Παντελής Θαλασσινός - Συνέντευξη στο Music Corner

Κάντε "κλικ" για το "αυτόγραφο-wallpaper"
του Παντελή Θαλασσινού

M.C.: Ένας "νησιώτης" που ζει και εργάζεται ακριβώς στο κέντρο της Αθήνας... Δεν σε ενοχλεί η ζωή της μεγαλούπολης;

Π.Θ.: Είμαι νησιώτης αλλά έχω ζήσει πάρα πολλά χρόνια στην Αθήνα και πλεον συνήθισα. Έχω ζήσει 7 χρόνια στη Χίο, ενώ στην Αθήνα ζω γύρω στα 17 χρόνια και άλλα 18 χρόνια στο Κερατσίνι. Νομίζω όμως ότι κάποιος πρέπει να έχει την ικανότητα να εργάζεται παντού και με οποιεσδήποτε συνθήκες. Πολύς κόσμος όμως αναγκάζεται να μαζευτεί στην Αθήνα γιατί όπως και να το κάνουμε είναι το κέντρο των αποφάσεων. Αν θέλεις να είσαι μέσα στο σύστημα, ειδικά στη δουλειά μας, η Αθήνα είναι σχεδόν μονόδρομος. Θα ήταν ευχής έργον να μπορούσαμε να ζήσουμε στην επαρχία και να μην έχουμε δυσκολία στην προώθηση της δουλειάς μας.

M.C.: Ποια η σχέση σου με τη "Μυροβόλο";

Π.Θ.: Στη Μυροβόλο απλά έχω δώσει το όνομα. Βρέθηκα στη Μυροβόλο όταν πέρσι ετοιμαζόμουν να συνεργαστώ με κάποιο άλλο μαγαζί, που όμως αντιμετώσε κάποιο πρόβλημα με την άδειά του. Η προετοιμασία μας κινδύνεψε τότε να πάει χαμένη, όταν βρέθηκε ο Πάνος Χαραλάμπους, που είναι επιχειρηματίας εδώ και με τον οποίο κλείσαμε συμφωνία και νοικιάσαμε το χώρο για 2 χρόνια. Σκέφτηκα τότε να ονομάσουμε το μαγαζί "Μυροβόλο" σαν μια Αθηναϊκή συνέχεια των μαγαζιών της Χίου και της Πάρου.

M.C.: Η "Μυροβόλος" είναι κατά κάποιο τρόπο η κατάληξη της μουσικής σου πορείας μέχρι τώρα; Είναι ο χώρος που φιλοξενεί την αισθητική σου άποψη για τη μουσική;

Π.Θ.: Είναι μάλλον ένα "καταφύγιο" της μουσικής μου. Ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι εμπεριέχει τη δική μου αισθητική, αφού ο χώρος προϋπήρχε.

M.C.: Άκουσα όμως ότι φέτος "μυροβολεί και ...γαρδένιες!

Π.Θ.: Όχι ακριβώς. Απλά τη τελευταία βδομάδα, "προσθέσαμε" λουλούδια στη διάρκεια του λαϊκού προγράμματος, περισσότερο γιατί τα ζητούσε ο ίδιος ο κόσμος. Κι αυτό γίνεται μόνο για 35 λεπτά.

M.C.: Ξεκίνησες τη δισκογραφική σου καριέρα με τους Λαθρεπιβάτες και τον Γιάννη Νικολάου. Αν και πηγαίνατε πολύ καλά, ξαφνικά αποφασίσατε να διαλύσετε το group και να ακολουθήσετε solo καριέρες. Γιατί πήρατε αυτή την απόφαση;

Π.Θ.: Οι Λαθρεπιβάτες υπήρξαν για 7 χρόνια και κάναμε 4 δίσκους. Έχεις δίκιο βέβαια ότι "διαλυθήκαμε" πάνω στην επιτυχία μας. Αυτή η διάλυση όμως συνέβη από την ανάγκη και εμένα και του Γιάννη, να συνεχίσουμε ο καθένας με τις προσωπικές του επιλογές και να μην αναγκαζόμαστε να ψάχνουμε συνέχεια ένα κοινό σημείο αναφοράς στο οποίο θα συμφωνούσαμε και οι δύο. Είμαστε πλέον πιο ελεύθεροι να κάνουμε ο καθένας αυτό που νομίζει.

M.C.: Μου έκανε όμως εντύπωση ότι ενώ με τους Λαθρεπιβάτες τραγουδούσατε ποπ μουσική, όταν χωρίσατε ακολουθήσατε και οι δύο το δρόμο του "έντεχνου". Γιατί δεν ακολουθήσατε αυτό το δρόμο από την αρχή με τους Λαθρεπιβάτες;

Π.Θ.: Νομίζω ότι οι Λαθρεπιβάτες ήταν "έντεχνοι". Απλά ορισμένες φορές φαινόμασταν πιο rock ή πιο pop, περισσότερο λόγω των παραγωγών μας ή των εταιρειών μας. Μας ζητούσαν τότε να δουλέψουμε σε εκείνο το στυλ.

M.C.: Όταν ετοιμάζεις ένα cd έχω προσέξει ότι εκτός από το ότι προσέχεις πάρα πολύ τα τραγούδια που θα συμπεριλάβεις, δίνεις ιδιαίτερη προσοχή ακόμη και στο εξώφυλλο... Μάλιστα συνεργάζεσαι με κάποιον χαράκτη γι' αυτό το σκοπό...

Π.Θ.: Ναι, με τον Νίκο Γιαλούρη από τη Χίο. Νομίζω ότι κάθε καλλιτέχνης πρέπει να σέβεται τη δουλειά που θα δώσει στον κόσμο και να προσέχει τα πάντα. Από το εξώφυλλο μέχρι το τελευταίο τραγούδι. Όλα πρέπει να περνάνε από την προσωπική αισθητική του καλλιτέχνη κι όχι να αφήνουμε πράγματα σε τρίτους, σε ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά από σένα.

M.C.: Στους δίσκους σου ερμηνεύεις κυρίως δικά σου τραγούδια. Θα σε ενδιέφερε κάποια στιγμή να κάνεις ένα δίσκο με τραγούδια κάποιου άλλου συνθέτη;

Π.Θ.: Δεν με ενδιαφέρει προς το παρόν, γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδιστή που μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα. Μπορώ να ερμηνεύω τα τραγούδια μου. Και νομίζω ότι τα δικά μου τραγούδια τα ερμηνεύω πολύ καλύτερα από πολλούς, αφού βγαίνουν από μέσα μου. Υπάρχουν βέβαια τραγουδιστές που θα ήθελα να έχουν πει τα τραγούδια μου, αλλά όπως έχει πει και ο Ορφέας Περίδης "όταν ανακάλυψα ότι μπορώ να κάνω λεφτά και επιτυχίες τραγουδώντας τα τραγούδια μου, γιατί να τα δίνω;".

M.C.: Σύνθεση, στίχος, ερμηνεία, προβολή... Τι είναι σημαντικότερο σήμερα για να κάνει επιτυχία ένα τραγούδι;

Π.Θ.: Πρέπει να το ξεχωρίσουμε... Για να κάνει επιτυχία ή για να είναι καλό;

M.C.: Το "καλό" τραγούδι λοιπόν έχει διαφορά από την "επιτυχία"...

Π.Θ.: Σαφώς...

M.C.: Η "επιτυχία" συνδιάζεται με το "καλό";

Π.Θ.: Ναι νομίζω ότι συνδιάζεται. Όταν είναι καλό ένα τραγούδι μπορεί να κάνει και επιτυχία. Αν και το "καλό" είναι κάτι σχετικό και εξαρτάται πάντα από τα γούστα του καθενός. Το τραγούδι τελικά είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Υπάρχει κόσμος που δεν ασχολείται και πολύ με το τραγούδι και ότι του "σερβίρεται" το δέχεται. Υπάρχει όμως και κόσμος που έχει άποψη για τη μουσική.

M.C.: Ποιο τραγούδι εκτιμάς περισσότερο; Αυτό που οδηγεί σε διασκέδαση, ή αυτό που οδηγεί σε σκέψη και προβληματισμό;

Π.Θ.: Όλα τα τραγούδια τα εκτιμώ. Θεωρώ όμως ιερό ένα τραγούδι που μπορεί να διασκεδάσει τον κόσμο. Πιστεύω ότι ο προορισμός της μουσικής πρώτα απ' όλα είναι να διασκεδάζει τον κόσμο. Εδώ υπάρχει ένα μπέρδεμα και πολλοί έχουν την άποψη ότι το "έντεχνο" δεν βρίσκεται στο πλαίσιο της διασκέδασης. Η "έντεχνη" μουσική όμως δεν σημαίνει ότι είναι "μίζερη". Το τραγούδι γενικά πρέπει να σε φέρνει σε "διονυσιασμό", σε κέφι.

M.C.: Σύγχρονα ηλεκτρονικά όργανα ή παραδοσιακά;

Π.Θ.: Προτιμώ τη φυσική μουσική όπως παίζεται σε παρέες. Εδώ στη Μυροβόλο έχουμε καθαρά φυσικά όργανα.

M.C.: Ποιους Έλληνες καλλιτέχνες θαυμάζεις;

Π.Θ.: Έχω θαυμασμό σε πολλούς καλλιτέχνες, αλλά όχι σε διάρκεια. Θαυμάζω περισσότερο τραγούδια και συγκεκριμένες ερμηνείες. Μπορεί δηλαδή ένας τραγουδιστής να μου αρέσει πολύ σε ένα συγκεκριμένο τραγούδι και καθόλου σε άλλα.

M.C.: Από ξένη μουσική ποια είναι τα ακούσματα που έχεις;

Π.Θ.: Η ξένη μουσική για μένα έχει μείνει πίσω σε μια εποχή που μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει. Για παράδειγμα εξακολουθώ να ακούω Pink Floyd ή Eric Clapton. Γενικά rock μουσική, όχι όμως στην πολύ "σκληρή" μορφή της, αλλά περισσότερο στη μελωδική. Με αυτό το είδος μουσικής μεγάλωσα. Παλιότερα έπαιζα rock. Κάποια εποχή έκανα και σπουδή επάνω στις παραδοσιακές μουσικές, στα ethnic. Όταν λέω σπουδή εννοώ σε πλαίσια ακρόασης και κατανόησης του ήχου των οργάνων. Αυτή είναι και η μέθοδος που ακολουθώ. Είμαι πρώτ' απ' όλα ακροατής και αυτά που ακούω και μαθαίνω μου βγαίνουν κάποια στιγμή και στα τραγούδια μου.

M.C.: "Απόψε λέω να μη κοιμηθούμε" ή "Τα σμυρνέικα τραγούδια";

Π.Θ.: Και τα δύο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ούτε και να αποποιηθώ τραγούδια.

M.C.: Η συναυλία αποτελεί την κορύφωση ενός τραγουδιστή;

Π.Θ.: Πιστεύω ότι όσο μεγάλο γεγονός κι αν είναι μια συναυλία, ο καλλιτέχνης "αναπνέει" στην καθημερινή επαφή με τον κόσμο. Η μουσική ξεκινάει από μια μικρή κλίμακα, δηλαδή από μια φιλική παρέα και σιγά σιγά μπορεί να οδηγηθεί και σε μια μεγάλη ανοικτή συναυλία. Αν μπορέσεις να θεωρήσεις ότι σε μια συναυλία όλο το κοινό είναι μια μεγάλη παρέα και μπορεί να τραγουδήσει μαζί σου, τότε η συναυλία θα έχει επιτυχία.

M.C.: Έχεις κάνει αρκετές συναυλίες... Στο Λυκαβηττό, στο ΣΕΦ και σε πολλά μέρη. Μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια συναυλία;

Π.Θ.: Τη συναυλία στο Ηρώδειο που τραγούδησα κάποια κομάτια του Γιάννη Μαρκόπουλου. Στη συγκεκριμένη συναυλία είχα νιώσει μεγάλο δέος. Μου είχαν κοπεί τα πόδια. Ίσως γιατί τα τραγούδια δεν ήταν δικά μου αλλά ενός τόσο μεγάλου δημιουργού και αισθανόμουν πολύ μεγάλη ευθύνη. Επίσης η φετινή συναυλία στο αρχαίο ωδείο της Πάτρας ήταν μεγάλη εμπειρία. Πάντως κάθε συναυλία έχει τα σημαντικά της στοιχεία...

M.C.: Πάνω στη σκηνή εξακολουθείς να έχεις άγχος όπως ίσως είχες στα πρώτα σου βήματα;

Π.Θ.: Πάντα έχω άγχος.

M.C.: Το άγχος αυτό προέρχεται από φόβο μήπως γίνει κάποιο λάθος στο πρόγραμμα;

Π.Θ.: Λάθη στο πρόγραμμα γίνονται παντού και πάντα. Κάθε βράδυ η ορχήστρα κάνει κάποια λάθη που ίσως δεν γίνονται αντιληπτά. Στη σκηνή γενικά εξακολουθώ να αισθάνομαι μια ντροπή, είναι κάτι ανθρώπινο που δεν μπορώ να ξεπεράσω.

M.C.: Σήμερα υπάρχει μια υπερπαραγωγή στο Ελληνικό τραγούδι. Είναι αποτέλεσμα άνθησης του Ελληνικού τραγουδιού, ή συνέπεια μιας μουσικής "αναρχίας", όπου είναι πολύ εύκολο σήμερα να κάνει κάποιος δίσκο με την πληθώρα δισκογραφικών εταιρειών που υπάρχει;

Π.Θ.: Εγώ θα έλεγα αυτό το γεγονός σαν "ελευθεροφωνία".

M.C.: Ναι αλλά αυτή η υπερπαραγωγή δεν μπερδεύει τον κόσμο, που ίσως από την πληθώρα τραγουδιών δεν ξέρει τι να πρωτοακούσει και τι να ξεχωρίσει;

Π.Θ.: Όχι, είναι όπως οι εφημερίδες. Παλιότερα υπήρχαν 4-5, σήμερα υπάρχουν δεκάδες. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από πολυφωνία. Είναι και εύκολη πλέον η "πρόσβαση" σε κάποιον για να κάνει δίσκο. Παλιότερα για να φτιάξεις ένα demo και να το μοιράσεις στις εταιρείες, ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση. Σήμερα μπορείς πολύ εύκολα να γράψεις τη δουλειά σου σε ένα cd ή ένα dat και να το παρουσιάσεις. Εξάλλου παλιότερα τη μεγάλη "πίτα" στη δισκογραφία τη κρατούσαν οι μεγάλοι τραγουδιστές και συνθέτες. Υπήρχαν 2-3 εταιρείες που στήριζαν μόνο αυτούς τους τραγουδιστές. Οι μικρότεροι έπρεπε να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για να κάνουν δίσκο.

Ο καλλιτέχνης αναπνέει στην καθημερινή επαφή με τον κόσμο

M.C.: Για τους Λαθρεπιβάτες πόσο εύκολο ήταν να κάνουν τον πρώτο δίσκο;

Π.Θ.: Οι Λαθρεπιβάτες ήμασταν πολύ τυχεροί. Πέσαμε πάνω στην περίοδο όπου είχε ανοίξει ένας δρόμος προς τη "νέα" σκηνή μουσικών, χάρη στους αδελφούς Κατσιμίχα, στον Βαγγέλη Γερμανό, στον Γιάννη Γιοκαρίνη και όλους αυτούς που εμφανίστηκαν τότε στη δεκαετία του 80. Όταν όμως έκανα τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο, μετά τη διάλυση των Λαθρεπιβατών, ομολογώ ότι αντιμετώπισα μια δυσπιστία και μια καχυποψία. Δεν ήταν σίγουροι αν μόνος μου μπορώ να "πουλήσω". Όταν όμως είδαν ότι ο δίσκος μου πήγε πολύ καλά, αμέσως μου έδειξαν εμπιστοσύνη για τη συνέχεια.

M.C.: Με τους Λαθρεπιβάτες είχατε φύγει από τη Minos και πήγατε στην MBI στην οποία παραμένεις μέχρι σήμερα. Γιατί αλλάξατε εκείνη την εποχή εταιρεία; Λόγω καλύτερου συμβολαίου ή λόγω μεγαλύτερης ελευθερίας που σας παρείχε η νέα σας εταιρεία...

Π.Θ.: Δεν ξέρω γιατί αλλά στη Minos δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τι θέλαμε πραγματικά να κάνουμε. Στην MBI μας έδωσαν την ελευθερία να κάνουμε ένα δίσκο όπως τον θέλαμε εμείς.

M.C.: Πόσα χρόνια είσαι παντρεμένος;

Π.Θ.: 17

M.C.: Η γυναίκα σου σε βοηθάει στην καριέρα σου;

Π.Θ.: Με βοηθάει σαν αυστηρός κριτής μου. Είναι αυτή που πρώτη θα ακούσει τα τραγούδια μου και θα μου πει τη γνώμη της για αυτά. Και τη γνώμη της τη μετράω πολύ.

M.C.: Η κόρη σου η Φαίδρα;

Π.Θ.: Είναι η ηρεμία μου. Καμία σχέση ο "Θαλασσινός" με τον "Παντελή". Στο σπίτι μου προσπαθώ πάντα να είμαι ο Παντελής με τους φίλους μου και την οικογένειά μου.

M.C.: Υπάρχει ακόμη στη ζωή σου κάτι που σου έχει λείψει ή που δεν έχεις καταφέρει ακόμα να αποκτήσεις;

Π.Θ.: Θα ήμουν άδικος αν έλεγα ότι μου λείπουν πράγματα. Η ζωή μου τα έχει φέρει πολύ καλά.

M.C.: Και στην επαγγελματική σου ζωή;

Π.Θ.: Στην επαγγελματική μου καριέρα πάλι δεν νομίζω ότι μου λείπει κάτι. Δεν έχω στόχους να φτάσω κάπου. Ζω τη μουσική μέρα με τη μέρα και "αυτή με πάει". Δεν την πηγαίνω εγώ...

M.C.: Ας αφήσουμε λίγο τα μουσικά. Θα ήθελα μιας και είσαι από νησί και έχεις δουλέψει κάποτε και σαν ναυτικός, ποια είναι η άποψη σου για τις ναυτικές τραγωδίες του καλοκαιριού. Και επίσης τα νησιά μας τελικά δεν χρήζουν της πρόσοχής που δικαιούνται απο πολιτεία και ναυτιλιακές εταιρείες;

Π.Θ.: Το ανθρώπινο λάθος καμιά φορά μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία. Το ναυάγιο ήταν ένα πολύ μεγάλο παράδειγμα. Επίσης νομίζω ότι ξαφνικά δεν μπορούμε να βγάλουμε όλα τα πράγματα άχρηστα. Πράγματα που μέχρι τώρα τα υποστηρίζαμε. Τα καράβια για παράδειγμα είναι γνωστό ότι είναι παλιά, όμως δεν είναι και άχρηστα. Και δεν είναι εύκολο σε μια νύχτα να ανανεώσεις όλο το "στόλο". Σε όλα τα μέσα μεταφοράς όμως πρέπει να υπάρχει "στρατιωτική" πειθαρχία και έλεγχος, όχι μόνο στο μέσο, αλλά και στο προσωπικό που εργάζεται σε αυτό και έχει την ευθύνη να μεταφέρει κόσμο.

M.C.: Ιδανική ζωή για σένα είναι να τραγουδάς ή να ταξιδεύεις με ένα γιοτ στις θάλασσες του κόσμου; Η κάτι άλλο;

Π.Θ.: Αν δεν υπάρχει ποικιλία ότι κι αν κάνεις θα το βαρεθείς. Το σημαντικό είναι να έχεις διάθεση και να μπορείς να ασχολείσαι με διάφορα αντικείμενα... Η ρουτίνα είναι ότι χειρότερο.

M.C.: Δισκογραφικά τι ετοιμάζεις;

Π.Θ.: Έτοιμάζω τα τραγούδια για ένα δίσκο του Γεράσιμου Ανδρεάτου. Επίσης ετοιμάζω τη μουσική για ένα σήριαλ που θα ξεκινήσει το Φλεβάρη, αλλά ακόμη δεν θα ήθελα να αποκαλύψω λεπτομέρειες γι' αυτό. Επίσης στα σκαριά είναι μια δουλειά που ετοιμάζω με την "Εστουντιαντίνα" του Βόλου. Πρόκειται για μια ορχήστρα πρότυπο των παλαιών Εστουντιαντίνων της Πόλης και της Σμύρνης, με περίπου 35-40 άτομα και χορωδία περίπου 25 άτομα. Ο δίσκος αυτός λοιπόν θα περιέχει τραγούδια δικά μου και κάποια παραδοσιακά.

Η ώρα έχει προχωρήσει και ο κόσμος περιμένει τον Παντελή Θαλασσινό να βγει στη σκηνή.
Τον αποχαιρετούμε έχοντας σχηματίσει την καλύτερη γνώμη για τον καλλιτέχνη και άνθρωπο Παντελή.....

Κεντρική I Νέες Κυκλοφορίες I Νέα I Συνεντεύξεις Ι Νο Μusic Corner
Βιογραφικά I Δισκογραφικές I Διαφημιστείτε I Επικοινωνήστε