ΠΕΤΡΟΣ ΙΜΒΡΙΟΣ
 


Ένας "κομπιουτεράς" καλλιτέχνης...!


Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην Γιώτα Γεωργουλέα
Music Corner - 7/7/2002


Ο Πέτρος Ίμβριος πέρα από αρκετά γοητευτικός άνδρας, ξέρει να αποδεικνύει ότι είναι και καλός μουσικός που προτιμά να μιλάει με πράξεις και όχι με λόγια και μόνο όταν έχει κάτι ουσιαστικό να πει. Μετά από μια σχετικά μεγάλη απουσία από τα δισκογραφικά πράγματα, επιστρέφει ιδιαίτερα ανανεωμένος, με ένα δίσκο που έχει και όνομα αλλά και ...επώνυμο, "Πέτρος Ίμβριος".
Πρόκειται για μια δουλειά που όπως ο ίδιος μας λέει, έγινε με πολύ προσωπικό κόπο, προσπάθεια και επιμονή και για την οποία είχε την τύχη να συνεργαστεί με πολύ αξιόλογους ανθρώπους.
Ο νέος αυτός δίσκος αποτέλεσε και την βασική αιτία και αφορμή για να τον συναντήσουμε στην καφετέρια του Πάρκου Ελευθερίας, έναν όμορφο χώρο καλά κρυμμένο πίσω από το Πάρκο.
Μιλήσαμε μαζί του για την καινούργια του δουλειά και τις συνεργασίες του αλλά και για τον ίδιο και την Ναταλία Γερμανού, την γυναίκα της ζωής του!!!
Εμείς του ευχόμαστε για την πρόσφατη ονομαστική του εορτή ότι καλύτερο, Πολύχρονος και επιτέλους, ας βρεθεί ένας καλός άνθρωπος να του κάνει δώρο το P.C υψηλών προδιαγραφών που θέλει, (Ναταλία μάλλον για σένα ήταν το υπονοούμενο, αρκεί βέβαια να σε διαβεβαιώσει ότι δεν θα "ξημερώνεται-βραδιάζεται" μπροστά σε αυτό το "έξυπνο-χαζό" κουτί, γιατί ...θα υπάρξει πρόβλημα)!!!
Καλό καλοκαίρι και κάθε επιτυχία!!!

Γιώτα Γεωργουλέα


Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το "wallpaper"
του Πέτρου Ίμβριου...
σε ανάλυση
800Χ600 ή 1024Χ768



MUSIC CORNER: Πέτρο, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε η νέα σου δισκογραφική δουλειά με τίτλο "ΠΕΤΡΟΣ ΙΜΒΡΙΟΣ". Προσπαθείς να μας πεις ότι πρόκειται για μια δουλειά με ...ονοματεπώνυμο ή απλά δεν ήθελες να δώσεις κάποιο συγκεκριμένο τίτλο;
ΠΕΤΡΟΣ ΙΜΒΡΙΟΣ: Δεν μας ταίριαζε κάποιος από τους τίτλους των τραγουδιών για να τον βάλουμε σαν γενικό τίτλο του δίσκου. Εξάλλου δεν ήθελα να ονομάσω ολόκληρο το cd με ένα τίτλο γιατί το κάθε κομμάτι είναι ξεχωριστό και έχει τη δική του "προσωπικότητα". Έτσι προτιμήσαμε το "Πέτρος Ίμβριος", πειράζει; (γέλια)

MC: Όχι βέβαια... Ασχολείσαι με τη δουλειά ολοκληρωτικά, από την αρχή ως το τέλος ή απλά φτιάχνεις τα τραγούδια και μετά τα αναλαμβάνει κάποιος άλλος; Καθένας στη δουλειά του όπως λέμε...
Π.ΙΜ.: Ναι μου προτείνουν και πράγματα, αλλά συνήθως στο μέρος της ενορχήστρωσης και της επιλογής του υλικού, είμαι "άγρυπνος φρουρός"! Τα διαλέγω όλα μόνος μου. Προσπαθώ να εκφραστώ μέσα από δικές μου επιλογές. Δεν μπορεί κάποιος άλλος να έρθει και να μου πει τι μιλάει μέσα στη δική μου ψυχή.

MC: Γιατί έμεινες εκτός δισκογραφίας για μεγάλο χρονικό διάστημα (3-4 χρόνια);
Π.ΙΜ.: Δεν έβρισκα κάτι να με αντιπροσωπεύει, δεν έβρισκα το στυλ μου, δεν είχα λόγο να υπάρχω αυτά τα χρόνια στη δισκογραφία οπότε δεν έκανα δίσκο. Δεν πρέπει να κάνεις ένα δίσκο αν δεν σε εκφράζει και δεν το πιστεύεις.

MC: Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι όλη η διαδικασία συλλογής και επιλογής των κομματιών;
Π.ΙΜ.: Πάρα πολύ δύσκολη. Γράφονται πάρα πολλά τραγούδια και γράφονται και πάρα πολλά πρόχειρα τραγούδια. Πρέπει να έχεις την υπομονή και την επιμονή να τα ψάχνεις και να βρίσκεις συνθέτες και στιχουργούς που να μπορούν να μιλήσουν στη δική σου ψυχή και να κάνουν εσένα να εκφραστείς μέσα από αυτό που θα σου δώσουν.

MC: Αυτό είναι και το βασικό κριτήριο με το οποίο επιλέγεις συγκεκριμένα κομμάτια;
Π.ΙΜ.: Ναι, πρέπει να μου αρέσει κάτι από το πρώτο κι όλας άκουσμα. Μετά δοκιμάζω αυτό το τραγούδι με τη δική μου φωνή. Αν μου αρέσει και έτσι και μπορώ να εκφραστώ μέσα από το στίχο και τη μουσική του, το τραγούδι μπαίνει στα υποψήφια και στο τέλος γίνεται η τελική επιλογή ανάμεσα σε 60-70 τραγούδια. Ανάμεσα σε τόσα επέλεξα τα 14 τραγούδια του δίσκου μου.

MC: Τόσα πολλά;
Π.ΙΜ.: Δεν είναι πολλά αν σκεφτείς ότι κάποιοι άλλοι επιλέγουν μεταξύ 200 και 300 κομματιών! Θέλει πολύ δουλειά και πολύ υπομονή. Να κάτσεις να ακούσεις προσεκτικά όλο αυτό το υλικό και να επιλέξεις.

MC: Έχεις το άγχος αν αυτό το τραγούδι θα αρέσει τελικά στον κόσμο ή όχι;
Π.ΙΜ.: Προσπαθώ να βρω αν θα αρέσει σε μένα. Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτομαι κάτι άλλο. Θέλω να αρέσει η δουλειά μου στον κόσμο, γι΄αυτό την εκδίδω κι όλας, αλλά θέλω ένα τραγούδι να μιλήσει πρώτα σε μένα. Αν μου έλεγαν να πω ένα τραγούδι γιατί θα γίνει μεγάλο σουξέ, δεν θα το έλεγα αν δεν με εξέφραζε. Έτσι σκέφτομαι από το 1993 που ξεκίνησα να τραγουδάω.

MC: Η μητέρα σου ήταν η πρώτη που σε παρότρυνε να ασχοληθείς με τη μουσική. Αν δεν υπήρχε αυτή η παρότρυνση, ίσως να είχες πάρει διαφορετικούς δρόμους;
Π.ΙΜ.: Ίσως. Έχω σπουδάσει και Οικονομικά στη Θεσσαλονίκη και υπήρχε δυνατότητα για άλλη απασχόληση. Νομίζω όμως πως και πάλι θα είχα ασχοληθεί με το τραγούδι γιατί υπήρχε το "μικρόβιο" μέσα μου! Από 5 χρονών με μάγευε η μουσική... Μου γεμίζει τη ψυχή μου, το μυαλό μου, τις μέρες μου, όλα! Είναι το "ψώνιο" μου!

MC: Το "ψώνιο" θεωρείς πως είναι απαραίτητο για να πετύχεις;
Π.ΙΜ.: Βέβαια. Ψώνιο πρέπει να έχεις σε οποιαδήποτε δουλειά και ιδιαίτερα στα καλλιτεχνικά. Υπάρχουν ζωγράφοι που πεινάνε, συνεχίζουν όμως να κάνουν αυτή τη δουλειά γιατί έτσι τους αρέσει, είναι το "ψώνιο" τους. Αυτό τους εκφράζει. Υπάρχουν και τραγουδιστές που προσπαθούν πολλά χρόνια και αν και δεν καταφέρνουν να κάνουν καριέρα, συνεχίζουν. Εκφράζονται μέσα από αυτό και δεν θέλουν να το αλλάξουν, κάτι που βρίσκω πολύ λογικό και σωστό.

MC: Η εμπλοκή σου με τη μουσική ξεκινάει από τα μαθητικά σου χρόνια. Στα 15 σου είχες φτιάξει κάποιο συγκρότημα. Τι τραγούδια λέγατε τότε;
Π.ΙΜ.: Τα πάντα. Ότι μπορείς να φανταστείς. Από καλαματιανά και τσάμικα, μέχρι Olympians και Beattles. Τα πάντα...

MC: Και η επίσημη εμπλοκή σου με τη μουσική ξεκινάει;
Π.ΙΜ.: Παράλληλα με το πανεπιστήμιο, στα 19 μου. Ξεκίνησα να δουλεύω παράλληλα σε κάποιες μπουάτ και στέκια της Θεσσαλονίκης και σιγά σιγά εξελίχθηκα σε ένα μουσικό που πέρασε από τα καλύτερα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης με συνεργασίες με πολλούς επώνυμους του χώρου. Στη συνέχεια εξελίχθηκα και σαν τραγουδιστής...

MC: Είχες κάνει και ένα συγκρότημα με μοντέρνο ύφος...
Π.ΙΜ.: Ναι, το 1990. Τότε έπαιζα ακόμα πιάνο.

MC: Και η αλλαγή στο είδος από το πιο μοντέρνο στο λαϊκό πως συνέβη;
Π.ΙΜ.: Το "κύτταρο" πάντα ήταν λαϊκό! Μεγάλωσα με τη λαϊκή μουσική. Άκουγα πολύ Καζαντζίδη, Αγγελόπουλο, Διονυσίου και ότι άλλο λαϊκό υπήρχε εκεί στη Γερμανία που μεγάλωσα. Μετά κάποια στιγμή άκουγα και άλλα πράγματα. Κλασικό, jazz-rock, διάφορα... Μετά όμως ξαναγύρισε ο τροχός και βρήκα τελικά το δρόμο μου. όπως πιστεύω ότι συνέβη και με αυτό το δίσκο.

MC: Μίλησε μου για αυτό το cd...
Π.ΙΜ.: Βγήκε με πολύ κόπο και μετά από πάρα πολύ καιρό. Πιστεύω όμως πως άξιζε η αναμονή. Έγινε με πολλούς αγαπημένους συνεργάτες και φίλους, οι οποίοι είναι και πολύ αξιόλογοι στο χώρο τους.

MC: Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως στο οπισθόφυλλο αναφέρεσαι σε όλους τους συνεργάτες σου με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο για τον καθένα.
Π.ΙΜ.: Ναι γιατί είναι όλοι φιλαράκια μου. Και το cd έγινε με πολύ ζεστό κλίμα. Μου είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό, να υπάρχει δηλαδή ψυχική επαφή μεταξύ των συνεργατών.

MC: Συμφωνείς με την άποψη κάποιων συναδέλφων σου, ότι αυτό που τελικά επιλέγει να ακούει ο κόσμος διαμορφώνεται συνήθως από τα μέσα και τις εταιρείες;
Π.ΙΜ.: Κατά ένα 50% συμφωνώ. Το άλλο 50% λέει ότι πρέπει πράγματι ένα τραγούδι να είναι καλό. Ναι μεν διαμορφώνεται η συνείδηση του κόσμου. Όμως τελικά ο κόσμος επιλέγει ο ίδιος τι του αρέσει να ακούει.

MC: Οπότε θεωρείς ίσως τον εαυτό σου τυχερό που έχει μια τόσο καλή συνεργασία αλλά και είναι παντρεμένος με τη Ναταλία Γερμανού, μια γυναίκα που κατέχει ξεχωριστή θέση στο χώρο των media. Θεωρείς ότι αυτό μπορεί να σε βοηθάει;
Π.ΙΜ.: Οι πορείες μας είναι παράλληλες μεν, διαφορετικές δε... Όπου μπορώ εγώ να βοηθήσω τη Ναταλία σαφώς και θα το κάνω και το ίδιο θα συμβεί και από την πλευρά της. Αν όμως κάποιοι πιστεύουν - κάτι που γράφτηκε κι όλας - ότι λόγω της Ναταλίας κάνω καριέρα, αυτό είναι εντελώς ηλίθιο. Φαίνεται και μέσα από την πορεία μου ότι δεν έχω κάνει τα συνταρακτικά μεγάλα πράγματα, οπότε κάτι τέτοιο μάλλον δεν ισχύει.

MC: Η γνωριμία με τη Ναταλία Γερμανού πως έγινε;
Π.ΙΜ.: Όπως γίνονται οι γνωριμίες! Κάποια στιγμή γνωρίζεσαι (γέλια)... Δούλευα το '96 με τη Βίσση στ' Αστέρια και γνωριστήκαμε εκεί.

MC: Κουράστηκες να την καταφέρεις να την πείσεις;
Π.ΙΜ.: Όχι περισσότερο από άλλους, ούτε και λιγότερο (γέλια)...

MC: Τον Φρέντυ Γερμανό τον είχες γνωρίσει;
Π.ΙΜ.: Τον γνώρισα, αλλά δυστυχώς δεν είχα την τύχη να είμαι πολύ καιρό μαζί του. Τον θεωρώ μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του αιώνα μας. Και για τα media αλλά και σαν συγγραφέας ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος. Πολύ σημαντικός.

MC: Πόσο εύκολη είναι η συζυγική συνύπαρξη για έναν άνθρωπο αρκετά πετυχημένο και γοητευτικό με μια γυναίκα εξίσου επιτυχημένη στο χώρο της και εξίσου όμορφη και γοητευτική;
Π.ΙΜ.: Όπως όλων των ζευγαριών που είναι στον ίδιο ...παρονομαστή! Όταν είσαι σε ένα σπίτι με έναν άνθρωπο δεν υπάρχουν ετικέτες. Υπάρχει μια οικογένεια. Ένας άντρας και μια γυναίκα που ζουν μαζί...

MC: Στον κόσμο έχεις δημιουργήσει την εικόνα του καλού παιδιού και του ανθρώπου που προτιμά τους χαμηλούς τόνους, που προτιμάει να μιλάει με τις πράξεις. Σου αρέσει αυτή η εικόνα;
Π.ΙΜ.: Βέβαια μου αρέσει. Μα αυτό είμαι... Δεν προσπαθώ να προβάλλω κάτι άλλο απ' ότι είμαι. Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ ή να μιλάω χωρίς λόγο, γιατί έχουμε πήξει στο να ακούμε μπαρούφες! Προτιμώ να μην ανήκω σ' αυτούς, να μη λέω κι εγώ αηδίες. Προτιμώ να έχω τη δική μου προσωπικότητα.

MC: Η θετική εικόνα όμως, βοηθάει στην καριέρα σου;
Π.ΙΜ.: Εμένα μου είναι σημαντικό να είμαι εντάξει σαν άνθρωπος. Είμαι έτσι κι αλλιώς θετικός, δηλαδή πάντα προσεγγίζω τα πράγματα με τον πιο θετικό τρόπο. Και το πιο αρνητικό πράγμα να συμβεί στη ζωή μου, εγώ θα σκεφτώ ότι υπάρχει και κάτι θετικό.

MC: Είσαι δηλαδή αισιόδοξος άνθρωπος.
Π.ΙΜ.: Πάρα πολύ.

MC: Πως επιλέξατε να συμπεριλάβετε στο δίσκο το τραγούδι "και τότε μόνος"; Ένα τραγούδι που είχε ερμηνεύσει ο Στράτος Διονυσίου...
Π.ΙΜ.: Κατ' αρχήν να τονίσω ότι δεν προσπάθησα να το πω καλύτερα από τον Στράτο. Απλώς με ερέθιζε αυτό το τραγούδι, όπως και πολλά άλλα κομμάτια που θα ήθελα να είχα πει εγώ. Σκεφτόμουν να κάνω μια διασκευή και συζητώντας με τον Χρήστο Δάντη μου το πρότεινε. Βρήκα την ιδέα καταπληκτική. Και κάπως έτσι έγινε η διασκευή.

MC: Πέρσι είχες συνεργαστεί με τη Γλυκερία στο Χάραμα. Ποια ήταν η εμπειρία σου από αυτή τη συνεργασία;
Π.ΙΜ.: Καταπληκτική συνεργασία. Κατ' αρχήν με τη Γλυκερία. Η Γλυκερία είναι πλέον μια από τις καλύτερες λαϊκές φωνές που έχουμε στην Ελλάδα. Εκτός από αυτό είναι και καταπληκτικός άνθρωπος. Απίστευτος άνθρωπος! Είναι καλλιεργημένη, είναι σοβαρή, φιλότιμη, χαμογελαστή. Έχει πάρα πολλά θετικά στοιχεία στον χαρακτήρα της. Και για μένα όπως είπα και νωρίτερα, το πιο σημαντικό είναι να έχω σωστούς συνεργάτες.

MC: Η λαϊκή μουσική πιστεύεις ότι έχει χώρο στη σημερινή μουσική πραγματικότητα; Το λέω αυτό γιατί κάποιοι παλιότεροι λαϊκοί καλλιτέχνες έχουν δηλώσει κατά καιρούς για τους νεότερους συναδέλφους τους ότι είναι δύσκολο να αποδώσουν λαϊκά τραγούδια, γιατί δεν έχουν ζήσει πόνο, δεν έχουν στερηθεί πράγματα...
Π.ΙΜ.: Κάποια πράγματα περάσαμε κι εμείς. Συμφωνώ βέβαια ότι το '50 ή στον εμφύλιο ή το '65 που υπήρχε μετανάστευση και γενικά εκείνες τις εποχές τα πράγματα ήταν δυσκολότερα. Όμως από εκεί και πέρα ο καθένας μας έχει περάσει και τις δικές του δυσκολίες. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με στερήσεις, σε παράγκες ή καταυλισμούς. Και κάποιοι λαϊκοί τραγουδιστές σήμερα έχουν ζήσει με δυσκολίες. Κι εγώ έχω ζήσει δύσκολα. Δεν ήταν και ότι πιο άνετο η παιδική και εφηβική μου ηλικία. Πάντως δεν είναι και απαραίτητο να είσαι "πεινασμένος" για να τραγουδήσεις λαϊκό τραγούδι.

MC: Πως γίνεται ένας άνθρωπος που είναι τόσο ερωτευμένος να τραγουδάει για χωρισμούς και για πόνο.
Π.ΙΜ.: Μα μπορείς να "ντυθείς" μέσα στο ύφος ενός λαϊκού τραγουδιού. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου και να εκφραστείς μέσα από τους στίχους και τη μουσική. Εμένα γενικά μου αρέσει να "πονάω"! Δεν μπορώ να το εξηγήσω... Είμαι λίγο μαζοχιστής! Πάντα κάποια τραγούδια με μελαγχολικές μελωδίες με άγγιζαν περισσότερο. Και αν παρατηρήσεις τον δίσκο μου, είναι απαισιόδοξος! Όπως και το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής δισκογραφίας. Συνήθως ακούγονται περισσότερο τα μελαγχολικά τραγούδια. Ο Έλληνας έχει αυτόν τον ..."ανατολίτικο" καημό! (γέλια)

MC: Πως ένιωσες όταν κυκλοφόρησες τον πρώτο σου δίσκο; Πίστεψες ότι κατάφερες να μπεις στο χώρο, ότι έγινε η δύσκολη αρχή...
Π.ΙΜ.: Ήταν ένα όνειρο, που πραγματοποιήθηκε όχι πολύ εύκολα. Μάζευα τραγούδια και ήξερα πως κάποια στιγμή θα έκανα δίσκο. Τώρα πότε θα ήταν κατάλληλες οι συνθήκες, δεν μπορούσα να το ξέρω. Αυτό έγινε ξαφνικά. Ήρθε κάποιος παραγωγός στη Θεσσαλονίκη που δούλευα και μου πρότεινε να κάνουμε ένα δίσκο. Τα τραγούδια υπήρχαν, τα είχα μαζέψει ήδη. Λίγο από τύχη, λίγο επειδή το έψαξα, κατάφερα τελικά να κάνω και δίσκο.

MC: Ένοιωσες ότι τότε άρχιζαν όλα ή ότι έφτασες κάπου;
Π.ΙΜ.: Ποτέ δεν φτάνεις κάπου. Στη ζωή μας γενικώς υπάρχει μια εξέλιξη και μια πορεία. Μέχρι την ώρα που θα φύγουμε. Το ίδιο συμβαίνει και στη δουλειά μας. Ο δίσκος ήταν ένα σημείο που ήθελα να φτάσω και το κατάφερα. Και μετά "πάμε παρακάτω"... Έτσι κάνω πάντα. Μόλις φτάσω ένα στόχο προσπαθώ να θέσω άλλους.

MC: Η σχέση μου το Internet;
Π.ΙΜ.: Σχέση τραγική! (γέλια). Πολλές ώρες την ημέρα σερφάρω! Συνήθως είμαι μπροστά σε ένα pc και για επαγγελματικούς λόγους, ψάχνοντας μουσικά προγράμματα, ήχους κλπ.

MC: Έχεις και δικό σου site;
Π.ΙΜ.: Ναι, το www.imvrios.gr. Είναι ένα site που έγινε πολύ πρόσφατα. Το έφτιαξε ένας παιδικός φίλος από τη Θεσσαλονίκη.

MC: Μπορεί σε αυτό το site ο κόσμος να στέλνει e-mail και να έχει επικοινωνία μαζί σου;
Π.ΙΜ.: Ναι βέβαια... Ακόμη και αυτόγραφο μπορεί να πάρει μέσα από το site. Και φωτογραφίες μπορεί να κατεβάσει και κάποια mp3...

MC: Mp3... Πολύς ντόρος έχει γίνει γύρω από αυτό. Η δική σου γνώμη ποια είναι; Βλάπτει τελικά τον καλλιτέχνη ή του δίνει περισσότερη δημοσιότητα;
Π.ΙΜ.: Δεν θα εξετάσω το θέμα από την άποψη του καλλιτέχνη, αλλά από την άποψη του δημιουργού και του παραγωγού. Όλοι αυτοί πρέπει από κάπου να πληρωθούν. Οι τραγουδιστές ίσως παίρνουν δημοσιότητα και θα κερδίσουν στα live "5 δραχμές" παραπάνω. Θα εξαργυρώσουν την επιτυχία τους με κάποιο live. Όμως ο δημιουργός του τραγουδιού περιμένει να πληρωθεί αποκλειστικά από τις πωλήσεις του δίσκου. Έτσι η υπόθεση με τα mp3 είναι κάτι τραγικό για αυτούς τους ανθρώπους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εταιρείες που περιμένουν κάποιο κέρδος από τα cd που παράγουν.

MC: Το καλοκαίρι έχει διακοπές, συναυλίες, ξεκούραση;
Π.ΙΜ.: Το καλοκαίρι δεν έχει διακοπές. Ήδη κάνουμε συναυλίες, αλλά προσπαθούμε να συνδυάσουμε το τρέξιμο με κάποια μπάνια και ηλιοθεραπεία...

MC: Η επαρχία έχει ανάγκη από συναυλίες;
Π.ΙΜ.: Πολύ. Και μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω στην επαρχία. Είναι πολύ πιο ζεστός ο κόσμος. Ξέρεις επειδή δεν σε βλέπουν κάθε μέρα, "διψάνε" για να σε ακούσουν live.

MC: Σε ποιο μέρος θα σου άρεσε να ζήσεις; Άσχετα με τα επαγγελματικά...
Π.ΙΜ.: Στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έμενα άλλωστε για 13 χρόνια. Εκεί έχω φίλους, εκεί ήταν τα φοιτητικά μου χρόνια. Εκεί ζει η αδελφή μου, τα ξαδέλφια μου. Θα μου άρεσε να μείνω πάλι εκεί. Και ξέρεις, η Θεσσαλονίκη είναι "μεγάλο χωριό - μικρή πόλη". Ούτε η "αχανής" Αθήνα που κάποια στιγμή μπαίνεις μέσα και είσαι ο "κανείς που πάει πουθενά"! Ούτε όμως και το μικρό χωριό που έχει τρεις δρόμους και βλέπεις συνέχεις τους ίδιους ανθρώπους. Είμαι γενικά παιδί της πόλης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Στουτγκάρδη που ήταν μια πόλη με τεράστια "άπλα" και τεχνολογία.

MC: Τι δώρο σου έκανε η Ναταλία στη γιορτή σου (29 Ιουνίου);
Π.ΙΜ.: Ξέρεις τα δώρα που ζητάω έχουν σχέση συνήθως με το pc! Αυτή τη φορά το δώρο ήταν μια κάρτα ήχου.

MC: Ένα παιδί στα πλάνα;
Π.ΙΜ.: Θα δούμε. Δεν είναι ακόμη στα πλάνα μας, αλλά αν έρθει, καλοδεχούμενο! Ακόμη εμείς είμαστε ...παιδιά, περίμενε να μεγαλώσουμε πρώτα!

 

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 010.7223784).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.


BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 7223784