Οι γεμάτοι ενέργεια άνθρωποι εκπέμπουν ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση που αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Έτσι είναι και η Δόμνα Κουντούρη. Ένα νέο κορίτσι που ζει την εποχή της με άνεση, τραγουδάει, γελάει, απορεί, αποφασίζει, προσπαθεί, δουλεύει, πιστεύει σ' αυτό που κάνει και στους φίλους που έχει αποκτήσει...

Κάντε "κλικ" στη φωτογραφία για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper" της Δόμνας Κουντούρη...

---

Music Corner: Καλημέρα, πες μας λίγα λόγια για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά...
Δόμνα Κουντούρη: Λίγα λόγια για το καινούργιο μου cd δε φτάνουν, με λίγα λόγια είναι δύσκολο!

MC: Είναι η πρώτη σου δουλειά;
Δ.Κ.: Είναι η πρώτη μου προσωπική δισκογραφική δουλειά, όμως είχα δισκογραφήσει το 2000 με τη Virgin ένα άλμπουμ με τη μπάντα που είχα τότε, τους Oberon. Με το Θοδωρή Καλαμίτση και το Γιώργη το Σακελαρίου. Παίζαμε electro μουσική με ελληνικό στίχο κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου κυρίως.

MC: Στην τωρινή δουλειά έχεις γράψει και τραγούδια...
Δ.Κ.: Ναι, έχω γράψει στίχους σε μουσική της Ραλλίας.

MC: Η συνεργασία με τη Heaven πως προέκυψε;
Δ.Κ.: Όταν τελείωσε το fame story ήταν ακόμα στη Heaven, ο κ. Λεβέντης, ο οποίος μου είπε ότι ενδιαφέρονται για μένα όλες οι γνωστές δισκογραφικές εταιρείες. Εγώ προτίμησα να μείνω στη Heaven επειδή ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με το συγκεκριμένο μουσικό παραγωγό, τον κ. Κώστα Καλημέρη.

MC: Έχει κάνει την παραγωγή αυτού του δίσκου;
Δ.Κ.: Ναι και μπορώ να σου πω ότι όλα τα κομμάτια είναι αποτέλεσμα καλής χημείας! Ο Θάνος Παπανικολάου για παράδειγμα μου έχει γράψει τέσσερα τραγούδια. Στην αρχή μου έφερε ένα, το είπα, κολλήσαμε, τα συζητήσαμε, και τελικά μου έγραψε άλλα τρία πάρα πολύ ωραία τραγούδια! Ακόμα υπάρχουν συνεργασίες με τη Ρεββέκα Ρούση και τη Μαρία Παπαδοπούλου που είναι πολύ φίλες μου...

MC: Σε ποιο τραγούδι;
Δ.Κ.: Στο ομώνυμο τα "παιχνίδια ισορροπίας", είχα τρελή χημεία με τα κορίτσια και με τη Ραλλία μας έκατσε και μας βγήκαν αυτά τα δύο τραγούδια τα οποία προσωπικά μου αρέσουν πάρα πολύ. Ο Νίκος Παπαδόπουλος μου έχει δώσει ένα πιο λαϊκό τραγούδι που όταν το έκανα demo μου άρεσε πάρα πολύ κ ήθελα να το έχω σ' αυτή τη δουλειά. Είχα τις επιφυλάξεις μου γιατί είναι αρκετά πιο λαϊκό από τα άλλα, τελικά όμως το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ πετυχημένο!

MC: Γιατί πήγες στο fame story;
Δ.Κ.: Γιατί τώρα έτσι γίνεται. Αυτή τη στιγμή η αγορά είναι έτσι. Δηλαδή, αν υπήρχε ένα "να η ευκαιρία" και ήμουνα η Γλυκερία πριν τριάντα χρόνια θα πήγαινα. έχω κάνει όλες τις προσπάθειες που πρέπει αλλά με το fame γλίτωσα πάρα πολλά πράγματα. Έχω μια συνεργασία εντελώς άμεση και ισότιμη με την εταιρεία, με τους συνεργάτες μου, κέρδισα κάτι πολύ θετικό για τη δουλειά μου.

MC: Στο fame story πάντως, συζητήθηκες αρκετά επειδή έφυγες μόνη σου.
Δ.Κ.: Δεν είχε φύγει κάποιος άλλος πριν; Νομίζω η Αννέτ.

MC: Εσύ γιατί έφυγες;
Δ.Κ.: Γιατί με κούρασε πάρα πολύ όλη αυτή η απομόνωση, που δεν βλέπεις φίλους, δεν βγαίνεις και επίσης με πείραξε και η μετάλλαξη ενός ανθρώπου όταν τον βλέπουν οι κάμερες όλο το 24ωρο.

MC: Παθαίνεις κάτι;
Δ.Κ.: προσωπικά δεν έπαθα κάτι, δεν με πείραξε καθόλου και νομίζω φάνηκε αυτό. Πολλοί είπαν ότι είχα εκκεντρική, υπερβολική συμπεριφορά, όλο αυτό όμως πήγαζε από την καταπίεση. Δεν μπορούσα άλλο αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης. Το έβγαλα εκεί εκτονώθηκα με τη παραίτησή μου από το παιχνίδι. Κράτησα μόνο τα θετικά απ' όλο αυτό και για ότι διαφωνούσα μίλησα ανοιχτά και τα εξήγησα σε όλους.

MC: Είσαι εκρηκτικός χαρακτήρας;
Δ.Κ.: Νομίζω ότι η ζωή μας έχει ανάγκη από εκρηκτικούς ανθρώπους. Έχουμε αρχίσει και έχουμε μία κατάσταση στην Ελλάδα που δεν είχαμε ποτέ πριν. Μια μετριότητα, νομίζω. Εμείς ήμασταν ή του ύψους ή του βάθους. Τώρα λίγο θέλουμε να φέρουμε τα πράγματα έτσι σε μία σειρά, λίγο όλοι μας κοιτάμε να συμμαζευτούμε, να προσπαθήσουμε, να μην ήμαστε έτσι, να μην ήμαστε αλλιώς και καταπιέζουμε το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο, που έτσι κι αλλιώς μέσα μας υπάρχει.

MC: Έχεις σπουδάσει μουσική;
Δ.Κ.: Όχι, είμαι εντελώς πρακτική σε αυτό που κάνω, απλά το κάνω. Παίζω κιθάρα και πιάνο όχι πάρα πολύ καλά, αλλά ικανοποιητικά για να γράφω κανένα τραγουδάκι, για να ...με συνοδεύω! Τραγουδάω όσα χρόνια έχω συναίσθηση ότι υπάρχω, έτσι, χωρίς λόγο. Μπορεί μες το σπίτι μου να μου τη δώσει και ν' αρχίσω να τραγουδάω. Νομίζω ότι είναι πολύ υγιές αυτό. Βέβαια το έχω σαν συμπεριφορά και από την οικογένεια μου γι' αυτό μου φαίνεται τόσο φυσικό. Η μητέρα μου έκανε δουλειές και τραγούδαγε.

MC: Σε στήριξαν οι δικοί σου σε αυτή την προσπάθεια;
Δ.Κ.: Οι δικοί μου ήταν πάρα πολύ αρνητικοί στο να γίνω τραγουδίστρια και αυτό γιατί η μητέρα μου έβλεπε ότι υπάρχουν πολλά ζόρια σε αυτή τη δουλειά. Μια έχεις δουλειά, μια δεν έχεις, άμα δεν συμβιβάζεσαι κι όλας είναι ακόμα πιο δύσκολο κι εγώ δε συμβιβάζομαι εύκολα γενικότερα, οπότε είχε μία ανησυχία. Όμως εμένα το θέλω μου ήταν τόσο δυνατό από τότε που αποφάσισα να φύγω από τη Λήμνο και να έρθω στην Αθήνα. Γενικά το Fame μου έκανε καλό στη σχέση με τους γονείς μου. Είδανε ότι το παιδί τους είναι αυτό που μεγαλώσανε, λίγο ξύπνιο, λίγο νευρικό αλλά είναι καλό παιδί και είναι το ίδιο.

MC: Πως αισθάνεσαι για τη φετινή συνεργασία;
Δ.Κ.: Μ' έχουν κάνει πάρα πολύ ευτυχισμένη και τα παιδιά και ο Χατζόπουλος που το σκέφτηκε όλο αυτό. Πέρυσι τέτοια εποχή φανταζόμουν και είχα στο μυαλό μου να γινόταν κάτι τέτοιο. Είχα πάει και στο ΚΛΙΚ που έπαιζαν τα παιδιά, ο Γρηγόρης, ο Νίκος και ο Ησαΐας και πήγαν πάρα πολύ καλά. Από 'κει λοιπόν ο Χατζόπουλος είδε ότι η αγορά έχει ανάγκη από ανανέωση από πιο φρέσκια διάθεση. Φρέσκα πρόσωπα υπάρχουν πολλά, ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις, αλλά αυτό που λείπει γενικά είναι η "φρέσκια διάθεση".

MC: Περνάτε καλά δηλαδή στις πρόβες;
Δ.Κ.: Όλα πάνε πολύ καλά και εμείς περνάμε υπέροχα ..."λυσσάμε"! Έχουμε πρεμιέρα 10 Νοεμβρίου Παρασκευή. Τη μουσική επιμέλεια έχει αναλάβει ο Ποσειδώνας Γιανόπουλος, ο Νίκος ο Σούλης θα σκηνοθετήσει τις εμφανίσεις μας...

MC: Χορευτικά;
Δ.Κ.: Είμαστε εμείς ταλέντα από μόνοι μας...(γέλια)! Πάντως έχει πολύ παιχνίδι στη σκηνή μεταξύ μας, είναι και το πρόγραμμα ωραίο, τραγουδάμε ξένα και ελληνικά κομμάτια. Χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη, το πρώτο πρόγραμμα εγώ το λέω change reaction, αλυσιδωτή αντίδραση, επειδή ο ένας μετά τον άλλο, μόνοι ή και με ντουέτα παρουσιάζουμε δικά μας κομμάτια και άλλα που αγαπάμε. Τραγουδάμε μεταξύ μας με το σύστημα "φύγε κι έλα" γι' αυτό το λέω αλυσιδωτή αντίδραση. Μετά υπάρχει ένα λαϊκό πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν όλοι με αρκετές εκπλήξεις δηλαδή ενότητες πολύ διαφορετικές. Θα το δείτε. Εμένα μου θύμισε προγράμματα που κάναμε σε πιο παλιές εποχές. Όταν ήμουνα σε μπάντες και διαλέγαμε και παίζαμε...

MC: Εμένα πάντως μου βγάζεις κάτι ροκ.
Δ.Κ.: Ναι είμαι πολύ ροκ άτομο!

MC: Θα έκανες ένα δίσκο μόνο στα αγγλικά;
Δ.Κ.: Τα αγγλικά μου είναι πολύ καλά, δεν έχω πρόβλημα. Ναι θα γούσταρα αλλά θεωρώ ότι δεν έχει κάποια σκοπιμότητα αυτή τη στιγμή για μένα. Θα ήθελα να κάνω κάποια στιγμή ένα δίσκο με ξένες διασκευές. Το 'χω σκεφτεί αλλά τώρα έχω άλλες προτεραιότητες.

MC: Πόσο καιρό κρατάει η διαδικασία για τη δημιουργία ενός cd;
Δ.Κ.: Αυτή είναι μια πολύ γνωστή διαδικασία σε μένα γιατί όταν ήρθα στην Αθήνα το 1996, ήταν για να σπουδάσω ηχοληψία και παραγωγή στη δισκογραφία. Είχα τη χαρά να είμαι στη σχολή του Άκη Γκολφίδη, που είναι ένας εξαιρετικός ηχολήπτης. Ήμουν πολύ προκομμένο κορίτσι και με παίρνανε μαζί τους, να ακούω και να φτιάχνω πράγματα, οπότε πέρναγα και 20 ώρες την ημέρα στο στούντιο!

MC: Σαν στο σπίτι σου κάπως!
Δ.Κ.: Ακριβώς. Το στούντιο είναι ένας χώρος που ηρεμώ, χαλαρώνω, είναι ο αγαπημένος μου χώρος.

MC: Πρέπει να ήταν όμορφη διαδικασία λοιπόν για σένα...
Δ.Κ.: Ήταν αλλά περιείχε και πολύ άγχος. Όταν ξεκινάς να κάνεις ένα δίσκο, έχεις στο μυαλό σου τι θέλεις να κάνεις και έχεις ένα άγχος αν αυτό θα συμβεί όπως το θέλεις. Εγώ προσωπικά είχα συγκεντρωθεί στη διάθεση μου, στο τι θα ήθελα να πω, πως θα είναι οι στίχοι, πως η ενορχήστρωση, εντελώς τυχαία με τον Καλημέρη είχαμε την ίδια εικόνα γι' αυτή τη δουλειά. Τώρα ακούω το cd και όσο το ακούω τόσο μου αρέσει. Πράγμα που δεν είναι εύκολο γιατί με τον εαυτό μου είμαι πολύ δύσκολη, με περνάω από "κόσκινο"! Είμαι πολύ πιο σκληρή με τον εαυτό μου, απ' ότι όλοι οι άλλοι με μένα.

MC: Τι μουσική ακούς;
Δ.Κ.: Ακούω πάρα πολλά πράγματα, απ' όλα τα είδη. Κυρίως ακούω ξένη μουσική αλλά και πολύ έντεχνο. Μεγάλωσα κι εγώ με Χατζιδάκη, Θοδωράκη που άκουγαν πολύ οι γονείς μου. Επίσης έχω ακούσει πάρα πολλά σμυρναίικα, λαϊκά, ρεμπέτικα, παραδοσιακά, γενικότερα μου αρέσει η μουσική και πιστεύω ότι όλα τα είδη έχουν κάτι να σου προσφέρουν. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα πεις σε ένα είδος, κάποια άλλα που δεν μπορείς να τα δώσεις σε κάποιο άλλο. Γι' αυτό και η μουσική είναι τόσο αναγκαία για όλους μας και έχει τόσα πρόσωπα. Όσο πολύπλοκη είναι η συναισθηματική μας κατάσταση ανά περιόδους στη ζωή μας έτσι ακριβώς είναι και τα τραγούδια.

MC: Θα ήθελες να συνεργαστείς με κάποιο συγκεκριμένο μουσικό;
Δ.Κ.: Ναι, θα ήθελα αλλά δεν θέλω να σου πω! Όταν συνεργαστώ θα το μάθετε όλοι! Αυτή τη στιγμή περιμένω να δω πως θα προχωρήσει το cd, πως θα προχωρήσει το μαγαζί... Πιστεύω ότι με τις μελλοντικές μου κινήσεις θα πρέπει να ασχοληθώ σε επτά οκτώ μήνες, δεν θα μπω στη διαδικασία τώρα. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν για να στηρίξω αυτό που ήδη έχω κάνει.

MC: Γράφεις κάτι αυτό τον καιρό;
Δ.Κ.: Αυτή την εποχή όχι. Γενικότερα δεν είμαι έτσι, δεν κάθομαι να γράψω. Όσες φορές έχω γράψει, αυτό έχει γίνει τυχαία. Ή θα βρεθώ με ένα άνθρωπο που θα κολλήσουμε και θα παίξουμε και θα γίνει κάτι ή θα είμαι στο σπίτι μου και θα πάρω την κιθάρα και θα παίξω ένα τραγούδι...

MC: Βγαίνεις έξω;
Δ.Κ.: Όχι πάρα πολύ. Πάω σε φίλους κυρίως. Ξενερώνω να βγαίνω, έχουμε ξενερώσει όλοι σ' αυτή την πόλη, όλοι μέσα κλεισμένοι ήμαστε. Καμιά σχέση με παλιά. Όταν ήρθα το '96 στην Αθήνα, περνούσαμε φοβερά. Κάναμε φοβερό γλέντι με την παρέα μου. Τώρα δεν είναι το ίδιο, τι να πω, ίσως μεγαλώσαμε... Πάντως έχω πολύ όρεξη και διάθεση να ..."λυσσάξω", μόλις δοθεί η ευκαιρία!

MC: Διαβάζεις;
Δ.Κ.: Έχω βιβλία με διαφορετικά θέματα αυτό τον καιρό. Το ένα είναι λογοτεχνία, το άλλο ψυχολογία, το άλλο φιλοσοφία, αναλόγως.

MC: Αν δεν ασχολιόσουν με το τραγούδι τι θα ήθελες να κάνεις;
Δ.Κ.: Θα ήθελα να είμαι ...αστροναύτης! Να βγαίνω στο διάστημα με τη στολή! Κάθε φορά που βλέπω κάτι τέτοιο στην τηλεόραση ανοίγουν τα μάτια μου, θα θελα πάρα πολύ να αιωρούμαι στο διάστημα!

MC: Πες μας λίγα λόγια για τους συνεργάτες σου στο cd.
Δ.Κ.: Λοιπόν ο Λάκης Παπαδόπουλος έχει γράψει ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι, το "δε γιατρεύεται η καρδιά μου" σε μουσική δική του και στίχους του Νίκου Μωραΐτη, το οποίο το αγαπώ πάρα πολύ. Με το Λάκη έχουμε συναντηθεί τρείς φορές στο στούντιο και έχουμε πάρα πολύ πλάκα. Δεν ξέρω μάλλον γιατί είναι φευγάτος κι αυτός σαν και μένα και πολύ ροκ. Τον Λάκη και τον Νίκο τους έχω δει λιγότερο και δεν τους ξέρω πάρα πολύ καλά, αλλά είχαμε χημεία και το γαλλικό κομμάτι που έχει βγεί σαν πρώτο single είναι ιδέα του Νίκου Μωραΐτη. Επίσης ο Βασίλης Γαβριηλίδης στη μουσική και ο Θάνος Παπανικολάου στο στίχο σε ένα πάρα πολύ ωραίο κομμάτι. Πάρα πολύ με έχει βοηθήσει γενικότερα στην ενορχήστρωση και στο ύφος του cd ο Ορέστης Πλακίδης που έχει ενορχηστρώσει τα μισά κομμάτια ενώ τα άλλα μισά τα έχει αναλάβει ο Σπύρος Κοντάκης που μου έχει γράψει και τη μουσική σε ένα κομμάτι σε στίχο της Χριστίνας Σολδάτου, το "γκάζι ανάσα". Νομίζω η επιτυχία αυτής της δουλειάς είναι ότι δεν καταπιέστηκε κανείς για να γίνει, ίσα ίσα όλοι βγάλανε τα ...βίτσια τους εκεί μέσα (γέλια)!

MC: Κι εσύ; Είναι ψυχοθεραπεία το τραγούδι;
Δ.Κ.: Κι εγώ, ναι! Το τραγούδι είναι ψυχοθεραπεία και όλοι πρέπει να τραγουδάμε, έχουμε δεν έχουμε καλή φωνή. Είναι η πρώτη μας ανάγκη, το πρώτο πράγμα που κάναμε όταν περπατήσαμε σε αυτό τον πλανήτη, ήταν να αναζητήσουμε το χώρο και την κατάσταση γύρω μας με βάση το πώς χτυπάει η φωνή μας. Όταν ένα παιδί γεννιέται, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να φωνάξει, να κλάψει. Αυτό κάτι έχει να πει.

MC: Κάνεις μαθήματα στο τραγούδι;
Δ.Κ.: Όχι, δεν έχω κάνει ποτέ. Έχω προσπαθήσει μια φορά αλλά αυτό που ήθελε η δασκάλα να ακούσει από μένα δεν ήταν η ψυχή μου ήτανε η φωνή μου και δε με ενδιαφέρει εμένα αυτό. Δε σκέφτομαι τη φωνή μου να είναι ωραία όταν τραγουδάω, δεν είμαι σε τέτοια φάση. Ούτε καν το σκέφτομαι.

MC: Απλώς ερμηνεύεις ένα τραγούδι;
Δ.Κ.: Ένα τραγούδι είναι μια ιστορία. Εγώ σαν τραγουδίστρια πρέπει να την πω. Τώρα αν το ερμηνεύσω ή όχι; Ερμηνεία είναι όταν καταφέρνω να σου περάσω αυτό που λέει αυτό το τραγούδι, να σου περάσω το συναίσθημα. Αυτό μπορεί να συμβεί αλλά μπορεί και όχι, είναι ανάλογα τον άνθρωπο, την κατάσταση, την περίπτωση, την ψυχολογία, αλλά θέλω να είναι αυθόρμητο όλο αυτό. Να βγαίνει από μέσα μου όπως τότε που ήμουνα παιδί, να μην αλλάξει. Το προστατεύω αυτό όσο τίποτ' άλλο στη δουλειά μου!