Οι Etsi De στο Μusic Corner...

Music Corner: Γεια σας
Όλοι μαζί (και οι 3): Γεια σας και σας...
Γιάννης: Αυτό με γράφει τώρα;
Δημήτρης: Θέλω να κάνω μια αφιέρωση!
Μιχάλης: Το περιοδικό σας είναι το καλύτερο!

MC: Που κρύβονται οι ETSI DE όταν θέλουν να δημιουργήσουν;
Μ.: Έχουμε ένα πολύ ακριβό "προβάδικο", ένα τριάρι μεγάλο...
Δ.: Κάνουμε τις πρόβες κάτω, άρα είμαστε προβοκάτορες! (Γέλια)
Γ.: Ν' ακούσεις τα ηχογραφήματά μας είναι υπέροχα άρα είναι υπερηχογραφήματα! (Ξανά γέλια)

MC: Αυτό το χιουμοριστικό πνεύμα θα υπάρχει σ' όλη τη συζήτηση;
Δ.: Το πνεύμα είναι πρόθυμο... (Πάλι γέλια)
Μ.: Λοιπόν, θα ήθελα να πω ότι επειδή έχουμε μόνο 35 λεπτά και συνήθως πληρωνόμαστε για τις συνεντεύξεις (μόνιμα γέλια, που συνεχίστηκαν έτσι ως το τέλος), εσένα επειδή σε ξέρουμε σου αφιερώνουμε τα 15 πρώτα λεπτά δωρεάν, που μπορείς να ρωτήσεις ότι θέλεις!

MC: Ωραία ν' αρχίσω να ρωτάω;
Γ.: Ναι αμέ, καταρχάς εγώ αρνούμαι να απαντήσω σε γελοίες ερωτήσεις, σε σένα που σε ξέρω 10 χρόνια, αρνούμαι να απαντήσω σε ερωτήσεις όπως "πότε γνωριστήκαμε", γιατί είναι γνωστό ότι γνωριστήκαμε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δ.: Τώρα τι να λέμε ότι γνωριστήκαμε στη χορωδία του Μουσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών;
Μ.: Τι να πούμε, ότι το όνομα του συγκροτήματος βγήκε γιατί οι φίλοι μας κάθε φορά που λέγαμε τα τραγούδια μας έλεγαν "Έτσι Ντε"...
Γ.: Μάλιστα σε μια πρόχειρη ηχογράφηση του "Ταψί και ψύχραιμος", το βάλαμε το "Etsi De" στο τέλος και διαιωνίστηκε!

MC: Πόσα χρόνια τώρα βρισκόσαστε και κάνετε τραγούδια;
Δ.: Κοίταξε, πρωτοξεκινήσαμε από τότε που ήμασταν φοιτητές.
Γ.: Πορτογαλία. Εκεί ήταν η πρώτη προσπάθεια.
Δ.: Ήταν στα δύο πρώτα χρόνια της χορωδίας.
Γ.: Η πρώτη ηχογράφηση ήταν το 1992.
Δ.: Η δεύτερη ήταν το 1994. Δηλαδή μετά τα πρώτα δύο χρόνια, ψιλοχαθήκαμε (σχολές-φανταριλίκια), αλλά όποτε βρισκόμασταν όλο και κάτι έβγαινε.
Μ.: Το "Κάρμα" μας ήθελε να ενωθούμε και πάλι. (τα γνωστά γέλια)
Γ.: Πάρα πολύ καλό αυτό που είπες ...προσπαθεί να συνεχίσει ο Δημήτρης, όλο και κάτι έβγαινε... παρεμβαίνει πάλι ο Μιχάλης: να πω κάτι σοβαρό, περνάμε πάντα έτσι θετικά vibes ο ένας για τον άλλο (γελάει κι ο ίδιος που το λέει).
Γ.: Να πω και γω κάτι ωραίο; Το studio μας είναι φτιαγμένο πάνω στις αρχές του Φενγκ Σούι.
Δ.+Μ. μαζί: Μπράβο πολύ ωραίο (γέλια+άλλα σχόλια σχετικά με τη θέση του κρεβατιού που είναι την ανατολή).
Ο Δημήτρης πάντως συνεχίζει: Από το 1999 η ιστορία αυτή ξαναφούντωσε,
Γ: Που τελειώσαμε τις υποχρεώσεις μας...
Μ.: Στο Λυκόφως της παλιάς χιλιετίας...
Δ.: Δηλαδή στο μεταίχμιο των δύο αιώνων...
Μ.: Στο Λυκαυγές της νέας χρονιάς...
Γ.: Στο Λυκαβηττό τίποτα;
Μ.: Στο Λυκαβηττό να κάνουμε καμιά συναυλία το καλοκαίρι...!

MC: Πότε σκέφτεστε;
Δ.: Θα κάνουμε το χειμώνα θα είναι πρωτοτυπία!
Γ.: Στο Λυκαβηττό είχαμε τραγουδήσει με το Σαββόπουλο, αλλά ήμασταν στα ...βράχια δεν ακουγόμασταν!
Δ.: Εγώ συμμετέχω και σε ηχογράφηση με το Νταλάρα στο Ηρώδειο, είμαι στο κόσμο που τραγουδάει!

MC: Πώς σας φαίνεται που ακούτε τα τραγούδια σας στο ραδιόφωνο; Απαντήστε ένας, ένας...
Γ.: Καλά η πλάκα ήταν τον πρώτο καιρό. Έπαθα σοκ. Πρώτη φορά το άκουσα τρεις η ώρα το πρωί. Είχα βάλει ραδιόφωνο ένα σταθμό μόνιμα, κι έλεγα θα το παίξει δεν μπορεί, θα το παίξει.
Δ.: Εγώ ήμουνα στο αυτοκίνητο και με πήρε ο Γιάννης και μου είπε "με πήρε κάποιος και μου είπε ότι άκουσε το τραγούδι μας" και πραγματικά συγκινήθηκα.
Μ.: Εμένα με πήραν τα δάκρυα.
Γ.: Καλά είναι κι ευαίσθητο παιδί
Δ.: Και του λέγαμε "εντάξει δεν ακούγεσαι τόσο χάλια, αλλά... (απίστευτα γέλια).

MC: Αφού έκανε τόση δουλειά, "άκου εδώ που έχω πάρει αναπνοή, άκου εκείνο..."
Μ.: Δεν τα 'λεγα εγώ αυτά τα πράγματα.
Όλοι: Τα 'λεγες, τα 'λεγες...
Δ.: Πάντως τα πράγματα έγιναν πού γρήγορα. Αν αναλογιστείς ότι πέρσι ακριβώς τέτοια εποχή είχαμε ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του single, που το κάναμε επειδή μας δόθηκε μία ευκαιρία και είπαμε ότι θα έχουμε ένα cd με τις φωνές μας, εκτός από τις κασέτες της λέσχης του Μουσικού τμήματος, μέσα σ΄αυτό το χρόνο που μεσολάβησε χωρίς να το έχουμε κυνηγήσει, μας ήρθαν πολλά, άλλος ένας δίσκος.

MC: Παιδιά, τι πάθατε όταν σας είπαν ότι κάνετε δίσκο; Το πρώτο single "Στροφή στο Λαϊκό" με τα τέσσερα τραγούδια;
Μ.: Συγκρατηθήκαμε, γιατί ήμασταν μέσα στο ασανσέρ και δεν μπορούσαμε να φωνάξουμε!
Γ.: Όχι σοβαρά τώρα, ήμασταν αρκετά συγκρατημένοι.
Δ.: Έχει σημασία και πως θα γίνει. Δηλαδή, εμείς δεν χτυπήσαμε καμία πόρτα δισκογραφική, ούτε καν πήγε το μυαλό μας, αυτά τα κομμάτια που έχουμε να τα κάνουμε δίσκο. Μεσολάβησε ο Δημήτρης ο Μετζέλος. Αυτός έκλεισε ένα ραντεβού στη Lyra μόνος του, τους έδωσε το cd, με πήρε τηλέφωνο, μου λέει για έλα εδώ που σε θέλουμε, πάω, τους βλέπω και φεύγοντας από κει μου λέει ο Δημήτρης, "θα γίνει"!
Γ+Μ.: Εμείς ήμασταν συγκρατημένοι.
Δ.: Ακόμα δεν ξέραμε αν θα δώσουν οι Κατσιμιχαίοι το ok για το τραγούδι. Δεν ξέραμε τι σημαίνει να γράφεις δίσκο.
Γ.: Δεν ξέραμε πόσο καιρό θα πρέπει να ασχοληθούμε, πως θα γίνει, φανταζόμασταν αλλά...
Δ.: Τελικά το single έγινε μέσα σε 20 μέρες και ύστερα μας είπαν θα πάτε στο ραδιόφωνο, στις τηλεοράσεις, στον ...Τριανταφυλλόπουλο!

MC: Κι εσείς είπατε, "εύκολο".
Μ.: Όχι το "Εύκολο" δεν είχε γίνει ακόμα.
Δ.: Πάντως καταλαβαίνεις αρχίσαμε να κάνουμε πράγματα, να παίζουμε με το Χάρρυ Κλυνν, που σε άλλες συνθήκες θα πηγαίναμε για αυτόγραφα...
Γ.: Σ' εκείνη την εκπομπή είχαμε περάσει πολύ ωραία.

MC: Η δουλειά σας είναι κάτι διαφορετικό στο χώρο και έδωσε πνοή.
Δ.: Ναι εδώ και πολλά χρόνια ο μόνος "χαβαλές" εκπρόσωπος σ' αυτό το χώρο ήταν τα Ημισκούμπρια.
Γ.: Οι οποίοι έχουν ένα στυλ προσωπικό, το δικό τους κλειστό κοινό.
Δ.: Τελευταία θα 'χεις παρατηρήσει ότι βγαίνουν παραγωγές που κάνουν πλάκα. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με μας.
Γ.: Ένα λιθαράκι έστω...
Δ.: Ολοκληρώνω γιατί πολύ μίλησα (έπαινοι από Μιχάλη και Γιάννη), αν από το πέρασμά μας στο χώρο, μείνει αυτό, ότι δώσαμε μια ώθηση σ' αυτό το είδος, πάλι κερδισμένοι είμαστε. Συνεχίστε.
Μ.: (Απευθυνόμενος στο Δημήτρη), πάρα πολύ ωραία η συνέντευξή σου...
Γ.: Εγώ νομίζω εις ένδειξη... - διακόπτεται από το Δημήτρη -: με την ευκαιρία μα σας συστήσω τους φίλους μου, είναι ο Μιχάλης και ο Γιάννης, τους παίρνω μαζί μου στις συνεντεύξεις, για να φαίνεται ότι είμαστε γκρουπ!

MC: Αλλά όλη τη δουλειά την έχεις κάνει εσύ...
Δ.: Ευχαριστώ που το λες εσύ αυτό.

MC: Τι υπάρχει για το μέλλον; Δεύτερος δίσκος;
Γ.: Υλικό υπάρχει.
Μ.: Δεν είναι η πρώτη μας σκέψη, αυτό που τώρα θα κάνουμε είναι live και διακοπές.

MC: Κάνατε διάφορα αυτό τον καιρό, στο club 22, στο Μπαράκι του Βασίλη, που ήρθαμε και ήταν πολύ καλά και τα δύο, με ατμόσφαιρα ζεστή, παρεΐστικη.
Δ.: Ναι ήταν όλοι οι φίλοι. Μας άρεσε, πολύ. Δεν μας ενδιαφέρουν οι μεγάλες πίστες, αν και μας πρότειναν, δεν κάνω πλάκα. Ύστερα όμως άρχισε η πλάκα μεταξύ μας και το θέμα έφτασε στο αν ο Γιάννης που φοράει το κίτρινο χρώμα θα γίνει ΑΕΚ...!

MC: Άκουσα στο club 22 που λέγατε: Βγαίνει ο Δημήτρης, Ολυμπιακός, μια χαρά παλικάρι, βγαίνει ο Μιχάλης Παναθηναϊκός και συ Γιάννη; Τι;
Γ.: Λοιπόν, το κίτρινο δικαιολογείται. Είναι το χρώμα που έχει το ...Ευρώ, επειδή η πρώτη εκπομπή που βγήκαμε ήταν ο "κίτρινος τύπος", είναι επειδή το κίτρινο το βολεύει το γνωστό τραγούδι, "...με τα κίτρινα", επειδή το κίτρινο φαίνεται πολύ ωραία μες στο μαύρο, δεν μπορείς να βάλεις σκούρο μπλε.
Δ.: Ο καθένας διαλέγει την απάντηση που θέλει.
Γ.: Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι αυτό που μας έκανε εμάς να νοιώσουμε πολύ όμορφα. Ξαφνικά με τις ηχογραφήσεις μπήκαμε σ' ένα κύκλο μουσικών τους οποίους εμείς του παρακολουθούσαμε και τους χειροκροτούσαμε για χρόνια, και ξαφνικά βρισκόμαστε να παίζουμε με μουσικούς τους οποίους θαυμάζαμε πολύ καιρό. Αυτό ήταν για μας μεγάλο κέρδος.
Μ.: Μεγάλοι μουσικοί, όπως ο Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Κώστας Παρίσης (κιθάρα), Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν) παίζουν τα τραγούδια τα δικά σου, ή μιλάνε με ενθαρρυντικά λόγια γι αυτά, τότε αισθάνεσαι πραγματικά όμορφα.
Γ.: Εμείς προσπαθήσαμε σαν ακροατές χρόνια, να φτιάξουμε κάτι που να αρέσει σ' εμάς. Ούτε σουξέ παλέψαμε να βγει, ούτε το στυλάκι να το κάνουμε λίγο pop, να πιάσει πιο εύκολα, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι τρόποι, δεν είναι αυτός ο επαγγελματικός μας στόχος. Δεν προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι για να πουλήσει.

- Από κάποιο κινητό ακούστηκε Μαργαρίτης και τα παιδιά άρχισαν να τραγουδάνε το "μη σε νοιάζει" -

Γ.: Η άποψη μου για το Μαργαρίτη... Σωστός, όχι στο ότι έκανε κομμάτι, μπιτ, μοντέρνο και δεν ξέρω τι, υποκλίνομαι στο πόσο μοντέρνος είναι αυτός ο άνθρωπος, πόσο ανεξάρτητος από συστήματα και μόδες, διότι έκανε τη νούμερο1 επιτυχία και τραγουδάει στα πανηγύρια, επειδή έτσι θέλει, έτσι του αρέσει. Έχει τη μαγκιά του λαϊκού.
Δ.: Όταν πρέπει να ζήσεις κάνεις υποχωρήσεις και δουλεύεις παντού. Όταν μπορείς να κρατάς κάποια πράγματα, κάποιες αξίες που θέλεις τότε εντάξει. Για τους μουσικούς να συμπληρώσω, ότι μας είπαν κάτι που θεωρούμε πολύ σημαντικό. Τους αρέσει αυτό που κάνουμε γιατί αυτοί όντας η δουλειά τους είναι αναγκασμένοι να παίζουν με σοβαρούς - σοβαροφανείς καλλιτέχνες, ενώ εμείς κάνουμε αυτό που εκείνοι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούν. Αυτά είναι ωραία "παράσημα".

MC: Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι;
Μ.: Είναι όλα τους παιδιά μας, αλλά αυτό που αγαπάμε περισσότερο, υπερψηφίζουμε δηλαδή, είναι "Ο Βηματοδότης".
Γ.: Ναι, είναι το τραγούδι που στις πρόβες που κάνουμε για τα live το παίζουμε ολόκληρο, επιμένουμε επειδή μας αρέσει.

MC: Αυτό το κομμάτι είναι στο "Εύκολο" το δίσκο που κάνατε και περιέχει κι αυτός διασκευές.
Μ.: Να πούμε γι' αυτό ότι δεν είναι η κύρια πρότασή μας να κάνουμε διασκευές τραγουδιών, απλώς περνάνε πιο εύκολα στον κόσμο. Στην αρχή είχαμε ένα σύμπλεγμα ότι όλο διασκευές κάναμε, αλλά μετά το ξεπεράσαμε γιατί θεωρούμε ότι η διασκευή περιέχει στοιχεία δημιουργίας μέσα.
Γ.: Στην αρχή είχαμε ένα σύμπλεγμα με τις διασκευές, γιατί μας βγαίνανε, εύκολα.
Μ.: Όταν έχεις και μια ευχέρεια στο στίχο όπως έχουμε εμείς, δηλαδή βγαίνουν όλα πολύ άνετα και εύκολα (βλέπε τελευταίο δίσκο), έτσι αυτόματα.
Γ.: Ο Δημήτρης έχει γράψει ένα φοβερό έπος για τον Ολυμπιακό, το λέει Ολυμπιάδα, αλλά δεν μπορεί να το πουλήσει γιατί κολλάει σε κάτι δικαιώματα.

MC: Εμένα μου αρέσει, όταν ετοιμάζεται ένα τραγούδι. Έτσι όπως πέφτουν οι ιδέες βροχή και ξαφνικά κάτι γίνεται... Στο καράβι για Κρήτη, στο δωμάτιο στη Ζάκυνθο...
Δ.: Για μας είναι βασικός ο λόγος. Το πιο βασικό, για το είδος που κάνουμε.

MC: Σκέφτεστε να υπάρξει πολιτική σάτιρα, στα κομμάτια σας μελλοντικά;
Μ.: Όχι. Με την πολιτική ασχολούνται άλλοι.
Γ.: Έτσι κι αλλιώς δεν έχει νόημα.
Μ.: Μ' αυτά που ακούμε και χωρίς να τα διασκευάσουμε είναι αστεία από μόνα τους!

MC: Πόσο περίεργο είναι τα τραγούδια σας να τα τραγουδάνε τα σημερινά παιδιά; Όπως κάνατε εσείς με άλλους παλιότερα;
Δ.: Κάποιος μου είχε πει ότι στο πλοίο που πήγαινε για Σίφνο μια παρέα έπαιζε δικά μας τραγούδια, το οποίο μου φάνηκε φοβερό. Είχα πάει Αγγλία, και τα παιδιά είχανε κατεβάσει τα κομμάτια, τα ήξεραν απέξω, τα τραγουδάνε.
Γ.: Μια φίλη από την Αμερική έστειλε μήνυμα στο site, για καλή επιτυχία, ακούει τα κομμάτια από το δίσκο και θυμάται Ελλάδα.

MC: "Εύκολο" είναι ο τίτλος της πρώτης μεγάλης δισκογραφικής δουλειάς σας.
Μ.: Ο δίσκος μας πάει πάρα πολύ καλά, βγήκε Ιούνιο και θα κατέβει σε λίγες μέρες...!
Γ.: Πάει πολύ καλά, αλλά είναι ένας δίσκος που μόνο εύκολο δεν θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κανείς. Διότι ζητάμε από τον ακροατή, παρότι ο δίσκος δεν είναι πρόζα, να προσέχει το δίσκο επειδή το ένα κομμάτι οδηγεί στο άλλο.

MC: Συμμετέχει και ο Ρένος Χαραλαμπίδης. Χαρακτηριστική φωνή.
Μ.: Είναι πολύ καλό παιδί και τον θεωρούμε φίλο μας.
Δ.: Τον γνωρίσαμε σ' ένα καφέ-ζαχαροπλαστείο, στο Κολωνάκι,
Μ.: Τρώγαμε μια ...πάστα (νουγκατίνα), με τον κόσμο τριγύρω και συναντηθήκαμε για να μιλήσουμε για το video-clip.
Γ.: Πάνω στην κουβέντα για τα περιοδικά που λένε πως μπορείς να ρίξεις μια γυναίκα, με τις αμίμητες ατάκες, άρχισε η πλάκα, ο χαβαλές και 'μεις λέγαμε συνέχεια "αυτό; Εύκολο". Έτσι από τη σάτιρα ξεκίνησε η ιστορία που ακούει όποιος πάρει το δίσκο!
Δ.: Είπαμε λοιπόν να το κάνουμε παρλάτα. Ένας έμπειρος άντρας, (Ρένος Χραλαμπίδης), μαθαίνει στους Έτσι Ντε, τα βήματα της επιτυχίας, για να πλησιάσουν και να κατακτήσουν μία γυναίκα.

MC: Στο δίσκο σας μπορεί κανείς να ακούσει πολλά μουσικά είδη, τσάμικo, καλαματιανό, τσιφτετέλι, ζεϊμπέκικο, αλλά και hip hop και βαλς!
Δ.: Ο δίσκος έχει ένα χαρακτήρα που προσπαθεί να ακουμπήσει όλα τα είδη της μουσικής. Τα ακούσματα που είχαμε μέχρι τώρα, φαίνονται στις μουσικές μας επιλογές. Ο καθένας από μας έχει αγαπημένες μελωδίες. Όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί προσπαθούμε να δέσουμε όλα αυτά και με συλλογική προσπάθεια να βγει κάτι που να αρέσει και στους τρεις μας.

----------------------------------------------------------

Ήταν και η τελευταία ερώτηση που μπόρεσα να κάνω επειδή από κει κι ύστερα, άρχισαν να κάνουν αστεία, για τα πάντα. Μιλούσαν ασταμάτητα, η κατάσταση ξέφυγε από τα χέρια μου...!
Στο τέλος άρχισαν να τραγουδάνε για να μου εξηγήσουν πως αλλάζει ή έννοια ενός τραγουδιού όταν πεις διαφορετικά, μία και μόνη λέξη.
Όταν η ζωντάνια και το χιούμορ, συναντούν την εξυπνάδα, την καλή διάθεση και την αγάπη για τη μουσική, τότε φτιάχνονται παρέες όπως οι "Etsi De " που τους αρέσει να περνούν όμορφα μαζί με εκείνους που θέλουν να είναι κοντά τους και αγαπούν τη σάτιρα και το γέλιο...

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Cafe Polis" στη "Στοά του Βιβλίου" (Πεσμαζόγλου 5 τηλ. 210.3249588)
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.

CAFE POLIS
"ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ"
BAR RESTAURANT CAFE
ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ 5 (τηλ. 210.3249588)