Mέσα από τη φωνή του έχουμε ταξιδέψει, νοσταλγήσει, ερωτευτεί, συγκινηθεί, αμέτρητες φορές... Ο Παντελής Θαλασσινός διαθέτει το μοναδικό προσόν, με τη φωνή του και μέσα από τα τραγούδια του, να μεταφέρει στον ακροατή συναισθήματα που μπορεί ακόμα και να του είναι άγνωστα ή να μην τα έχει βιώσει ποτέ! Με τα "Σμυρνέικα τραγούδια" κατάφερε να μας μεταδώσει τη νοσταλγία που νιώθουν οι πρόσφυγες της Σμύρνης ακόμα κι αν δεν έχουμε βιώσει ποτέ παρόμοια κατάσταση! Με το "Ανάθεμα σε" να ταυτιζόμαστε κάθε φορά που το ακούμε, ακόμα κι όταν δεν έχουμε σε ποιόν να το απευθύνουμε! Με τα "Καράβια Χιώτικα" να βρισκόμαστε για λίγο στη Χίο ακόμα κι αν δεν έχουμε ταξιδέψει ποτέ ως εκεί! Άλλωστε όπως κι ίδιος υποστηρίζει, ο καλός ερμηνευτής είναι εκείνος που καταφέρνει να μεταφέρει το μήνυμα του τραγουδιού και να συγκινήσει τον ακροατή του! Η νέα του δισκογραφική δουλειά "Το Καλαντάρι" με τραγούδια για τους 12 μήνες και οι εμφανίσεις του στο "Gazarte" αποτέλεσαν την αφορμή για να συναντηθούμε στο γιορτινά στολισμένο εκείνες τις μέρες "Πάρκο Ελευθερίας"...

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper" του Παντελή Θαλασσινού, σε ανάλυση 1280Χ960

Μusic Corner: Επίκαιρη όσο ποτέ η τελευταία σας δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Το καλαντάρι"! Θα μπορούσε μάλιστα να έχει κυκλοφορήσει αυτή την περίοδο με αφορμή την αλλαγή του χρόνου...
Παντελής Θαλασσινός: Γι' αυτή την περίοδο ακριβώς έγινε το "Καλαντάρι", απλά επειδή είχα τον χρόνο και την ευχέρεια, το έβγαλα δυο μήνες πριν από τις γιορτές για να μπορεί να διαφημιστεί, να μπει στην αγορά όπως πρέπει και να μπορέσει να γίνει συνείδηση στον κόσμο οτι βγήκε αυτός ο δίσκος!

Μusic Corner: Πώς προέκυψε η ιδέα να κυκλοφορήσετε ένα cd στο οποίο θα υπάρχουν 12 τραγούδια, που το καθένα θα αναφέρεται και σε έναν μήνα;
Π.Θ.: Αυτή η ιδέα, ήταν του Μιχάλη Κουμπιού, του εκδότη του περιοδικού "Δίφωνο" το 2002! Κάθε μήνα έμπαινε ένας στίχος του Ηλία Κατσούλη και ένα ζωγραφικό της Γιούλας Ροζάκου. Βλέποντας εγώ αυτούς τους στίχους, "κρυφά" και εν αγνοία του στιχουργού, τους μελοποιούσα! Ο Κατσούλης βέβαια είναι συνεργάτης μου πολλά χρόνια και όταν του ζήτησα τους στίχους, μου είπε "αν θέλεις πάρ' τους όλους και μελοποίησε τους"! Γιατί είχε πέσει μια ιδέα στην αρχή από το "Δίφωνο", να μοιράσουν αυτούς τους στίχους σε διαφορετικούς συνθέτες, αλλά εγώ είχα ήδη 5-6 τραγούδια τα οποία μου άρεσαν και είπα στον Ηλία Κατσούλη ότι αν βγουν και με άλλους συνθέτες, αυτά τα τραγούδια μου θα είναι σαν "άχρηστα". Εκείνος δέχτηκε να τα κάνω εγώ όλα και ξεκίνησα και τα υπόλοιπα τραγούδια! Ήδη δύο χρόνια πριν, είχα και τα 12 τραγούδια έτοιμα και είχα έτσι την χρονική ευχέρεια να τους αλλάξω μορφή, σε τραγούδια που δε μου άρεσαν ή τραγούδια που δεν πήγαιναν στη σειρά. Μπορεί δηλαδή να ήταν στη σειρά, τραγούδια που ήταν όλα "αργά". Είχαν την ιδιαιτερότητα αυτά τα τραγούδια να μην μπορείς να τους αλλάξεις σειρά, επειδή ήταν από το Γενάρη ως το Δεκέμβρη! Και παράλληλα ήθελα μεταξύ των τραγουδιών να μην υπάρχουν κενά! Γιατί όπως η τελευταία μέρα διαδέχεται την πρώτη του επόμενου μήνα, ήθελα κι εδώ να υπάρχει μια συνέχεια.

Μusic Corner: Συμφωνείτε με τον τρόπο που "είδε" ο Ηλίας Κατσούλης τους 12 μήνες;
Π.Θ.: Συμφωνώ, και όπως έχω γράψει, μου θυμίζει το δικό μου μαγικό κόσμο! Μου θυμίζει και εμένα πράγματα από την παιδική μου ηλικία, που αποτελούν τον εσωτερικό μου κόσμο, με ό,τι θυμάμαι και ότι μπορεί να μην είχα μέχρι τώρα τραγουδήσει και να ήθελα να τραγουδήσω!

Μusic Corner: Εσάς ποιος είναι ο αγαπημένος σας μήνας, ανεξάρτητα από τα τραγούδια;
Π.Θ.: Ανεξάρτητα από τα τραγούδια, ο Ιούνιος, γιατί προμηνύει το καλοκαίρι και μας γεμίζει αισιοδοξία ότι έρχεται το καλοκαίρι! Η ανεμελιά, τα μπάνια, οι διακοπές, η θάλασσα, το ψάρεμα, η ιστιοπλοΐα, το βαρκάκι με το πανί... Όλα αυτά που προσπαθώ να χαίρομαι το καλοκαίρι, μου τα προμηνύει ο Ιούνιος!

Μusic Corner: Θεωρείτε ότι τον "ευνοήσατε" μουσικά τον Ιούνιο σε σχέση με τους άλλους μήνες;
Π.Θ.: Είναι το πιο αργό τραγούδι του δίσκου και το πιο "άδειο"! Είναι με ένα πιάνο και μια φωνή. Αλλά πιστεύω ότι τον πρόσεξα πάρα πολύ σαν μελωδία. Έχει μια πολύ δυνατή μελωδία, που αν και είναι αργό αρέσει σε πάρα πολύ κόσμο!

Μusic Corner: Στο cd ακούμε και αρκετές παιδικές φωνές στα τραγούδια...
Π.Θ.: Θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος με τους μήνες αφορά πάρα πολύ τα παιδιά. Γιατί εκτός του ότι μας θυμίζει διάφορα, μας μαθαίνει κιόλας κάποια πράγματα και μπορεί να μαθαίνει και στα παιδιά αυτό που έχουμε χάσει τώρα, τις γιορτές, το τι γινόταν παλιά, καθώς τα έχει γράψει ένας άνθρωπος που είναι πιο μεγάλος. Νομίζω οτι είναι ένας δίσκος που αναφέρεται στα παιδιά και έχει μια "παιδικότητα" από μόνος του! Οι στίχοι έχουν μια παιδικότητα! Ο "Μάρτης, Μάρτης, μίλησε και είπε πως θα αργήσει" θα μπορούσε να είναι ένας στίχος στο αναγνωστικό της τρίτης δημοτικού ας πούμε!

Μusic Corner: Τι πιστεύετε οτι μαθαίνουμε εμείς οι μεγαλύτεροι από τα παιδιά;
Π.Θ.: Απ' τα παιδιά πιστεύω οτι παίρνουμε την απλή μορφή σε κάθε συναίσθημα, χωρίς φτιασίδια και χωρίς να κρυβόμαστε! Γιατί τα παιδιά είναι αυθόρμητα και όταν θέλουν να γελάσουν, θα γελάσουν, θα κλάψουν όταν θέλουν, όταν τσαντιστούν μαζί σου θα στο πουν! Νομίζω ότι τα παιδιά είναι συνώνυμα με την ουσία του πράγματος, εμείς όλοι οι άλλοι βάζουμε πολλά "αμπαλάζ" γύρω απ' αυτό που θέλουμε να πούμε ή προσπαθούμε να το πούμε στον άλλο πιο "γλυκά"! Τα παιδιά είναι πιο αυθόρμητα, όπως λέει και η παροιμία "Από παιδί και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!" Από τα παιδιά μαθαίνουμε να είμαστε γυαλιστεροί χωρίς αμυχές και γδαρσίματα! Και δεν εννοώ βέβαια τις αμυχές του χρόνου, γιατί αυτές είναι ωραίες αμυχές!

Μusic Corner: Εσάς τι σας βοηθάει να διατηρείτε την παιδικότητα σας;
Π.Θ.: Μακάρι να ήμουν παιδί και να μπορούσα να λειτουργήσω σαν παιδί! Νιώθω ότι θα ήταν το ιδανικό! Αλλά προσπαθώ να σκέφτομαι τα παιδιά, να κάνω τραγούδια που να έχουν μια παιδικότητα, να μπορούν να τα καταλάβουν και τα παιδιά και παράλληλα να είναι τραγούδια γραμμένα από έναν άνθρωπο της ηλικίας μου. Γιατί δεν είναι ωραίο να μη μεγαλώνεις μαζί με το κοινό σου!

Μusic Corner: Μεγαλώνει ηλικιακά το κοινό σας, όμως διευρύνεται κιόλας συνεχώς με νέους ανθρώπους που σας ακούνε...
Π.Θ.: Νομίζω ότι στα προηγούμενα μου τραγούδια, έπιασα το σφυγμό των μεγάλων ανθρώπων, λόγω μικρασιάτικου ύφους. Έχω νιώσει πάρα πολύ καλά όταν είδα μια γιαγιά 90 χρονών, μικρασιάτισσα να χορεύει σε μια συναυλία μου! Με γέμισε μεγάλη χαρά και συγκίνηση!

Μusic Corner: Η αγάπη σας με τη μουσική πώς ξεκίνησε;
Π.Θ.: Ξεκίνησε σιγά σιγά. Ποτέ δεν είχα μόνο τη μουσική στη ζωή μου! Σαν παιδί μεγάλωνα όχι μόνο κλεισμένος μέσα να παίζω μουσική, αλλά έπαιζα και ποδόσφαιρο, αλήτευα... Θεωρώ ότι τη μουσική πρέπει πάντα να την έχεις παράλληλα στη ζωή σου, να βαδίζει μαζί σου και κάποια στιγμή όταν θες να ξεκουραστείς να την πιάνεις, να την βάζεις μέσα στη ζωή σου και μετά πάλι να την αφήνεις δίπλα σου να προχωράει! Και σ' όλα τα πράγματα... Δεν μπορείς να αφιερωθείς σε ένα πράγμα γιατί τότε παθαίνεις μετά μια πόλωση και αυτό δεν είναι καλό πιστεύω!

Μusic Corner: Αυτό που λέτε έχει σχέση και με το γεγονός ότι κατά καιρούς επιλέγετε να απέχετε για μεγάλα χρονικά διαστήματα από τη δισκογραφία και τις ζωντανές εμφανίσεις;
Π.Θ.: Διαλέγω να απέχω όχι μόνο από τη δισκογραφία και τις εμφανίσεις αλλά κάποιες φορές και από τη μουσική γενικότερα! Δηλαδή η μουσική που ακούγεται σε μια καφετέρια την ώρα που μιλάμε με έναν φίλο με τον οποίο έχουμε βγει να πούμε τα δικά μας, με ενοχλεί! Η μουσική δεν είναι "χαλί", είναι για να την ακούς! Καμιά φορά λειτουργεί σαν "χαλί" για να μιλάμε από πάνω, γιατί θεωρούμε ότι αυτά που έχουμε να πούμε, θα είναι πιο ωραία αν υπάρχει μουσική από κάτω ή για να ...μη μας ακούει ο δίπλα! Εγώ πιστεύω ότι και η σιωπή είναι μουσική όπως και όλοι οι ήχοι της φύσης είναι μουσική. Δεν είναι ωραίο να πηγαίνεις στη θάλασσα για να κάνεις μπάνιο και έχεις δίπλα ένα club να παίζει όλα αυτά τα τραγούδια, ενώ έπρεπε να ακούς το κύμα, τα πουλιά, τους γλάρους...

Μusic Corner: Πιστεύετε οτι οι άνθρωποι φοβούνται τη σιωπή και την ησυχία;
Π.Θ.: Νομίζω οτι πολλοί την φοβούνται! Εκεί έχω καταλήξει...

Μusic Corner: Ίσως γιατί γενικά θεωρούμε ότι σιωπή είναι μοναξιά;
Π.Θ.: Είναι μοναξιά, αλλά χωρίς τη μοναξιά δεν μπορούμε να χαρούμε την παρέα! Όταν είσαι πάντα με παρέα, θα ζητάς και την μοναξιά λίγο. Αν δεν υπάρξει όμως η παύση, δεν θα υπάρξει ήχος! Αν δεν υπάρξει ένα τραγούδι σιγανό, δε θα καταλάβεις ότι το άλλο είναι δυνατό. Αυτό είναι όρος της φύσης! Πάντα κάτι άλλο πρέπει να υπάρχει για να κάνει αντίθεση και να υπάρξει αυτό που θέλεις να προσέξεις!

Μusic Corner: Μεγαλώσατε στη Χίο, περάσατε σημαντικό μέρος από τα παιδικά σας χρόνια εκεί. Πώς ήταν η εμπειρία να μεγαλώσετε σε ένα νησί;
Π.Θ.: Έμεινα από δύο ως εννιά χρονών στη Χίο, τα παιδικά μου χρόνια που είχα αρχίσει να καταλαβαίνω... Για μένα αυτή ήταν η ζωή μου. Δεν υπήρχε σύγκριση με κάτι άλλο, δεν ήξερα τη ζωή στην Αθήνα. Τα παιδιά όμως που μεγαλώνουν στην επαρχία πιστεύω ότι είναι πιο τυχερά! Έχουν χρόνους να ασχοληθούν μ' αυτό που θέλουν και θέλοντας και μη επιδίδονται σε κάτι με αγάπη, ενώ στην Αθήνα σου τρώνε περισσότερο χρόνο οι μετακινήσεις, να σε πάνε με το αυτοκίνητο σχολείο, αγγλικά, κολυμβητήριο. Τα παιδιά στην Αθήνα πρέπει να έχουν και οδηγό, ενώ στην επαρχία πηγαίνεις παντού με τα πόδια. Στην επαρχία επίσης υπάρχουν πράγματα που δεν τα ξέρεις και τα ονειρεύεσαι! Δηλαδή εγώ μπορεί να ονειρευόμουν τις πολυκατοικίες που έβλεπα στον κινηματογράφο! Τα έχεις αυτά ιδανικά στο μυαλό σου!

Μusic Corner: Και φτάνουμε στο 1986 που δημιουργείτε το συγκρότημα "Λαθρεπιβάτες". Πώς ήταν εκείνη η εποχή, πώς τη θυμάστε;
Π.Θ.: Έχει σχέση μ' αυτό που λέγαμε πριν... Ήμασταν γυαλιστεροί, ήμασταν παιδιά, σαν δύο άνθρωποι που βλέπουν τη θάλασσα την άνοιξη και λαχταράνε να μπούνε μέσα και αρχίζουν να πετάνε νερά ο ένας στον άλλον και να πλατσουρίζουν! Κάπως έτσι αισθάνομαι και βλέπω την εποχή των "Λαθρεπιβατών". Οτι ήμασταν πολύ αγνοί και αυτό που είχαμε να πούμε, βγήκαμε και το είπαμε χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνει εμπορικότητα και σουξέ. Κι αν κάναμε σουξέ, το κάναμε τυχαία, επειδή άρεσαν τα τραγούδια μας!

Μusic Corner: Όταν πλέον ξεκινάτε την προσωπική σας δισκογραφία τι έχει αλλάξει; Βλέπετε αλλιώς τα πράγματα;
Π.Θ.: Είχε αλλάξει το γεγονός ότι πλέον, ήξερα τους κανόνες της δισκογραφίας, είχα κάνει και μια αποχή 4 χρόνια από τη δισκογραφία και έτσι ψάχνοντας μέσα μου τι πραγματικά θέλω να κάνω, αυτό έκανα. Είπα ότι δε θα αρχίσω να πληρώ τους νόμους και τις προδιαγραφές της σημερινής ιδεολογίας της αγοράς, αλλά θα κάνω αυτό που πραγματικά θέλω, που μπορώ να υποστηρίξω και που ξέρω! Κι αν μου λέγανε κάνε κάτι άλλο, μπορεί να μην ήξερα να το κάνω! Δηλαδή αν εμένα τώρα μου πεις, βγες με ένα μικρόφωνο σε μια πίστα και πες λαϊκά στον κόσμο και όσα λουλούδια σου πετάνε, πέτα τα πίσω, πες ευχαριστώ και κάνε υποκλίσεις, δεν θα ξέρω να το κάνω! Άλλοι ξέρουν και το κάνουν πάρα πολύ καλά αυτό! Εγώ αυτό που ήξερα από παλιά, ήταν να παίζω με την κιθάρα μου και να τραγουδάω σε κόσμο. Είτε με ηχητικά, είτε χωρίς ηχητικά. Αυτό αν βάλεις να το κάνω θα το κάνω πολύ καλά. Δεν ξέρω να κάνω άλλα πράγματα. Απλά πλέον ήξερα τη δισκογραφία και ήμουν υποψιασμένος για κάποια πράγματα. Δε θα υπήρχαν άνθρωποι που θα μπορούσαν να με "άγουν και να με φέρουν", ούτε εταιρεία, ούτε παραγωγός ή οτιδήποτε. Δεν έκανα συμφωνίες και υποχωρήσεις σ' αυτό που ήθελα να κάνω. Είπα θα το κάνω και σε όσους αρέσει! Όταν έκανα τον πρώτο μου δίσκο, δε σου κρύβω οτι ενδεχομένως να θεώρησαν πολύ ακριβή την παραγωγή μου αλλά είδαν μετά ότι άρχισε να πουλάει. Και με δέχτηκαν έτσι. Ή άρχισε να πουλάει ότι μπορεί να μην γούσταρα να πολυπηγαίνω σε τηλεοράσεις, ενώ μέχρι τότε μπορεί να είχαν διαφορετική άποψη οι εταιρείες και οι δημόσιες σχέσεις. Μπορεί να άρχισε να πουλάει κι αυτό. Να λέγανε "να κι ένας άνθρωπος που δεν γουστάρει να πηγαίνει στα πρωινάδικα". Με τους "Λαθρεπιβάτες" αυτοί μας φτιάξανε και το λέω και τους ευχαριστώ πολύ, αλλά όπως η τηλεόραση με εκμεταλλεύεται, την εκμεταλλεύομαι κι εγώ!

Μusic Corner: Τώρα μετά από τόσα χρόνια πως αντιμετωπίζετε αυτό το κομμάτι της διαφήμισης, της προώθησης του cd;
Π.Θ.: Το αντιμετωπίζω πάρα πολύ καλά και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο! Γιατί σε μια καπιταλιστική κοινωνία, σε έναν καπιταλιστικό τρόπο ζωής, χωρίς διαφήμιση είσαι τίποτα. Δυστυχώς, οτιδήποτε μη διαφημιζόμενο παύει να είναι και καλό! Αν δε διαφημιστεί κάτι νομίζεις ότι δεν είναι και καλό. Ενώ υπάρχουν χιλιάδες πράγματα τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα να διαφημιστούν, γιατί όλα τους τα χρήματα τα έχουν δώσει ώστε να είναι καλό αυτό που κάνουν. Και βλέπουμε ότι διαφημίζουν σκουπίδια και γίνονται εμπορικά, όχι μόνο στους δίσκους, σε οτιδήποτε. Μπες σε ένα σουπερμάρκετ και θα δεις οτι τα διαφημισμένα είναι σε εξέχουσα θέση στα ράφια, σε μεγάλο αριθμό γιατί τα παίρνει ο κόσμος, αυτά ξέρει!

Μusic Corner: Το cd "Αστρανάμματα" τo 1994 ήταν μάλλον ένα άλμπουμ καθοριστικό για την καριέρα σας από το οποίο προέκυψε ένα τραγούδι που θεωρείται χαρακτηριστικό σας. Μιλάω για τα "Σμυρνέικα τραγούδια"...
Π.Θ.: Εγώ θεωρώ ότι καθοριστικό album για την καριέρα μου ήταν ο πρώτος μου δίσκος, "Νύχτας κύματα". Γιατί εκεί ήταν η αγωνία μου, αν μόνος μου πια θα μπορούσα να κάνω κάτι στην "μουσική ζωή μου". Γιατί έχω κάνει κι άλλα πράγματα στη ζωή μου που δεν είναι μουσικά και συνεχίζω να κάνω. Προσπαθώ να μη ζω μόνο απ' τη μουσική! Το "Νύχτας κύματα" λοιπόν, είχε μέσα τραγούδια όπως το "Εισιτήριο στην τσέπη σου", το "Καράβια χιώτικα" που έγιναν γνωστά και ακόμα ισχύουν σαν τραγούδια. Αλλά τα "Αστρανάματα" είναι το πιο αγαπημένο μου γιατί ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε με τους φίλους μου στο στούντιο και είπαμε ότι θα γράψουμε εμείς, θα ενορχηστρώσουμε εμείς και τα κάναμε όλα με τα δικά μας χέρια! Όλα πέρασαν απ' τη δική μου αισθητική, οι ενορχηστρώσεις, ποιος θα παίξει και πώς θα παίξει, η σειρά των τραγουδιών, όλα! Ήταν ένας δίσκος καθαρά δικός μου! Ακόμα και το εξώφυλλο ήταν από μένα φτιαγμένο. Είχα βρει έναν χαράκτη από τη Χίο, ο οποίος δε ζει πλέον, τον Νίκο Γιαλούρη, να το επιμεληθεί χαρακτικά γιατί θεωρούσα ότι έπρεπε να επενδύσω πάνω στο στυλ μου και στη δουλειά μου. Αλλά επειδή ήταν και η κόρη μου η Φαίδρα στο εξώφυλλο και λόγω δυνατών τραγουδιών θεωρώ ότι ήταν το πιο αγαπημένο μου! Πιο πολύ βέβαια ήταν ότι μπήκαμε μόνοι μας χωρίς να έχουμε ξαναπαίξει κανένας μας στο στούντιο και σιγά σιγά ξεπεράσαμε την αγωνία και το τρακ και τα καταφέραμε!

Μusic Corner: Διακρίνω οτι έχετε μια αγάπη σε καθετί παραδοσιακό...
Π.Θ.: Σε καθετί το χειροποίητο! Γιατί δίνω αξία σε κάτι το οποίο ο άνθρωπος έχει αφιερώσει χρόνο για να το φτιάξει και όχι να κάνει μια "μήτρα" για να κάνει μετά χιλιάδες τα "ίδια"! Μ' αρέσει ας πούμε το πρώτο δίσκο κοπής να τον φυλάξω. Δηλαδή από τους δίσκους, τις πρώτες κόπιες, το πρώτο βινύλιο που έβγαινε μέσα από τη "μήτρα", το έχω φυλάξει. Μ' αρέσει να κρατάω κάτι πρωτότυπο!

Μusic Corner: Ως καλλιτέχνης, τι είναι σημαντικότερο για σας; Πότε νιώθετε επιτυχημένος και δικαιωμένος για τις επιλογές σας;
Π.Θ.: Σχεδόν ποτέ! Πολλές φορές είμαι ανικανοποίητος μ' αυτό που κάνω, βρίσκω λάθη ακόμα και την επόμενη μέρα. Ή όταν περάσει λίγος καιρός, λέω "Σήμερα θα τα έπαιζα καλύτερα!". Αλλά νιώθω ικανοποιημένος όταν ένα μήνυμα, στιχουργικό ή μουσικό που έχω γράψει, κάνει "οπαδούς" και επικοινωνώ έτσι με άλλους ανθρώπους που το έχουν κάνει δικό τους! Εκεί νιώθω πολύ ικανοποιημένος και κολακευμένος! Επίσης όταν κάποιοι άλλοι συνάδελφοι τραγουδάνε τα τραγούδια μου. Νιώθω ότι έκανα κάτι καλό το οποίο το διάλεξαν κι αυτοί!

Μusic Corner: Ένα τραγούδι που ανήκει σ' αυτή την κατηγορία και με το οποίο έχει ταυτιστεί πολύς κόσμος είναι το "Ανάθεμα σε" που έχετε γράψει και στίχους και μουσική. Έχει κάποια ιστορία αυτό το τραγούδι;
Π.Θ.: Όχι, είναι ένα τραγούδι σαν όλα τα άλλα! Θεωρώ ότι έχω κάνει και καλύτερα τραγούδια απ' αυτό αλλά δεν έγιναν γνωστά! Ήταν ένα απλό τραγούδι που μίλαγε άμεσα και έλεγε "ανάθεμα σε, δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω". Θα μπορούσε να το λέει ένα παραδοσιακό τραγούδι και να μιλάει για την ξενιτιά! Απλά είναι ένα ερωτικό τραγούδι που μπορεί κανείς να το απευθύνει σε κάποιον. Έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε τα τραγούδια έντεχνα ή δεν ξέρω εγώ τι... Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει μπει μέχρι και στις πίστες! Είναι τόσο άμεσο! Και θεωρώ ότι έτσι πρέπει να μιλάνε τα τραγούδια. Τα τραγούδια που μιλάνε άμεσα μπορεί να τα τραγουδήσει οποιοσδήποτε. Είναι αυτό που είχε πει κάποτε ο Μαργαρίτης: "Τα ίδια λέμε κι εμείς, απλά δεν τα λέμε μέσω Λαμίας"!

Μusic Corner: Είχατε συμμετάσχει πριν 2-3 χρόνια και σε ένα soundtrack, το "Έτσι Ξαφνικά" στο οποίο τραγουδήσατε 5 υπέροχα τραγούδια του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Είναι διαφορετική η διαδικασία όταν ερμηνεύετε τραγούδια που προορίζονται να ντύσουν τις εικόνες ενός σήριαλ;
Π.Θ.: Όχι, είναι ακριβώς το ίδιο, απλά για μένα ήταν διαφορετική διαδικασία γιατί ήταν κάποιου άλλου τα τραγούδια. Μέχρι τώρα έχω συνηθίσει να τραγουδάω δικά μου τραγούδια. Έχεις ένα άγχος παραπάνω να ικανοποιήσεις αυτόν που τα έχει γράψει. Άγχος το οποίο δεν το έχουν όλοι οι τραγουδιστές. Είναι μερικοί οι οποίοι έχουν ένα "ναρκισσισμό" στη φωνή τους, που νομίζουν πως ό,τι πουν θα το πουν καλύτερα απ' τον τραγουδοποιό. Κάποτε ο Γιώργος Σταυριανός μου είχε προτείνει να πω ένα τραγούδι, κι όταν το είπα ήταν τόσο αίσχος που του είπα "τραγούδησε το εσύ όπως το έχεις μέσα στο demo, γιατί αυτό το πράγμα είναι συγκινητικό". Άσχετα αν δεν έχει ωραία φωνή! Γιατί αντικειμενικά όταν λέμε ωραία φωνή εννοούμε να πατάει στις νότες. Όμως ο τραγουδιστής, ο ερμηνευτής δεν έχει καμιά σημασία να πατάει στις νότες, το υπογράφω και φέρε μου κάποιον να διαφωνήσει γι' αυτό! Μ' έχουν συγκινήσει άνθρωποι οι οποίοι έχουν "απαγγείλει" τα τραγούδια τους, τα έχουν τραγουδήσει σε άλλο τόνο αλλά με έχουν συγκινήσει και μου έχουν μεταφέρει το μήνυμα! Το τραγούδι είναι "μεταφορά μηνύματος", δεν είναι ούτε για να δείξουμε τη φωνή μας, ούτε να το παίξουμε ωραία. Παράδειγμα για μένα είναι ο Σωκράτης Μάλαμας που τον θεωρώ εξαιρετικό τραγουδιστή, ο Πορτοκάλογλου, ο Σαββόπουλος, ο Κορακάκης, άνθρωποι που δεν έχουν ανάγκη από τραγουδιστές να τραγουδήσουν τα τραγούδια τους! Αυτό συμβαίνει και με τα μουσικά όργανα. Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν με την ψυχή τους παίζοντας 10 νότες και υπάρχουν άλλοι που παίζουν 300 νότες το δευτερόλεπτο και δεν μπορούν να σε συγκινήσουν!

Μusic Corner: Προτιμάτε τις συναυλίες ή τις εμφανίσεις σε μαγαζιά;
Π.Θ.: Για μένα είναι το ίδιο γιατί οι εμφανίσεις μου στα μαγαζιά είναι πάντα "συναυλιακές". Άσχετα αν υπάρχουν και τραγούδια για να διασκεδάσει ο κόσμος. Δηλαδή αν κάποιου του έρθει να χορέψει θα του πω "κι εγώ μαζί σου"! Θεωρώ ότι ο χορός είναι ύψιστη παρόρμηση και δεν έχει δικαίωμα κανείς να σου πει να μη χορέψεις!

Μusic Corner: Θα μου μιλήσετε για τις εμφανίσεις σας στο "Gazarte";
Π.Θ.: Θα παίξω μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Μέχρι τώρα όλα πάνε πιο καλά ακόμα και απ' ότι τα περίμενα! Νιώθω σαν στο σπίτι μου εκεί, είναι ένας χώρος φτιαγμένος ειδικά για ζωντανές εμφανίσεις και ο κόσμος που έρχεται μένει ευχαριστημένος και από μας και από το χώρο γιατί κάθεται άνετα. Επίσης υπάρχει πάρα πολύ καλός ήχος, σπάνιο για μαγαζιά και παίζουμε σε μικρές εντάσεις που δεν ενοχλούν.

Μusic Corner: Το 2006 που έφυγε, τι γεύση σας αφήνει; Θεωρείτε ότι ήταν μια καλή χρονιά;
Π.Θ.: Μου αφήνει μια γεύση όπως όλα τα χρόνια που περνάμε, ότι ο χρόνος έπρεπε να τρέχει προς τα πίσω και όχι προς τα μπρος!

Μusic Corner: Θέλω να κλείσουμε με μια ευχή για το 2007...
Π.Θ.: Όλα να γίνονται λιγότερο, να μη γίνονται με σπατάλη! Να υπάρχει μέτρο σε οτιδήποτε! Όχι όλα να θέλουμε να τα "φάμε", να τα "πιούμε" και να τα "ρουφήξουμε" την ίδια στιγμή. Πρέπει να αφήνουμε και για το αύριο, να σκεφτόμαστε αυτό που ζούμε γύρω μας να μην το καταστρέφουμε, γιατί υπάρχει και το αύριο!

--------

BAR RESTAURANT CAFE ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784