Ο Χρήστος Θηβαίος στο Μusic Corner

M.C.: Χρήστο βρισκόμαστε στο Σταυρό του Νότου και δεν μπορώ παρά να σε ρωτήσω ευθέως γιατί εμφανίζεσαι στο "Σταυρό του Νότου" μόνος χωρίς του "Συνήθεις Ύποπτους";
Χρήστος Θηβαίος (Χ.Θ.):Οι "Συνήθεις Ύποπτοι" ήταν μια ιστορία που κράτησε πάρα πολλά χρόνια. Δισκογραφικά γνωρίσαμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου όπως λένε. Γνωρίζομαστε από το 1980, μια παρέα από 4 φίλους που παίζαμε μαζί μουσική και γράφαμε τραγούδια. Κάποια στιγμή ο ένας πήγε Αγγλία, εγώ πήγα Ιταλία, γύρισα από Ιταλία φέρνοντας το υλικό για τις "Αδέσποτες Μέρες" και ξεκίνησε αυτή η παρέα αβίαστα και ελεύθερα γιατί μας άρεσε να κάνουμε μουσική. Μετά το "Είμαι αυτό που κυνηγάω" οι δρόμοι μας άρχισαν κάπως να διαφοροποιούνται και πιστέψαμε πως ο καλύτερη επιλογή των Υπόπτων ήταν να συνεχίσει ο καθένας μόνος του κ' ελεύθερος.

Μ.C.: Πριν περίπου ένα χρόνο όταν είχατε κυκλοφορήσει τον τελευταίο δίσκο σας "Είμαι αυτό που κυνηγάω" είχες πει σε μια συνέντευξη ότι ".. ο δίσκος αυτός είναι ίσως η απάντηση σε όσους μιλούν για διάλυση"
Χ.Θ. Ναι, είναι αλήθεια αυτό! Όπως αλήθεια είναι ότι είχαμε κέφι να δουλέψουμε όλοι μαζί. To θέμα είναι ότι όταν ο καθένας αρχίζει και αφιερώνεται στα δικά του πράγματα, αυτό μπορεί από ένα σημείο και μετά να οδηγήσει σε κάποιες εντάσεις. Οπότε επειδή φτάσαμε σε ένα πολύ ωραίο σημείο για το συγκρότημα θελήσαμε να μην αφήσουμε να δημιουργηθούν αυτές οι εντάσεις. Γι 'αυτό και αποφασίσαμε εκεί που ήμασταν εκεί να μείνουμε και να πάρει ο καθένας το δικό του δρόμο, έτσι απλά.

Μ.C.: Μίλησε μου λίγο για εκείνη την εποχή της δεκαετίας του '80 που ξεκινήσατε όλοι μαζί περισσότερο ερασιτεχνικά και λιγότερο επαγγελματικά, όταν τραγουδούσατε σε διάφορα μπαράκια στο κέντρο κυρίως της Αθήνας
X.Θ. Ναι.. στο κέντρο και κυρίως στα Εξάρχεια καθώς ήταν και είναι η γειτονιά μας! Κοίταξε... ήταν μια εποχή με έντονες πολιτικές και πολιτιστικές ζυμώσεις, ιδιαίτερα στην πλατεία και αυτό το πράγμα μας έβαλε σε μια διαδικασία μουσικής δημιουργίας. Μέσα από τη μουσική μάθαμε να εκφράζουμε και το συναισθηματισμό μας και την πολιτική μας θέση και έτσι συνεχίστηκε....

Μ.C.: Και γιατί "Συνήθεις Ύποπτοι";
Χ.Θ. Ακριβώς επειδή ήμασταν στην πλατεία Εξαρχείων!

Μ.C.: Μόνοι σας επιλέξατε αυτό το όνομα;
Χ.Θ. Το βρήκε ο παραγωγός του πρώτου δίσκου, ο Αγγελος ο Σφακιανάκης, αυτός είναι ο νονός, του άρεσε για όνομα του γκρουπ, μας ταίριαζε κιόλας, το ξανασκεφτήκαμε και τελικά αποφασίστηκε!

Μ.C.: Να υποθέσω ότι δεν ήσασταν και πολύ"καλά παιδιά"; Ως προς τι ύποπτοι;
Χ.Θ. Εξακολουθώ να πιστεύω πως είμαι ένας συνήθης ύποπτος! Έχουμε συνηθίσει να ακούμε αυτή τη φράση σαν αυτούς που συλλαμβάνουν όταν συμβεί κάτι. Γνωρίσαμε μια τέτοια περίοδο, πολύ μεγάλη, στα Εξάρχεια. Αλλά τελικά πιστεύω πως Συνήθης Ύποπτος είναι αυτός που δε βολεύεται ούτε πολιτικά ούτε συναισθηματικά με τον ίδιο του τον εαυτό και διαρκώς πειραματίζεται μέσα του και σε ότι τον περιβάλλει και διαρκώς προσπαθεί να ξεπεράσει αυτό που τον βολεύει!

Μ.C.: Αυτός δηλαδή ήταν και ο λόγος που παράτησες τη Φιλοσοφική και γύρισες στην Ελλάδα να ασχοληθείς με τη μουσική γιατί δεν ήθελες να βολευτείς; Γιατί πήρες το πτυχίο σου και ετοιμαζόσουν για διατριβή... Πρέπει να ήταν δύσκολη απόφαση...
Χ.Θ. Ήταν δύσκολη, όντως! Ήμουν στην Ιταλία και είχα γράψει ήδη σχεδόν όλο το υλικό, εκτός από το "κορώνα γράμματα". Με είχε συνεπάρει τόσο πολύ αυτή η ιστορία της τραγουδοποιίας. Και πιο παλιά έγραφα κομμάτια, αλλά πλέον ένοιωθα ότι κάτι πολύ έντονο συνέβαινε για μένα.

Μ.C.: Συσσωρευμένη ενέργεια;
Χ.Θ. Ναι, συσσωρευμένο υλικό και πραγματικά αισθανόμουνα ότι ήταν κομμάτια του κορμιού μου. Όπου συνέβη το εξής, όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή μπαίνουν σε κάποιο δίλημμα. Σκέφτομαι ότι έχω μια σίγουρη καριέρα στο Πανεπιστήμιο και θα συνεχίσω τη δουλειά μου στην Μπολόνια ως βοηθός καθηγητή! Έκανα τη διατριβή μου όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο ενός Σέρβου συγγραφέα που κάπου μέσα έγραφε ότι "...κάθε άνθρωπος έχει χιλιάδες δρόμους μπροστά του! Ο πραγματικά δικός του δρόμος είναι αυτός, που όταν αποφασίσει να τον ακολουθήσει ο φόβος του μεγαλώνει"!
Και τα έκλεισα όλα και είπα γυρίζω στην Αθήνα.....

Μ.C.:Οι δικοί σου, η οικογένεια σου πως αντέδρασε όταν τους το ανακοίνωσες;
Χ.Θ. Όπως όλοι οι γονείς! Οι δικοί μου ήταν όμως και μια ιδιάζουσα περίπτωση. Ήταν ηθοποιοί, οπότε είχαν σχέση, αν και αυτός ήταν ένας λόγος που δεν ήθελαν ν' ασχοληθώ με αυτό το χώρο. Αλλά ήταν κάτι πολύ δυνατό πλέον μέσα μου, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά! Κάνω αυτό που κάνω γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο!
Και μάλιστα θυμάμαι την Αρλέτα που ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που άκουσαν τη μουσική μου, ένα demo στα Εξάρχεια μέσα σε μια κάβα, που μου είπε: "ν'ασχοληθείς με τη μουσική, να πάρεις αυτό το δρόμο μόνο αν αισθανθείς ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο". Έβαλε δηλαδή σε λόγια αυτό που πραγματικά αισθανόμουν!

Μ.C.:Οπότε περιττή η ερώτηση αν δεν ήσουν τραγουδιστής τι άλλο θα ήθελες να ήσουν...
Χ.Θ. Αυτή τη στιγμή τίποτε άλλο! Πριν μερικά χρόνια ίσως θα μπορούσα να ήμουν καθηγητής, αλλά τώρα πια....

Μ.C.:Πανεπιστημίου...;
Χ.Θ. Και Γυμνασίου και Λυκείου! Είχα μια πολύ όμορφη εμπειρία... Με κάλεσαν στο 6ο Γυμνάσιο Περιστερίου γιατί ήθελαν να τους κάνω μια ανάλυση, μια μεταφορά πληροφοριών..., και σε παιδιά 13 χρονών μίλησα για ένα από τα τραγούδια του δίσκου μου με τίτλο "Γυναίκα"... Τρομερή εμπειρία.. Ακουσα πράγματα από τα παιδιά τα οποία μ' έκαναν να αισθανθώ πλήρης, σαν να πλύθηκε η ψυχή μου! Ήταν συγκινητική εμπειρία αυτή!

Μ.C.:Ίσως επειδή τα παιδιά κατανοούν με πιο εύκολο τρόπο αυτά για τα οποία εμείς μπορεί και ν' αδιαφορούμε...
Χ.Θ. Ακριβώς αυτό..! Και βλέπεις πόσο εύπλαστο είναι το υλικό ενός τραγουδιού!

Μ.C.: Πιστεύεις πως οι καλλιτέχνες γενικότερα, είναι τυχεροί επειδή μπορούν το hobby τους να το κάνουν και επάγγελμα ή ίσως αυτό να κρύβει και κάποιους κινδύνους;
Χ.Θ. Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου και αισθάνομαι πολύ τυχερός άνθρωπος! Με την έννοια ότι κάνω αυτό που εγώ θέλω να κάνω, γράφω τα τραγούδια που εγώ θέλω και τραγουδάω. Λυτρώνομαι μέσα από τη διαδικασία αυτής της "δημιουργίας". Και κάνοντας αυτό που μου αρέσει πληρώνω φως,νερό, ενοίκιο, τηλέφωνο και έχω και την αποδοχή του κόσμου. Γι' αυτό το λόγο θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό! Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που ξυπνάνε στις 6 το πρωί και πάνε στην οικοδομή, άλλοι που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν εφημερίες στα νοσοκομεία και καλούνται να σώσουν έναν άνθρωπο! Υπάρχουν πάρα πολλές, πιο σπουδαίες δουλειές!
Πιστεύω ακράδαντα πως αν δεν υπάρχει ζωή δεν υπάρχει τέχνη. Πάνω απ' όλα είναι η ίδια τη ζωή. Θέλω να έχω πάντα τη δύναμη, ν'αφουγκράζομαι και παράλληλα να γράφω τραγούδια!

Μ.C.: Και τα φώτα της δημοσιότητας πόσο μπορούν να σε επηρεάσουν;
Χ.Θ. Αυτό έχει να κάνει με το θέαμα αν και η αλήθεια είναι ότι ίσως εγώ δεν αποτελώ μέρος του star system, να το πούμε έτσι! Δηλαδή οι τηλεοράσεις και τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν και κολακεύουν "με άσχημο" τρόπο περισσότερο άλλης μορφής καλλιτέχνες! Εγώ είμαι σε μια πιο μικρή γωνιά. Η δημοσιότητα μου έχει δοθεί πιο πολύ από την αποδοχή και την αγάπη του κόσμου και από τη άλλη μεριά από την αποδοχή την αγάπη και συνεργασία ανθρώπων οι οποίοι έχουν γράψει ιστορία στο Ελληνικό τραγούδι, οπότε κοντά σε αυτούς έγινα και εγώ κάπως γνωστός.

Μ.C.: Τελικά για να καταλάβουμε το Χρήστο Θηβαίο πρέπει να καταλάβουμε αυτό που κυνηγάει;
Χ.Θ. Το "Είμαι αυτό που κυνηγάω" ίσως είναι διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο. Εγώ γίνομαι ολόψυχα και σύγκορμος ο στόχος που βάζω! Ερωτεύομαι διαρκώς τη δουλειά μου, ερωτεύομαι την αγωνία και τη δικιά μου, του να είμαι ειλικρινής προς τον εαυτό μου καθώς και την αγωνία των φίλων μου.

Μ.C.: Το χρονικό διάστημα μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου δίσκου ήταν αρκετά μεγάλο! Κάποτε είχες πει ότι "...το υλικό πρέπει να ωριμάζει και με τον κόσμο και μέσα μου".
Χ.Θ. Είναι αλήθεια αυτό και για να είμαι ειλικρινής είπα ότι διαρκώς στις συναυλίες παίζω καινούργια κομμάτια. Δηλαδή ακόμα και σήμερα παίζουμε τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου τα οποία δεν έχουν δισκογραφηθεί όπως και του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Σε λίγο καιρό θα βάλω στο πρόγραμμα και καινούργια δικά μου τραγούδια

Μ.C.: Το να κάνετε πολλά τραγούδια σας γνωστά, πολύ πριν ηχογραφηθούν, μέσα από τις συναυλίες είναι κάτι που το χρησιμοποιούσατε πολύ συχνά και με τους Συνήθεις Ύποπτους.
Χ.Θ. Πιστεύω ότι τα τραγούδια είναι ζωντανός οργανισμός και πρέπει να δεις το πως λειτουργούν στον κόσμο! Από την άλλη μεριά ως τραγουδοποιός δεν μπορώ να γράψω εύκολα, γράφω πολύ δύσκολα και αργά! Για παράδειγμα τη διασκευή του "Γορίλα", που δεν είναι και καινούργιο τραγούδι, την επεξεργάστηκα τρία χρόνια για να είναι αυτό που ακριβώς ήθελα. Δε σου κρύβω πως τώρα δε θέλω να γράψω καινούργια τραγούδια! Είδα προχτές τις σημειώσεις μου και το υλικό από τον προηγούμενο δίσκο και αισθάνομαι πολύ περήφανος που υπάρχουν αυτά τα δέκα τραγούδια. Δε θέλω να κάνω πολλούς δίσκους στη ζωή μου, θέλω λίγους και να είμαι περήφανος για το περιεχόμενο!

Μ.C.: Η εταιρία σου όμως το δέχεται αυτό;
Χ.Θ. Ναι...! Οι εταιρίες δεν είναι πάντα αυτό που ακούγεται. Δε σε πιέζουν να κάνεις δίσκο. Οι καλλιτέχνες δεν είναι άβουλα πλάσματα. Όταν λέει κάποιος ότι του επιβάλλεται να κάνει κάτι που δεν θέλει, στην ουσία ψάχνει για άλλοθι για κάτι που ο ίδιος δε συμφωνεί! Κανείς δε σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό να γράψεις ένα δίσκο και πάντα μιλάω για το δικό μας τομέα τραγουδοποιίας. Κάνουμε αυτό που θέλουμε και με τον τρόπο που θέλουμε. Όλα ξεκινάνε από το πόσο συγκεκριμένος είσαι εσύ σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Και αυτό το λέω και σε όσους νέους θέλουν να ξεκινήσουν τώρα. Και όση διαφήμιση να σου κάνει μια εταιρία δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τις ζωντανές εμφανίσεις. Εκεί είναι όλη η χημεία με τον κόσμο.

Μ.C.: Στο Live είναι το κλειδί;
Χ.Θ. Ναι... να έχεις τη δύναμη να το υποστηρίξεις ζωντανά, όσο "δύσπεπτο" και να είναι το υλικό. Γιατί όταν στην αρχή με τους "Συνήθεις Ύποπτους" πηγαίναμε στις εταιρίες και τους δίναμε το υλικό, μας έλεγαν ωραίο είναι βρε φίλε αλλά τι είναι; Που να το βάλω; Σε ποιο ράφι; Rock, pop, έντεχνο; Δεν είχαν το σουξέ και οι παραγωγοί των εταιριών το τόνιζαν αυτό. Όμως μετά από λίγο καιρό όλοι τραγουδάγανε το "Βροχή μου". Και μάλιστα όταν μου λέγανε ν' αλλάξω λίγο τους στίχους, δεν έκανα τίποτα! Και όχι με τον τσαμπουκά του στυλ "δεν αλλάζω τίποτα επειδή έτσι το θέλω"! Αυτός είμαι... π.χ. δεν μπορώ να έχω γαλάζια μάτια, έχω καστανά ή αλλιώς μπορώ να έχω πορτοκαλί μαλλιά αλλά δε θα είμαι αυτός που πραγματικά είμαι!

Μ.C.: Αν σε μια συναυλία ένοιωθες ότι κάποιο τραγούδι δεν αρέσει πολύ στον κόσμο θα έκανες την κίνηση να μην συμπεριληφθεί στο δίσκο;
Χ.Θ. Να μην μπει στο δίσκο ίσως όχι, αλλά να τα ψάξουμε και να τα βελτιώσουμε από πλευράς επικοινωνίας. Όχι να το κάνεις πιο εύπεπτο, αλλά να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είναι αυτό που πραγματικά ο άλλος δεν καταλαβαίνει ή δεν μπορεί ν' αφουγκραστεί.

Μ.C.: Το '97-'98 είχες συνεργαστεί με το Γιώργο Νταλάρα στην "Ιερά Οδό". Μίλησε μου γι' αυτές τις εμφανίσεις.
Χ.Θ. Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία. Οι σχέσεις μου με το Γιώργο είναι πάρα πολύ καλές. Έχουν ακουστεί πολλά, αλλά εγώ τον θεωρώ πάρα πολύ καλό επαγγελματία. Τον εκτιμώ αφάνταστα σε αυτό που κάνει. Ξέρω ότι είναι ένας άνθρωπος που διαρκώς αγωνίζεται για να είναι πραγματικά στην επικαιρότητα, όχι με την απλή έννοια που του "μεταφράζουν". Θέλει να είναι στην επικαιρότητα για τον εαυτό του, θέλει να αισθάνεται νέος, μέσα στα πράγματα! Και δεν έχει, πιστεύω, κανείς το δικαίωμα να του το απαγορεύσει. Με τους άλλους δεν ξέρω τι έχει κάνει. Με μένα έιχε μία πάρα πολύ καλή, σεβάσμια και άψογη επαγγελματική σχέση. Και ομολογώ ότι η συνεργασία μας, και γενικότερα στην Ιερά Οδό μαζί με τον Μάριο Φραγκούλη και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, πραγματικά ήταν σχολείο για μένα.

Μ.C.: Και στη συνέχεια είχες κάποιες καλές συνεργασίες...
Χ.Θ. Στη συνέχεια είχα μια πολύ καλή πρόταση να τραγουδήσω τα τέσσερα τραγούδια από τη τηλεοπτική σειρά "Ο μεγάλος θυμός". Μια πολύ όμορφη συνεργασία με το Βασίλη Δημητρίου που τον εκτιμούσα από πριν και που τελικά με τίμησε με το να μου ζητήσει να πω αυτά τα τραγούδια. Τα τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου που έχει γράψει για την τηλεόραση, πιστεύω ότι από ένα σημείο και μετά αποστασιοποιούνται από το ίδιο το σήριαλ όπως π.χ. το "Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά" . Αυτά τα τραγούδια αποκτούν πια μια προσωπική πορεία και αυτό φαίνεται ειδικά στις συναυλίες.
Στη συνέχεια είχα μια πολύ γλυκιά και όμορφη συνεργασία με την Ελευθερία Αρβανιτάκη στον τελευταίο της δίσκο όπου κάναμε ένα ντουέτο σ' ένα πολύ όμορφο τραγούδι. Πάρα πολύ καλή επαγγελματίας, την εκτιμούσα ήδη πάρα πολύ. Όταν τη γνώρισα... τα καλύτερα λόγια!
Και τέλος η μεγαλύτερη τιμή που μου έχει γίνει ποτέ και από έναν άνθρωπο που τον θεωρώ από τους καλύτερους φίλους στο χώρο της Ελληνικής μουσικής, ήταν η πρόταση από τον Θάνο Μικρούτσικο να τραγουδήσω στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο πρώτο μέρος της συναυλίας για τα 30 χρόνια της μουσικής του πορείας. Αυτή η συνεργασία θα μου μείνει αξέχαστη και τον εκτιμώ βαθύτατα γιατί είναι ένας απίστευτα αξιόλογος άνθρωπος και μας τιμά στο εξωτερικό.
Τέλος δισκογραφικά ξεκινάει μια συνεργασία με τον πολύ αξιόλογο μουσικό και καλό μου φίλο Θανάση Παπακωνσταντίνου ενώ πριν λίγο καιρό είχα μια συμμετοχή στο δίσκο των Occasional Dream, ομάδα πολύ καλών νέων μουσικών

Μ.C.: Θα έγραφες τραγούδια για κάποιον άλλο τραγουδιστή;
Χ.Θ. Ίσως δύσκολα... Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω! Έχω αρνηθεί στο παρελθόν να δώσω δικά μου τραγούδια κυρίως γιατί είναι πολύ βιωματικά και δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ... Θα δούμε στο μέλλον!

Μ.C.: Τα νέα γκρουπάκια πως τα βλέπεις;
Χ.Θ. Γενικότερα πιστεύω πως η Ελληνική τραγουδοποιία πάει πάρα πολύ καλά. Υπάρχει μια διαρκής ζύμωση σε αυτό το χώρο με νέα παιδιά που εμένα προσωπικά με κάνουν περήφανο ανοίγοντας το ραδιόφωνο και ακούγοντας τους! Και εδώ να πω ότι είμαι παντελώς αντίθετος με το να κλείσουν οι σταθμοί είτε παίζουν τη δικιά μου μουσική είτε όχι! Ήταν λίγο περίεργη, μουδιασμένη και απρόσμενη απόφαση και τέτοιες κινήσεις μας δημιουργούν ένα είδος ανασφάλειας!

Μ.C.: Το συγκρότημα των παπα-ροκάδων πως το βρίσκεις;
Χ.Θ. Να πω την αλήθεια δεν έχω ακούσει τίποτα γιατί δε με αφορά να τους ακούσω! Μια φορά άκουσα λίγο στην τηλεόραση. Στιχουργικά και από πλευράς μηνύματος είναι κάτι πολύ φαιδρό! Πιστεύω ότι η θρησκευτικότητα είναι κάτι πολύ βαθύ που αγγίζεται με πολύ φτηνό τρόπο απ' αυτούς τους ανθρώπους! Αν θέλουν μπορούν να παίζουν με τις κιθάρες τους στις ενορίες όπως και στο εξωτερικό. Το βλέπω από πλευράς τραγουδοποιίας και με κάνει να γελάω. Όταν ο Ρίτσος έχει γράψει "άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης" που είναι βαθύτατα θρησκευτικός στίχος, όταν έχεις έργα όπως του Ταρκόφσκι του Παζολίνι, όταν έχουμε βρει και δοξάσει ο καθένας αυτό που λέει Θεό, μέσα από την ποίηση ενός Ελύτη, ενός Καρούζου. Ε...! Με αυτά τα πράγματα γελάω.

Μ.C.: Είσαι υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες ή όχι;
Χ.Θ. Για να είμαι ειλικρινής ούτε αυτό το σκέφτηκα γιατί δεν υπάρχει ουσία! Από την άλλη η αναγραφή είναι ναζιστικό κατάλοιπο για να βλέπουν ποιος είναι Εβραίος και ποιος όχι και να τους διαχωρίζουν! Πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει! Αν θέλει το γράφει, αν δε θέλει δεν το γράφει! Το θέμα είναι να μην εκμεταλλεύεται αυτό ρατσιστικά. Γιατί η κάθε θρησκεία κρύβει τους δικούς της θησαυρούς... Και καλό είναι να είσαι ανοιχτός σε όλα! Λόγω των σπουδών μου έμαθα Εβραϊκά, έτσι μπόρεσα να διαβάσω τη Βίβλο από το πρωτότυπο της και ανακάλυψα πως έχει έναν εκπληκτικό πλούτο που δεν αποτυπώνεται στη μετάφραση. Με το να χρησιμοποιείς τη βία για να ασπαστεί κάποιος το θρήσκευμα σου είναι ότι χειρότερο έχει συμβεί στην ιστορία. Γιατί η θρησκεία και η θρησκευτικότητα του κάθε ανθρώπου έχει μια ιδιαίτερη δύναμη και μια ομορφιά. Είναι όπως η γιαγιά στο χωριό που φτιάχνει το ζυμωτό ψωμί στον πέτρινο φούρνο της! Βάζει όλη της την αγάπη και την ευλογία της μέσα σε αυτό το ψωμί! Και όποιος κόβει και τρώει λίγο από αυτή την κόρα και την ψίχα έχει μεταλάβει! Είναι βαθιά θρησκευτικό αυτό το πράγμα....

Μ.C.: Όταν δε γράφεις μουσική, δεν τραγουδάς, τι σου αρέσει να κάνεις;
Χ.Θ. Μ' αρέσει να πηγαίνω σε ταβέρνες με φίλους! Μ' αρέσει να τρώω περίεργους μεζέδες, να κάθομαι να μιλάω, να γελάω, να πίνω τη μπύρα μου, το κρασάκι μου! Όταν έχω χρόνο βλέπω πολύ σινεμά! Μ'αρεσε το American Beauty το Million Dollar Hotel, αλλά και αυτά τα είδα στο βίντεο λόγω έλλειψης χρόνου!
Μ'αρέσει το θέατρο και το βιβλίο πολύ! Όταν δεν έχω συναυλίες κάθομαι στο γραφείο μου, ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί, ανάβω ένα κερί, βάζω καλή μουσική και διαβάζω διάφορα πράγματα! Και μ'αρέσει να ξαναδιαβάζω βιβλία που είχα διαβάσει παλιά. Όπως και να ξανακούω παλιούς δίσκους ή να ξαναβλέπω παλιές ταινίες!

Μ.C.:Η σχέση σου με το Internet;
Χ.Θ. Δεν ξέρω να χειρίζομαι καλά τον υπολογιστή! Η γυναίκα μου όμως ασχολείται πολύ και πράγματι έχω βρει πράγματα στο δίκτυο τα οποία μ' έχουν κάνει ευτυχισμένο! π.χ. Ξανα-ανακάλυψα τον Jeff Backlay, το γιο του Tim! Είχα το δίσκο του και ήθελα να βγάλω στην παράσταση το "Grace" αλλά δεν είχα τα λόγια! Με τη βοήθεια όμως του internet τα βρήκα! To ίδιο και με το ντουέτο με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Έψαχνα τα λόγια του Ismael Lo και τα βρήκα. Το ίδιο και από πιο... "δύσκολα" συγκροτήματα! Και γενικά βρίσκω βιβλιογραφίες συνεντεύξεις... πράγματα που είναι χρήσιμα και δημιουργικά στη δουλειά μου. Γιατί αν δεν διαβάζω δεν γράφω και αν δεν ακούω δεν συνθέτω!

Μ.C.: O "Σταυρός του Νότου" νομίζεις πως λειτουργεί ως ένας χώρος μπουάτ με σύγχρονη μορφή;
Χ.Θ. Μ' αρέσει γιατί είναι στο κέντρο με εύκολη πρόσβαση, καλύπτει όλες τις περιοχές, με φτηνό εισιτήριο, σημαντικό για τους νέους και τους φοιτητές! Και το κυριότερο περνάω πολύ καλά...!

*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-960
*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στον "Σταυρό Του Νότου"