Μusic Corner: Πες μας, καταρχήν, τι εμφανίσεις έχεις προγραμματίσει για το προσεχές διάστημα.
Δημήτρης Κοργιαλάς: Οι μόνες εμφανίσεις που έχω προγραμματίσει είναι με τους Diary οf Dreams, ίσως το κορυφαίο γερμανικό συγκρότημα στη dark/electro μουσική με τους οποίους θα παίζω support και θα κάνουμε περιοδεία σε τέσσερις πόλεις της Ελλάδας, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Λάρισα και Χανιά.

M.C.: Μου ακούγεται πολύ καλό βήμα για σένα.
Δ. Κ.: Είναι όνειρο ζωής για μένα. Έχω παίξει και με τους Apoptygma Berzek στη Γερμανία, οι οποίοι είναι επίσης γνωστό γκρουπ, αλλά οι Diary of Dreams είναι κάτι που δεν περίμενα! Για την ακρίβεια θα είναι Diary of Dreams plus Δημήτρης Κοργιαλάς και αυτό με δική τους απόφαση.

M.C.: Θα παίξετε μόνο στην Ελλάδα ή έχει κανονιστεί και περιοδεία στη Γερμανία;
Δ. Κ.: Η συνεργασία μας ήταν να γίνει κατά την πανευρωπαϊκή περιοδεία τους αλλά επειδή δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη ο δίσκος μου στο εξωτερικό, θα παίξουμε μόνο στην Ελλάδα.

M.C.: Πώς σε βρήκαν οι Diary of Dreams;
Δ. Κ.: Με είχαν ακούσει, και μάλιστα ο Γερμανός παραγωγός μου είναι πολύ φίλος τους, έχει κι αυτός ένα συγκρότημα - τους Lois - παίζουν μαζί και ήξερε τη μουσική μου. Όταν έγινε η επαφή και ζήτησαν ονόματα από Ελλάδα, ειπώθηκε το δικό μου κι έτσι ξεκίνησαν οι επαφές.

M.C.: Τι ανταπόκριση θα έχει νομίζεις αυτή η μίνι περιοδεία και ιδιαίτερα σε τέσσερις επαρχιακές πόλεις;
Δ. Κ.: Πραγματικά δεν ξέρω. Σίγουρα η dark electro μουσική, η gothic, έχει κάποιο κοινό στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι πολύ μεγάλο. Το συγκεκριμένο συγκρότημα πάντως είναι γενικής αποδοχής από όσους ακούνε dark electro και gothic.

M.C.: Στο δικό σου μέρος θα ερμηνεύσεις κομμάτια από το ρεπερτόριό σου;
Δ. Κ.: Όχι ακριβώς. Θα παρουσιάσω το δίσκο όπως ακριβώς θα κυκλοφορήσει στο εξωτερικό. Με διαφορετικές ενορχηστρώσεις πιο dark και πιο industrial ήχους. Οι κιθάρες, για παράδειγμα, θα είναι ελάχιστες και το υπόλοιπο θα είναι ένα εντελώς electro άκουσμα.

M.C.: Είσαι από τους αποδεκτούς από το ελληνικό κοινό σε αυτό το είδος μουσικής, παρόλο που το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων προτιμά ελληνικά, λαϊκά ακούσματα ή heavy metal.
Δ. Κ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες και πολλά σχήματα να ασχολούνται με την electro μουσική. Τώρα σιγά σιγά ξεκινούν κάποια νέα γκρουπ, μερικά από τα οποία είναι και πολύ καλά. Η μόνη ελπίδα όμως για καριέρα είναι εκτός Ελλάδας. Οι Marsheaux ας πούμε κάνουν πολύ καλή δουλειά στο εξωτερικό. Εγώ ετοιμάζω το δίσκο μου για έξω. Δεν νομίζω πως θα υπάρξει ποτέ ένα κοινό στην Ελλάδα να ακολουθεί αυτή τη μουσική και τα αντίστοιχα συγκροτήματα. Το καλό μ' εμένα είναι ότι ο στίχος στα τραγούδια μου είναι ελληνικός και πολλά στοιχεία είναι mainstream και γι' αυτό γίνονται πιο αποδεκτά στον κόσμο. Η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον.

M.C.: Αυτό συμβαίνει επειδή έχει παγιωθεί μια κατάσταση όπου προβάλλονται συγκεκριμένα πράγματα στον χώρο της μουσικής και, λογικά, ο κόσμος ακολουθεί αυτό το ρεύμα.
Δ. Κ.: Εννοείται και δε νομίζω ποτέ ένα σοβαρό κανάλι να προωθήσει ένα τυπάκι με ξυρισμένο κεφάλι, σκουλαρίκια, dark ήχο και πόσο μάλλον να τον ρωτήσουν τις απόψεις του. Εκτός αν βρεθεί κάποιο τρίτο ή τέταρτο κανάλι να τολμήσει μια τέτοια κίνηση.

M.C.: Στις τρεις το πρωί...!
Δ. Κ.: Μια χαρά τα λες!

M.C.: Όταν σε βλέπω με την Ευρυδίκη, πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί δεν έχετε φτιάξει ένα συγκρότημα οι δυο σας, τύπου Eurythmics;
Δ. Κ.: Το έχω σκεφτεί κι εγώ χίλιες φορές αυτό. Από τη μία, η Ευρυδίκη έχει τεράστια καριέρα με μεγάλη δισκογραφία κι είναι πολύ δύσκολο μετά το πέρασμα κάποιων χρόνων να μπει κανείς στη διαδικασία του γκρουπ και να πειραματιστεί. Θέλει τρέξιμο, πρόβες, όρεξη να τρέχεις σε πράγματα από τα οποία ίσως και να μη βγάζεις λεφτά. Θα μπορούσαμε ίσως να το κάνουμε σαν παράλληλο project με τις υπάρχουσες καριέρες μας, σε κάτι που ούτε καν να εμφανίζονται τα ονόματά μας. Εγώ θα ήθελα να κάνω και δύο και τρία τέτοια project.

M.C.: Απ' ότι βλέπω λοιπόν ζεις για τη μουσική...
Δ. Κ.: Μα φυσικά, δε γίνεται να κάνεις αυτό που θέλεις περιμένοντας να βγάλεις χρήματα. Έχω καταφέρει φυσικά να ζω και να περνάω καλά, γιατί δεν θέλησα κιόλας ποτέ κάτι παραπάνω. Αυτό που με καίει είναι το πόσο θα είμαι μέσα στη μουσική. Προτιμώ να μην πάρω χρήματα για μια συναυλία που θα κάνω, αλλά η συναυλία αυτή να είναι εμπειρία ζωής για μένα ή να γράψω κάτι, να κάνω ένα δίσκο, κάτι τέλος πάντων που θα σχετίζεται ουσιαστικά με τη μουσική.

M.C.: Έχεις κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς οικονομικές απολαβές;
Δ. Κ.: Ναι, με τους Apoptygma Berzek στη Γερμανία. Με το που μου το είπαν, έφυγα χωρίς δεύτερη σκέψη και γνωρίζοντας ότι δε θα πάρω χρήματα. Μόλις τελείωσα κατέβηκα στη σκηνή κι έβλεπα τους Apoptygma Berzek μη μπορώντας να πιστέψω ότι πριν λίγα λεπτά ήμουν εγώ εκεί και τραγουδούσα. Και το κοινό ήταν μόνο Γερμανοί.

M.C.: Όλα αυτά που μας λες τώρα είναι μάλλον άγνωστα στην Ελλάδα και προσωπικά το θεωρώ λίγο άδικο, όταν κάποια άλλα ονόματα της ελληνικής σκηνής, που κατά καιρό παίρνουν διεθνείς βραβεύσεις, γίνονται είδηση για μέρες ολόκληρες.
Δ. Κ.: Το ποιος προβάλλεται έχει να κάνει με το ποιος είσαι και τι μουσική παίζεις. Φαντάζομαι αν έπαιρνα εγώ βραβείο από κάποια διοργάνωση του εξωτερικού, πάλι στην αφάνεια θα έμενε το γεγονός.

M.C.: Πολλοί νέοι άνθρωποι πάντως θεωρούν και εντέλει καταφεύγουν στη λύση του εξωτερικού για να φτιάξουν μια καριέρα. Όχι μόνο στο τραγούδι αλλά γενικά, καλλιτέχνες με την ευρύτερη έννοια.
Δ. Κ.: Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω πρόβλημα με την Ελλάδα και πιστεύω ότι πάντα υπάρχει τρόπος να περάσεις τη δουλειά σου σε περισσότερο κόσμο. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι βάζω λίγο νερό στο κρασί μου, αλλά είναι αναγκαίο. Προτιμώ να μείνω εδώ παρά να πάω στο Βερολίνο, μέρος όπου είναι η καρδιά της μουσικής. Το κόλπο που κάνω εγώ είναι ότι αντί να βάζω ένα στόχο και να τον ακολουθώ βαδίζοντας σε μια ευθεία, πηγαίνω γύρω γύρω για να τον πετύχω.

M.C.: Θα υπέκυπτες σε μια συνεργασία με ένα πολύ μεγάλο όνομα από το χώρο του λαϊκού τραγουδιού;
Δ. Κ.: Μόνο με την Άννα Βίσση θα συνεργαζόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Την εκτιμώ αφάνταστα και θεωρώ πως είναι ένας άνθρωπος που βοήθησε ουσιαστικά κάποιον μικρότερης φήμης από εκείνη και στη σκηνή προσπάθησε να με κάνει να φαίνομαι όχι μόνο ίσος αλλά και καλύτερος από εκείνη. Επίσης ξέρω πόσο πολύ αγαπάει τη μουσική και εκτιμά αυτό που κάνει. Θα προτιμούσα βέβαια να κάνω μια συνεργασία με κάποιον από το χώρο του έντεχνου, όπως είναι ο Σωκράτης Μάλαμας.

M.C.: Τι σε κάνει να έχεις άποψη και τοποθέτηση εκτός από τη μουσική; Η θρησκεία; Η πολιτική;
Δ. Κ.: Τα πιστεύω μου είναι συγκεκριμένα. Έχω ψηφίσει μόνο μία φορά, έβγαλα το διαβατήριο που ήθελα και έκτοτε ποτέ ξανά. Δεν έχω δει κάποιον άνθρωπο που να τον κοιτάω στα μάτια και να νιώθω ότι μου λέει αλήθεια και ότι πραγματικά μπορεί να βοηθήσει αυτόν τον τόπο. Με τις θρησκείες δεν τα πάω καλά γιατί διαφωνώ γενικά με την ομαδοποίηση των ανθρώπων που έχει σαν σκοπό τον έλεγχό τους. Εκεί εγώ αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Με όσα έχει πει ο Χριστός συμφωνώ κι εγώ και μακάρι να ακολουθούσαμε όλοι αυτά που έλεγε. Παρόλ' αυτά δεν μπορώ να ενταχθώ στο Χριστιανισμό.

M.C.: Αξίες όμως όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, δεν επιτυγχάνονται καλύτερα όταν επιδιώκονται από πολλούς;
Δ. Κ.: Έχεις δίκιο. Εγώ λειτουργώ έτσι και αν υπήρχαν και κάποιες άλλες χιλιάδες κόσμου που σκέφτονται σαν εμένα, ίσως και να καταφέρναμε κάποια πράγματα. Στόχος όλων θα πρέπει να είναι να καταλάβουν ότι επιλέγουμε τους ηγέτες μας για να βοηθήσουν κάποιους σκοπούς κι όχι επειδή μια Κυριακή κάθε τέσσερα χρόνια δεν έχουμε τι να κάνουμε.

M.C.: Σε έχουν καλέσει ποτέ σε παράθυρα να σχολιάσεις κάποιο γεγονός;
Δ. Κ.: Τώρα πρόσφατα με κάλεσαν σε κάποιο κανάλι επειδή έκοψαν κι έραψαν μια συνέντευξη που είχα δώσει, και προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός αυτό για να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να βγαίνουν στην τηλεόραση εκτός κι αν ξέρουν ότι θα μιλήσουν σε κάποιο δημοσιογράφο ο οποίος θα προστατεύσει αυτά που λένε. Για μένα το καλύτερο θα ήταν να δεχτώ να βγω σε κάποιο κανάλι και να δώσω συνέντευξη, αλλά να είμαι σίγουρος, έστω και με συμβόλαιο, ότι αυτά που θα πω θα χρησιμοποιηθούν έτσι όπως τα είπα και μόνο από το συγκεκριμένο κανάλι. Τώρα υπάρχουν κανάλια που παίρνουν ατάκες από δω κι από κει κι έχουν και μια χαζούλα να σχολιάζει και φτιάχνουν ένα θέμα, το οποίο δεν κατέχουν κιόλας. Δηλαδή μπορεί συνεχώς να ασχολούνται με το τι ρούχα και τι χτένισμα έχει κάποιος και μόλις κάνει μια σοβαρή τοποθέτηση να την πάρουν και να τη γελοιοποιήσουν απλά και μόνο επειδή είναι τέτοια η πολιτική του καναλιού.

M.C.: Φαντάζομαι και τώρα με τη Eurovision θα πληθαίνουν οι προσκλήσεις για τα τηλεοπτικά παράθυρα. Αλήθεια, πώς σου φαίνεται η Καλομοίρα για φέτος;
Δ. Κ.: Μια χαρά είναι η Καλομοίρα. Είναι τόσο γλυκό πλάσμα και επειδή την ξέρω και καλά, όταν είσαι μαζί της είναι σαν έχεις δίπλα σου το παιδί σου! Δεν ξέρω πώς θα πάει το κομμάτι, εμένα πάντως καλό μου ακούγεται.

M.C.: Μα, πλέον, δεν έχει σημασία αν είναι το κομμάτι καλό. Μετράνε οι συμπάθειες μεταξύ των χωρών.
Δ. Κ.: Σημασία έχει, όποιος συμμετέχει να πηγαίνει εκεί για να διασκεδάσει και να μην ντρέπεται για το τραγούδι που θα πει. Γενικά είμαι κατά των διαγωνισμών, άλλωστε ποιος έχει το δικαίωμα να κρίνει ποιο τραγούδι αρέσει στον καθένα; Όλοι μας έχουμε διαφορετικά γούστα. Κι εμείς πέρσι κοιτάξαμε να φτιάξουμε ένα κομμάτι σύμφωνα με τα δικά μας τα γούστα. Ξέραμε ότι είχαμε απειροελάχιστες πιθανότητες να περάσουμε, όμως είχαμε πολύ καλή διάθεση και μας έδωσε φοβερή ώθηση η αύρα από το κοινό της Ελλάδας.

M.C.: Αντικειμενικά όμως, ήταν ένα αρκετό καλό κομμάτι και ειδικά για το επίπεδο της Eurovision.
Δ. Κ.: Για μας ήταν. Και είναι το μόνο τραγούδι από τη Εurovision που ζητούν οι εταιρείες στο εξωτερικό. Αυτό μας δίνει την ευχαρίστηση ότι κάναμε μια καλή δουλειά.

M.C.: Δε θα ήταν μαγικό, να μην εξαρτώνται οι τραγουδιστές από τον εκάστοτε επιχειρηματία για να τους φιλοξενήσει στο μαγαζί του και να μπορούσαν απλά να διαμορφώνουν μόνοι τους το χώρο που θα εμφανίζονται; Να ανοίξουν κάποιοι δικά τους μαγαζιά, σύμφωνα με το ύφος τους...
Δ. Κ.: Αυτό θα ήταν θέλημα Θεού αλλά δε γίνεται. Μόνο αν μαζευτούμε δέκα άνθρωποι και πούμε ότι θα φτιάξουμε ένα χώρο για να κάνουμε εμφανίσεις και να είμαστε τόσο τρελοί ώστε να λέμε στον κόσμο που θα έρχεται να ...φέρουν δικά τους ποτά! Χρήματα θα μπορούσαμε να βγάζουμε από συναυλίες το καλοκαίρι και, κακά τα ψέματα, βγάζουμε χρήματα.

M.C.: Κατά καιρούς νομίζω έχεις υπάρξει και guest dj σε κάποια κλαμπ.
Δ. Κ.: Έπαιζα πολύ παλιά σε μαγαζιά. Τώρα τελευταία μου έχει ανοίξει πάλι η όρεξη να το κάνω, γιατί μου αρέσει να βλέπω τον κόσμο να χορεύει, να του φεύγουν οι τοξίνες και να περνάει καλά!

M.C.: Πάντως, πολύ συχνά σε διάφορα κλαμπ, μπορεί ο dj να τα δίνει όλα, αλλά ο κόσμος να μην διασκεδάζει, να είναι σφιγμένος.
Δ. Κ.: Ο κόσμος έχει προβλήματα. Πεινάει, δεν έχει δουλειές, μαζεύει κάποια λεφτά για να δει έναν τραγουδιστή και όταν βγαίνει τελικά έξω είναι σφιγμένος. Το μόνο που θα σώσει την κατάσταση, δυστυχώς, είναι να τον ...ποτίσεις και να χαλαρώσει! Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο Έλληνας δεν ονειρεύεται, το μόνο που τον απασχολεί είναι πώς θα ζήσει σήμερα.

M.C.: Εσύ ονειρεύεσαι;
Δ. Κ.: Προσπαθώ να ονειρεύομαι οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας μου, θέλω δε θέλω. Άσχετα αν θα τα καταφέρω να τα υλοποιήσω στο τέλος ή όχι. Ας πούμε, τη συναυλία με τους Diary of Dreams, τη σκεφτόμουν συνέχεια. Νιώθω ότι αν σκέφτεσαι κάτι έντονα για πολύ καιρό, γίνεται κάτι μαγικό και γίνεται πραγματικότητα. Ή, ας πούμε πιτσιρικάς, είχα πάντα την εικόνα να παίζω κιθάρα μαζί με τους Cure! Άσχετα με το αν θα συμβεί ή όχι, εγώ στο μυαλό μου έχω ζήσει αυτή τη στιγμή.

M.C.: Και πού ξέρεις; Αν έρθουν το καλοκαίρι, όπως ακούγεται, ίσως να και να πραγματοποιηθεί κι αυτό το όνειρό σου! Πες μας λίγο για την καινούρια σου δουλειά με τίτλο "Τα κουτιά είναι κουφά".
Δ. Κ.: Το cd έχει εννιά καινούρια τραγούδια συν ένα remix της "Ραδιενέργειας". Ουσιαστικά είναι σε στίχους του Θάνου Παπανικολάου και είναι μια δουλειά για την οποία είμαι πάρα πολύ περήφανος. Συνεργάστηκα με έναν πολύ αγαπημένο μου φίλο και αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν μια δουλειά για την οποία καταρχήν να χαιρόμασταν οι ίδιοι. Και πραγματικά δε μας ένοιαζε τίποτ' άλλο. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι όταν γράφαμε το δίσκο και αυτό θα μου μείνει από αυτή τη δουλειά, παρόλο που ήδη έχει αρκετά καλή αποδοχή από τον κόσμο.

M.C.: Αυτό που μου άρεσε περισσότερο, ήταν η μπαλάντα με την Ευρυδίκη. Μου θύμισε κομμάτι που θα μπορούσε να συνοδεύει διαφήμιση της ...Lacta!
Δ. Κ.: Είναι το πιο ποπ κομμάτι του δίσκου κι από τα τελευταία κομμάτια που ηχογραφήσαμε. Μας συγκίνησε πολύ όταν το ακούσαμε και όταν το γράφαμε βλέπαμε ότι μπορεί να γίνει επιτυχία, κάτι που χρειαζόταν ο δίσκος. Η επιτυχία δεν είναι κάτι κακό, άλλωστε και από τους μεγάλους καλλιτέχνες τις επιτυχίες ακούμε και εκείνοι αυτές επιδιώκουν. Συν τοις άλλοις, ήταν μια ευκαιρία να κάνουμε άλλο ένα ντουέτο με την Ευρυδίκη και χαιρόμαστε όταν το παίζουμε live.

M.C.: Ευχαριστούμε πολύ.
Δ. Κ.: Σας ευχαριστώ κι εγώ.