Ο ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΤΗΣ στο Μusic Corner...

Music Corner: Θεσσαλονίκη - Αθήνα... μια διαδρομή που κάνουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες που βρίσκονται στην συμπρωτεύουσα. Να μιλήσουμε λίγο για αυτή σου την επιλογή;
Νίκος Βέρτης: Δεν ήταν επιλογή μου. Κατά κάποιο τρόπο, με έσπρωξε η ίδια η δουλειά. Γενικώς, είμαι άνθρωπος, που αφήνω τα πράγματα να κυλάνε μόνα τους.
Ξεκίνησα στη Θεσσαλονίκη πριν τρία χρόνια, που θεωρώ, ότι είναι αρκετά για τη Θεσσαλονίκη. Ναι μεν έκανα ένα δισκογραφικό βήμα στην Αθήνα, είχε όμως πανελλαδική απήχηση. Κι όταν ένα τραγούδι σου γίνεται επιτυχία και ακούγεται παντού, τότε αναμφισβήτητα σε μαγνητίζει η Αθήνα. Είχα προτάσεις από τα καλύτερα νυχτερινά μαγαζιά και θεώρησα, ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να κατέβω στην Αθήνα, που όπως και να το κάνουμε, είναι το κέντρο που εκπέμπει σε όλη την Ελλάδα.
Ήταν μεγάλο βήμα για μένα, που οφείλω να πω, ότι την πρώτη φορά, αισθάνθηκα λίγο περίεργα, λίγο έξω από τα νερά μου... αλλά το κοινό της Αθήνας, μου απέδειξε πολύ γρήγορα, ότι όλα είναι πολύ ζεστά και όμορφα... Έχουμε ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες στο μαγαζί και πάμε πολύ καλά....Εγώ δεν το περίμενα...

M.C.: Θα ερχόσουν στην Αθήνα, ακόμη και αν δεν υπήρχε η προοπτική μιας δισκογραφικής δουλειάς;
Ν.Β.: Πάντα τα σκέφτεσαι όλα. Θα ήταν ψέμα, αν σου έλεγα, ότι πριν δυο χρόνια δεν ήθελα να κάνω δίσκο. Απλά θα ερχόμουν στην Αθήνα, με άλλη διάθεση... Θα ήμουν σε ένα μαγαζί να λέω 1-2 τραγούδια και σιγά σιγά θα άρχιζα να κάνω κάποιες γνωριμίες και να ανεβαίνω σταδιακά...
Εγώ στάθηκα πιο τυχερός, τις γνωριμίες τις είχα από το «Ρόδον Live» της Θεσσαλονίκης, όπου ο κόσμος με γνώρισε, με αγάπησε και με ανέβασε πολύ γρήγορα...Χρωστάω πραγματικά πολλά σε αυτό το κοινό. Ήρθα στην Αθήνα όντας πολύ πιο έτοιμος για δισκογραφία. Αλλά και στην περίπτωση που δεν θα προέκυπτε ένας δίσκος, θα ερχόμουν αναγκαστικά κάποια στιγμή...Η Αθήνα, είναι η ευκαιρία που πάντα προσπαθείς να αρπάξεις...

M.C.: Αισθάνθηκες ποτέ ανασφαλείς σαν καλλιτέχνης ερχόμενος στην Αθήνα;
Ν.Β.: Ανασφαλείς σίγουρα δεν ένοιωσα ποτέ. Πιστεύω, ότι αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου και βγαίνεις στην πίστα και διασκεδάζεις τον κόσμο, γιατί «διασκεδαστή» θεωρώ εγώ τον εαυτό μου, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα, απλά να αρπάξεις την ευκαιρία...γιατί ρόδα είναι και γυρίζει... Όταν βλέπεις απέξω τα πράγματα, τα βλέπεις και λίγο διαφορετικά...Τώρα που είμαι πια μέσα στο χώρο, διαπιστώνω, ότι δεν είναι όλα τόσο ονειρεμένα, όσο θέλει να φαντάζεται κανείς.

M.C.: Πρώτο λοιπόν δισκογραφικό βήμα, με τίτλο «Πολύ απότομα βραδιάζει». Να μιλήσουμε λίγο για το cd αυτό;
Ν.Β.: Πρόκειται για ένα δίσκο με πολλούς συντελεστές. Μου έχει δώσει ένα τραγούδι ο Βαλάντης καθώς και κάποιοι άλλοι γνωστοί και άγνωστοι συνθέτες... Να αναφέρω πρώτα τους γνωστούς, που είναι ο Πάνος Φαλάρας, ο Ηλίας Φιλίππου, ο Κώστας Μηλιωτάκης, οι Energy, ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο Κοσμάς και ο Παναγιώτης Αποστολίδης, και να συνεχίσω με τους φίλους μου, όπως είναι ο Γιάννης Σταμπουλίδης, ο οποίος έπαιζε μπουζούκι στο «Ρόδον Live» και μου έχει δώσει το «Αστέρι μου», που όταν το πρωτοάκουσα, είχα συγκινηθεί, κάτι το οποίο μου συμβαίνει πολύ σπάνια με ένα τραγούδι. Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τον Δημήτρη το Δέκο, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος, που με ενθάρρυνε να έρθω στην Ελλάδα, και έχει γράψει το "Σαν τρελός σε αγαπάω", ένα τραγούδι που γνωρίζει επιτυχία τους τελευταίους μήνες και με βοηθάει πολύ και στο μαγαζί, γιατί ξεσηκώνεται ο κόσμος. Η Μαίρη Κοντιώτη, που έχει γράψει στίχους στο ομότιτλο «Πολύ απότομα βραδιάζει» σε μουσική δική μου, ο Δημήτρης Χατζιδάκης που παίζει κιθάρα στο μαγαζί και μου έχει δώσει το «Έλα μαζί μου», και τέλος, ένα τραγούδι ακόμη από τον Ιορδάνη Καλλίστομο και το Γιάννη Μαλιάρα..
Η επιλογή των τραγουδιών, ήταν αρκετά δύσκολη, ακούσαμε γύρω στα 700 τραγούδια, αλλά το κάναμε πολύ προσεχτικά και με πολύ μεράκι. Δεν είναι τυχαίο, που όποιος ακούσει το cd 1-2 φορές, θα ξεχωρίσει τουλάχιστον 5-7 τραγούδια. Πιστεύω, ότι ήταν λίγο άδικο να κυκλοφορήσουμε αυτό το cd για πρώτο δίσκο. Αν ήταν δεύτερος ή τρίτος, θα γινόντουσαν σχεδόν όλα τα τραγούδια επιτυχίες.

M.C. : Είσαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα;
Ν.Β.: Ήδη έχουν γίνει 2-3 τραγούδια επιτυχίες και παίζονται συνέχεια στα ραδιόφωνα. Εγώ, και το «Αστέρι μου» να γινόταν μόνο επιτυχία, πάλι ευχαριστημένος θα ήμουνα. Από τη στιγμή που οι επιτυχίες είναι 3-4, τότε πετάω στα σύννεφα.

M.C.: Εάν αυτός ο δίσκος δεν έβρισκε απήχηση στον κόσμο, θα τα παρατούσες και θα επέστρεφες στη Θεσσαλονίκη;
Ν.Β.: Δεν ξέρω αν θα τα παρατούσα, δε νομίζω ότι είναι η κατάλληλη λέξη το «παρατάω»...Θα επέστρεφα όμως στη Θεσσαλονίκη, αν πίστευα, ότι τα πράγματα εκεί θα ήταν καλύτερα για εμένα. Γενικά, δεν είμαι άνθρωπος που το βάζει εύκολα κάτω, αντίθετα, είμαι πολεμιστής και πολύ σχολαστικός στο να ψάχνω να βρω τα ελαττώματά μου και στο τι δεν πάει καλά... Πάντα ψάχνω να βρω την πληγή και να την κλείσω... Δεν πιστεύω, ότι κάτι πάει στραβά από μόνο του, πάντα υπάρχει κάποιος λόγος.
Δεν μπορεί να κάνεις μια επιτυχία και να σ' αγαπάει ο κόσμος και ξαφνικά να πέφτεις. Κάτι άλλαξε σε σένα ή απλά βαρέθηκαν κάτι. Κάθε χρόνο, πρέπει να πολεμάς και να βρίσκεις κάτι καλύτερο σε σένα. Όπως πολέμησες για την πρώτη επιτυχία, έτσι πρέπει να πολεμήσεις και για την επόμενη, δεν πρέπει να καθησυχάζεσαι ποτέ. Παρακολουθώντας τα δισκογραφικά δρώμενα, είτε του εξωτερικού είτε εδώ στην Ελλάδα, προσπαθώ πάντα να παίρνω κάτι καλό από όλους και να το βγάζω πάνω στην πίστα. Το εργαλείο μου είναι η πίστα... Όποιος με έχει ακούσει στο cd ή με έχει δει στην τηλεόραση, δεν με ξέρει...έχει γνωρίσει μόνο το 10% του Νίκου. Τον πραγματικό μου εαυτό, τον βγάζω πάνω στην πίστα...εκεί χαλαρώνω, διασκεδάζω και περνάω καλά!

M.C. : Η επιτυχία λοιπόν δεν σε έχει καθησυχάσει;
Ν.Β.: Όχι. Η επιτυχία σε αγχώνει πιο πολύ. Κακώς βέβαια που σε αγχώνει, αλλά όποιος κάνει μια επιτυχία έτσι πρέπει να είναι. Εάν σε ένα δίσκο κάνεις 3 τραγούδια επιτυχίες, στον επόμενο θα πρέπει να κάνεις 5. Κανονικά δεν πρέπει να ισχύει αυτό, αλλά δυστυχώς έτσι κρίνει ο κόσμος. Πιστεύω, ότι δεν πρέπει να αγχώνεσαι για το αν θα κάνεις επιτυχία, αλλά για το αν θα επιλέξεις καλά τραγούδια, που θα είναι διαχρονικά και θα αντέξουν στο χρόνο.
Όταν κάθεσαι και ακούς τραγούδια, είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις...Εγώ ευτυχώς, είχα την βοήθεια κάποιων έμπειρων ανθρώπων, όπως την εταιρεία μου, τη Universal music, τον παραγωγό μου Πάνο Μπάρλο και τον διευθυντή της εταιρείας Κώστα Μπουρμά, οι οποίοι με βοήθησαν πολύ και άκουσαν με πολύ σχολαστικό τρόπο όλα τα υποψήφια τραγούδια.

M.C. : Θεωρείς, ότι κρίνεις αντικειμενικά τον εαυτό σου;
Ν.Β.: Είμαι πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού μου και πάντα αρνητικός...

M.C. : Ο φετινός χειμώνας, σε βρίσκει στον «Απόλλωνα», μαζί με την Πέγκυ Ζήνα, το Θάνο Πετρέλη και την Αποστολία Ζώη.
Ν.Β.: Ακριβώς...! Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με την Πέγκυ και τον Θάνο, ενώ με την Αποστολία, είχαμε συνεργαστεί πριν τέσσερα χρόνια περίπου σε ένα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Με την Πέγκυ, περνάμε πάρα πολύ καλά, και αυτό ήταν κάτι που φάνηκε από την αρχή, όταν κιόλας υπογράψαμε τα συμβόλαια για αυτή τη συνεργασία. Η καλή αυτή διάθεση, είναι κάτι το οποίο βγαίνει και στον κόσμο. Είναι ένα διασκεδαστικό πρόγραμμα που έχει τα πάντα μέσα... Ξεκινήσαμε πολύ δυνατά και νοιώθω πολύ τυχερός για αυτή τη συνεργασία.

M.C. : Έχτε κάνει και δύο ντουέτα μαζί...
Ν.Β.: Ναι, την μπαλάντα του Γιώργου Μουκίδη «Έξω έχει κρύο», και το τσιφτετέλι «Χανόμαστε» του Κώστα Μηλιωτάκη και του Πάνου Φαλάρα. Δυο άκρως διαφορετικά κομμάτια...

M.C. : Τα οποία τα βρίσκουμε στα cd και των δυο σας, που επανακυκλοφορούν...
Ν.Β.: Το να συμπεριληφθούν και στους δύο δίσκους, ήταν ιδέες ολονών... Υπήρχε τόσο καλό κλίμα, που δεν καθίσαμε να ασχοληθούμε σε ποιανού cd θα μπουν τα ντουέτα. Στην αρχή βέβαια, πηγαίναμε για ένα ντουέτο, την μπαλάντα, που είναι και λίγο φθινοπωρο-χειμωνιάτικη, αλλά στη συνέχεια προέκυψε και το άκρως ξεσηκωτικό τσιφτετέλι, και μας άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα αυτή η δημιουργία των δύο τόσο διαφορετικών κομματιών.

M.C. : Θα οπτικοποιηθεί κάποιο σύντομα;
Ν.Β.: Πιστεύω πως ναι...και θα είναι μάλλον η μπαλάντα.

M.C. : Και πότε να αναμένουμε το επόμενο δισκογραφικό βήμα;
Ν.Β.: Πιστεύουμε γύρω στο Μάρτιο - Απρίλιο.

M.C. : Σ' αρέσει το studio;
Ν.Β.: Το studio είναι κόλλημα. Είναι πολύ ωραίο, αρκεί να μην έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Εγώ για παράδειγμα, στον πρώτο δίσκο, ήμουν λίγο άτυχος, γιατί εμφανιζόμουν στη Θεσσαλονίκη και ερχόμουν 1-2 φορές την εβδομάδα να ηχογραφήσω τραγούδια και πάλι πίσω. Το θεωρώ απόλαυση...και είναι ωραίο να το απολαμβάνεις, γιατί αυτό που κάνεις στο studio, είναι μια σφραγίδα που μένει για πάντα. Είναι σαν μια «γυμνή» φωτογράφιση... Έτσι ένοιωσα την πρώτη φορά που άκουσα το τραγούδι μου στο ραδιόφωνο, αισθάνθηκα «γυμνός», ότι όλοι ήταν έτοιμοι να με κρίνουν...

M.C. : Γενικά είσαι περισσότερο άνθρωπος του χρήματος ή της δόξας;
Ν.Β.: Εγώ αυτό που έχω διαπιστώσει, είναι ότι όσα περισσότερα χρήματα παίρνεις, τόσα περισσότερα χαλάς! Αυτό από την μια είναι καλό, γιατί δεν πρέπει να σε κυριεύσει το χρήμα...από την άλλη βέβαια, μπορεί να ακούγεται λίγο κακό...χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποταμιεύεις κιόλας, απλά να μην είσαι στρατιωτάκι του χρήματος.
Όσον αφορά τη δόξα, είναι κάτι πολύ ωραίο, το οποίο είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω, με την καλή πάντα έννοια, γιατί ποτέ δεν είσαι σίγουρος για αυτό που έρχεται...Πιστεύω ότι είμαι αρκετά προσγειωμένος για να δεχτώ κάποια πράγματα...Άλλωστε όλα αυτά, μπορεί να είναι και εφήμερα, γιατί σήμερα μπορεί να είσαι έτσι, αύριο όμως μπορεί να είσαι αλλιώς...

M.C. : Σε φοβίζει αυτή η σκέψη;
Ν.Β.: Όχι, γιατί προσπαθώ να είμαι προσγειωμένος. Και αν καμιά φορά ξεφεύγεις λίγο, πρέπει να τρως και κάποια χαστούκια για να συνέλθεις...Παλεύω για να είμαι απλός και προσγειωμένος. Μια επιτυχία, έρχεται για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα γίνεις...Κάποιοι άνθρωποι βέβαια, προσπαθούν να αλλάξουν αυτή την επιτυχία, και ενώ έχουν την επιτυχημένη συνταγή στα χέρια τους, αντί να την κρατήσουν, προσθέτουν και άλλο μπαχαρικό, το οποίο πολλές φορές μπορεί να μην αρέσει...
Προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου, κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο εύκολο, γιατί κάθε μέρα γνωρίζεις τόσους ανθρώπους, που μοιραία σε άλλους θα φανείς κακός και σε άλλους καλός. Θα πρέπει να κρατάς τις ισορροπίες...

M.C.: Εσύ πώς θα έκρινες το πρώτο σου δισκογραφικό βήμα..., επιτυχημένο ή αποτυχημένο;
Ν.Β.: Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, ο χρόνος θα δείξει. Γενικά, δεν μου αρέσουν τα γρήγορα βήματα...με φοβίζει η απότομη επιτυχία. Προσωπικά, πιστεύω, ότι έχω κάνει σταθερά βήματα, που έχουν μια σταθερή ροή, αλλά νομίζω, ότι δεν έχω κάνει ακόμη το «μπαμ» στη δισκογραφία...

M.C.: Όταν ήσουν ακόμη στη Θεσσαλονίκη, είχες μπει στη διαδικασία να χτυπήσεις κάποια πόρτα δισκογραφικής εταιρείας;
Ν.Β.: Όχι, δεν είχα αυτή την ανάγκη, αλλά δεν είχα και το χρόνο να το κάνω. Είχα σκεφτεί όμως, ότι ήταν κάτι που θα έπρεπε να γίνει στο μέλλον. Πρόλαβε όμως και το έκανε ο μαέστρος του «Ρόδον Live», ο Νίκος ο Νικολαϊδης, ο οποίος με μανατζάρει κιόλας...
Έπειτα, υπήρξαν πολλές προτάσεις από δισκογραφικές εταιρείες, αλλά βέβαια, η πιο θετική και αυτή που από την αρχή υπήρξε καλή χημεία, ήταν αυτή της Universal. Γενικά, πιστεύω πολύ στην καλή χημεία των ανθρώπων...

M.C.: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις, που θεωρείς ότι πρέπει να πληροί ένας «σωστός» καλλιτέχνης;
Ν.Β.: Δεν ξέρω αν τελικά πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις και κριτήρια. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι υπάρχει πολύ δουλειά. Προσωπικά, πιστεύω ότι σε οποιονδήποτε χώρο και αν είσαι, πρέπει να μελετάς αυτό που κάνεις και να βελτιώνεσαι. Για να βελτιώνεσαι βέβαια, θα πρέπει να βρίσκεις τα αδύνατά σου σημεία...Είναι πού σημαντικό αυτό.
Μιλώντας εντελώς προσωπικά, πέτυχα, και όλα μου ήρθαν πολύ καλά, από τότε που μελέτησα αυστηρά τον εαυτό μου και μπόρεσα να διορθώσω τα αρνητικά στοιχεία που έβρισκα πάνω μου, και είναι κάτι που συνεχίζω να το κάνω μέχρι σήμερα. Γενικά, λαμβάνω υπ» όψιν μου και την γνώμη άλλων ανθρώπων, δεν απορρίπτω τίποτα, ακόμη και αν είναι η γνώμη ενός μικρού παιδιού...

M.C.: Ελεύθερος χρόνος υπάρχει καθόλου;
Ν.Β.: Ναι, όταν κοιμάμαι...(γέλια)! Όχι, δεν υπάρχει πολύς ελεύθερος χρόνος. Αυτή τη στιγμή, το μόνο κενό που υπάρχει, είναι η ώρα μετά τη δουλειά, που γυρίζω σπίτι και χαλαρώνω μέχρι να με πάρει ο ύπνος.

M.C.: Αυτό σημαίνει ότι δεν ασχολείσαι με το internet;
Ν.Β.: Με το internet, δεν ασχολούμαι γιατί είναι κόλλημα... Προσπάθησα το Πάσχα να μπω στην ιδέα αυτή και είχα κολλήσει μπροστά στον υπολογιστή και δεν έβγαινα από το σπίτι. Επειδή λοιπόν, δεν έχω αυτή την πολυτέλεια να κλείνομαι στο σπίτι, το αποφεύγω. Αν και μερικές φορές, επισκέπτομαι κανένα internet καφέ...

M.C.: Για το τέλος, ως πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης, θα ήθελα να κλείσουμε τη συνέντευξη, δίνοντας μια ευχή για τον εαυτό σου...
Ν.Β.: Εύχομαι, ο επόμενος δίσκος, να είναι αν όχι καλύτερος, ισάξιος με τον προηγούμενο, και είμαι σίγουρος πως εάν γίνει αυτό, θα πάω πάρα πολύ καλά. Πιστεύω πάρα πολύ στον εαυτό μου, και δεν βιάζομαι...Προτιμώ να έχω λίγους ανθρώπους και καλούς και ας μ' αγαπάνε για ένα τραγούδι μου, το οποίο όμως θα λατρεύουν. Αυτό είναι για μένα επιτυχία...Εύχομαι επίσης, να συνεχίσουμε έτσι όπως ξεκινήσαμε στον «Απόλλωνα», να έχω την υγεία μου και να περνάω πάντα τόσο καλά...

M.C.: Εγώ, δεν έχω παρά να στο ευχηθώ λοιπόν αυτό, καθώς και μια πολύ καλή επιλογή τραγουδιών για τον επόμενο δίσκο...
Ν.Β.: Σ' ευχαριστώ πολύ...

BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ελευθερίας".
*** Oι φωτογραφίες από το live έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Olympus
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.