Τον Κώστα Λειβαδά τον γνωρίσαμε το 1997, μέσα από την πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με τίτλο, "Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα". Η επαφή του όμως με την μουσική ξεκινάει μέσα από τα σχολικά γκρουπάκια ενώ η γνωριμία του με τον Γιώργο Δημητριάδη και τους "Μικρούς Ήρωες", υπήρξε καταλυτική για την μετέπειτα πορεία του. Συμμετέχει σε δουλειές πολλών άλλων αγαπημένων καλλιτεχνών όπως οι Γ. Δημητριάδης, Ελ. Τσαλιγοπούλου, Μ. Λιδάκης, Β. Παπακωνσταντίνου, Τρίφωνο, Ανδ. Μπάμπαλη, Β. Σκουλάς και άλλων, βάζοντας την πινελιά του στην σύνθεση αλλά και στην στιχουργία. "Σα να μην πέρασε μια Μέρα", "Παραμιλητό μου", "Πιάσε με", "Για να Σε Συναντήσω", είναι μερικά μόνο από τα πιο γνωστά κομμάτια που έγραψε για "άλλες" φωνές και για τα οποία ο ίδιος ως δημιουργός νοιώθει ιδιαίτερα υπερήφανος! Τον Ιούνιο του 2004 κυκλοφόρησε η τρίτη κατά σειρά δισκογραφική του δουλειά με τίτλο "Τι χρονιά κι αυτή". Η "πιο τρελή χρονιά" για τα εγχώρια και διεθνή πράγματα όπως μας τονίζει χαρακτηριστικά. Στις αρχές του χειμώνα τον είδαμε να μετέχει σε ένα πολύ παρεΐστικο πρόγραμμα στην μουσική σκηνή του "Σταυρού του Νότου" με τους Μάνο Πυροβολάκη και Στάθη Δρογώση ενώ μέσα από την συνεργασία του με τον Μανώλη Φάμελλο και τον Γιάννη Κότσιρα, προέκυψε ένα cd με τίτλο "30+ Κάτι". Τον συναντήσαμε στο cafe "Πάρκο Ελευθερίας" ένα βροχερό απόγευμα για μια πολύ ιδιαίτερη κουβέντα μαζί του, περί μουσικής και όχι μόνο... Εμείς του ευχόμαστε ο Άγιος Βασίλης στον οποίο εξακολουθεί να πιστεύει σαν μικρό παιδί, να του έφερε τελικά ως δώρο το ...τραγουδάκι που τόσο θέλει, να είναι καλά, να εμπνέεται και να δημιουργεί!!!

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper" του Κώστα Λειβαδά, σε ανάλυση 800Χ600 ή 1024Χ768

Music Corner: Κώστα, στον χώρο της δισκογραφίας με την πρώτη σου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα", μπήκες το 1997. Πως όμως ξεκίνησε η επαφή σου με την μουσική;
Κώστας Λειβαδάς: Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχαν μανιακοί ακροατές! Κανείς δεν ήταν καλλιτέχνης, αλλά όλοι άκουγαν πολύ μουσική. Η μάνα μου είχε ένα έπιπλο πικ-απ Grundig στο οποίο εγώ αργότερα βρήκα γύρω στα 200 45αρια δισκάκια, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ελληνικής αλλά και ξένης μουσικής της εποχής... Ο πατέρας μου από την άλλη, άκουγε πολλά λαϊκά τραγούδια και ο αδερφός μου ήταν ένα παιδί που άκουγε όλα τα σύγχρονα ρεύματα... Εγώ, για κάποιο λόγο γύρω στα εφτά, οχτώ μου χρόνια, εκδήλωσα μια τρελή επιθυμία να με πάνε στο ωδείο. Έμεινα εκεί αρκετά χρόνια, τελείωσα και "Αρμονία" αλλά δυο χρόνια πριν πάρω το πτυχίο μου στο πιάνο, "την κοπάνησα" γιατί είχα τρελαθεί με την ιδέα να φτιάξω ένα γκρουπάκι και δεν μπορούσα να πειθαρχήσω πια με τίποτα!
Βέβαια για καλή μου τύχη, στο ωδείο υπήρχαν κάποιοι εξαιρετικοί καθηγητές όπως ο Κώστας Κλάβας και ο Γιώργος Κινδύνης που μου έδωσαν πραγματικά πάρα πολύ καλό σπόρο στα μουσικά πράγματα. Αυτή είναι περίπου η πρώτη φάση επαφής μου με την μουσική. Ουσιαστικά πάντως είμαι ένα παιδί που βγαίνει στα μουσικά πράγματα μέσα από τα σχολικά γκρουπάκια.

M.C. Εκείνη περίπου την εποχή γνωρίστηκες με τον Γιώργο Δημητριάδη και τους "Μικρούς Ήρωες";
Κ.Λ.: Ναι, ο πρώτος που γνώρισα στον χώρο ήταν ο Γιώργος Δημητριάδης, λίγο μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου με τους "Μικρούς Ήρωες" με τίτλο, "Φύγαν οι ρεμπέτες" που αρχικά λεγόταν "Αφορμές για Ανταρσία". Εγώ εκείνη την περίοδο ήθελα να κάνω δίσκο με το group που είχαμε φτιάξει. Αλλά εξ' αιτίας των δύο βασικών λόγων για τους οποίους τα groups στην Ελλάδα διαλύονται, δηλαδή της υποχρεωτικής στράτευσης και κυρίως λόγω μιας γυναίκας, το γκρουπ διαλύθηκε και δεν καταφέραμε ποτέ να βγάλουμε δίσκο.
Σε αυτό το οριακό σημείο, εγώ γνώρισα τον Γιώργο, άκουσε τα τραγούδια που είχα ετοιμάσει και στον επόμενο δίσκο με τους "Μικρούς Ήρωες", πήρε το πρώτο μου τραγούδι το "Είμαι ακόμα ζωντανός"...

M.C. Αυτός ήταν ο βασικός άνθρωπος που σε στήριξε στο ξεκίνημά σου και ενδεχομένως σε παρότρυνε σε αυτό που ήθελες να κάνεις;
Κ.Λ.: Σίγουρα για την αρχή ο ένας άνθρωπος που με ενθάρρυνε ήταν ο Γιώργος Δημητριάδης αλλά και ο Οδυσσέας Γαλανάκης και ο Αλέκος Αράπης, οι δύο από τους "Απροσάρμοστους" του Σιδηρόπουλου οι οποίοι τότε έπαιζαν με τους "Μικρούς Ήρωες". Με στήριξαν και εξακολουθούν να με στηρίζουν πολύ σε ότι κι αν κάνω. Πολύ σημαντική βέβαια ήταν και η γνωριμία μου με τον Οδυσσέα Τσάκαλο όπως πολύ σημαντικά ήταν για εμένα και δυο άλλα πρόσωπα. Ο Ξενοφώντας Ραράκος ο οποίος άκουσε το πρώτο μου τραγούδι και χωρίς καν να με γνωρίζει συνέβαλλε στο να πάω στην SONY MUSIC που τότε έψαχνε για νέα πρόσωπα στο τραγούδι, αλλά και ο Γιώργος Νοταράς, γνωστός μουσικός συντάκτης που άκουσε το "Είμαι ακόμα ζωντανός" και το συμπεριέλαβε στην λίστα με τα δέκα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς! Η ενθάρρυνση όλων αυτών για εμένα ήταν πολύ σημαντική. Ήταν σαν να μου έλεγαν, συνέχισε σε αυτό που κάνεις.

M.C. Πλέον έχοντας αποκομίσει μια εμπειρία στον χώρο, πόσο εύκολο είναι να κυνηγά κανείς το όνειρό του χωρίς συμβιβασμούς , επαγγελματικούς ή συναισθηματικούς.
Κ.Λ.: Ε! Εντάξει αυτό σε καμία δουλειά δεν είναι εύκολο... Στον δικό μας χώρο επειδή το συναίσθημα παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο, ίσως τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα. Σε γενικές πάντως γραμμές, όποιος δεν παζάρεψε το προσωπικό του άρωμα και δεν νόθευσε την δική του ματιά αλλά της φέρθηκε με σεβασμό, επέμεινε και την κυνήγησε όπως έπρεπε, κάποια στιγμή έστω και μακροπρόθεσμα, δικαιώνεται. Απλά, θέλει πάρα πολύ γερό στομάχι, ειδικά σε αυτήν την χώρα που πρέπει να τα κάνεις σχεδόν όλα μόνος σου!!

M.C. Πέρα από ερμηνευτής είσαι συνθέτης αλλά και στιχουργός. Από τα τρία αυτά βασικά κομμάτια δημιουργίας ποιο σου αρέσει περισσότερο;
Κ.Λ.: Χμ! Εγώ θέλω να είμαι τραγουδοποιός! Από την "αρχαιότητα" ένα είναι το πακέτο! Στίχοι-Μουσική-Φωνή. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να μου αρέσει μόνο να τραγουδάω. Υπάρχουν στιγμές που θέλω απλά να απομονωθώ και να παίξω με τους στίχους...(μετά από σκέψη) Νομίζω όμως ότι κάτω απ' όλα, είμαι μουσικός. Δηλαδή, μπορώ να ζήσω χωρίς να γράφω στίχους, χωρίς μουσική όμως, δεν μπορώ να ζήσω.

M.C. Η έμπνευση έρχεται κυρίως μέσα από καταστάσεις που έχεις βιώσει ή μέσα από καταστάσεις που θα ήθελες να ζήσεις;
Κ.Λ.: Στα τραγούδια προτείνουμε τα πάντα. Απλά το προσωπικό μας φίλτρο είναι τόσο ισχυρό που τελικά τα πάντα καταλήγουν να είναι βιωματικά.

M.C. Σε ενοχλεί καθόλου το γεγονός ότι κομμάτια που έγραψες για άλλες φωνές όπως στην Ελένη Τσαλιγοπούλου ή τον Γιώργο Δημητρίαδη, έγιναν μεγάλες επιτυχίες; Θα προτιμούσες κάποια από αυτά να τα είχες πει εσύ;
Κ.Λ.: Καθόλου! Καταλαβαίνω πόσο μεγάλη μορφή είμαι εγώ!!(γέλια)... Ακούγεται αστείο αυτό που σου λέω, αλλά εννοώ ότι όταν ένα τραγούδι είναι γραμμένο για μια γυναικεία φωνή, έχει θηλυκή ηρωίδα, η πιο παραγωγική σκέψη είναι να το πει μια γυναίκα. Όταν γράφω ένα τραγούδι που νοιώθω ότι ξεπερνάει το δικό μου φωνητικό εύρος ή ύφος ε, λογικό είναι να θέλω να το πει κάποιος άλλος. Κλασσικό παράδειγμα σε αυτό που σου λέω, αποτελεί το "Μοίρα μου έγινες". Είναι ένα κομμάτι που από την πρώτη στιγμή που το έγραφα ένοιωθα ότι χρειαζόταν μια πιο φρέσκια φωνή και ηρωίδα για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά.
Το κομμάτι παραμένει δικό σου, έχει και την δική σου σφραγίδα αλλά πρέπει να πάει και κάπου αλλού. Πως μπορεί να σε ενοχλεί κάτι τέτοιο; Είναι δική σου επιλογή να το πει κάποιος άλλος γιατί έτσι το κομμάτι θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα.

M.C. Γενικά σου είναι εύκολο να δημιουργείς "κατά παραγγελία";
Κ.Λ.: Όπως πολύ καλά ξέρεις, πολλά "κατά παραγγελία" κομμάτια έχουν γίνει μεγάλα αριστουργήματα. Το "κατά παραγγελία", δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως κακό για έναν δημιουργό... Θέλω να πω ότι σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που έχουν σύστημα να γράφουν "κατά παραγγελία" και ότι προκύψει. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το κάνω και δεν με ενδιαφέρει, ούτε ηθικά , ούτε αισθητικά. Αλλά για μια φωνή που λατρεύω και θαύμαζα πάντα, το να μου ζητηθεί κάποια στιγμή να γράψω κάτι χωρίς περιορισμούς ως προς το ύφος ή το είδος, αποτελεί για εμένα μια πολύ ενδιαφέρουσα και γόνιμη πρόκληση. Το καλύτερο βέβαια για εμένα τον ίδιο, είναι να γράφω καθημερινά, σαν άσκηση, χωρίς να ξέρω εάν αυτό θα κοινοποιηθεί ποτέ.

M.C Αυτή η πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον Γιώργο Ανδρέου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου πως προέκυψε;
Κ.Λ.: Εγώ τον Γιώργο Ανδρέου τον θαύμαζα για την δουλειά του από πάρα πολύ παλιά, αλλά φυσικά δεν τον γνώριζα. Στην πρώτη μου λοιπόν δουλειά, του ζητήσαμε με τον Οδυσσέα Τσάκαλο να κάνει δύο ενορχηστρώσεις. Τότε άκουσε όλο το υλικό μαζί με διάφορα άλλα κομμάτια και από την αρχή υποστήριξε με πολύ θέρμη αυτή την δουλειά. Διέκρινε κάτι που τον ενδιέφερε πολύ ως δημιουργό. Κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία και συνεργασία μας.
Η Ελένη, με τα χρόνια εξελίχθηκε στην μεγάλη αδερφή που δεν είχα ποτέ! Και η καλύτερη μου φίλη, στα σίγουρα! Συνήθως οι άνθρωποι που έχουν φτάσει κάπου, είναι εκ των πραγμάτων δεμένοι με έναν αυταρχισμό. Η Ελένη είναι πολύ απλή και πολύ "ανοιχτή" στο να ακούσει και να πάρει νέες ιδέες.

M.C. Γενικά για ένα κομμάτι τι πιστεύεις ότι έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, ο στίχος ή η μελωδία; Τι υπερισχύει μεταξύ των δύο;
Κ.Λ.: Ε! αυτό είναι... ένα δικέφαλο τέρας στο τραγούδι! Πρέπει και τα δυο κεφάλια να τρέφονται καλά, να είναι ζωντανά και δυνατά!
Για την Ελλάδα βέβαια που είναι μια χώρα πολύ ισχυρή στην παράδοση του λόγου της και για μια μορφή τέχνης σαν το τραγούδι που είναι λόγος ντυμένος με μελωδία, για τις εποχές της ηθικής και κοινωνικής κατάπτωσης που διανύουμε, χρειαζόμαστε ισχυρούς στίχους. Και δεν πειράζει, ας υπερισχύουν της μελωδίας. Το έχουμε ανάγκη!!

M.C. Σε αυτό πιστεύεις ότι υστερεί η μουσική; Περνάει μια περίοδο στασιμότητας ή κρίσης ο χώρος;
Κ.Λ.: Όχι δεν συμφωνώ σε αυτό! Σπουδαία και εξαιρετικά τραγούδια γράφονται και σήμερα και πάντα θα γράφονται!! Απλά το 90% των media σε ένα κοινωνικό καθρέφτη αλλοπρόσαλλο από τους καιρούς και τις ταχύτητες και η επιβολή ενός συγκεκριμένου life style, συμβάλλουν σημαντικά στην επικράτηση της λεγόμενης φτηνής μερίδας του τραγουδιού. Αλλά σου λέω ότι σπουδαία τραγούδια υπάρχουν, όταν όμως οι προβολείς είναι στραμμένοι αλλού πως θα τα δεις και θα τα καταλάβεις;

M.C. Οι δισκογραφικές εταιρείες αλλά και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί πόσο ευθύνονται σε αυτό;
Κ.Λ.: Έχουν σίγουρα το μέγιστο μερίδιο ευθύνης. Συμβάλουν στην αναπαραγωγή ενός φαύλου κύκλου, όπου "η κότα κάνει το αυγό και το αυγό την κότα". Ο κοινωνικός καθρέφτης εκφυλίζεται, γεννάει την ανάγκη αυτών των τραγουδιών και ο έμπορος που κυνηγάει το εύκολο κέρδος, ποντάρει σε τέτοια κομμάτια... Η κάθε κοινωνία έχει το τραγούδι που της αξίζει, στο προσκήνιο της όμως, όχι στον πυρήνα και στην ουσία της.
Αρχίζει πάντως μια εποχή που και εμείς οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, πρέπει να γίνουμε πιο αυστηροί και με τους εαυτούς μας και με τους άλλους.
Αυτό που έγινε σαν άμυνα απέναντι στο φοβερό σκυλολόι επί μια ολόκληρη δεκαετία, όπου η Σαμπρίνα πούλαγε κατά πολύ και εμείς νοιώσαμε την ανάγκη να μαζευτούμε και να σκοτεινιάσουμε, πλέον πρέπει να ξεπεραστεί. Μπορούμε κι εμείς να χορέψουμε, να ονειρευτούμε και να διασκεδάσουμε πιο "ανοιχτά", απλά πρέπει να γίνουμε πιο αυστηροί στους όρους της αισθητικής μας. Το ότι δεν υπάρχει καλό και κακό είδος μουσικής, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα ισοπεδώνουμε όλα.

M.C. Σε αυτό πιστεύεις ότι οφείλονται οι διάφορες συνεργασίες που προκύπτουν τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στις δυο διαφορετικές όχθες της μουσικής;
Κ.Λ.: Ναι, σε έναν πανικό και σε μια αμηχανία. Στην ανάγκη επινόησης ενός καινούργιου εαυτού που θα επιβιώσει σε μια τέτοια εποχή και τις ταχύτητες της απ' την μια, και στο κυνήγι του εύκολου κέρδους απ' την άλλη.

M.C. "Τι χρονιά κι αυτή", ο τίτλος της τρίτης κατά σειρά δισκογραφικής σου δουλειάς που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι. Η πιο τρελή χρονιά πιστεύεις για τα εγχώρια και διεθνή πράγματα;
Κ.Λ.: Για την Ελλάδα ήταν σίγουρα μια πολύ καταλυτική χρονιά. Και μόνο το γεγονός ότι επέστρεψαν στην χώρα μας οι Ολυμπιακοί αγώνες, δηλώνει από μόνο του πόσο σημαντική και τρελή ήταν αυτή η χρονιά. Πόσο μάλλον αν μέσα σε αυτό, προσθέσεις το γεγονός ότι μια κυβέρνηση που είχε καταλήξει να είναι σχεδόν μοναρχία, αποχώρησε, η Εθνική Ελλάδος ξαφνικά κέρδισε το Euro... Συμβαίνουν σημαντικές ανακατατάξεις που αφορούν καίρια την Ελλάδα, τόσο σε σχέση με την Κύπρο αλλά και σε σχέση με τα Βαλκάνια. Είναι σίγουρα ένα οριακό τέλος εποχής για πάρα πολλά πράγματα. Από τα διεθνή θέματα, ο πόλεμος στο Ιράκ αποτελεί σίγουρα το πιο μεγάλο μάθημα αυτής της δεκαετίας για το τι μέλει γενέσθαι, για το πώς διαμορφώνεται η σύγχρονη ιστορία και από ποιους...
Πάντως ένα βασικό θέμα το οποίο προέχει και θα έπρεπε να είναι στο οπλοστάσιο όλων των δημιουργών, είναι αυτό του περιβάλλοντος. Θέλω πολύ κάποια στιγμή, να κάνω έναν δίσκο με επίκεντρο αυτό το θέμα. Αποτελεί ένα πολύ σοβαρό επίπεδο απειλής που εμένα με προβληματίζει, όπως και το πώς πια θα αρχίσει ο άνθρωπος να κάνει μια στροφή προς τα μέσα, προς τον εαυτό του, να συμφιλιώνεται με αυτόν για να ανακαλύψει έναν καινούργιο εαυτό για να μπορεί να παλέψει πλέον. Και το "Τι Χρονιά κι αυτή" είναι μια δουλειά που σχετίζεται πολύ με αυτό που σου λέω.

M.C. Η χρονιά αυτή ήταν όμως πολύ γεμάτη και για εσένα τον ίδιο ως δημιουργό. Μίλησε μου λίγο για την συνεργασία σου με τον Γιάννη Κότσιρα και τον Μανώλη Φάμελλο και το cd που προέκυψε με τίτλο "30+Κάτι".
Κ.Λ.: Με τον Φάμελλο γνωριζόμαστε 12 χρόνια, έχουμε κάνει πολύ παρέα μαζί. Υπάρχει μια κοινή γλώσσα και μουσική διαλεκτική μεταξύ μας. Ήταν πραγματικά μια πολύ ευτυχής συγκυρία που την χρονική αυτή στιγμή βρεθήκαμε μαζί με τον Γιάννη Κότσιρα και με πάρα πολύ καλή διάθεση προέκυψε το "30+Κάτι".

M.C. Αναφορικά με την δική σου δισκογραφική δουλειά, πόσο ικανοποιημένος είσαι από την ανταπόκριση του κόσμου;
Κ.Λ.: Είναι πάρα πολύ νωρίς να μιλήσω γι' αυτό. Έχω επίγνωση, ότι ένα μέρος του εμπεριέχει ένα πολύ ειδικό υλικό και δεν είναι ίσως προς άμεση κατανάλωση από τον κόσμο. Νομίζω όμως ότι έχει ξεκινήσει μια χαρά. Ένα μεγάλο μέρος του δίσκου στηρίζεται σε μπαλάντες και σε τραγούδια ταξιδιάρικα ενός συγκεκριμένου μουσικού δρόμου, στιχουργικά και μουσικά. Αυτό που πραγματικά αισθάνομαι εγώ, είναι ότι αποτελεί τον δίσκο από τον οποίο νοιώθω περισσότερο ικανοποιημένος σε σχέση με τις δουλειές που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Είναι ο πρώτος δίσκος από τον οποίο ένοιωσα εγώ, ότι είμαι πάρα πολύ κοντά στο να αρθρώσω ένα μουσικό ύφος με το οποίο φλερτάρω καιρό, ακριβώς έτσι όπως το ήθελα.

M.C. Μου άρεσε πολύ που κάθε κομμάτι είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποιο πρόσωπο. Μου έκανε εντύπωση που το πρώτο κομμάτι το αφιερώνεις στο μεταφυσικό σου ταίρι! Τι είδους ανησυχίες είναι αυτές;
Κ.Λ.: Όλα τα τραγούδια έχουν κάποιον αποδέκτη έτσι κι αλλιώς. Όλοι έχουμε ένα "μεταφυσικό ταίρι". Εγώ το έχω βρει. Είναι υπαρκτό πρόσωπο με το οποίο συνδέομαι, μεταφυσικά όμως! Επικοινωνούμε χωρίς καν να χρειάζεται να μιλάμε! Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αυτό που σου λέω; Μια άλλου είδους ανώτερη επικοινωνία...

M.C. Γενικά είσαι άνθρωπος που ερωτεύεσαι εύκολα;
Κ.Λ.: Εύκολα, όχι καθόλου. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τι είναι αυτό που με κάνει να ερωτευτώ μια γυναίκα και να θέλω να την γνωρίσω περισσότερο γιατί αυτό το επεξεργάζομαι λογικά, πολύ αργότερα αφού έχει συμβεί. Αρχικά, εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Αυτό που μάλλον με ενδιαφέρει πολύ και με γοητεύει, είναι το να έχει η ίδια "καθαρό σήμα". Αυτό που εκπέμπει σαν προσωπικότητα και σαν "θέλω" στην ζωή, να είναι καθαρό και όχι συγκεχυμένο. Να ξέρει σε κάποια βασικά πράγματα στην ζωή της τι θέλει γι' αυτήν την ίδια, όχι σε σχέση με εμένα... Γενικά πάντως, οι σχέσεις σήμερα έχουν γίνει πολύ δύσκολες, κυρίως γιατί όλοι μας είμαστε εθισμένοι στο να μην δίνουμε μάχες. Την στιγμή που η ίδια η σχέση είναι και μάχη. Είναι δυο διαφορετικά πρόσωπα που ενώνονται αλλά και συγκρούονται. Χρειάζεται προσπάθεια, καλλιέργεια, υποχωρήσεις, δεν είναι εύκολο όλο αυτό.

M.C. Σε ένα κομμάτι "Το κορίτσι στο Φάρο" με μεγάλη μου έκπληξη διακρίνω για δευτερόλεπτα την φωνή της Δήμητρας Ματσούκα! Πως προέκυψε αυτή η συμμέτοχή;
Κ.Λ.: Ε! η Δήμητρα είναι φίλη από παλιά και κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι αποτελεί εξαιρετική ακροάτρια όλων των καλών δημιουργών της εποχής! Παρακολουθεί και γνωρίζει πολύ καλά τον χώρο. Βρέθηκε στην ηχογράφηση, το αγάπησε από την αρχή το συγκεκριμένο κομμάτι και έτσι αυθόρμητα έκανε Το Κορίτσι στον Φάρο! Η φωνή της βέβαια ακούγεται πολύ λίγο και πολλοί μάλιστα δεν καταλαβαίνουν ότι είναι η Δήμητρα και αυτό έγινε σκόπιμα, ακριβώς γιατί δεν θέλαμε εμπορικούς κράχτες στον δίσκο αυτό. Θέλαμε πράγματα από καρδιάς!

M.C. Στις αρχές του χειμώνα, σε είδαμε στον "Σταυρό" σε ένα πολύ παρεΐστικο πρόγραμμα, με Μάνο Πυροβολάκη και Στάθη Δρογώση. Τελικά το κράμα ήταν αρκετά καλό ώστε να συνεχίσετε εμφανίσεις και στην επαρχία, όπως μου είχες πει τότε;
Κ.Λ.: Το κράμα ήταν εξαιρετικό και αυτό αποδείχθηκε και από την μεγάλη προσέλευση του κόσμου και από τα όσα θετικά συζητήθηκαν και γράφτηκαν. Θα κάνουμε μέσα στον Γενάρη κάποιες κοινές εμφανίσεις στην επαρχία και μετά ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε το καλοκαίρι.

M.C. Που θα γιορτάσεις φέτος τα Χριστούγεννα; (σημ. η συνέντευξη έχει γίνει πριν τα Χριστούγεννα)
Κ.Λ.: Είμαι πάρα πολύ ευτυχής γιατί φέτος μετά από δύο χρόνια, θα κάνω επιτέλους διακοπές. Θα βρίσκομαι στα Χανιά και θα γιορτάσω με τους δικούς μου ανθρώπους. "Υπερχαίρομαι" που δεν θα δουλεύω και θα κάθομαι να χαζεύω το χριστουγεννιάτικο δέντρο, περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη να έρθει!

M.C. Πιστεύεις ακόμη στον Άγιο Βασίλη; Τι δώρο θέλεις να σου φέρει;
Κ.Λ.: Εννοείται ...(γέλια) Θα έρθει σίγουρα το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς, θα μπει από την καμινάδα και θα μου φέρει δώρο... ένα ωραίο τραγουδάκι...!!!

Χρόνια Πολλά σε Όλους - Χαρούμενο, Ευτυχισμένο και Δημιουργικό το 2005!

BAR RESTAURANT CAFE ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus.
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.