Ο Ανδρέας Έκτορας στο Μusic Corner...

Music Corner: Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γεννήθηκες πριν από 24 χρόνια στη Λευκωσία και από όσο γνωρίζω το μήλο έχει πέσει κάτω από τη μηλιά. Μίλησέ μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια, τα μουσικά ακούσματα εκείνης της εποχής και τα πρώτα σου βήματα;
Ανδρέας Έκτορας: Σωστά. Κατάγομαι από τη Λευκωσία, είμαι 24 χρονών και ο πατέρας μου είναι μουσικός. Αυτό όπως καταλαβαίνετε, ήρθε κάπως φυσικά, από μικρός με τη κιθαρούλα να τραγουδάμε μαζί, να μου μαθαίνει τα τραγούδια του. Το ταλέντο άρχισε να φαίνεται από τα 7-8 μου χρόνια αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα βρισκόμουν αυτή τη στιγμή εδώ, καθώς υπήρχε και μια νοοτροπία στην οικογένεια, από τη μητέρα μου ιδιαίτερα, που δεν ήθελε να ασχοληθώ και εγώ με τη νύχτα. Ίσως για εκείνη να έφτανε μόνο ο ένας!

M.C.: Ίσως είναι ο φόβος...
Α.Ε.: Ναι, το καταλαβαίνω. Αν το δεις από οικογενειακής πλευράς είναι δύσκολη αυτή η ζωή. Φτάνει λοιπόν η στιγμή που είμαι στα 16-17 μου χρόνια, και ενώ παρακολουθούσα όλα αυτά τα χρόνια τα μαθήματά μου πάνω στη μουσική, λέω στον πατέρα μου ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική και συγκεκριμένα με το τραγούδι. Του είπα πως είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και με γεμίζει και εκείνος με έβαλε δίπλα του, σε ένα συγκρότημα που είχε, κάνοντας εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά και τραγουδώντας μαζί του, δειλά δειλά στην αρχή και αργότερα όσο μεγάλωνε η πείρα μου μεγάλωνε και ο δικός μου ο ρόλος. Και να 'μαι τώρα εδώ...

M.C.: Τα δισκογραφικά πράγματα όμως είναι πολύ θετικά για εσένα, αφού με το πρώτο σου κιόλας album έγινες αμέσως γνωστός.
Α.Ε.: Έχει κάνει αίσθηση το πρώτο album. Ακόμη βέβαια είναι νωρίς για να πούμε περισσότερα, δεν ενθουσιάζομαι. Είμαι πολύ χαρούμενος όμως που έχουμε ξεκινήσει με τόσο θετικές προϋποθέσεις. Το πρώτο τραγούδι του album "Έϊ" έχει ξεχωρίσει, παίζεται πάρα πολύ, ο κόσμος το ζητάει και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Τα πράγματα πάνε πολύ καλά, έχω κάνει δύο πολύ επιτυχημένες συνεργασίες και έχουμε ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ελπίζω όλα να πάνε καλά.

M.C.: Πολλές φορές, σε "πρωτοεμφανιζόμενους" καλλιτέχνες το κοινό είναι πιο αυστηρό. Αν λάβεις μάλιστα υπ' όψιν σου την κρίση που περνάει η δισκογραφία και την τάση προς το "εμπορικό" τραγούδι , σε αγχώνει το γεγονός ότι η επιτυχία σου μπορεί να θεωρηθεί προσωρινή;
Α.Ε.: Ναι, το έχω ξαναπεί αυτό. Θα προτιμούσα στην αρχή να μην γίνει ένα "μπαμ" από το πουθενά. Χωρίς να λέω βέβαια ότι δεν θα μου άρεσε, αλλά προτιμώ αυτό το πράγμα να το χτίσω σιγά σιγά. Ο κόσμος να εμπιστευτεί τα τραγούδια του Γιώργου Θεοφάνους, που είναι και τα 11 πολύ καλά, τη φωνή μου, τη δουλειά μου, τη σκηνική μου παρουσία και την προσωπικότητά μου. Όλα αυτά, να έρθουν και να "χτίσουν" κάτι, γιατί πιστεύω ότι έτσι κρατάει πολύ περισσότερο από μια εμπορική επιτυχία, η οποία πολύ εύκολα μπορεί να ξεφουσκώσει και να σε ξεχάσουνε όσο εύκολα σε γνωρίσανε...

M.C.: Το cd έχει τίτλο "Έϊ... θα πεθάνω αν δε σε δω". Να μιλήσουμε λίγο για το album, τα 11 του τραγούδια, αλλά και για τη συνεργασία σου με το Γιώργο Θεοφάνους.
Α.Ε.: Ναι. Να πούμε πρώτα ότι με το Γιώργο γνωριστήκαμε πριν ενάμισι χρόνο, ενώ εγώ σπούδαζα ακόμη ηχοληψία, μας γνώρισε ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου από το συγκρότημα των ΟΝΕ. Ο Κωνσταντίνος, που είναι και αυτός Κύπριος, με είχε ακούσει παλιότερα στην Κύπρο και ήξερε ποιος ήμουν σαν φωνή και σαν άνθρωπος. Έτσι λοιπόν, με γνώρισε με τον Γιώργο. Εγώ άρπαξα την ευκαιρία αυτή, τη γνωριμία μου με έναν από τους πιο καταξιωμένους συνθέτες αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, του πήγα κάποια demo, του άρεσαν και μου είπε ότι θα ήθελε να με ακούσει καλύτερα, να δει και τη σκηνική μου παρουσία στην πίστα αν όντως το υποστηρίζω σωστά το τραγούδι και έπειτα να προχωρήσουμε. Όντως με είδε, μαζί με τον Αντώνη Ρέμο και τους ΟΝΕ στη Θεσσαλονίκη, του άρεσα και έτσι προχωρήσαμε στην πρώτη δισκογραφική δουλειά, πήγαμε στη Universal, η οποία μας πίστεψε και να 'μαστε τώρα με την πρώτη δουλειά. Όσον αφορά το album, πρόκειται για 11 τραγούδια, όλα σε στίχους και μουσική του Γιώργου Θεοφάνους. Πραγματικά, νιώθω πολύ τυχερός που την πρώτη μου δουλειά την υπογράφει ένας τόσο καταξιωμένος συνθέτης, τον οποίο εγώ προσωπικά θαύμαζα εδώ και πολλά χρόνια, αρχικά από τα τραγούδια που έγραφε στην Ευρυδίκη και μετά με όλες τις άλλες επιτυχίες που έχει δημιουργήσει. Δεν σου κρύβω ότι αυτό με γεμίζει και λίγο ευθύνη, γιατί πρέπει να τον βγάλω "ασπροπρόσωπο". Τον τελευταίο χρόνο, κάνει δουλειές με καταξιωμένους καλλιτέχνες και τώρα κάνει ένα βήμα και προτείνει έναν νέο καλλιτέχνη, άρα εγώ πρέπει να του αποδείξω ότι άξιζα την προσοχή του.

M.C.: Απ' ότι παρατηρείται πάντως, υπάρχει μια αλληλεγγύη μεταξύ των Κυπρίων καλλιτεχνών. Είναι έτσι;
Α.Ε.: Υπάρχει σίγουρα αλληλοβοήθεια. Στηριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, γιατί είμαστε όλοι μακριά από τον τόπο μας και κάνουμε και παρέα μεταξύ μας. Εγώ κάνω παρέα με πολλούς Κύπριους εδώ στην Ελλάδα, που ίσως δεν είμαστε και στον ίδιο χώρο. Ο Γιώργος Θεοφάνους, γνωρίζει και άλλους Κύπριους νεαρούς καλλιτέχνες, που ίσως δεν δόθηκε η ευκαιρία ή κάτι δεν του έκανε "κλικ". Ήμουνα εκεί τη σωστή στιγμή, ήθελε να παρουσιάσει κάτι καινούργιο, του άρεσα και φαίνεται ότι κάτι είδε σε εμένα. Μακάρι να τον βγάλω σωστό.

M.C.: Από την Κύπρο στην Ελλάδα... Υπήρχαν αρκετές δυσκολίες προσαρμογής;
Α.Ε.: Όχι ιδιαίτερα και λέω Δόξα το Θεό για αυτό. Στην Κύπρο είχα τελειώσει τις σπουδές μου και δούλευα ως ηχολήπτης και τραγουδιστής παράλληλα. Είχα ξεκινήσει τη ζωή μου, είχα το διαμέρισμά μου και δεν θα ερχόμουνα στην Αθήνα αν η ευκαιρία δεν ήταν πολύ σοβαρή. Αλλά αφού ήρθε η ευκαιρία και η γνωριμία μου με το Γιώργο, δεν το σκέφτηκα ούτε δεύτερη φορά! Πήρα μια βαλίτσα και τα demo μου ήρθα στην Ελλάδα, υπέγραψα το συμβόλαιο με τη Universal και ύστερα επέστρεψα στην Κύπρο για να κλείσω τις όποιες υποθέσεις εκκρεμούσαν, πήρα τα πράγματά μου και ήρθα. Είμαι άνθρωπος του ρίσκου, αλλά δεν θεωρώ ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ρίσκαρα κάτι, γιατί οι προϋποθέσεις ήταν πολύ καλές. Μία πολύ καλή εταιρεία από την μία, όπως είναι η Universal και ένας πολύ καλός συνθέτης από την άλλη να υπογράφει την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά. Οπότε δεν θεωρώ ότι ρίσκαρα. Απλώς θέλει πολύ δουλειά.

M.C.: Αυτό το χειμώνα εμφανίζεσαι στο "Φως" με τη Νατάσα Θεοδωρίδου και τη Χαρά Πύρτα (ύστερα από την αποχώρηση της Ειρήνης Μερκούρη), καθώς και άλλες νέες φωνές. Πώς σου φαίνεται σαν συνεργασία, μια και δεν μιλάμε για μια μεγάλη πίστα αλλά για μια καθαρά μουσική σκηνή;
Α.Ε.: Χαίρομαι που το θέτεις έτσι, γιατί το "Φως" σίγουρα δεν είναι μπουζούκια. Δεν είναι μεγάλη πίστα, είναι όμως ένας ζεστός χώρος που πρωταγωνιστεί η Νατάσα, έτσι όπως το φαντάστηκε η ίδια, με ένα καλό διασκεδαστικό λαϊκό πρόγραμμα χωρίς show. Η Νατάσα είναι καταπληκτική, ο κόσμος την αποθεώνει κάθε βράδυ και αυτό που εισπράττουμε από τον κόσμο είναι ότι είμαστε μια πολύ καλή ομάδα, χωρίς η Νατάσσα να ξεχωρίζει τον εαυτό της από τα υπόλοιπα παιδιά, που μπροστά της δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμη. Τα υπόλοιπα παιδιά δεν έχουν κάποια δισκογραφική δουλειά, είναι πολύ καλές φωνές, εγώ και η Χαρά είμαστε στο ξεκίνημα και αυτό που βγαίνει προς τα έξω είναι ότι ο κόσμος περνάει καλά και με 'μας. Είναι ένα πρόγραμμα σε μουσική επιμέλεια του Ποσειδώνα Γιαννόπουλου και σε σκηνοθεσία του Νίκου Σούλη, που δεν μπορώ να σας πω πως περάσαμε στις πρόβες ένα μήνα πριν που προετοιμαζόμασταν για το σχήμα, φοβερό γέλιο, ο Νίκος ο Σούλης είναι καταπληκτικός και χάρηκα πολύ που έβαλε και αυτός την πινελιά του σε αυτό το σχήμα.

M.C.: Δεν σου κρύβω, ότι θεώρησα παρακινδυνευμένο το βήμα της Νατάσας , να ηγηθεί ενός σχήματος χωρίς άλλο πολύ μεγάλο όνομα, αλλά τελικά αποδείχτηκε ένα πρόγραμμα έκπληξη, που παρόλο που δουλεύετε 4 ημέρες της εβδομάδας , το μαγαζί είναι συνέχεια γεμάτο.
Α.Ε.: Το πρόγραμμα δουλεύει Παρασκευή με Δευτέρα, δύσκολες ημέρες, με εξαίρεση την Κυριακή που το πρόγραμμα ξεκινάει νωρίς. Όσο για το ρίσκο της Νατάσας, το ήξερε και η ίδια αυτό. Το θέμα είναι όμως, ότι απέδειξε σε όλους εκείνους τους δύσπιστους, που έλεγαν ότι ρισκάρει γιατί κυριαρχούσαν δυνατά δίδυμα και "τρίδυμα", ότι κάνουν λάθος. Τόλμησε μόνη της να κάνει ένα σχήμα, που για μένα η Νατάσα το δικαιολογεί πλήρως αυτό. Έχει κάνει πλατινένιους δίσκους, κάτι το οποίο σημαίνει ότι έχει το δικό της κοινό. Χαίρομαι πολύ που το δοκίμασε αυτό μόνη της και της απέδειξε ο κόσμος πόσο πολύ την αγαπάει. Χειροκροτάνε δυο και τρεις φορές, ζητάνε τραγούδια μόνοι τους. Αν δεν το ζήσει κανείς αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει. Η Νατάσα πραγματοποίησε ένα όνειρό της και όλο αυτό είναι κάτι το οποίο το ζούμε και εμείς και είναι πάρα πολύ ωραίο. Ο κόσμος ανταποκρίνεται και στα πρώτα δικά μου τραγούδια και είναι πολύ ωραίες οι στιγμές που περνάμε στο "Φως". Ξεκινήσαμε για 40 παραστάσεις και απ' ότι φαίνεται θα πάμε μέχρι την Κυριακή των Βαΐων, σαν μια κανονική σεζόν. Το πιο ειδικό βράδυ είναι αυτό της Κυριακής που ξεκινάμε στις 8:30 και τελειώνουμε στις 1:00. Φαίνεται να αρέσει στον κόσμο αυτή η ιδέα. Την Κυριακή έχουμε ανθρώπους που δεν θα τους δεις τις άλλες ημέρες. Είναι κόσμος, που ίσως θα πήγαινε θέατρο ή σινεμά και τον βλέπεις ότι χαίρεται που του δίνεις αυτή την ευκαιρία να διασκεδάσει, αλλά και να πάει στην δουλειά του την επόμενη μέρα χωρίς να είναι πολύ ξενυχτισμένος.

M.C.: Γενικά λοιπόν θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό στις μέχρι τώρα συνεργασίες σου;
Α.Ε.: Πάρα πολύ. Όχι απλά τυχερό... Πάρα πολύ τυχερό και είμαι και ευγνώμων και λέω και Δόξα το Θεό! Ήρθα στην Αθήνα, υπέγραψα με μια μεγάλη εταιρεία, έκανα ένα δίσκο με ένα μεγάλο συνθέτη, συνεργάστηκα με τον Αντώνη Ρέμο και τους ΟΝΕ σε ένα πρόγραμμα που "έσκισε" στη Θεσσαλονίκη και τώρα με τη Νατάσσα Θεοδωρίδου σε ένα σχήμα που θεωρείται η έκπληξη του χειμώνα. Είμαι πάρα πολύ τυχερός και ελπίζω η τύχη να συνεχίσει να είναι μαζί μου.

M.C.: Ποια η σχέση σου με τη μουσική; Γενικά ενημερώνεσαι; Ακούς περισσότερο ξένη ή ελληνική μουσική;
Α.Ε.: Από μικρός ήμουν ιδιαίτερα fan των 80'ς. Ίσως γιατί μεγάλωσα σε αυτή τη δεκαετία, η οποία θα μείνει αξέχαστη με τα πάρτι που κάναμε και μπορώ να πω ότι λυπήθηκα που δεν τραγούδησα για αυτή τη δεκαετία. Μεγάλωσα με αυτούς τους ρυθμούς, μου αρέσουν πάρα πολύ. Ακούω και ξένη και ελληνική μουσική, εκτός βέβαια από ακραίες καταστάσεις, όπως heavy metal για παράδειγμα. Τώρα βέβαια με το τρέξιμο της δουλειάς δεν μπορώ να πω ότι προλαβαίνω και πάρα πολύ, αλλά ακούω απ' όλα, παρόλο που εγώ δισκογραφικά κινούμαι ανάμεσα σε ποπ και ελαφρολαϊκό.

M.C.: Όπως ανέφερες και εσύ ο ίδιος, το τρέξιμο της δουλειάς είναι αρκετό και αφιερώνεις τον περισσότερο χρόνο σου σε αυτήν. Αυτό δεν είναι κάτι που σε αγχώνει;
Α.Ε.: Πάρα πολύ. Γενικά είμαι πολύ αγχωτικός άνθρωπος και αυτό μου κάνει κακό. Στην πορεία βέβαια αποδείχτηκε, ότι κάτω από άγχος λειτουργώ πάρα πολύ καλά! Στις πιο αγχωμένες μου στιγμές που έχω βγει στη σκηνή, έχω αποδώσει τα καλύτερα! Αλλά και στο στούντιο, γενικά δε με ρίχνει το άγχος κι ας ξέρω ότι στη δουλειά μου δεν κάνει καλό. Έχω αρχίζει να συνηθίζω και ξέρω πως για αρκετά χρόνια θα αγχώνομαι πάρα πολύ. Τώρα είναι η αρχή και φαντάζεσαι πόσο άγχος υπάρχει...

M.C.: Ελεύθερος χρόνος υπάρχει καθόλου; Αφιερώνεις χρόνο στην εμφάνισή σου, στους φίλους σου, έχεις κάποια χόμπι;
Α.Ε.: Έχω ελεύθερο χρόνο. Αφιερώνω όμως όλη μου την ενέργεια στη δουλειά. Ιδιαίτερα τώρα που δεν έχω και κάποια σχέση, δεν αφήνω και πολλά περιθώρια. Δεν θα πω όχι βέβαια αν κάτι μου παρουσιαστεί και ...πάθω την πλάκα μου, αλλά είμαι λίγο κλειστός, δεν ψάχνομαι, γιατί θέλω να είμαι συγκεντρωμένος στη δουλειά. Αυτό δεν είναι κάτι που με κουράζει και με τους φίλους μου δεν θα βγω έξω, θα προτιμήσω το σπίτι, ένα DVD, ένα σινεμά, ένα καλό φαγητό, ήσυχα πράγματα δηλαδή...

M.C.: Αν και νέος καλλιτέχνης, έχεις ήδη αρχίσει να αποκτάς το δικό σου κοινό και μάλιστα ουκ ολίγες οι θαυμάστριες που σε υποστηρίζουν! Σε ενοχλεί καθόλου αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης - παθιάσματος;
Α.Ε.: Είναι πολύ κολακευτικό αυτό όταν συμβαίνει. Υπήρξα και εγώ μεγάλος fan και ξέρω τι σημαίνει να θέλεις να δείξεις σε κάποιον τον θαυμασμό σου. Αυτό μ' αρέσει όταν γίνεται, γιατί ξέρω ότι αυτό συμβαίνει επειδή τους αρέσω σαν φωνή αλλά και σαν άνθρωπος όταν με γνωρίζουν. Πάντα αφιερώνω χρόνο στον κόσμο που έρχεται πίσω στα καμαρίνια μετά την παράσταση. Δεν μου αρέσει απλά να δώσω ένα αυτόγραφο και να φύγουν, κάθομαι και μιλάω μαζί τους, μπορεί να καθίσω και μια ώρα παραπάνω μαζί τους αν έχω αντοχή. Δεν είναι κακό να θέλουν να σου μιλήσουν και να σου δείξουν την αγάπη τους, ιδιαίτερα στην αρχή που δε σε έχουν γνωρίσει μέσα από συνεντεύξεις και όλα αυτά. Είναι καλό να σε συμπαθούνε ξέροντας ποιος είσαι και όχι για όσα έχει χτίσει η εταιρεία ή τα video clips, η σκηνική σου παρουσία και όλα αυτά. Μ' αρέσει αυτή η έκφραση αγάπης.

M.C.: Θεωρείς ότι παίζει ρόλο η εμφάνισή σου ή έχουν επικεντρωθεί στο ότι έχεις μία καλή φωνή, ένα καλό cd;
Α.Ε.: Αυτά νομίζω πάνε όλα "πακέτο"! Δεν θα ξεχωρίσω αν είναι πιο πολύ η εμφάνιση ή η φωνή. Εγώ θα ήθελα να είναι περισσότερο η φωνή, τα τραγούδια μου, η προσωπικότητά μου και ύστερα η εμφάνιση. Αλλά όπως είπα, πάνε όλα "πακέτο". Το πως λειτουργείς στη δουλειά σου, το πόσο καλός είσαι πάνω στην πίστα, αν έχεις αυτό που λέμε "αστέρι". Για μένα υπάρχουν άνθρωποι που σε μαγεύουν μόνο με τη φωνή και άλλοι που είναι όλο το "πακέτο" που λέγαμε πριν. Για να σε μαγέψει όμως κάποιος μόνο με τη φωνή, θα πρέπει να μιλάμε για κάτι πολύ "εξαιρετικό". Για μένα πάντως, είναι πιο σωστό να βλέπεις όλα τα παραπάνω μαζί σε ένα πολύ καλό επίπεδο.

M.C.: Ποια η σχέση σου με το internet;
Α.Ε.: Η σχέση μου γενικά με την τεχνολογία είναι πάρα πολύ καλή. Ασχολήθηκα με την ηχοληψία, γιατί πάντα τρελαινόμουν για computers, συνθεσάιζερ, παραγωγή ήχων και όλα αυτά τα "τρελά". Με το internet, δεν είμαι από αυτούς που θα κάτσω με τις ώρες να ασχοληθώ, δεν γεμίζω την καθημερινότητά μου με αυτό, το χρησιμοποιώ κυρίως για ενημέρωση και λόγω της δουλειάς. Δεν είμαι από αυτούς που θα μπω να κάνω "chat", άλλωστε δεν το έχω κάνει ποτέ, να μιλήσω με έναν άγνωστο στο internet...

M.C.: Μια και πλησιάζει η επιλογή των κομματιών για το διαγωνισμό της Eurovision, εσύ θα πήγαινες σε ένα τέτοιο διαγωνισμό;
Α.Ε.: Θα πήγαινα και για την Κύπρο που είναι η χώρα μου, αλλά και για την Ελλάδα.

M.C.: Ακόμη και με την κατάσταση που επικράτησε πέρυσι;
Α.Ε.: Αυτό που έγινε πέρυσι, για μένα ήταν πολύ λυπηρό. Όταν στέλνεις έναν άνθρωπο, το Μιχάλη Ρακιντζή, να εκπροσωπήσει τη χώρα σου, που έχει αποδείξει τόσα χρόνια ποιος είναι, θα πρέπει να σταθείς δίπλα του ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Για μένα είναι ότι χειρότερο όταν ψάχνεις κάποιον για να ρίξεις το φταίξιμο.

M.C.: Οι αντιδράσεις όμως είχαν ξεκινήσει πολύ πιο πριν, από την τελική επιλογή του τραγουδιού και μετά. Ο Μιχάλης Ρακιντζής δηλαδή , πήγε έχοντας ήδη στην πλάτη του αρνητική διάθεση.
Α.Ε.: Αυτό ακριβώς είναι που θεωρώ απαράδεκτο.

M.C.: Πολλοί ήταν και οι Έλληνες που εκείνο το βράδυ τάχθηκαν με το μέρος της Κυπριακής συμμετοχής, με το συγκρότημα των ΟΝΕ δηλαδή.
Α.Ε.: Ναι όντως. Ούτως η άλλως, και η Κύπρος ήταν με την Ελλάδα. Ο Μιχάλης στην Κύπρο έχει πάρα πολλούς θαυμαστές, όποτε πάει κάτω γίνεται χαμός. Για να επανέλθουμε στο πρώτο ερώτημα, εγώ θα πήγαινα στη Eurovision, όταν πραγματικά θα ήμουν έτοιμος να αναλάβω μια τέτοια ευθύνη. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτός ο θεσμός και θα ήθελα να είμαι πιο έτοιμος.

M.C.: Πιο καταξιωμένος ίσως για να μην έρθουν τα πράγματα εναντίον σου;
Α.Ε.: Αυτό είναι σίγουρο. Αν πάω εγώ αυτή τη στιγμή σε ένα τέτοιο διαγωνισμό και δεν πάω καλά, όλοι θα γυρίσουν και θα πούνε: "Φταίει ο μικρός που στείλαμε και τα έκανε θάλασσα". Αν όμως ο καλλιτέχνης είναι καταξιωμένος, ο κόσμος τον σέβεται και αναγνωρίζει τη δουλειά του. Ακόμη και αν δεν πάει καλά, ο κόσμος θα σταθεί δίπλα του. Εγώ προσωπικά, για να πάρω τέτοια ευθύνη θέλω να είμαι σίγουρος, να ξέρω ότι θα δουλέψω πολύ και θα πάω καλά, όπως έκαναν πέρυσι οι ΟΝΕ. Είχαν τη σιγουριά ότι θα πήγαιναν καλά και έτσι και έγινε. Γιατί η 6η θέση για μια χώρα όπως είναι η Κύπρος, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πολιτικοί παράγοντες που επηρεάζουν το διαγωνισμό αυτό. Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα λείπουν τα παρατράγουδα.

M.C.: Πες μου δυο λόγια τελευταία για τον Ανδρέα Έκτορα από δω και στο εξής. Πώς φαντάζεσαι την πορεία σου και ποια τα επόμενα βήματά σου;
Α.Ε.: Το μόνο που θέλω και εύχομαι σε μένα, είναι πάνω από όλα υγεία βέβαια, για να μπορώ να δουλέψω και να περπατήσω σκαλί σκαλί, να κερδίζω αυτό που μου αξίζει κάθε φορά σε σχέση με αυτό που δούλεψα και όλα να μου πάνε καλά.

M.C.: Εγώ να σου ευχηθώ να σου δίνονται πάντοτε οι ευκαιρίες για τις καλύτερες επιλογές!
Α.Ε.: Σε ευχαριστώ πολύ, αν και πιστεύω ότι τις ευκαιρίες τις δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι.

M.C.: Σίγουρα, σε αυτό το χώρο όμως πολλές φορές, δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής και είσαι αναγκασμένος να μπεις σε μια άλλου είδους διαδικασία.
Α.Ε.: Σωστά! Το δέχομαι αυτό και σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

M.C.: Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ. Να 'σαι καλά...

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Cafe Polis".
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.

CAFE POLIS
"ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ"
BAR RESTAURANT CAFE
ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ 5 (τηλ. 210.3249588)