Η Κατερίνα Τοπάζη στο Μusic Corner

M.C.: Κατερίνα, ένα σύντομο flash back στην καριέρα σου...
Κατερίνα Τοπάζη (Κ.Τ.): Ξεκίνησα την καριέρα μου μόλις τελείωσα το σχολείο, από τη Θεσσαλονίκη "Κατερίνα Τοπάζη" απ' όπου και κατάγομαι, με μια πολύ ωραία συνεργασία με τον Γιώργο Χατζηνάσιο και τον Μάριο Τόκα, πριν περίπου 10 χρόνια. Αυτή η συνεργασία με έβαλε αμέσως μέσα στα πράγματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Βέβαια η ενασχόλησή μου με τη μουσική έχει αρχίσει από πολύ μικρή ηλικία, καθώς έπαιζα πιάνο, έκανα κλασικό τραγούδι και συμμετείχα σε χορωδίες. Σε επαγγελματικό όμως επίπεδο, οι δύο αυτοί άνθρωποι είναι που μου ενέταξαν στον καλλιτεχνικό χώρο. Έτσι ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια άνοιξαν διάπλατα πολλές πόρτες. Λίγο αργότερα εγκαταστάθηκα στην Αθήνα όπου συνέχισα την καριέρα μου.

Μ.C.: Το τραγούδι δηλαδή ήταν μια παιδική επιθυμία, όπως συμβαίνει με αρκετούς συναδέλφους σου...
Κ.Τ.: Ναι... Το τραγούδι δεν με κέρδισε επειδή έτυχε να σπουδάσω μουσική. Εγώ ήμουν "προγραμματισμένη" από μικρή σχετικά με το τι θ' ασχοληθώ. Είχα πολύ μεγάλη αγάπη για τη μουσική και το τραγούδι.

Μ.C.: Η συνεργασία σου με τον Χατζηνάσιο και τον Τόκα ήταν και η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σου μέχρι σήμερα;
Κ.Τ.: Ναι, πολύ σημαντικοί δημιουργοί, άνθρωποι και δάσκαλοι συγχρόνως. Μετά από αυτή τη συνεργασία μπορώ να σου πω πως ψυχολογικά ...δεν μπορούσα να συνέλθω με τίποτα! Αυτή η δουλειά θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι ανώτερο...

Μ.C.: Μήπως η μεγάλη ώθηση στην καριέρα σου δόθηκε από τη συμμετοχή σου στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1994;
Κ.Τ.: Όχι, εκείνο το καιρό ετοίμαζα τον πρώτο μου δίσκο με τον Νίκο Τερζή και τον Πάνο Φαλάρα. Το Φεστιβάλ εκείνα τα χρόνια ήταν μια σημαντική εκδήλωση που την παρακολουθούσε αρκετός κόσμος. Κατόπιν επιθυμίας του παραγωγού μου, του Στέλιου Φωτιάδη, αποφάσισα να πάρω μέρος το 1994. Επέλεξα να συμμετέχω με το τραγούδι "μ' ένα φουστάνι ουρανό", το οποίο μετά πέρασε και στον πρώτο μου δίσκο. Δυστυχώς όμως το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνη τη χρονιά με απογοήτευσε πάρα πολύ. Ήταν η πρώτη χρονιά που αποφασίστηκε να μη ψηφίσει ούτε ο κόσμος, ούτε η ειδική επιτροπή που υπήρχε συνήθως. Αντίθετα ψήφισαν οι Δήμοι της Ελλάδος. Δηλαδή πολιτικοί άνθρωποι οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με τη μουσική. Ήταν μια πολύ κακή χρονιά για το φεστιβάλ, που μάλιστα έκανε κακή εντύπωση και στον κόσμο. Δεν ήταν δίκαιο να ψηφίζουν οι Δήμοι. Ήταν ανήκουστο. Θυμάμαι τον Μικρούτσικο που ήταν ο παρουσιαστής και μόλις ερμήνευσα το τραγούδι μου, ήρθε και μου είπε "το πήρες το πρώτο βραβείο, στο λέω εγώ". Κι όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, είχαν έρθει γενικώς τα πάνω κάτω.

Μ.C.: Σήμερα πάντως τα φεστιβάλ τραγουδιού στην Ελλάδα θεωρούνται αρκετά υποβαθμισμένα...
Κ.Τ.: Δεν είναι όπως κάποτε. Οι θεσμοί αυτοί έχουν χάσει πια την αίγλη τους, τη μαγεία που είχαν. Όταν εμείς ήμασταν πιτσιρίκια και παρακολουθούσαμε τα φεστιβάλ, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Εγώ στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήμουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Θυμάμαι πως είχα κάνει μια αρκετά λαμπερή και σοβαρή εμφάνιση και οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι ήταν με τζιν. Το ρεπερτόριό τους ήταν σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος από το δικό μου και αισθάνθηκα αρκετά περίεργα. "Κάποιο λάθος έχει γίνει εδώ" σκεφτόμουν. Κι αυτό γιατί είχα στο μυαλό μου το "φεστιβάλ". Και μόνο σαν έννοια αυτός ο όρος, περιέχει μια λάμψη, μια αίγλη. Δυστυχώς αυτά έχουν χαθεί εντελώς.

Μ.C.: Στον τελευταίο σου single παρατηρώ μια στροφή προς το ηλεκτρονικό τραγούδι. Μακριά από το λαϊκό ύφος, τα τραγούδια σου είναι πλέον pop. Που οφείλεται αυτή η στροφή στο ύφος; Είναι κάτι που το επιθυμούσες εσύ, ή κάτι που σου προτάθηκε από τρίτους;
Κ.Τ.: Η επιθυμία ήταν καθαρά δική μου. Περάσαμε μια μόδα στην Ελλάδα, με τα λαϊκά. Εγώ βγήκα στη δισκογραφία ακριβώς στο ξεκίνημα της μόδας αυτής. Και μάλιστα το "και που σ' αγαπώ τι φταίω", ήταν ένα τραγούδι μου που έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία. Έτσι ασυναίσθητα συνέχισα και στις επόμενες δουλειές σε αυτό το μοτίβο. Δεν μπορούσα να "σπάσω" αυτή την επιτυχία και να κάνω κάτι άλλο. Όμως παρ' όλο που έκανα επιτυχίες, αυτό το στυλ ούτε με πήγαινε, ούτε το πήγαινα. Δυστυχώς δεν ήταν η πραγματική Κατερίνα αυτό που τελικά έβγαινε προς τα έξω. Προέρχομαι από άλλο είδος μουσικής, από το οποίο είχα ξεφύγει εντελώς. Είπα πως αυτό πρέπει να σταματήσει εδώ. Έτσι πήρα την απόφαση να κάνω μια πλήρη αποχή. Στην περίοδο αυτής της αποχής που διήρκεσε περίπου δύο χρόνια, έκανα ένα παιδί και αποφάσισα και σε επαγγελματικό επίπεδο να αλλάξω προφίλ.

Μ.C.: Στο εξής δηλαδή θα ακούμε μια Κατερίνα στο ύφος του single;
Κ.Τ.: Και ακόμη περισσότερο!!!

Μ.C.: Οι πωλήσεις του δίσκου είναι κάτι που σε ενδιαφέρει και από το οποίο εξαρτώνται τα επόμενα βήματά σου;
Κ.Τ.: Σαφώς και με ενδιαφέρουν, αλλά δεν κάνω τα επόμενα βήματά μου βάση πωλήσεων. Όμως νομίζω ότι όλους τους ενδιαφέρουν οι πωλήσεις. Όποιος πει το αντίθετο λέει ψέματα. Γιατί δηλαδή να θες να πουλάς 2.000 κομμάτια και όχι 122.000; Οι πωλήσεις όμως έρχονται όταν προσφέρεις αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο κόσμος. Αυτό έγινε και με τη "μικρή κηλίδα". Γενικά ένα cd single δεν είναι εύκολο να πουλήσει πολύ γιατί περιέχει λίγα τραγούδια. Όταν μάλιστα έρχεσαι από μια απουσία δύο ετών και έχεις και μια αλλαγή 180 μοιρών στο μουσικό σου ρεπερτόριο, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Κι όμως, πήγαμε καλύτερα από ποτέ στις πωλήσεις!

Μ.C.: Η "μια μικρή κηλίδα" είναι τελικά μια "μεγάλη κηλίδα" στην καριέρα σου; Αφήνει τη στάμπα της νομίζω και χρωματίζει μια διαφορετική συνέχεια;
Κ.Τ.: Είναι νομίζω η έναρξη μια νέας καριέρας για μένα...

Μ.C.: Και στο single αυτό συνεργάζεσαι και με σημαντικούς δημιουργούς, εκτός από τον Χρήστο Δάντη...
Κ.Τ.: Ναι υπάρχει ένα τραγούδι του Γιάννη Σπανού, σε στίχους Τάκη Καρνάτσου, υπάρχει ακόμη η σπουδαία στιχουργός Σάννυ Μπαλτζή. Ότι καλύτερο υπάρχει από την καινούρια "φουρνιά". Και βέβαια υπάρχει και η διασκευή ενός πολύ καλού ιταλικού τραγουδιού της Laura Pausini.

Μ.C.: Γενικά τι μουσική ακούς;
Κ.Τ.: Πάρα πολύ ξένο ρεπερτόριο. Ότι κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην Αμερική και στην Αγγλία το ξέρω και το ακούω. Μου αρέσει πάρα πολύ η pop μουσική.

"Κατερίνα Τοπάζη"

Μ.C.: Από τις μέχρι τώρα δουλειές σου, με εξαίρεση την τελευταία, πιο τραγούδι ξεχωρίζεις;
Κ.Τ.: Είναι πολλά ωραία τραγούδια, αλλά αν επιμένεις να ξεχωρίσω κάποιο θα σου πω το "έχω μόνο εσένα". Είναι σπουδαίο τραγούδι και σου αποκαλύπτω πως ετοιμάζω μια έκπληξη που αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι...

Μ.C.: Στο album που θα ακολουθήσει;
Κ.Τ.: Ναι, κάτι έχουμε σκεφτεί... Είναι φανταστικό το τραγούδι και δεν θα το αφήσουμε έτσι...

Μ.C.: Ποιο είναι το τελευταίο cd που αγόρασες;
Κ.Τ.: Των "Destiny's Child", καταπληκτικό cd...

Μ.C.: Και από ελληνικά cd ποια θεωρείς καλύτερα τους τελευταίους μήνες;
Κ.Τ.: Είναι πολλά. Μου άρεσε πολύ ο δίσκος του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Επίσης της Τάνιας Νασσιμπιάν. Και ακόμη του Γιάννη Πάριου το πολύ πρόσφατο cd.

Μ.C.: Και του Χρήστου Δάντη το "δωμάτιο";
Κ.Τ.: Και να πω τη γνώμη μου δεν θα με ακούσει κανείς. Όλοι θα πουν "α, λογικό είναι αφού μιλάει για τον άντρα της". Θα πω πάντως πως δεν έχω πάει κάπου και να μη μου πουν "δώσε συγχαρητήρια στον Χρήστο για αυτή τη δουλειά". Είναι και αυτή από τις καλύτερες δουλειές που κυκλοφορούν.

Μ.C.: Η γνωριμία και η σχέση σου με τον Χρήστο Δάντη τι ρόλο έχει παίξει στην καριέρα σου; Σου έχει δώσει κάποια "ώθηση" ή και να μην υπήρχε "Χρήστος Δάντης" θα ήσουν το ίδιο;
Κ.Τ.: Θα μιλήσω ωμά και ειλικρινά... Ο Χρήστος είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Αυτό είναι γνωστό σε όλους. Ο Χρήστος από τον δεύτερο δίσκο και μετά, μου δίνει πολύ ωραία τραγούδια. Δεν νομίζω όμως ότι όταν κάτι δικό μου πουλάει, αυτό οφείλεται ειδικά στον Χρήστο. Μπορώ να σου πω πως κάποιες φορές γίνεται και ζημιά, γιατί όταν είσαι παντρεμένος με έναν πολύ πιο επώνυμο άνθρωπο από σένα, ο κόσμος στρέφεται περισσότερο σ' αυτόν. Μια ζωή έρχεσαι δεύτερος και καταϊδρωμένος. Ίσως αν ήμουν μόνη μου να ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα για μένα. Δεν θα ήμασταν "η φίρμα και η ανερχόμενη". Αυτή η κατάσταση σε προβάλλει πάντα σαν "ανερχόμενο". Ο Χρήστος με βοηθάει δίνοντάς μου πραγματικά ωραία τραγούδια, δίνοντάς μου συμβουλές λόγω πείρας. Με "φρενάρει" από κάποιες κακοτοπιές που πάω να πέσω. Ξέρει πιο καλά "τι θέλει ο κόσμος". Όσον αφορά όμως την καριέρα μου, είμαι αρκετά υπερήφανη. Δεν θέλω να έχω καμιά άλλη βοήθεια. Θέλω να μου ανοίξουν μια πόρτα γιατί θέλουν την "Κατερίνα", όχι γιατί πίσω υπάρχει και ο "Χρήστος". Θα πολεμήσω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου για να το πετύχω αυτό. Και κάποια μέρα θα το καταφέρω...

Μ.C.: Πόσο σε ενοχλεί που αρκετά έντυπα ασχολούνται κουτσομπολίστικα με σένα και τον Χρήστο; Έχω διαβάσει κατά καιρούς τρελά πράγματα...
Κ.Τ.: Στις αρχές με στενοχωρούσε πολύ. Τώρα πια όχι. Και μάλιστα μπορώ να σου πω πως έχει γίνει και το εξής "μαγικό". Διανύουμε μια περίοδο "ρομαντισμού και οικογένειας". Αν θα έχεις παρατηρήσει οι περισσότεροι καλλιτέχνες έχουν παντρευτεί, έχουν κάνει παιδιά, ή πρόκειται να παντρευτούν... Εμείς παντρευτήκαμε γρήγορα, τους κρύψαμε και το γάμο... Τους έπιασαν οι κακίες και έγραφαν διάφορα! Τώρα όμως δείχνουν να έχουν αποδεχθεί πως είμαστε ένα ζευγάρι πολύ νορμάλ, που αγαπάει την οικογένεια... Είναι πλέον "διακριτικοί" μαζί μας!

Μ.C.: Υπάρχει κάποιος τραγουδιστής που θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς μαζί του;
Κ.Τ.: Κάποιοι καινούριοι καλλιτέχνες που έχουν βγει τώρα μου αρέσουν πάρα πολύ. Ένας από αυτούς είναι ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Είναι ένας υπέροχος τραγουδιστής και έχει χρόνια να βγει τέτοια φωνή. Επίσης μου αρέσει πολύ η Ηρώ. Λατρεύω όμως και ονόματα πιο παλιά στο χώρο, όπως η Δήμητρα Γαλάνη και η Τάνια Τσανακλίδου... Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί τους και μπορεί κάποια στιγμή να τα καταφέρω...

Μ.C.: Ποια προγράμματα συναδέλφων σου παρακολούθησες φέτος;
Κ.Τ.: Την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο "Διογένης" και ακριβώς δίπλα τον Αντώνη Ρέμο με τον Σάκη Ρουβά! Καμιά σχέση μεταξύ τους, έτσι; Κι όμως το κάθε σχήμα αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων. Και τα δύο ήταν πολύ ωραία. Εμένα δεν μου αρέσει πάντως αυτός ο διαχωρισμός που έχει γίνει στους καλλιτέχνες. Οι μεν κάθονται από εδώ και λένε "Παναγία μου (!) μη μου πει γεια ο τάδε, γιατί ...ντροπή!" Έχω πέσει και εγώ σε αυτό το λούκι. Όμως νομίζω πως είμαι μια τραγουδίστρια που ανήκει κάπου στη μέση. Ανάμεσα στα δυο στυλ. Και εκεί θα ανήκω μια ζωή. Εγώ τη μουσική δεν την φαντάζομαι ούτε "μαύρη και άραχνη", κακοντυμένη και κακοεμφανίσημη, ούτε όμως και με μαγιό στη πίστα! Είμαι κάπου στη μέση.

Μ.C.: Θα έβγαινες με ...λαμπάκια στο κεφάλι για εφέ;
Κ.Τ.: Εγώ όχι, αλλά δεν το κατηγορώ αυτό όταν γίνεται. Η Ελλάδα είναι μια πάρα πολύ μικρή χώρα. Έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια στη μουσική. Οι πολύ γνωστοί καλλιτέχνες είναι καμιά πενηνταριά και αυτούς βλέπουμε συνέχεια. Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να κάνουν κάτι παραπάνω. Να κάνουν ένα show, να κάνουν ας πούμε κάτι ανάλογο με αυτό που είχε κάνει πριν πολλά χρόνια η Μαρινέλλα. Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε το show στην Ελλάδα. Το show για κάποια χρόνια χάθηκε και σήμερα κάποιοι προσπαθούν να το επαναφέρουν.

Μ.C.: Δεν είναι όμως λίγο υπερβολικό μερικές φορές; Δεν πιστεύεις ότι το μάτι κάπου χάνεται μέσα στο show και το αυτί δεν προλαβαίνει να ακούσει το τραγούδι; Το τραγούδι τελικά "βουλιάζει" μέσα στο show;
Κ.Τ.: Σίγουρα. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Σχεδόν όλοι μας είδαμε τον "Τιτανικό". Το κάναμε γιατί ακούσαμε πως ήταν μια "υπερπαραγωγή". Κι όμως εγώ προσωπικά δεν έχω δει τίποτα χειρότερο στη ζωή μου. Όλο το έργο βασιζόταν στα εφέ. Οι ηθοποιοί έπαιζαν πολύ ωραία, αλλά το έργο δεν είχε σενάριο. Έλειπε η υπόθεση. Κι όμως η επιτυχία ήρθε από την υποστήριξη σε εφέ. Το σενάριο τελικά αποδείχθηκε πως δεν χρειαζόταν για να κάνει το έργο επιτυχία. Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι και όλοι οι καλλιτέχνες δεν είναι για το ίδιο πράγμα. Αν θέλω να ακούσω τραγούδι, θα πάω να δω τη Δήμητρα Γαλάνη. Ή την Τάνια Τσανακλίδου, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Χάρη Αλεξίου... Αν θέλω να δω show θα επιλέξω άλλους τραγουδιστές. Δεν είναι όμως κακό να υπάρχουν όλα. Αρκεί κατά την ταπεινή μου γνώμη να μη γίνονται ούτε από τη μια ούτε από την άλλη πλευρά, παρατραβηγμένα πράγματα.

Μ.C.: Η Κατερίνα Τοπάζη έχει νιώσει ποτέ αδικημένη από τα media και από το λεγόμενο star system;

Κ.Τ.: Μονίμως νιώθω αδικημένη! Και δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ψάχνω να το βρω... Είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχω προκαλέσει ποτέ και καθόλου. Αυτό είναι το αξιοπερίεργο. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες σε κάποια φάση της ζωή τους έχουν προκαλέσει, είτε εσκεμμένα είτε άθελά τους. Εγώ όμως δεν έχω προκαλέσει ποτέ. Δεν ξέρω, ίσως και γι' αυτό δεν είχα ποτέ την εύνοια των media.

Μ.C.: Πιστεύεις δηλαδή πως δουλειές κακού επιπέδου, τυχαίνουν καλύτερης μεταχείρησης;
Κ.Τ.: Πιστεύω πως αν δεν σε θέλει ο κόσμος, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Κάποτε πίστευα πως μια πολύ κακή μα πολυδιαφημισμένη δουλειά μπορεί να πάει καλά. Έχω πάψει να το πιστεύω αυτό. Υπήρξαν πράγματα που διαφημίστηκαν πάρα πολύ, αλλά δεν πήγαν καλά. Αυτό δείχνει πως το κριτήριο του κόσμου λειτουργεί. Η διαφήμιση σαφώς και βοηθάει, όμως ο κόσμος κρίνει. Για όλα επιλέγει τελικά ο κόσμος. Αν βρεις το "κουμπί" του θα πας ψηλά.

Μ.C.: Μέχρι σήμερα έχεις ασχοληθεί με το τραγούδι σε ερμηνευτικό επίπεδο. Θα ήθελες κάποια στιγμή να συμμετέχεις και στη δημιουργία ενός τραγουδιού, είτε μουσικά είτε στιχουργικά;
Κ.Τ.: Έχω πολύ καλό μουσικό αυτί και έχω κάνει και μουσικές σπουδές στο παρελθόν. Υπάρχει μουσική μέσα στο μυαλό μου κάθε στιγμή. Δεν υπάρχει τραγούδι που να έχει συμπεριληφθεί σε δίσκο μου, που να μην υπάρχει επέμβαση από μέρους μου. Δεν το έχω γράψει εγώ, έχω δώσει όμως κάποιες ιδέες ή έχω προτείνει διορθώσεις.

Μ.C.: Υπάρχει δηλαδή στόχος στο μέλλον να γράψεις κάποιο τραγούδι;
Κ.Τ.: Μπορεί... Όχι συγκεκριμένος στόχος, ότι δηλαδή σε δυο χρόνια θα γράψω τραγούδι, όμως μπορεί. Έχω γράψει σε κατάσταση αυθορμητισμού δύο φορές στίχους. Για τη μια περίπτωση μάλιστα μου έχουν πει και πολύ καλά λόγια. Δεν είμαι όμως στιχουργός να μπορώ κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να γράψω στίχους. Απλώς εκεί που κάθομαι, μπορεί να σκεφτώ ένα ωραίο ρεφρέν...

Μ.C.: Ποια η σχέση σου με το internet; Ασχολείσαι;
Κ.Τ.: Τον τελευταίο καιρό καθόλου. Με το computer όμως έχω λατρεία! Κάποτε συμπλήρωνα ώρες ατελείωτες μπροστά στο computer και στο internet. Είμαι "κομπιουτεράκιας" και μπορώ να σου πω πως το έκοψα ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Γιατί σε απομονώνει, κακά τα ψέματα. Κι εγώ είμαι άτομο που έχω από τη φύση μου τέτοιες τάσεις. Το internet έχει τόσα πράγματα που μπορείς να βρεις και να διαβάσεις που δεν ξεκολλάς! Έτσι την είχα πατήσει κι εγώ. Ήμουν πιο "άρρωστη" κι από άρρωστους με το pc! Τώρα το έχω σταματήσει, λόγω και του παιδιού βέβαια. Μπαίνω πιο "διακριτικά" πλέον...

Μ.C.: Η άποψή σου για τα mp3; Σε πειράζει που κάποιος μπορεί να βρει τα τραγούδια σου στο internet;
Κ.Τ.: Μα εκεί πάει η δισκογραφία. Κι αυτό είναι και καλό και κακό. Όταν εγώ βλέπω να κυκλοφορούν στο internet τραγούδια δικά μου, είναι όπως και να το κάνουμε πολύ καλό. Σημαίνει ότι ο κόσμος με ακούει. Αυτό εμένα μου δίνει πόντους! Βέβαια συγχρόνως μειώνει και τις πωλήσεις. Όμως και η εταιρεία όταν βλέπει να κυκλοφορούν στο internet τόσα mp3 και τα δικά σου τραγούδια να μην υπάρχουν, είναι "ύποπτο". Σου λέει πως η Τοπάζη δεν πουλάει... Είναι θέμα χρόνου πάντως. Κάποια στιγμή θα σταματήσει η δισκογραφία και θα αγοράζουμε τραγούδια "με το κομμάτι" από το internet. Εκεί πάει το πράγμα. Αυτό που κάνει πολύ κακό είναι η πειρατεία. Οι πλανόδιοι πωλητές... Βέβαια δεν τα βάζω με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν έχω θυμώσει ποτέ με κανέναν. Αυτοί είναι υπάλληλοι. Και κάποιοι κρύβονται πίσω τους και τους εκμεταλλεύονται για ένα μεροκάματο...

Μ.C.: Η Θεσσαλονίκη είναι η ιδιαίτερη πατρίδα σου. Πότε τραγούδησες εκεί τελευταία φορά;
Κ.Τ.: Πριν τρία χρόνια.

Μ.C.: Αισθάνεσαι πως το κοινό εκεί είναι διαφορετικό από αυτό της Αθήνας;
Κ.Τ.: Είναι πιο θερμό μα και πιο δύσκολο.

Μ.C.: Αισθάνεσαι κάτι ιδιαίτερο όταν βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη ή έχεις πλέον μεταλλαχθεί σε γνήσια Αθηναία;
Κ.Τ.: Στη Θεσσαλονίκη έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχω συναισθήματα γι' αυτή τη πόλη. Όταν πάω στη Θεσσαλονίκη με πιάνει μια μικρή μελαγχολία. Καμιά φορά μελαγχολώ τόσο που θέλω να φύγω, δεν το αντέχω. Η Θεσσαλονίκη μου βγάζει πολλά συναισθήματα που στην Αθήνα είναι σαν να μην υπάρχουν. Γίνομαι τόσο συναισθηματική εκεί που δεν αντέχω τον εαυτό μου τον ίδιο...

Μ.C.: Κι αν αυτό το συναίσθημα σε κάνει να αγαπάς τη Θεσσαλονίκη, τι είναι αυτό που τελικά σε κρατάει στην Αθήνα;
Κ.Τ.: Η οικογένεια μου. Η ζωή μου πλέον έχει πάρει μια συγκεκριμένη φορά. Δεν μπορώ να την αλλάξω. Όλη η ζωή μου πλέον είναι συνδεδεμένη με την Αθήνα. Το σπίτι μου, η δουλειά μου... Δεν γίνεται να πάω πίσω. Ίσως μετά την Αθήνα να μπορούσα να ζήσω στο Λονδίνο και μετά στη Νέα Υόρκη (γέλια). Θέλω να σου πω πως είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος αγαπάει τα μεγάλα κέντρα. Αυτό όμως δεν αλλάζει με τίποτα το γεγονός πως η καρδιά μου είναι Θεσσαλονικιά!

Μ.C.: Αν έμενες στη Θεσσαλονίκη, πιστεύεις πως θα είχες κάνει παρόμοια επαγγελματική επιτυχία; Το ρωτάω αυτό γιατί βλέπω ελάχιστους καλλιτέχνες που ζουν στη Θεσσαλονίκη να κάνουν επιτυχία πανελλαδικά...
Κ.Τ.: Είναι γεγονός πως στην Αθήνα γίνονται οι μεγάλες επιτυχίες. Εδώ είναι το κέντρο... Οι δύο τελευταίοι μεγάλοι τραγουδιστές που ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη ήταν ο Πασχάλης Τερζής και ο Βασίλης Καρράς. Δύο πολύ "τοπικοί" τραγουδιστές, με μεγάλη επιτυχία στη βόρεια Ελλάδα, αλλά μέχρι εκεί. Όταν ήρθαν στην Αθήνα, έγιναν γνωστοί παντού. Εγώ έχω δουλέψει και με τους δύο στη Θεσσαλονίκη. Και θυμάμαι που τους έλεγα τότε που ήμουν και αρκετά μικρή ότι θα φύγω για την Αθήνα. Και μου έλεγαν και οι δύο "που θα πας ρε Κατερίνα". Και τους έλεγα ότι θα πάω και πολύ γρήγορα θα βρεθούμε όλοι μαζί εκεί. "Θα έρθετε και θα γίνετε πολύ μεγάλα ονόματα" τους έλεγα. Τότε γελούσαν, τώρα μου λένε ότι είχα δίκιο...

Υπογράφοντας το αυτόγραφο για το wallpaper!

Μ.C.: Προτιμάς να κάνεις συναυλίες ή να τραγουδάς σε κέντρα;
Κ.Τ.: Μου αρέσουν οι live εμφανίσεις. Τις προτιμώ. Πάς κάπου για μια μέρα και ο κόσμος είναι πολύ ζεστός μαζί σου. Χρειάζονται όμως και τα μαγαζιά σαν μια μόνιμη βάση.

Μ.C.: Τα σχέδιά σου για το καλοκαίρι;
Κ.Τ.: Λίγες εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας...

Μ.C.: Μόνη σου;
Κ.Τ.: Ναι μάλλον. Ίσως κάνουμε και 2-3 συναυλίες με τον Χρήστο σε κάποιες μεγάλες πόλεις. Δεν είναι όμως σίγουρο αυτό. Και τον χειμώνα εφ' όσον θα έχω κάνει το δίσκο όπως τον θέλω, αυτός θα με οδηγήσει στο χώρο που θα βρεθώ.

Μ.C.: Το album πότε να το περιμένουμε;
Κ.Τ.: Τον Σεπτέμβριο.

Μ.C.: Οι συνεργάτες θα είναι οι ίδιοι;
Κ.Τ.: Θα προστεθούν κι άλλοι, εξίσου αξιόλογοι με αυτούς του single.

Μ.C.: Το καλοκαίρι δηλαδή θα σε βρει και στο studio...
Κ.Τ.: Ναι βέβαια. Στη μεγαλύτερή του διάρκεια...

Μ.C.: Και διακοπές;
Κ.Τ.: Λίγες... Από δω κι από κει. Και ελπίζω να μπορέσω να πάω σε ένα μέρος που αγαπάω πολύ, στη Χαλκιδική...

"Κατερίνα Τοπάζη"

*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-960
*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Cafe Polis".