην προσωπική σου ζωή;
Χ.Δ.: Αυτό είναι σίγουρο, συμβαίνει και στους πιο προσγειωμένους. Δεν είμαι άνθρωπος που θα προγραμματίσω πράγματα...

M.C.: Από την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου, σε συναντάμε στο Μώβ, μαζί με τον Στέλιο Ρόκκο. Να μιλήσουμε λίγο για αυτή τη συνεργασία;
Χ.Δ.: Είναι μια συνεργασία, που υπολογίζαμε πολλά χρόνια να την κάνουμε, αλλά τότε είχαμε ο καθένας διαφορετικά πράγματα στο μυαλό μας και δεν τα βρήκαμε τελικά. Όταν έμαθα ότι ο Στέλιος έχει βρει το χώρο και θα κάνει κάτι ακουστικό σε μορφή unplugged, με ενθουσίασε η ιδέα, γιατί ήταν κάτι που ήθελα να κάνω κι εγώ. Τυχαία, με πήρε τηλέφωνο και μου έκανε την πρόταση, την οποία και δέχτηκα αμέσως.
Ήθελα πολύ να βρεθώ με το Στέλιο, γιατί πιστεύω ότι έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας, και αυτό, είναι κάτι που μετράει περισσότερο επί σκηνής. Λίγο πολύ, ταιριάζουμε και στα μουσικά μας ακούσματα, αγαπάμε και οι δύο πολύ το ροκ, κι αν και ο Στέλιος έχει κάνει μια στροφή προς το λαϊκό, κατά βάση, είμαστε και οι δυο μας λίγο ροκ καλλιτέχνες...

M.C.: Αν δεν κάνω λάθος, η συνεργασία σφραγίστηκε και με ένα ντουέτο;
Χ.Δ.: Ναι, αν και εγώ ήμουν αυτός που επέμενε να το γράψει ο Στέλιος αυτό το τραγούδι. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο τραγούδι, που έγραψε ο Στέλιος παρέα με το Βασίλη Γιαννόπουλο. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αφού να φανταστείς, μας πήρε μισή μέρα να το τραγουδήσουμε!

M.C.: Ποια συνεργασία σε έχει σημαδέψει;
Χ.Δ.: Η συνεργασία που μου έχει μάθει πάρα πολλά, ήταν αυτή με το Γιάννη Πάριο. Έμαθα πάρα πολλά για το τραγούδι και τον τρόπο που πρέπει να το ερμηνεύεις.

M.C.: Τον εαυτό σου τον θεωρείς τυχερό;
Χ.Δ.: Ναι, ας πούμε ότι είμαι τυχερός...

M.C.: Θεωρείς ότι κάποιες φορές έχεις αδικηθεί από ανθρώπους του χώρου;
Χ.Δ.: Όλοι μας αδικούμαστε στη δουλειά αυτή. Είναι μοιραίο, ακόμη και γι' αυτούς που για κάποιους λόγους, έχουν κάποια εύνοια... Είναι τόσοι πολλοί σε αυτό το χώρο, και τόσοι πολλοί οι κακοί τραγουδιστές, που μοιραία κάποια στιγμή όλοι αδικούνται. Συμβαίνουν αυτά...

M.C.: Πιστεύεις ότι η μεγάλη αδικία ήρθε πρόπερσι για σένα, όταν το τραγούδι σου, δεν επιλέχτηκε για να μας εκπροσωπήσει τελικά στο διαγωνισμό της Eurovision;
Χ.Δ.: Δεν αδικήθηκα εγώ, αλλά η Κατερίνα Τοπάζη, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, ότι ήταν το τραγούδι που έπρεπε να πάει στη Eurovision. Ναι, αδικηθήκαμε, και αυτό μου το απέδειξαν, όταν την επόμενη χρονιά, άλλαξε ο τρόπος επιλογής των τραγουδιών. Βέβαια, μπορεί να έφταιγε και το ότι εγώ εμφανιζόμουν στο ρόλο του κομπάρσου, που απλώς έπαιζα κιθάρα και υποστήριζα το τραγούδι που είχα γράψει, ενώ όταν υπογράφεις κάτι, πρέπει να το υποστηρίζεις κιόλας. Απ' την άλλη, η Eurovision, είναι ούτως ή άλλως, ένας θεσμός που κάποιος βγαίνει αδικημένος.

M.C.: Τι μείον θεωρείς ότι είχε το τραγούδι σου;
Χ.Δ.: Κανένα. Ίσως απλά, να ήταν πολύ ροκ για το διαγωνισμό της Eurovision. Αυτό δε σημαίνει όμως, ότι έπρεπε να αποκλειστεί από την πεντάδα, που κακά τα ψέματα, υπήρχαν πολλά ερασιτεχνικά παραδείγματα...

M.C.: Θα το επιχειρούσες ξανά, αν υπήρχε κάποια ανάλογη πρόταση;
Χ.Δ.: Όχι, δε νομίζω...

M.C.: Αισθάνεσαι καθόλου ανασφαλής απέναντι σε όλους αυτούς τους νέους και πολλές φορές "κακούς" τραγουδιστές, όπως είπες και εσύ ο ίδιος, που καθημερινά κάνουν την εμφάνισή τους στη μουσική σκηνή;
Χ.Δ.: Βλέπω συνέχεια νέους ανθρώπους να ξεκινούν, μέσα σε 2 χρόνια να φτάνουν στην κορυφή, και να υπάρχουν κάποια παραδείγματα που αντέχουν στο χρόνο. Αυτό δεν με τρομάζει, άλλωστε είναι κάτι που εάν συμβαίνει, τους αξίζει.
Εγώ, κοιτάω πάντα τη δική μου "πίττα"... Να μην είναι ούτε μεγαλύτερη, αλλά ούτε μικρότερη. Πώς το καταφέρνεις αυτό; Όταν καταφέρεις να είσαι ο εαυτός σου στο τραγούδι και να μην επηρεάζεσαι από τα δρώμενα που συμβαίνουν...

M.C.: Πριν 3 περίπου χρόνια, είχες κάνει μια πολύ μεγάλη επιτυχία, με το soundtrack της ταινίας "Safe sex" , το "24.000 baci". Σκέφτεσαι να ασχοληθείς πιο επαγγελματικά με αυτό ή δεν σου έχει γίνει καμία σχετική πρόταση;
Χ.Δ.: Δεν μου έχει γίνει κάποια πρόταση και δεν νομίζω ότι αυτή που υπήρξε θα ξεπεραστεί ποτέ. Το "24.000 baci", ήταν το μεγαλύτερο hit μου. Κατάφερε να ταυτιστεί η ταινία με το τραγούδι.

M.C.: Θα το ξανάκανες;
Χ.Δ.: Ναι, με περισσότερη σκέψη όμως αυτή τη φορά, γιατί την προηγούμενη έγιναν όλα πολύ αυθόρμητα.

M.C.: Γενικά είσαι αισιόδοξος άνθρωπος;
Χ.Δ.: Όχι ιδιαίτερα, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι τείνω προς το άλλο άκρο. Δεν έχω ούτε τάσεις αισιοδοξίας, ούτε πεσιμισμού.

M.C.: Το βάζεις εύκολα κάτω σε μια κακοτοπιά;
Χ.Δ.: Όχι καθόλου, είμαι πολύ μαχητικός. Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη του, κυνηγάω τα πάντα...

M.C.: Τι άνθρωπος είναι ο Χρήστος;
Χ.Δ.: Με βρίσκω με χίλια κουσούρια! Πρέπει να βρεις κάποιους που με ξέρουν να σου πουν καλύτερα. Είμαι πολύ αγχώδης, μαχητικός, δεν κοιμάμαι πολύ, δεν ξεκουράζομαι σχεδόν ποτέ, δεν παίρνω ναρκωτικά, με πειράζει το πολύ αλκοόλ, μ' αρέσει το φαγητό, αγαπάω πολύ το γιο μου... Τι άλλο να σου πω; (γέλια)

M.C.: Με την τεχνολογία πώς τα πάς; Ασχολείσαι καθόλου με το internet;
Χ.Δ.: Ναι. Γενικά, με το internet ασχολούμαι από το '95, και με τους υπολογιστές από το '90 περίπου.

M.C.: Για το τέλος, θα ήθελα να κλείσεις εσύ τη συνέντευξη, όχι με "ένα τραγούδι ακόμα", αλλά με μια ευχή προς τον εαυτό σου...
Χ.Δ.: Εύχομαι, να μπορώ να είμαι δίπλα στους ανθρώπους που αγαπώ, όσο με χρειάζονται, με αρχηγό πάντα το γιο μου...

M.C.: Να στο ευχηθώ λοιπόν, και να σε ευχαριστήσω πολύ...
Χ.Δ.: Να 'στε καλά...

BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ελευθερίας".
*** Oι φωτογραφίες από το live έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Olympus
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.