Μusic Corner: Νέο cd, η τρίτη προσωπική σου δισκογραφική δουλειά, μετά από τρία περίπου χρόνια. Προς τι αυτή η καθυστέρηση;
Στάθης Δρογώσης: Είμαι λίγο τεμπέλης...(γέλια)! Προσπαθώ να απασχολώ τον κόσμο όταν έχω κάτι να πω. Μεσολάβησε και η αλλαγή δισκογραφικής εταιρείας. Δεν έχω στο συρτάρι έτοιμα τραγούδια. Θέλω κάθε δίσκος μου να είναι κάτι σημαντικό για εμένα τον ίδιο. Σε αυτό το cd είχα την τύχη να συνεργαστώ με νέους ανθρώπους, με εξαιρετικούς μουσικούς, με το συγκρότημα "Δραμαμίνη", Γιάννης και Χάρης Μιχαηλίδης και Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, και με τον Μύρωνα Στρατή. Πραγματικά η εγγραφή αυτού του δίσκου ήταν για όλους μας ένα πάρτι. Αντί να κουραστώ, νοιώθω άλλος άνθρωπος. Έχω μπει σε μια συνεχή δημιουργική διαδικασία και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Γι' αυτό και θέλω να συνεργαστώ πάλι με τα παιδιά. Κάπως έτσι προκύπτουν όμορφα τραγούδια και μακάρι να αγαπηθούν και από τον κόσμο.
Πάντα επιδιώκω να έχω συνεργάτες που αγκαλιάζουν τα τραγούδια μου και τα βλέπουν από μια οπτική γωνία που ίσως εγώ δεν μπορώ να δω. Η παγίδα του να δουλεύεις όπως εγώ, που είμαι πολύ συγκεντρωτικός, γράφω μόνος την μουσική και τους στίχους στα κομμάτια, είναι ότι μπορεί να μου διαφεύγουν πράγματα. Έχω ανάγκη από τις συμβουλές ταλαντούχων ανθρώπων του χώρου, τους οποίους εμπιστεύομαι και προσθέτουν την δικιά τους πινελιά στα κομμάτια.

Μusic Corner: Έχω την αίσθηση ότι η προηγούμενη δουλειά σου η "Άλλη Γη" δεν ακούστηκε όσο της άξιζε. Αντίθετα η πρώτη προσωπική σου δουλειά ξεχώρισε και αγαπήθηκε αμέσως. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Στάθης Δρογώσης: Η αλήθεια είναι ότι στην πρώτη προσωπική μου δουλειά το κομμάτι "Βιαστικό πουλί του Νότου" στο οποίο συμμετείχε ο Γιάννης Κότσιρας είχα την τύχη να γίνει μεγάλη επιτυχία.
Ίσως το γεγονός ότι συχνά αλλάζω τον ήχο μου να μπερδεύει λίγο το κοινό. Η "άλλη γη" ήταν ένας δίσκος με πιο δύσκολα τραγούδια και πολύ διαφορετική ενορχήστρωση. Εγώ πάντως είμαι πολύ ικανοποιημένος από την απήχηση αυτής της δουλειάς. Έχουν βγει τραγούδια που έχει αγαπήσει ο κόσμος και αυτό το βλέπω στις συναυλίες.
Το δύσκολο γενικά με την δουλειά μου είναι ότι προσπαθώ να ισορροπήσω ανάμεσα σε δυο διαφορετικούς δρόμους. Είναι δύσκολο να προσαρμόσεις την αγγλική ενορχήστρωση σε ελληνικούς στίχους. Αυτοί που ακούν αγγλόφωνο ροκ, δύσκολα μπορούν να ακούσουν τέτοια μουσική γιατί έχει ελληνικούς στίχους αλλά και αυτοί που ακούν ελληνική μουσική, το βρίσκουν λίγο δύσκολο να αγαπήσουν τέτοια τραγούδια.
Πάντα ένας δίσκος μου, είναι ένα στοίχημα ώστε να μπορέσω να περάσω από αυτές τις διαφορετικές "συμπληγάδες".

Μusic Corner: Στο δελτίο τύπου διαβάζω ότι "Η αγάπη στο τέλος" είναι ο πιο εξωστρεφής δίσκος του τραγουδοποιού. Εξήγησέ το μου λίγο αυτό.
Στάθης Δρογώσης: Είμαι πια τριάντα δυο χρόνων. Μεγάλωσα κι εγώ... (γέλια). Έχω στον χώρο την εικόνα του καλλιτέχνη που κλείνει τα μάτια και παίζει στο πιάνο θλιμμένα τραγούδια. Ήθελα να το αλλάξω αυτό ή δεν ξέρω εάν έτσι διαφορετικά βγήκαν από μόνα τους τα τραγούδια και τώρα λέω ότι ήθελα να το αλλάξω. Ήθελα πάντως σε αυτό τον δίσκο να μιλήσω για κάποια πράγματα πιο δυνατά και να κάνω πιο δυναμικές ενορχηστρώσεις. Να μιλήσω όχι μόνο για εμένα αλλά και για άλλα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας.

Μusic Corner: Και τι προσδοκάς από τη νέα αυτή δουλειά;
Στάθης Δρογώσης: Κοίτα, επειδή έδωσα πολύ ενέργεια σε όλη αυτή τη δουλειά, θέλω "να περάσουν" τα τραγούδια στον κόσμο. Να κάνω συναυλίες και να βλέπω ότι ο κόσμος περνάει καλά με τα τραγούδια μου... (τον διακόπτω)

Μusic Corner: Επιλέγεις να δοκιμάζεις νέα άγνωστα κομμάτια στις live εμφανίσεις ώστε να δεις τις αντιδράσεις του κόσμου;
Στάθης Δρογώσης: Παλαιότερα γινόταν έντονα αυτό που λες. Εγώ είχα την ατυχία να μπω στην δισκογραφία όταν αυτό άρχισε να πεθαίνει. Οι ζωντανές εμφανίσεις άρχισαν να γίνονται λίγο πιο τυποποιημένες, δομημένες με πιο συγκεκριμένα τραγούδια, γνωστά στον κόσμο, που θα τον κάνουν να διασκεδάσει.
Τα τελευταία χρόνια, έχουμε χαλαρώσει λίγο, και ναι, επιλέγουμε να παίξουμε και ανέκδοτα τραγούδια. Είναι πολύ ωραίο να δοκιμάζεις τα τραγούδια. Άλλωστε όλα τα κομμάτια γίνονται για να τα παίξεις, για να φύγουν από εσένα και να πάνε στον κόσμο ανεξάρτητα από την απήχηση που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν. Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις από την αρχή.

Μusic Corner: Μολονότι σε γνωρίζω στα μουσικά πράγματα αρκετά χρόνια, δεν ξέρω πολλά για εσένα. Η επαφή σου με τη μουσική πως ξεκίνησε;
Στάθης Δρογώσης: Εγώ δεν είμαι αυτοδίδακτος μουσικός. Από 6 ετών ξεκίνησα να μελετώ κλασσική μουσική. Πήγα σε ωδεία, έκανα μαθήματα πιάνου, πήρα διάφορα πτυχία, συμμετείχα σε χορωδίες και έπαιζα κρουστά σε ορχήστρες. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος σε σχέση με το ξεκίνημα και την ενασχόληση μου με τη μουσική.
Όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο το οποίο και δεν τελείωσα ποτέ, άρχισα να ασχολούμαι όλο και πιο έντονα με την ροκ μουσική... Είμαι μια λίγο διχασμένη μουσική προσωπικότητα. Στην πορεία έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να ξεχάσω όλα αυτά που ήξερα. Στην ροκ μουσική οι φόρμες είναι πιο ελεύθερες. Οπότε εγώ ήμουν σε έναν παράξενο ρόλο να "πρέπει" να ξεχάσω τις αυστηρές αρχές της κλασσικής μουσικής για να μπορέσω να δημιουργήσω πιο ελεύθερα. Ταυτόχρονα όμως, η κλασσική μου μουσική παιδεία δεν μπορεί να μην με επηρεάζει σαν δημιουργό και αυτό νομίζω φαίνεται στον τρόπο που γράφω. Χρησιμοποιώ το πιάνο σαν μέσο έκφρασης, ενώ η ροκ σκηνή στηρίζεται κυρίως στην κιθάρα. Είμαι ένας ...πιανίστας τραγουδοποιός της ροκ!

Μusic Corner: Δίνει όμως γερές βάσεις η σπουδή της κλασσικής μουσικής για να μπορέσεις να πας παραπέρα και να κινηθείς σε όποια μονοπάτια εσύ θες...
Στάθης Δρογώσης: Ναι, αποτελούν ένα διαφορετικό σύμπαν οι ήχοι της κλασσικής μουσικής στο οποίο μου αρέσει να χάνομαι και να ταξιδεύω πολλές φορές. Στις απόπειρες μου να γράψω μουσική για θέατρο, κυρίως από εκεί εμπνέομαι. Ταυτόχρονα όμως επάνω στην σκηνή μου αρέσει να "τα σπάω"! Θέλω να γράφω τραγούδια λίγο πιο "άγρια", πιο ακατέργαστα, όπως συμβαίνει σε αυτό τον δίσκο. Ζηλεύω πάντως τους ανθρώπους που ανακάλυψαν την μουσική εντελώς βιωματικά, χωρίς να ξέρουν καν να διαβάζουν νότες.

Μusic Corner: Απαιτείται ταλέντο. Εάν το καλλιεργήσεις σίγουρα προχωράς σαν δημιουργός, σωστά;
Στάθης Δρογώσης: Ναι. Δεν ξέρω αν τελικά χρειάζεται ταλέντο για να γράψεις μουσική, ειδικά στην Ελλάδα (γέλια)... Αυτό που σίγουρα πάντως χρειάζεται είναι να έχεις ασχοληθεί με τον ίδιο σου τον εαυτό. Να ξέρεις τι θέλεις να πεις. Να έχεις συνείδηση του ποιος είσαι, γιατί είσαι εκεί που είσαι και τι θες να μας πεις. Αλλιώς μην μας το πεις γιατί δεν έχουμε χρόνο, μάλλον μας κουράζεις.

Μusic Corner: Σε ένα live σου σε είχα ακούσει να μιλάς με πολύ συγκινητικά λόγια για την γιαγιά σου. Αυτή η γιαγιά, ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο στην απόφασή σου να ασχοληθείς με τη μουσική;
Στάθης Δρογώσης: Ναι! Η γιαγιά μου αυτή που δεν ήταν η βιολογική γιαγιά μου, είχε υιοθετήσει τον πατέρα μου και έχω και το όνομά της, ήταν και παραμένει ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου.
Ταυτόχρονα ήταν μια πολύ καλλιτεχνική φυσιογνωμία. Έγραφε ποιήματα η ίδια και τραγουδούσε. Πάντα θυμάμαι σε γιορτές να παίζω μουσική και η γιαγιά να τραγουδά. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Μια πολύ φιλελεύθερη γυναίκα σε μια χώρα που επούλωνε τις πληγές της από τον εμφύλιο πόλεμο. Ήξερε πολύ καλά όλο το ρεπερτόριο του Αττίκ, του Σουγιούλ, του Βέλλα, τραγούδια της αστικής τάξης που τα αγαπούσε και μας τα μάθαινε. Δεν ξέρω εάν θα ήμουν μουσικός χωρίς αυτήν. Είχε πάντα μια έφεση στις Καλές Τέχνες και μας προέτρεπε και εμένα και τον αδερφό μου, να ασχοληθούμε με αυτές.

Μusic Corner: Ο θάνατος της γιαγιάς, ήταν ίσως μια από τις πιο δύσκολες στιγμές για εσένα;
Στάθης Δρογώσης: Η γιαγιά μου "φεύγοντας", δεν έβγαλε κανένα παράπονο, καμία μιζέρια. Το μόνο που έλεγε μέχρι την τελευταία στιγμή, παρά την άσχημη κατάσταση της υγείας της, ήταν "σας αγαπώ". Τώρα, μετά από καιρό, συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου λείπει και έχω ενοχές γιατί πολλές φορές δεν έβαζα σαν προτεραιότητα το να την συναντήσω, να της αφιερώσω περισσότερο χρόνο. Δεν θα έχουμε για πάντα τους ανθρώπους που αγαπάμε στην ζωή! Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος φόβος μου, αυτή η απώλεια δικών μου ανθρώπων. Αλλά η γιαγιά μου ξέρει ότι την αγαπάω και μέσα από αυτά που γράφω, συνεχίζει να υπάρχει ένα κομμάτι δικό της.

Μusic Corner: Το μεγαλύτερο σου όνειρο όταν ήσουν παιδί ποιο ήταν;
Στάθης Δρογώσης: Να γίνω μουσικός. Πότε ήθελα να γίνω κλασσικός πιανίστας σπουδαίος και τρανός, πότε μαέστρος και κάποια στιγμή θυμάμαι πόσο πολύ ήθελα να κάνω έναν δικό μου δίσκο. Και τελικά τον έκανα. Όλα τα όνειρά μου είχαν σχέση με την μουσική. Χαίρομαι που σε έναν βαθμό κατάφερα να κάνω το όνειρο πραγματικότητα. Με βοήθησαν πολλοί άνθρωποι σε αυτό, ήμουν τυχερός αλλά έχω προσπαθήσει πολύ κι εγώ ο ίδιος. Νοιώθω πολύ όμορφα με αυτό που κάνω, πολύ γεμάτος.

Μusic Corner: Και τώρα που έγινες "ξανά παιδί" όπως μας τραγουδάς στο cd, τα όνειρα παραμένουν τα ίδια;
Στάθης Δρογώσης: Ναι, και καμιά φορά γίνονται και εφιάλτες (γέλια). Όταν είμαστε παιδιά και αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε πράγματα, έχουμε μια αθωότητα. Με αυτό το τραγούδι ήταν σα να ήθελα να φύγω από κάπου, να κλείσω την πόρτα πίσω μου και να ξαναγίνω μικρό παιδί, εννοώντας να ανακαλύψω ξανά τον κόσμο, από την αρχή! Αυτό βέβαια στα τραγούδια γίνεται. Στην ζωή τα πράγματα είναι πιο δύσκολα... Μπορεί όμως κι ένα τραγούδι να σε βοηθήσει να αποδράσεις, έστω και για λίγο, καμιά φορά.

Μusic Corner: Μετανιώνεις που εγκατέλειψες το τμήμα Μαθηματικών στην Αθήνα;
Στάθης Δρογώσης: Το μετανιώνω! Όχι όμως επειδή δεν πήρα το πτυχίο. Δεν μπορώ να με φανταστώ να διδάσκω σε σχολείο. Θέλει ισχυρό ψυχικό σθένος το να είσαι δάσκαλος. Πρέπει να έχεις υπομονή, να είσαι δοτικός και πολύ ώριμος σαν άνθρωπος. Δε νομίζω ότι τα έχω αυτά τα στοιχεία.
Απλώς μετάνιωσα που σταμάτησα κάθε επαφή με την Επιστήμη. Πιστεύω ότι η Γνώση είναι Δύναμη! Μου αρέσει να είμαι ενημερωμένος για την επιστήμη του καιρού μου αλλά είναι δύσκολο να κατανοήσεις κάποια πράγματα εάν δεν έχεις κάποιες βασικές γνώσεις. Γι' αυτό πλέον έστω και σαν χόμπι μου αρέσει να διαβάζω. Αυτή την αντίφαση γενικά ζω. Ενώ στην Τέχνη δεν μπορείς να εξηγήσεις αυτό που κάνεις και πως το κάνεις, στην Επιστήμη μπορείς να δώσεις απαντήσεις για την ζωή και τα διάφορα φαινόμενα. Πάντα μέσα σε αυτές τις δυο "βάρκες" νοιώθω να θέλω να κινούμαι.

Μusic Corner: Όταν φτιάξατε το group "τα Φώτα που Σβήνουν" γιατί του δώσατε αυτό το όνομα; Ξέρατε ότι αργά ή γρήγορα το group θα διαλυόταν;
Στάθης Δρογώσης: (γέλια)... Είναι πολύ αστεία ιστορία! Στην αρχή λεγόμασταν "Φώτα Πορείας". Ανακαλύψαμε όμως ότι ήδη υπήρχε συγκρότημα με αυτό το όνομα, οπότε για λόγους ηθικής τάξης έπρεπε να το αλλάξουμε. Και επειδή θέλαμε να υπάρχει η λέξη "Φώτα" επιλέξαμε αυτό, από ένα τραγούδι που είχαμε φτιάξει τότε.
Δεν ξέραμε αν θα διαλυόμασταν σαν group. Εμείς φανταζόμασταν ότι θα γίνουμε σπουδαίοι και τρανοί, ότι θα παίζαμε στον Λυκαβηττό... Tέτοια ήταν τα όνειρά μας. Δυστυχώς η ζωή αποδεικνύεται πιο πεζή από το όνειρο (γέλια). Σίγουρα και εγώ έχω μερίδιο ευθύνης. Το βασικό και ουσιαστικό όμως είναι ότι δεν διαλύθηκε η παρέα. Δεν είμαστε πλέον group παραμένουμε όμως φίλοι!

Μusic Corner: Σε έχω δει επί σκηνής και μου φαίνεσαι τύπος που αποδίδει στα ομαδικά παιχνίδια. Θα ήθελες να φτιάξεις ένα νέο συγκρότημα ή πλέον προτιμάς να συνεχίσεις μόνος σου;
Στάθης Δρογώσης: Ναι αποδίδω. Αρκεί να είμαι αρχηγός (γέλια)... Στο συγκρότημα πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου με όποιες δυσκολίες ή διαφωνίες μπορεί να υπήρχαν μεταξύ μας. Σήμερα, δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Δεν το αποκλείω να συνεργαστώ πάλι με κάποια από τα παιδιά στα πλαίσια μιας δουλειάς. Αυτό άλλωστε έχει ήδη συμβεί. Είναι όλοι τους εκπληκτικοί μουσικοί και έχουν κάνει σπουδαία πράγματα στον χώρο.

Μusic Corner: Πόσο πολύ πιστεύεις στον "τύπο αυτό" που βλέπεις στον καθρέφτη;
Στάθης Δρογώσης: Κάθε φορά πρέπει να δίνεις μια μάχη για να κάνεις τον εαυτό σου καλύτερο. Υπάρχει ο κίνδυνος να παρασυρθείς και το "εγώ" σου να γίνει τεράστιο. Πρέπει λοιπόν να παλεύεις συνεχώς και ενάντια στην κολακεία αλλά και ενάντια στο βάλτωμα, στην στασιμότητα. Μπορεί καμιά φορά να τον βαριέμαι αυτόν "τον τύπο" που βλέπω στον καθρέφτη. Στο κλισέ πάντως του κατεστραμμένου ροκά που "πεθαίνει στην ψάθα" κάνοντας καταχρήσεις, δεν πιστεύω. Είμαι αρκετά συγκροτημένος άνθρωπος και αρκετά ευτυχισμένος τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική μου ζωή. Πάντα όμως δίνω μια μάχη ακόμη και με τον ίδιο τον εαυτό μου ώστε να έχω τις κεραίες μου ανοιχτές, να πιάνω τα μηνύματα και να μην επαναπαύομαι. Γι' αυτό λοιπόν πρέπει να πιστεύεις αλλά και να τσακώνεσαι με αυτόν τον τύπο στον καθρέφτη.

Μusic Corner: Και γιατί "η αγάπη στο τέλος" αφού "η αγάπη στο τέλος νικά..."; Άρα η αγάπη στην κορυφή;
Στάθης Δρογώσης: (γέλια) Κοίτα στην αρχή ήθελα να δώσω αυτόν τον τίτλο στον δίσκο, αλλά μου φαινόταν λίγο σαν σαπουνόπερα. Ήθελα να αφήσω ένα άλλο μήνυμα , ότι στο τέλος όλων των πραγμάτων υπάρχει η αγάπη. Είτε νικά είτε όχι. Θεωρώ ότι πρέπει και μακάρι να νικήσει... Αυτό το κομμάτι το "δεν σε ξεχνώ" είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψα για τον δίσκο. Και πρέπει να σου πω ότι το βλέπω με ιδιαίτερη τρυφερότητα γιατί μου προέκυψε πολύ απότομα, σε μια περίοδο έντονης "ξηρασίας" από άποψη μουσικής δημιουργίας που πραγματικά δεν μου έβγαινε τίποτα. Και ξαφνικά ένα πρωί "ξεκλείδωσα" και έγραψα αμέσως την μουσική και τους στίχους. Γι' αυτό είμαι πολύ δεμένος με το συγκεκριμένο τραγούδι.

Μusic Corner: Και η "Πηνελόπη" δεν περιμένει κανέναν Οδυσσέα πια;
Στάθης Δρογώσης: Ναι η "Πηνελόπη"... Και αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ... Ήθελα να γράψω ένα τραγούδι για τον αντίστροφο μύθο. Όχι για το κορίτσι που κάθεται και περιμένει τον πρίγκιπά του. Άλλαξε η "Πηνελόπη"...

Μusic Corner: Ποιο θεωρείς ότι είναι το δυνατό σου σημείο ως δημιουργός και που νομίζεις ότι υστερείς;
Στάθης Δρογώσης: Η σύνθεση νομίζω είναι το δυνατό μου σημείο. Όταν ξεκινάω ένα κομμάτι, πάντα πρώτα γράφω την μουσική και μετά με βασανίζουν οι στίχοι. Θα ήθελα πολύ να φτιάξω δίσκους χωρίς στίχους, μόνο με μουσική! Γι' αυτό και μου άρεσε πολύ που έγραψα μουσική για θέατρο. Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να γράψω και για κινηματογράφο. Θα το ήθελα πολύ.
Η ποίηση είναι μια αυτοδύναμη, πολύ δύσκολη Τέχνη και δεν την κατέχω. Στους στίχους λοιπόν θεωρώ ότι υστερώ.

Μusic Corner: Η συνεργασία με τον Γιάννη Κότσιρα για το "Βιαστικό πουλί του Νότου" πως προέκυψε;
Στάθης Δρογώσης: Μας έφερε κοντά ο Μανώλης Φάμελλος που συμμετείχε και είχε αναλάβει την παραγωγή του δίσκου 30+κάτι. Αυτός είχε την ιδέα να συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας σε αυτό το κομμάτι. Και ήταν βέβαια πολύ καλή σκέψη. Με πρεσβευτή τον Γιάννη μπήκαμε σε σπίτια που δεν άκουγαν την μουσική μου. Πρέπει να σου πω ότι το κομμάτι αυτό αναφέρεται σε αληθινή ιστορία και όποτε το λέω, θυμάμαι την κοπέλα, για την οποία το έγραψα.

Μusic Corner: Η κοπέλα το ξέρει;
Στάθης Δρογώσης: Δεν νομίζω. (γέλια) Γιατί σαν "βιαστικό πουλί του Νότου" έχει μεταναστεύσει κάπου στην Αργεντινή...

Μusic Corner: Ένα "απλό τραγούδι" μπορεί να μεταφέρει σοβαρά, δυνατά μηνύματα;
Στάθης Δρογώσης: Αυτό ήταν ένα τραγούδι που με βασάνισε πολύ για το αν θα έπρεπε να το συμπεριλάβω στον δίσκο. Είναι λίγο ακραίο. Μιλάει για πορείες, δακρυγόνα...

Μusic Corner: Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου και τις πορείες διαμαρτυρίας;
Στάθης Δρογώσης: Όχι, όχι! Ήταν γραμμένο πολύ πιο πριν αλλά μας προσπέρασε η πραγματικότητα. Μιλάει για τη Γένοβα, για το Σιάτλ, για τις πρώτες απόπειρες συντονισμένης διαμαρτυρίας ενάντια στην κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Ήμουν μέλος αυτών των κινημάτων. Θέλω να μιλήσω γι' αυτά τα θέματα. Μια πρώτη απόπειρα είχα κάνει με τον "Κανέλλο" στην προηγούμενη δουλειά μου.
Τον Δεκέμβρη βγήκαν όλοι οι συντηρητικοί και οι "δήθεν" να τα βάλουν με τα παιδιά, επειδή ουσιαστικά αυτό που φώναζαν ήταν, "Δώστε μας λίγο Οξυγόνο". Έχω αγανακτήσει με την υποκρισία των πολιτικών... Αυτή η χώρα έχει διαλυθεί. Δεν μπορεί να σβήσει μια φωτιά, δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια της σε όλα τα επίπεδα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πως θα αστυνομεύουμε τα πάντα και πως θα φτιάξουμε στρατόπεδα για τους μετανάστες. Ξεχνάμε ότι η κρατική βία, φέρνει βία...
Αυτό που λέει το "απλό τραγούδι" ως σύνθημα, είναι "στους δρόμους να συναντηθούμε ξανά"! Να φανεί ποιοι είναι οι πραγματικοί φασίστες. Βγαίνουν πολιτικοί, όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο Βορίδης ή ο Μαρκογιαννάκης και στρογγυλεύουν τα πράγματα. Ας μιλήσουν ειλικρινά να φανεί τι πραγματικά πιστεύουν.

Μusic Corner: Στις Ευρωεκλογές πήγες να ψηφίσεις ή ήσουν από αυτούς που ενίσχυσαν το ποσοστό αποχής;
Στάθης Δρογώσης: Πήγα συνειδητά και ψήφισα. Ήθελα να ψηφίσω. Ήξερα ότι αυτές οι εκλογές θα έδειχναν μια συντηρητική στροφή του κόσμου που όμως δεν είναι αληθινή. Με ανησυχεί η σοβαρή άνοδος κομμάτων με ακραίες ιδεολογικές τοποθετήσεις όπως το ΛΑ.Ο.Σ... Σίγουρα δεν έχω τις γνώσεις για να αναλύσω την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι ο φόβος και το μίσος είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι. Βοηθάνε στην άνοδο τέτοιων ρευμάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας... Όλοι οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές που τόσα χρόνια εκμεταλλεύονται τους φτωχούς πολίτες αυτού του κόσμου πρέπει να πληρώσουν το τίμημα. Πρέπει να ανοίξει τις πύλες της η Ευρώπη και να δεχθεί τους πρόσφυγες. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε φυλακές γι' αυτούς τους ανθρώπους. Και φυσικά το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να το λύσει μόνη της η Ελλάδα. Υπάρχει μεγάλη άγνοια. Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο και δεν λύνεται με λαϊκίστικες πολιτικές.

Μusic Corner: Για να γυρίσουμε στη μουσική, ένα σχήμα ή καλλιτέχνη που είδες τον χειμώνα και σου άρεσε;
Στάθης Δρογώσης: Δεν είδα δυστυχώς την Λένα Πλάτωνος που έπαιξε στο ΚΥΤΤΑΡΟ και ομολογώ ότι ήταν μεγάλη μου αμέλεια. Φέτος τον χειμώνα επειδή ετοίμαζα τον δίσκο δεν βγήκα, δεν παρακολούθησα τα μουσικά δρώμενα. Άκουσα όμως πολλούς νέους δίσκους. Μου άρεσε πολύ η δουλειά του Μύρωνα Στρατή. Τέλος Ιουνίου πήγα Λονδίνο για να δω την συναυλία των Neil Young και Bruce Springsteen (σημ. Music Corner: Εκεί πήγαμε κι εμείς, δείτε σχετικό ρεπορτάζ εδώ...).

Μusic Corner: Η σχέση σου με το Internet;
Στάθης Δρογώσης: Πολύ καλή. Προωθώ την δουλειά μου από εκεί. Έχω σελίδα στο myspace και στο facebook αλλά δεν προλαβαίνω να μιλάω πολύ. Νομίζω είναι το επόμενο βήμα το Διαδίκτυο. Μια αδιαμεσολάβητη μορφή marketing με χαμηλό κόστος... Βοηθάει πολύ και συμφέρει.

Μusic Corner: Το καλοκαίρι τι θα κάνεις;
Στάθης Δρογώσης: Ορισμένες συναυλίες αλλά και διακοπές μαζί. Θα κάνουμε κάποιες εμφανίσεις με τον Μανώλη Φάμελλο και το συγκρότημα "Δραμαμίνη" σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα. Από τον Οκτώβρη ξανά στο "Σταυρό του Νότου" με νέα μπάντα. Θα λέγεται "Στάθης Δρογώσης και τα Μεγάλα Στελέχη"! Θα είναι εμφανίσεις υπό μορφή συναυλιών, χωρίς τραπέζια...

Μusic Corner: Είσαι υπέρ του μέτρου απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους;
Στάθης Δρογώσης: Ναι, το επικροτώ. Κανονικά θα έπρεπε ο καθένας από μόνος του να σέβεται τον διπλανό του που δεν καπνίζει και να είναι αυτονόητο ότι σε κλειστούς χώρους δεν πρέπει να καπνίζεις. Σκέψου αυτούς που δουλεύουν κάθε μέρα και για πολλές ώρες σε τέτοιους χώρους. Όλες οι μελέτες αναφέρουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Κάποια στιγμή κάτι έπρεπε να γίνει...

Μusic Corner: Στάθη σε ευχαριστούμε πολύ γι' αυτή τη κουβέντα μας, καλό καλοκαίρι και κάθε επιτυχία στην νέα σου δουλειά...
Στάθης Δρογώσης: Κι εγώ σας ευχαριστώ! Καλό καλοκαίρι σε όλους...

------