Τα Κίτρινα Ποδήλατα στο Μusic Corner...

Music Corner: Να γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και να μιλήσουμε για τη δημιουργία του συγκροτήματος;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Με το Γιώργο παίζαμε μουσική πολύ πριν μπούμε στη δισκογραφία. Τότε ήμασταν σε ένα γκρουπάκι με φίλους και παίζαμε σε κάποια συνοικιακά μαγαζιά.
Γιώργος Παντελιάς: Το ένα ήταν κοντά στην περιοχή μας, στο Χαϊδάρι και το άλλο στη Μεταμόρφωση.
Α.Π.: Και κάποια στιγμή ήρθε και η πρόταση από την ΜΒΙ.
Γ.Π.: Μετά από 3 χρόνια που παίζαμε εκεί, είχαμε δημιουργήσει ένα καλό κλίμα, κάναμε ένα πρόγραμμα που διαρκούσε 3 - 3,5 ώρες, με διάφορες διασκευές, έντεχνα τραγούδια ροκ, και να φανταστείς ότι είχε δημιουργηθεί μια κατάσταση τέτοια, που για να έρθεις να μας δεις έπρεπε να κλείσεις τραπέζι 10-15 ημέρες πριν! Αυτό ήταν κάτι που έγινε σιγά - σιγά. Κάποια στιγμή λοιπόν, αυτό έφτασε στα αυτιά υπευθύνων της εταιρείας και τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Τότε λεγόμασταν "Ανάδυσοι".
Α.Π.: Δεν είχαμε σκεφτεί να κάνουμε κάποιο βήμα στη δισκογραφία. Απλά ήρθε η πρόταση από τη δισκογραφική εταιρεία, είχαμε το υλικό και ξεκινήσαμε.
Γ.Π.: Το υλικό που είχαμε, το φυλάγαμε για εμάς, δεν το παίζαμε στις live εμφανίσεις. Δεν φανταζόμασταν ότι μπορεί να ενδιαφέρει κάποιον που έρχεται να ακούσει μουσική να ακούσει και τα δικά μας τραγούδια. Όταν λοιπόν μας ρωτήσανε αν υπάρχει υλικό, απαντήσαμε ναι, αν και αμφιβάλλαμε λίγο στην αρχή, γιατί είχαμε ακούσει διάφορα για το χώρο, ότι είναι δύσκολος. Εγώ μάλιστα εκείνο το καιρό ήμουν ακόμη στο Πανεπιστήμιο και ο Αλέξανδρος ήταν ακόμη στο σχολείο, οπότε είχαμε και εμείς τους ενδοιασμούς μας αν θα τα καταφέρουμε. Σίγουρα όμως, ήταν μια ευκαιρία που όλοι όσοι ασχολούνται με τη μουσική την επιζητούν. Την εκμεταλλευτήκαμε λοιπόν και να 'μαστε μετά από 3 χρόνια, έχοντας 3 δίσκους στο ενεργητικό μας. Το όνομα "Κίτρινα Ποδήλατα" βγήκε το 2002, όταν ήμασταν έτοιμοι για την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά.

M.C.: Γιατί δεν χρησιμοποιήσατε τα δικά σας ονόματα (Γιώργος και Αλέξανδρος Παντελιάς) και δώσατε στο συγκρότημα το όνομα "Κίτρινα Ποδήλατα";
Α.Π.: Γενικά μας αρέσει η ιδέα του group. Τα παιδιά που δουλεύαμε μαζί προτού μπούμε στη δισκογραφία, δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν λόγω κάποιων υποχρεώσεων.
Γ.Π.: Ήταν παιδιά που δεν ασχολιόντουσαν επαγγελματικά με τη μουσική. Έπαιζαν όποτε είχαν ελεύθερο χρόνο, παράλληλα άλλοι είχαν σχολές, είχαν τις δουλειές τους. Για εμάς όμως, η μουσική ήταν αυτό που θέλαμε να ακολουθήσουμε. Στίχους και μουσική γράφαμε μόνοι μας, και γνωρίζαμε καλά ότι είναι ένας χώρος που θέλει αρκετή δουλειά και αφοσίωση και από τη στιγμή που θα λέγαμε το "ναι" στο κάλεσμα της δισκογραφίας θα έπρεπε και να το υπηρετήσουμε σωστά.
Από κει και πέρα, δεν χρησιμοποιήσαμε τα ονόματά μας, γιατί όπως είπε και ο Αλέξανδρος μας αρέσει περισσότερο η ιδέα του group. Το "ποδήλατα" το σκεφτήκαμε ως ένα μέσο που μπορείς να πας κάπου χαλαρά, χωρίς να βιαστείς. Επειδή λοιπόν θέλαμε να μπούμε στο χώρο αυτό ήρεμα, χωρίς να βιαστούμε και να φτάσουμε εκεί που ονειρευόμαστε και εκεί που θα θελήσει ο κόσμος να φτάσουμε, φανταστήκαμε την πορεία μας σαν μια χαλαρή βόλτα με ένα ποδήλατο, άλλες φορές με ήλιο, άλλες με βροχή, άλλοτε εύκολη και άλλοτε δύσκολη. Είναι κάτι που το σκεφτήκαμε νοσταλγώντας και τα παιδικά μας χρόνια, που κάναμε βόλτα με το ποδήλατο ανέμελοι. Είπαμε να τους δώσουμε και ένα χρώμα, τα βάψαμε λοιπόν "κίτρινα" και να 'μαστε!

M.C.: Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
Α.Π.: Ξεκινήσαμε από πάρα πολύ μικροί. Ο Γιώργος ξεκίνησε να παίζει κλασσική κιθάρα από την ηλικία των 5 ετών, όταν εγώ ακόμη δεν είχα γεννηθεί. Αργότερα όταν έφτασα και εγώ στην ίδια περίπου ηλικία, βλέποντας και τον Γιώργο να παίζει μουσική, άρχισα και εγώ.
Γ.Π.: Ήταν προτροπή των δικών μας κυρίως. Επειδή και εκείνοι αγαπούσαν τη μουσική και ήθελαν να ασχοληθούν, αλλά δεν το κατάφεραν, μας έπεισαν ότι η μουσική σίγουρα θα μας βοηθήσει στη ζωή μας και έτσι αρχίσαμε τα μαθήματα. Φυσικά, τότε δεν είχαμε στο μυαλό μας τη δισκογραφία. Αλλά και στις προσωπικές μας στιγμές πάντα η μουσική είναι αυτή που μας χαλαρώνει. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας έτσι και αλλιώς.

M.C.: Τι είδους ακούσματα είχατε από την παιδική σας ηλικία και συνεχίζετε να έχετε μέχρι σήμερα;
Α.Π.: Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η disco, λόγω του ότι άκουγε πάρα πολύ ο Γιώργος και επηρεάστηκα! Επίσης μου αρέσει πολύ και η ξένη μουσική σκηνή, ροκ, ποπ, η ηλεκτρονική μουσική, καθώς και ακούσματα από την ελληνική σκηνή που άκουγε ο Γιώργος.
Γ.Π.: Εγώ μεγάλωσα με ότι ακουγόταν στο σπίτι εκείνη την εποχή. Λαϊκά, ρεμπέτικα, Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Διονυσίου, Αλεξίου, Πάριο, Χατζή. Στη συνέχεια, στην ηλικία των 10-12 ετών, άρχισα να κάνω τις επιλογές μου. Μου άρεσε πολύ η disco της δεκαετίας του '80, συγκροτήματα όπως οι Queen, οι Deep Purple, βασικά ροκ, χωρίς όμως να απομακρύνομαι από την ελληνική μουσική σκηνή. Γενικά, ακούμε τα πάντα, σε συνδυασμό βέβαια με το κλασσικό άκουσμα που πήραμε από το ωδείο σπουδάζοντας μουσική, καθώς και από την προτροπή πολλών ανθρώπων που άκουγαν καλή μουσική.

M.C.: Η δισκογραφία πως μπήκε στη ζωή σας, όχι μόνο ως επαγγελματικός στόχος, αλλά και σαν σκέψη;
Γ.Π.: Ξεκίνησε σαν ένα τεστ, σαν μια δοκιμή αν μπορούμε να σταθούμε σ' αυτό το χώρο. Θέλαμε να δούμε με την πρώτη μας προσπάθεια αν υπάρχει λόγος ύπαρξης αυτού του συγκροτήματος .
Α.Π.: Κατά κάποιο τρόπο, είναι ένας τρόπος δημοσιοποίησης του τραγουδιού, που θα το κρίνει ο κόσμος, θα το ακούσει στο ραδιόφωνο και πολλές φορές μπορεί να αγοράσει και το cd.
Γ.Π.: Η δισκογραφία για εμάς δεν ήταν όνειρο ζωής. Σίγουρα, κάποιος που ασχολείται με τη μουσική, έχει ως στόχο κάποια στιγμή να του δοθεί η ευκαιρία να περάσει η δουλειά του στο κοινό. Για μας δεν ήταν αυτός ο πρωταρχικός στόχος, γι αυτό άλλωστε είχαμε και τις σπουδές μας.
Α.Π.: Είναι όμως μια επιβράβευση. Ότι όλα αυτά που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε εμείς, ενδιαφέρουν και άλλους ανθρώπους.
Γ.Π.: Το καλό είναι ότι μπήκαμε με έναν ήρεμο και χαλαρό τρόπο στη δισκογραφία, και είπαμε πως αν ο κόσμος μας δεχτεί, τότε και εμείς με τη σειρά μας θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Αν δεν υπήρχε το ενδιαφέρον του κόσμου, τότε σίγουρα θα αποχωρούσαμε με τον ίδιο τρόπο που εισβάλλαμε σε αυτό το χώρο. Αλλά Δόξα τω Θεώ, τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Σίγουρα ένας δίσκος είναι το πρώτο βήμα, είναι η αρχή που πρέπει να αποδείξεις πολλά, τα live όμως είναι που μας γεμίζουν και μας κάνουν να ανυπομονούμε για το πότε θα έρθει η στιγμή που θα έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο.

M.C.: Εδώ και λίγο καιρό, κυκλοφόρησε η τρίτη σας δισκογραφική δουλειά, με τίτλο "Τα λόγια είναι δρόμοι". Να μιλήσουμε λίγο για αυτό το cd;
Α.Π.: Είναι κομμάτια σε στίχους και μουσική του Γιώργου και δικά μου, κομμάτια που πέρασαν μέσα από το φίλτρο των ζωντανών εμφανίσεων με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μπορούμε να πούμε μάλιστα ότι το cd έχει τη "διάθεση" ενός live.
Γ.Π.: Έχει την ενέργεια που πήραμε από τον κόσμο, η οποία μας έδωσε δύναμη και έμπνευση για να ενορχηστρώσουμε την τρίτη μας αυτή δισκογραφική δουλειά.
Α.Π.: Να πούμε επίσης ότι σε αυτό το δίσκο, είχαμε την τιμή να συνεργαστούμε με 2 σπουδαίους ανθρώπους. Το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο οποίος μας βοήθησε στην επιμέλεια του cd και με την εμπειρία του κατάφερε να μας κάνει να βγάλουμε στο studio περισσότερα πράγματα από αυτά που μπορούσαμε να φανταστούμε, σεβάστηκε τη δουλειά μας και μας μετέφερε τη θετική του ενέργεια, η οποία έδωσε καλύτερο αποτέλεσμα σε αυτό που είχαμε φανταστεί.

M.C.: Άλλωστε, είναι και λίγο παράλληλη η μουσική σας με αυτή του Λαυρέντη.
Γ.Π. : Σίγουρα, αυτό ήταν κάτι που το είδαμε και εμείς οι ίδιοι από την αρχή, αλλιώς δεν θα δουλεύαμε μαζί. Η συνεργασία με τον Λαυρέντη ήταν πολύτιμη και έχουμε τη χαρά να συνεχιστεί και σε επίπεδο συναυλιών. Και βέβαια η δεύτερη πολύτιμή μας συνεργασία, ήταν ένα ντουέτο με την Γλυκερία. Τα λόγια νομίζω είναι πολύ λίγα για την Γλυκερία, η οποία στο studio ήταν ένας "χείμαρρος". Όταν άκουσα το τραγούδι να παίρνει μορφή μέσα από τη φωνή της και τελείωσε το πρώτο στάδιο της ηχογράφησης, η Γλυκερία μας ρώτησε πως ήταν σαν αποτέλεσμα. Ομολογώ πως δεν μπορούσα να απαντήσω, είδα το τραγούδι να αλλάζει και να παίρνει το δικό της ύφος. Η Γλυκερία είναι ένας άνθρωπος, που έχει τόσα καλά στοιχεία επάνω του, τόσα όσα χρειάζεται κάποιος για να είναι αυθεντικός. Την ευχαριστούμε πολύ. Τώρα όσον αφορά το υπόλοιπο team του δίσκου, ήταν πολύ καλό. Η ηχογράφηση έγινε στο studio Sierra, έχοντας ηχολήπτη τον Άκη Γκολφίδη, ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και μας άρεσε πολύ που αγάπησε τη δουλειά μας από την αρχή και με τη σειρά του έδωσε και αυτός το δικό του στίγμα. Γενικά είναι ένας δίσκος, για τον οποίο έχουμε δουλέψει πολύ, δουλεύαμε επί ένα χρόνο τα τραγούδια για να έρθει η στιγμή που θα πάρουν την τελική τους μορφή.

M.C.: Η συνεργασία με το Λαυρέντη και τη Γλυκερία πως προέκυψαν;
Γ.Π.: Με το Λαυρέντη προέκυψαν λόγω συναυλιών από την προηγούμενη χρονιά.
Α.Π.: Ο Λαυρέντης μας άκουσε όταν ακόμη ετοιμάζαμε τις πρώτες μορφές των κομματιών, του άρεσαν πάρα πολύ και μέσα από κάποιες συμβουλές αρχικά, ήρθε η ιδέα να μας βοηθήσει στο studio στην επιμέλεια παραγωγής και ήταν κάτι το οποίο δέχτηκε με μεγάλη χαρά.
Γ.Π.: Όσον αφορά τη συμμετοχή της Γλυκερίας, εμείς, ότι συμμετοχή αποφασίζουμε να προσθέσουμε στο cd, θέλουμε να είναι κάτι πολύ καλό και το ψάχνουμε λίγο. Θέλουμε να είναι ένας άνθρωπος που εκτιμούμε και ονειρευόμαστε να συνεργαστούμε μαζί του. Έτσι πέρυσι ήρθαμε σε επαφή με τον Ορφέα Περίδη, που εκτιμούμε και θαυμάζουμε, και δεν φανταζόμασταν ότι θα συνεργαζόμασταν ποτέ μαζί του τόσο σε επίπεδο δίσκου όσο και σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων το χειμώνα που μας πέρασε. Έτσι και τώρα θέλαμε μια αυθεντική και διαχρονική φωνή, η οποία καλείται να τραγουδήσει ένα άλλο είδος από το δικό της, έχοντας βέβαια πάντα την αρμονία που χρειάζεται. Στην αρχή θεωρήσαμε λίγο τολμηρό ένα ντουέτο με τη Γλυκερία, αλλά είναι ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτός σε νέες προτάσεις και αυτό φαίνεται και από τα δισκογραφικά της βήματα, δεν στέκεται σε στεγανά και είναι πάντα στο επίκεντρο.

M.C.: Ποιο ακριβώς είναι το είδος της μουσικής που θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκπροσωπείτε;
Α.Π.: Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Έχουμε στοιχεία ποπ, ροκ , αλλά και ηλεκτρονικούς ήχους. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το περιγράψεις με μία λέξη.
Γ.Π.: Εμείς είμαστε εντελώς αντίθετοι στις λεγόμενες ταμπέλες. Για παράδειγμα, κάποιοι μας χαρακτήρισαν ροκ. Θεωρώ πως είναι μια βαριά λέξη αυτή. Οτιδήποτε πλησιάζει το ροκ δεν σημαίνει ότι είναι και ροκ. Σύμφωνα με τα ακούσματα που είχαμε αλλά και συνεχίζουμε να έχουμε, προσπαθούμε να πλησιάσουμε τη ροκ σκηνή χωρίς να είμαστε ροκ. Μάλλον είμαστε ποπ - ροκ συγκρότημα. Στο cd, μπορείς να ακούσεις ένα τραγούδι έντεχνο, ένα με κιθάρα και κρουστό, αλλά και ένα καθαρά ηλεκτρικό. Μ' αρέσει η πολυμορφία και οι διαφορετικοί ήχοι. Σ' αυτό το χώρο, έχουμε αποφασίσει να είμαστε χωρίς παρωπίδες και στεγανά, χωρίς βέβαια να απορρίπτουμε κάποιον ο οποίος ακολουθεί ένα συγκεκριμένο ύφος στο cd του.

M.C.: Θεωρείτε ότι το κοινό δύσκολα εμπιστεύεται ένα τέτοιο είδος;
Γ.Π.: Στην Ελλάδα ναι ...αλλά όταν το εμπιστευτεί είναι πολύ ουσιαστική η σχέση!

M.C.: Η εμπορικότητα και η πειρατεία που κυριαρχούν αυτή την εποχή στη δισκογραφία, δεν είναι κάτι που σας φοβίζει, μια και το cd σας δεν είναι από τα λεγόμενα "cd της πίστας";
Γ.Π.: Όχι δεν μας φοβίζει καθόλου, και θα στο επιχειρηματολογήσω αυτό με 2 λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δεν βιαζόμαστε, δεν μας αρέσει η λεγόμενη "φωτοβολίδα". Τον απολογισμό μας θα τον κάνουμε σε κάποια χρόνια, που θα κρίνουμε ότι πρέπει να γυρίσουμε λίγο πίσω και να δούμε αν έχουμε αφήσει κάτι. Η εμπορικότητα δεν μας αγγίζει, θέλουμε η μουσική μας να αποκτήσει μια διαχρονικότητα. Από την άλλη, παίζει ρόλο και το είδος του τραγουδιού που υπηρετούμε. Ξέρουμε εκ των προτέρων ότι είναι δύσκολο, αλλά είμαστε κοντά ο ένας στον άλλο και έχουμε την τιμή να μας έχει δεχτεί ο ίδιος ο κόσμος. Για μας είναι πολύ σπουδαίο, ότι έχουμε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα και υπάρχουν άνθρωποι στο χώρο που λένε πολύ καλά λόγια για εμάς, μας έχουν αγκαλιάσει και μας βάζουν στο δρόμο τους. Δε νομίζω ότι ένας δίσκος αν δεν γίνει χρυσός ή πλατινένιος, θα μειώσει την επαφή σου με τον κόσμο, αντιθέτως εάν γίνει γρήγορα μπορεί να σε βγάλει και από το δρόμο σου. Εμένα θα με τρόμαζε πολύ ένα τέτοιου είδους "μπαμ", που μετά θα έπρεπε να βρεις τρόπο να το υπερασπιστείς. Όσον αφορά την πειρατεία, εμάς μας ενοχλεί στο επίπεδο του ότι δεν πληρώνονται κάποιοι άνθρωποι που έχουν καταθέσει την ψυχή τους στη δισκογραφία.

M.C.: Τώρα τελευταία βλέπουμε συχνά group να αποτελούνται από αδέλφια. Η συνύπαρξη θεωρείται εύκολη ή δύσκολη;
Α.Π.: Η συνύπαρξη είναι εύκολη. Οι αντιθέσεις που υπάρχουν είναι σε όλους τους τομείς εκτός της μουσικής! Όταν δουλεύουμε η χημεία μας είναι πολύ καλή. Σίγουρα μπορεί να έχουμε διαφορετικές απόψεις κάποιες στιγμές, αλλά ποτέ δεν είμαστε κάθετοι σε αυτό. Δεχόμαστε ο ένας τη γνώμη του άλλου και αυτό μας βγαίνει σε καλό.
Γ.Π.: Επιζητούμε πάντα ο ένας τη γνώμη του άλλου. Ξέρεις πολλές φορές αυτό είναι άσχημο. Υπάρχει πολύ καλή και στενή σχέση μεταξύ μας, και όταν ένας τρίτος - σε επίπεδο δισκογραφίας πάντα - μπει ανάμεσά μας, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί εμείς έχουμε βρει μεταξύ μας έναν τρόπο επικοινωνίας και δύσκολα θα βγούμε από αυτόν. Δεν δεχόμαστε εύκολα τη γνώμη κάποιου άλλου.

M.C.: Έχετε σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να αυξήσετε τα μέλη του group;
Α.Π.: Δεν έχουμε άλλα αδέλφια... (γέλια).
Γ.Π.: Όχι, γιατί αυτό που κάνουμε θεωρούμε ότι το κάνουμε συνειδητά και είναι κάτι που μας γεμίζει. Δύσκολα θα βάζαμε άλλο άτομο στο συγκρότημα.

M.C.: Να επιστρέψουμε λίγο στα δισκογραφικά δρώμενα και να σας ρωτήσω, αν ήταν δική σας επιθυμία και το τρίτο σας cd να είναι σε στίχους και μουσική δικούς σας;
Α.Π.: Θα φανεί λίγο εγωιστικό, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να βλέπουμε να παίρνει μορφή κάποιο κομμάτι που έχουμε γράψει εμείς οι ίδιοι. Κάποια στιγμή θα θέλαμε να μελοποιήσουμε στίχους ή να ντύσουμε κάποιους στίχους τρίτων με τη μουσική μας.
Γ.Π.: Πολλές φορές, στις ζωντανές εμφανίσεις έρχονται παιδιά και μας δίνουν στίχους. Αυτό είναι πολύ τιμητικό για εμάς και θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να τους ευχαριστήσουμε πολύ για αυτό. Είναι πολύ σημαντικό το ότι μας εμπιστεύονται και τους αρέσει αυτό που κάνουμε. Το πιο δύσκολο στη δημιουργία ενός δίσκου, είναι η επιλογή των κομματιών. Υπάρχουν πολλά τραγούδια που είναι στο συρτάρι, περιμένοντας τη σειρά τους και αισθανόμαστε ότι κάποια τα αδικούμε, όταν αφήνουμε το χρόνο να περνάει και δεν τα χρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα, σε αυτό το cd από τα 30 τραγούδια επιλέχτηκαν τα 14. Επειδή λοιπόν υπάρχει υλικό, δεν έχει χρειαστεί να πάρουμε κάτι άλλο ή να βρούμε κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη έχουμε και περιμένει να ηχογραφηθεί. Είμαστε σε ένα επίπεδο που δεν συνθέτουμε κομμάτια έτσι για να λέμε ότι κάτι κάναμε. Κάθε τραγούδι είναι στιγμή από τη ζωή μας, από εμπειρίες που έχουμε ή που θα θέλαμε να είχαμε.

M.C.: Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας;
Γ.Π.: Οτιδήποτε μας δημιουργεί συναίσθημα, καλό ή κακό. Από έναν έρωτα, μέχρι κάτι που θα δεις όταν είσαι στην κίνηση με το αυτοκίνητο.

M.C.: Σχέδια για το καλοκαίρι υπάρχουν;
Α.Π.: Ξεκινάμε συναυλίες με το Λαυρέντη, ο οποίος για δεύτερη χρονιά μας έκανε την τιμή να είμαστε μαζί του. Επίσης, ετοιμάζουμε ένα soundtrack μιας κινηματογραφικής ταινίας μεγάλου μήκους για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ήταν μια δυνατή πρόκληση για εμάς και πιστεύουμε πως το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.
Γ.Π.: Ήταν μέσα στα σχέδιά μας κάτι τέτοιο. Λατρεύουμε τον κινηματογράφο. Αν υπήρχε χρόνος να πηγαίνουμε 7 ημέρες την εβδομάδα, θα το κάναμε!

M.C.: Θα ντύνατε με τη μουσική σας ακόμη και ένα σήριαλ;
Γ.Π.: Νομίζω ότι ναι, θα το κάναμε. Η δύναμη της τηλεόρασης είναι μεγάλη, αλλά μας αρέσει περισσότερο ο κινηματογράφος. Όταν πηγαίνουμε να δούμε κάποια ταινία, με τον ίδιο τρόπο που την παρακολουθούμε, ακούμε και τη μουσική της επένδυση.

M.C.: Η ταινία θα είναι με γνωστούς ηθοποιούς;
Γ.Π. : Όχι, και αυτό είναι που μας άρεσε περισσότερο. Είναι μια νέα προσπάθεια, που γίνεται με πολύ θέληση, και γνωρίζουμε όλοι μας καλά, πως εάν πετύχει, η ευχαρίστηση είναι πολύ μεγαλύτερη, γιατί έχεις πάρει όλο τον "δρόμο" από την αρχή.

M.C.: Με το internet πώς τα πάτε; Ασχολείστε καθόλου;
Α.Π.: Εγώ μπαίνω πολύ σπάνια.
Γ.Π.: Εγώ δεν μπαίνω σχεδόν ποτέ! Το internet μ' αρέσει ως πληροφορία. Μόνο. Ως μέσο επικοινωνίας το θεωρώ πολύ απρόσωπο και όσο δεν το έχουμε ανάγκη, δεν θα το βάλουμε στη ζωή μας.

M.C.: Να αλλάξουμε εντελώς κλίμα και να ρωτήσω, ποια η γνώμη σας για το διαγωνισμό της Eurovision και πως κρίνετε τα φετινά αποτελέσματα;
Γ.Π.: Η γνώμη μου για αυτό το διαγωνισμό είναι πολύ συγκεκριμένη. Η Eurovision είναι μια συνάντηση λαών, οι οποίοι δείχνουν τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους. Φέτος, η Τουρκία πήγε με ένα τραγούδι που στηριζόταν σε στοιχεία του πολιτισμού της. Εμείς προσπαθούμε να βρούμε ένα τρόπο να συγκινήσουμε τις Δυτικές χώρες. Μπορεί η Μαντώ να έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση, αλλά το τραγούδι δεν παύει να ήταν εντελώς αμερικάνικο. Θα προτιμούσα ένα ζεϊμπέκικο ή ένα διασκευασμένο ηπειρώτικο, θα μ' άρεσε να ήμασταν πιο αυθεντικοί...

M.C.: Ποιοι είναι οι στόχοι σας από δω και πέρα; Πώς κρίνεται την μουσική σας πορεία;
Α.Π.: Αυτό που κάνουμε με το Γιώργο, είναι κάτι που πιστεύουμε και αγαπάμε πολύ. Κακά τα ψέματα, η πορεία μας είναι λίγο καλύτερη από αυτή που είχαμε φανταστεί. Μακρυπρόθεσμους στόχους γενικά δεν κάνουμε. Θα ήθελα κάποια στιγμή, αυτό που κάνουμε, το οποίο σεβόμαστε και αγαπάμε, να αγγίξει όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται.
Γ.Π.: Εφόσον η μουσική είναι αυτή που επιλέξαμε να υπηρετήσουμε και να αφοσιωθούμε, αν μη τι άλλο, πρέπει να βγάλουμε ασπροπρόσωπους και όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν. Είμαστε άνθρωποι θετικοί, δεν βιαζόμαστε και σίγουρα ο χρόνος και ο κόσμος θα είναι αυτοί που θα δείξουν αν η πορεία μας θα συνεχίσει να είναι ανοδική...

M.C.: Να σας ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σας και να σας ευχηθώ πολλές επιτυχίες σε ότι και αν επιλέξετε να κάνετε από δω και πέρα.
Γ. και Α.Π.: Εμείς να σας ευχαριστήσουμε πολύ, για τη δεύτερη φορά που μας φιλοξενήσατε στο ηλεκτρονικό περιοδικό σας.

BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.