Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων στο Μusic Corner...

Music Corner: Ασχοληθήκατε με το μαντολίνο και όχι με το κατ' εξοχήν Κρητικό όργανο τη λύρα. Γιατί;
Λουδοβίκος των Ανωγείων: Η λύρα στην Κρήτη είναι το όργανο του χορού κι εγώ δεν χορεύω. Ενώ το μαντολίνο είναι το όργανο του τραγουδιού. Από τα παιδικά μου χρόνια το μαντολίνο μου άρεσε. Το άκουγα στις καντάδες τα βράδια. Μια φορά έπεσε στα χέρια μου τυχαία ένα μαντολίνο. Ένας ξάδερφος μου που ήτανε στα καράβια το ξέχασε στο χωριό και μάθαμε πολλά άτομα στη γειτονιά.

Music Corner: Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με τη μουσική;
Λ. Αν.: Αυτή είναι πολύ μεγάλη κουβέντα πρέπει να κουβεντιάζουμε όλη νύχτα, γι' αυτό θα κάνω μία γρήγορη αναδρομή. Ξεκίνησα να παίζω όπως όλα τα παιδιά στην Κρήτη... Ασχολήθηκα όχι με τη μουσική αλλά με τη ζωγραφική, αλλά γύρω στο 1980 γνώρισα τον Μάνο Χατζιδάκι πάνω στο χωριό μου τα Ανώγεια ο οποίος εντυπωσιάστηκε από τον τρόπο που έπαιζα και που έγραφα κάποια πράγματα ειδικά κάποια "μοιρολόγια" κι έτσι έκανα τον πρώτο δίσκο που ήταν κάτι που δεν είχε συμβεί άλλη φορά, ήταν κάτι μοναδικό. Έτσι ξεκίνησα στη μουσική. Ύστερα το 1987-88 που ο Χατζιδάκις κάνει το "Σείριο", με καλεί να τραγουδήσω κι εκεί αρχίζω να εμφανίζω μία Κρήτη η οποία δεν φαίνεται και που ούτε 'γώ ο ίδιος δεν την είχα ανακαλύψει στην ουσία. Ανακαλύπτω ότι η Κρήτη δεν είναι αυτό που φαίνεται αλλά κάτι πιο βαθύ, αυτό που δεν φαίνεται, θα έπρεπε λοιπόν αυτό να δηλώσω στο κοινό των Αθηνών που είχε ήδη διαμορφώσει άποψη για τον Κρητικό. Γι' αυτό στην αρχή ξένισα λίγο, δεν ήξεραν τι ήταν αυτό που κάναμε.

Music Corner: Πράγματι είναι κάτι διαφορετικό, ειδικά για μια περιοχή όπως τα Ανώγεια που θεωρούνται από τις πιο "σκληρές" περιοχές.
Λ. Αν.: Θεωρούνται όμως δεν είναι. Εγώ ξέρω ότι η σκληρότητα και η τραχύτητα είναι προβολή ευαισθησίας. Θα στο πω κάπως, αλλά δεν ξέρω πως θα ακουστεί. Ένας που θα σκοτώσει στη βεντέτα δεν το κάνει από σκληρότητα, το κάνει από ευαισθησία.

Music Corner: Στα Ανώγεια γίνονται κάθε χρόνο και τα "Υακίνθεια". Πως ξεκίνησε αυτή η γιορτή;
Λ. Αν.: Τα "Υακίνθεια" ήταν μία ιδέα που είχα από παλιά, ήθελα να υπάρχει ένας χώρος που θα μπορούμε να γιορτάζουμε και να υμνούμε τα αισθήματα. Σαν αφορμή πήρα το γεγονός ότι το πιο ακριβό αίσθημα του ανθρώπου είναι το ερωτικό που το ξοδιάζουνε μέσα σε πλαστικές καρδιές και κόκκινα τριαντάφυλλα. Εμείς είπαμε να κάνουμε ένα χώρο, βρήκαμε τον Άγιο Υάκυνθο που τον είχε προτείνει η εκκλησία της Ελλάδος μέσω του εκπροσώπου της, ψάξαμε βρήκαμε τη ζωή του και ήταν αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Σαν Άγιος ήτανε νέος και έδωσε τη ζωή του για αυτό που αγαπούσε δηλαδή την πίστη του, σκεφτήκαμε λοιπόν ότι την αγάπη για την πίστη μπορεί κάποιος να την μεταφέρει όπου θέλει, στην αγαπημένη του, στη μάνα, στην πατρίδα, έτσι φτιάξαμε την εκκλησία του πάνω στα βουνά, χτισμένη με πέτρα, κυκλική και είπαμε εκεί γύρω να κάνουμε τις γιορτές των Υακινθύων.
Κάθε χρόνο έχουμε ένα θέμα και παραγωγή πολιτιστική, κάνουμε συμπόσια, φέτος το θέμα είναι η "ερμηνεία", που είναι αφιερωμένη στο Χατζιδάκι και στον παλιό δήμαρχο των Ανωγείων. Θα παρουσιάσουμε εκείνες τις εποχές, πριν είκοσι χρόνια δηλαδή, με κείμενα, φωτογραφικές εκθέσεις, θέατρο, Καραγκιόζη... Κάθε χρόνο παραγγέλνουμε έργα σε μουσικούς, φέτος έχουμε ένα δίσκο με τη "Λύρα" που λέγεται "γράμμα στον πατέρα μου" και έχει θέμα τον πατέρα και θα τον παρουσιάσουμε εκεί. Τα Υακίνθυα είναι ένας τόπος που μας ενώνει μέσα από την ανάγκη να εκφραστούμε με τις τέχνες μας, με σοβαρότητα και ενδοσκόπηση. Δεν έχουμε την εξωστρέφεια που έχουνε τα φεστιβάλ αυτά.

Music Corner: Θεωρείτε τον εαυτό σας παραδοσιακό ή έντεχνο καλλιτέχνη;
Λ. Αν.: Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου αντιπαραδοσιακό, με την έννοια ότι η παράδοση δεν είναι μία ιστορία που προσθέτεις αλλά την αναλαμβάνεις. Δε νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε μεταχείριση της παράδοσης, μόνο η ίδια μπορεί να σε καταδεχτεί να σε τοποθετήσει μέσα της. Κάποιες σκέψεις, μελωδίες, στίχους, γι' αυτό την παράδοση πρέπει να την ακούς προσεχτικά, γιατί είναι πολύ μεγάλη τιμή να σε καταδεχτεί, είναι σα να πάρεις το Νόμπελ! Δεν οφείλει κανείς να είναι παραδοσιακός και να χρεώνει τον εαυτό του ή να χρεώνει την παράδοση με τον εαυτό του. Η παράδοση είναι ένα γεγονός που συνέβη, είναι πολύ εγωιστικό να πεις τον εαυτό σου παραδοσιακό. Το να πεις τον εαυτό σου "έντεχνο", είναι πιο σεμνό.

Music Corner: Αυτά τα καινούργια κομμάτια που κυκλοφορούν, όλοι όσοι βγαίνουν να τραγουδήσουν κάτι;
Λ. Αν.: Αυτά όλα προκύπτουν από κάποιες ανάγκες, υπάρχει ένα κοινό που διεκδικεί μία τέτοια προσέγγιση, αυτό δημιουργεί μια παραγωγή που είναι αυτό που βλέπουμε.
Ένας νέος άνθρωπος σήμερα χρειάζεται να δοκιμάσει όλες αυτές τις ηχητικές πληροφορίες που δέχεται για να καταλήξει κάπου. Δεν μπορείς να του απαγορεύσεις να ακούει ότι θέλει αλλά το τραγούδι δεν είναι καμωμένο για εύκολα στομάχια, για να το χωνέψεις και να τελειώσεις μ' αυτό. Είναι καμωμένο για να προχωρήσεις βαθύτερα, να προβληματιστείς να συναντηθείς και αυτό το κάνουν πολύ λίγοι.

Music Corner: Τι τραγούδια σας αρέσει να ακούτε;
Λ. Αν.: Εγώ, τραγούδια δεν ακούω, περισσότερο ακούω κλασσική μουσική.

Music Corner: Αγαπημένος συνθέτης;
Λ. Αν.: Μου αρέσουν κάποιοι ξένοι και βέβαια ο Χατζιδάκις. Ακούω μουσική χωρίς στίχους. Προσέχω πάρα πολύ το στίχο, δεν τον υποτιμώ. Αν ακούσεις ένα στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου είναι πολύ ωραίος, καμία σχέση με αυτά που γράφουν σήμερα, που δεν τα περνάνε δεύτερο βλέμμα, να τα μελετήσουν να βρούνε ποια λέξη ταιριάζει, ποια χρειάζεται στη θέση αυτή. Ανοίγω το ραδιόφωνο, ακούω κάτι τέτοια και τελικά καταλήγω πάντα στο Τρίτο Πρόγραμμα!

Music Corner: Στο ένθετο του δίσκου, είδα κάτω από κάθε τραγούδι, υπάρχει ένα μικρό στιχάκι. Είναι κάτι σαν άλλος τίτλος;
Λ. Αν.: Αυτό είναι μια ποιητική περίληψη του τραγουδιού, είναι σχετικό μ' αυτό, μεταχειρίζομαι μία σκέψη για να την τοποθετήσω πριν από ένα τραγούδι.

Music Corner: Στον τελευταίος σας δίσκος " Η γιορτή των ανέμων", υπάρχει έντονο το θεατρικό στοιχείο αφού τρία τραγούδια ακούγονται σε μία παράσταση που ανεβαίνει στην Κρήτη ή κάποιοι ηθοποιοί που μιλούν.
Λ. Αν.: Ναι υπάρχει αυτό ίσως επειδή όλα αυτά είναι άλλες πλευρές του ίδιου πράγματος. Το θέατρο, ο χορός ,η μουσική...

Music Corner: Όταν ήσασταν μικρός θέλατε να γίνετε ζωγράφος.
Λ. Αν.: Ναι, αυτό ήθελα να κάνω και ως ένα σημείο αυτό έγινε, αφού έζησα πολλά χρόνια από τη ζωγραφική.

Music Corner: Υπάρχουν τραγούδια σας που νομίζει ο ακροατής πως συγχρόνως βλέπει και την εικόνα, για παράδειγμα "ο χορευτής".
Λ. Αν.: Έτσι είναι, ο στίχος πρέπει να είναι η ακρίβεια της εικόνας, να μπορεί να δώσει ποιητικότητα, ο ήχος από μόνος ζωγραφίζει, ο στίχος πολύ περισσότερο.

Music Corner: Υπάρχει ένα τραγούδι στο δίσκο που γράψατε στη μνήμη θα μπορούσαμε να πούμε των ανδρών που σκότωσαν οι Γερμανοί το '44 στα Ανώγεια.
Λ. Αν.: Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πεις όπως πρέπει, απλά, λιτά, δωρικά αλλά με ευαισθησία, και λεπτότητα.

Music Corner: Θέλω να μου πείτε τρία επίθετα που χαρακτηρίζουν αυτή τη δουλειά.
Λ. Αν.: Εγώ να το κάνω αυτό; Λοιπόν αέρινος, λόγω τίτλου, γήινος σίγουρα, το τρίτο μπορείς να το πεις εσύ... (Γέλια)

Music Corner: Η σχέση με τη φύση υπάρχει σε όλο το δίσκο, το δέντρο στο εξώφυλλο, η θάλασσα στο εσωτερικό...
Λ. Αν.: Λέγαμε εχτές ότι είναι καιρός που υπάρχει ένας πόλεμος με τη φύση, ένας πόλεμος μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης, που είναι παγκόσμιος. Η φύση είναι συνεχώς τραυματισμένη, προσπαθώντας να αμυνθεί τελικά επιτίθεται. Εμείς όμως δεν το καταλαβαίνουμε. Ίσως στέλνει τις αρρώστιες για να καθαρίσει εκείνους που την ενοχλούν. Τελευταία άκουσα ότι ο Πατέρας Βαρθολομαίος έκανε μία πρόταση, να επαναπροσδιοριστεί η αμαρτία, αυτό είναι πολύ μεγάλο πράγμα.
Σήμερα ξεριζώνεις ένα δέντρο και είναι αμαρτία, αν συνειδητοποιήσουμε ότι το περιβάλλον μας φιλοξενεί εδώ για λίγο, μας δανείζει κάποια υλικά μια δυνατότητα που λέγεται φύση ή Θεός και μετά μας τα παίρνει πίσω και χανόμαστε.
Οφείλουμε λοιπόν απέναντι σ' αυτή την τιμή που μας κάνει, να σεβόμαστε το χώρο που πατάμε, τον αέρα που αναπνέουμε. Γι αυτό η μάχη μας είναι προς τα εκεί. Πρέπει το τραγούδι να στραφεί στην υπεράσπιση του χώρου, το φόντο της ζωής μας, η αγάπη έχει τραγουδηθεί πολύ, έχουν ειπωθεί πολλά τραγούδια για το θέμα της αγάπης. Αν τραγουδήσεις τη φύση για την αγάπη μιλάς. Πιστεύω ότι πρέπει να ακούσουμε τους ήχους της φύσης που έχουν εξοριστεί, οι πόλεις έχουν εξορίσει τους φυσικούς στίχους.

Music Corner: Όπως στο τραγούδι που λέτε, ο αέρας περνάει μέσα από τα φύλλα...
Λ. Αν.: Ναι εδώ μέσα από ποια φύλλα να περάσει;

Music Corner: Θα μπορούσατε να ζήσετε στην πόλη;
Λ. Αν.: Ζω στην πόλη, σ' ένα χώρο που μου αρέσει. Όχι βέβαια στο κέντρο μιας μεγαλούπολης. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι από ανάγκη ζουν εκεί, όχι από ευχαρίστηση, αλλά σε μία πόλη που βλέπεις τον ουρανό σε "λουρίδες" είναι σαν μία εξορία του ανθρώπου από την πραγματική του θέση. Σήμερα οι άνθρωποι είναι εξορισμένοι από την ίδια τους την καρδιά.

Music Corner: Δηλαδή για σας ο άνθρωπος πρέπει να γυρίσει στη φύση;
Λ. Αν.: Ναι γιατί αν κοιτάξουμε εκεί θα βρούμε και απαντήσεις. Είδα χτες ένα πουλί που πέταγε σα να έκανε πρόβες για την Άνοιξη. Σκέψου ότι τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα δεν ξέρουν τι θα πει ψέμα. Δεν είναι στοιχείο της ζωής τους. Ο άνθρωπος προσπαθεί να επιβιώσει σε βάρος κάποιου άλλου, δηλαδή να αποδείξει ανωτερότητα χωρίς λόγο, να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος από τον άλλο. Κάτι που με προβληματίζει πολύ είναι ότι ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του εκπρόσωπο του Θεού στη γη, αλλά αυτή τη στιγμή η γη κινδυνεύει μόνο από τον άνθρωπο. Τι εκπρόσωπος είναι λοιπόν αυτός;
Πιστεύω πάντως ότι θα έρθει μία εποχή που ο άνθρωπος θα γυρίσει στη φύση, θα ζήσει απλά κοντά στη γη, με ότι εκείνη του προσφέρει. Τελευταία κανείς δεν φεύγει από το χωριό του να πάει στην πόλη. Γιατί να το κάνει αφού δεν έχει πλέον κάτι να του προσφέρει. Μόνο τα παιδιά για να σπουδάσουν, γιατί από δουλειά...

Music Corner: Ο άνθρωπος όμως περνάει δύσκολες ώρες με τον προκείμενο πόλεμο.
Λ. Αν.: Βλέπεις η ποίηση είναι κυβερνήτης του κόσμου όλου. Τώρα είμαστε μπροστά σ' ένα πόλεμο που δεν μπορεί να αποτραπεί, λες και είναι μία πέτρα που έφυγε και κατεβαίνει. Περιμένεις να πέσει στο κεφάλι σου και λες πάω πιο πέρα να μη με χτυπήσει. Περιμένουμε ένα πόλεμο που έρχεται, ο κόσμος δεν τον θέλει αυτόν τον πόλεμο, αλλά ξέρουμε ότι τελικά θα γίνει.

Music Corner: Τουλάχιστον να λέμε όχι.
Λ. Αν.: Μα ο κόσμος λέει όχι. Η μουσική είναι το όχι, γιορτάζει την άρνηση, την αντίθεση, την έλλειψη, την απουσία αυτό γιορτάζει η μουσική.

Music Corner: Ένα κομμάτι του δίσκου είναι στα Ιταλικά. Πως προέκυψε;
Λ. Αν.: Είχα πάει στη Μπολόνια πέρυσι να συναντηθώ με τον Ουμπέρτο Έκο για να έρθει στα Υακίνθυα και το βράδυ που καθόμασταν στο σπίτι ενός φίλου μιλούσαμε με μία κοπέλα, πολύ όμορφή, μελαχρινή με πράσινα μάτια, κεραμίστρια που ζει εκεί. Όταν τη ρωτήσαμε πως περνάει μας είπε "αισθάνομαι όπως ένα δέντρο" εγώ τότε είπα "ένα δέντρο με πράσινα δάκρυα" και κάθισα μετά έκανα τους στίχους στα Ελληνικά:
"είμαι ένα δέντρο που δεν ονειρεύεται,
είμαι ένα δέντρο που ταξιδεύει,
χτες το βράδυ το φεγγάρι κοιμήθηκε στα κλαδιά μου
κι ένας άνεμος ήρθε το πρωί από τα βουνά".
Αυτό λοιπόν έγινε ένα τραγούδι.

Music Corner: Τα τραγούδια επομένως βγαίνουν μέσα από διάφορες καταστάσεις;
Λ. Αν.: Δε γίνεται να πεις τώρα θα μπω σ' ένα κελί και θα αρχίσω να γράφω τραγούδια...
Ο μουσικός πρέπει να παρατηρεί, να είναι ανοιχτός, η αισθητική του να είναι ευαισθητοποιημένη, να βλέπει το άσχημο και το ωραίο και να επιλέγει. Κάποια στιγμή κορυφώνεται μία ιδέα, ένας λόγος, μία σκέψη κι έτσι γίνονται τα τραγούδια.

Music Corner: Στο οπισθόφυλλο του δίσκου υπάρχει ένα σημείωμα της ποιήτριας κ. Κικής Δημουλά.
Λ. Αν.: Ναι αυτό είναι μία σημείωση που έγραψε για μένα, για το πώς με δέχεται, πως με θεωρεί εμένα σαν τραγουδιστή αυτής της μελαγχολίας.

Music Corner: Διαβάζετε ποίηση;
Λ. Αν.: Διαβάζω, σκέφτομαι ποιητικά.

Music Corner: Πείτε μου ένα στίχο που σας αρέσει πολύ.
Λ. Αν.: "Τα ματόκλαδα σου λάμπουν, λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου", θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλος στίχος. Κι ένας φίλος μου λέει: "ήθελα κι ανακάτευα τα χρόνια που περνούνε, εάν πεθαίνουνε κι αυτά ή πάνε αλλού και ζούνε".

Music Corner: Δισκογραφικά έχετε συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες.
Λ. Αν.: Όταν κάνεις ένα τραγούδι, ξέρεις σε ποιόν ταιριάζει να το πει. Για παράδειγμα, η Λιζέτα Καλημέρη είναι η κατ' εξοχήν συντρόφισσά μου στο τραγούδι, είναι μια φωνή που με γοητεύει, με τη βραχνάδα της, με το κύρος της. Στον τελευταίο δίσκο τραγουδάει κλασσικά μία κοπέλα που τραγουδούσε στο θεατρικό έργο που ανέβηκε στα Χανιά και θεώρησα σωστό να βάλω αυτό τον ήχο, την ίδια κοπέλα, μ' αυτό το τραγούδι και στο δίσκο. Πάντα όμως μου αρέσουν οι νέες φωνές.

Music Corner: Στις βραδιές που κάνετε πως επιλέγετε τους συνεργάτες σας.
Λ. Αν.: Εγώ τους μουσικούς μου τους διαλέγω με τα μάτια! Η μουσικότητα ενός ανθρώπου είναι η ψυχή του ,το βλέμμα του, δεν είναι η επιδειξιότητα.
Αυτό που εγώ θεωρώ σημαντικό είναι ότι έναν άνθρωπο που τον επιλέγεις για φίλο σου επικεντρώνει πολλά στοιχεία του εαυτού σου. Δεν μπορείς να κάνεις φίλο έναν άνθρωπο του δελτίου των οκτώ. Δεν μπορείς να κάνεις παρέα με κάποιον δηλαδή που μέσα σε μία ώρα αλλάζει ύφος από τη δολοφονία, το ατύχημα μέχρι τον Καραγκιόζη και τις Απόκριες. Το μυστικό για να βρεις τον άλλο είναι το βλέμμα και ο τόνος της φωνής.
Εγώ όταν χαιρετώ έναν άνθρωπο και του λέω γεια σας, τον κοιτώ στα μάτια αλλά ο φόβος μου είναι πως να είναι η φωνή του. Από τη φωνή κάνω την ανάλυση. Η φωνή δείχνει μουσικότητα.

Music Corner: Αν δεν ήσασταν μουσικός, τι θα θέλατε να κάνετε με τι θα μπορούσατε να ασχοληθείτε;
Λ. Αν.: Θα ήθελα να είμαι γεωπόνος ή βοσκός. Μου αρέσει πολύ η γη, να είμαι κοντά στη φύση.

Music Corner: Σας λείπει το νησί;
Λ. Αν.: Όχι γιατί πηγαίνω πολύ συχνά, 2-3 φορές το μήνα είμαι εκεί.

Music Corner: Οι άνθρωποι στα Ανώγεια είναι θετικοί με την κίνηση που δημιουργείτε εκεί κάθε καλοκαίρι;
Λ. Αν.: Ναι, δεν έχουν πρόβλημα, είναι φιλόξενοι, κάνουν γνωριμίες γίνονται δουλειές.

Music Corner: Βουνό ή θάλασσα;
Λ. Αν.: Βουνό. Ακόμα και η θάλασσα βουνά έχει μέσα. Ο ήχος της θάλασσας μου αρέσει όταν έχει φουρτούνα.

Music Corner: Τηλεόραση βλέπετε;
Λ. Αν.: Λίγο, δεν είναι η κύρια διασκέδασή μου. Προτιμώ βραδιές με φίλους, στο σπίτι, στο χωριό, να πίνουμε ρακί.

Music Corner: Παίζετε μουσική για τους φίλους σας;
Λ. Αν.: Καμιά φορά ναι, οι παιδικοί μου φίλοι όλοι παίζουν κάποιο όργανο, λύρες κ.ά. Εγώ δεν παίζω για να διασκεδάσω. Για να παίξεις πρέπει να 'χεις κάτι να δείξεις. Καμιά φορά όταν έχω κάτι καινούργιο παίζω για να μου πουν πως τους φαίνεται. Οι φιλίες μου κρατάνε, αυτοί που λέω μέσα στο δίσκο σε κάποιο τραγούδι με τα παρατσούκλια, είναι όλοι οι παιδικοί μου φίλοι!

Music Corner: Πηγαίνετε σινεμά;
Λ. Αν.: Ναι, τελευταία είδα τις συμμορίες της Νέας Υόρκης μ' εκείνο τον ηθοποιό που μου άρεσε πολύ, που κάνει τον κακό. Ήταν τόσο συναρπαστικός σ' αυτό που έκανε, που βγαίνεις έξω κι έχεις στο νου σου μόνο αυτόν. Όταν είσαι καλός στο ρόλο του κακού, πετυχαίνεις.

Music Corner: Για εσάς τι σημαίνει επιτυχία;
Λ. Αν.: Έχουμε ένα τόξο, βάζεις το μάτι σου στο τόξο, τραβάς τη χορδή και φεύγει, αν πάει κέντρο πέτυχες. Αυτό λέμε επιτυχία. Είναι απλό.

Music Corner: Εμπορική επιτυχία;
Λ. Αν.: Πάλι είναι ένας στόχος, που γύρω κρέμονται, χρήματα, χρυσά, διάφορα και πετάς ένα βελάκι και πέφτεις εκεί που έχει τα πιο πολλά χρήματα. Η εμπορική επιτυχία είναι μία απάτη, δηλαδή εξαπατάς τον άλλο και σε αγοράζει. Του κλέβεις τη διάθεση!
Ο Χατζιδάκις έλεγε, να στεναχωριέσαι και να προβληματίζεσαι όταν κάνεις κάτι και αρέσει αμέσως. Δεν πρέπει να αρέσεις αμέσως...

Music Corner: Η συναναστροφή με το Χατζιδάκη πόσο σας επηρέασε;
Λ. Αν.: Καθόρισε την αισθητική συμπεριφορά μου, τον έζησα δέκα χρόνια. Με γνώρισε, διέγνωσε κάτι σε μένα, είπε αυτός έχει κάτι και έτσι ξεκίνησα. Αυτό είναι επιτυχία.

Music Corner: Είδα στο INTERNET ότι έχετε εδώ και δύο χρόνια ένας "τόπο" όπως λέτε συναντήσεων. Πως τα πάτε με την τεχνολογία αυτή;
Λ. Αν.: Εγώ δεν ξέρω καθόλου από αυτά. Το κάνει ένας φίλος μου, τυπώνει αυτά που μου γράφουν και μου τα φέρνει και τα διαβάζω. Είναι πολύ ωραία, μπαίνει πολύς κόσμος και υπάρχει ενδιαφέρον.

Music Corner: Πείτε μας κάτι για το Music Corner...
Λ. Αν.: Θα σου πω ένα στίχο που έγραφα χτες.
"Φύσηξε αέρας κι η κουρτίνα φούσκωσε,
πήγαιναν μπρος και πίσω οι σελίδες του βιβλίου,
δρόσισε ο λαιμός κι ο ιδρώτας πάγωσε,
μέρα ζεστή στα μέσα του Ιουλίου.
Βιολογία, μάθημα βαρύ,
άραγε τούτη τη φορά θα το περάσω;
Να κάμω καλοκαίρι ξέγνοιαστο
ή όπως πέρυσι με τέσσερα θα σκάσω".

Και κάτι ακόμα...
"που είναι οι αγάπες μου,
πάρε το δείλι την πορεία, μαζί του γύριζε τη γη,
εκεί που μοιάζει πως τελειώνει
αρχίζει πάλι απ' την αρχή,
εκεί που χάνεται μια δύση
γίνεται μια ανατολή".

Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε τη συνέντευξη με κάτι άλλο εκτός από στίχο...
Μία συνέντευξη που η μουσική υπήρχε σε όλη τη διαδρομή γύρω μας σαν χαμηλή συνοδεία...

*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.