Μusic Corner: Οι ΟΝΑΡ από το 1998 κι έπειτα βρίσκονται στη δισκογραφία;
Πένυ: Τον Απρίλιο κλείσαμε δισκογραφικά δέκα χρόνια αλλά εμείς αισθανόμαστε πολύ νεότεροι.
Λευτέρης: Περνάν τα χρόνια...
Πένυ: Μακάρι να περνάνε έτσι ωραία και γεμάτα όπως πέρασαν αυτά τα δέκα...

Μusic Corner: Η καινούργια σας δουλειά είναι αποτέλεσμα...
Πένυ: Ένα καινούργιο cd βγαίνει όταν έχει ολοκληρωθεί το υλικό που αισθανόμαστε ότι θέλουμε να βγάλουμε. Ποτέ δεν έχουμε βγάλει ένα δίσκο επειδή έχει περάσει χρόνος και καθόμαστε επί τούτου να το κάνουμε. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Είναι μια ολόκληρη διαδικασία που περνάει από εμάς. Γράφουμε τα τραγούδια, στίχους, μουσική, κάνουμε την ηχογράφηση, την ενορχήστρωση, το κομμάτι της παραγωγής που συμμετέχουμε, όλη αυτή η διαδικασία χρειάζεται καιρό. Έτσι δουλεύουμε, τουλάχιστον όσο ακόμα υπάρχουν άλμπουμ και ολοκληρωμένες δουλειές όπως τα ξέρουμε και τα εννοούμε σήμερα.

Μusic Corner: Γιατί το λέτε αυτό;
Πένυ: Αργότερα, ίσως τα πράγματα να πάνε αλλού. Να βγάζουμε ένα τραγούδι ή να γίνεται ένα single όπως παλιά. Κανείς δεν ξέρει. Εμάς όμως η διαδικασία του ολοκληρωμένου άλμπουμ μας αρέσει.

Μusic Corner: Γράφετε μαζί τα τραγούδια;
Πένυ: Τα πρώτα χρόνια αυτό ήταν αποκλειστικά δουλειά που αναλάμβανε ο Λευτέρης. Τα τελευταία χρόνια όμως γράφουμε πολύ συχνά μαζί, σε διάφορους συνδυασμούς. Μουσική ο ένας, στίχο ο άλλος, ή μουσική και στίχο μαζί.
Λευτέρης: Είμαστε γκρουπ!

Μusic Corner: Μιλήστε μας για την τελευταία αυτή δουλειά το "δεν μπορώ να χαραμίσω άλλη ανάσα"
Λευτέρης: Δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα αν δεν ακούσεις. Ο κάθε ακροατής έχει το κριτήριο του. Εμείς αισθανόμαστε ότι έχουμε δώσει τον καλύτερο μας εαυτό και κάναμε αυτό που είχαμε ανάγκη. Από τους στίχους, τη μουσική, την ενορχήστρωση, όλα προέκυψαν όπως τα θέλαμε πραγματικά. Αυτό που θέλαμε να βγει βγήκε! Είχαμε τη δυνατότητα να είμαστε στο στούντιο αρκετές ώρες, ψάχνοντας να βρούμε τον τρόπο να μεταφέρουμε στα τραγούδια μας αυτό που είχαμε στο μυαλό μας και νομίζω πως τελικά καταφέραμε και βγάλαμε αυτό που θέλαμε κι οι δύο.

Μusic Corner: Σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές;
Λευτέρης: Είναι διαφορετικός δίσκος σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές μας, πιο "σκληρός" και στιχουργικά και από θέμα ήχου, εκτός από 1-2 εξαιρέσεις.
Πένυ: Είναι περισσότερο κιθαριστικός από τον προηγούμενο. Θεματολογικά όπως σε κάθε δίσκο υπάρχουν τραγούδια που μιλάνε για διάφορες μοναδικές στιγμές. "Ιστορίες" που ζούμε όλοι μας καθημερινά, υπαρξιακά ερωτήματα που έχουμε, όπως τις ημέρες που θέλουμε να είμαστε κοντά σε πρόσωπα και πράγματα που αποζητάμε, σε ανθρώπους που αγαπάμε και δεν θέλουμε να χαραμίσουμε το χρόνο μας μακριά από αυτά. Για όνειρα που ενδεχομένως είχαμε παιδιά και δεν πραγματοποιήσαμε ποτέ είτε από φόβο, είτε από δυσκολίες. Για το γεγονός ότι καμιά φορά το μπέρδεμα που υπάρχει γύρω μας στον κόσμο σε όλα τα θέματα μας κάνει και αδειάζουμε και ο μόνος τρόπος να αισθανόμαστε γεμάτοι είναι ο άνθρωπος που αγαπάμε...

Μusic Corner: Στο ραδιόφωνο παίζεται ήδη ένα τραγούδι από αυτή τη δουλειά το "απόψε".
Πένυ: Αυτό είναι μία διασκευή ενός τραγουδιού του ξένου ροκ συγκροτήματος, των "Texas". Στο άλμπουμ όλα τα υπόλοιπα τραγούδια είναι δικά μας τόσο σε στίχους όσο και σε μουσική.

Μusic Corner: Θα λέγατε ότι κλείνει ένας κύκλος και αρχίζει κάτι καινούργιο μετά από 10 χρόνια πορείας;
Πένυ: Για μένα όχι.
Λευτέρης: Ούτε και για μένα...
Πένυ: Δεν θεωρώ ότι τα χρονικά νούμερα κλείνουν κύκλους. Συναισθηματικά κλείνουν οι κύκλοι και ψυχικά και πνευματικά. Μπορεί να κλείσει και στο 12 και στο 13 και στο 23. Εγώ αυτό που αισθάνομαι για τα δέκα χρόνια είναι ότι κάθε δίσκος που περνάει αισθάνομαι πιο κοντά σε αυτό που κάνω. Ίσως επειδή ήμουν μικρότερη και δεν ζούσα τη διαδικασία στο 100%. Ίσως είχα πιο πολύ άγχος. Τους τελευταίους δίσκους αισθάνομαι ότι τους χαίρομαι περισσότερο, έχω περισσότερη εμπειρία, χαίρομαι το δημιουργικό κομμάτι...
Λευτέρης: Είναι βασικό ότι στους τελευταίους δίσκους αποβάλαμε το άγχος μήπως επαναλαμβανόμαστε. Αυτό το άγχος σε βάζει σ' ένα τριπάκι πολύ παράξενο και σου δεσμεύει τη δημιουργικότητα.

Μusic Corner: Η επανάληψη δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό.
Πένυ: Όχι αν δεν το κάνεις με αυτό το σκεπτικό, ότι δηλαδή κάτι πήγε καλά, ωραία, τότε θα το κάνω συνέχεια. Φασόν!
Λευτέρης: Βέβαια, αν το κάνεις συνέχεια σκοτώνεις τη δημιουργικότητα. Γενικά πρέπει να βγάζει δίσκους ο καλλιτέχνης. Μόνο με τους δίσκους μπορεί να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη κατάσταση. Αν φτάσουμε στο σημείο να μην πουλιούνται οι δίσκοι με τη κλασική τους μορφή, αλλά να κυκλοφορούν μέσω internet και από 'κει να τους αγοράζει ο κόσμος, τότε θα φτάσουμε να πουλιέται μόνο ένα τραγούδι, αυτό που κάθε φορά ξεχωρίζει από την αρχή. Έτσι όμως δεν δίνεται η ευκαιρία στο κόσμο να ακούσει και την υπόλοιπη δουλειά μας. Αν δεν υπάρχει το album, δεν υπάρχει το πλήρες καλλιτεχνικό έργο. Αυτό μπορεί να σκοτώσει τη μουσική.

Μusic Corner: Το internet δίνει όμως την ευκαιρία στο κόσμο να γνωρίσει και κάποιους καλλιτέχνες που αλλιώς ίσως να μη τους άκουγε ποτέ...
Λευτέρης: Βέβαια, κι αυτό είναι πολύ καλό.
Πένυ: Ναι κι εγώ το θεωρώ πάρα πολύ καλό αυτό. Το internet συντελεί στη διάδοση της πληροφορίας που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το τραγούδι.
Λευτέρης: Και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν έμμεσοι παράγοντες. Αυτό είναι πολύ ωραίο, ειδικά όταν έχει κυκλοφορήσει ένας δίσκος. Δηλαδή να ακούσει κάποιος ένα τραγούδι από το internet, για παράδειγμα στη σελίδα του καλλιτέχνη και αν του αρέσει να πάει να πάρει ολόκληρο το άλμπουμ.
Αν όμως μπούμε σε μια νέα διαδικασία οι καλλιτέχνες, αν μας πουν οι εταιρείες ότι θα δουλέψουμε διαφορετικά, για παράδειγμα να βγάλουμε ένα τραγούδι τώρα και άλλο ένα μετά από δύο μήνες και αυτά να πωλούνται μέσω internet, αυτό δεν είναι καλό. Για ένα καλλιτέχνη όμως που ξεκινάει τώρα την καριέρα του και θέλει να προσπαθήσει με κάποιο τρόπο να προβληθεί το τραγούδι του, τότε το internet του δίνει πολλές ευκαιρίες.

Μusic Corner: Υπάρχουν διαφορετικά στυλ σε αυτή τη δισκογραφική δουλειά; Ίσως κάποιο καινούργιο στοιχείο;
Πένυ: Υπάρχει μια μπαλάντα που είναι μόνο με έγχορδα, υπάρχει ένα κομμάτι που είναι μόνο κιθαριστικό, αλλά όλα αυτά πάντα στα πλαίσια τα δικά μας, στο στυλ και το ύφος που μας ξέρει ο κόσμος.
Λευτέρης: Σε αυτό το cd έχουν γραφτεί τα πάντα στο studio αλλά live. Τα τύμπανα, τα μπάσα, τα βιολιά, τα τσέλα, όλα. Έχει κάποια κουαρτέτα που αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι των τραγουδιών. Υπάρχει ένα νέο ενιαίο χρώμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια δεμένη δουλειά. Ακούγοντας το δίσκο υπάρχει μια ενιαία κατάσταση σε διαφορετικά τραγούδια. Σε προηγούμενους δίσκους είχαμε δέσει το ηλεκτρονικό με το αναλογικό. Προσπαθήσαμε να τα "παντρέψουμε". Σε αυτή τη δουλειά, υπάρχουν πολλά φυσικά όργανα. Αυτό είναι κάτι καινούργιο.

Μusic Corner: Παρατήρησα ότι με τα χρόνια τα εξώφυλλα του δίσκου σας άλλαξαν. Όπως για παράδειγμα το εξώφυλλο του "Αλαντίν τελειώσαν οι ευχές σου".
Πένυ: Ναι, έχουμε ακούσει διάφορα κατά καιρούς. Τα εξώφυλλα είναι θέμα διάθεσης. Από μία εποχή και μετά, δηλαδή από τον τρίτο στον τέταρτο δίσκο, υπήρξε μία αλλαγή και ηχητικά και στιχουργικά, είχαμε διάθεση διαφορετική, περισσότερο εξωστρεφή.
Λευτέρης: Το μεγαλύτερο διάστημα που κάναμε να βγάλουμε δίσκο είναι μετά τον "Αλαντίν". Περίπου δυόμισι χρόνια. Είναι θέμα διάθεσης, τότε μας ενδιέφεραν διάφορα θέματα και βρήκαμε αυτή τη φωτογραφία, που μας συγκίνησε και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλύτερα να μπει αυτή παρά εμείς. Όταν δεν είσαι σ' αυτή τη φάση, όταν δεν ψάχνεις ή δεν σου έρχεται, τότε επιλέγεις κάτι άλλο πιο εξωστρεφές αφού υπάρχει αυτή η διάθεση.
Πένυ: Επίσης υπάρχει και η εταιρεία με την οποία συνεργαζόμαστε και έχει λόγο στην παραγωγή. Βέβαια η εταιρεία ποτέ δε μας έχει επιβάλλει πως θα κάνουμε κάτι. Είμαστε στην ίδια εταιρεία από τον προηγούμενο δίσκο και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι σε μια εποχή που κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Μας βοηθάει όσο μπορεί.

Μusic Corner: Από αυτά που ακούτε θεωρείτε ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο αλλαγής για τα μουσικά πράγματα;
Λευτέρης: Πάντα αλλάζουν τα μουσικά πράγματα.
Πένυ: Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, αλλάζει ο τρόπος που εκφράζονται και πάντα υπάρχει νέα μουσική...

Μusic Corner: Νομίζω ότι οι νέοι σήμερα στρέφουν το βλέμμα τους από τη λαϊκή στην πιο ηλεκτρονική μουσική.
Πένυ: Το λαϊκό μπαίνει στην άκρη σαν ήχος όχι σαν νοοτροπία. Έτσι δεν αλλάζει, απλά αλλάζει "εξώφυλλο" για να ταιριάζει στα πράγματα. Ο κόσμος πιστεύω ότι έχει βαρεθεί τα χιλιοειπωμένα και τα χιλιοακουσμένα και ψάχνει νέους ήχους.
Λευτέρης: Όταν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον και φτάσει στα αυτιά του κόσμου και κάποιος πυρήνας το προωθήσει, ακούγεται. Πάντα βγαίνουν καινούργια πράγματα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, που ακούω μουσική, κάθε χρόνο, κάθε δύο χρόνια, υπήρχαν καινούργιες αντιλήψεις, κάτι καινούργιο θα έβγαινε, θα έκανε εντύπωση. Εμείς αν και έχουμε στοιχεία ηπειρώτικα, λαϊκά, έχουμε μεγαλώσει με μια μουσική πιο δυτική που την έφερε κοντά μας ο Παύλος Σιδηρόπουλος, οι Κατσιμιχαίοι και ο Σαββόπουλος. Ωστόσο δεν πήγαμε πολύ προς τον Σαββόπουλο, πήγαμε στον Ντίλαν και από 'κει αντλήσαμε κάποια πράγματα. Δεν μείναμε στο λαϊκό. Ακούγαμε και πιο λαϊκά, όπως Πάνο Γαβαλά, Καζαντζίδη, Τσιτσάνη, αλλά ταυτόχρονα ακούγαμε και U2, Dire Straits, Pink Floyd. Για τη καριέρα μας εμείς επιλέξαμε αυτή τη πλευρά. Αγαπήσαμε τον πιο ροκ ήχο.

Μusic Corner: Θα γράφατε ξένο στίχο;
Πένυ: Ναι αμέ, καμιά φορά μου έρχεται κι αυτό. Δεν έχω κάτσει να το δουλέψω επισταμένως, δεν έχω το λόγο, αλλά αν βγει έτσι... ναι.
Λευτέρης: Επίσης αν μεταφράσεις τραγούδια δικά μας στα αγγλικά θα ξεχωρίσουν μέσα στην ...ανία (γέλια)!
Πένυ: Θεωρώ πάντως ότι είναι πιο δύσκολο να γράψεις ελληνικούς στίχους, απ' ότι αγγλικούς. Όχι βέβαια ότι είναι και εύκολο να γράψεις στα αγγλικά κάτι καλό. Απλά θεωρώ ότι για κάποιον που μπορεί να γράψει και στις δύο γλώσσες, οι στίχοι στα Ελληνικά είναι πιο δύσκολοι.

Μusic Corner: Θα κάνατε μουσική για ταινία; Για σίριαλ;
Όναρ: Ναι, αμέ! Ωραίο θα ήταν αυτό. Δύσκολο αλλά ωραίο.

Μusic Corner: Πως περνάτε στις συναυλίες;
Πένυ: Ωραία περνάμε, μας αρέσουν. Το περίεργο είναι ότι κάθε βράδυ υπάρχει κάτι το διαφορετικό, μαζεύεται ο κόσμος που έχει μία συγκεκριμένη, διαφορετική κάθε φορά διάθεση και ενέργεια. Δεν ξέρω αν αυτό λειτουργεί ομαδικά ή αν εξαρτάται από εμάς, δεν εξηγείται.
Λευτέρης: Βέβαια εγώ έχω παρατηρήσει ότι αν έχουμε καλή διάθεση εμείς, αν πάνω στη σκηνή δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, αν "χτυπηθούμε" στους ρυθμούς μας, θα ανεβάσουμε τελικά και τον κόσμο. Ο κόσμος περιμένει από σένα, παρασύρεται απ' αυτό που βλέπει.
Πένυ: Επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι είμαστε μια ομάδα που περνάμε πολύ καλά μεταξύ μας. Όσο κακή διάθεση και να έχουμε ή να είμαστε κουρασμένοι, οτιδήποτε και να μας έχει συμβεί, μόλις ανέβουμε πάνω στη σκηνή όλοι μαζί, πάνε όλα καλά. Αυτό είναι λαχείο να σου τύχει γιατί συνήθως σε μια ομάδα πολλών ανθρώπων κάποιος θα υπάρχει που να είναι "κάπως". Εμείς, ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια, είμαστε "σούπερ"!
Λευτέρης: Νομίζω πως εδώ πρέπει να αναφέρουμε και τους συνεργάτες μας. Στο μπάσο ο Μιχάλης Κεχαγιάς, στα τύμπανα εδώ και πολλά χρόνια ο Κοσμάς Μπρούσαλης, στην κιθάρα είναι ο Στέλιος Μακρυπλίδης, στα πλήκτρα ο Διαμαντής Καραγιαννακίδης και ηχολήπτης ο Ηλίας Καρούμπαλης.

Μusic Corner: Υπάρχουν σχέδια για το καλοκαίρι;
Πένυ: Επειδή ο δίσκος μας φέτος βγήκε πριν λίγες μέρες, αρκετά αργά δηλαδή, θα ξεκινήσουμε να δουλεύουμε από Σεπτέμβριο. Ως τότε σκεφτόμαστε να ξεκουραστούμε αλλά και να αναδιοργανωθούμε για την επόμενη σεζόν.
Λευτέρης: Να στήσουμε τη μπάντα, να αρχίσουμε πρόβες...

Μusic Corner: Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή συνέχεια!
Όναρ: Κι εμείς ευχαριστούμε!

BAR RESTAURANT CAFE ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784