Η Αποστολία Ζώη στο Μusic Corner...

Music Corner: Από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, μια διαδρομή που επιλέγουν να κάνουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που κατάγονται από την συμπρωτεύουσα... Η Αθήνα ήταν μια πρόκληση για σένα;
Αποστολία Ζώη: Όχι... Η Αθήνα για μένα, ήταν απλά ένα μέσο για να προβάλλω τη δουλειά μου. Γιατί στη Θεσσαλονίκη, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει πιθανότητα να κάνεις καριέρα. Κι όσοι κάποια στιγμή το επιχείρησαν, μετά από λίγο καιρό χάθηκαν...

M.C.: Πώς μπορεί να συνδέονται οι καταδύσεις με τη μουσική;
Α.Ζ.: (Γέλια)... Οι καταδύσεις, δεν συνέπεσαν ποτέ με το επάγγελμα που κάνω αυτή τη στιγμή. Το μόνο που τα συνδέει αν θέλεις, είναι ότι και τα δύο, είναι ένα είδος πρωταθλητισμού. Έχουν πολύ τρέξιμο και θέλουν μεγάλη δύναμη ψυχής και αγάπη και τα δύο. Παρόλα αυτά όμως, ποτέ δεν έκανα προπόνηση και μουσική μαζί...

M.C.: Αν δεν κάνω λάθος, έχεις σπουδάσει Γυμναστική Ακαδημία... Πότε λοιπόν θεώρησες, ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να αφήσεις στην άκρη τις σπουδές σου και να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Α.Ζ.: Κατ' αρχήν, τη σχολή μου δεν την παράτησα... Τελείωσα, πήρα το πτυχίο μου, απλά το ...κόλλησα στον τοίχο, όπως κάνουν οι περισσότεροι! Η Γυμναστική Ακαδημία, ήταν κάτι που δεν με ενδιέφερε, ήξερα, ότι ήταν κάτι με το οποίο δεν επρόκειτο ποτέ να ασχοληθώ, απλά το έκανα περισσότερο για να μην στενοχωρήσω τους δικούς μου, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Όταν μάλιστα, αποφάσισα να ασχοληθώ με το τραγούδι, δεν τους το είχα ανακοινώσει για να μην στενοχωρηθούν και το έκανα παράλληλα με τη σχολή. Εκείνη η εποχή ήταν αρκετά δύσκολη, τα κατάφερα όμως, παρά την αϋπνία και το ξενύχτι που είχα τραβήξει εκείνη την περίοδο...

M.C.: Με τη μουσική είχες ασχοληθεί καθόλου;
Α.Ζ.: Όχι... Κάποια στιγμή μόνο στο Λύκειο, που ασχολήθηκα λίγο με κιθάρα. Μου άρεσε πάρα πολύ να μαζευόμαστε παρεούλες και να παίζω κιθάρα... Με γοήτευε... Είμαι αυτοδίδακτη και παίζω πολύ σπάνια και για λίγους ανθρώπους. Βέβαια, όταν άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι, ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής, στην αρχή έκανα κλασσικό τραγούδι, όπερα και αργότερα άλλαξα καθηγητή και έκανα κάτι που ταιριάζει περισσότερο στο στυλ που τραγουδάω τώρα.

M.C.: Θεώρησες ότι δεν σου πήγαινε τόσο η ..."όπερα";
Α.Ζ.: Την όπερα τη λατρεύω! Απλά ξεκινώντας μαθήματα φωνητικής με ένα τέτοιο είδος τραγουδιού, θέλοντας και μη, παίρνεις κάποια στοιχεία που σίγουρα δεν αρμόζουν στο ποπ ή στο λαϊκό. Σε κάνει να τραγουδάς λίγο διαφορετικά... Δεν ήθελα να κάνω λοιπόν μια μίξη όπερας και ποπ τραγουδιού. Οπότε αποφάσισα να αλλάξω, πήρα απλά τη βάση και την τεχνική των αναπνοών και ακολούθησα το τραγούδι του σήμερα...

M.C.: Κατεβαίνεις λοιπόν στην Αθήνα και έχεις πολύ γρήγορα στα χέρια σου το πρώτο σου δισκογραφικό βήμα...
Α.Ζ.: Η υπογραφή "έπεσε" όταν ήμουν Θεσσαλονίκη το προηγούμενο καλοκαίρι . Εκείνη την περίοδο, ήμουν σε επικοινωνία με πολλούς ανθρώπους από δισκογραφικές εταιρείες... Όταν υπέγραψα με τη Minos τελικά, τότε κατάλαβα ότι το τραγούδι ήταν η δουλειά που θα έκανα... Μέχρι εκείνη τη στιγμή το έβλεπα εντελώς ερασιτεχνικά. Όταν υπέγραψα λοιπόν το συμβόλαιο, αποφασίσαμε με τη δισκογραφική εταιρεία, ότι για να βγάλουμε μια σωστή δουλειά και να την υποστηρίξουμε ανάλογα, θα πρέπει να κατέβω Αθήνα, για να μπορώ να γράψω και άνετα στο studio και να ανταπεξέλθω στο δύσκολο πρόγραμμα που με περίμενε... Οπότε έπρεπε να πάρω τη μεγάλη απόφαση, και το έκανα σε μία μόλις νύχτα...! Ήρθαμε στην Αθήνα μαζί με την Πέγκυ Ζήνα, που τότε τραγουδούσε στις "Μάσκες" της Θεσσαλονίκης. Στην αρχή ήμουν λίγο διστακτική, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι δύσκολο να αφήνει κανείς την πόλη του. Επειδή όμως κατεβήκαμε όλη η ομάδα που τραγουδούσαμε μαζί, καθώς και πολλοί από τους μουσικούς μας, ήταν λίγο πιο εύκολη η μετάβαση και η προσαρμογή. Με το που ήρθα λοιπόν στην Αθήνα, Ιανουάριο - Φεβρουάριο, αρχίσαμε αμέσως να αναζητούμε κομμάτια. Βγήκε λίγο βιαστικά αυτή η δουλειά, γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας, και υπήρχαν και κάποια προβλήματα στην αρχή που αντιμετωπίζουν συνήθως όλοι οι πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες, αλλά ευτυχώς, σ' αυτό το κομμάτι, με βοήθησε πολύ η φίλη και παραγωγός μου Εύη Δρούτσα, που στάθηκε δίπλα μου σα μάνα μου, και πραγματικά είναι εκείνη η αιτία, που ο δίσκος κατάφερε και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και μπορώ να πω, ότι είμαι πολύ ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.

M.C.: Όσον αφορά τους υπόλοιπους συντελεστές του δίσκου;
Α.Ζ.: Κατ' αρχήν ο δίσκος, λέγεται "Το πρώτο Βήμα", και είναι συμβολικός ο τίτλος του... Τους περισσότερους στίχους τους έχει γράψει η Εύη Δρούτσα, καθώς και κάποιους η κόρη της η Μαργαρίτα. Έχουν γράψει επίσης, ο Μάριος Ψιμόπουλος, ο Χριστόδουλος Σιγανός, ο Γιάννης Φατούρος και ο Δημήτρης Σύριος, που είναι 2 νέα παιδιά και κάνουν πολύ καλό ντουέτο. Ο δίσκος, επανακυκλοφορεί τώρα με ένα νέο κομμάτι, το οποίο ακούγεται στη σειρά του Νίκου Περάκη που παίζεται στη NET, είναι κάτι ανάλογο με το "Sex and the City", και πρόκειται για ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο έχουν γράψει ο Δημήτρης Κοντόπουλος και η Ελένη Γεωργιάδου.

M.C.: Όπως είπες και εσύ πριν, πρόκειται για έναν δίσκο ο οποίος κυκλοφόρησε λίγο "βιαστικά"... Αυτό δεν σου δημιούργησε κάποια ανασφάλεια για το αποτέλεσμα;
Α.Ζ.: Όχι, δεν μου δημιούργησε καμία ανασφάλεια, γιατί είχα την πολυτέλεια αν θες, να έχω έναν παραγωγό όπως είναι η Εύη, η οποία πάντα ήξερε τι να μου πει για να με ηρεμήσει σε κάθε μου βήμα ή ενδοιασμό που τυχόν είχα. Είχαμε και έχουμε μια πάρα πολύ καλή σχέση μεταξύ μας, και όποτε τύχαινε και "έχανα εγώ τη μπάλα", είχε πάντα τον τρόπο να με καθησυχάσει...

M.C.: Θεωρείς λοιπόν, ότι "το πρώτο βήμα" που έκανες είναι αρκετά σταθερό για να αντέξει στο χρόνο;
Α.Ζ.: Σε συνδυασμό με τις live εμφανίσεις μου, θεωρώ, ότι πατάω γερά στα πόδια μου και συνεχίζω αρκετά καλά στο μονοπάτι που έχω ξεκινήσει και περπατάω... Φυσικά, θέλει πολύ τρέξιμο και πολύ προσπάθεια για να καταφέρεις να κατακτήσεις πράγματα σε αυτό το χώρο, γιατί καλώς ή κακώς, όλοι οι καλλιτέχνες, αμφισβητούνται μέχρι να καταφέρουν να πείσουν τον κόσμο και να του αποδείξουν ότι αξίζουν πραγματικά την προσοχή και το σεβασμό τους. Πιστεύω, ότι είμαι σε πολύ βρεφικό στάδιο και ότι έχω μπει σε αυτό το χώρο, κάνοντας μέχρι στιγμής απλώς κάποια σταθερά βήματα.

M.C.: Πιστεύεις ότι έχεις καταφέρει να πείσεις τον κόσμο να σε εμπιστευτεί, είτε μέσα από το cd, είτε μέσα από τις live εμφανίσεις σου;
Α.Ζ.: Βασικά, θεωρώ ότι είμαι καλύτερη στο live σε σχέση με αυτό που βγάζω στο δίσκο, και αυτό είναι κάτι που μου το λένε πολλοί που έρχονται στο μαγαζί. Είναι λογικό πιστεύω να γίνεται αυτό, γιατί είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά και είναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Όταν κάνεις για πρώτη φορά studio, όπως έκανα εγώ, είναι όπως όταν πιάνεις για πρώτη φορά μικρόφωνο στα χέρια σου... Γράψαμε το δίσκο σε 4 ημέρες, γιατί πιεζόμασταν, σίγουρα το αποτέλεσμα ήταν καλό, αλλά δεν έχω αποκτήσει ακόμη την εμπειρία, ώστε να μπορώ να βγάλω στο studio αυτό που βγάζω στην πίστα. Σίγουρα έχω να δώσω πολλά ακόμη στον κόσμο...

M.C.: Χαρακτηριστικό, είναι ότι, δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε ακούγοντας το cd, ποιο είδος τραγουδιού ακριβώς εκπροσωπείς...
Α.Ζ.: Όπως και να το κάνουμε, είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά, οπότε έχει απ' όλα... Εγώ ξέρω τι αγαπάω, απλά μ' αρέσει να δοκιμάζω και πράγματα... Το αδύνατό μου σημείο, είναι το πρώτο πρόγραμμα, που έχει ερωτικές μπαλάντες και ποπ τραγούδια και είναι καθαρά για μένα, εκεί απελευθερώνομαι... Το δεύτερο πρόγραμμα, το λαϊκό, είναι για τον κόσμο, αρχίζει η επαφή με το κοινό... Δεν μπορώ όμως, να φανταστώ τον εαυτό μου να τραγουδάω, χωρίς να κάνω λαϊκό πρόγραμμα. Πιστεύω, ότι ο επόμενος δίσκος, θα έχει και ποπ και λαϊκό, αλλά με μεγαλύτερη ομογένεια, όχι τόσο ανεξάρτητα ακούσματα όπως είχε αυτός ο δίσκος, απλά δεν θέλαμε για αρχή την μεταξύ τους μίξη...

M.C.: Μια και μιλήσαμε για live εμφανίσεις, φέτος, εμφανίζεσαι στον "Απόλλωνα" με την Πέγκυ Ζήνα, το Νίκο Βέρτη και το Θάνο Πετρέλη...
Α.Ζ.: Ναι... Με την Πέγκυ, όπως είπα και πριν έχουμε ξαναδουλέψει μαζί, κατεβήκαμε από τη Θεσσαλονίκη, έχοντας τις ίδιες ανησυχίες... Είμαστε σαν αδελφές, με έχει βοηθήσει όσο δεν πρόκειται κανένας άλλος σε αυτό το χώρο και μάλιστα γυναίκα! Απλά η Πέγκυ δεν έχει ανασφάλειες και πατάει πολύ γερά στα πόδια της...

M.C.: Δηλαδή "μαμά" η Εύη Δρούτσα και "αδελφή" η Πέγκυ Ζήνα;
Α.Ζ.: (Γέλια)... Είναι πολλοί οι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει και γενικά, είμαι άνθρωπος που δεν ξεχνάω και προσπαθώ πάντα να τους περιλαμβάνω όλους στα λεγόμενά μου. Η Πέγκυ, με βοήθησε πολύ τον τελευταίο χρόνο και δεν το ξεχνώ αυτό... Με το Νίκο, έχουμε ξαναδουλέψει μαζί, πριν 4 χρόνια στο "Ακρόαμα" της Θεσσαλονίκης, που είχαμε περάσει εκπληκτικά, γιατί ως γνωστόν ο Νίκος είναι πολύ πειραχτήρι, και τότε κάναμε ένα ποπ - έντεχνο πρόγραμμα, όχι τόσο λαϊκό, και θέλαμε πάρα πολύ και οι δυο μας να ξαναδουλέψουμε μαζί... Με το Θάνο, δουλέψαμε ένα μήνα στην Πύλη Αξιού και θεωρώ, ότι είναι ο πιο "σοβαρός" από όλους μας, αυτός που κρατάει τις ισορροπίες. Χαίρομαι πολύ που δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους και ειλικρινά, θα μου κακοφανεί πολύ αν κάποια στιγμή χωριστούμε...

M.C.: Υπήρξε κάποια συνεργασία για την οποία δεν ήσουν ευχαριστημένη, ή τουλάχιστον δεν επικρατούσε πολύ καλό κλίμα;
Α.Ζ.: Όχι καθόλου! Αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντα στις συνεργασίες μου, είναι να φτιάχνω τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύω. Σίγουρα, μου έχει τύχει περίπτωση, που δεν ήταν και η ιδανικότερη για εμένα από πλευράς μαγαζιού, κλίματος και συναδέλφων, αλλά αν αφήσεις ένα τέτοιο γεγονός να σε πάρει από κάτω, τότε σου πάει χάλια όλη η σεζόν... Οπότε, πάντα, προσπαθώ να περνάω καλά... Δεν μπορώ να πω ότι έχω περάσει άσχημα κάπου. Ούτως η άλλως, στην μέχρι τώρα πορεία μου, δεν έχω δουλέψει πολύ με μεγάλα ονόματα, γιατί είμαι της φιλοσοφίας να μην κολλάω πίσω από μια φίρμα και να "χάνομαι"... να μην έχω τις επιλογές μου και το δικό μου πρόγραμμα, ώστε να μπορέσω να εξελιχθώ και εγώ. Μέχρι στιγμής, αυτή η φιλοσοφία, με έχει οδηγήσει σε μεγάλο καλό... Ήμουν πάντα, από τους τυχερούς ανθρώπους όσον αφορά τις συνεργασίες μου...

M.C.: Είσαι από τους ανθρώπους που ασχολούνται που θα μπει το όνομά τους στη μαρκίζα;
Α.Ζ.: Για τα υπόλοιπα σχήματα, δεν ασχολούμαι καθόλου με την αφίσα και το ποιος είναι το πρώτο όνομα. Θα πάω να τους ακούσω και μετά θα κρίνω. Μπορεί να μην με πείσει το πρώτο όνομα και να με πείσει αυτός που θα ανοίξει το πρόγραμμα και θα πει μόνο ένα τραγούδι σε όλη τη βραδιά. Όταν όμως βρίσκεσαι και εσύ σε ένα πρόγραμμα, τότε θα πρέπει να βάλεις κάποιες προτεραιότητες στους ανθρώπους. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, καλώς η κακώς, πρώτο όνομα είναι η Πέγκυ, δεύτερο ο Νίκος και μετά ο Θάνος και εγώ.

M.C.: Θεωρείς ότι κάποια στιγμή έχεις αδικηθεί;
Α.Ζ.: Όχι, ίσα ίσα, θεωρώ ότι υπήρξαν άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν ρόλο, σε μια περίοδο που ίσως δεν ήμουν ακόμη έτοιμη, και έπρεπε να αποδείξω το αντίθετο. Όταν κάποια στιγμή ένοιωσα αδικημένη, και γύρισα αργότερα το χρόνο πίσω και το είδα ξανά, κατάλαβα ότι είχαν δίκιο και έφαγα κάποια χαστούκια. Γιατί εκείνη τη στιγμή, είσαι τυφλωμένος και δεν το καταλαβαίνεις, όταν μετά από κάποιους μήνες γυρίσεις το χρόνο πίσω, τότε το συνειδητοποιείς. Θεωρώ πάντως ότι μου έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες...

M.C.: Τι είναι αυτό που μπορεί να συνδέει την Αποστολία Ζώη, με τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου και τον Ανδρέα Έκτορα;
Α.Ζ.: Πέρα από τη φιλία εννοείς; (Γέλια)... Με τον Κωνσταντίνο καταρχήν, μας συνδέει πρώτα η ίδια παραγωγός, η Εύη Δρούτσα, και έπειτα ένας θαυμασμός που έχουμε ο ένας για τον άλλο... Με τον Ανδρέα, μας συνδέει ο ίδιος δάσκαλος φωνητικής, ο Χρήστος Λυριτζής. Το βασικότερο όμως, που μας συνδέει αυτό τον καιρό, είναι μια συναυλία που θα γίνει στις 20 Δεκεμβρίου στο κλειστό γήπεδο Περιστερίου "Ανδρέας Παπανδρέου" και είναι για φιλανθρωπικό σκοπό, και το ποσό που θα συγκεντρωθεί, θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή στέγης για τα κακοποιημένα παιδιά.

M.C.: Κάτι σίγουρα που θα ενδιαφέρει τον ανδρικό πληθυσμό, είναι αν στα άμεσα σχέδιά σου είναι η οικογένεια.
Α.Ζ. : Στα άμεσα όχι, αλλά ονειρεύομαι μια "παραμυθένια" οικογένεια, όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, όπου υπάρχει ευτυχία, παιδιά και οι γονείς είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους. Θέλω να κάνω έναν γάμο στη ζωή μου, οπότε, όταν πάρω αυτή την απόφαση, θέλω να την έχω σκεφτεί καλά και να αφιερωθώ μετά σ' αυτό. Δεν ξέρω πότε θα γίνει αυτό, μπορεί τώρα να σου λέω ότι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου και αύριο να γνωρίσω τον πρίγκιπα του παραμυθιού... Μέχρι στιγμής όμως, δεν τον έχω βρει...

M.C.: Με την τεχνολογία πως τα πας; Ασχολείσαι καθόλου με το internet;
Α.Ζ. : Όχι, δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα, μόνο όταν είμαι σε κάποιο φίλο ή φίλη και έχει internet. Θέλω όμως να ασχοληθώ...

M.C.: Εγώ να σ' ευχαριστήσω πολύ, και να σου ευχηθώ αυτό το "πρώτο βήμα", να είναι η αρχή για μια πολύ καλή πορεία...
Α.Ζ. : Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα...

BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-5050 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.