Θέλω να μάθω - Παναγιώτης Ραφαηλίδης
...να πάθω τρέλα μαζί με τρελαμένους / να τρέχω για να νιώσω σαν τους λαχανιασμένους (!)

Ok, σήμερα επειδή το Music Corner πάει διακοπές, θέλω να σας αποχαιρετίσω με τον πιο μελιστάλαχτο λόγο μου! Γι' αυτό διάλεξα το συγκεκριμένο τραγουδιστή. Γιατί και το στυλ και το τραγούδι του μου αρέσουν και μου λένε, όπως σε όλους νομίζω, ότι ο νεαρός αυτός έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Επίσης δεν θα μπορούσα να πω άσχημα λόγια, γιατί το clip, είναι προσεγμένο και "οργανωμένο". Όταν λέω οργανωμένο, εννοώ ότι βγάζει ένα ένα τα στοιχεία του καλλιτέχνη. Δείχνει ότι κατέχει κάποιο υποκριτικό ταλέντο, ποντάρει και προωθεί σωστά τη θετική του ενέργεια, την καλή εμφάνισή του, μέχρι και τη φυσική κατάσταση του αοιδού, αφού τον βάζουν να τρέξει στα 100 μέτρα αντρών!

Ας πιάσουμε όμως την εικόνα. Πολλές, όμορφα άσχημες, τοποθεσίες έχουν διαλεχτεί, όπου εναλλάσσονται σωστά, σκοτώνοντας την ανία, τον μεγαλύτερο εχθρό τον ελληνικών clip. Σωστός φωτισμός αλλά και ένα παιχνίδι "υφών" και χρωμάτων, συνθέτουν ένα χαρούμενο και συνάμα μελαγχολικό ύφος, όπως άλλωστε αποπνέει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Τώρα όσον αφορά κάποιες μεταφορές του clip, όπως "ποιος κρύβεται πίσω από το κλειστό παλιό παράθυρο;", "γιατί τρέχει σαν τον Κεντέρη το παλικάρι;" ή "τώρα κάθεται κατάχαμα για να κρατήσει δυνάμεις μιας και του τελείωσε το Red bull;" δεν μπορώ να σας τις απαντήσω. Άλλωστε αυτά τα ποιητικά σπάνια τα πιάνω. Βλέπετε εγώ διάβασα Ντοστογιέφσκι από την Ελευθεροτυπία.

Πάντως ο Παναγιώτης, ίσως να είναι η χρυσή συνταγή, ανάμεσα στο image του Αντώνη Ρέμου (στο πιο ...αδύνατο) και ρεπερτορίου Χατζηγιάννη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μουσικά, θα μπορούσα να τον τοποθετήσω ως αντρικό αντίθετο και συμπληρωματικό της Ραλλίας, κάτι από μόνο του πολύ θετικό!

Σαν να παραήμουν καλός σήμερα ε; Λοιπόν, μπορεί όλα στο clip να είναι όμορφα και ωραία, αλλά μία λεπτομέρεια όσον αφορά τον πρωταγωνιστή, λίγο μου ξινίζει. Ο αγαπητός Παναγιώτης λοιπόν, κάποιες στιγμές, μοιάζει σαν να περιφέρεται άσκοπα πέρα δώθε. Άλλες πάλι, μοιάζει σαν να μην πιστεύει ότι έχει αυτήν την τεράστια τιμή και χαρά του να συμμετάσχει σε ένα clip. Αυτόν τον χαρακτήρα τον είχε και στο νυχτερινό κέντρο που εμφανιζόταν με τον Γιάννη Πλούταρχο. Ok, μπορεί να είναι πολύ καλό και σεμνό παιδί, αλλά λίγο star quality δεν βλάπτει. Πιστεύω πως αν με τα χρόνια αποκτήσει μία πινελιά σταριλικιού (τι φράσεις!), παύοντας να μοιάζει υπόχρεος για τη χάρη που του κάνουμε, τότε θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση και θα γίνει πιο γοητευτικός. Κάτι ήξερε ο Μιχαλάκης που πούλησε τέτοια μούρη και από τότε τρέχουν τα κοριτσόπουλα ξοπίσω του!

Θα μου πείτε τώρα ότι κοιτώ τις λεπτομέρειες των λεπτομερειών, αλλά στη show biz, η λεπτομέρεια της λεπτομέρειας δίνει διαχρονικότητα στην ...αφίσα πάνω από το κρεβάτι της αδερφής μου! Γιατί έχω την εντύπωση ότι εκεί θα ποντάρει η εταιρεία του καλλιτέχνη και όχι τόσο στην καλή φωνή του και στα τραγούδια, που πολλοί "προσφέρουν". Δεν λέω ότι θα γίνει Ρουβάς, άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για εκείνον! Ελπίζω λοιπόν, ο συμπαθέστατος Παναγιώτης να βρει ακριβώς τον δρόμο που του ταιριάζει, ώστε να έχουμε ένα ωραίο περιτύλιγμα σε ένα ποιοτικό και ολοκληρωμένο μουσικό πακέτο.

Υπέρ: όλα καλά, όλα σωστά, χωρίς φανφάρες και υπερβολές.
Κατά: το ότι ο αοιδός μπόρεσε να συνδυάσει χρυσό βατόμουρο και Όσκαρ υποκριτικής μέσα σε 3 λεπτά!
Συμπέρασμα: μια λαμπρή καριέρα ξεκινά. Τρέμε Χατζηγιάννη, Κότσιρα, τρέμε και Σχοινά! (sorry αλλά δεν γινόταν ρίμα αλλιώς!)

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα θετικά σας σχόλια!
Τα ξαναλέμε την Τετάρτη 30 Αυγούστου!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

Για μπλα-μπλα σας περιμένω στο stavroskinalopoulos@musiccorner.gr