Ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου στο Μusic Corner...

Music Corner: Κωνσταντίνε τώρα πια μπορώ να πω πως είσαι πραγματικός "One", αφού συνεχίζεις μόνος σου στην επαγγελματική σου πορεία... Πως αισθάνεσαι; Είναι πιο δύσκολα τα πράγματα όταν είσαι μόνος;
Κωνσταντίνος Χριστοφόρου: Η solo καριέρα για μένα, δεν ξεκίνησε με το τέλος μου στους One. Φέτος κλείνω 10 χρόνια στο τραγούδι, καθώς είχα ξεκινήσει στην Κύπρο από ηλικία 16 ετών! Μάλιστα είχα ξεκινήσει αμέσως με δισκογραφία στην Κύπρο. Είχα κάνει δύο δίσκους εκεί, οι οποίοι πήγαν πάρα πολύ καλά. Ο ένας μάλιστα που είχε και το τραγούδι με το οποίο είχα εκπροσωπήσει τη χώρα μου στη Eurovision του 1996, είναι ίσως ο πιο επιτυχημένος δίσκος στην Κύπρο. Ήμουν λοιπόν εξοικειωμένος με τη "μοναχική" πορεία στη μουσική. Γνώριζα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας τραγουδιστής που κάνει καριέρα μόνος του. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν είσαι με άλλους 4 μαζί, μοιράζεσαι και τα προβλήματα και όσα σε απασχολούν και τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες ακόμα... Οφείλω να ομολογήσω πάντως, πως παρ' όλο που είχα εμπειρία solo καριέρας, αμέσως μετά το "χωρισμό" μου με τους One, αισθανόμουν περίεργα. Χαρακτηριστικά θα σου πω πως όταν πρόσφατα έκανα την πρώτη μου εμφάνιση live στο πλευρό της Άννας Βίσση στη Θεσσαλονίκη, τη πρώτη νύχτα όσο κι αν ήθελα να το παίξω άνετος κι όσο κι αν προσπαθούσα να νιώσω όμορφα μόνος μου πάνω στη σκηνή, τελικά ένιωσα πολύ άβολα. Έχανα την "ισορροπία" μου. Όταν μοιράζεσαι τη σκηνή για 4 χρόνια με άλλα 4 άτομα και έχεις συνηθίσει να είσαι "συντονισμένος" μαζί τους, σκέψου πόσο δύσκολο είναι να βρεθείς ξαφνικά μόνος σου...

M.C.: Αισθάνεσαι πλέον απελευθερωμένος, με την έννοια ότι μπορείς πλέον να κάνεις ότι εσύ ο ίδιος αποφασίζεις, χωρίς οποιαδήποτε δέσμευση;
Κ.Χ.: Αισθάνομαι απελευθερωμένος ως προς το τραγούδι. Τι θα επιλέξω, τι θα τραγουδήσω. Όχι βέβαια ότι πριν ζούσα σε "φυλακή", απλώς ο όρος του "boy band" μας υποχρέωνε να βαδίζουμε σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, αν και τελευταία είχαμε διευρύνει πολύ το ρεπερτόριό μας. Τώρα αισθάνομαι απελευθερωμένος. Σαν Κωνσταντίνος Χριστοφόρου μπορώ να κάνω ότι θέλω, να τραγουδήσω αυτά που θέλω... Δεν είμαι πια παγιδευμένος στο ότι πρέπει να κάνω αποκλειστικά pop.

M.C.: Φοβάσαι αυτό το νέο σου ξεκίνημα;
Κ.Χ.: Θα ήμουν ψεύτης αν σου έλεγα πως δεν έχω αγωνία και άγχος. Εδώ δεν μπορώ να φανταστώ ακόμα και τον πιο φτασμένο καλλιτέχνη όταν βγάζει νέο δίσκο να μην έχει αγωνία για το αποτέλεσμα, για την αποδοχή του κόσμου. Πόσο μάλλον εγώ που κάνω και μια νέα αρχή. Έχω όμως καλό feeling και πιστεύω στα τραγούδια μου. Νομίζω πως ο κόσμος θα με δεχτεί, επειδή έχω καλό υλικό.

M.C.: Τελικά γιατί έφυγες από τους One; Έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα, όπως ότι τσακώθηκες με τον Γιώργο Θεοφάνους.
Κ.Χ.: Θα στο πω απλά. Υπήρξαν αγεφύρωτες διαφωνίες με τον Γιώργο Θεοφάνους. Σε επαγγελματικό επίπεδο. Τον Γιώργο ως άνθρωπο τον έμαθα και με έμαθε πολύ καλά. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι και ξέρεις αυτό καμιά φορά λειτουργεί αρνητικά σε επίπεδο επαγγελματικής συνεργασίας. Είναι κάτι που το ξέρω πια καλά γιατί το έχω βιώσει. Πληγώνεσαι όταν έχεις επαγγελματικές διαφωνίες με έναν καλό φίλο. Ίσως φταίει το ότι είμαστε και οι δύο πολύ "εκρηκτικοί" χαρακτήρες, ίσως κουράστηκα πάρα πολύ, ωστόσο πίστεψέ με, δεν έφυγα από τους One ελαφρά τη καρδία, ούτε έκανα μια κίνηση που αποσκοπούσε στο προσωπικό μου συμφέρον και μόνο. Όσο κι αν μπορεί κάποιος να είναι δύσπιστος πάνω σε αυτό, εγώ δεν έφυγα για να κάνω αμέσως προσωπικό δίσκο.

M.C.: Νομίζω πως είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι έφυγες για λόγους εγωιστικούς, καθώς αυτό συνέβη σε μια στιγμή που οι One πουλούσαν τρελά! Δεν εγκατέλειψες το πλοίο όταν βούλιαζε, αλλά όταν ακόμα ταξίδευε με full τις μηχανές...
Κ.Χ.: Ακριβώς. Όταν έφυγα πολλοί με ρωτούσαν "καλά, γιατί φεύγεις τώρα". Για να το κάνω λοιπόν σε μια τέτοια στιγμή, σήμαινε πως δεν πάει άλλο το πράγμα... Θα ήμουν ανόητος να ήθελα να φύγω αν όλα πήγαιναν καλά σε μια στιγμή που οι One μεσουρανούσαν.

M.C.: Οι σχέσεις σου με τους υπόλοιπους One;
Κ.Χ.: Καλές. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα παιδιά και θέλω να πιστεύω πως ούτε αυτοί έχουν πρόβλημα μαζί μου. Με κάποιους μιλάμε πολύ συχνά, με κάποιους άλλους λιγότερο. Έτσι κι αλλιώς είχα πάντα πολύ καλές σχέσεις με τον Δήμο Μπέκε, που με αντικατέστησε στο group. Τον θεωρώ μάλιστα πολύ καλό τραγουδιστή και άριστο χαρακτήρα. Από τους υπόλοιπους έχω συχνή επαφή με τον Δημήτρη.

M.C.: Θα συνεργαζόσουν μαζί τους σε κάποιο κέντρο;
Κ.Χ.: Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν με ενοχλεί καθόλου.

M.C.: Δεν πιστεύω να τσακωνόσασταν για την ...μαρκίζα, ποιος θα μπει πρώτος;
Κ.Χ.: (γέλια) Πίστεψέ με, το όλο κόλπο της μαρκίζας με αφήνει όχι αδιάφορο, αλλά ασυγκίνητο. Δηλαδή θεωρώ πως αρκετές φορές γίνεται πολύς χαμός για το τίποτα. Αλλά επειδή έτσι παίζεται αυτό το παιχνίδι, δυστυχώς πολλές φορές αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε...

M.C.: Αισθάνεσαι ότι οι fans των One θα ακολουθήσουν και σένα;
Κ.Χ.: Νομίζω ναι. Οφείλω να το αναγνωρίσω, πως ο κόσμος των One με είχε υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή που είχε ξεσπάσει όλο αυτό το θέμα με την αποχώρησή μου και δεν με έχει αφήσει μόνο μου ποτέ. Παίρνω πολλά μηνύματα, με κάθε τρόπο, που μου δείχνουν πόσο μ' αγαπάει ακόμα ο κόσμος.

M.C.: Τι σου έλεγαν όταν έφυγες;
Κ.Χ.: Υπήρχε η μερίδα του "μη φύγεις σε παρακαλώ", μέχρι τη μερίδα του "και να φύγεις εμείς είμαστε μαζί σου"...

M.C.: Είναι καλό όμως αυτό γιατί ξεκινάς solo με ένα έτοιμο ακροατήριο, σωστά;
Κ.Χ.: Βέβαια. Και θέλω μέσα από το Music Corner να εκφράσω την τεράστια ευγνωμοσύνη μου στον κόσμο που με στήριξε όλο αυτό το καιρό. Μάλιστα στις live εμφανίσεις μου με την Άννα Βίσση, ήρθε αρκετός κόσμος που ήταν και θαυμαστές των One.

M.C.: Η δουλειά ενός καλλιτέχνη, πιστεύεις πως κατά κάποιο τρόπο υποβιβάζεται όταν βρίσκεται σε ένα group και αναγκάζεται να μοιραστεί πράγματα με άλλους; Για παράδειγμα μπορεί εσύ να γράφεις τη μουσική των τραγουδιών ενός group, όμως εσύ τελικά να μη φαίνεσαι ως δημιουργός, αλλά το συγκεκριμένο group σαν σύνολο... Με τους One ίσως έχεις κάνει κάποια πράγματα που ο κόσμος δεν ξέρει καν ότι τα έκανε ο Κωνσταντίνος, αλλά οι One. Σε ενοχλούσε αυτό;
Κ.Χ.: Κάποιες φορές ναι, κάποιες άλλες όχι. Εφόσον όμως ήταν δική μου επιλογή να μπω στο group και εφόσον τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά, πολλές φορές ξεπερνούσα τέτοιες σκέψεις. Βέβαια δεν μου αρέσει το ρήμα "υποβιβάζω", νομίζω είναι πολύ βαρύ. Δεν νομίζω πως η δουλειά μου υποβιβαζόταν στους One. Το αντίθετο μάλιστα, πιστεύω πως η δουλειά μου φαινόταν περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου. Απλώς όσο ήμουν στους One άφηνα εγώ ο ίδιος "θαμμένα" κάποια άλλα προσόντα μου ή κάποια άλλα πράγματα με τα οποία ήθελα να ασχοληθώ και δεν τα προχωρούσα επειδή δεν ταίριαζαν στη γενικότερη φιλοσοφία των One. Αυτό κάποια στιγμή με ενόχλησε. Όταν θέλεις να δημιουργήσεις και σου στερείται η δυνατότητα αυτή, νομίζω ότι ενοχλείσαι...

M.C.: Ας αφήσουμε τους One και ας περάσουμε στο πρώτο σου cd στην Ελλάδα. Μίλησε μου λίγο γι' αυτή τη δουλειά, θα κινείται στο ίδιο στυλ με αυτό των One;
Κ.Χ.: Όχι, αν και το πρώτο τραγούδι, το "η αγάπη σου πάει", κινείται σε pop-rock ρυθμούς. Είναι αν θες ένα "μεταβατικό" άκουσμα. Είμαι περήφανος γι' αυτή τη δισκογραφική δουλειά και μάλιστα είμαι πολύ συναισθηματικά δεμένος με αυτή γιατί την ετοίμασα με πολύ αγάπη και μεράκι. Έριξα όλο μου το βάρος σ' αυτήν, μετά την άσχημη, για μένα, περίοδο της αποχώρησης από τους One. Όλη μου λοιπόν η ενεργητικότητα και όλη μου η προσοχή, έπεσε πάνω στη δημιουργία αυτού του album, για να μπορέσω να βγάλω από μέσα μου τα άσχημα συναισθήματα που ένιωθα αυτή τη δύσκολη περίοδο. Τα περισσότερα τραγούδια τα έχω γράψει εγώ, ως προς τη μουσική. Υπάρχει ένα τραγούδι του Μάριου Ψιμόπουλου και της Μαργαρίτας. Επίσης ένα παλιό τραγούδι του Νίκου Καρβέλα στο οποίο έγινε μια απίστευτη παραγωγή και το τραγουδάω ντουέτο με την Άννα Βίσση. Για μένα αυτό το τραγούδι είναι ίσως η πιο σημαντική στιγμή του δίσκου. Υπάρχει επίσης ένα σπουδαίο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου και του Άλκη Αλκαίου, το "όσο κρατάει ένας καφές", το οποίο είχε πρωτοπεί ο αείμνηστος, ο Διονύσης Θεοδόσης. Όλα τα άλλα κομμάτια είναι δικά μου στη μουσική και μερικά και στο στίχο. Στιχουργικά είχα τη χαρά να συνεργαστώ με πολλούς καλούς στιχουργούς. Εύη Δρούτσα, Γιούλα Γεωργίου, Νικόλας Νικολάου, Γιάννης Χατζηγεωργίου, Ζήνωνας Ζηντίλης και Ροδούλα Παπαλαμπριανού... Πολύς κόσμος ως προς το στίχο...! Τώρα όσον αφορά το μουσικό ύφος του cd, πιστεύω πως έχω καταφέρει και το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό, να έχω ένα δικό μου άκουσμα. Τώρα αν είναι καλό ή κακό, αυτό θα το κρίνει ο καθένας. Όμως έχω μια δική μου μουσική ταυτότητα, η οποία μάλιστα έχει πολλές αποχρώσεις. Θα χαρακτήριζα τη μουσική μου με τον όρο "ελληνική ποπ".

M.C.: Υπάρχουν και λαϊκά τραγούδια στο cd;
Κ.Χ.: Υπάρχουν ναι, είναι 2-3 τραγούδια τα οποία είναι λαϊκά, μάλιστα ένα από αυτά είναι χασάπικο! Και είναι και από τα αγαπημένα μου τραγούδια...

M.C.: Ο πατέρας σου είναι μουσικός. Η γνώμη του για σένα; Τι σου λέει για τη μουσική σου και για την πορεία σου στο χώρο;
Κ.Χ.: Η γνώμη του είναι θετική. Του αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφω και μου το έχει πει αυτό. Μάλιστα του αρέσει πολύ όταν γράφω και λαϊκά τραγούδια! Πιστεύει ότι - παρ' όλο που ασχολούμαι χρόνια με την pop ή την r'n'b, ή την dance μουσική - γράφω πολύ καλά λαϊκά τραγούδια. Μάλιστα ήταν ένας παράγοντας που με έκανε να εντείνω την ενασχόληση μου με τη λαϊκή μουσική. Ο δίσκος "η αγάπη σου πάει", του αρέσει πάρα πολύ. Τον βρήκε πολύ καλό και ευχάριστο και μάλιστα ότι μπορεί να αγγίξει τόσο μικρές όσο και μεγαλύτερες ηλικίες.

M.C.: Τι άτομο είναι ο Κωνσταντίνος στην προσωπική του ζωή;
Κ.Χ.: Μου κάνεις τη χειρότερη ερώτηση που μπορεί να μου κάνουν! Σιχαίνομαι να μιλάω για τον εαυτό μου!

M.C.: Πες μου απλώς μια λέξη που πιστεύεις πως χαρακτηρίζει τον εαυτό σου...
Κ.Χ.: Αυθόρμητος! Και ίσως και κυκλοθυμικός...

M.C.: Που ξεσπάς συνήθως;
Κ.Χ.: Μάλλον στον εαυτό μου, αλλά όταν ξεσπάς στον εαυτό σου αυτό έχει πάντα αντίκτυπο και στους φίλους σου και στους συνεργάτες σου και παντού.

M.C.: Και τι σε κάνει να ηρεμείς;
Κ.Χ.: Η καλή παρέα, η κουβεντούλα, αλλά κυρίως βόλτες με το αμάξι. Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω βόλτες οδηγώντας στη φύση. Μπορώ να οδηγώ για ώρες, μου αρέσει πολύ.

M.C.: Ερωτευμένος είσαι; Σίγουρα πολλές θα θέλουν να το μάθουν και αυτό!
Κ.Χ.: Ερωτευμένος ήμουν μέχρι πριν λίγο καιρό δυστυχώς... Τώρα δεν είμαι.

M.C.: Σκέφτεσαι το γάμο; Τα παιδιά;
Κ.Χ.: Πολλές φορές με προβληματίζει αυτό. Θέλω να κάνω παιδιά, αλλά όχι τώρα, όχι αυτή τη στιγμή. Δεν πιστεύω ότι είμαι έτοιμος και αρκετά ώριμος να έχω την ευθύνη μιας νέας ζωής, την ευθύνη του να μεγαλώσω μια νέα ζωή. Πρέπει να είσαι πολύ ώριμος για να το κάνεις αυτό. Πάντως νιώθω πως το οφείλεις στην ίδια τη ζωή να φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο και να προσπαθείς να τον κάνεις σωστό. Ναι, με προβληματίζει ο γάμος. Υπάρχουν μάλιστα φορές που σκέφτομαι ότι μεγαλώνω, ότι κάποιοι φίλοι μου στην ηλικία μου έχουν και παιδιά και λέω εγώ τι κάνω... Άλλες φορές όμως λέω τι είναι αυτά που σκέφτομαι, μικρός είμαι ακόμα! Εδώ είμαι εγώ μωρό και θέλω ακόμα να με ...νταντεύουν και θα κάνω και οικογένεια; Ok. Κάποια στιγμή θα κάνω οικογένεια, απλώς δεν είναι ακόμα η ώρα...

M.C.: Με ποια διάσημη θα ήθελες να βγεις ραντεβού;
Κ.Χ.: Με την Cameron Diaz! Μου αρέσει πάρα πολύ. Με πρόλαβε όμως ο Justin Timberlake! Είναι πολλές οι γυναίκες που με γοητεύουν...

M.C.: Με βάση την Cameron Diaz να υποθέσω πως προτιμάς ξανθιές, ψηλές και με γαλάζια μάτια;
Κ.Χ.: Μπα, δεν θα το έλεγα! Μάλλον προτιμώ τις μελαχρινές και μάλιστα ακόμα περισσότερο τις μελαμψές! Πάντως μια γυναίκα που θα ήθελα επίσης να γνωρίσω είναι η Meryl Streep. Θα ήθελα να μιλήσω μαζί της για λίγο. Τη θεωρώ πολύ καλή ηθοποιό και σπουδαίο μυαλό!

M.C.: Ωστόσο εδώ στην Ελλάδα γνωρίζεις πολύ καλά μια γυναίκα που πολλοί θα ήθελαν να ξέρουν... Μιλώ βέβαια για την Άννα Βίσση η οποία σε έχει στηρίξει από τα πρώτα σου βήματα εδώ στην Ελλάδα. Είστε και συμπατριώτες...
Κ.Χ.: Α, αυτό δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Το ότι είμαστε συμπατριώτες δεν είχε καμία σημασία.

M.C.: Πως γνωρίστηκες με την Άννα;
Κ.Χ.: Ήμουν στη Κύπρο το 1996. Τέλειωνα τότε τη θητεία μου στο στρατό και σκεφτόμουν με ποιο τρόπο θα ερχόμουν στην Ελλάδα. Εγώ ξέρεις, μεγάλωσα με σκοπό να έρθω κάποτε στην Ελλάδα και να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι. Δόξα το Θεό, όλα ήρθαν όπως τα ήθελα! Τότε λοιπόν είχα ήδη κάνει επιτυχία στην Κύπρο με το δίσκο που είχα κυκλοφορήσει εκεί και μια κοινή μας φίλη με έφερε σε επαφή μαζί της. Συγκεκριμένα έστειλε στην Άννα μια βιντεοκασέτα με δύο video clip μου και μια live συναυλία μου και της είπε ότι θέλω να έρθω στην Αθήνα. Η πρώτη μου επαφή με την Άννα Βίσση έγινε τελικά επί Κυπριακού εδάφους. Είχε έρθει για συναυλίες στην Κύπρο, τότε είχε κυκλοφορήσει το "κλίμα τροπικό"... Η Άννα με δοκίμασε στο τραγούδι, με άκουσε και τελικά ...πέρασα τις εξετάσεις! Εκείνο το καιρό η Άννα είχε κλείσει εμφανίσεις στο "Χάος", μαζί με τον Σάκη Ρουβά. Με πήρε μαζί της στο σχήμα και τελικά έμεινα μαζί της 3-4 χρόνια... Έζησα από κοντά το απίστευτο κλίμα που πάντα δημιουργούσε όπου τραγουδούσε live, έμαθα κοντά της πάρα πολλά πράγματα. Δεν ήταν σχολείο, ήταν ...πανεπιστήμιο! Είναι πράγματα "ασύλληπτα" αυτά που έχω μάθει κοντά στην Άννα. Είναι σπουδαίος άνθρωπος, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και θα της χρωστώ πάντα τεράστια ευγνωμοσύνη. Μάλιστα το ντουέτο στο δίσκο ζήτησε από μόνη της να το κάνουμε. Το ήθελε πολύ. Με στήριξε πάρα πολύ και ήταν από τους λίγους ανθρώπους που με στήριξαν μετά την αποχώρησή μου από τους One. Είμαστε πλέον πολύ καλοί φίλοι...

M.C.: Τι σε ενοχλεί περισσότερο στο χώρο που κινείσαι επαγγελματικά;
Κ.Χ.: Το "ψώνιο"! Το "καλάμι"...

M.C.: Υπάρχει πολύ "καλάμι";
Κ.Χ.: Πάρα πολύ. Και με ενοχλεί μάλιστα όταν συμβαίνει από άτομα σαν εμάς, που ξεκινάμε τώρα και δεν έχουμε κάνει τίποτα. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα έστω κι αν έχω 10 χρόνια καριέρας και κάποιους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Δεν είναι τίποτα αυτά. Έχουμε χάσει την ουσία του πράγματος. Το να γίνεις σπουδαίος και τρανός, απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα, σκληρή δουλειά, αναγνώριση από τον κόσμο, διάρκεια, να είσαι πάντα καλός στη δουλειά σου, να κάνεις καλά τραγούδια. Αν είμαστε εμείς star και έχουμε απαιτήσεις, τότε τι πρέπει να κάνει η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πάριος, η Άννα Βίσση, ο Γιώργος Νταλάρας, η Μαρινέλλα και άλλοι πραγματικά μεγάλοι; Με τρελαίνει αυτό. Τρελαίνομαι γιατί ζω καθημερινά πολλά πράγματα και ακούω ακόμα περισσότερα. Απαιτήσεις παράλογες από νέα άτομα, τα περισσότερα μάλιστα από τα οποία δεν έχουν ούτε το ταλέντο! Αλλά και το ταλέντο να έχεις, δεν μπορείς από την αρχή να είσαι παράλογα απαιτητικός...

M.C.: Εσύ έχεις κερδίσει δόξα και χρήμα;
Κ.Χ.: Εντάξει, δεν έχω κανένα παράπονο. Θα έλεγα πως δόξα πάντως έχω κερδίσει περισσότερη από το χρήμα. Έχω ζήσει στιγμές δόξας...

M.C.: Και όλα αυτά που ακούμε, τα νυχτοκάματα των εκατομμυρίων; Δεν είσαι ακόμα μέσα σ' αυτά;
Κ.Χ.: Έχεις την εντύπωση ότι αυτά που λέγονται έχουν και την παραμικρή δόση αλήθειας; Σε διαβεβαιώνω ότι τα περισσότερα από αυτά δεν ισχύουν. Μιλάμε για αποκυήματα φαντασίας. Δεν θα μπορούσε να επιβιώσει καμία επιχείρηση έτσι. Φυσικά οι τραγουδιστές παίρνουν καλά λεφτά, σε σύγκριση με πολλά άλλα επαγγέλματα, αλλά όχι και αυτά τα ποσά που διαδίδονται. Καλώς ή κακώς όμως, στο χώρο του θεάματος κινείται πολύ χρήμα. Δεν είναι πρόκληση για παράδειγμα τα λεφτά που παίρνει ένας ποδοσφαιριστής;

M.C.: Βρίσκεις υπερβολικό το ποσό που πρέπει να δαπανήσει κάποιος για να έρθει να σε δει σε ένα κέντρο να τραγουδάς;
Κ.Χ.: Ναι, εδώ συμφωνώ. Τον τελευταίο καιρό ειδικά, έχουν ξεφύγει οι τιμές. Ίσως αυτό να συνδυάζεται και με το γεγονός ότι κάποιοι τραγουδιστές ζητούν πολλά λεφτά. Οι τιμές είναι τσουχτερές και αυτό πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βγει σε κακό... Πρέπει να μας προβληματίσει. Νομίζω πως και με λιγότερα λεφτά μπορούμε να τα βγάζουμε πέρα. Ο καθένας θέλει στη ζωή του να βγάλει λεφτά, ας μη το παρακάνουμε όμως...

M.C.: Και οι τιμές των cd;
Κ.Χ.: Εδώ είναι ένα ζήτημα που δεν ξέρω τι να σου πω... Ξέρεις πόσος κόσμος περιμένει να πάρει κάποια λεφτά από αυτά τα 6 χιλιάρικα που πωλούνται τα cd; Εγώ δεν τη βρίσκω ακριβή τη τιμή του cd. Και μάλιστα δεν τη βρίσκω καθόλου ακριβή σε σχέση με την τιμή των πειρατικών που κυκλοφορούν στην αγορά, τα οποία είναι κακής ποιότητας και 1-2 χρήσεων...

M.C.: Μπορεί ένας μέσος έλληνας με το μισθό που παίρνει να έχει μια ενημερωμένη δισκοθήκη;
Κ.Χ.: Είναι λίγο δύσκολο, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το αδίκημα του να αγοράζουμε πειρατικά cd. Με αυτό το τρόπο σκοτώνουμε το ελληνικό τραγούδι. Σε λίγο δεν θα βγαίνουν ελληνικά cd, έτσι όπως πάμε.

M.C.: Γιατί δεν έχεις κάποιο site στο Internet;
Κ.Χ.: Δεν έχω ακόμη. Πολύ σύντομα όμως θα έχω. Στόχος μου είναι να έχω συχνή επαφή ακόμη και μέσω chat με τον κόσμο.

M.C.: Έχεις κάνει chatting ποτέ, όπως έλεγε και το "moro mou" που λέγατε με τους One;
Κ.Χ.: Όχι δεν έχω κάνει ποτέ. Το βρίσκω όμως πολλές φορές να έχει μια μαγεία, όσο κι αν έχει κατακριθεί από πολλές πλευρές. Έχει την ίδια μαγεία που έχει και το ραδιόφωνο σε σύγκριση με την τηλεόραση. Η μαγεία του να φαντάζεσαι αυτόν που σου μιλάει. Το ραδιόφωνο "παιδεύει την φαντασία". Κάτι ανάλογο γίνεται και με το chat στο Internet. Βέβαια δεν πρέπει να μένεις στις ομιλίες, πρέπει να μη ξεχνάς πως το σημαντικότερο είναι η πραγματική επαφή, η συνομιλία. Όπως έλεγε και το τραγούδι που ανέφερες, καλά όλα αυτά, αλλά αν δεν ακούσεις την καρδιά να χτυπά, δεν γίνεται τίποτα... Έχει μια γοητεία το chat, αρκεί μετά να εξελιχθεί φυσιολογικά, να μη μείνει εκεί. Καλή και η φαντασία αλλά χρειάζεται και η πραγματικότητα...

M.C.: Το χειμώνα τι ετοιμάζεις;
Κ.Χ.: Εκτός απροόπτου θα είμαι με την Άννα Βίσση, τι πρωτότυπο! (γέλια). Ακόμη όμως δεν γνωρίζω όλο το σχήμα. Απ' ότι ξέρω θα είναι οι Hi5, ο Νίνο... Το σχήμα είναι πολύ καλό, με την Άννα "αρχηγό" μας και όλους τους άλλου να ακολουθούν. Τίποτα όμως δεν είναι οριστικό ακόμα. Είναι νωρίς...

M.C.: Πες μια φράση να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη...
Κ.Χ.: Θα πω το γνωστό... Ν' αγαπάτε γιατί σας πάει!

BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ελευθερίας".
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.