Πρόκειται
για μια από τις σημαντικότερες φωνές που έχουν περάσει τα τελευταία
χρόνια από την ελληνική δισκογραφία. Και το εννοώ... Η Κωνσταντίνα
επιστρέφει με νέο cd, τέσσερα χρόνια μετά από το "λάθος",
τη τελευταία της δισκογραφική δουλειά. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο λόγος
που "εξαφανίστηκε" αυτά τα χρόνια, παρ' όλο που το "λάθος"
ήταν ένα αρκετά καλό cd, αλλά θεωρώ σημαντική τη κίνησή της να επιστρέψει,
έστω και στο δυναμικό μιας μικρότερης δισκογραφικής. Ακόμα πιο σημαντικό
είναι ότι το νέο της cd με τίτλο "τι μπήκε ανάμεσά μας"
έχει πολύ καλά τραγούδια, αλλά και δύο συμμετοχές που προκαλούν
το ενδιαφέρον, του Γιάννη Πλούταρχου και των Apurimac...
Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό από απόψεως δημιουργών album, με
ήχους που βασίζονται σε ελαφρά λαϊκή μουσική.
Ας
πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχή. Το cd ξεκινάει με τρία ερωτικά
κομμάτια, τη μπαλάντα "πάρε με" των Κώστα Σέγγη - Βασίλη
Γιαννόπουλου, το χασάπικο "ευχαριστήθηκες" του Αλέξη Σέρκου
και μια ακόμη μπαλάντα, ντουέτο με τον Γιάννη Πλούταρχο και τίτλο
"τι μπήκε ανάμεσά μας", τραγούδι επίσης του Αλέξη Σέρκου
που έδωσε και τον τίτλο του album. Το "ευχαριστήθηκες"
είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του cd, ενώ πολύ καλό είναι και
το "πάρε με". Το ντουέτο με τον Πλούταρχο με απογοήτευσε
λίγο, καθώς περίμενα κάτι πολύ πιο καλό για μια τέτοια συνεργασία.
Στη
συνέχεια το "είπες" αποτελεί το πρώτο τραγούδι του cd
σε γρήγορο ρυθμό, σε μουσική Άκη Δείξιμου και στίχους της Ναταλί.
Το "υποσυνείδητό μου" είναι τσιφτετέλι των Αλέξη Σέρκου
- Τάσου Βουγιατζή που το προσπέρασα γρήγορα και έφτασα στο "σε
θέλω πίσω", ένα πολύ μελωδικό κομμάτι του Γιώργου Σαρρή, που
το τοποθετώ κι αυτό στα καλύτερα του cd. Η μπαλάντα του Χρήστου
Νικολόπουλου σε στίχους Ελένης Γιαννατσούλια "τι πήγε λάθος"
δεν είναι κακό τραγούδι, αλλά κι εδώ περίμενα κάτι περισσότερο από
το συγκεκριμένο δίδυμο δημιουργών.
Πολύ
ενδιαφέρον έχει στη συνέχεια το "πόσο πια να σ' αγαπώ",
σε latin ρυθμούς με τη συμμετοχή των "ειδικών" στο είδος
Apurimac! Πρόκειται για διασκευή του "Demasiado corazon"
- σε ελληνικούς στίχους Δημήτρη Καρρά - που έρχεται να αποδείξει
πόσο ταιριάζει η Κωνσταντίνα σε αυτά τα ηχοχρώματα! Τη θυμάμαι σε
ανάλογο τραγούδι προ δεκαετίας περίπου, το "Γλυφάδα Μαρακές"
που είχε κάνει μεγάλη επιτυχία. Η παραγωγή πάντως του "πόσο
πια να σ' αγαπώ" είναι πολύ ανώτερη από εκείνου του τραγουδιού.
Πολύ
καλό τραγούδι και η "φόρα" που ακολουθεί, δημιουργία των
Σόλωνα Αποστολάκη και Τάσου Βουγιατζή (θυμάστε τον "Τάσο με
τις Μασέλες";). Σίγουρα θα σας αρέσει και το ροματικό "κι
αν σκοτώσουν το φεγγάρι" των ίδιων δημιουργών. Οι ίδιοι έχουν
δώσει στη Κωνσταντίνα και το επόμενο τραγούδι, το "πέρνα"
με το οποίο ...σφράγισαν μια πολύ καλή τριάδα τραγουδιών!
Το
cd κλείνει με το "μόνο εσύ" των Χριστόφορου Γερμενή και
Βασίλη Γιαννόπουλου, ατμοσφαιρική μελωδία σε λίγο πιο μοντέρνο τόνο
από τα υπόλοιπα κομμάτια, κάτι που οφείλεται και στην ενορχηστρωτική
γραμμή που του έδωσε το group "Ανοιχτή Θάλασσα".
Συμπέρασμα;
Ένα πολύ καλό album για τη Κωνσταντίνα, που καταφέρνει ακόμη και
σε κάποια πιο μέτρια τραγούδια που υπάρχουν να τους δώσει μεγαλύτερη
δυναμική μέσα από τις μοναδικές της ερμηνείες. Αυτό είναι άλλωστε
το προσόν που κάνει έναν τραγουδιστή να ξεχωρίζει!
Welcome
back Κωνσταντίνα!
|