Η Αναστασία Μουτσάτσου στο Μusic Corner

Music Corner: Ξεκινώντας θα ήθελα να μου πεις πως ήταν για σένα το 2001. Αν αυτά που περίμενες στην αρχή της χρονιάς που μας πέρασε, ήρθαν τελικά για σένα...
Αναστασία Μουτσάτσου: Θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα πως δεν ήταν μια καλή χρονιά για μένα. Ο προηγούμενος δίσκος μου πήγε πολύ καλά και είναι σχεδόν χρυσός πλέον. Τα "live" και η περιοδεία στην επαρχία πήγαν πολύ καλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Χειμώνα έκανα 59 εμφανίσεις σε διάφορα μέρη! Πήγα σχεδόν παντού.

MC: Στα τέλη του χρόνου ήρθε και το "κέρασμα", το νέο σου cd. Ο πρωτότυπος αυτός τίτλος από που προήλθε;
Α.Μ.: Ήταν μια ιδέα του Νίκου του Ζιώγαλα αυτός ο τίτλος, αλλά μας βρήκε σύμφωνους και τους υπόλοιπους συντελεστές γιατί το "κέρασμα" κρύβει χαρά, έχει "δροσιά", έχει "δόσιμο" και γιατί χονδρικά περιγράφει την ατμόσφαιρα εκείνου του διαστήματος της δημιουργίας του δίσκου. Της προετοιμασίας, της συνάντησής μας στο studio... Περάσαμε υπέροχα. Ήταν ο έκτος μου δίσκος και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως ήταν η πρώτη μου φορά που είμαι τόσο ευτυχισμένη κατά τη διάρκεια της παραγωγής, με το λιγότερο ίσως άγχος από ποτέ.

MC: Οι ιδιαιτερότητες αυτού του δίσκου σε σχέση με προηγούμενες δουλειές ποιες είναι;
Α.Μ.: Είναι ίσως λίγο πιο ηλεκτρικός. Και δεν έχει συγκεκριμένο μουσικό ύφος, έχει διάφορους ρυθμούς και στυλ.

MC: Ήθελα να στο ρωτήσω αυτό. Ακούγοντας το δίσκο και προσπαθώντας να τον κατατάξω σε κάποιο μουσικό είδος, έλεγα έντεχνο, μετά άκουγα το επόμενο τραγούδι και έλεγα μάλλον ροκ, άκουγα ένα άλλο έλεγα ποπ. Τελικά με ...μπέρδεψες! Εσύ θα μπορούσες να τον κατατάξεις κάπου;
Α.Μ.: Όχι, είναι απλά ο δίσκος μου!

MC: Πάντως είναι και η μόδα των καιρών αυτή. Οι δίσκοι να έχουν πλέον πολλά ακούσματα και να μην ανήκουν σε συγκεκριμένο είδος.
Α.Μ.: Εμείς δεν ακολουθήσαμε μια μόδα, ένα στυλ. Απλώς όσο περνούν τα χρόνια και δεχόμαστε όλο και περισσότερες μουσικές επιρροές από παντού, όσο πιο πολλές μουσικές ακούμε, τόσο πιο πολλά πράγματα ζηλεύουμε και θέλουμε να τα κάνουμε κι εμείς. Εμένα ήταν λίγο αγωνία μου, να προκύψει τελικά ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Ήθελα το αποτέλεσμα να καταφέρνει να "παντρεύει" τον ηλεκτρικό ήχο με το φυσικό, με απόλυτα αρμονικό τρόπο. Και αισθάνομαι ότι αυτό το καταφέραμε.

MC: Και σ' αυτού του είδους τα "παντρέματα", είναι ειδικός ο Νίκος Ζιώγαλας...
Α.Μ.: Βέβαια...

MC: Ξεχωρίζεις κάποια τραγούδια από το album;
Α.Μ.: Όχι. Σε κάποια βιώνω διαφορετικά συναισθήματα, σε σχέση με τα υπόλοιπα. Αλλά δεν μπορώ να πω αυτό είναι το καλύτερο από τα άλλα. Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω γιατί τα δούλεψα και τα αγάπησα όλα το ίδιο. Αλλά δεν έχει και πολύ νόημα να μπω σ' αυτή τη διαδικασία να ξεχωρίζω τραγούδια, γιατί τότε θα έπρεπε αυτό που δεν το ξεχωρίζω να μη το είχα συμπεριλάβει καθόλου στο δίσκο.

MC: Κοιτώντας πίσω στο παρελθόν, είσαι γενικά ικανοποιημένη από τις δουλειές σου; Πιστεύεις πως κάποιες θα έπρεπε να είχαν γίνει διαφορετικά;
Α.Μ.: Και βέβαια θα μπορούσαν πολλές να ήταν αλλιώς. Αλλά εντάξει ο καθένας μας κάνει αυτό που νομίζει τη δεδομένη στιγμή. Καλό είναι όμως να αναθεωρείς πράγματα όσο περνάει ο χρόνος. Αυτό σημαίνει πως εξελίσσεσαι, διευρύνεις τον ορίζοντά σου. Πιστεύω πως ναι, υπάρχουν δουλειές που αν μου δινόταν η ευκαιρία θα ήθελα να τις κάνω από την αρχή.

MC: Ποιος δίσκος σε καθιέρωσε και σε έκανε γνωστή;
Α.Μ.: Τα "μυστικά σημάδια". Αν και υπήρξε ένα διάστημα που το πιο γνωστό μου τραγούδι ήταν το "πίνω πίνω" που δεν υπήρχε σε δικό μου δίσκο, αλλά ήταν μια συμμετοχή σε album του Μιχάλη Κουμπιού.

MC: Έχεις εισπράξει το μερίδιο της επιτυχίας που πιστεύεις σου αναλογεί από τη μέχρι τώρα πορεία σου;
Α.Μ.: Ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του πιστεύει ότι του αναλογούν πολύ περισσότερα πράγματα κάθε φορά. Είναι το "ανικανοποίητο" του ανθρώπινου χαρακτήρα, ότι του αναλογούν πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που έχει καταφέρει. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν είμαι ευχαριστημένη από όσα τελικά έχω καταφέρει εγώ. Απλώς θέλω κι άλλα! (γέλια)

MC: Την επιτυχία πως την εισπράττεις; Τι είναι επιτυχία για σένα;
Α.Μ.: Είναι η αποδοχή, είναι αυτή η λάμψη που βλέπεις στα μάτια των ανθρώπων που έρχονται να σε συναντήσουν, είναι οι πωλήσεις...

MC: Πολλοί αυτό το τελευταίο το κρύβουν και το παίζουν "υπεράνω"...
Α.Μ.: Μα οι ικανοποιητικές πωλήσεις πέρα από το όποιο κέρδος, σημαίνουν ότι πολλοί άνθρωποι σ' αγαπάνε, ενδιαφέρονται για σένα. Αυτό είναι δείκτης επιτυχίας. Αλλά κυρίως, στη ροή του χρόνου, επιτυχία τελικά είναι να μπορείς να έχεις διάρκεια. Ο χρόνος να λειτουργεί υπέρ σου και όχι εναντίον σου. Να επιβεβαιώνει τις προσπάθειές σου και να αποκαλύπτει πως έχεις κάνει καλά πράγματα. Και τα "καλά" τα δείχνει η "διάρκεια".

MC: Κάθε καλλιτέχνης θέλει να έχει διάρκεια. Ποιο είναι όμως το σημαντικότερο στοιχείο που μπορεί να του δώσει διάρκεια;
Α.Μ.: Σε μεγάλο βαθμό η ειλικρίνεια. Η καθαρή πρόθεση, η έλλειψη δόλου. Είναι λίγο ανήθικο ας πούμε να κάνεις "χιτάκια" απλά και μόνο για να προσπαθήσεις να τα περάσεις εύκολα στον κόσμο και να μη σ' ενδιαφέρει ούτε η ποιότητά τους ούτε καν αν ταιριάζουν στο καλλιτεχνικό προφίλ σου. Καλό είναι να επιδιώκει κανείς την επιτυχία, μέσα από καλές και προσεγμένες δουλειές. Ο κόσμος δεν νομίζω ότι ξεγελιέται για πολύ καιρό. Μπορεί να τον ξεγελάσεις για λίγο, αλλά γρήγορα θα σε καταλάβει.

MC: Στη σημερινή ελληνική μουσική πραγματικότητα, πιστεύεις ότι το σύστημα προωθεί ονόματα για λόγους άσχετους από τη δουλειά τους και τις ικανότητές τους;
Α.Μ.: Συμβαίνει αυτό. Αλλά δεν μου φαίνεται και παράξενο, γιατί ζω την εποχή μου. Ζω μέσα στην πραγματικότητα. Ξέρω ότι αυτοί που κινούν τα νήματα της δισκογραφίας αλλά και γενικά αυτοί που διαχειρίζονται τα χρήματα, θέλουν να τα πάρουν γρήγορα πίσω, να κάνουν απόσβεση και να αρχίσουν να κερδίζουν. Και είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό. Έτσι κάποιοι καλλιτέχνες που δεν έχουν να επιδείξουν κάποιο σημαντικό έργο, αποκτούν με έμμεσους τρόπους μεγάλη αμεσότητα και λάμψη που μπορούν να την εξαργυρώσουν πολύ εύκολα και αφήνονται τελικά στο να καθοδηγηθούν από αυτούς που έχουν και το χρήμα, στη περίπτωσή μας από τις δισκογραφικές.

MC: Το ένστικτο του κόσμου δεν λειτουργεί; Ο κόσμος ακολουθεί ότι του δίνουν τελικά;
Α.Μ.: Ο κόσμος κάνει αυτό που σου είπα και νωρίτερα. Στην αρχή "παραμυθιάζεται". Κάποιες φορές παρασύρεται από τη διαφήμιση και τη μεγάλη προβολή. Στη συνέχεια όμως καταλαβαίνει και αντιδρά με τον τρόπο του. Το θέμα είναι αυτοί οι δίσκοι που πουλάνε και κάνουν "τρελά" νούμερα, θα μείνουν, θα υπάρχουν και στο μέλλον; Θα καταφέρει κάποιος να δεθεί συναισθηματικά ώστε αργότερα, μετά από χρόνια, ακούγοντας το τραγούδι να λειτουργεί ακόμα το "συγκινησιακό" στοιχείο και να μπορεί ακόμα το τραγούδι αυτό να δημιουργεί συναίσθημα "ευφορίας" και όχι "απώθησης"; Γιατί το ζητούμενο μέσα από τη μουσική είναι αυτό. Να σου ξυπνάει "θετικά" πράγματα.

MC: Ήρθες από την επαρχία σε ηλικία 15 χρονών στην Αθήνα. Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να έχει την ανάγκη να κάνει την αντίθετη διαδρομή και να επιστρέψει στην επαρχία;
Α.Μ.: Συνέχεια το σκέφτομαι αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει από τη στιγμή που κάνω αυτή τη δουλειά. Πηγαίνω στο χωριό μου στα Βελανίδια της Λακωνίας καμιά φορά το χειμώνα και δεν υπάρχει μια ταβέρνα να φάω! Δυστυχώς στην εποχή μας η Αθήνα είναι ο πυρήνας. Όλα στην Αθήνα συμβαίνουν. Και το μεγάλο ποσοστό του αγοραστικού κοινού είναι στην Αθήνα. Η μόνη πόλη που θα μπορούσε να σου προσφέρει ευκαιρίες είναι ίσως η Θεσσαλονίκη, αλλά κι αυτή όχι στο βαθμό της Αθήνας.

MC: Ήρθες πάντως και έμεινες στον Πειραιά, σε ένα μέρος δηλαδή κοντά στη θάλασσα. Έχεις κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη θάλασσα;
Α.Μ.: Κοντά στη θάλασσα μεγάλωσα...

MC: Και πολλά τραγούδια σου έχουν σαν θέμα τους τη θάλασσα και τα λιμάνια!
Α.Μ.: Έχεις δίκιο, πράγματι συμβαίνει αυτό. Αλλά να σου πω την αλήθεια δεν ήταν συνειδητή επιλογή κάθε φορά, αλλά φαίνεται πως η εσωτερική μου αγάπη προς τη θάλασσα λειτουργεί από μόνη της! (γέλια)

MC: Είσαι ρομαντική γενικά;
Α.Μ.: Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν είμαι. Αν δεν ήμουν ρομαντική δεν θα μπορούσα να κάνω κι αυτή τη δουλειά. Είναι πού σκληρός αυτός ο χώρος.

MC: Είναι λίγο αντιφατικό αυτό που λες. Να πρέπει να είσαι ρομαντικός για να αντέξεις σε ένα σκληρό χώρο.
Α.Μ.: Πρέπει να είσαι ρομαντικός και ονειροπόλος για να αντιπαρέρχεσαι τη σκληρότητα της πραγματικότητας. Γιατί αν βιώνεις τη σκληρότητα και την αφήνεις να σε "ρουφάει", κάποια στιγμή δεν αντέχεις, τα παρατάς και κάνεις κάτι άλλο.

MC: Όταν είσαι ρομαντικός περνάς ίσως πιο εύκολα και τα μηνύματά σου; Μια ευαίσθητη ερμηνεία αγγίζει πιο εύκολα τον ακροατή;
Α.Μ.: Πλησιάζεις πιο εύκολα τους ανθρώπους. Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια ορθολογιστής. Τι να τους λες δηλαδή, αυτά που βλέπουν κάθε μέρα; Να τους μιλάς για το κυκλοφοριακό ή για την πολιτική κατάσταση; Πρέπει να τους δείχνεις την άλλη πλευρά της ζωής.

MC: Ποιο ήταν το καλύτερο δώρο που δέχθηκες τώρα τις γιορτές;
Α.Μ.: Δεν ήταν κάτι υλικό, αλλά η καλή παρέα που είχα.

MC: Θυμάσαι με τι ήθελες να ασχοληθείς μικρή; Ήταν το τραγούδι πάντα η επιθυμία σου;
Α.Μ.: Όχι επειδή μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό και με αρκετές στερήσεις, το όνειρό μου ήταν να καταφέρω να ξεκολλήσω από αυτή τη κατάσταση. Δεν ονειρεύτηκα ποτέ να γίνω τραγουδίστρια γιατί από μακριά όλος αυτός ο χώρος φάνταζε τρομακτικός και δυσπρόσιτος. Μου άρεσε να τραγουδάω, αλλά δεν το σκεφτόμουν σαν επάγγελμα.

MC: Και τι ήταν αυτό που ήθελες να κάνεις;
Α.Μ.: Σπούδασα λογιστικά και ξεκίνησα να κάνω τη λογίστρια. Υπέφερα! Τα παράτησα και σε μια τέτοια στιγμή έντονης κρίσης κάποιοι φίλοι μου με καθοδήγησαν προς το τραγούδι.

MC: Ποιος ήταν αυτός που σου υπέδειξε τα πρώτα επαγγελματικά βήματα στο χώρο;
Α.Μ.: Ο φίλος μου μουσικός Νικόλας Τσαφταρίδης μου είπε ότι έπρεπε να πάω στο ωδείο, ότι πρέπει δηλαδή σε πρώτη φάση να πάρω μια παιδεία μουσική. Έκανα φωνητική και θεωρητικά και για ένα διάστημα και κιθάρα. Στη συνέχεια ο ίδιος με έφερε σε επαφή με ανθρώπους της μουσικής και έτσι σιγά σιγά ξεκίνησα.

MC: Έχοντας παρακολουθήσει τη μέχρι σήμερα πορεία σου, παρατήρησα ότι αποφεύγεις κατά κάποιο τρόπο, χωρίς να ξέρω αν αυτό γίνεται συνειδητά, να γράφεις στίχους στα τραγούδια σου. Λίγες φορές έχει συμβεί αυτό.
Α.Μ.: Συνήθως βρίσκω τραγούδια και αν μου αρέσουν τα κρατάω όπως είναι, δεν επεμβαίνω. Δεν έχει χρειαστεί να κάνω από την αρχή κάτι εγώ.

MC: Σε ενδιαφέρει δηλαδή αποκλειστικά η ερμηνεία; Δεν θα ήθελες να λες δικά σου πράγματα;
Α.Μ.: Στο επίπεδο του να εκφραστώ, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ οπωσδήποτε με δικούς μου στίχους. Μια χαρά αισθάνομαι ότι εκφράζομαι και με τα λόγια άλλων στιχουργών.

MC: Για πες μου λίγο πως γίνεται αυτή η συνεργασία. Σε κάποιο δίσκο σου συνεργάζεσαι με κάποιους μουσικούς και στιχουργούς. Αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να έρθουν κοντά στο δικό σου στυλ ερμηνείας ή εσύ προσπαθείς κάθε φορά να πλησιάζεις τη δική τους μουσική "σφραγίδα";
Α.Μ.: Να σου πω πως έγινε με παράδειγμα το "κέρασμα". Εδώ τα 9 τραγούδια ήταν έτοιμα. Τα διάλεξα εγώ η ίδια, ανάμεσα από άλλα που είχε ο Νίκος. Τα κράτησα και τα δούλεψα για να τα φέρω κοντά στο δικό μου στυλ. Εκτός από την "πυξίδα" που έχει δικούς μου στίχους πάνω στους οποίους ο Νίκος έγραψε τη μουσική και εκτός από το "ποια θάλασσα" που είναι σε στίχους του Δημήτρη Βεριώνη για μένα, όλα τα υπόλοιπα ήταν έτοιμα τραγούδια. Αυτό συμβαίνει και τις περισσότερες φορές. Βρίσκω τα τραγούδια, παίρνω το συναίσθημα που μεταδίδουν, αισθάνομαι ότι μου αρέσουν κάποια και τα παίρνω και τα δουλεύω στο δικό μου στυλ.

MC: Ποιες είναι οι σημαντικότερες συνεργασίες που έχεις κάνει;
Α.Μ.: Με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τη Χαρούλα Αλεξίου, είναι αρκετές...

MC: Είναι απαραίτητο για ένα καλλιτέχνη να έχει τέτοιες συνεργασίες με σπουδαία ονόματα στο ενεργητικό του;
Α.Μ.: Στην αρχή δεν είναι τόσο εύκολο να προσεγγίσεις τόσο πολύ κόσμο από μόνος σου. Όταν συνεργάστηκα με τον Γιώργο Νταλάρα ξαφνικά βρέθηκα σε ένα χώρο, στο ΠΑΛΛΑΣ, που είχε μέσα 1700 άτομα! Πιστεύεις ότι τότε θα έρχονταν 1700 άτομα για μένα; (γέλια). Χωρίς τέτοιες συνεργασίες ο δρόμος είναι λίγο πιο "μακρύς". Και βέβαια δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο πόσα μαθαίνει ένας νέος καλλιτέχνης κοντά σε ανθρώπους που ξέρουν τόσο καλά τα μυστικά αυτής της δουλειάς. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με επηρέασε ο τρόπος που δουλεύει ο Νταλάρας. Μου δίδαξε ότι δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά χωρίς να υπάρχει και μια ισχυρή ορθολογιστική ματιά στις κινήσεις σου. Με βοήθησε στο να αφήσω τη πρακτική μου πλευρά να αναπτυχθεί.

MC: Νωρίτερα μου είπες ότι κάποιες δουλειές σου θα ήθελες να ήταν διαφορετικές. Γενικά είσαι άνθρωπος που μετανιώνεις για πράγματα που έκανες και στη ζωή;
Α.Μ.: Όταν έχω κάνει γκάφες βέβαια! Μετανιώνω την ίδια στιγμή. Επίσης όταν τυχαίνει να έχω φερθεί άσχημα. Γι' αυτό προσπαθώ να μη φέρομαι άσχημα. Η πρώτη που νιώθει χάλια είμαι εγώ.

MC: Είσαι άνθρωπος που σκέφτεται καλά τις κινήσεις του ή αφήνεις τα πράγματα και λίγο στη τύχη;
Α.Μ.: Δεν μπορώ να πω ότι δεν τ' αφήνω και στην τύχη, αλλά σκέφτομαι αρκετά πριν κάνω κάτι. Τις περισσότερες φορές ακολουθώ το ένστικτό μου, αλλά δεν αφήνω τα πράγματα στη μοίρα τους. Όταν το ένστικτό μου μου πει να κάνω κάτι, υπεισέρχεται και η λογική που "τακτοποιεί" την κατάσταση. Επίσης νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε τις ευκαιρίες που μας προσφέρονται. Η ζωή δίνει σε όλους ευκαιρίες. Κάποιοι τις βλέπουν όλες, κάποιοι βλέπουν λιγότερες και κάποιοι δεν βλέπουν καμία.

MC: Η Αναστασία πόσες ευκαιρίες έχει εκμεταλλευθεί;
Α.Μ.: Νομίζω τις περισσότερες. Αλλά κοιτώντας πίσω είναι και μερικές που δεν τις είδα, τις έχασα...

MC: Πέρα από τη μουσική, τι άλλα ενδιαφέροντα έχεις;
Α.Μ.: Διαβάζω, γράφω, όχι πάντα βέβαια γιατί αυτή η δουλειά που κάνω έχει πολύ αγωνία στο στήσιμό της. Όταν πάω να παίξω σε κάποιο μέρος, έχω μεγάλη αγωνία για το πως θα προβληθεί το γεγονός, για την οργάνωση του. Μπορεί να παίζω μια μέρα της βδομάδας και όλες τις προηγούμενες ημέρες να είμαι στο τηλέφωνο και να νοιάζομαι για όλες τις λεπτομέρειες τις εμφάνισης.

MC: Είναι σκληρή τελικά η ζωή του καλλιτέχνη;
Α.Μ.: Όλων των ανθρώπων είναι σκληρή η ζωή. όταν θέλεις να έχεις αποτέλεσμα σε αυτό που κάνεις, μόνο με σκληρή δουλειά το καταφέρνεις.

MC: Πολλοί πιστεύουν ότι οι τραγουδιστές βγάζουν πολλά λεφτά και έχουν μεγάλο επιτελείο που τους βοηθάει στις κινήσεις τους και τελικά ότι δεν κουράζονται και τόσο όσο φαίνεται...
Α.Μ.: Αυτό συμβαίνει για κάποιους καλλιτέχνες. Κάποιοι έχουν πολλούς να τρέχουν γι' αυτούς και βγάζουν πολλά χρήματα. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι έχω γίνει πλούσια από αυτή τη δουλειά, αλλά μπορώ να ζω άνετα και με αξιοπρέπεια. Και να κάνω και το κέφι μου μερικές φορές. Αλλά περνάω και περιόδους που δεν έχω τη δυνατότητα να ξοδεύω πάρα πολλά. Επίσης πρέπει να τρέχω για πολλά πράγματα μόνη μου. Ξέρεις τι γίνεται... το ένα φέρνει το άλλο. Τρέχεις, έρχεται η επιτυχία. Όταν είσαι πολύ επιτυχημένος ξαφνικά εμφανίζονται και όλοι αυτοί που μπορούν να τρέξουν για λογαριασμό σου και φυσικά να καρπωθούν από την επιτυχία σου. Όταν είσαι όμως σε μια φάση σαν αυτή που είμαι συνήθως εγώ, δηλαδή θέλω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν πολύ και να μην αισθάνομαι ότι ξεπουλάω τον εαυτό μου, τότε η επιτυχία είναι λίγο υποκειμενική. Αν μου έλεγες να κάνω μια καριέρα glamour και κανείς να μη με σέβεται και να μη με εκτιμάει στ' αλήθεια και να μην υπάρχουν άνθρωποι που να συγκινούνται από αυτό που κάνω, δεν θα με ευχαριστούσε και δεν θα το έκανα.

MC: Αισθάνεσαι την ανάγκη να κάνεις συνεχώς πράγματα για να μη σε ξεχνάει ο κόσμος;
Α.Μ.: Νομίζω ο καλύτερος τρόπος για να μη σε ξεχνάει ο κόσμος είναι να έχεις παρουσία live. Καμιά φορά μπορεί να κάνεις δίσκους και μάλιστα που πουλάνε, αλλά το live να μην έχει πέραση. Πιστεύω ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να κάνεις καλά live. Και μέσω του δίσκου απλά να ανανεώνεις το ρεπερτόριό σου. Στα live περνάω όμορφα κάθε φορά. Είναι πολύ ζεστό το κλίμα. Υπάρχει κέφι, ...κάνουμε και πολύ ωραίο live! (γέλια). Περνάμε καλά και εμείς και ο κόσμος.

MC: To live είναι αυτό που δίνει ζωή στον καλλιτέχνη, έτσι;
Α.Μ.: Βέβαια, εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε ...άρρωστοι άνθρωποι με τα live!

MC: Προτιμάς δηλαδή έναν πλατινένιο δίσκο ή ένα απόλυτα επιτυχημένο και με πολύ κόσμο live;
Α.Μ.: Προτιμώ έναν πλατινένιο δίσκο που θα μου φέρει πολύ κόσμο στο live!!! (γέλια)

MC: Πες μου έναν δημιουργό που θα σου άρεσε να συνεργαστείς σε επόμενο δίσκο...
Α.Μ.: Θα μου άρεσε να συνεργαστώ με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Έχουμε και πολύ καλή σχέση με τον Λαυρέντη βέβαια. Υπάρχουν πολλοί. Το ζήτημα βέβαια δεν είναι να θέλω εγώ, είναι να θέλει και ο άλλος! Πάντως και η συνεργασία μου με τον Ζιώγαλα ήταν μια μεγάλη μου επιθυμία...

MC: Η οποία πως τελικά προέκυψε;
Α.Μ.: Εδώ και πολλά χρόνια ο Ζιώγαλας μου άρεσε πάρα πολύ. Με γοητεύουν τα τραγούδια του, αλλά και οι ερμηνείες του. Πιστεύω πως είναι από τους καλύτερους τραγουδιστές - τραγουδοποιούς. Ήθελα πάντα να πω τραγούδια του και επειδή είμαστε και οι δύο στη Lyra έλεγα κάθε φορά που έψαχνα υλικό για τον δίσκο μου... "να ζητήσω τραγούδια από το Ζιώγαλα;" και πάντα μου έλεγαν πως ο Νίκος δεν έχει μεγάλο όγκο υλικού για να δίνει τραγούδια από δω κι από κει κι ότι γράφει σχεδόν πάντα για τον εαυτό του. Αυτή τη φορά το έβαλα πείσμα, μίλησα από μόνη μου απ' ευθείας με τον Νίκο και του ζήτησα εγώ τραγούδια. Μάλιστα στην αρχή του ζήτησα λίγα, 2-3 τραγούδια... Με κάλεσε να ακούσω κάποια που είχε έτοιμα. Όταν λοιπόν άκουσα, δεν μπορούσα να διαλέξω! Οπότε ...τα πήρα όλα κι έφυγα!!! Μάλιστα όταν τελικά του είπα να κάνουμε όλο το δίσκο μαζί, έλαμψαν τα μάτια του, ήταν κάτι που το ήθελε κι αυτός...

MC: Ένα πρόσφατο cd που σου άρεσε πολύ;
Α.Μ.: Ο δίσκος του Πορτοκάλογλου, το "μπραζιλέρο". Τι δίσκος κι αυτός... Τον ζήλεψα πραγματικά! Συγκινήθηκα όταν τον άκουσα. Έχει φοβερά κομμάτια. Περιττό να σου πω πως μόλις το πρωτοάκουσα στο ραδιόφωνο, έτρεξα να αγοράσω το cd. Ο Πορτοκάλογλου πιστεύω πως είναι από τους μουσικούς που τώρα παίρνουν τα "credits" που του αξίζουν... Επίσης μου άρεσε ο δίσκος της Αρβανιτάκη "τραγούδια για τους μήνες", παρ' όλο που δεν πούλησε πολύ. Πιστεύω πως είναι δίσκος που αξίζει να τον έχει κανείς. Και πολλοί ακόμα...

MC: Μίλησε μου για τα μελλοντικά σου σχέδια... Τι υπάρχει από εμφανίσεις;
Α.Μ.: Το Σάββατο 26 Ιανουαρίου παίζουμε στη Κομοτηνή, μετά 1-2 και 8-9 Φεβρουαρίου παίζουμε "δίπλα στο ποτάμι", 23 Φεβρουαρίου στη Βέροια και στις 25-26 Φεβρουαρίου και τα επόμενα δύο πρώτα παρασκευοσάββατα του Μάρτη, θα παίξουμε στο "Σταυρό του Νότου". Φυσικά πάντα με τον Νίκο Ζιώγαλα και τον Μάνο Πυροβολάκη.

Η Αναστασία υπογράφοντας το αυτόγραφο για τους αναγνώστες του Music Corner.

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο club "Στοά" (Πατησίων 101 - 8253932).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom

BAR RESTAURANT CAFE
Πατησίων 101 - 8253932