Μusic Corner: Να ξεκινήσουμε από το που γεννήθηκες και πότε κατέβηκες Αθήνα;
Κατερίνα Κούκα: Γεννήθηκα στην Ηράκλεια Σερρών το 1960. Οι γονείς μου μετανάστευσαν στη Γερμανία και 12 χρονών, 11 και κάτι για την ακρίβεια, έφυγα κι εγώ. Στην πραγματικότητα τα Γυμνασιακά μου χρόνια ήταν στην Γερμανία. Μετά παντρεύτηκα, ήρθα στην Ελλάδα όπου έζησα στη Χαλκίδα, ως παντρεμένη και μητέρα. Στην Αθήνα ήρθα λίγους μήνες πριν αρχίσω να τραγουδάω, δηλαδή το 1981.

Μusic Corner: Ασχολήθηκες με τη μουσική από μικρή;
Κατερίνα Κούκα: Καθόλου! Ασχολήθηκα με τη μουσική όπως ασχολούνται όλοι οι Έλληνες που αγαπούν πάρα πολύ τη μουσική. Δηλαδή άνοιγα πρώτα το ραδιόφωνο δίπλα μου και μετά άνοιγα τα μάτια μου όταν ξύπναγα. Πολύ μεγάλη αγάπη για τη μουσική. Λατρεία! Έρωτας!

Μusic Corner: Θυμάσαι την πρώτη φορά που κράτησες μικρόφωνο μπροστά σε κόσμο; Που τραγούδησες σε κοινό; Πώς ένοιωθες;
Κατερίνα Κούκα: Ναι, το θυμάμαι. Ενοιωθα σα να εκπληρώνεται το όνειρό μου. Σαν παραμύθι το ένοιωσα! Κι είναι και λίγο αντιφατικό. Την πρώτη φορά που τραγούδησα δεν τραγούδησα με γνώμονα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου αλλά να βγάλω το νυχτοκάματο! Γιατί αυτό είχα ανάγκη και μόνο αυτό. Σκέψου ότι τότε δούλευα την ημέρα ως ρεσεψιονίστ. Ήταν άλλη η κύρια απασχόλησή μου τότε. Ήταν παράλληλες οι δύο ασχολίες.

Μusic Corner: Σε κέρδισε όμως το τραγούδι. Ήταν μεγαλύτερη η αγάπη γι' αυτό;
Κατερίνα Κούκα: Να σου πω. Η αγάπη μου για την μουσική ήταν δεδομένη από την ώρα που γεννήθηκα. Απλά όταν πια έπιασα το μικρόφωνο κατάλαβα ότι δεν πρέπει να αναλώνομαι πουθενά αλλού. Σκέφτηκα ότι πρέπει να πέσουν πια οι μάσκες και να κάνω επιτέλους αυτό που πραγματικά ήθελα. Γι' αυτούς τους λόγους παρέμεινα.

Μusic Corner: Υπήρχε όμως ήδη το ταλέντο, η καλή φωνή...
Κατερίνα Κούκα: Ναι, ήξερα ότι είχα μια καλή φωνή αλλά τι ταλέντο ήταν αυτό ή τι μεγέθους ήταν αυτό και αν πραγματικά είχα ταλέντο ή αν νόμιζα ότι έχω, δεν το ήξερα ακόμη. Στην πορεία ανακάλυψα ότι κατι τρέχει, όταν πια άρχισα να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους επαγγελματίες γύρω μου. Έλεγα "μπορώ κι εγώ να το κάνω αυτό", "μπορώ κι εγώ να τραγουδήσω έτσι", "μπορώ κι αυτό... μπορώ κι αυτό...". Μετά άρχισα να έχω πιο βαθειές ανησυχίες, να ψάχνομαι μ' έναν καλό δάσκαλο να μου μάθει πώς γίνεται το ένα ή το άλλο πιο σωστά, μετά άρχισα να μαθαίνω ρεπερτόριο που ήταν πιο χρήσιμο για τις εμφανίσεις μου κι έτσι άρχισα σιγα - σιγά να γίνομαι επαγγελματίας. Επαγγελματίας τραγουδίστρια και να το δηλώνω μάλιστα χώρις φόβο. Γιατί πρέπει να σου πω ότι την πρώτη σεζόν, την πρώτη φορά που βγήκα να τραγουδήσω δεν το έλεγα ότι τραγουδάω. Ντρεπόμουν να το πω. Το έκρυβα! Θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι ήμασταν 28 χρόνια πριν. Άλλες εποχές και οι τραγουδίστριες τότε συχνά σήμαιναν άλλα πράγματα.

Μusic Corner: Το ταλέντο όμως και μια καλή φωνή όταν υπάρχει, δεν χάνεται. Συμφωνείς;
Κατερίνα Κούκα: Ναι! Εγώ είμαι αυτής της άποψης πια, εδώ και πολλά χρόνια. Όχι μόνο όσον αφορά το ταλέντο στο τραγούδι. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος, που κάνει αυτό που κάνει με σεβασμό στον εαυτό του και με αλήθεια, αργά ή γρήγορα θα δικαιωθεί. Πρέπει, όχι απλά να το ελπίζεις ότι μπορεί να συμβεί, να το πιστέψεις και γίνεται!

Μusic Corner: Εκτός από το ταλέντο που ήδη διαθέτεις, την ωραία φωνή δηλαδή, ποιο άλλο ταλέντο θα ήθελες να είχες;
Κατερίνα Κούκα: Ωραία ερώτηση. Δεν μου την έχουν ξανακάνει ποτέ! Τι θα ήθελα να έχω... Θα ήθελα να ζωγραφίζω! Που δεν μπορώ. Θα ήθελα να είμαι αθλήτρια. Ζηλεύω πολύ τους αθλητές. Δεν είμαι, θα μπορούσα όμως να γίνω. Νομίζω ότι το ταλέντο είναι αυτά τα χαρίσματα που σου δίνει ο Θεός. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα! Αρκεί να το θελήσει. Πιστεύω ακράδαντα πάρα πολύ στη δουλειά, πιστεύω πολύ στο ρήμα "θέλω", χωρίς αυτό δεν μπορεί να πετύχει τίποτα ο άνθρωπος. Πιστεύω στην δύναμη του ανθρώπου και στη δύναμη την εσωτερική του. Πιστεύω σ' αυτό που λέει ο άνθρωπος "αυτό θέλω να φτάσω"! Οταν ο άνθρωπος το πει αυτό, μπορεί να μη φτάσει να πατήσει την κορυφή που εκείνος έχει βάλει, αλλά σίγουρα θα έχει προσπαθήσει και κάπου θα έχει φτάσει. Η προσπάθεια, η δύναμη η εσωτερική και η πεποίθηση είναι πολύ μεγάλη δύναμη. Είναι τα πάντα για μένα!

Μusic Corner: Μπορείς να θυμηθείς κάποιο σχόλιο θεατή που να έδωσε άλλη προοπτική στη δουλειά σου;
Κατερίνα Κούκα: Ναι, έχω ακούσει πάρα πολύ ωραία πράγματα. Που δεν τα φανταζόμουν και που δεν θα τα περίμενα ποτέ. Ας πούμε, ήρθε κάποτε ένα ζευγάρι στο καμαρίνι μου, νιόπαντρο, μόλις είχαν παντρευτεί. Την ημέρα του γάμου τους, ήρθαν με το νυφικό, να μου πουν ότι παντρεύτηκαν. Άφησαν το γλέντι με τους φίλους τους και τα λοιπά κι ήρθαν. Είχαν τάξει πως αν παντρευτούν θα έρθουν στην Κατερίνα Κούκα να το πουν! Γιατί γνωρίστηκαν την ώρα που χόρευαν "Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ"! Ετσι έγινε η γνωριμία τους! Τέτοια πάρα πολλά συγκινητικά κι ανθρώπινα. Κι αυτό που έχει αξία είναι πως όταν τραγουδάς, δεν υποπτεύεσαι, δεν φαντάζεσαι τι μπορείς να προκαλείς ή που μπορεί να φτάσει ένα τραγούδι δικό σου. Το πιο συγκινητικό όμως απ' όλα, ήταν σε μια συναυλία, δε θυμάμαι πού ήταν τώρα, στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα, δεν θυμάμαι, αλλά κάπου στο βορρά. Θυμάμαι, αφού τέλειωσε η συναυλία και περίμενε ο κόσμος για αυτόγραφο, ήρθαν δύο νεαροί οι οποίοι υποβάσταζαν έναν γέροντα. Όταν έφτασαν πια κοντά μου, μου είπαν "δεν θα έφευγε ο παππούς μας απόψε από εδώ, αν δεν τον φέρναμε να σε δει από κοντά". Κι όταν αγκάλιασα αυτόν τον γέροντα, ο οποίος ήταν πάνω από 90 χρονών, μου είπε με δάκρυα στα μάτια "Κορίτσι μου, να ζήσεις! Να έχεις όλες τις ευχές μου, γιατί, όταν σε βλέπω στην τηλεόραση να τραγουδάς, θέλω να ζήσω"! Νομίζω ότι αυτό ήταν ένα από τα πιο συγκινητικά πράγματα που μου είπαν σ' αυτή τη δουλειά, 28 χρόνια τώρα. Δηλαδή, ένας άνθρωπος στα βαθειά του γεράματα, του έδινα τόση ευφορία και δύναμη, που με έβλεπε και γι' αυτό το λόγο ήθελε να ζήσει. Το σκεφτόμουν για πολύ καιρό μετά και μέσα από πολλά τέτοια συνειδητοποίησα τη δύναμη που έχει το αληθινό λαϊκό τραγούδι. Το τραγούδι εκείνο που αγγίζει τις ψυχές. Δίνει δύναμη για ζωή, δίνει φτερά. Δεν είναι τυχαίο που ζωγράφισαν τον Έρωτα με φτερά, γιατί κι ο έρωτας το ίδιο κάνει στον άνθρωπο.

Μusic Corner: Ποια ήταν η πρώτη στιγμή που σε έφερε σ' επαφή με την επιτυχία;
Κατερίνα Κούκα: Εννοείς τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι εδώ κάτι γίνεται; Θυμάμαι τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος έχει μάθει τα τραγούδια που είπα. Ένα σημείο είναι αυτό και αν ρωτάς τι σημαίνει για εμένα "πέτυχα", είναι μια άλλη ιστορία. Η πρώτη στιγμή που θυμάμαι ήταν σε μια συναυλία, όταν πια είχε γίνει ο δίσκος με τον Γιάννη Σπανό και τον Χρήστο Νικολόπουλο το "Να 'χα δυο καρδιές" κι είχα βγει λίγο τηλεόραση, στα πλαίσια της προβολής της δουλειάς, λίγο στα media και κάποια στιγμή, έχει περάσει καιρός, δεν έχω καταλάβει τι έχει συμβεί και πειραματικά σε μια συναυλία με τον Χρήστο Νικολόπουλο βάζουμε το "Δεν υπάρχουν άγγελοι" στο πρόγραμμα, έτσι απλά, πειραματικά κι αν βλέπαμε ότι δεν πάει να το βγάζαμε αργότερα. Εκεί, ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι τραγουδάνε 3000 άνθρωποι από κάτω!!! Μετά από αυτό, κι ενώ κοιταζόμασταν με τον Χρήστο έκπληκτοι, παίζει και το "Βάλε στο κορμί μου σπίρτο". Εκεί πια κατάλαβα ότι έχω επιτυχία που την ξέρει ο κόσμος κι εκεί το συνειδητοποίησα. Γιατί ξαφνικά άναψαν αναπτήρες και στο ρεφραίν, έριξα το μικρόφωνο κι άκουσα από τον κόσμο αυτό το "...ρίξε στο κορμί μου σπίρτο... να πυρποληθώ..." κι είναι φοβερό. Γιατί μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει τι γινόταν. Κι είναι το πρώτο μου τραγούδι. Εχει μια δύναμη αυτό το τραγούδι. Είναι η μεγάλη δύναμη του Γιάννη Σπανού και της Τασούλας Θωμαΐδου, των δημιουργών του.

Μusic Corner: Το τελευταίο διάστημα για λίγο καιρό, είχες μείνει στη σιωπή. Γιατί έγινε αυτό;
Κατερίνα Κούκα: Καταρχήν πρέπει να σου πω ότι σαν άνθρωπος εγώ δεν είμαι ενταγμένη στο star system. Δεν υπάρχει για μένα "πρέπει". Αν αισθανθώ ότι δεν θέλω να τραγουδήσω άλλο, θα φύγω. Αν αισθανθώ ότι τώρα θέλω, θα τραγουδήσω. Αν αισθανθώ ότι τώρα για δικούς μου λόγους δεν είμαι καλά και δεν γουστάρω άλλο, θα σταματήσω πάλι. Δεν υπάρχουν καλούπια για μένα. Είχα μπει σε τέτοια καλούπια στα πρώτα μου βήματα, γιατί κάποιοι άνθρωποι σε καθοδηγούν, κάποιοι άνθρωποι πρέπει να πουλήσουν δίσκους. Στην αρχή δεν μπορείς να αρνηθείς και έτσι μπαίνεις μέσα σε ένα γρανάζι που σε πάει. Όμως νομίζω ότι τελικά το ζητούμενο είναι να βρει κανείς μέσα από τις διαδρομές του τον πραγματικό του εαυτό και να φτάσει στο σημείο να επιτρέπει στον εαυτό του να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Εγώ δεν ντρέπομαι, αν και δεν είναι θέμα ντροπής, δεν θέλω να κρύψω καθόλου ότι αυτό το φευγιό μου, ήταν λιγάκι και σε συνάρτηση με την προσωπική μου ζωή. Ομολογώ ότι πέρασα μια φοβερή κρίση με τον εαυτό μου με αφορμή το τι συμβαίνει στο τραγούδι σήμερα. Όλο αυτό το πράγμα, εμένα, με χτύπησε πολύ βαριά. Δηλαδή όλη αυτή η ευτέλεια, ότι ξαφνικά το τραγούδι δεν είναι το ζητούμενο, αλλά είναι όλα τα άλλα. Το "πακέτο" που λέμε. Όλοι οι συνάδελφοί μου που το συζητάμε, όλους τους έχει απασχολήσει, τους έχει προβληματίσει, τους έχει κάνει ζημιά ενδεχομένως στη δουλειά τους. Άλλος το πήρε πιο ελαφριά, άλλος πιο βαριά, άλλος το πάλεψε με πιο πολύ κουράγιο. Εγώ, πέρασα μια "κρισάρα". Ήθελα να εξαφανιστώ! Σκέψου ότι σε μια τέτοια φάση, χάρισα το μικρόφωνό μου. Είπα σε μια νεαρή τραγουδίστρια "πάρτο, εμένα δε θα μου χρειαστεί ξανά, δεν τραγουδάω άλλο". Ήταν μια κρίση αυτή...

Μusic Corner: Δεν σκέφτηκες, έστω για λίγο, ότι θα λείψεις από τους θαυμαστές σου, από τον κόσμο που σε αγαπάει;
Κατερίνα Κούκα: Όχι. Όχι, δεν το σκέφτηκα καθόλου αυτό. Με το χρόνο άρχισα να σκέφτομαι κι, εν τέλει, αποφάσισα να μην βλέπω τι γίνεται γύρω μου αλλά να βλέπω τι γίνεται μέσα μου. Τραγουδάμε για τον κόσμο κι αυτός ο κόσμος μας στηρίζει. Του δίνουμε και μας δίνει. Πραγματικά με απασχόλησε η τόση αγάπη που εισέπραττα, δηλαδή έπρεπε να φύγω από τα πράγματα, για να ανακαλύψω πόσο πολύ μ' αγαπάει αυτός ο κόσμος. Όσο ήμουν μέσα (στα πράγματα) το θεωρούσα δεδομένο, κεκτημένο ή αν θες, δεν είχα καταλάβει και το μέγεθος. Όταν τους έλειψα πια και με πιάναν στο δρόμο "μα γιατί, μα σας θέλουμε, μα εσείς..." άρχισα να καταλαβαίνω. Έμεινα κι εγώ έκπληκτη από όλο αυτό. Είπα "για κοίτα, υπάρχει τόση αγάπη για μένα κι εγώ λυποψύχησα"; Αυτό εισέπραξα. Ότι τους έλειψα. Βέβαια, θέλω να σου πω, τώρα που θέλω να ξανατραγουδήσω, που έκανα τη δισκογραφική δουλειά, που ετοιμάζουμε εδώ τα "13 φεγγάρια", ξεκινώ ξανά, σα να είναι από την αρχή! Κάθε μέρα ανακαλύπτω, πόσο πολύ καλό μου έκανε αυτή η μικρή παύση.

Μusic Corner: Όταν σταματάς για λίγο, γνωρίζεις περισσότερο τον εαυτό σου ή βλέπεις γύρω σου πώς σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι;
Κατερίνα Κούκα: Πρώτα πρώτα γνωρίζεις περισσότερο τον εαυτό σου και μετά "ερήμην σου", υποσυνείδητα, αρχίζεις να καταστρώνεις σχέδια. Γιατί, φυσικά, ο έρωτας και η αγάπη για το τραγούδι υπάρχει πάντα. Δεν τελειώνει αυτό ποτέ. Στην πραγματικότητα δηλαδή, αναδιοργανώνεσαι. Είναι σα να αποσύρεσαι από τη μάχη για να ανασυγκροτήσεις τις δυνάμεις σου. Ακριβώς έτσι νοιώθω. Τώρα γύρισα πιο σοφή και πιο δυνατή.

Μusic Corner: Αυτή η δύναμη φαίνεται στο καινούργιο σου CD, μέσα στα νέα σου τραγούδια. Δεν είναι τόσο λαϊκό το ύφος του, όπως μας έχεις συνηθίσει, αλλά μοιάζει μ' ένα βιβλίο. Κάθισες, το έγραψες, το έδωσες να εκδοθεί, είναι ο εαυτός σου και τον παρουσιάζεις τώρα...
Κατερίνα Κούκα: Ναι, θέλω να πω πράγματα, δεν φοβάμαι να τα πω, δε σκέφτομαι "πώς θα το πάρουν άραγε, αν μας αφορά" και τα λέω. Έτσι ακριβώς! Αυτά που προσπαθώ να περιγράψω εγώ τώρα με λόγια με λέξεις, όσα πέρασαν από τη ζωή μου τα τελευταία 4, 5 χρόνια, εσύ τα ένοιωσες μέσα από τη φωνή μου. Αρα, έκανα πάρα πολύ καλά που έμεινα λίγο εκτός, που έμεινα λίγο πίσω. Τώρα νοιώθω πιο δυνατή και πιο σοφή. Μ' αρέσει αυτό, σ' εμένα, σαν Κατερίνα. Πρέπει να σου πω, ότι τώρα όταν γνωριστήκαμε με τον Πέτρο τον Ζούλια που θα μας σκηνοθετήσει στο μαγαζί, εκείνος έκανε και το CD... Στην πραγματικότητα γνωριζόμασταν άλλα όταν συναντηθήκαμε για να δούμε αν θα το κάνουμε αυτό, μου είπε... "Εμένα αυτή η απουσία σου, μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτό το μικρό διάλειμμα μου κάνει πάρα πολύ. Τώρα λοιπον, μπορώ να κάνω μαζί σου πράγματα". Όταν βέβαια μου συνέβαινε, όταν δηλαδή ήμουν μέσα στη διαδικασία του "φευγιού", δεν μπορούσα να ξέρω αυτό που ξέρω σήμερα. Δεν ήξερα ότι θα γυρίσω πιο δυνατή. Απλά τότε, είπα "Αρνούμαι να συνεχίσω"! Δεν ήταν φόβος. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν φοβάμαι τίποτα. Αυτό είναι κάτι που με χαρακτηρίζει πολύ. Πες το "τρέλλα" αν θες. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν φοβάται ούτε τον Χάρο. Επίσης, είναι πολύ βαριά κουβέντα αυτή που λέω, είμαι έτοιμη και να κάνω λάθος και να το πληρώσω. Αρκεί να είναι αυτό που είναι η αλήθεια μου.

Μusic Corner: Μαθαίνουμε από τα λάθη μας;
Κατερίνα Κούκα: Μόνο από τα λάθη μας μαθαίνουμε.

Μusic Corner: Για σένα στη ζωή έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον το παρόν, το παρελθόν ή το μέλλον;
Κατερίνα Κούκα: Προσπαθώ όλη μου τη ζωή να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να ζει "αυτή τη στιγμή"! Το τώρα! Ομως συνειδητοποιώ ότι αυτό που είμαι εγώ τώρα, είναι όλη η διαδρομή του παρελθόντος και όλα τα όνειρα του μέλλοντος. Αν κάτι από αυτά διαγράψεις, κάτι λείπει σημαντικό. Το σημαντικότερο είναι τώρα. Αυτή η στιγμή. Που καθόμαστε εδώ πίνουμε καφέ και μιλάμε. Πρέπει να μάθουμε να την απολαμβάνουμε. Την ζούμε με όλες μας τις αισθήσεις. Γιατί μπορεί αύριο να μην υπάρχει. Μπορεί να μην ξανασυναντηθούμε. Σίγουρα δεν θα ξαναϋπάρξει αυτή εδώ η στιγμή. Άρα λοιπόν, η σοφία είναι να μάθουμε να ζούμε "αυτή τη στιγμή" και να τη ρουφάμε. Όμως ούτε εσύ που με κοιτάς θα ήσουν αυτή τη στιγμή απέναντί μου, αν δεν είχες κάνει κι εσύ τη δική σου διαδρομή μέχρι σήμερα. Άρα, δε μπορείς να πιστεύεις ότι το παρελθόν σου δεν είναι σημαντικό ή ότι μπορούμε να το διαγράψουμε. Θα ήσουν ένας άλλος άνθρωπος. Ούτε μπορείς να είσαι εδώ αυτή τη στιγμή και να απολαμβάνεις αυτή τη στιγμή, χωρίς να έχεις όνειρα για το μέλλον. Να μην προσδοκάς, να μην ελπίζεις...

Μusic Corner: Πώς θα περιέγραφες την Αθήνα; Σου αρέσει; Υπάρχουν κομμάτια της που σε ενδιαφέρουν;
Κατερίνα Κούκα: Α, όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα... Μακεδονίτισσα, μεγαλωμένη στη Γερμανία, που μετά έζησα αρκετά στη Χαλκίδα... Όταν ήρθα στην Αθήνα τη μισούσα! Έλεγα "τι ...τέρας είναι αυτό"; Σήμερα, εξακολουθώ να λέω "τι τέρας είναι αυτό" αλλά, ανακάλυψα πως στην καρδιά της υπάρχει πάρα πολύ ζωή, πάρα πολύ ιστορία, πάρα πολύς πόνος, πάρα πολύ χαρά, πάρα πολύ θέαμα, πάρα πολύ τέχνη, πάρα πολύ πολιτισμός, πάρα πολύ under-ground καταστάσεις! Θα την περιέγραφα σαν την πολυτάραχη ζωή ενός ανθρώπου. Άρα τη σέβομαι και την αγαπώ...

Μusic Corner: Ποιο είναι το αγαπημένο σου ταξίδι;
Κατερίνα Κούκα: Γεωγραφικά, μ' αρέσει να ταξιδεύω σε μέρη που έχουν θάλασσα. Τα ωραιότερα ταξίδια όμως είναι αυτά που με γυρνάνε στην παιδική ηλικία και βέβαια, τα κορυφαία ταξίδια της δικιάς μου ψυχής διαδραματίζονται επί σκηνής. Το ωραιότερο ταξίδι είναι όταν τραγουδάω και βλέπω μάτια από κάτω να μου δείχνουν αγάπη. Αυτό είναι το ωραιότερο ταξίδι. Σκέψου ότι κάποια στιγμή είπα "Θα ήθελα να πεθάνω πάνω στη σκηνή. Εδώ! Την ώρα που τραγουδάω να φύγει η ψυχή μου"! Είναι πολύ δυνατό. Είναι η πιο μεγάλη μοναξιά, η απόλυτη μοναξιά. Για να στο εξηγήσω λίγο αν μπορώ, για να το καταλάβεις, είναι η στιγμή που είσαι απολύτως μόνος, εσύ και η ψυχή σου. Είναι η στιγμή που ξεγυμνώνεις την ψυχή σου εντελώς και σκάβεις για να βγάλεις από μέσα συναισθήματα, τα οποία προσπαθείς να βγάλεις προς τα έξω την ώρα που τραγουδάς. Στην πραγματικότητα, μέσα σε τόσο κόσμο, εσύ είσαι μόνος με την ψυχή σου και την αναμοχλεύεις να βγάλεις συναισθήματα για να τα δώσεις. Αυτό είναι. Είμαστε εξαρτημένοι εμείς οι καλλιτέχνες από αυτό το συναίσθημα. Είναι η ανάγκη μας. Είναι εξάρτηση. Είμαστε εξαρτημένοι από αυτή τη διαδικασία που στην πραγματικότητα είναι ψυχανάλυση! Ένας φυσιολογικός άνθρωπος ποτέ δεν θα έκανε αυτήν την τρέλα.

Μusic Corner: Αν μπορούσες να αλλάξεις καποια πράγματα στον εαυτό σου, ποια θα ήταν;
Κατερίνα Κούκα: Τι θα μπορούσα να αλλάξω και τι θα ήθελα να αλλάξω... Δε θα ήθελα να αλλάξω τίποτα από τον εαυτό μου. Αυτό που θέλω και το προσπαθώ πολύ, είναι τις αδυναμίες μου, τις τάσεις μου, τις "μαύρες" πλευρές που έχω και που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του, ο αγώνας μου, η προσπάθειά μου είναι να μπορώ να φωτίζω αυτή την "σκοτεινή" πλευρά μου κάθε μέρα και περισσότερο. Αυτό είναι το μέλημά μου ως άνθρωπος. Το να γίνομαι καλύτερη. Αυτό είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα. Ισως γι' αυτό να αγαπώ το τραγούδι τόσο πολύ.

Μusic Corner: Τι θεωρείς την μεγαλύτερή σου σπατάλη;
Κατερίνα Κούκα: Ξέρω ποια είναι η μεγαλύτερή μου σπατάλη αλλά δεν θα την ονόμαζα "σπατάλη" γιατί θέλω και το κάνω. Το πιο υπερβολικό που κάνω είναι να αγαπάω με πάθος ό,τι αγαπώ και να δίνω τα πάντα σ' αυτό. Χωρίς κανένα κράτημα, χωρίς καμία προστασία. Καμία προφύλαξη. Εγώ στη φωτιά που καίει, πέφτω μέσα! Αυτό, είναι μια σπατάλη αν το δει κανείς, γιατί είσαι βορά και μπορεί να σε χτυπήσει εύκολα όποιος θέλει. Κι ενώ είναι σπατάλη και το ξέρεις, στην πραγματικότητα, εγώ, δεν θα ήθελα να είμαι αλλιώς.

Μusic Corner: Ποια είναι η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Κατερίνα Κούκα: Πριν από λίγες μέρες που ο γιός μου μού είπε ένα ανέκδοτο. Γέλασα πάρα πολύ. Μέχρι δακρύων. Αλλά μια που ξέρω που το πας και αισθάνομαι την βαρύτητα της ερώτησης, έχω πάρα πολύ καιρό να γελάσω. Νομίζω ότι για να γελάω πολύ ή να ξεσπάω σε γέλια και χαρές πρέπει προηγουμένως να πονέσω. Αν δεν έχεις πονέσει πολύ, αν δεν έχεις κλάψει πολύ, αν δεν έχεις τρίψει τη μούρη σου στο χώμα, αν δεν έχεις συμβιβαστεί με τα λάθη σου, με τα προβλήματά σου, με τα "βουνά" που πέρασες στο παρελθόν, αν δεν έχεις λυτρωθεί από όλα αυτά, να φτάσεις σ' ενα σημείο και να πεις "ΟΚ, είχα γραμμάτια, τα πλήρωσα, τα ξεχρέωσα και τώρα είμαι ελαφριά", στην πραγματικότητα δεν γελάς. Νομίζω ότι αυτή την εποχή, είμαι έτοιμη, είμαι λίγο πριν ...σκάσω στα γέλια!

Μusic Corner: Υπάρχουν περιστάσεις όπου θα μπορούσες να πεις ψέματα; Να χρειαστεί να πεις ψέματα;
Κατερίνα Κούκα: Αθώα, πολύ αθώα ψεματάκια ίσως. Δηλαδή, φτάνεις στο ραντεβού σου καθυστερημένος 20 λεπτά και λες "αχ, συγνώμη είχε κίνηση"! Τέτοια ψέματα λέω. Αλλά το σιχαίνομαι το ψέμα, το μισώ. Δεν λέω ψέματα. Γι' αυτό και δεν αναγνωρίζω ποτέ ποιος μου λέει ψέματα. Νομίζω ότι όλοι μου λένε αλήθεια! Καταρχήν το ψέμα δεν το αποδέχομαι για έναν λόγο : είμαι πολύ καλή ηθοποιός. Θα μπορούσα να πείσω τους πάντες με τα ψέματα. Θεωρώ όμως ότι μεγαλύτερη ζημιά κάνει ένα ψέμα σ' εσένα που το λες κι όχι στον άλλον. Διότι μόνο εσύ ξέρεις ότι έχεις πει ψέματα. Ο άλλος δεν ξέρει ότι είναι ψέμα. Είτε ξεσκεπάζεται μετά είτε όχι, εσύ, ξέρεις ότι έχεις πει ψέματα. Σε τρώνε οι τύψεις πρώτα - πρώτα, θέλεις δε θέλεις. Ο άλλος μπορεί να μην μάθει ποτέ ότι του είπες ψέματα. Εσένα παιδεύει το ψέμα. Αυτή η διαδικασία δεν με αφορά. Ο πατέρας μου έλεγε, "Την αλήθεια, παιδί μου, θα λες. Κι αν πρέπει εγώ να σου δώσω το χαστούκι, θα στο δώσω. Καλύτερα να σου δώσω ένα χαστούκι, παρά να με κοροϊδέψεις". Έτσι λειτουργώ κι εγώ στη ζωή μου. Λέω την αλήθεια κι ας το πληρώσω.

Μusic Corner: Ποιο πράγμα θεωρείς ότι σε χαρακτηρίζει;
Κατερίνα Κούκα: Η ειλικρίνεια! Και η αγάπη προς πάσα κατεύθυνση.

Μusic Corner: Αν πάθαινες αμνησία, τι δεν θα ήθελες να ξεχάσεις;
Κατερίνα Κούκα: Το παιδί μου! Έχω πάθει αμνησία, γι' αυτό στο λέω! Για τρία τέταρτα της ώρας, μετά από ένα τροχαίο. Είναι φοβερό. Ξέρεις, μετά από ένα τροχαίο παθαίνουν πάρα πολλοί μια προσωρινή αμνησία, από το σοκ. Το έχω πάθει. Είναι απίστευτο. Δεν θυμόμουν ποια είμαι, που είμαι, πώς με λένε, που βρίσκομαι, που πάω, τι μου συνέβη και το μόνο πράγμα που είπα σωστό στην κοπέλα που ήταν μαζί μου στο τροχαίο και μαζί μας έβαλαν σ' ένα αυτοκίνητο να μας πάνε στο νοσοκομείο, ήταν το όνομα του γιου μου. Ήμασταν στην Κρήτη σε μια συναυλία και θα ερχόταν ο γιος μου να με πάρει από το αεροδρόμιο, το μόνο σωστό που είπα μέσα σ' αυτή τη κατάσταση, γύρισα και είπα στην κοπέλα "Ελένη να πάρεις τηλέφωνο το παιδί γιατί περιμένει και πέστου ότι του έχω μαγειρέψει κοτόπουλο με πατάτες"! Αυτό με το ...κοτόπουλο δεν ίσχυε, αλλά εγώ σαν μάνα θυμόμουν ότι το παιδί μου με περιμένει. Ήταν το μόνο σωστό που είπα για τρία τέταρτα! Όλα τα άλλα που έλεγα ήταν άσχετα. Με ρωτούσαν οι γιατροί διάφορα και εγώ έλεγα ό,τι ήθελα. Το κατάλαβαν όταν με ρώτησαν "πέστε μας το όνομά σας" κι εγώ δε θυμόμουν το όνομά μου! Εκανα αγώνα να το βρω. Ξέρεις τι είναι αυτό; Δεν υπάρχει χειρότερο στον κόσμο. Είναι σα να έχεις πεθάνει. Δεν υπάρχεις. Σα να είσαι ένα κουφάρι. Δεν ξέρεις ποιος είσαι... γιατί είσαι... χωρίς μνήμη, δεν υπάρχεις! Έχεις τελειώσει.

Μusic Corner: Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από σήμερα;
Κατερίνα Κούκα: Εννοείς πώς θα ήθελα να τον φαντάζομαι. Σε 10 χρόνια, φαντάζομαι ότι θα είμαι μια μεσόκοπη κυρία με τις ρυτιδούλες μου. Θα ήθελα να έχω υγεία, θα ήθελα ο Θεός να μη μου δώσει ασθένειες, δεν είναι ωραίο να είσαι μέσα στα νοσοκομεία. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα το κάνω. Προτιμώ να πεθάνω. Θα ήθελα να είμαι λοιπόν, γερή και δυνατή. Θα ήθελα να έχω ακόμα φωνή και να μπορώ να τραγουδάω όταν θα το θέλω, αν θα το θέλω. Θα ήθελα πολύ να βλέπω θάλασσα. Η ψυχή μου να είναι καθαρή και να μην έχει "βαρίδια" να την τραβάνε προς τα κάτω. Θα ήθελα, στην πραγματικότητα, να προετοιμαστώ για την κάθαρση της ψυχής, να έχω χρόνο για τον εαυτό μου, χρόνο για τους ανθρώπους που αγαπάω και, θα ήθελα να προσφέρω σε ανθρώπους που πιθανώς θα με είχαν ανάγκη. Χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω. Θα είναι τα εγγόνια μου αυτά; Θα είναι παιδάκια σ' ένα ορφανοτροφείο; Θα είναι να μαθαίνω πράγματα σε νέους καλλιτέχνες, ίσως, που θα ήθελαν κάποιες συμβουλές αν αγαπούν το τραγούδι και θέλουν να ασχοληθούν, αν μπορούσα να το κάνω... Θα ήθελα να προσφέρω. Θα ήταν πολύ ωραίο αυτό. Κάτι που θα ήθελα να κάνω όταν δεν θα δουλεύω πια είναι να πάω στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο! Για να σπουδάσω και ξέρω και τι: Αρχαία Ελληνική Ιστορία! Πιστεύω πως επιθυμούν να σπουδάσουν οι άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να το κάνουν όταν έπρεπε, γιατί η ζωή τους οδήγησε κάπου αλλού. Εγώ δε θα ήθελα να φύγω από αυτή τη ζωή χωρίς να μάθω Αρχαία Ελληνική Ιστορία. Την ιστορία της χώρας μου. Δεν θέλω να φύγω από αυτήν την ζωή χωρίς να έχω διαβάσει τα βιβλία μου που δεν προλαβαίνω να διαβάσω τώρα. Το έχω σκεφτεί πάρα πολύ όλο αυτό και πιστεύω πως αν ποτέ πάψω να ονειρεύομαι, εκείνη την ίδια στιγμή, νομίζω ότι θα σβήσω, θα πάψω να υπάρχω. Θα πεθάνω.

Μusic Corner: Θέλεις να πούμε δυο λόγια για το καινούργιο σου CD και για την παράσταση που ετοιμάζετε στα "13 φεγγάρια";
Κατερίνα Κούκα: Ναι, φυσικά θέλω. Στα "13 φεγγάρια" θα έχουμε ένα πρόγραμμα που ετοιμάζουμε μαζί με τη Λένα Αλκαίου, σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια. Η Ελεάννα Βραχάλη έχει κάνει την επιμέλεια του προγράμματος και ο Σταύρος ο Καβαλλιεράτος έχει την διεύθυνση ορχήστρας. Είναι ένα πρόγραμμα με υπέροχα ελληνικά τραγούδια, λαϊκά, αυτό που είμαστε δηλαδή εγώ κι η Λένα, κι η βοήθεια του Πέτρου είναι στο να ανατρέπουμε πάντα τα δεδομένα! Αυτό είναι που μας αρέσει πάρα πολύ. Θέλουμε αυτοί που θα έρθουν να μας δουν να περάσουν όσο το δυνατόν καλύτερα και προσπαθούμε να βρούμε μια φόρμουλα, ενώ είναι τα ίδια υπέροχα τραγούδια που μπορεί κάποιος παντού να τα ακούσει, με άλλον τρόπο δοσμένα. Είναι μια προσπάθεια δηλαδή που κάνουμε όλοι μαζί, όχι για να πρωτοτυπήσουμε ούτε για να την "βγούμε" σε κανέναν, αλλά για να μην βαριόμαστε εμείς οι ίδιοι πρώτοι και καλύτεροι.
Όσο για το CD, είναι μια δισκογραφική δουλειά που έγινε όχι κατά παραγγελία. Έγινε γιατί κάποιοι άνθρωποι που αγαπιούνται μεταξύ τους, κάποια στιγμή συναντήθηκαν και είπαν "Που είσαι βρε παιδί μου, σου έχω γράψει τραγούδια"! Δόθηκαν με αγάπη λοιπόν και είναι αποτέλεσμα μόνο αγάπης και μόνο αλήθειας. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Το αν είναι καλό ή δεν είναι καλό, αυτό θα το κρίνετε εσείς. Εγώ αισθάνομαι σαν μετά από πάρα πολύ καιρό να πήγα Α' τάξη στο σχολείο, μ' εκείνη την αθωώτητα, όχι εκείνη την αμάθεια! Αυτός ο δίσκος, αν με ρωτούσε κανείς, θα έλεγα "είναι αθώος". Αυτό είναι που μου αρέσει πάρα πολύ σ' αυτήν την ιστορία. Τελικά, συνειδητοποιώ για μια ακόμα φορά πως οι παρέες δημιουργούν αλήθειες και ιστορία. Ο,τι δικαιωματικά μας ανήκει, έρχεται και μας βρίσκει από μόνο του. Κλείνοντας θέλω να σου πω ότι μέσα σ' αυτά τα χρόνια, συναντιέμαι με ανθρώπους και συνομιλούμε. Πολύ λίγες ήταν οι φορές εκείνες που αισθάνθηκα ότι ο άνθρωπος που είναι απέναντί μου, με ξέρει. Πριν του μιλήσω ξέρει την απάντηση. Είσαι πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος και αισθάνομαι ότι αυτό που κάνεις, το κάνεις με πάρα πολλή αγάπη. Θέλω να σου ευχηθώ, τα όνειρα που έχεις, γιατί έχεις πάρα πολλά, να εκπληρωθούν...

Μusic Corner: Σ' ευχαριστώ. Σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες. Χάρηκα πάρα πολύ που σε γνώρισα. Εύχομαι όλα να πάνε εξαιρετικά στα "13 φεγγάρια" και φυσικά καλή τύχη και στο CD!
Κατερίνα Κούκα: Κι εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ...

...με τη συναργάτιδα του Music Corner Χριστιάννα Παντελάτου...

Σημείωση: Το CD της Κατερίνας Κούκα λέγεται "Φωνές τις νύχτες" και κυκλοφορεί από τη Legend. Έχει δεκατέσσερα υπέροχα καινούρια τραγούδια που έγραψαν γι' αυτήν ο Παντελής Θαλασσινός σε στίχους Ανδρέα Νεοφυτίδη και Δημήτρη Βαγουρδή, ο Βαγγέλης Κορακάκης, ο Γιάννης Νικολάου, ο Πλούταρχος Ρεμπούτσικας, ο Τάκης Μπουρμάς σε στίχους δικούς του και του Σωτήρη Βώπη, ο Βασίλης Γκάντζος, ο Μιχάλης Τερζής, ο Κώστας Φαλκώνης και ο Γιάννης Πάριος ο οποίος κάνει και δεύτερες φωνές στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου.

Περισσότερα για το cd (και κριτική) μπορείτε να διαβάσετε εδώ...