Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Κρήτη και σε ηλικία 13 ετών γνώρισε την Κρητική λύρα, ο ήχος της οποίας πραγματικά τον μάγεψε! Όνειρό του ήταν να μπορέσει να μεταφέρει την λύρα από τον καθαρά παραδοσιακό της χώρο, σε χώρους όπως αυτός στον οποίο κινείται η μουσική του Νίκου Πορτοκάλογλου! Γι' αυτό άλλωστε και εγκατέλειψε τις σπουδές του, παρά τις έντονες αντιδράσεις των γονιών του. Μεγάλη η δύναμη της βιολόλυρας βλέπετε! Είναι ο καλλιτέχνης που θέλει να κινείται με το ένα πόδι στην παραδοσιακή μουσική και με το άλλο στις επιρροές του σήμερα. Και το καταφέρνει με ιδιαίτερη μαεστρία! Ακόμη κι αν δεν τον γνωρίζετε, σίγουρα θα έχετε διακρίνει τον ήχο της βιολόλυράς του σε κομμάτια όπως "Το Χαμογελό σου", "Στης εκκλησιάς την πόρτα", "Μοίρα μου έγινες" ή το "Τι Λείπει"... Ο λόγος βέβαια για τον Μάνο Πυροβολάκη τον οποίο με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης δισκογραφικής του δουλειάς σε solo καριέρα, χωρίς τα "Κινούμενα Σχέδια", με τίτλο "Όλα για Όλα", συναντήσαμε στο γνώριμο στέκι μας για καφέ και κουβεντούλα, στο Πάρκο Ελευθερίας. Πολύ προσγειωμένος αλλά και αισιόδοξος άνθρωπος, μας μίλησε για ..."όλα για όλα" γύρω από την μουσική και όχι μόνο. Μας έγραψε μάλιστα και μαντινάδα!

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper" με τη "μαντινάδα" του Μάνου Πυροβολάκη, σε ανάλυση 800Χ600 ή 1024Χ768 Artwork: MC Team

Music Corner: Μάνο, από τα όσα λίγα γνωρίζω για σένα, γεννήθηκες στην Αθήνα αλλά κατάγεσαι από την Κρήτη και σε ηλικία 13 ετών είχες την πρώτη σου επαφή με την κρητική λύρα. Αυτό έγινε μετά από δική σου επιθυμία να γνωρίσεις το ιδιαίτερο αυτό παραδοσιακό μουσικό όργανο ή σε παρότρυναν οι γονείς σου να το κάνεις;
Μάνος Πυροβολάκης: Ναι! Με πήγαν οι γονείς μου με το ζόρι!!(γέλια) Όχι, όχι, ψέμα είναι αυτό!! Πραγματικά γούσταρα πολύ να μάθω λύρα. Κάποιο ρόλο σε αυτό μπορεί να έπαιξε και το γεγονός ότι εκείνη την εποχή είχα ξεκινήσει να μαθαίνω κρητικούς χορούς σε έναν Παραδοσιακό Σύλλογο στους Αγίους Αναργύρους όπου μέναμε τότε. Ο πατέρας της δασκάλας μας ήταν λυράρης και κάθε φορά χορεύαμε με ζωντανή κρητική μουσική. Με μάγεψε πολύ αυτό το μουσικό όργανο και είπα θέλω να μάθω κι εγώ λύρα... Ταυτόχρονα άκουγα ...Iron Maiden! Ήμουν ...παράξενο παιδί από μικρός! (γέλια)

M.C.: Έχεις εκπροσωπήσει την Κρητική Παραδοσιακή μουσική στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Φολκλορικής μουσικής στην Ιαπωνία. Μίλησέ μου γι' αυτήν την εμπειρία σου. Πως είναι να παίζεις μαντινάδες και πεντοζάλη σε ένα κοινό με εντελώς διαφορετική κουλτούρα;
Μ.Π.: Ήταν αναμφίβολα μια μεγάλη πρόκληση για μένα. Το να παίζεις την μουσική σου για ένα κοινό στο οποίο ουσιαστικά απευθύνεσαι, είναι πολύ ωραίο αλλά είναι και το προφανές. Το μεγάλο στοίχημα το κερδίζεις, όταν παίζεις μπροστά σε ένα κοινό που δεν γνωρίζει καθόλου αυτού του είδους την μουσική, που την ακούει για πρώτη φορά! Από τις αντιδράσεις τους καταλαβαίνεις εάν αποδέχονται ή όχι αυτό το οποίο ακούνε. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα για τον ίδιο τον καλλιτέχνη.

M.C.: Η μουσική όπως φαίνεται δεν έχει σύνορα. Το να κάνει όμως κάποιος καριέρα στο εξωτερικό είναι ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Θα επιδίωκες ποτέ κάτι τέτοιο;
Μ.Π.: Μα ήδη έχω γίνει διάσημος στο εξωτερικό (γέλια)! Το έχω σκεφθεί ναι, θα ήθελα να ακουστεί η μουσική μου στο εξωτερικό, χωρίς όμως να έχω και κάποια ιδιαίτερη εμμονή γύρω από αυτό. Εάν τύχαινε και έβρισκα κάποια φόρμουλα και έφτιαχνα ένα τραγούδι το οποίο θα ένοιωθα ότι μπορεί να απευθυνθεί και στο κοινό του εξωτερικού, θα το έκανα demo και θα το έστελνα σε κάποιες εταιρείες εκεί. Έτσι απλά...

M.C.: Τόσο απλά; Οι καλές δημόσιες σχέσεις δεν είναι ένας καθοριστικός παράγοντας ειδικά για την προώθηση μιας δουλειάς στο εξωτερικό;
Μ.Π.: Παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο τελικά; Δεν νομίζω ότι είμαι και ο πιο ταλαντούχος άνθρωπος σε αυτό που λέγεται δημόσιες σχέσεις. Θέλω και πρέπει να ασχολούμαι πολύ με αυτό που κάνω, δηλαδή με την ουσία της δουλειάς μου. Είναι προτιμότερο να κάτσω σπίτι μου να γράψω στίχους, να δουλέψω με την λύρα και την φωνή μου, οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν μου μένει και πολύς χρόνος για να πάω σε ένα πάρτι μόνο και μόνο για να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους και να κάνω δημόσιες σχέσεις. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό! Δεν νομίζω όμως ότι τελικά οι καλές δημόσιες σχέσεις είναι τόσο αναγκαίες, ειδικά για το είδος μουσικής που κάνω εγώ. Ούτε είναι τόσο αναγκαίο να δίνω συνεχώς συνεντεύξεις, να τρέχω να εμφανίζομαι παντού και να απαντώ επί παντός επιστητού για να έχω περισσότερη δημοσιότητα. Δεν με αφορά κάτι τέτοιο. Επειδή έκανα έναν δίσκο, δεν σημαίνει ότι ξαφνικά πρέπει να απαντώ για ότι γίνεται στον Πλανήτη Γη. Αισθάνομαι πως οτιδήποτε θέλω να κάνω πρέπει να το κάνω μέσα από τους δίσκους και τα τραγούδια μου.

M.C.: Το πέρασμα από την παραδοσιακή μουσική σε πιο σύγχρονα ακούσματα υπό την επιρροή της βιολόλυρας πώς έγινε;
Μ.Π.: Αυτό σε εμένα έγινε λίγο φυσικά. Όπως σου είπα από πολύ μικρή ηλικία έπαιζα λύρα και άκουγα όλους τους κρητικούς λυράρηδες που θαύμαζα και θαυμάζω και σήμερα όπως ο Ξυλούρης, γνωστός και αγαπητός σε όλους, αλλά και ονόματα όπως ο Μουντάκης, ο Κλάδος... Ταυτόχρονα άκουγα ότι και όλοι οι συμμαθητές μου στα Δυτικά Προάστια, κυρίως Hard Rock και δίσκους του Bruce Springsteen από τον μεγαλύτερο αδερφό μου. Οπότε αυτό το πάντρεμα μέσα μου ήρθε λίγο από μόνο του. Βέβαια σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ πρέπει να σου πω ο Γιάννης Στίγκας, πολύ καλός φίλος και συνεργάτης. Ο Γιάννης ήταν η ακριβώς αντίθετη πλευρά μου. Ένας τύπος που άκουγε μόνο ξένη και καθόλου ελληνική μουσική. Το πρώτο κομμάτι που δοκιμάσαμε να παίξουμε μαζί σπίτι μου ήταν το "Careless Whisper" του George Michael όπου εγώ έπαιζα με την λύρα το θέμα αυτό που παίζει το σαξόφωνο! Ο Γιάννης απ' την άλλη, δοκίμασε να παίξει στην κιθάρα με φιλοσοφία επηρεασμένη από τους Beatles στην αρμονία και στα ακόρντα, κάποια κρητικά παραδοσιακά κομμάτια. Έτσι ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί, αρχικά διασκευάζοντας ουσιαστικά τραγούδια προς την μία ή την άλλη πλευρά. Και στην συνέχεια, θελήσαμε να γράψουμε και κάποια δικά μας τραγούδια που να έχουν αυτή την "μυρωδιά". Ουσιαστικά θεωρούσαμε ότι ενώνουμε τους δύο αυτούς κόσμους. Κάπως έτσι προέκυψαν τα πρώτα κομμάτια για τα "Κινούμενα Σχέδια", το συγκρότημά μας...

M.C.: Μολονότι το ξεκίνημα με το group αυτό δεν ήταν κακό και καταφέρατε να δώσετε το προσωπικό σας στίγμα μουσικά, δεν κράτησε πολύ. Γιατί συνέβη αυτό;
Μ.Π.: Νομίζω είμαστε το group που διαλύθηκε εκ των έσω. Και ενώ το σύνηθες είναι ο τραγουδιστής να φεύγει για να κάνει solo καριέρα, σε εμάς τα πράγματα έγιναν αντίθετα! Κάποια στιγμή τα υπόλοιπα παιδιά του group είπαν ότι δεν θέλουν να συνεχίσουν, οπότε εγώ έμεινα μοιραία μόνος μου. Φαντάσου πόσο κακός ήμουν και τι τους έκανα που δεν άντεχαν άλλο! (γέλια). Ενώ στο studio "δέσαμε" πολύ μεταξύ μας, όπως φάνηκε δεν ταιριάξαμε πολύ σαν group κυρίως στα πλαίσια των live εμφανίσεων. Αυτό νομίζω ήταν το βασικό μας πρόβλημα ως συγκρότημα. Βέβαια, στην πορεία όπως αποδείχθηκε ο καθένας έκανε πολύ αξιόλογα πράγματα στον χώρο, όπως για παράδειγμα ο Χρήστος Σούμκα που κάνει εκπληκτικές ενορχηστρώσεις... Εξακολουθούμε να είμαστε πολύ καλοί φίλοι μεταξύ μας, συνεργαζόμαστε και κάνουμε πράγματα παρέα.

M.C.: Το πολύ ιδιαίτερο με εσένα είναι ότι έχεις γίνει γνωστός με κομμάτια τα οποία δεν ερμηνεύεις ο ίδιος όπως το "Μοίρα έγινες" ή το "Τι λείπει"... Μεγάλη τελικά η δύναμη της βιολόλυρας;
Μ.Π.: ...Ε! εντάξει η βιολόλυρα είναι από μόνη της ένα πολύ ξεχωριστό μουσικό όργανο. Τόσο ο ήχος της όσο και ο ιδιαίτερος τρόπος παιξίματος, δίνουν στα κομμάτια μια πολύ ιδιαίτερη χροιά. Και αυτό δεν το λέω διόλου υποτιμητικά για τα υπόλοιπα μουσικά όργανα. Ο ήχος της βιολόλυρας σε αυτό το στιλ μουσικής δεν είχε ξανακουστεί, έκανε εντύπωση! Επόμενο λοιπόν ήταν, εγώ ως ο οργανοπαίχτης αλλά και επειδή ήδη είχα κάνει μια πορεία ως τραγουδοποιός και τραγουδιστής με τα "Κινούμενα Σχέδια", να με ταυτίσουν με κάποια τραγούδια και να ακουστεί το όνομά μου ακόμη και για κομμάτια για τα οποία εγώ δεν είχα γράψει ούτε τον στίχο, ούτε την μουσική, ούτε τα είχα ερμηνεύσει.

M.C.: Η γνωριμία και συνεργασία με τον Νίκο Πορτοκάλογλου πως προέκυψε;
Μ.Π.: Η γνωριμία αυτή ήταν σταθμός για μένα! Πριν κάνουμε το συγκρότημα με τα "Κινούμενα Σχέδια" εγώ έπαιζα σε κρητικά γλέντια και πανηγύρια με μέτρια θα έλεγα επιτυχία. Το μεγάλο μου όνειρο ήταν να μπορέσω να μεταφέρω την λύρα από τον καθαρά παραδοσιακό της χώρο, σε χώρους όπως αυτός στον οποίο κινείται η μουσική του Νίκου Πορτοκάλογλου. Γούσταρα πάρα πολύ να συνεργαστώ με τον Νίκο. Εκτός απ' το ότι γίναμε πολύ καλοί φίλοι, πρέπει να πω ότι ο Νίκος πέρα από πάρα πολύ καλός τραγουδοποιός έχει και ένα άλλο στοιχείο που με αγγίζει. Είναι σπουδαίος κιθαρίστας. Με ενδιέφερε πολύ να παίζω και να τραγουδάω με κάποιον ο οποίος πέρα από καλός ερμηνευτής είναι και ωραίος μουσικός. Παίζει ένα μουσικό όργανο και το γνωρίζει καλά...
Η γνωριμία μας ξεκίνησε με το "Μπραζιλέρο". Ήθελαν να δοκιμάσουν να βάλουν λύρα σε κάποια κομμάτια. Εμένα με είχαν ακούσει από "Το Χαμόγελο σου" με τα "Κινούμενα Σχέδια". Με φωνάζουν, η πρόβα πρέπει να πω ότι πήγε πολύ καλά από την πρώτη κιόλας στιγμή, ταιριάξαμε μαζί και τελικά έφυγα έχοντας παίξει στον δίσκο σε έξι κομμάτια!

M.C.: "Όλα για όλα" ο τίτλος της καινούργιας σου δισκογραφικής δουλειάς. Η επιλογή του τίτλου ήταν απόφαση της τελευταίας στιγμής γιατί εμένα άλλον μου είχες πει ως επικρατέστερο.
Μ.Π.: Αυτή είναι η ..."ανωμαλία" και η ελευθερία που έχει η δουλειά μας και που ομολογώ ότι μου αρέσει πολύ. Πρέπει να σου πω ότι σε αυτόν τον δίσκο μέχρι την τελευταία στιγμή κάναμε αλλαγές σε κομμάτια, ενορχηστρώσεις, ακόμη και στον τίτλο. Υπάρχει η αίσθηση της τελευταίας στιγμής που πάντα έχει ένα δυνατό ενδιαφέρον.

M.C.: Ποιο θεωρείς ως το ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της δουλειάς;
Μ.Π.: ...Υπάρχει ένα κομμάτι, το "Κοπελιά", το ..."Χανιώτικο Eminem" όπως το αποκαλεί ο Κώστας Λειβαδάς το οποίο νομίζω είναι αρκετά extreme και ίσως είναι μια καινούργια πρόταση για την ελληνική μουσική.

M.C.: Ένα τέτοιο κομμάτι στα αφτιά ενός αυθεντικού Κρητικού οργανοπαίχτη δεν ακούγεται ως κάτι περίεργο, παράξενο;
Μ.Π.: Σίγουρα ακούγεται περίεργο και μπορεί να μην αρέσει κιόλας σε κάποιους. Εμένα αυτό το κομμάτι μου αρέσει, κυρίως γιατί έχει μια μαγκιά και μια αλητεία, με την καλή έννοια, από τον χώρο της ραπ μουσικής που υπάρχει και στην κρητική ιδιοσυγκρασία. Πρώτα απ' όλα είναι πολύ ανδρικό κομμάτι. Σαν θέμα μου θυμίζει πολύ, κάτι από βεντέτα και Κρήτη!

M.C.: Τι ομοιότητες μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα στην ραπ μουσική και τις κρητικές μαντινάδες;
Μ.Π.: Ο έμμετρος λόγος των Κρητικών, μπορεί να θεωρηθεί ραπ! Αποτελεί πολύ περισσότερο μουσική απαγγελία στίχων, παρά μια τραγουδιστική ερμηνεία... (μετά από μια μικρή ανάλυση μουσικολογικής φύσεως)... Αν παρατηρήσεις κάποιες παλιές ηχογραφήσεις από Κρητικές μαντινάδες, θα δεις ότι δεν υπάρχει μελωδία και ουσιαστικά απαγγέλλουμε με την συνοδεία ενός αργού ρυθμού, σα να τραγουδάμε μόνο μια νότα.

M.C.: "Στης εκκλησιάς την πόρτα", γνωστό κομμάτι από παλαιότερη δουλειά με τα "Κινούμενα Σχέδια". Γιατί επιλέξατε να το συμπεριλάβετε και σε αυτό το cd;
Μ.Π.: Πρέπει να σου πω ότι το τραγούδι αυτό είναι εμπνευσμένο από ένα παλιό κομμάτι "Το Προσκλητήριο" του Μάκη Χριστοδουλόπουλου! Μας άρεσε πολύ σαν θέμα στο οποίο θελήσαμε να βάλουμε μια πιο χιουμοριστική διάθεση και αυτό φαίνεται και από την μουσική.
Αισθάνθηκα ότι αυτό το κομμάτι θα έπρεπε να υπάρχει σε μια εκτέλεση που να μου αρέσει πάρα πολύ. Νομίζω ότι την πρώτη φορά με τα "Κινούμενα Σχέδια" το κομμάτι απλά μου άρεσε! Ένοιωθα λοιπόν ότι το είχαμε λίγο αδικήσει γι' αυτό και ήθελα να το ξαναδοκιμάσουμε!

M.C.: Κάποιοι ίσως θα μπορούσαν να πουν ότι χρησιμοποιήσατε ένα ήδη επιτυχημένο κομμάτι ως μέσο για καλύτερη προώθηση της καινούργιας αυτής δουλειάς.
Μ.Π.: Θελήσαμε απλά να διασκευάσουμε ένα ήδη δικό μας κομμάτι. Εάν χρησιμοποιούσαμε το τραγούδι αυτό στην ίδια ακριβώς μορφή, τότε ενδεχομένως θα είχαν δίκιο. Το βασικό είναι μέσα από μια επανεκτέλεση να βγαίνει μουσικά κάτι καινούργιο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος δόλος σε αυτό. Ούτε πιστεύω άλλωστε ότι ένα και μόνο κομμάτι μπορεί να κάνει έναν δίσκο επιτυχημένο και να φέρει τρελές πωλήσεις. Ο κόσμος πλέον για να αγοράσει ένα cd από το δισκοπωλείο πρέπει ή να του αρέσει πολύ ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης ή το cd αυτό να έχει αρκετά καλά κομμάτια. Διαφορετικά, εάν πρόκειται για ένα-δυο μόνο τραγούδια, μπορεί άνετα να τα κατεβάσει από το internet ή το "αντιγράψει"...

M.C.: Αυτό θεωρείς ότι είναι το μεγάλο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα ο χώρος της δισκογραφίας, η "πειρατεία";
Μ.Π.: Είναι σίγουρα μεγάλο πρόβλημα. Και σίγουρα πρέπει να πέσουν οι τιμές στα cds. Νομίζω όμως ότι τελικά σε όλο αυτό το θέμα υπάρχει μια δόση υποκρισίας από όλους μας. Όλοι κατηγορούν την "πειρατεία που σκοτώνει την μουσική", αλλά κανείς δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι "πειρατές" κάνουν ανενόχλητοι την δουλειά τους δίπλα μας, σε κάθε γωνιά του δρόμου, κερδίζουν παράνομα πολλά λεφτά και κανείς δεν κάνει τίποτα. Οπότε επειδή το όλο θέμα καταντά και λίγο γραφικό, ίσως είναι καλύτερο να μην μιλάμε καθόλου γι' αυτό Είναι σαν να προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας... Εάν ήθελαν να κάνουν κάτι ουσιαστικό, τη λύση θα την έβρισκαν.

M.C.: Είσαι γενικά καλλιτέχνης που θέλει να κινείται με το ένα πόδι στην παραδοσιακή μουσική και το άλλο στις επιρροές του σήμερα. Αυτό το πείραμα σε προβλημάτισε καθόλου στην αρχή τουλάχιστον; Φοβήθηκες μήπως θεωρηθείς από κάποιους ως δήθεν παραδοσιακός ή δήθεν μοντέρνος;
Μ.Π.: Να θεωρηθώ ως δήθεν παραδοσιακός αποκλείεται, αφού ως γνωστόν ασχολούμαι χρόνια με την παραδοσιακή μουσική και επόμενο είναι να έχω δεχθεί πολλές επιρροές από αυτό το είδος. Σε ότι αφορά το δήθεν μοντέρνος αυτό που έχω να πω είναι, ότι εγώ ποτέ δεν βγήκα και δεν προσπάθησα μέσα από την μουσική μου να αποδείξω ότι είμαι της ροκ ή της ποπ σχολής ο "μπροστάρης". Δεν μπήκα σε χωράφια που ένοιωθα ότι δεν είναι δικά μου. Πάντα θέλω να κινούμαι εκεί όπου αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Σε πράγματα που κατά κάποιο τρόπο μου είναι οικεία. Δεν βγήκα να κάνω show ή να υποδυθώ τον χορευτή, όχι ακόμη τουλάχιστον (γέλια)...!

M.C.: Τελικά τα περίεργα "παντρέματα" ανάμεσα σε διαφορετικά ακούσματα, κρύβουν κινδύνους για την μουσική ή αντιθέτως πιστεύεις ότι βοηθάνε στην εξέλιξή της;
Μ.Π.: Και τα δυο ισχύουν. Μπορεί να κάνεις ένα "παντρολόγημα" με παραδοσιακή μουσική και μοντέρνο ήχο και να προκύψει ότι πιο "κιτς" έχει ακουστεί ποτέ. Και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Δεν σου κρύβω ότι και εμένα μου έχει συμβεί αυτό σε κάποιες πρόβες. Υπάρχει πάντα όμως ως μέτρο ένα στοιχείο που σώζει τα πράγματα. Είναι η αισθητική του ίδιου του καλλιτέχνη που επιδιώκει το όποιο "πάντρεμα" ήχων και μουσικών επιρροών. Γίνεται μέσα σου ένα κλικ! και το όλο θέμα αρχίζει ξαφνικά να αποκτά ένα ενδιαφέρον, ένα λόγο ύπαρξης.
Αυτό που νομίζω κυνηγούν σήμερα όλοι οι μουσικοί, είναι να αλλάξουν τον ήχο από μια ανάγκη να προκύψουν νέες μελωδίες. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα ηλεκτρονικά μουσικά όργανα με την βοήθεια της τεχνολογίας. Πάντα αναζητάμε το καινούργιο. Εάν υπάρχει ταλέντο σε αυτούς που το προσπαθούν, μπορεί να προκύψουν εκπληκτικά πράγματα...

M.C.: Υπάρχει κάποιο κομμάτι το οποίο λάτρεψες από την πρώτη στιγμή και ήσουν απόλυτα σίγουρος ότι θα το συμπεριλάβεις σε αυτόν τον δίσκο;
Μ.Π.: ...το "Ένα θαύμα" μου άρεσε πάρα πολύ!

M.C.: Γενικά, πιστεύεις στα θαύματα;
Μ.Π.: Ναι αμέ!! Πιστεύω! Ο αγαπημένος μου μύθος είναι αυτός με το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος! Τον πιστεύω πάρα πολύ αυτόν τον μύθο. Θεωρώ ότι όσο χάλια κι αν είναι τα πράγματα, η επόμενη μέρα που έρχεται μπορεί να τα κάνει καλύτερα. Τα πιο ωραία είναι μπροστά!

M.C.: Και η σχέση σου με την θρησκεία ποια είναι;
Μ.Π.: Νομίζω ότι "πιστεύω", κυρίως λόγω παράδοσης. Δηλαδή είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος όπως μας έμαθαν οι γονείς μας, αλλά δεν το έχω ψάξει σε βάθος το όλο θέμα με τις θρησκείες ώστε να έχω κατασταλαγμένη άποψη. Δεν είμαι ούτε απόλυτος, ούτε πωρωμένος και έχω και πολλές αντιρρήσεις με διάφορα που συμβαίνουν στον χώρο της εκκλησίας...

M.C.: Τα διάφορα σκάνδαλα που μαθαίνουμε τον τελευταίο καιρό για τον χώρο της εκκλησίας σε επηρεάζουν;
Μ.Π.: Όχι! Απλά επιβεβαιώνουν κάτι που σκεφτόμουν ότι υπάρχει. Γενικά όπου συγκεντρώνεται πολύ εξουσία και δεν μπορεί να σε κρίνει και κανείς, γιατί να μην υπάρχει και διαφθορά; Διανύουμε μια εποχή έντονης υποκρισίας και διαφθοράς σε όλους τους τομείς. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Και ιστορικά να το δεις το θέμα, είναι κάτι που συνέβαινε σε όλες τις εποχές και κοινωνίες... Είναι πολύ λάθος όμως να τα ισοπεδώνουμε όλα και να θεωρούμε ότι όλοι οι κληρικοί είναι διεφθαρμένοι. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι ιερείς που σέβονται τα ράσα που φοράνε, ενδιαφέρονται πραγματικά και θέλουν να βοηθήσουν κάποιον που υποφέρει και έχουν την δύναμη να του πουν μια κουβέντα και να "ακουμπήσουν" στην καρδιά του.

M.C.: Για να γυρίσουμε λίγο πάλι στα μουσικά θέματα, ένα τραγούδι για την Eurovision υπό τους ήχους της βιολόλυρας, θα έγραφες;
Μ.Π.: Εεε! Δεν ξέρω. Να σου πω την αλήθεια, με τον Γιάννη Στίγκα είχαμε κάνει κάποια στιγμή μια σκέψη να φτιάξουμε ένα κομμάτι για την Eurovision αλλά δεν καταλήξαμε κάπου και τελικά δεν στείλαμε ποτέ κάποιο τραγούδι. Δεν μας προέκυψε κάτι αλλά δεν το κυνηγήσαμε κι εμείς ιδιαίτερα... Δεν μπορώ να στο προσδιορίσω ακριβώς αλλά κάτι με "χαλάει" με το όλο κεφάλαιο Eurovision και δεν με αφήνει να ασχοληθώ σοβαρά με το θέμα.

M.C.: Η συμμετοχή της Έλενας Παπαρίζου στον διαγωνισμό πως σου φαίνεται;
Μ.Π.: Μια χαρά τραγουδίστρια είναι και πολύ καλή σε αυτό που κάνει... Δεν μπορώ πάντως να καταλάβω τη "μούρλια" που μας πιάνει κάθε φορά, ότι πρέπει οπωσδήποτε να βγούμε πρώτοι ή έστω να είμαστε στην πρώτη τριάδα. Σίγουρα είναι πολύ θετικό το να κάνουμε μια καλή εμφάνιση στον διαγωνισμό και μπράβο σε όσους έχουν συμμετάσχει και έχουν προσπαθήσει για το καλύτερο όλα αυτά τα χρόνια, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αλλά δεν νομίζω τώρα ότι η Eurovision δείχνει το τραγουδιστικό επίπεδο μιας χώρας.

M.C.: Πως ένοιωσες που έπαιξες βιολόλυρα δίπλα στην Ελ. Αρβανιτάκη σε ένα κατάμεστο στάδιο στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων;
Μ.Π.: Ε! αυτές είναι μαγικές στιγμές! Εγώ είχα την χαρά να έχω συμμετάσχει και παλαιότερα στην τελετή έναρξης για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου όπου είχα συνεργαστεί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, αλλά βέβαια η εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν μοναδική!
Δεν το περίμενα να σου πω την αλήθεια ότι θα μου πρότειναν να συμμετάσχω και ότι μάλιστα θα είχαμε ένα τόσο μοναδικό στιγμιότυπο με την Ελευθερία επί σκηνής κι εγώ να παίζω την λύρα! "Πανικοβλήθηκα" λίγο στην αρχή αλλά το καταχάρηκα, ήταν πολύ όμορφα πραγματικά!

M.C.: Η εμπειρία σου από την συνεργασία με Γ. Νταλάρα και Α. Ρέμο στην σκηνή του "Αθηνών Αρένα";
Μ.Π.: Είναι δυο πολύ καλοί επαγγελματίες και σίγουρα το να συνεργάζεσαι με τόσο επιτυχημένους στον χώρο τους ανθρώπους, είναι πολύ θετικό.

M.C.: Στην αρχή του χειμώνα σε είδαμε με Κ. Λειβαδά και Σ. Δρογώση σε μικρότερη μουσική σκηνή. Διαφορετικό το κλίμα εκεί;
Μ.Π.: Ε, ναι! Εντελώς άλλη κατάσταση. Με τον Κώστα και τον Στάθη περάσαμε πάρα πολύ όμορφα, πολύ super αυτόν τον χειμώνα στην σκηνή του "Σταυρού του Νότου". Είμαστε τρεις τύποι που πάνω-κάτω κάνουμε το ίδιο πράγμα στον χώρο της μουσικής, έχουμε την ίδια φιλοσοφία και γενικά απευθυνόμαστε στο ίδιο κοινό. Δέσαμε πάρα πολύ μεταξύ μας...
Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν περνάω καλά στην σκηνή του "Αθηνών Αρένα"... Δεν μπορώ να μπω στην διαδικασία να συγκρίνω και να σου πω τι μου αρέσει περισσότερο. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Το καθένα έχει την δική του γεύση και το καθένα μπορεί να μου προσφέρει θετικά πράγματα.
Σίγουρα αυτό που κάναμε με τα παιδιά στον "Σταυρό του Νότου" είναι πιο κοντά σε εμένα από το να παίζω σε έναν τόσο μεγάλο χώρο όπως είναι το "Αρένα".
Όμως κι εκεί μου δίνεται η δυνατότητα να πω κάποια από τα τραγούδια μου μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο. Μπορεί η μουσική μου να μην αφορά κάποιους από τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί, όμως μου δίνεται η ευκαιρία να τους πω κάποια κομμάτια μου κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Χαίρομαι και γουστάρω πολύ, που έχω αυτή την ευκαιρία!

M.C.: Μου έκανε εντύπωση, που όταν έγινε γνωστή η εμφάνιση του συγκεκριμένου μουσικού σχήματος στην σκηνή του "Αθηνών Αρένα", το όνομά σου δεν ακούστηκε στο ραδιόφωνο και ούτε στην αφίσα νομίζω είσαι!
Μ.Π.: Κι εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό! Ενδεχομένως, γι' αυτό να ευθύνεται το γεγονός ότι καθυστέρησε η οριστικοποίηση της συμμετοχής μου στο σχήμα, καθώς η σχετική πρόταση έγινε πιο αργά σε εμένα σε σχέση με τους υπολοίπους! Ίσως να είναι αυτό! Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή με πείραξε λίγο και το είχα πει ευθέως και στους ίδιους, αλλά εντάξει, δεν μένω σε αυτά!

M.C.: Σε επαγγελματικό επίπεδο όπως φαίνεται, τα πράγματα βαίνουν καλώς! Σε προσωπικό επίπεδο τι γίνεται; Υπάρχει "η κοπελιά" που θα την περιμένεις "στης εκκλησιάς την πόρτα";
Μ.Π.: (μετά από πολλά γέλια)... Νομίζω, έχω ένα πρόβλημα! Οι γυναίκες πλέον έχουν γίνει πάρα πολύ έξυπνες για να παντρευτούν έναν άνθρωπο σαν κι εμένα! Δεν νομίζω ότι ο μουσικός και ο καλλιτέχνης είναι σήμερα τα καλύτερα πρότυπα για συζυγική στέγη, οπότε τα πράγματα, είναι δύσκολα! Πάντως για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, το να ταιριάξεις με έναν άνθρωπο είναι σίγουρα θέμα χημείας αλλά και πέρα από αυτό, το να παραμείνεις μαζί του, δεν είναι σήμερα εύκολη υπόθεση ακριβώς επειδή οι σχέσεις έχουν γίνει πολύ δύσκολες...

M.C.: Σχέδια για το μέλλον; Το επόμενο βήμα ποιο θέλεις να είναι;
Μ.Π.: Δεν έχω κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό μου ως επόμενο βήμα. Θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω μέχρι σήμερα, να γράφω στίχους, μουσική, να τραγουδάω τα τραγούδια μου. Οι εμφανίσεις στο "Αθηνών Αρένα" θα συνεχιστούν μέχρι το Πάσχα, ενώ στις 16 Μαρτίου θα κάνω την παρουσίαση του δίσκου μου στον "Σταυρό του Νότου" και φυσικά είστε καλεσμένοι μου!

M.C.: Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση αλλά και για αυτή την κουβέντα που είχαμε μαζί σου και ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ότι κι αν κάνεις...

BAR RESTAURANT CAFE ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus.
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.