M.C.: Θάνο μεγάλωσες σε ένα μουσικό περιβάλλον. Ο πατέρας σου - μουσικός - ενδεχομένως σου μετέδωσε το "μικρόβιο" της μουσικής;
Θ.Κ.: Σίγουρα... Γονίδια είναι αυτά. Ο πατέρας μου είναι μουσικός όπως είπες, βασικά τζαζίστας. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους μουσικούς μας, Χατζιδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και πολλούς ακόμη. Και η μητέρα μου είναι πολύ φιλόμουση. Νομίζω ότι πράγματι ήταν αναπόφευκτο να ασχοληθώ κι εγώ με τη μουσική. Και σημείωσε πως και ο παππούς μου ήταν μουσικός και ζωγράφος!

M.C.: Τελειώνοντας το σχολείο, η μοναδική σκέψη σου δηλαδή, ήταν να ασχοληθείς με τη μουσική; Δεν σκεφτόσουν να κάνεις κάτι άλλο;
Θ.Κ.: Ήθελα μόνο να γίνω μουσικός. Δεν σκεφτόμουν τότε να γίνω και τραγουδιστής, όμως σιγά σιγά ήρθε και αυτό...

M.C.: Πότε δημιούργησες το πρώτο group;
Θ.Κ.: Αρχικά δημιούργησα με φίλους group στη "γειτονιά" μας, στα Κάτω Πατήσια. Το πρώτο όμως επίσημο group, ήτανε οι Bijoux, που δημιουργήσαμε το 1984.

M.C.: Όταν φτιάξατε τους Bijoux είχατε αρχικά στόχους επαγγελματικούς ή ήταν κι αυτό ένα παρεϊστικο group;
Θ.Κ.: Ήταν πιο επαγγελματικό. Με τα προηγούμενα group, απλώς τραγουδούσαμε σε κάποια club. Με τους Bijoux, είχαμε μεγαλύτερους στόχους. Κάναμε και δίσκο το 84, το "you 're the one".

M.C.: Πως ένιωσες όταν είδες αυτό το πρώτο σου δίσκο να υπάρχει στα ράφια των δισκοπωλείων;
Θ.Κ.: Ένιωσα όπως νιώθω ακόμη και σήμερα όταν βγάζω ένα δίσκο. Συγκίνηση, χαρά, ενέργεια. Δεν έχουν χαθεί αυτά τα συναισθήματα ακόμη και τώρα.

M.C.: Μικρός τι μουσική άκουγες;
Θ.Κ.: Πολλή ξένη μουσική. Περισσότερο rock, αλλά και jazz, soul. Πάντως δεν άκουγα καθόλου ελληνική μουσική! Έπαιρνα πολλούς δίσκους. Μπορεί να ήμουν φανατισμένος ας πούμε με Deep Purple και Led Zeppelin, όμως άκουγα και άλλα είδη όπως το "how deep is your love" των Bee Gees.

M.C.: Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες;
Θ.Κ.: Η συλλογή των Beαtles 62-66.

M.C.: Το πρώτο σου μεγάλο κεφάλαιο στη μουσική, ήταν οι Bang;
Θ.Κ.: Ναι το group που δημιούργησα με τον Βασίλη Δερτιλή. Κάναμε το συγκρότημα αυτό στα τέλη του 85, όμως όλη η Ελλάδα μας έμαθε το 87 όταν πήγαμε στη Eurovision.

M.C.: Γιατί με τους Bang είχατε επιλέξει να τραγουδάτε αγγλικό στίχο;
Θ.Κ.: Μέχρι το 87 που πήγαμε στη Eurovision και βάλαμε και εμείς ένα λιθαράκι στο ξέσπασμα της ελληνικής ποπ μουσικής - μαζί τότε με την Μαντώ, την Πωλίνα, τον Χαριτοδιπλωμένο, την Αλέξια κ.ά. - οτιδήποτε μοντέρνο στη μουσική είχε σχέση με αγγλικά. Ο ελληνικός στίχος ακουγόταν αποκλειστικά με μπουζούκια.

M.C.: Σε ενδιαφέρει η Ευρώπη σήμερα; Θα πήγαινες να μείνεις στο εξωτερικό για να κάνεις διεθνή καριέρα;
Θ.Κ.: Τώρα πια όχι. Αυτά τα έκανα όταν ξεκίνησα. Τώρα με ενδιαφέρει η Ελλάδα. Δεν εννοώ βέβαια ότι αν μου γινόταν μια καλή πρόταση για διεθνή προβολή της δουλειάς μου δεν θα τη δεχόμουν, αλλά σίγουρα δεν θα παρατήσω την καριέρα μου εδώ για να ψάχνομαι στην ευρώπη όπως έκανα πριν μια δεκαετία.

M.C.: Πάντως ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί διαλύθηκαν οι Bang αν και πήγαιναν πολύ καλά, ακόμη και στο εξωτερικό. Κάποια στιγμή είχατε κάνει έντονη την παρουσία σας στα charts της Βρετανίας και στο αμερικάνικο bilboard.
Θ.Κ.: Με τον Βασίλη Δερτιλή αποφασίσαμε από κοινού να σταματήσουμε. Οι Bang ήταν ένα συγκρότημα που φτιάχτηκε για το εξωτερικό, γι' αυτό και το ξενικό όνομα και ο ξένος στίχος. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα και εδώ δεν ήταν εύκολο να συνεχίσει να υφίσταται αυτό το group. Σαν συγκρότημα είχε τέτοια νοοτροπία που δεν συμβάδιζε με τα ελληνικά μουσικά δεδομένα της εποχής. Να σκεφτείς ότι τραγουδούσαμε με την Άννα Βίσση στο Rex το 91 και έπρεπε ο Βασίλης να βγαίνει με ένα keyboard και δεν ξέρανε πως πρέπει να γίνει αυτή η εμφάνιση. Δεν υπήρχε υποδομή για group. Ήταν η χώρα των τραγουδιστών.

M.C.: Οπότε στις αρχές της δεκαετίας του 90, κυκλοφορείς τον πρώτο σου "solo" δίσκο. Σαν "Θάνος Καλλίρης"... Ήταν το "σε καταδικάζω". Ήσουν σίγουρος για την επιτυχία αυτού του δίσκου ή είχες άγχος μήπως "καταδικαστεί"; Ήταν η πρώτη φορά που επιχειρούσες δισκογραφία μόνος σου...
Θ.Κ.: Φυσικά είχα άγχος, αλλά δεν ήμουν και πανικοβλημένος. Έβγαζα ένα νέο προφίλ. Από το look μέχρι τη μουσική μου. Πίστευα όμως ότι θα πάει καλά.

M.C.: Ποιο είναι το επίπεδο της ελληνικής μουσικής; Έχουμε καλά τραγούδια, είμαστε πίσω σε σχέση με την Ευρώπη; Ποια η άποψή σου;
Θ.Κ.: Όχι, πάμε μια χαρά. Και μάλιστα η ελληνική μουσική έχει πλέον πολλά ακούσματα.

M.C.: Το ότι βγαίνουν πάρα πολλοί τραγουδιστές σήμερα πως το βλέπεις; Είναι κάτι που αυξάνει τον ανταγωνισμό με θετικά αποτελέσματα - καλύτερα τραγούδια - ή αρνητικά;
Θ.Κ.: Απλά οδηγεί σε έντονο ανταγωνισμό, γιατί η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα με μια συγκεκριμένη δισκογραφική αγοραστική δυνατότητα. Το ότι εμφανίζονται πολλοί τραγουδιστές πάντως δεν σημαίνει ότι είναι σκάρτοι. Απλώς τα επαγγέλματα που έχουν σήμερα φώτα, δημοσιότητα, λεφτά, τραβούν το ενδιαφέρον των νέων παιδιών. Πολλοί νέοι σήμερα θα ήθελαν να είναι στη θέση ενός τραγουδιστή, ενός ποδοσφαιριστή ή ενός μοντέλου!

M.C.: Η σημερινή μουσική πραγματικότητα, είναι εξαρτημένη και απόλυτα βασισμένη στη Βίσση και την Βανδή; Έχουν πράγματι τη μεγαλύτερη πέραση αυτό το καιρό;
Θ.Κ.: Πιστεύω πως ναι.

M.C.: Αυτό είναι αποτέλεσμα των καλών τραγουδιών που λένε, ή μιας ολόκληρης μηχανής προώθησης και προβολής που λειτουργεί από τα media...
Θ.Κ.: (δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη φράση μου...) Από τα media. Το καλό και το κακό τραγούδι είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.

M.C.: Δηλαδή στην Ελλάδα το star system λειτουργεί καλά...
Θ.Κ.: Φυσικά.

M.C.: Ο Θάνος Καλλίρης συμμετέχει σ' αυτό το star system;
Θ.Κ.: Για να μη συζητιέται το όνομά του όπως οι τραγουδίστριες που ανέφερες, προφανώς όχι (γέλια)...

M.C.: Ποια είναι τα χόμπυ σου εκτός από τη μουσική;
Θ.Κ.: Φωτογραφία, computer, cinema.

M.C.: Ποια κινηματογραφική ταινία σου άρεσε πολύ από τις τελευταίες;
Θ.Κ.: Το "traffic" και ο "ναυαγός".

M.C.: Με το computer ασχολείσαι πολλά χρόνια;
Θ.Κ.: Ναι, ξεκίνησα με τους "Spectrum zx". Το επόμενο computer ήταν ένα atari, το οποίο συνδύαζε τότε super γραφικά και παιχνίδια, αλλά και μουσική. Ήταν το μόνο computer που είχε ενσωματωμένο "midi port". Είχε βγει τότε και ένα επαγγελματικό πρόγραμμα το οποίο ακόμη και σήμερα υπάρχει, το "Cubase" το οποίο είναι το πρώτο σχετικό με μουσική πρόγραμμα που ασχολήθηκα. Αργότερα πέρασα στα pc. Μετά ήρθε και το internet.

M.C.: Πολλοί κατηγορούν τα computer ότι είναι η βασική αιτία που έχουν εξαφανιστεί σήμερα τα "φυσικά" όργανα από τις μουσικές παραγωγές.
Θ.Κ.: Δεν ξέρουν τι λένε. Το computer το χρησιμοποιείς, δεν σε χρησιμοποιεί. Ουσιαστικά το computer χρησιμοποιείται από τους μουσικούς σαν ένα ψηφιακό πολυκάναλο μαγνητόφωνο στο οποίο γράφεις τις ιδέες σου. Δεν κάνει μόνο του μουσική. Αυτό που μετράει πάντα είναι οι ιδέες σου και η ψυχή που δίνεις, τα οποία αποτυπώνονται ακόμη κι εκεί.

M.C.: Εποχή internet...
Θ.Κ.: Το 95-96 ανακάλυψα το internet. Έκανα και μια σχετική με το internet εταιρία, την PowerNet, μαζί με τον Βασίλη Δερτιλή. Μαζί φτιάξαμε και το thea.gr το οποίο είναι δικό μας δημιούργημα και αργότερα πουλήσαμε τα δικαιώματά του.

M.C.: Το internet φέρνει αποξένωση;
Θ.Κ.: Όχι. Θα σου πω ένα παράδειγμα και θα σε πάω πίσω στη δεκαετία του 80 σε μια ντισκοτέκ. Πάντα θα υπήρχε ένα παιδί που μέσα σε όλο αυτό το κόσμο θα ήταν μόνο του. Μοναχικός τύπος. Ο μοναχικός αυτός τύπος, υπάρχει πάντα. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος πολύ κοινωνικός, που θα βγω έξω, θα καθίσω όμως κάποια ώρα και στο computer μου, να σερφάρω στο internet ή να ασχοληθώ με τη μουσική μου. Δεν σημαίνει όμως ότι θα αποξενωθώ από τον κόσμο. Θα βγω για φαγητό, θα πάω σε club να χορέψω... Είναι μια δικαιολογία ότι το internet αποξενώνει. Όταν είσαι κοινωνικός άνθρωπος, τίποτα δεν μπορεί να σε αποξενώσει.

M.C.: Έχεις δει το Music Corner; Ποια η γνώμη σου για το περιοδικό;
Θ.Κ.: Είναι μια πολύ καλή προσπάθεια. Σας έχω ανακαλύψει και σας παρακολουθώ αρκετό καιρό τώρα.

M.C.: Έχεις και δικό σου site. Το www.kalliris.gr είναι ένα site που ο ίδιος το ενημερώνεις, ή υπάρχει κάποιο άλλο team που το διαμορφώνει;
Θ.Κ.: Όταν ανέβασα τις πρώτες σελίδες, δεν υπήρχε άλλος έλληνας καλλιτέχνης στο internet. Ακόμη και στο εξωτερικό πολλοί λίγοι είχαν δική τους σελίδα. Πολύ αργότερα εμφανίστηκαν σελίδες άλλων τραγουδιστών. Έμαθα μόνος μου html programming και "ανέβασα" με τη βοήθεια και ενός φίλου, του Σταμάτη Σταματίου, τις σελίδες που πρωτοδημιούργησα. Αργότερα τα sites έγιναν μόδα και βρέθηκαν πολλοί τραγουδιστές με δικές τους σελίδες. Σήμερα βέβαια υπάρχει μια ομάδα που ασχολείται με το στήσιμο του site.

M.C.: Είναι απαραίτητο να έχει ένας τραγουδιστής προσωπική σελίδα στο internet;
Θ.Κ.: Σκέψου ότι ένας άνθρωπος από το εξωτερικό, μπορεί μέσω internet να μάθει ποιος είναι ας πούμε ο Θάνος Καλλίρης. Να βρει το βιογραφικό μου, να ακούσει τραγούδια μου, να δει τη δισκογραφία μου... Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Σε φέρνει κοντά στον κόσμο.

M.C.: Το internet έφερε στη ζωή μας και τα περίφημα mp3... Ποια είναι η άποψή σου;
Θ.Κ.: Δυστυχώς είναι πολύ αμφιταλαντευόμενη η άποψή μου, γιατί ο ίδιος ομολογώ ότι κατεβάζω πάρα πολλά mp3. Τη μουσική βιομηχανία όμως και τους καλλιτέχνες τους έχει καταστρέψει. Κυριολεκτικά.

M.C.: Πως αισθάνεσαι όταν ξέρεις ότι μπορεί κάποιος αντί να αγοράσει το δίσκο σου, να "κατεβάσει" τα τραγούδια σου στο computer του σε μορφή mp3.
Θ.Κ.: Έχω δει πολλά τραγούδια μου να κυκλοφορούν στο internet και κυρίως στο napster. Είναι πολύ περίεργο Αισθάνεσαι από τη μια δημοφιλής, από την άλλη όμως δεν καρπώνεσαι τίποτα από αυτή την ιστορία. Εγώ πιστεύω ότι αυτή η ιστορία αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο. Το να κλέψει κάποιος που πεινάει ένα καρβέλι ψωμί που κάνει 200 δρχ, είναι πράξη απόλυτα κατακριτέα και όλοι θα κυνηγήσουν αυτόν τον άνθρωπο και θα τον πουν κλέφτη. Για 200 δρχ... Όταν όμως κάνεις κόπια ένα cd, όλα είναι ok. Ο κόσμος δεν το θεωρεί απάτη, δεν το θεωρεί κλοπή. Σκέψου όμως ότι με την κόπια του cd κλέβεις την εταιρεία, τον τραγουδιστή, τους δημιουργούς... Εδώ όμως δεν υπάρχει κοινωνική κατακραυγή. Γι' αυτό θεωρώ το φαινόμενο της μουσικής πειρατείας, ως "κοινωνικό φαινόμενο" και οι ρίζες του πρέπει να αναζητηθούν στην ίδια τη κοινωνία μας.

M.C.: Μήπως ο κόσμος καταφεύγει στα mp3 και στην πειρατεία των cd γιατί η τιμή των cd είναι αρκετά τσουχτερή;
Θ.Κ.: Για την Ελλάδα τα cd είναι ακριβά. Για το εξωτερικό δεν είναι. Όμως και πιο φθηνά να ήταν, πιστεύω ότι το "τζάμπα" είναι πάντα πιο γλυκό...

M.C.: Ας περάσουμε στο νέο σου δίσκο...
Θ.Κ.: Λέγεται "αιώνια", έχει 14 τραγούδια. Τα δύο είναι από το καλοκαιρινό single και τα υπόλοιπα είναι καινούρια. Πιστεύω ότι είναι καταπληκτικός δίσκος.

M.C.: Αυτά που παρατήρησα εγώ μόλις πήρα στα χέρια μου και άκουσα το cd είναι τα εξής: Τολμηρή φωτογράφηση κατ' αρχήν (φωτό)... Ήταν απόφαση δική σου ή της εταιρείας σου;
Θ.Κ.: Απόφαση δική μου, όχι όμως με την έννοια του "τολμηρού", όσο με την έννοια του "αγνού".

M.C.: Ακούγοντας το cd άκουσα αρκετές μπαλάντες ανάμεσα στα χορευτικά τραγούδια και αρκετή συνολική διάρκεια, σχεδόν μιας ώρας. Πάνε οι εποχές του βινύλιου και της μικρής διάρκειας. Οι δίσκοι είναι πλέον "χορταστικοί"!
Θ.Κ.: Είναι γεγονός αυτό...

M.C.: Τα τραγούδια όμως δεν τα έχεις γράψει εσύ, εκτός από τους στίχους στο "είμαι καλά". Όλα τα υπόλοιπα είναι δημιουργίες άλλων και αυτό συμβαίνει πρώτη φορά σε δίσκο σου. Να μην έχεις ούτε μια δική σου σύνθεση...
Θ.Κ.: Είδα ότι υπήρχε πολύ και καλό υλικό από τους φίλους - συνεργάτες μου. Έτσι δεν μπήκα στη διαδικασία να γράψω τραγούδια. Εγώ λειτουργώ με δύο ιδιότητες. Αυτή του μουσικού, και αυτή του τραγουδιστή. Όταν σαν μουσικός δεν έχω να μου δώσω τίποτα, τότε κοιτάω αλλού.

M.C.: Δηλαδή είναι περίοδος που δεν είχες έμπνευση;
Θ.Κ.: Όχι απλώς ήθελα να τραγουδήσω κάτι άλλο. Άλλους συνθέτες.

M.C.: Επικροτείς την άποψη που λέει ότι ένας τραγουδιστής μπορεί να ερμηνεύσει καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ο ίδιος;
Θ.Κ.: Όχι σε καμία περίπτωση. Έχω ερμηνεύσει με καταπληκτικό τρόπο τραγούδια που δεν είχα καμιά σχέση στη δημιουργία τους.

M.C.: Πριν λίγο καιρό έγινες και πατέρας...
Θ.Κ.: Πριν από 19 μήνες για την ακρίβεια. Τότε γεννήθηκε ο Τίτος.

M.C.: Του έδωσες το όνομα του πατέρα σου... Είναι δύσκολος ρόλος να είσαι καλός πατέρας;
Θ.Κ.: Είναι δύσκολος όταν δεν είσαι προετοιμασμένος. Εγώ ήμουν προετοιμασμένος και πιστεύω ότι είμαι και για το μέλλον. Ένα παιδί όμως είναι μαγεία, στην ψυχή σου και στη ζωή σου.

M.C.: Σκέφτεσαι να τον κάνεις μουσικό κι αυτόν, ώστε να συνεχιστεί η "μουσική κληρονομιά" της οικογένειάς σου;
Θ.Κ.: Όχι. Εγώ δεν θα τον κάνω τίποτα. Ο ίδιος θα επιλέξει τι θέλει να γίνει. Εγώ οφείλω να του δώσω τα σωστά εφόδια για να αντιμετωπίσει τη ζωή. Οι επιλογές μετά θα είναι δικές του. Μουσική φλέβα, θα έχει σίγουρα πάντως. Εγώ τη μοναδική συμβουλή που θα του δώσω είναι να ασχοληθεί με κάτι που θα θέλει πραγματικά και θα το αγαπάει. Μόνο έτσι θα πετύχει.

M.C.: Είσαι από τα πολύ αγαπημένα παιδιά της ελληνικής μουσικής. Σχεδόν όλος ο κόσμος έχει θετικά σχόλια να πει για σένα. Ποιο είναι πιστεύεις το στοιχείο του χαρακτήρα σου που σε κάνει τόσο αγαπητό;
Θ.Κ.: Ότι είμαι απλός και πραγματικός. Δεν έχω τίποτα να κρύψω. Οι συμβουλές του πατέρα μου επίσης με βοήθησαν να σταθώ σωστά στο χώρο.

M.C.: Είναι εύκολο να είσαι αληθινός σε ένα κόσμο που πλάθει τα είδωλά του και τα πρότυπά του όπως αυτός θέλει;
Θ.Κ.: Όχι είναι πολύ δύσκολο. Είναι πολύ πιο εύκολο να λες ψέματα και να πλάθεις μύθους κινούμενος στα πρότυπα που θέλει ο κόσμος. Να κρατιέσαι αληθινός, είναι πραγματικά δύσκολο.

M.C.: Έχεις κρατήσει φιλίες από το σχολείο;
Θ.Κ.: Ναι, δεν είμαστε βέβαια φίλοι κολλητοί, αλλά έχω επαφές.

M.C.: Όταν έγινες γνωστός παρατήρησες κάποια αλλαγή στον τρόπο που σε κοιτούσαν οι φίλοι σου;
Θ.Κ.: Κάποιοι ναι. Θεώρησαν ότι έγινα γνωστός και καβάλησα το καλάμι και άρχισαν να με βλέπουν "εχθρικά". Κάποιοι άλλοι όμως συνειδητοποίησαν ότι παραμένω ο ίδιος απλός Θάνος που τρώγαμε σουβλάκια στη γειτονιά, οπότε παραμείναμε φίλοι.

M.C.: Κάποια στιγμή, ασχολήθηκες και με το φιλανθρωπικό σύλλογο "χαμόγελο του παιδιού". Τι σε ώθησε να κάνεις μια τέτοια κίνηση;
Θ.Κ.: Όταν είσαι άνθρωπος φιλεύσπλαχνος, φιλάνθρωπος και αγαπάς τα παιδιά, είναι πολύ εύκολο να βρεθείς σε ένα τέτοιο σύλλογο. Όλο το story είχε ξεκινήσει με τον Ανδρέα, ένα παιδάκι που έπασχε από την επάρατο νόσο και είχε αυτή την ιδέα. Να γίνει ένας σύλλογος που να βοηθάει παιδιά που έχουν προβλήματα είτε ασθένειας, είτε κακομεταχείρισης, είτε φτώχειας. Ο Ανδρέας συνειδητοποιούσε μέσα στον πόνο του ότι αυτός ζούσε σε ένα ευκατάστατο περιβάλλον και μπορούσε να κάνει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις ή να έχει τα παιχνίδια που επιθυμούσε. Άλλα παιδάκια όμως δεν είχαν αυτή την ευχέρεια. Έτσι εμπνεύστηκε τη δημιουργία ενός τέτοιου συλλόγου. Ο πατέρας του, εγώ και δυο τρία ακόμη άτομα, κάναμε πράξη αυτή την ιδέα δημιουργώντας το "χαμόγελο του παιδιού". Ένα σύλλογο που ήδη έχει να παρουσιάσει τεράστιο έργο.

M.C.: Τα παιδιά σήμερα είναι ευτυχισμένα στον κόσμο που ζουν;
Θ.Κ.: Έχω την εντύπωση ότι προσπαθούν να βρουν την ευτυχία τους.

M.C.: Ο Θάνος Καλλίρης είναι ευτυχισμένος; Είναι ένας άνθρωπος που τα έχει βρει με τη ζωή;
Θ.Κ.: Δεν νομίζω ότι ποτέ συμβιβάζεσαι με κάποιες καταστάσεις και σίγουρα είσαι σε συνεχή προσπάθεια να τα βρίσκεις με τη ζωή. Οι καιροί πλέον είναι πιο ταχύρυθμοι και πιο δύσκολοι και προσπαθείς διαρκώς να προσαρμόζεσαι και να ψάχνεις να βρεις το καλύτερο για σένα. Σίγουρα όμως είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το γεγονός ότι έχω καταφέρει να ασχολούμαι και να ζω από αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Από τη μουσική...