Ο Χάρης Βαρθακούρης στο Μusic Corner...

Music Corner: Να πάρουμε τα πράγματα λίγο από την αρχή. Γεννήθηκες στην Αθήνα και όπως ήταν φυσικό, το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά, αφού είσαι γιος του Γιάννη Πάριου. Μίλησέ μου λίγο για σένα και τα πρώτα βήματά σου στο χώρο της μουσικής.
Χάρης Βαρθακούρης: Όπως πάρα πολλά μικρά παιδάκια, είτε είναι γιοι τραγουδιστών είτε όχι, έκανα πιάνο από πολύ μικρή ηλικία, των πέντε ετών. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική, αν εξαιρέσουμε βέβαια το γεγονός, ότι από τότε που γεννήθηκα ακούω θέλοντας και μη μουσική.

M.C.: Το 2002 κυκλοφόρησε το νέο σου cd με τίτλο "Αδυναμία μου" σε μουσική δική σου. Να μιλήσουμε λίγο για τα δώδεκα κομμάτια του cd, τη συνεργασία με τον πατέρα σου, όσον αφορά τους στίχους, καθώς και τις 2 διασκευές του cd.
Χ.Β.: Στα 10 νέα τραγούδια λοιπόν, έχω γράψει μουσική εγώ, στα 7 έχει γράψει τους στίχους ο πατέρας μου, 3 ο Βαγγέλης Κωνσταντινίδης και οι 2 διασκευές που θα διαβάσεις στο cd ("Νόμιζα" και "Κουράστηκα να υποκρίνομαι"). Είναι ένα cd που κυκλοφόρησε 2,5 χρόνια μετά, για την ακρίβεια 2 χρόνια και οχτώ μήνες μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου. Για να προλάβω και ενδεχόμενη ερώτησή σου γιατί άργησε τόσο πολύ να κυκλοφορήσει το cd, θα σου πω πως ο λόγος είναι αφενός επειδή γράφω όλα τα κομμάτια εγώ και επειδή δεν γράφω και με τρομερή άνεση, δεν είμαι Φοίβος να γράφω 100 τραγούδια το χρόνο, μου πήρε κάποιο διάστημα να γράψω 20 τραγούδια και τελικά να καταλήξω στα 12 τραγούδια που έχω στο cd. Άλλος λόγος που άργησα, αν θέλεις να το πάρω χρονικά, είναι ότι με το που κυκλοφόρησε εκείνος ο δίσκος ("Αδέσποτες οι νύχτες"), 2 μήνες μετά ήρθε το καλοκαίρι του 2000. Το καλοκαίρι εγώ δεν είχα συνηθίσει να κάνω τίποτε άλλο παρά μόνο διακοπές. Μόλις επέστρεψα λοιπόν από διακοπές, Οκτώβριο μήνα, πήγαμε ένα μήνα για συναυλίες με τον πατέρα μου στην Αμερική, με το που γυρίσαμε ανεβήκαμε Θεσσαλονίκη, μπαμπάδες και γιοι τότε, Βαρδήδες και Βαρθακούρηδες, οπότε πέρασε σχεδόν ένας χρόνος που δεν είχα τη δυνατότητα, δεν είχα τα μηχανήματα στα πόδια μου για να γράφω. Μετά ήρθε πάλι το καλοκαίρι, του 2001 αυτή τη φορά. Να μην στα πολυλογώ κάθισα ενάμισι χρόνο μετά και ασχολήθηκα να γράψω τα νέα μου τραγούδια. Επίσης κάνω πολύ καιρό στο studio. Μπήκα τον Ιανουάριο του 2002 στο studio, για να βγάλω το cd το Νοέμβριο, ενώ άλλοι κάνουν 1-2 μήνες και το θεωρούν υπερβολή. Εγώ έκανα 5 μήνες!

M.C.: Ένας άνθρωπος με πηγαίο ταλέντο, που φρόντισες να το καλλιεργήσεις με τις ανάλογες σπουδές;
Χ.Β.: Σπούδασα στη Βοστώνη την Εφαρμογή των Υπολογιστών στη μουσική. Αυτό λέγεται στα Αγγλικά Music Synthesis, αλλά όσες φορές το έχω πει αυτό, νομίζουν ότι έκανα σύνθεση, αλλά η σύνθεση είναι composition. Αυτό λοιπόν σπούδασα στη Βοστώνη από το 1991-1994.

M.C.: Φέτος εμφανίζεσαι στο REX σε ένα σχήμα που πάει πάρα πολύ καλά, μαζί με τη Δέσποινα Βανδή και τον Τόλη Βοσκόπουλο. Πώς είναι σαν συνεργασία, μια και είναι η πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος, που δεν συνεργάζεσαι με τον πατέρα σου.
Χ.Β.: Ναι, δεν κάνεις λάθος. Δεν έχω δουλέψει και τόσες πολλές φορές, για την ακρίβεια έχω δουλέψει άλλες δύο. Εκ των πραγμάτων η πρώτη μου θα ήταν με τον πατέρα μου, προκειμένου να γίνει η πρόσβασή μου στη δουλειά πιο εύκολα. Η δεύτερη ήταν στη Θεσσαλονίκη, που ήμασταν οικογενειακή φίλοι και παρέα, ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Δεν σου κρύβω, ότι τώρα που είμαι χωρίς τον πατέρα μου, ενώ στην αρχή είχα την απορία και τον προβληματισμό του τι θα αντιμετωπίσω, τελικά είδα ότι είναι "αστείο", δηλαδή δεν μου λείπει ο πατέρας μου. Μπορώ να πω ότι δεν αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναδουλέψω μαζί του, περνάω τόσο καλά και συνειδητοποιώ ότι μόνος μου αισθάνομαι πιο άνετα, πιο ελεύθερα. Τελικά είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου όταν είμαι χωρίς τον πατέρα μου...

M.C.: Δηλαδή δεν προβλέπεται κάποια συνεργασία στο μέλλον με τον πατέρα σου;
Χ.Β.: Καλά δεν το αποκλείω, αν τα βρούμε οικονομικά δεν έχω κανένα πρόβλημα (γέλια)... Τίποτα δεν αποκλείω, αλλά το χαίρομαι αυτό που ζω τώρα. Δε σημαίνει ότι δεν περνάω καλά με τον πατέρα μου, απλά περνάω λίγο καλύτερα χωρίς αυτόν!

M.C.: Θεωρείς ότι το κοινό έχει κάποιο μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στο Χάρη Βαρθακούρη και τον Γιάννη Πάριο;
Χ.Β.: Ενώ δεν θα έπρεπε, πολλές φορές ακούω να με συγκρίνουν με τον πατέρα μου. Είναι ειρωνικό, γιατί νομίζω ότι είμαι ο μόνος ίσως γιος τραγουδιστή που η φωνή του δεν μοιάζει με του πατέρα του. Αν το καλοσκεφτείς συμβαίνει με όλα τα παιδιά τραγουδιστών. Αν η φωνή τους δεν είναι ολόιδια, τουλάχιστον παραπέμπει στον πατέρα τους. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έχω την εντύπωση πως είμαι ο μόνος που η φωνή μου διαφέρει. Το λέω αυτό ως ένα λόγο παραπάνω που δεν θα έπρεπε να με συγκρίνουν με τον πατέρα μου. Επίσης, τραγουδάω διαφορετικά από αυτόν, ακόμη και αν έμοιαζαν οι φωνές μας, ο τρόπος μας είναι διαφορετικός. Δεν έχω επηρεαστεί από τον τρόπο που τραγουδάει ο πατέρας μου, ερμηνευτικά δεν του μοιάζω καθόλου, είμαι εντελώς "δυτικός" τραγουδιστής, πιο αμερικάνος, γιατί κυρίως αυτά είναι τα ακούσματά μου. Από μικρός άκουγα κυρίως ξένη μουσική.

M.C.: Παρόλα αυτά, εσύ από την αρχή χάραξες τη δική σου πορεία ως συνθέτης και ως ερμηνευτής , ακόμη και ότι κράτησες το δικό σου όνομα , είναι ένα ακόμη στοιχείο ότι ήθελες να αναδειχτείς ως "Χάρης" και όχι ως "γιος του Πάριου".
Χ.Β.: Θα το έβρισκα εντελώς γελοίο να πάρω το ψευδώνυμο του πατέρα μου, αυτό θα ήταν ντροπή. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που δεν χρησιμοποίησε ποτέ το όνομα του πατέρα του. Η μόνη φορά που χρησιμοποίησα το όνομά του και δεν ντρέπομαι να το πω, ήταν στο στρατό, όταν ήμουν φαντάρος, για να τύχω ίσως και καλύτερης μεταχείρισης. Και κακά τα ψέματα, όποιος έχει αυτή την ευκαιρία, το κάνει. Μόνο τότε εκμεταλλεύτηκα τη δύναμη του ονόματός του.

M.C.: Για να κλείσουμε λοιπόν το κεφάλαιο "Γιάννης Πάριος", θα πρέπει λογικά να επικρατούν και πολύ καλές σχέσεις μεταξύ σας. Γενικά τον εμπιστεύεσαι; Σε συμβουλεύει; Αν και ο ίδιος έχει πει πολλές φορές, ότι σε θεωρεί πολύ μεγάλο μουσικό.
Χ.Β.: Καλά, τι άλλο θα έλεγε ο πατέρας μου. Από την άλλη όμως, επειδή τον ξέρω καλά, αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα δεν θα έλεγε τίποτα, για να μην εκτεθεί.

M.C.: Γενικά λοιπόν τον εμπιστεύεσαι; Θα του πας να ακούσει τα τραγούδια πριν κυκλοφορήσει το cd; Εάν βέβαια δεν έχει γράψει τους στίχους ο ίδιος.
Χ.Β.: Ακριβώς. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση , επειδή έχει γράψει την πλειοψηφία των τραγουδιών ο ίδιος, τα άκουσε πριν κυκλοφορήσουν. Στον προηγούμενο δίσκο όμως, που είχε γράψει 2 τραγούδια, άκουσε μόνο αυτά. Τα υπόλοιπα τα άκουσε αφού κυκλοφόρησε το cd. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν εκτιμώ ή δε σέβομαι τη γνώμη του, απλά είμαστε 2 διαφορετικοί άνθρωποι που μας αρέσουν διαφορετικά πράγματα. Το να του πάω να ακούσει ένα τραγούδι και να μου πει δεν μου αρέσει, δεν μου λέει τίποτα. Μπορώ να σου πω, ότι αυτό για μένα κάποιες φορές είναι θετικό. Όχι ότι είμαι αντιδραστικός ή ότι στόχος μου είναι τα τραγούδια που γράφω να μην αρέσουν στο πατέρα μου, αλλά έχουμε άλλα ακούσματα, είμαστε διαφορετικής νοοτροπίας άνθρωποι. Για να σου φέρω ένα παράδειγμα, έχω ένα τραγούδι στο cd που λέγεται "Irish". Όταν λοιπόν του το έβαλα να το ακούσει λίγες ημέρες πριν κυκλοφορήσει, μου απάντησε: "Να σου πω κάτι; Και να μην το έβαζες δεν θα με ενοχλούσε". Εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή εννοούσε "δεν το βγάζεις καλύτερα; Είναι και 5,5 λεπτά, 2,5 λεπτά σόλο, τι είναι αυτό το κουραστικό;" μου είπε. Εμένα εκείνη την περίοδο ήταν το αγαπημένο μου τραγούδι. Ήμουν πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, τελικά δεν το έβγαλα από το δίσκο. Πολλές φορές ζητάω τη γνώμη του και τη συμβουλή του, απλά για να την ακούσω... Απλά για να την έχω υπ' όψιν μου, όχι όμως και να καθορίσει τις απόψεις μου. Θέλω να ξέρω ποια είναι η γνώμη του για κάποια πράγματα, σέβομαι την άποψή του και γενικά σέβομαι τη γνώμη οποιουδήποτε. Εκ των πραγμάτων δεν περιμένω να αρέσουν όλα μου τα τραγούδια και όλες μου οι αποφάσεις σε όλους. Όπως και εμένα δεν μου αρέσουν όλοι και όλα...

M.C.: Μια και οι σπουδές σου είναι πάνω στους υπολογιστές, ο υπολογιστής θα είναι το κύριο ζωτικό όργανο της δουλειάς σου. Ασχολείσαι πολλές ώρες μ΄ αυτό;
Χ.Β.: Ώρες ατέλειωτες.

M.C.: Ελεύθερος χρόνος υπάρχει καθόλου ή στον απορροφάει όλο η μουσική;
Χ.Β.: Υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Βέβαια τώρα που δουλεύω είναι περιορισμένος. Δεν σπαταλάω όλο μου το χρόνο στη μουσική, αν και για όνομα του Θεού εάν θεωρηθεί σπατάλη η μουσική. Έχω όμως και μια κοπέλα και πρέπει να της αφιερώσω λίγο χρόνο. Αν πρέπει να σου περιγράψω ένα τυπικό 24ωρο που έχω ρεπό, αφού ξυπνήσω το πρωί να πάμε να φάμε, να δω ενδεχομένως λίγο τηλεόραση, δε βλέπω καθόλου ελληνική τηλεόραση, έχω βάλει κάποιο δορυφορικό πακέτο από την Αγγλία, το οποίο έχει εκπληκτικά πράγματα. Εάν δεις μια εβδομάδα από αυτό, δεν θα θέλεις να δεις ποτά ξανά ελληνική τηλεόραση, δεν μπαίνω καν στον κόπο να κάνω ζάπινγκ! Βέβαια θα πάω σινεμά, λατρεύω τον κινηματογράφο, τα βλέπω όλα. Είναι φορές, που πηγαίνω σε 2 και 3 έργα την ημέρα προκειμένου να τα δω όλα. Επίσης περιμένω να τελειώσουμε τις εμφανίσεις για να φύγω λίγο, να αλλάξω λίγο παραστάσεις. Κυρίως όμως, ελεύθερο χρόνο αφιερώνω στη μουσική και το internet. Δεν κάθομαι βέβαια πάνω από τον υπολογιστή, θα μπω σε 2-3 μουσικά sites την ημέρα που θα με ενδιαφέρουν, είτε για την τεχνολογία είτε για κάποια είδηση. Παρακολουθώ τις εξελίξεις, έχω μια μόνιμη γραμμή συνδεδεμένη με το internet όλο το 24ωρο!

M.C.: Το καλοκαίρι λοιπόν, που όπως είπες και εσύ περιμένεις να ξεκουραστείς, προβλέπεται να μη δουλεύεις ή θα κάνεις κάποιες συναυλίες;
Χ.Β.: Αυτό που είπα, ήταν ότι μέχρι τώρα τα καλοκαίρια δεν δούλευα και τα είχα στο μυαλό μου μόνο ως περίοδο διακοπών. Ίσως γιατί δεν είχα πάρει το ρόλο του τραγουδιστή σοβαρά. Είναι η πρώτη φορά που αρχίζω και το θεωρώ επάγγελμα και όχι χόμπυ που απλά πληρώνει καλά. Έχω κάποιες προτάσεις, δεν μπορώ να πω ότι έχω ξετρελαθεί με κάποια από αυτές, θα περιμένω όσο έχω την ευκαιρία, μήπως έρθει η πρόταση που θα τη γουστάρω πάρα πολύ, και θα πράξω αναλόγως. Θα ήθελα να δουλέψω το καλοκαίρι. Αν έρθει κάτι που το γουστάρω πολύ, θα το κάνω σίγουρα... Όχι για όλο το καλοκαίρι. Απλά, γιατί να μην χαλάσω και 2 μήνες δουλεύοντας και μετά 1-1,5 μήνα διακοπές; Αυτό το λέω, γιατί τώρα τελευταία αισθάνομαι ότι μεγαλώνω, πρέπει να αρχίζω να σοβαρεύω και ενδεχομένως να αποταμιεύω, γιατί ότι έβγαζα μέχρι τώρα τα έτρωγα. Έχω μπει σ' αυτή τη διαδικασία να σοβαρευτώ, ενδεχομένως να κάνω οικογένεια σύντομα και ότι δεν με παίρνει άλλο να κάνω τη ζωή που κάνω τώρα...

M.C.: Να αλλάξουμε λίγο θέμα και να πάμε λίγο στο μουσικό γεγονός της Eurovision. Εσύ θα έπαιρνες ποτέ μέρος σ' αυτό το διαγωνισμό ή θα ήθελες να γράψεις κάποιο τραγούδι για τη Eurovision;
Χ.Β.: Κυρίως θα έγραφα. Το έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές στο παρελθόν. Δεν το έχω κάνει όμως ποτέ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα σκεφτόμουν μήπως να το κάνω φέτος; Αλλά και πάλι δεν έτυχε τελικά να το κάνω ποτέ ως τώρα. Ακόμη όμως υπάρχει αυτή η σκέψη στο μυαλό μου.

M.C.: Το τραγούδι που επιλέχτηκε να μας εκπροσωπήσει φέτος και θα ερμηνεύσει η Μαντώ, σου άρεσε;
Χ.Β.: Μου άρεσε. Και θα σου πω και γιατί μου άρεσε. Ίσως επειδή είναι πιο κοντά στα ακούσματά μου. Δηλαδή είχε λίγο "αμερικανιά", είχε λίγο όχι τόσο συνηθισμένα για τα ελληνικά ακούσματα ακόρντα, ήταν λίγο soul το τραγούδι. Βλέποντας τα τραγούδια στην τηλεόραση, ο τρόπος που το είπε η Μαντώ και γενικά η παρουσία της, πίστευα ότι είναι ένας πολύ καλός συνδυασμός για να μας δώσει μια καλύτερη θέση από κάποια από τα υπόλοιπα τραγούδια. Δε σου κρύβω ότι περίμενα με αγωνία να ακούσω το τραγούδι του φίλου μου, του Γιάννη Βαρδή, το οποίο μου άρεσε, αλλά πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη τύχη το τραγούδι της Μαντούς σε αυτό το διαγωνισμό παρά του Γιάννη. Ίσως και επειδή η Μαντώ, έχει και μια ποιότητα ανάλογη των Whitney Houston, Mariah Carey, που ενδεχομένως να εντυπωσιάσει περισσότερο από ότι ένας πράος και χαμηλών τόνων τραγουδιστής, όπως είναι ο Γιάννης. Όσον αφορά τη Eurovision, το έχω υπό σκέψη ως ιδέα. Φέτος είπα που είναι και ο 49ος διαγωνισμός, να το αφήσω για του χρόνου, που θα είναι στρογγυλός αριθμός, τα 50 χρόνια. Και σκέφτηκα μάλιστα, ότι αν κέρδιζε και η Μαντώ, να έπεφτε μαζί με την Ολυμπιάδα και να επιχειρήσω τη συμμετοχή μου τότε...

M.C.: Μιας και μιλάμε για Ολυμπιάδα, είσαι άνθρωπος που αθλείσαι;
Χ.Β.: Όχι δεν αθλούμαι, αλλά παρακολουθώ. Αυτό βέβαια δε με γυμνάζει, γυμνάζει μόνο το μάτι μου! Είμαι Παναθηναϊκός "βαμμένος", παρακολουθώ την ομάδα μου από το ...τάβλι μέχρι το ποδόσφαιρο! Παλιότερα πάντως έπαιζα πολύ καλό τέννις.

M.C.: Να επιστρέψουμε λίγο στα δισκογραφικά πράγματα και να σε ρωτήσω, αν έχεις σκεφτεί ποτέ να βγάλεις κάποιο ορχηστρικό cd;
Χ.Β.: Ναι αμέ, πολλές φορές. Δε σου κρύβω ότι και στον πρώτο δίσκο, ή μάλλον κυρίως στον πρώτο δίσκο, ήθελα να είναι διπλός και να είχα τα ίδια μου τραγούδια και σε instrumental μορφή. Πίστεψέ με είναι πολύ ωραιότερα έτσι! Δεν θέλω να πω ότι η φωνή μου τα καταστρέφει, αλλά άμα ακούσεις τα τραγούδια instrumental ώστε να μη σε δεσμεύει ο στίχος, είναι πολύ διαφορετικά. Όταν έμπαινε στίχος στα τραγούδια μου, μου τα χαλούσε. Θεωρούσα λοιπόν ότι για κάποιο λόγο, τα τραγούδια μου θα είναι καλύτερα instrumental, γιατί δεν έγραφα εγώ το στίχο και δεν ήταν πάντα απαραίτητο ότι αυτό που έγραφε ο στιχουργός, ήταν αυτό που είχα στο μυαλό μου. Γενικά, είμαι ένας άνθρωπος που δεν πρόσεχε ποτέ το στίχο, μα ποτέ. Ποτέ δεν με ενδιέφερε τι έλεγε ένα τραγούδι. Πάντα πρόσεχα τι παίζει το μπάσο, πότε κάνει διάλειμμα ο ντράμερ, ήξερα τα πάντα για τη μουσική του τραγουδιού. Την ...20η φορά μπορεί τελικά να πρόσεχα και το στίχο του τραγουδιού...

M.C.: Γενικά αγχώνεσαι με τη δουλειά σου;
Χ.Β.: Πάρα πολύ. Σε βαθμό κακουργήματος.

M.C.: Και πριν το studio και καθ' όλη τη διάρκεια ηχογράφησης των τραγουδιών;
Χ.Β.: Κοίτα το studio το χαίρομαι πάρα πολύ. Ίσως γι' αυτό να περνάω τόσο καιρό μέσα σε αυτό. Έχω κοιμηθεί στο studio αντί να πάω σπίτι μου και να ξαναγυρίσω την άλλη μέρα! Δεν αγχώνομαι καθόλου. Το μόνο άγχος που έχω, είναι όσον αφορά τις νυχτερινές μου εμφανίσεις, άγχος το οποίο έχω μέχρι να βγω στην πίστα. Είναι λίγο κλισέ αυτό, αλλά το άγχος μου είναι μέχρι να βγω στην πίστα, μετά είμαι σαν στο σπίτι μου. Αυτό είναι και το μόνο που με χαλάει στη νύχτα. Δεν έχω την άνεση να πω: "αφού τα ξέρω τα τραγούδια, να βγω να τα πω και τελείωσε", αλλά έχω ένα άγχος κάθε βράδυ. Για μένα κάθε βράδυ είναι σαν πρεμιέρα.

M.C.: Είσαι άνθρωπος που προτιμάει την πίστα ή τις συναυλίες;
Χ.Β.: Δεν έχω κάνει και τόσο πολλές συναυλίες. Οι μόνες που ένιωσα ότι είμαι σε συναυλία, που ένοιωσα ότι ήμουν σε υπερυψωμένη σκηνή, ήταν 6 συναυλίες που δώσαμε στην Αμερική. Σκέφτομαι πάντως ότι είναι το ίδιο. Θα προτιμούσα βέβαια ο κόσμος να με προσέχει περισσότερο από ότι όταν ...τρώει, αν και έχω την τύχη φέτος να εμφανίζομαι πιο αργά, την ώρα που έχουν τελειώσει το φαγητό. Πάντως είτε πίστα είτε συναυλία είναι, το χαίρομαι το ίδιο.

M.C.: Είσαι από τους ανθρώπους που θα πας να δεις σε κάποια άλλη πίστα συνάδελφό σου;
Χ.Β.: Αυτό το έκανα πάντα, απλά φέτος που έχω ρεπό Δευτέρα και Τρίτη, είναι 2 ημέρες που σχεδόν όλοι έχουν ρεπό. Αν όχι όλοι, σχεδόν οι περισσότεροι. Δηλαδή θυμάμαι, ότι Δευτέρα δούλευε η Πέγκυ Ζήνα οπότε πήγα και την είδα. Βέβαια τυγχάνει να είναι φίλη μου και να έχω και άλλους φίλους εκεί. Πάντως δεν έχει τύχει να δω κάποιο άλλο σχήμα Δευτέρα.

M.C.: Θα ήθελα να μου πεις 2 τελευταία λόγια για το "Χάρη" ως καλλιτέχνη, καθώς και τα μελλοντικά σου σχέδια.
Χ.Β.: Καλώς ή κακώς , είμαι από αυτούς που δεν κάνουν ποτέ σχέδια. Δηλαδή όνειρα κάνω, δεν κάνω όμως ποτέ σχέδια με σκοπό να τα πραγματοποιήσω. Δεν προγραμματίζω. Η εμπειρία με έχει διδάξει ότι κάποιες φορές που έχω πει σε φίλους ότι θα συμβεί κάτι, τελικά δεν γίνεται. Τώρα τι θα μπορούσε να μου συμβεί που θα με γέμιζε ικανοποίηση; Κατ' αρχάς δεν θα ήθελα να αργήσω να ξαναβγάλω δίσκο. Τη χαίρομαι τη δουλειά αυτό το διάστημα. Χωρίς δίσκο δεν μπορείς να δουλεύεις με την ίδια άνεση, δεν μπορείς να βγαίνεις και να λες τραγούδια 2 ετών σε ένα πρόγραμμα, πρέπει να υπάρχει και κάτι καινούργιο. Οπότε σκέφτομαι να μην βγάζω δίσκο ανά τριετία αλλά ανά έτος, εάν είναι εύκολο. Επίσης, θα ήθελα να στείλω κάποια τραγούδια στο εξωτερικό, αλλά σαν συνθέσεις, όχι να τα ερμηνεύσω κιόλας, γιατί πιστεύω εκ των πραγμάτων ότι έχουν ένα αέρα πιο δυτικό, λιγότερο ελληνικό και τέλος πάντων θα μπορούσαν να σταθούν είτε με αγγλικό, ιταλικό ή γαλλικό στίχο. Γιατί τα 2-4 τραγούδια που έχω στείλει στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, ήταν για τον πατέρα μου, ήταν λαϊκά και το έχω βαρεθεί αυτό. Επίσης, άσχετα με τη δουλειά, θα ήθελα να είμαι υγιής και θα ήθελα να κάνω οικογένεια.

M.C.: Όσον αφορά την οικογένεια, στο άμεσο μέλλον;
Χ.Β.: Ναι , στο άμεσο μέλλον...

M.C.: Χάρη να σ' ευχαριστήσω πολύ και να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στο cd και να σου δίνονται πάντα οι ευκαιρίες για ακόμη καλύτερες επιλογές!
Χ.Β.: Σ' ευχαριστώ πολύ...

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο "Sofa Cafe" (Ποσειδώνος 32, στο Φάληρο).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.

SOFA CAFE
BAR CAFE
Ποσειδώνος 32 (Φάληρο)