Οι Νάμα στο Μusic Corner

Music Corner: Ας ξεκινήσουμε τη κουβέντα μας με το cd single που κυκλοφορήσατε τον Ιούλιο...
Άρης: Πρόκειται για ένα cd με 4 καινούρια τραγούδια. Πολλές φορές μας λένε γιατί τόσο καιρό... Γιατί τέτοια αποχή. Γιατί κάνουμε ένα δίσκο κάθε τρία χρόνια... Συνεχώς μας μιλούν για απουσία. Ότι απουσιάζουμε από κάπου... Εμείς όμως δεν αισθανόμαστε έτσι.
Ιφιγένεια: Η απουσία πιστεύω πως είναι απαραίτητη. Χρειάζεται για να αφιερώσεις κάποιο χρόνο σ' αυτό που ετοιμάζεις. Ειδικά όταν φτιάχνεις ο ίδιος τα τραγούδια σου, αυτό απαιτεί μια ανανέωση. Χρειάζεται η "πηγή" να ανανεωθεί. Κι αυτό θέλει χρόνο.

MC: Η αιτία της απουσίας σας δηλαδή είναι πως προσέχετε πάρα πολύ τις δουλειές σας;
Ιφιγένεια: Ναι, ένα είναι αυτό και ένα δεύτερο είναι ότι γενικά δεν βιαζόμαστε. Είναι ο γενικότερος τρόπος που ζούμε αυτός. Δεν βιαζόμαστε ποτέ.

MC: Αισθάνεστε πως λείπετε από το κοινό σας;
Ιφιγένεια: Ίσως και να λείπουμε λίγο, αλλά η επικοινωνία δεν χάνετε έτσι εύκολα. Το κοινό μας, μας αγαπάει πιστεύω γι' αυτό που είμαστε. Οπότε ξέρουν πλέον πως έτσι λειτουργούμε εμείς...
Άρης: Παρατηρώ πως κάπου έχει γίνει και αγώνας δρόμου αυτή η κατάσταση με τους δίσκους. Δηλαδή άμα δεν κάνεις δίσκο μια φορά το χρόνο, θεωρείσαι εξαφανισμένος. Δεν είναι όμως έτσι.
Ιφιγένεια: Και για να το προχωρήσουμε πιο πολύ, νόημα έχει να "απολαύσεις" τη διαδρομή της δημιουργίας. Ειδικά όταν έχει να κάνει με το "μέσα" σου, όταν δηλαδή εκθέτεις κάτι από τον εαυτό σου. Είναι ωραίο να απολαύσεις τη διαδρομή μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, που στην περίπτωσή μας είναι το τραγούδι. Τρέχοντας δεν απολαμβάνεις τίποτα, απλώς γεμίζεις άγχος...

MC: Στο single έχουμε έναν ήχο πολύ προχωρημένο, έναν ήχο που θυμίζει ξένες παραγωγές. Άποψη μου, ειδικά για το "μια Κυριακή", είναι ότι θα μπορούσε να σταθεί και στο εξωτερικό. Μια καριέρα στο εξωτερικό είναι κάτι που θα σας ενδιέφερε ή δεν το σκέπτεστε καθόλου;
Άρης: Κακά τα ψέματα. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό. Είμαστε μια χώρα που ακόμη παίρνουμε πράγματα από το εξωτερικό, δεν μπορούμε να βγάλουμε δουλειές έτσι εύκολα. Και γι' αυτό βλέπουμε πως οι Έλληνες που τελικά έχουν κάνει αξιόλογη καριέρα έξω από τη χώρα μας είναι ελάχιστοι. Εντάξει, παραμένει μια ουτοπία ότι κάποιος θα μπορούσε να πουλάει έξω... Είναι όμως πολύ δύσκολο.

MC: Πιστεύεις ότι ο ήχος σας διαφέρει από τραγούδια που γίνονται επιτυχίες στο εξωτερικό;
Άρης: Όχι. Και η τεχνολογία έχει βοηθήσει πάρα πολύ, ώστε ο ήχος μας να έχει φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ίσως η γλώσσα δυσκολεύει την κατάσταση.
Ιφιγένεια: Δεν νομίζω πάντως πως είναι θέμα δυνατοτήτων η διεθνής καριέρα. Είναι θέμα του τρόπου εμπορευματοποίησης αυτού του είδους της "τέχνης". Είναι έτσι οι κανόνες του εμπορίου ώστε μια χώρα σαν τη δική μας, να μην μπορεί να συναγωνιστεί με τίποτα την Αμερική ή κάποια άλλη δυνατή οικονομικά χώρα.
Άρης: Οι δισκογραφικές εταιρείες δέχονται πίεση από τους "έξω" να πουλήσουν τα προϊόντα του εξωτερικού και όχι να προωθήσουν τις εσωτερικές παραγωγές τους στο εξωτερικό.
Ιφιγένεια: Ακριβώς αυτό. Είναι οι κανόνες της αγοράς που κάνουν τη κατάσταση να λειτουργεί κατ' αυτό το τρόπο.

MC: Έχετε πάντως στο single και ένα αγγλόφωνο κομμάτι, το "why". Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που κάνατε αυτό το τραγούδι;
Ιφιγένεια: Δεν είχε εμπορικό στόχο αυτό. Και στο παρελθόν έχουμε κάνει τραγούδια και στα αγγλικά και στα γαλλικά, απλώς δεν τα είχαμε ποτέ περάσει στη δισκογραφία μας. Απλώς το τραγούδι αυτό μας άρεσε και αποφασίσαμε να τα συμπεριλάβουμε στο single.
Άρης: Πολλές φορές γίνονται πράγματα χωρίς κάποια ιδιαίτερη σκοπιμότητα. Το τραγούδι αυτό μας άρεσε και το βάλαμε στο cd. Απλά...

MC: Έχετε οπτικοποιήσει ήδη το "μια Κυριακή". Ετοιμάζετε και κάποιο άλλο video clip;
Άρης: Λέμε να κάνουμε video clip και την "άνυδρη γη"...

MC: Το πλήρες album πότε αναμένεται;
Άρης: Κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη βγει. Όμως επειδή ζούμε μια περίεργη κατάσταση, δύσκολες μέρες, αποφασίσαμε να το καθυστερήσουμε λίγο.

MC: Θα κινηθεί στο ίδιο μουσικό στυλ με το single;
Άρης: Το στυλ μας γενικά δεν έχει αλλάξει. Ίσως τα τραγούδια του single βγήκαν λίγο πιο "τζαζ" απ' ότι στο παρελθόν...

MC: Εμένα πάντως μου δίνει την εντύπωση ότι τα τραγούδια σας αυτή τη φορά είναι πιο "μπιτάτα", ότι ο ήχος τους είναι ίσως πιο μοντέρνος, πιο σύγχρονος...
Ιφιγένεια: Ίσως γιατί δεν έχει πολύ έντονες αναφορές στο swing που είχαν οι προηγούμενες δουλειές μας.
Άρης: Εγώ πιστεύω πως πάντα είχαμε ανάλογες δουλειές. Απλώς ο κόσμος ξεχώριζε περισσότερο τα "τζαζ" κομμάτια μας. Και έτσι παραλίγο να χαρακτηριστούμε και μ' αυτό το είδος της μουσικής. Κι αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε, να χαρακτηριστούμε δηλαδή από ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής.
Ιφιγένεια: Εδώ ο Άρης ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Ότι σε μια δουλειά μπαίνουν 10-12 τραγούδια και ακούγονται μόνο τα δύο. Το αποτέλεσμα είναι να "χρωματιστεί" όλη η δουλειά από αυτά τα δύο τραγούδια, ενώ το σύνολο μπορεί να είναι διαφορετικό. Αυτό για μένα σημαίνει δύο πράγματα. Ή πρέπει να κάνεις ένα long play που θα έχει το ίδιο χρώμα, ή θα είσαι ποικιλόμορφος - όπως είμαστε εμείς - και θα κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς από ένα σου κομμάτι, παρ' όλο που θα έχεις ενδεχομένως παρουσιάσει 10 διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια.

MC: Τότε μήπως είναι καλύτερο να κυκλοφορούν singles που θα έχουν δυο τρία τραγούδια και ο ήχος τους θα μπορεί να είναι πιο "συμπαγής"... Θα στοιχίζουν και φθηνότερα και δεν θα μπερδεύεται κι ο κόσμος από ποικιλίες ήχων...
Άρης: Εμείς πρώτη φορά κάναμε single και αυτή η τακτική τελικά μας άρεσε πάρα πολύ. Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι.
Ιφιγένεια: Από χρόνια το λέμε αυτό. Γιατί να γίνονται albums με 10 τραγούδια αφού, λόγω και της πολύ μεγάλης παραγωγής σήμερα, δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστούν όλα. Ποιος ο λόγος να γίνονται τραγούδια που δεν θα "προλάβουν" ν' ακουστούν;

MC: Θεωρείτε το cd ακριβό;
Ιφιγένεια: Βέβαια...
Άρης: Πάρα πολύ... Απλησίαστο... Θα ήταν ιδανικό να πουλιέται το album στην τιμή του single.

MC: Ας αλλάξουμε θέμα και ας κάνουμε ένα σύντομο flashback στην καριέρα σας. Πως δημιουργήθηκαν οι Νάμα και γιατί ονομάστηκαν έτσι...
Ιφιγένεια: Δισκογραφικά ξεκινήσαμε το 92. Νωρίτερα φτιάχναμε τραγούδια τα οποία τα μεταφέραμε σε κασέτες και τα παρουσιάζαμε στις εταιρείες...
Άρης: Κάποια στιγμή υπήρξε αποδοχή της δουλειάς μας και έτσι κάναμε τον πρώτο μας δίσκο. Από αυτόν ξεχώρισε αμέσως ο "Οδυσσέας". Τα πράγματα από τότε πήραν το δρόμο τους... Όσο για το όνομα "Νάμα", αυτό ήταν ιδέα της Ιφιγένειας...

MC: Ας ρωτήσω λοιπόν τη "νονά" πως έφτασε στο όνομα "Νάμα"...
Ιφιγένεια: Μου φάνηκε μια πολύ καλή ιδέα. Την υποστηρίζω μέχρι σήμερα γιατί ...δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς (γέλια)! "Νάμα" στη γλώσσα μας, σημαίνει το νερό της πηγής. Αυτή η "καθαρότητα" και το "πηγαίο", χαρακτηρίζει τη μουσική μας, αλλά και εμάς τους ίδιους σαν ανθρώπους. Γενικά ο τρόπος που συνεργαζόμαστε αλλά και που ερχόμαστε σε επαφή με το κοινό μας είναι "καθαρός"... Ο ήχος μας είναι ελεύθερος, ανανεωμένος. Αυτή είναι και η νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει...

MC: Το 92 που ξεκινήσατε δισκογραφικά, μεσουρανούσε το λαϊκό τραγούδι. Θυμάμαι ήταν μια εποχή που ποπ τραγουδιστές έκαναν μετά μανίας λαϊκούς δίσκους... Πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή να προβάλλετε και να περάσετε τους δικούς σας ήχους;
Άρης: Ειδικά αυτή η μουσική του "Οδυσσέα" ήταν πολύ δύσκολο να περάσει και ανέλπιστη η επιτυχία του... Ακόμη και από πλευράς εταιρειών ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτός αυτός ο ήχος. Όμως ξεχώρισε και μετά μας ζητούσαν και άλλους ..."Οδυσσέες" (γέλια)...
Ιφιγένεια: Τότε μάθαμε πως ένα τραγούδι δεν χρειάζεται να είναι ούτε συνηθισμένο, ούτε εύκολο για να γίνει επιτυχία...

MC: Το συγκεκριμένο τραγούδι θυμάμαι πως είχε γίνει πολύ γρήγορα επιτυχία. Τι ήταν αυτό που το έκανε να ξεχωρίσει άμεσα;
Άρης: Νομίζω πως αυτό το είδος δεν υπήρχε εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο. Προϋπήρχε αλλά τότε είχε ξεχαστεί...

MC: Αισθάνεστε πως η ηλεκτρονική μουσική παίρνει σήμερα τη "ρεβάνς" και κυριαρχεί στις μέρες μας;
Άρης: Ναι, σίγουρα κυριαρχεί. Είναι η τεχνολογία και τα computer που βοηθούν στην ανάπτυξη αυτής της μουσικής. Τώρα ο κάθε πιτσιρικάς μπορεί με το computer του να κάνει μουσική...
Ιφιγένεια: Όλα ξεκινούν από το "γιατί" κάποιος αποφασίζει να ασχοληθεί με ένα αντικείμενο. Το μεγαλύτερο ποσοστό ξεκινά να ασχοληθεί με τη μουσική για να βγάλει χρήματα. Γι' αυτό στρέφεται στο είδος μουσικής που πουλάει. Έτσι διαιωνίζει και μια κατάσταση. Αν όμως ξεκινήσεις να κάνεις κάτι, απλώς για να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, για να κάνεις το "δικό σου" όπως λέμε, τότε μοιραία κάποια στιγμή θα κάνεις τη διαφορά, θα ξεφύγεις από τα τετριμμένα...
Άρης: Αυτό βέβαια είναι το δύσκολο. Το πιο εύκολο είναι να χειριστείς τα μέσα που σου προσφέρονται και που στη σημερινή εποχή είναι κατά κύριο λόγο το computer.

MC: Για να γίνει όμως ένα καλό τραγούδι χρειάζεται και η "ψυχή", έτσι; Αυτό που βγαίνει από μέσα από έναν μουσικό...
Άρης: Χρειάζεται κατά κύριο λόγο η "μουσικότητα" και ακόμη η γνώση. Βέβαια αυτό με την ηλεκτρονική μουσική κάπου δεν υπάρχει. Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι παρά ένα "παιχνίδι συχνοτήτων". "Παίζεις" με συχνότητες που ταιριάζουν μεταξύ τους και βγάζεις ένα αποτέλεσμα...

MC: Δηλαδή η ηλεκτρονική μουσική δεν έχει συναίσθημα;
Άρης: Συναίσθημα έχει... Η αντίρρηση μου είναι στη μουσικότητα. Δεν ξέρω κατά πόσο η ηλεκτρονική μουσική έχει μουσικότητα...

MC: Προτιμάς δηλαδή φυσικά όργανα;
Άρης: Προτιμώ μια μέση λύση. Να υπάρχει ο ηλεκτρονικός ήχος αλλά με κάποιο μουσικό υπόβαθρο.

MC: Η μουσική μόδα πάντως έχω την εντύπωση πως προχωράει σε ένα καθαρά ηλεκτρονικό ήχο...
Άρης: Εμείς είμαστε εναντίον οποιασδήποτε μόδας...
Ιφιγένεια: Οφείλουμε πάντως να παραδεχτούμε πως και η τεχνολογία έχει προσφέρει πάρα πολλά στη σημερινή μουσική παραγωγή. Δεν μπορεί βέβαια ποτέ να αντικαταστήσει τον μουσικό, όμως έχει δώσει πολλές νέες δυνατότητες.

MC: Είστε ικανοποιημένοι από τη μέχρι τώρα ανταπόκριση που έχουν δείξει τα media στη μουσική σας ή θα περιμένατε ίσως περισσότερα πράγματα; Πολλοί καλλιτέχνες θεωρούν τους εαυτούς τους "ριγμένους" από τα media.
Άρης: Πιθανώς... Εδώ παίζουν ρόλο πολλές φορές οικονομικοί παράγοντες. Πολλές φορές τα media για να προβάλουν κάποιες δουλειές θέλουν κάποιες συναλλαγές οικονομικές που εμείς δεν τις ξέρουμε κι έτσι δεν είμαστε μέσα σ' αυτό το παιχνίδι. Εκεί μπορεί να ριχθεί κάποιος καλλιτέχνης και μπορεί να είμαστε ριγμένοι κι εμείς.
Ιφιγένεια: Ανεξάρτητα από το πως μας προβάλλουν τα media έχουμε υποχρέωση όλοι να είμαστε απογοητευμένοι από αυτά. Μιλώ γενικά... Τα μέσα θα μπορούσαν να λειτουργούν με καλύτερο τρόπο. Για μας το γεγονός πως δεν κυνηγάμε ποτέ τη δημοσιότητα, έχει το αποτέλεσμά του...

MC: Σήμερα δηλαδή στη μουσική παίζει ρόλο το management ενός καλλιτέχνη;
Άρης & Ιφιγένεια: Το χρήμα...

MC: Ο κόσμος ακούει ότι του δίνουν; Δεν επιλέγει;
Άρης: Ο κόσμος ακούει και στο τέλος ...υπακούει. Το δέχεται. Στην αρχή μπορεί και να μη του αρέσει, μετά το βρίσκει συμπαθητικό και μετά λέει "καλό ήταν". Υπάρχει σίγουρα μια πλύση εγκεφάλου... Εγώ πάντως είμαι ευχαριστημένος από τον κόσμο μας... Από αυτούς δηλαδή που μας παρακολουθούν και έρχονται στα live μας. Υπάρχει αποδοχή και νομίζω πως κάπου έχει περάσει και το δικό μας "στυλάκι".

MC: Είχατε ποτέ manager;
Άρης: Όχι.

MC: Θα θέλατε να είχατε;
Άρης: Ναι αμέ, γιατί όχι;
Ιφιγένεια: Κάποιος δηλαδή που θα μιλάει για μας... Βέβαια.
Άρης: Είναι δύσκολο να βρεις τέτοιον άνθρωπο...
Ιφιγένεια: Πιστεύω πως ένας τέτοιος άνθρωπος θα πρέπει να ανήκει στην "ομάδα" σου, να μην είναι απ' έξω και απλά να δουλεύει για σένα... Να έχει επίγνωση της θέσης του αυτής και να νιώθει πως αυτό που προωθεί είναι κάτι δικό του. Να είναι κάποιος που σε πιστεύει και σ' αγαπάει στ' αλήθεια...

MC: Από την ως τώρα πορεία σας είστε ικανοποιημένοι ή έχετε μετανιώσει για κάποιες επιλογές σας;
Άρης: Αν κάνουμε ένα rewind στα μέχρι τώρα κομμάτια μας, βρίσκουμε ωραία στοιχεία. Ίσως πούμε πως κάποιο τραγούδι δεν το "πετύχαμε" καλά, αλλά γενικά στο σύνολο είμαστε ικανοποιημένοι.
Ιφιγένεια: Υπάρχει μια κριτική που αφορά συγκεκριμένες "στιγμές". Δεν υπάρχει όμως κάτι για να μετανιώνουμε...
Άρης: Κοίτα βελτιώσεις θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει σε πολλά πράγματα. Δεν λέμε πως ότι κάναμε το πετύχαμε. Δεν νομίζω όμως πως φύγαμε ποτέ από το δρόμο μας. Πάντα ήμασταν κάπως ρομαντικοί και είχαμε και μια ιδεολογία. Ότι δηλαδή θα στηριχτούμε σε ένα μοντέρνο άκουσμα, θα έχουμε πλούσιες αρμονίες, θα προσέξουμε την αισθητική των τραγουδιών, τους στίχους μας... Δεν στηριχτήκαμε ποτέ σε μουσικά ή λεκτικά "κλισέ" και έτσι κάποιοι έφτασαν να μας πουν και αντιεμπορικούς. Ότι η μουσική μας είναι δύσκολη. Όμως είμαστε μουσικοί και δεν θέλαμε να ρίξουμε τον "πήχη"... Θέλαμε να τον ανεβάσουμε. Να κάνουμε κάτι που να προσφέρει...
Ιφιγένεια: Δεν ασχοληθήκαμε με τη μουσική για να δούμε τους εαυτούς μας πολλές φορές στην τηλεόραση ή για να γίνουμε πλούσιοι και διάσημοι... Το κάναμε γιατί μας αρέσει. Κάθε φορά που θα βάλουμε ένα παλιό μας δίσκο ή ένα cd, θα το απολαύσουμε. Γιατί είναι κάτι που κάναμε όπως το θέλαμε...

MC: Έχετε ξεχωρίσει κάποιους πρόσφατους δίσκους άλλων καλλιτεχνών;
Άρης: Ναι, μου άρεσε ένας instrumental δίσκος του Σταύρου Λάντσια. Προσεγμένη δουλειά και εμπορική.
Ιφιγένεια: Μη με κοιτάς εμένα... Εγώ από ελληνική μουσική ..."δεν"! (γέλια)

MC: Δεν; Γιατί "δεν"; Τι μουσική ακούς
Ιφιγένεια: Είμαι παλιομοδίτισσα (γέλια). Μου αρέσει κυρίως η μουσική χωρίς λόγια. Εντάξει υπάρχουν ελληνικά τραγούδια, όχι ολόκληρες δουλειές, που να μου αρέσουν. Δεν είναι όμως και πάρα πολλά...

MC: Πιστεύεις πως το επίπεδο της ελληνικής μουσικής είναι χαμηλό;
Ιφιγένεια: Όχι δεν το κρίνω έτσι. Μπορεί να το ακούω διαφορετικά. Να μη μπορώ να χαλαρώσω με ελληνική μουσική.
Άρης: Εμείς που είμαστε μουσικοί, ακούγοντας ένα τραγούδι το αποκωδικοποιούμε και χάνουμε τη μαγεία του ακροατή... Κι εμένα τα ακούσματά μου είναι ξένα. Ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η ελληνική μουσική... Δεν ξέρω πως βρέθηκα να κάνω τελικά ελληνική μουσική (γέλια).

MC: Κάτι άλλο που έχω προσέξει στις δισκογραφικές σας δουλειές, είναι πως δεν έχετε συνεργαστεί ποτέ με κάποιον άλλο καλλιτέχνη. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται σκοπίμως ή απλά δεν έτυχε...
Άρης: Δεν μας κάνει κανείς παρέα!!! (όλοι κάτω από τα γέλια)... Μάλιστα κάποια περίοδο ήταν της μόδας στις εταιρείες να "παντρεύουν" συγκροτήματα με λαϊκούς τραγουδιστές. Μας είχε ζητηθεί λοιπόν να κάνουμε κάτι ανάλογο. Εμείς αρνηθήκαμε και αυτό μας στοίχισε. Όταν δεν είσαι συνεργάσιμος με την εταιρεία σου, το πληρώνεις! Είσαι το "μαύρο" πρόβατο. Βέβαια πολλές φορές καλύτερα να είσαι το "μαύρο" πρόβατο...
Ιφιγένεια: Είναι κάτι που εκτιμώ σ' εμάς πάρα πολύ. Αυτό που κάνουμε δεν το θυσιάζουμε. Είναι πολύ δύσκολο δύο ξεχωριστοί άνθρωποι να συμφωνούν τόσο πολύ σε μια τέτοια αρχή.

MC: Είστε ξεχωριστοί άνθρωποι, είστε όμως ζευγάρι και στη ζωή... Πόσο εύκολο είναι να συνεργάζεστε και σε επαγγελματικό επίπεδο...
Άρης: Σε μας είναι εύκολο. Διαφωνούμε βέβαια και σε πολλά πράγματα, αλλά στα βασικά πάμε καλά...
Ιφιγένεια: Στα βασικά πράγματα λειτουργούμε σαν ομάδα. Δεν χρειάζεται καν να συζητήσουμε κάτι. Ξέρουμε πως είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό! Οι όποιες διαφωνίες μας είναι καθαρά εποικοδομητικές.

MC: Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Άρης: Ειδικά με όσα ζούμε σήμερα, πιστεύω πως δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτα...

MC: Σας φοβίζει η σημερινή κατάσταση, όσα γίνονται στην Αμερική, το Αφγανιστάν και γενικά στον κόσμο;
Ιφιγένεια: Δεν έχει σημασία αν ανησυχεί κάποιος μέσα του. Αυτό που με προβληματίζει είναι η "τρομοκρατία των μέσων" που μας έχει επιβληθεί. Που από το πρωί ως το βράδυ μας μιλούν γι' αυτά. "Μην ανοίγετε γράμματα", "μην μπαίνετε σε αεροπλάνα", "μη" το ένα "μη" το άλλο, μοιραία ανησυχείς...
Άρης: Παλιά έλεγα ότι η σύγχρονη επανάσταση θα είναι εναντίον των μέσων... Σκέψου το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επανάστασης, να πάει ο τηλεθεατής να πατήσει το τηλεκοντρόλ και να δει "χιόνι", να μην παίζει κανένα κανάλι...
Ιφιγένεια: Δεν θα ήταν και πολύ άσχημο αυτό... Ο τηλεθεατής ή ο ακροατής σήμερα, είναι λίγο "πεταμένος". Τα μέσα του δίνουν "ότι νά 'ναι"... Και ίσως επειδή και η ζωή τρέχει σήμερα πολύ γρήγορα, δεν έχεις τελικά τη δύναμη, μα ούτε και το χρόνο να αντιδράσεις.

MC: Πιστεύετε πως στις μέρες μας δεν υπάρχει ποιότητα στη ζωή μας;
Άρης: Δεν υπάρχει ιδεολογία... Όλα γίνονται για την προβολή, τη δόξα, το χρήμα...
Ιφιγένεια: Είμαστε θύματα των περιστάσεων που δημιουργήσαμε οι ίδιοι. Η ζωή είναι ωραία, αλλά ο τρόπος της ζωής μας δεν είναι ωραίος. Ο κόσμος είναι ωραίος, αλλά ο κόσμος που έχουμε φτιάξει δεν είναι ωραίος. Κάτι έχουμε κάνει λάθος...

MC: Θα θέλατε να επιστρέψετε σε μια πιο ρομαντική εποχή; Λιγότερο βιομηχανοποιημένη;
Ιφιγένεια: Δεν θέλω να επιστρέψω... Θέλω να πάω μπροστά... Το μέλλον θέλω να είναι καλύτερο και όχι πιο άσχημο. Ο λόγος που λέμε καλύτερα προς τα πίσω, είναι γιατί πίσω υπάρχει ένα σημείο αναφοράς...

MC: Ο άνθρωπος του σήμερα...
Άρης: Είναι πολύ πιεσμένος. Τρελαμένος εντελώς. Η τέχνη δεν τον ενδιαφέρει. Τον ενδιαφέρει μόνο το χρήμα...
Ιφιγένεια: Και η τέχνη όμως που σέβεται τον εαυτό της, που έχει ποιότητα και όχι σκοπό το χρήμα, δεν έχει δίοδο να προχωρήσει. Δεν έχει επαφή με τον κόσμο. Μόνο η εμπορευματοποιημένη τέχνη έχει τρόπο να ξεχωρίσει...

MC: Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε ή ενδεχομένως να υποσχεθείτε κάτι στο κοινό σας;
Άρης: Εμένα θα μου άρεσε να τους πω το εξής... Να πιστεύουν στον εαυτό τους πάνω απ' όλα...
Ιφιγένεια: Όταν πιστεύεις στον εαυτό σου τότε δεν θα γίνεις θύμα "ειδώλων"... Και εμείς δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να λειτουργούμε ως "είδωλα". Και θέλω επίσης να ευχηθώ σε όλο το κόσμο να είναι δημιουργικός. Θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει μια μέρα που κανείς να μη κάνει τίποτα... Που να ...απαγορεύεται να βγάλεις χρήματα! Να μένουν όλοι κοντά στο σύντροφό τους και τα παιδιά τους... Σας εύχομαι να έχετε τουλάχιστον μία μέρα την εβδομάδα ηρεμίας και επικοινωνίας με τον εαυτό σας...

MC: Καθόλου άσχημη ιδέα, ελπίζω τη πρόταση αυτή να τη διαβάσει κάποιος αρμόδιος και να τη σκεφτεί καλά!!!

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ελευθερίας".
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-960

BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 7223784