Ο Βαγγέλης Κορακάκης στο Μusic Corner...

Music Corner: Επιστροφή ένα χρόνο μετά, στη Μαγιοπούλα και στην Καισαριανή. Σ' έχω ακούσει να λες στην "ηρωική Καισαριανή"! Τι εννοείς μ' αυτό; Τι είναι αυτό που σε συνδέει με την Καισαριανή;
Βαγγέλης Κορακάκης: Πρώτ' απ' όλα ότι είμαι Καισαριανιώτης. Όσον αφορά τώρα την Καισαριανή, πρόκειται για μια ιδιαίτερη συνοικία με πολύ μεγάλη ιστορία. Είναι συνοικία - σύμβολο της Δημοκρατίας και των αγώνων του ελληνικού λαού την εποχή της Αντίστασης... Η Καισαριανή ήταν ένα κάστρο απάτητο. Δεν πάτησαν οι Γερμανοί εδώ μέσα... Σήμερα βέβαια ο τόπος αλλάζει. Χτίζονται πολυκατοικίες, γίνονται δρόμοι... Όμως η ιστορία δεν χάνεται. Η Καισαριανή έχει δύναμη, χαρακτήρα, προσωπικότητα, ευαισθησία... Τώρα σχετικά με την "Μαγιοπούλα", εδώ είναι ο φυσικός μου χώρος. Εδώ είναι το μαγαζί που έχω φτιάξει ο ίδιος πριν 20 χρόνια. Τότε το είχα βρει σαν σπίτι και το έκανα ένα μικρό μαγαζάκι. Ήταν γραμμένο στη μοίρα μου εδώ μέσα να περνάω τα καλύτερα χρόνια της μουσικής μου ζωής...

MC: Αυτή είναι η "κρύπτη" που αναφέρεις στον τελευταίο σου δίσκο;
Β.Κ.: Όχι, η "κρύπτη" δεν ήταν η "Μαγιοπούλα". Ήταν ένα ...μικρό ταβερνάκι που είχε η μάνα μου λίγο πιο κάτω. Εκεί ήταν η "κρύπτη" μου...

MC: Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική και με το μπουζούκι; Και μάλιστα με το τρίχορδο μπουζούκι...
Β.Κ.: Εγώ από μικρό παιδί ερωτεύτηκα το μπουζούκι οπτικά! Και μόνο που το έβλεπα! Ήταν μια μεγάλη μου επιθυμία να πάρω μπουζούκι. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου μου πήρε ένα τρίχορδο μπουζούκι από την Ομόνοια. Μετά με το πέρασμα των χρόνων, έμαθα πάνω σε αυτό το μπουζούκι. Στην αρχή βέβαια δεν έπαιζα ρεμπέτικα, αλλά τραγούδια της Μεταπολίτευσης, του Θεοδωράκη, του Λοΐζου και άλλων. Εγώ ήξερα τα ρεμπέτικα ακούγοντας να τα τραγουδάει ο πατέρας μου και άλλοι συγγενείς μου. Από το στρατό και μετά ασχολήθηκα με το κλασικό λαϊκό τραγούδι, αυτό που πολλοί λένε "ρεμπέτικο". Εμένα πάντως αυτή η ετικέτα, το "ρεμπέτικο" δεν μου άρεσε ποτέ.

MC: Η έμπνευση πως έρχεται; Κάποτε ο Βαμβακάρης και ο Τσιτσάνης κλείνονταν στο καμαράκι τους και έγραφαν. Εσύ ακολουθείς κάποια τακτική;
Β.Κ.: Η έμπνευση είναι ένα άγιο πράγμα... Είναι το "ξεχείλισμα" της ψυχής. Και ποτέ δεν ξέρεις πότε αυτό συμβαίνει. Πέρα από αυτά όμως, έχω το χώρο το δικό μου. Στο πατρικό μου σπίτι έχω τα όργανά μου και εκεί μέσα δουλεύω. Έκανα μεγάλο αγώνα για να μπορέσω να τελειοποιηθώ όσο το δυνατόν σε αυτή τη δουλειά. Το ταλέντο δεν φτάνει ξέρεις. Πρέπει να δουλεύεις κι όλας... Τώρα πια το τραγούδι είναι μια πορεία ζωής που με έχει χαρακτηρίσει και δεν την αλλάζω με τίποτα... Είναι κάτι που αγαπάω και με κάνει ευτυχισμένο. Ποτέ δεν σκέφτηκα την εμπορική πλευρά του τραγουδιού, ποτέ δεν έκανα μουσική για λεφτά. Έκανα μουσική πάντα γιατί γούσταρα...

MC: Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα τραγούδι για να μιλήσει στην ψυχή σου;
Β.Κ.: Οτιδήποτε έχει να κάνει με μια αλήθεια που όμως περιέχει και ήθος, μπορεί να μιλήσει στην ψυχή μου. Κάτι που μιλάει για την αγάπη, για τον πόνο, για την κοινωνική αδικία...

MC: Υπάρχει ένα τραγούδι σου, το "παλιόσκαρο" που πλέει ακάθεκτα, όμως οι ρουφιάνοι προσπαθούν να το βυθίσουν...
Β.Κ.: Αυτό το καράβι είναι η Ελλάδα... Αυτό το τραγούδι μιλάει για την Ελλάδα, ένα μέρος αγιασμένο. Δεν ξέρω αν είναι σοβινιστικό αυτό που λέω. Έχω διαβάσει όμως πολύ ιστορία. Έχω άποψη... Έτσι αισθάνομαι την πατρίδα μου.

MC: Χρησιμοποιείς λοιπόν το λαϊκό τραγούδι για να δώσεις τη σκέψη σου, το πιστεύω σου... Σήμερα το λαϊκό τραγούδι τι μπορεί να εξυπηρετήσει; Πρέπει να είναι μόνο μια ελαφρά διασκέδαση, πρέπει να έχει πολιτικό χαρακτήρα, συνδυασμό όλων;
Β.Κ.: Το λαϊκό τραγούδι στην Ελλάδα δεν έχει επιβιώσει από τη διασκέδαση, αλλά από τα μηνύματα που έχει περάσει και από το τρόπο που το χρησιμοποίησαν οι μεγάλοι συνθέτες του παρελθόντος... Το λαϊκό τραγούδι είναι κάτι "ζωντανό", υπάρχει παντού, δεν είναι σαν το "δημοτικό" που πλέον το χρησιμοποιούμε μόνο σε γάμους και πανηγύρια... Λειτουργεί ακόμη η λαϊκή μουσική, έχει δρόμο μπροστά της και πιστεύω πως πρέπει να βγουν κι άλλοι άνθρωποι να το συνεχίσουν.

MC: Αυτή ακριβώς τη "ζωντάνια" του λαϊκού τραγουδιού, ένιωσα όταν άκουσα πρώτη φορά το "τι κι αν χωρίσουμε". Νόμιζα πως επρόκειτο για ένα παλιό λαϊκό τραγούδι, μια επανεκτέλεση. Μετά είδα ότι ήταν δικό σου. Μου προκάλεσε ένα συναίσθημα "οικειότητας". Αναρωτήθηκα ποια στοιχεία χρειάζονται για να "μπολιάσουν" όλα αυτά και τι είναι τελικά αυτό που χαρακτηρίζει τέτοιου είδους τραγούδια; Τραγούδια που κουβαλούν και το παρελθόν μαζί τους;
Β.Κ.: Το παρελθόν και η ιστορία μας είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκοπεί. Είμαστε δεμένοι με αυτό. Το κουβαλούμε μαζί μας. Αυτά που κάνω εγώ, τα τραγούδια που γράφω, είναι δικά μου, αλλά μέσα στο μυαλό μου υπάρχει ολόκληρη η ιστορία του λαϊκού τραγουδιού... Υπάρχει στην ψυχή μου, σε κάθε βήμα μου και βγαίνει με τον δικό μου τρόπο... Έχω την αίσθηση πως τα τραγούδια μου τελικά μετά από πολλά χρόνια και μετά από πολύ μεγάλες ταλαιπωρίες στέκονται... Αυτό δημιουργεί μέσα μου μεγάλη χαρά. Μου αρέσει που οι νέοι αρχίζουν να τα ανακαλύπτουν και να τα ψάχνουν, όπως εσύ... Δεν πήγε τίποτα χαμένο...

MC: Ως έμπειρος μουσικός, τι θα συμβούλευες κάποιον νεότερό σου;
Β.Κ.: Να πιστέψει στον εαυτό του. Να έχει θάρρος και δύναμη. Συνέπεια και ήθος. Αν πει ότι εγώ ξεκινάω να κάνω κάτι για να οικονομήσω, έχασε... Τα νέα παιδιά όμως πρέπει να βγουν...

MC: Εκτός από λαϊκό τραγούδι, ακούς κι άλλα είδη μουσικής;
Β.Κ.: Όχι. Μπιθικώτση ακούω, Τσαουσάκη, Μπέλλου...

MC: Τι σε κάνει να αγανακτείς;
Β.Κ.: Παλιά αγανακτούσα με τα πάντα! Σήμερα προσπαθώ να προσαρμοστώ με την εποχή μου και τα προβλήματά της. Δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα στον κόσμο. Ότι γκρεμίστηκε γκρεμίστηκε, και ότι χτίστηκε, χτίστηκε... Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να χτιστούν κι άλλα. Το παλιό που υπήρχε δυστυχώς έφυγε, όμως υπάρχει μέσα μας... Υπάρχει η ομορφιά του παλιού... Δεν είμαι όμως και απαισιόδοξος. Υπάρχει πιστεύω μια γενιά που έρχεται και είναι πιο ισορροπημένη από εμάς.

MC: Πιστεύεις πως υπάρχουν στο παρελθόν σπουδαία λαϊκά τραγούδια που έχουν μείνει στην αφάνεια;
Β.Κ.: Πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν γίνει τραγούδια - αριστουργήματα στο παρελθόν και να έχουν μείνει στην αφάνεια. Οτιδήποτε καλό βγαίνει προς τα έξω. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, κάπως θα φανούν.

MC: Σε διακρίνει μια σεμνότητα, στις όποιες συνεντεύξεις σου, στα λόγια που λες, στη δουλειά σου... Είσαι πραγματικά σεμνός σαν άνθρωπος;
Β.Κ.: Όχι δεν είμαι σεμνός. Προσπαθώ να μη γίνομαι "καραγκιόζης" και γελοίος. Προσπαθώ να φυλαχτώ. Οποιοσδήποτε μπορεί να πει πολλά. Αυτό μετράει όμως; Το θέμα είναι τι έχεις να δώσεις... Αν έχεις να παρουσιάσεις κάτι ή όχι. Εκεί θα κριθείς.

MC: Είναι γενικώς γνωστό πως κάθε συνθέτης έχει όνειρο να πουν τα τραγούδια του κάποια στιγμή μεγάλοι τραγουδιστές. Ακούσαμε τον Μητροπάνο να ερμηνεύει με επιτυχία τραγούδια σου. Υπάρχει κάποιος άλλος καλλιτέχνης που θα ήθελες να ερμηνεύσει κομμάτια δικά σου;
Β.Κ.: Δυστυχώς κατάλληλες φωνές για να τραγουδήσουν τα τραγούδια μου δεν υπάρχουν πολλές πια.

MC: Γι' αυτό έχεις τον Στέλιο τον Γαλανό μαζί σου;
Β.Κ.: Ο Στέλιος Γαλανός είναι εξαιρετικός τραγουδιστής.

MC: Μα και το σχήμα σου είναι πολύ προσεγμένο.
Β.Κ.: Βεβαίως είναι. Πάντως για να απαντήσω στην προηγούμενη ερώτησή σου, ο τραγουδιστής που γουστάρω πολύ είναι ο Νταλάρας.

MC: Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, διάβασα πως θα συμμετέχεις στον δίσκο του Άγγελου Σφακιανάκη.
Β.Κ.: Ο Άγγελος Σφακιανάκης είναι ο πρώτος άνθρωπος που μου έκανε δίσκο σαν παραγωγός, τους "Άρχοντες". Είχα λοιπόν μια τεράστια ηθική υποχρέωσή απέναντί του. Έτσι συμμετέχω με ένα τραγούδι.

*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.