Η Ελένη Πέτα στο Μusic Corner...

Music Corner: Ο νέος σου δίσκος με τον "μακρόσυρτο", μα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό και πρωτότυπο τίτλο "Η καλύτερη μέρα είναι αυτή που στα όνειρα αντέχει", κυκλοφόρησε λίγο πριν μπει η νέα χρονιά.
Ελένη Πέτα: Πρόκειται για ένα τίτλο βγαλμένο μέσα από τους στίχους της Ελένης Ζιώγα στην οποία ανήκουν στιχουργικά όλα τα τραγούδια του album. Είναι ένας τίτλος που πιστεύω πως ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της δουλειάς, μα και στις θέσεις και των τριών μας, εμένα, της Ελένης και του Αντώνη του Μιτζέλου που έκανε τη μουσική. Είναι μακρόσυρτος για όσους δεν κατανοούν τον τίτλο, που δεν εμβαθύνουν και δεν ψάχνουν το νόημα του. Σίγουρα είναι ένας "αντιεμπορικός" τίτλος, τον επιλέξαμε όμως γιατί είμαστε της λογικής αυτό που κάνουμε να έχει ουσία.

MC: Σου αρέσει να ονειρεύεσαι;
Ελ. Π.: Φυσικά. Μα νομίζω πως όλοι ονειρευόμαστε, έτσι δεν είναι; Μου αρέσει να τα συνδυάζω. Κάποιες στιγμές είναι καλό να ξεφεύγεις από την πεζή πραγματικότητα κάνοντας όνειρα...

MC: Τα καλύτερα όνειρα ποια είναι; Έχουν να κάνουν με τη δουλειά, με την προσωπική ζωή...
Ελ. Π.: Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Ονειρεύομαι και για τη δουλειά και για την προσωπική ζωή. Και για να σε προλάβω, μη με ρωτήσεις... Δεν ονειρεύομαι να παντρευτώ! (γελάει)

MC: Δεν σκόπευα, αλλά τώρα που το προκάλεσες θα σε ρωτήσω τι ακριβώς εννοείς...!
Ελ. Π.: Να, δεν ονειρεύομαι γάμο, ονειρεύομαι προσωπική ευτυχία, υγεία για τους ανθρώπους που αγαπώ και εμένα προσωπικά και επαγγελματική ευτυχία, όχι με την έννοια ότι στοχεύω να φτάσω κάπου, απλώς θέλω το κάθε βήμα που κάνω να με αντιπροσωπεύει και να με κάνει χαρούμενη... Θέλω να νιώθω πως κάνω κάτι δημιουργικό και όχι κάτι αναγκαίο...

MC: Εκεί που δεν είχα σκοπό να σε ρωτήσω για γάμο, τώρα θα επιμείνω κι όλας! Ο γάμος δεν είναι μέσα στα σχέδιά σου;
Ελ. Π.: Όχι, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο για μένα...

MC: Δεν θα παντρευτείς δηλαδή ποτέ; (κατά τ' άλλα δεν ήθελα να την ρωτήσω!). Είσαι δηλαδή ο καλλιτέχνης που ανήκει αποκλειστικά στο κοινό του;
Ελ. Π.: Όχι, καμία σχέση. Δεν λέω ποτέ "ποτέ"! Αλλά δεν βλέπω το γάμο σαν κάτι που πρέπει κάποια στιγμή να γίνει. Πιστεύω ότι παρ' όλο που είμαι ενάντια σε αυτό, αν έρθει κάποια στιγμή ο κατάλληλος άνθρωπος και μου το προτείνει και το αισθανθώ πραγματικά, θα το κάνω. Με τον τρόπο μου βέβαια, γιατί δεν μπορώ όλη αυτή την ιεροτελεστία που γίνεται... Δεν μπορώ να με φανταστώ με νυφικό! Αν γίνει, θα γίνει με ένα δικό μου τρόπο. Αν ποτέ θελήσει ο Θεός!

MC: Ας κλείσω την παρένθεση του γάμου κι ας επιστρέψω στα δισκογραφικά! Πες μου λοιπόν τι καινούριο έχει να προτείνει το τελευταίο σου album σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σου...
Ελ. Π.: Δεν πιστεύω πως είναι κάτι διαφορετικό. Είναι μια εξέλιξη του προηγούμενου δίσκου. Στόχος μου πάντοτε είναι να εξελίσσω αυτό που κάνω και να μη μένω στάσιμη. Έχω να κάνω με δύο πολύ σημαντικούς δημιουργούς, τον Αντώνη Μιτζέλο και την Ελένη Ζιώγα. Επίσης είναι μια δουλειά που την ετοιμάζουμε σε βάθος χρόνου, εδώ και δύο χρόνια και αυτό για μένα λέει κάτι... Είναι μια δουλειά που βγήκε μέσα από την ψυχή μας, που θέλαμε πάρα πολύ να κάνουμε.

MC: Είναι λίγο πιο rock ο ήχος; Είναι και ο Μιτζέλος με τις κιθάρες του και τα "κόλπα" του...
Ελ. Π.: Είναι λίγο πιο σκληρός ο ήχος, ναι, έχει αρκετές κιθάρες!

MC: Έχω διαβάσει σε παλιότερες συνεντεύξεις σου να λες πως τα νέα παιδιά που αποφασίζουν να ασχοληθούν με το τραγούδι, πρέπει να έχουν στόχο να το υπηρετήσουν και να μη κοιτούν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Προσωπικά αυτό το βλέπω πολύ ρομαντικό για την εποχή μας. Υπάρχει σήμερα περιθώριο για ρομαντισμούς;
Ελ. Π.: Εξαρτάται πως βλέπει ο καθένας αυτό που κάνει. Αν το θεωρείς ρομαντικό, τότε ναι, εγώ προσωπικά το βλέπω ρομαντικά. Νιώθω έντονα το καλλιτεχνικό στοιχείο μέσα μου. Η προτεραιότητά μου είναι να αισθάνομαι δημιουργικά για αυτό που κάνω και μετά όλα τ' άλλα, χρήμα, αναγνώριση, καταξίωση κλπ.

MC: Οι δισκογραφικές όμως σήμερα κοιτούν πολύ την εμπορική πλευρά της κάθε δουλειάς. Εσένα δεν σε ενδιαφέρει η εμπορικότητα των album σου;
Ελ. Π.: Θα είναι ευτυχές το γεγονός αν κάποια δουλειά μου πουλήσει. Σαφώς δεν κάνω ένα δίσκο για μένα και την οικογένειά μου. Απλώς αυτό θέλει μια ιδιαίτερη προσπάθεια, ένα κόπο παραπάνω. Αν έκανα πράγματα απολύτως εμπορικά, δεν θα πουλούσα, γιατί αυτό που θα έκανα δεν θα το αισθανόμουν. Υπάρχει όμως εμπορικότητα και σε δουλειές προσεγμένες. Δεν πρέπει όμως ποτέ η εμπορικότητα να είναι σε βάρος της ποιότητας και της αισθητικής.

MC: Οι μεγάλες πίστες με τα φώτα, τα λέιζερ, τα χορευτικά και όλα αυτά τα "too much" που επικρατούν σήμερα στη μουσική διασκέδαση, είναι μακριά από την δική σου φιλοσοφία;
Ελ. Π.: Εντελώς! Μου αρέσει το show και θα ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά βάζοντας την αισθητική μου. Μου αρέσει να συνδυάζω το τραγούδι με την εικόνα. Μια σκηνοθετημένη παράσταση ας πούμε. Έχω μάλιστα σκοπό να το κάνω στο μέλλον αυτό. Δεν μου αρέσουν όμως οι υπερβολές. Ούτε και με γεμίζει να τραγουδάω απλά με ένα μικρόφωνο ατελείωτες ώρες.

MC: Τώρα που πλέον έχεις αρχίσει να πατάς γερά στο χώρο, έχεις τα περιθώρια να βάλεις την προσωπική σου αισθητική στο πρόγραμμά σου;
Ελ. Π.: Ναι, αυτό νομίζω πως το ξεκίνησα από φέτος, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Μέχρι τώρα συνεργαζόμουν με πολύ μεγάλα ονόματα του χώρου, που εκεί δεν υπάρχει περιθώριο ούτε καν να πεις αυτά που θέλεις.

MC: Τον εαυτό σου που θα τον κατέτασσες μουσικά; Ξέρω βέβαια πως δεν σου αρέσουν οι ταμπέλες...
Ελ. Π.: Δεν μου αρέσουν καθόλου...

MC: Αφορμή γι' αυτή την ερώτησή μου είναι το γεγονός ότι πέρσι στα μουσικά βραβεία Αρίων, σε κατέταξαν στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού και ήσουν υποψήφια για βραβείο...
Ελ. Π.: Ναι μόνοι τους με κατέταξαν εκεί.

MC: Σε πείραξε που τελικά δεν ήσουν εσύ το Νο1; Αν και ήταν έτσι κι αλλιώς επιτυχία πως ήσουν στις 5 καλύτερες και μάλιστα όχι μόνο στις έντεχνες τραγουδίστριες, αλλά και στη γενικότερη κατηγορία "γυναίκα τραγουδίστρια"...
Ελ. Π.: Με είχαν βάλει υποψήφια μαζί με πολύ σημαντικές τραγουδίστριες του χώρου και αυτό ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Ήταν πολύ σημαντικό. Το ότι δεν κέρδισα δεν με πείραξε καθόλου, άλλωστε εγώ δεν έχω μάθει να προχωράω πολύ γρήγορα. Ότι είναι να πάρω θα το πάρω. Στην ώρα του.

MC: Θα παρακολουθήσεις φέτος τα βραβεία Αρίων;
Ελ. Π.: Ναι βέβαια. Και πέρσι τα παρακολούθησα...

MC: Όχι όμως από κοντά... Έλειπες κι εσύ όπως σχεδόν ...όλοι οι υποψήφιοι!
Ελ. Π.: Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, δούλευα στο Fix και υπήρχε κάποιο πρόβλημα που δεν μου επέτρεπε να έρθω.

MC: Ποιον θα ψήφιζες εσύ καλύτερο τραγουδιστή και τραγουδίστρια για την περσινή χρονιά;
Ελ. Π.: Τον Μανώλη Λιδάκη και την Δήμητρα Γαλάνη...

MC: Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σε παλιότερη συνέντευξη του εδώ στο Music Corner, είχε πει πως είσαι η τραγουδίστρια που έχει πολύ μέλλον μπροστά της και ακόμη ότι είσαι πολύ καλή συνεργάτιδα, ότι δεν είσαι καθόλου αντιδραστική. Ισχύει κάτι τέτοιο; Είσαι αυτό που λέμε το "καλό παιδί" σε ένα σχήμα;
Ελ. Π.: Δεν μου αρέσει να μπαίνω σε δυσάρεστες καταστάσεις και κάτι τέτοιο δεν μου το επιτρέπει ούτε ο χαρακτήρας μου, ούτε το ήθος μου. Αν δεν καταλαβαίνει κάποιος από μόνος του τι αξίζω να πάρω σε ένα πρόγραμμα, δεν θα κάνω φασαρία. Πιστεύω πως όσα δικαιούμαι θα τα πάρω όταν έρθει η ώρα... Δεν εκβιάζω ποτέ καταστάσεις. Μπορεί να δυσαρεστούμαι πολύ και ίσως κάποιες φορές να μου βγαίνει αυτό πάνω στη σκηνή. Αποφάσισα πάντως πως στο εξής δεν θα ξανακάνω υποχωρήσεις. Όταν δεν θα είμαι ικανοποιημένη σε μια συνεργασία πολύ απλά θα φεύγω. Δεν μπορώ να υποδυθώ. Πιστεύω πως ο Μιχάλης είχε απόλυτο δίκιο σε αυτό που είπε για τον χαρακτήρα μου.

MC: Η γνώμη σου για τους συνοδοιπόρους σου μέχρι πολύ πρόσφατα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο; Για τον Νίκο Ζιώγαλα και τους Μπλε;
Ελ. Π.: Ο Νίκος είναι ένα εξαιρετικό παιδί. Έχει τη δική του ιστορία στο χώρο. Και είναι σπάνιο να συναντάς στο χώρο μας τέτοιους χαρακτήρες. Είναι σπουδαίος άνθρωπος, με τρομερό χιούμορ και με ήθος. Οι Μπλε είναι ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα που υπηρετούν την pop μουσική. Η τραγουδίστριά τους, η Τζώρτζια, είναι πολύ καλή. Έχουν στυλ... Χαίρομαι που καταφέραμε να συνδυάσουμε τη μουσική μας μέσα από τις όποιες διαφορές μας στο στυλ.

MC: Έχεις αποδείξει μέχρι σήμερα την "εκτελεστική" σου ικανότητα όσον αφορά τα τραγούδια, δηλαδή την ερμηνεία. Θα σε ενδιέφερε κάποια στιγμή να αναλάβεις και μέρος της δημιουργικής πλευράς; Να γράφεις στίχους ή μουσική; Νομίζω πως αυτό το έχεις κάνει μόνο μια φορά μέχρι σήμερα.
Ελ. Π.: Όπως σου είπα πριν δεν εκβιάζω τίποτα. Για στίχους θα σου πω με βεβαιότητα πως δεν μου βγαίνει. Μουσικά όμως θέλω να κάνω κάτι. Μου βγαίνει όμως περισσότερο "κινηματογραφική" μουσική, ίσως και λόγω των σπουδών μου. Δεν μπορώ να φτιάξω τραγούδια σαν αυτά που λέω σήμερα. Πιστεύω όμως πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα συμβεί κι αυτό...

MC: Στο cd τραγουδάς με ιδιαίτερα αισθαντικό τρόπο ένα τραγούδι που αφορά τη γυναίκα. Το "SOS". Στους στίχους του λέει "πάνω στην άμμο έγραψα, έρωτα βοήθεια, γυναίκα ναυαγός". Οι στίχοι είναι όμως της Ελένης Ζιώγα. Εσύ τι μήνυμα θα άφηνες πάνω στην άμμο, απευθυνόμενη στη γυναίκα του σήμερα;
Ελ. Π.: Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω πως μπορώ να ζήσω και μόνη μου. Δεν είμαι απ' αυτούς που λένε πως πρέπει να έχω οπωσδήποτε έναν άνθρωπο δίπλα μου για να αισθάνομαι ασφάλεια και σιγουριά. Δεν νομίζω να έγραφα ποτέ "βοήθεια" στην άμμο. Αντιθέτως θα προτιμούσα να νιώθουν οι άνθρωποι αυτό ακριβώς που νιώθω κι εγώ. Και οι άντρες και οι γυναίκες. Γιατί το φαινόμενο αυτό το βλέπω πλέον και σε άντρες. Δηλαδή να μη μπορούν να ζήσουν μόνοι τους. Συμβιβάζονται λοιπόν με μία μέτρια κατάσταση προκειμένου να μην μείνουν μόνοι.

MC: Η μοναξιά εσένα δεν σε φοβίζει δηλαδή...
Ελ. Π.: Έδινα πάντα προτεραιότητα στη φιλία. Είναι κάτι που μένει η φιλία. Και εδώ και πολλά χρόνια έχω τους φίλους που επέλεξα και είναι πολύ σημαντικό για μένα αυτό. Δεν νιώθω δυνατή μέσα από μια ερωτική σχέση. Νιώθω όμως πολύ δυνατή μέσα από μια φιλία ή και από την οικογένειά μου.

MC: Η ερωτική σχέση υπόκειται στο κανόνα πως κάποια στιγμή θα υποστεί τη φθορά του χρόνου; Είναι κανόνας αυτός σε μια σχέση;
Ελ. Π.: Ναι, νομίζω είναι κανόνας. Το επιθυμητό βέβαια είναι να μη συμβεί αυτό, αλλά είναι και πολύ σπάνιο. Είναι σπάνιο να βρεις το πραγματικό "έτερον ήμισυ" όπως λέμε... Συνήθως σε μια σχέση, ένας από τους δύο κάτι χαλάει... Και κάποια στιγμή τελειώνει. Άλλοι λοιπόν έχουν το θάρρος να το τελειώσουν, άλλοι όμως διαιωνίζουν μια άσχημη κατάσταση...

MC: Στο ερώτημα που σου έκανα πριν για το τι θα έγραφες στην άμμο, περίμενα πως ίσως θα μου έλεγες το μήνυμα που κρύβει το "περίφημο" πλέον τατουάζ στο δεξί σου χέρι!
Ελ. Π.: Αμάν αυτό το τατουάζ (γέλια)! Έχει πράγματι ένα μήνυμα, αλλά με την καλή έννοια. Λέει λοιπόν να ζεις για το σήμερα, αλλά δεν είμαι και άνθρωπος που θα αναιρέσω πρόσωπα και καταστάσεις, ή θα ζω μέσα στο χαβαλέ και την τρέλα προκειμένου να ζήσω το σήμερα. Απλά αυτό που εννοώ είναι πως δεν δένομαι ιδιαίτερα στο παρελθόν, δεν κολλάω στα παλιά και δεν με πολυαπασχολεί το μέλλον. Αυτή είναι η έννοια του μηνύματος "ζήσε για το σήμερα". Και προσπαθώ λοιπόν να ζω σωστά και ουσιαστικά το δικό μου "σήμερα".

MC: Ήρθες από τη Θεσσαλονίκη σε μικρή σχετικά ηλικία. Φαντάζομαι άφησες πίσω φίλους και γνωστούς, για να έρθεις στην Αθήνα να κάνεις καριέρα. Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η απόφαση να έρθεις εδώ και πόσο σου στοίχισε στην πορεία;
Ελ. Π.: Ξεκίνησα πάρα πολύ ρομαντικά σε αυτό το χώρο. Και η αλήθεια είναι πως όταν είσαι 19 χρονών, δεν τα πολυψάχνεις τα πράγματα. Μου έγινε η πρόταση και αποφάσισα αμέσως να έρθω. Ούτε τίμημα σκέφτηκα, ούτε κόστος ούτε τίποτα. Τα πρώτα 6-7 χρόνια στην Αθήνα, ήταν τρομερά δύσκολα για μένα. Σαν εσωστρεφής χαρακτήρας που είμαι δεν ανοίχτηκα, ήμουν πολύ φοβισμένη και κλεισμένη στον εαυτό μου. Δεν υπήρχαν φίλοι εδώ, δεν υπήρχε τίποτα. Αυτά όμως δεν τα σκεφτόμουν όταν έφευγα από τη Θεσσαλονίκη. Δεν γινόταν όμως και αλλιώς. Ότι επάγγελμα και να έκανα θα ζητούσα από τον εαυτό μου να εξελιχθώ σε αυτό. Για παράδειγμα το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω αρχαιολογία. Ποτέ δεν θα περιοριζόμουν στο να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο και να γίνω απλώς μια καθηγήτρια σε ένα σχολείο. Θα έκανα πράγματα για να εξελιχθώ όσο περισσότερο γινόταν. Αυτό λοιπόν δείχνει πως δεν έχω έντονο μέσα μου το συναισθηματισμό. Δεν δραματοποιώ καταστάσεις. Να σκεφτώ δηλαδή "α, φεύγω από τους γονείς και τους φίλους μου και τι θα κάνω". Μα πιστεύω πως δεν φεύγω. Έχω τη δυνατότητα όποτε νιώσω την ανάγκη να δω όποιον θέλω. Δεν έχω αρνηθεί κανέναν φίλο μου.

MC: Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ο πρώτος μεγάλος μουσικός που συνάντησες στην καριέρα σου;
Ελ. Π.: Ναι. Συνεργάστηκα μαζί του ως μουσικός. Έπαιζα βιολοντσέλο. Αυτός λοιπόν φταίει! (γέλια)

MC: Τι σου δίδαξε ο Παπάζογλου; Είναι ένας άνθρωπος που βγάζει ταλέντα στο χώρο...
Ελ. Π.: Ήταν ένας διαφορετικός κόσμος αυτός που συνάντησα κοντά στον Παπάζογλου... Οι συναυλίες του ήταν πάντα γεμάτες κόσμο. Μου άρεσε πολύ να τον βλέπω να τραγουδάει. Και ίσως υποσυνείδητα αυτή η μαγεία με οδήγησε στο να αφήσω το τσέλο και να ασχοληθώ με το τραγούδι. Μου άρεσε αυτός ο κόσμος, με μάγεψε η ενέργεια που μετέδιδε η επαφή του τραγουδιστή με το κοινό...

MC: Μουσικός όμως είναι και ο πατέρας σου, ο οποίος πως κρίνει τη μέχρι τώρα πορεία σου; Τι σου λέει;
Ελ. Π.: Είναι πολύ ευχαριστημένος τώρα πια. Κάποια στιγμή φοβήθηκε ότι δεν είμαι σε καλό δρόμο. Όταν αποφάσισα να κάνω ριζική αλλαγή στην καριέρα μου, πίστεψε ότι κάνω λάθος. Όμως αλλιώς βλέπει τα πράγματα ένας μουσικός και αλλιώς ένας τραγουδιστής. Πιστεύω πως είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Έπαιρνα σοβαρά τη γνώμη του, αλλά κάποιες φορές με οδηγούσε το ένστικτό μου.

MC: Κι αν δεν είχες ασχοληθεί με το τραγούδι; Αρχαιολόγος θα ήσουν;
Ελ. Π.: (γελάει) Κάτι τέτοιο... Αν είχα περάσει γιατί όχι! Είχα δώσει και για "μουσικών σπουδών", αλλά δεν πέρασα για μισή μονάδα στο ένα από τα δύο ειδικά μαθήματα. Σίγουρα πάντως θα σπούδαζα ή κάτι σχετικό με μουσική ή κάτι με φιλοσοφική.

MC: Η διεθνής καριέρα που είναι και της μόδας σήμερα;
Ελ. Π.: Εγώ ακόμη δεν έχω κατορθώσει να κάνω τα πράγματα που θέλω εδώ, στην Ελλάδα. Πιστεύω γενικά πως είναι πολύ δύσκολο να κάνεις διεθνή καριέρα. Ειδικά όταν κάποιοι πάνε να απευθυνθούν στην Αμερικάνικη αγορά, πιστεύω πως κάνουν "όνειρα θερινής νυκτός"! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

MC: Και γιατί δεν γίνονται;
Ελ. Π.: Μα δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε κάτι το οποίο αντιγράφουμε. Είναι πολύ μπροστά η μουσική, μα και η σχετική τεχνολογία στην Αμερική. Ίσως τα πράγματα είναι πιο εύκολα στην Ευρώπη.

MC: Σε λίγο καιρό θα έχουμε και Eurovision. Στον ελληνικό τελικό που θα διεξαχθεί στο τέλος του μήνα, συμμετέχουν και γνωστά ονόματα του χώρου. Έστω και χωρίς να έχεις ακούσει τα τραγούδια, πιστεύεις πως κάποιος από τους συμμετέχοντες θα μπορούσε να κινηθεί καλύτερα στη σκηνή της Λετονίας που διοργανώνει την φετινή εκδήλωση;
Ελ. Π.: Έχουμε πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες. Η Eurovision όμως σαν θεσμός, τουλάχιστον όπως έγινε πέρσι στη χώρα μας ο τοπικός τελικός, ήταν "χάλια". Προσωπικά δεν θα πήγαινα ποτέ. Είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει. Αν βέβαια κατορθώσεις να ξεχωρίσεις στον διεθνή τελικό είναι κάτι σημαντικό, σου δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσεις μια διαφορετική καριέρα. Με όλα αυτά όμως που γίνονται εδώ στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να κάνεις κάτι καλό. Εδώ μας αρέσει όταν βλέπουμε τον άλλο να μη πηγαίνει καλά. Κανείς δεν χαίρεται με την επιτυχία σου. Δεν θα ήθελα πέρσι να είμαι στη θέση του Μιχάλη Ρακιντζή. Ήταν πολύ δυσάρεστο το κλίμα...

MC: Οι σχέσεις σου με το Internet;
Ελ. Π.: Είναι εντελώς τυπικές για την ώρα! Μπαίνω στο Internet μόνο για μουσική ενημέρωση και για ...μόδα! (γέλια)

MC: Είναι ένας κόσμος ψεύτικος το Internet;
Ελ. Π.: Είναι ένας κόσμος διαφορετικός. Τώρα ψεύτικος είναι, αληθινός είναι... Γιατί, ποιος μας λέει ότι ο κόσμος που ζούμε είναι αληθινός! Είναι όμως ενδιαφέρον το Internet. Μπορείς να βρεις τα πάντα. Απλώς δεν πολυασχολούμαι... Δεν έχω "κολλήσει" όπως λέμε με το Internet!

Η ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ
ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΤΟΥ
MUSIC CORNER

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Γυάλινο Μουσικό Θέατρο".
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.