ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

"Μαθητεύω ακόμη και δίπλα σε νέους ανθρώπους..."


Συνέντευξη εφ" όλης της ύλης στην
Κατερίνα Μαθιουδάκη
Music Corner - 15/12/2003

"Χορεύοντας στη σιωπή" ένας "άγιος έρωτας" δεν βρίσκει διέξοδο για να αναδυθεί, γι' αυτό τον υμνεί μέσα από "ένα κρυμμένο αχ" και έτσι τον τραγουδάει...
Τον κολακεύει όταν τα τραγούδια του έχουν αντίκρισμα στο κόσμο και νιώθει την αύρα της τύχης να τον τυλίγει που τα "Αστρανάμματα" φώτισαν το μουσικό του ταξίδι και τα "Νύχτας κύματα" αποδείχτηκαν λιγότερο σκοτεινά και άγρια απ' ότι περίμενε. Επειδή όμως όλη του η ζωή δεν περικλείεται γύρω απ' τις νότες, μια βουτιά "στης καρδιάς του τα ανοιχτά" θα μας αποκαλύψει σκέψεις και ανησυχίες πέρα απ' το μακρόκοσμο της μουσικής...

Μερικά λεπτά αφού το ρολόι είχε δείξει δέκα, συναντήσαμε τον Παντελή Θαλασσινό ένα Σάββατο βράδυ στο "Σταυρό του Νότου", μια μέρα μετά την έναρξη των εμφανίσεών του στον εν λόγω χώρο. Στο διπλανό καμαρίνι οι μουσικοί σιγοντάριζαν τη κουβέντα μας με τις κιθάρες τους! Εκείνος, λίγο πριν βγει στη σκηνή, μας μίλησε για την μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο έως το στοιχείο της μαθητείας που τον διακατέχει είτε βρίσκεται δίπλα σε μεγάλους "δασκάλους" είτε στο νέο "αίμα" του ελληνικού τραγουδιού και για τις όμορφες αναμνήσεις απ' την εποχή των "Λαθρεπιβατών" έως το μεράκι να μετατρέψει μόνος του σε τρεις μήνες ένα υπόγειο σε προσωπικό του studio, το οποίο μοιάζει με studio δισκογραφικής εταιρείας, αποδεικνύοντας το ταλέντο του ως "πολυτεχνίτης" αλλά, κυρίως, την αγάπη και τη συνέπεια προς το αντικείμενο της δουλειάς του...

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το "wallpaper" του Παντελή Θαλασσινού,
σε ανάλυση
800Χ600 ή 1024Χ768
Artwork: MC Team


Music Corner: Βρισκόμαστε στο "Σταυρό του Νότου" που ήδη ξεκινήσατε μια σειρά εμφανίσεων μετά απ' το "Μύλο" στη Θεσσαλονίκη. Ποια στοιχεία χαρακτηρίζουν ένα πρόγραμμα με τη δική σας προσωπική αισθητική;
Παντελής Θαλασσινός: Μιλώντας καταρχήν για τη δική μου δουλειά, λέω τραγούδια απ' όλους μου τους δίσκους αλλά και αρκετά καινούργια απ' τον τελευταίο μου δίσκο "Στης καρδιάς μου τα ανοιχτά".
Το νεωτεριστικό σ' αυτό το πρόγραμμα είναι ότι βρίσκεται μαζί μου το "Τρίφωνο", ένα νέο group αλλά με τρεις παλιούς και γνωστούς τραγουδιστές, τον Νίκο Κουρουπάκη, τον Δημήτρη Υφαντή και την Ερωφίλη.
Tους έχω κάνει την παραγωγή στο cd-single τους "Καράβια μοιάζουν οι ψυχές" που περιέχει πέντε διασκευές και καταρχήν, τους θαυμάζω σαν τραγουδιστές. Αυτό το λέω, όχι όπως το λέει κάποιος συνεργάτης ότι θαυμάζει κάποιον άλλο όπως θα έλεγε ο Τσαλίκης για τον Ρουβά ή ο Ρουβάς για τον Τσαλίκη.
Είναι άνθρωποι που έχουν δουλέψει και έχουν πονέσει γι' αυτό που κάνουν. Συναντηθήκαμε, γίναμε παρέα πάνω απ' όλα και με δυόμισι μήνες πρόβες παρουσιάζουμε μια μουσική πρόταση αυτή τη στιγμή, που νομίζω ότι είναι το καλύτερο πρόγραμμα που έχω παρουσιάσει μέχρι τώρα. Χωρίς να θέλω να μειώσω τις προηγούμενές μου συνεργασίες - γιατί υπήρξανε και άλλοι τραγουδιστές, και μπορεί και καλύτεροι, στις προηγούμενές μου δουλειές - αλλά αυτή τη φορά, ακομπλεξάριστα, πήραμε τραγούδια και τα εντάξαμε σ' ένα πρόγραμμα στο οποίο θέλουμε να προτείνουμε πράγματα ως ένα κουαρτέτο.
Έχουμε δημιουργήσει τετραφωνικά τραγούδια, τριφωνικά τραγούδια, τραγούδια με ένα όργανο και μια φωνή ή αφαιρούμε όργανα απ' τα τραγούδια τα οποία ξέρουμε ότι είναι πολύ "πλουτισμένα" με μουσική όπως το "Γυάλινο κόσμο" του Καζαντζίδη που το ερμηνεύει acapella ο Νίκος Κουρουπάκης. Προσπαθούμε δηλαδή να παίξουμε με τα χρώματα της μουσικής αλλά να παίξουμε και σκηνοθετικά με εναλλαγές συναισθημάτων...

M.C.: Στο τελευταίο σας δίσκο και στις live εμφανίσεις σας συνεργάζεστε με ουκ ολίγα σημαντικά ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Ποιο είναι το έναυσμα που σας οδήγησε να συνυπάρξετε μαζί τους;
Π.Θ.: Το έναυσμα είναι ότι για πρώτη φορά θέλησα να αφήσω κατά μέρος τις αναστολές μου και να προτείνω σε ανθρώπους που θαυμάζω να τραγουδήσουν για μένα και να πουν κάποια τραγούδια μου.
Τις προηγούμενες φορές μόνο από δεύτερες εκτελέσεις είχαν τραγουδηθεί, χωρίς να τους δώσω κάτι καινούργιο. Έτσι πήρα τηλέφωνο τον Χρόνη Αηδονίδη λέγοντάς του ότι θα ήθελα και ότι θα ήταν μεγάλη μου τιμή να πει κάποιο τραγούδι μου και εκείνος το άκουσε, του άρεσε και θέλησε να το τραγουδήσει.
Επειδή ήταν διπλό το cd θέλησα να μην έχω 24 τραγούδια μόνο με τη δική μου φωνή. Όποιος και αν τραγουδούσε, ακόμα και ο Pavarotti, θα ήταν κάτι μονότονο. Θέλησα να μην υπάρχει η μονοτονία της μίας φωνής αλλά να υπάρχουν "χρώματα".
Βέβαια έπρεπε να είχα και μία γυναικεία φωνή αλλά ατύχησα γιατί η Κατερίνα Κούκα δεν πρόλαβε να τραγουδήσει "Το σπίτι της οδού Παγκάλου" και γι' αυτό το βάλαμε μόνο ως ορχηστρικό. Η Κατερίνα τραγουδούσε το συγκεκριμένο κομμάτι σε μία ταινία μικρού μήκους της Αποστολίας Παπαϊωάννου, έπειτα δούλευε στη Πάτρα και όταν ήμαστε έτοιμοι να μπούμε για να χαράξουμε το cd είχε αρρωστήσει.
Τελικά δεν καταφέραμε να το βάλουμε μέσα και γι' αυτό της το έδωσα να το βάλει σε ένα δικό της δίσκο.

M.C.: Αν και βρίσκεστε στο χώρο αρκετά χρόνια, παρόλα αυτά είχα την απορία να μάθω αν "ξυπνάει" το στοιχείο της μαθητείας μέσα σας όταν έρχεται η ευτυχής συγκυρία να συνεργάζονται δημιουργοί σαν και εσάς με ανθρώπους όπως τον Χρόνη Αηδονίδη στην προκειμένη περίπτωση μέσα από τη τελευταία δουλειά, που είναι προγενέστεροι και πραγματικά "υπηρετούν" πιστά τη μουσική επί σειρά ετών...
Π.Θ.: Πρώτα απ' όλα, αυτούς τους ανθρώπους τους θεωρώ δασκάλους μου. Καταρχήν νιώθω ότι απ' τον καιρό που άρχισα να τραγουδάω, μαθητεύω και νομίζω πως και άλλοι άνθρωποι το έχουν αυτό μέσα τους...
Νιώθω να επηρεάζομαι κάθε φορά από τραγουδιστές που συνεργάζομαι και τελικά όλο και κάτι μαθαίνω. Όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, μαθητεύω ακόμη και δίπλα σε νέους ανθρώπους!
Τραγουδούσα μαζί με την Κατερίνα Παπαδοπούλου - την οποία θαυμάζω ως τραγουδίστρια - και χωρίς να το θέλω κάποια στιγμή, όταν ξεκίνησα να πω κάποιο τραγούδι το οποίο έλεγε η Κατερίνα, το τραγούδησα σαν και εκείνη! Έχω δηλαδή μια τάση να αφομοιώνω τρόπους τραγουδίσματος κάποιων δημιουργιών. Επίσης, είχα μάθει να τραγουδάω τις "Τυφλές ελπίδες" του Πέτρου Δουρδουμπάκη μ' αυτό τον τρόπο επειδή το τραγουδούσε η Γεωργία Γρηγοριάδου μ' αυτό τον τρόπο, όταν βρισκόμασταν στη "Μυροβόλο" στη Πάρο. Το τραγούδησε έτσι όπως το τραγούδησε και το έμαθα έτσι και 'γω, χωρίς να το μάθω απ' τη Μελίνα Κανά και γι' αυτό το είπα μ' αυτό τον τρόπο. Πάντα παίρνω πράγματα από κάποιους και πιστεύω ότι πάντα θα παίρνω...
Είναι κάτι που φαίνεται και στα τραγούδια μου αφού αλλιώς τα έχω τραγουδήσει σε ένα δίσκο, για παράδειγμα πριν από εφτά χρόνια και αλλιώς κάποια τραγούδια μετά. Ένα τραγούδι σιγά-σιγά το "πλάθεις" αλλιώς, το αλλάζεις χωρίς να το θέλεις και παίρνει μετά μια άλλη μορφή. Μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο, μπορεί όμως να γίνει και χειρότερο... Αυτή είναι και μια αλλοίωση που δέχονται τα παραδοσιακά τραγούδια γιατί ποτέ δεν μπορείς να ερμηνεύεις ένα τραγούδι ακριβώς το ίδιο. Κάθε μέρα το αλλάζεις, κάτι σου αρέσει και το επαναλαμβάνεις...
Πάντα λοιπόν μαθητεύουμε και ακόμα και αν μπορεί ο τρόπος που τραγουδούσαμε παλιά να ήταν πιο ωραίος, εμείς σιγά-σιγά αφομοιώνουμε και άλλους τρόπους. Άσε που όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις να τραγουδάς διαφορετικά, να τραγουδάς όχι μόνο με το λαρύγγι αλλά πιο εγκεφαλικά, με τη ψυχή ή να ερμηνεύεις περισσότερο τους στίχους, να κοιτάς σ' ένα σημείο να μη τραγουδάς με τη μουσική αλλά να δίνεις έμφαση για να γίνει κατανοητός ο στίχος... Είναι πολλά πράγματα που παίζουν ρόλο.

M.C.: Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχετε από τα παιδικά σας χρόνια σε σχέση με τη μουσική;
Π.Θ.: Σε σχέση με τη μουσική, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου μεγάλωσα σ' ένα εξοχικό κέντρο της Χίου που έρχονταν κατά καιρούς ορχήστρες απ' τη Μυτιλήνη, απ' την Αθήνα, απ' τη Χίο ή κάποια γκρουπάκια που παίζανε latin της εποχής του '60...
Γενικά θυμάμαι ότι μεγάλωσα μέσα σε ορχήστρες και ήξερα περίπου τι είναι και πως ακούγεται το κάθε όργανο, γιατί σήμερα μεγαλώνουν παιδιά στην επαρχία και δεν ξέρουν πως είναι το κάθε όργανο, τι ήχο βγάζει...
Τα μεσημέρια που δεν υπήρχε κανείς, πήγαινα και έπιανα τα τύμπανα ή το πιάνο και έπαιζα και μ' αυτό τον τρόπο είχα μια προσέγγιση με τα μουσικά όργανα. Έμαθα μουσική εντελώς αυτοδίδαχτα, χωρίς τη βοήθεια κάποιου...

M.C.: Η κόρη σας ασχολείται με τη μουσική;
Π.Θ.: Ναι, τελείωσε και το μουσικό Λύκειο της Παλλήνης...

M.C.: Θα θέλατε ν' ακολουθήσει το επάγγελμά σας;
Π.Θ.: Δεν ξέρω... Εγώ ήξερα ότι θα γίνω τραγουδιστής; Έγινα από ανάγκη όταν πήγα να παίξω για να βγάλω κάποια φράγκα όταν ήμουν σε group και "γλυκάθηκα" με το μεροκάματο ως κιθαρίστας και συνέχισα.
Κάποια στιγμή με έβγαλαν με το ζόρι και τραγούδησα σε μια ταβέρνα, επειδή αρρώστησε κάποιος και μου είπαν να καθίσω στο σκαμπό και να παίξω ότι τραγούδια ξέρω. Από εκείνη την ημέρα μου είπαν: "Θα κάνεις μισή ώρα πρόγραμμα σαν αυτό που έκανες σήμερα και θα πάρεις και αύξηση "! Έτσι άρχισα και αργότερα πήγα και στις μπουάτ, έπειτα πήγα φαντάρος και τότε ήταν που άκουγα πάρα πολλά ελληνικά τραγούδια.
Μέχρι εκείνη την εποχή είχα τραγουδήσει μόνο ξένο rock τραγούδι. Μετά ασχολήθηκα με το ελληνικό τραγούδι και κάθισα και το μελέτησα...

M.C.: Αν και οι δρόμοι σας με τον Γιάννη Νικολάου έχουν χωρίσει μουσικά εδώ και αρκετά χρόνια, ωστόσο πως αισθάνεστε τώρα όταν ερμηνεύετε τραγούδια απ' το ταξίδι των "Λαθρεπιβατών" στη μουσική; Τι γεύση σας έχει αφήσει η διαδρομή τους;
Π.Θ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα cd απ' την δισκογραφική εταιρεία με τα καλύτερα των "Λαθρεπιβατών" και με συγκίνησε γιατί είχαν βάλει και δύο tracks από μια εκπομπή που είχαμε παίξει ζωντανά με δύο κιθάρες. Τώρα που πήγα να δω τον Γιάννη που τραγουδούσε στην "Άγκυρα", ανέβηκα πάνω στη σκηνή και τραγουδήσαμε. Τον είχα ανεβάσει και 'γω στη σκηνή στο Λυκαβηττό μια φορά και τραγουδήσαμε, όπως και στα Χανιά σε μια συναυλία. Κάποια στιγμή θέλω να κάνουμε κάτι με τους "Λαθρεπιβάτες", να δουλέψουμε μαζί με τον Γιάννη και να θυμίσουμε πράγματα...

M.C.: Μέσα απ' το εισαγωγικό σημείωμα του cd υποστηρίζετε πως "τα τραγούδια έρχονται στο κόσμο, χωρίς να έχουμε κανένα δικαίωμα να τα εμποδίσουμε". Όμως, απ' την άλλη πλευρά, σε μια εποχή ταχείας κατανάλωσης, δεν είναι μοιραίο να αδικούνται κάποια τραγούδια και να μην δέχονται την αναγνώριση που τους αξίζει;
Π.Θ.: Κοίταξε, αυτό το είχα πει γιατί αισθάνομαι ότι οι εταιρείες φιμώνουν μερικά τραγούδια επειδή νιώθουν ότι δεν είναι εμπορικά. Όμως μπορεί ένα τραγούδι στον καιρό να γίνει πολύ πιο πολύ εμπορικό απ' ότι νομίζουν... Φυσικά και έρχονται στον κόσμο χωρίς να τα εμποδίζουμε, γιατί ένα τραγούδι είναι πηγαίο και βγαίνει μέσα απ' τη ψυχή σου. Σου έρχεται μια μελωδία, την βγάζεις σ' ένα τραγούδι και από 'κει πέρα όταν σου αρέσει...

M.C.: Δανείζοντας τον τίτλο του τελευταίου σας cd, ποιους ανθρώπους αφήνετε να ταξιδέψουν "στ' ανοιχτά της καρδιάς σας"; Για να το θέσω πιο απλά, ποια στοιχεία σας γοητεύουν στην ανθρώπινη φύση;
Π.Θ.: Μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι αληθινοί και κάνουν αυτό που κάνουν γιατί το αγαπάνε. Οι άνθρωποι που κάνουν ακόμα παλιές και σπάνιες δουλειές, χειροτεχνικές δουλειές... Μ' αρέσουν οι γυναίκες που πλέκουν, που κάνουν εργόχειρα, εκείνες που γενικά ασχολούνται με πράγματα στον ελεύθερο χρόνο τους. Με τίποτα δεν θα μου άρεσε μία γυναίκα που δουλεύει παντού επειδή είναι όμορφη, δεν τη νοιάζει να μορφωθεί επειδή είναι όμορφη και τα βρίσκει όλα εύκολα στη ζωή της επειδή είναι όμορφη...
Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που κερδίζουν πράγματα με τον αγώνα τους και εκτιμούν αυτό που έχουν κερδίσει, επειδή έχουν ιδρώσει για να το αποκτήσουν.

M.C.: Πως νιώθετε όταν βλέπετε ένα δημιούργημά σας να οικειοποιείται από μια μεγάλη μερίδα κοινού;
Π.Θ.: Πάρα πολύ ωραία... Με κολακεύει να τραγουδάνε τραγούδια μου, όποιοι και να τα τραγουδάνε.
Με κολακεύει να ξέρουν τα τραγούδια μου γιατί νιώθω πως επικοινωνώ εκείνη τη στιγμή, εξάλλου το τραγούδι είναι επικοινωνία όπως και η ζωγραφική. Για φαντάσου ένα ζωγράφο όταν έρχεται η στιγμή που σε μια έκθεση πουλιούνται όλα τα έργα του... Αυτό δεν είναι επικοινωνία;

M.C.: Βέβαια... Ως δημιουργός, να θεωρήσω ότι βρίσκετε μεγαλύτερη χαρά όταν γράφετε ένα τραγούδι ή τελικά έχετε την ίδια χαρά και όταν το ερμηνεύετε;
Π.Θ.: Δεν ξέρω, το τραγούδι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση... Νιώθεις τη χαρά όταν το γράφεις, αλλά όταν ξυπνάς την άλλη μέρα το πρωί μπορεί να το ακούσεις και να μην σ' αρέσει! Ή ένα τραγούδι που δεν σου άρεσε την προηγούμενη μέρα, μπορεί να σου αρέσει την επόμενη!
Είναι ανάλογα πως αισθάνεσαι εκείνη την ώρα και σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι... Έτσι είναι και τα τραγούδια. Ορισμένα μπορεί να πάνε στράφι επειδή κάποιος όταν τα άκουσε δεν ήταν καλά ή το αντίθετο.

M.C.: Όταν αντιληφθείτε ότι ένα δικό σας τραγούδι δεν "περνάει" στο κόσμο, αυτό θα σας απογοητεύσει;
Π.Θ.: Καθόλου... Έχω πάρα πολλά τραγούδια που δεν "περνάνε" στον κόσμο!

M.C.: Μπαίνετε στη διαδικασία να προβληματιστείτε ενδεχομένως για ποιο λόγο δεν άρεσαν;
Π.Θ.: Όχι, γιατί κάνω τους δίσκους πάντα με γνώμονα τις δικές μου επιθυμίες. Όταν γράφω, δεν σκέφτομαι ποτέ αν θα αρέσει κάτι ή όχι.
Ένα τραγούδι που συγκινεί εμένα, ένας στίχος που θα συγκινήσει εμένα και κάποιους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, δεν θα με ενδιέφερε αν αρέσει σε κάποιον άλλο... Υπάρχουν και άνθρωποι που καν δεν τους αρέσουμε και ξημεροβραδιάζονται σε νυχτερινά κέντρα αγνοώντας την ύπαρξη μας, όπως και εμείς αγνοούμε τη δική τους εκτός απ' τα μεγάλα ονόματα που όλοι τους ξέρουμε ...αλλά λογικό δεν είναι αυτό; Όπως και με τα φαγητά, κάποιο φαγητό δεν σου αρέσει και υπάρχει κάποιο άλλο που σου αρέσει! Έτσι είναι τα πράγματα...

M.C.: Θα πηγαίνατε να παρακολουθήσετε ένα πρόγραμμα σε μια μεγάλη πίστα;
Π.Θ.: Ναι, πήγα και είδα τον Γιάννη Πάριο με την Άννα Βίσση. Γενικά θέλω να έχω άποψη και όταν λέω κάτι ότι μου αρέσει ή δεν μου αρέσει, να ξέρω γιατί το λέω γιατί πολλά λόγια μπορεί να λες, αλλά πρέπει και να τα τεκμηριώνεις...

M.C.: Τι θα απαντούσατε σε μία ανάλογη πρόταση για εμφανίσεις σε μια μεγάλη πίστα;
Π.Θ.: Μου έχουν γίνει προτάσεις αλλά έχω αρνηθεί.

M.C.: Ποια αρετή πιστεύετε ότι είναι αναγκαία να συνοδεύει το ταλέντο;
Π.Θ.: Πιστεύω ότι πρέπει να 'χεις λίγο μυαλό... Κοίταξε, οποιαδήποτε αρετή συνοδεύει έναν άνθρωπο τον οποίο συμπαθείς, καλό είναι να υπάρχει μαζί με το ταλέντο.
Έχω δει τεράστια ταλέντα που είναι τόσο "καβαλημένοι" και δεν έχουν κάνει τίποτα επειδή δημιουργούν εχθρούς ανά λεπτό γύρω τους και λέω "κρίμα"... Αν είσαι σεμνός, δεν χάνεις τίποτα στη ζωή σου ...Ή ας περιμένεις και λίγο, μην "χώνεσαι" παντού, μέσα σ' όλα!
Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να πηγαίνει η δουλειά σου και μετά ο ίδιος σου ο εαυτός. Είναι καλό όταν κάποιος σ' αγαπάει απ' τα τραγούδια σου, το αντίθετο είναι παγίδα...

M.C.: Σε παλιότερη συνέντευξη σας στο site του Music Corner είχατε δηλώσει πως προτιμάτε τα φυσικά απ' τα ηλεκτρονικά όργανα. Να υποθέσω πως δεν είστε ιδιαίτερα δεκτικός στα καινούργια "ρεύματα" της μουσικής, σε νέες δηλαδή επιρροές και επιδράσεις;
Π.Θ.: Όχι, τα καινούργια ρεύματα της εποχής δεν με αφορούν. Προσπαθώ να κάνω μουσική με ό,τι καταλαβαίνω, δεν μπορώ να κάνω μουσική με αυτά που δεν καταλαβαίνω. Ίσως να κάνω ένα πείραμα και αν μου αρέσει ...γιατί όχι; Βέβαια μην νομίζεις ότι δεν είμαι τεχνοκράτης. Ξέρω πολλά πράγματα, απλά δεν τα υιοθετώ στη μουσική μου.

M.C.: Για ποιο λόγο θεωρείτε πως η πλειοψηφία των τραγουδιών μιλάει για τον έρωτα; Η μουσική δεν μπορεί να αποτελέσει στις μέρες μας πια έναν ισχυρό τρόπο έκφρασης για κάποιες άλλες αξίες;
Π.Θ.: Φυσικά... Η μουσική μπορεί να μιλάει για τα πάντα. Η μουσική είναι ένας κώδικας, μια ομιλία, μια μεταφορά μηνύματος. Οποιοδήποτε μήνυμα μπορείς να περάσεις στον συνάνθρωπό σου μέσα από τη μουσική είναι καλοδεχούμενο.
Σήμερα ακόμα και οι διαφημίσεις γίνονται με μουσική ...ακόμα και το στριπτήζ γίνεται με μουσική! Τη χρησιμοποιούν πολύ... Βλέπουμε γυναίκες μοντέλα που γίνονται τραγουδίστριες, άντρες μοντέλα που γίνονται τραγουδιστές...

M.C.: Ο έρωτας βρίσκει την πιο γλυκιά διέξοδο μέσα απ' τα τραγούδια σας. Εκτός όμως απ' τον έρωτα, σε ποια άλλη αξία της ζωής έχετε βάλει ψηλά τον πήχη;
Π.Θ.: Εκτός απ' τον έρωτα, είναι οι οικογενειακές σχέσεις που υπήρχαν μέσα και στα παραδοσιακά τραγούδια. Είναι και η ξενιτιά η οποία υπάρχει ακόμα... Είναι κάποια θέματα που εμείς τα θεωρούμε ντεμοντέ γιατί είμαστε καλοβολεμένοι σ' ένα μέρος αλλά σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί εμιγκρέδες στην Ελλάδα, όπως υπάρχει και μεγάλος ρατσισμός. Επίσης πιστεύω πως το πολιτικό τραγούδι είναι ένα πολύ δυνατό θέμα. Υπάρχει πολιτικό τραγούδι με την έννοια του '60 και του '70, όπως για παράδειγμα το αντιλαμβάνονται οι Αφοί Κατσιμίχα, οι οποίοι κάνουν πολιτικό τραγούδι με τον τρόπο τους...

M.C.: Τόσο από δισκογραφικής πλευράς, όσο και από πλευράς ζωντανών εμφανίσεων πραγματοποιούνται τελευταία αρκετές συνεργασίες που προσπαθούν να "γεφυρώσουν" το χάσμα μεταξύ του λεγόμενου "εμπορικού" και "ποιοτικού" τραγουδιού. Πως κρίνετε αυτές τις κινήσεις; Υπάρχουν βαθύτερα κίνητρα, πέρα απ' την εμπορική επιτυχία στην οποία ενδεχομένως αποσκοπούν τέτοιες συνεργασίες;
Π.Θ.: Ναι, γιατί πάντα αυτοί οι άνθρωποι "μανατζάρονται" απ' τις εταιρείες τους. Αποσκοπούν δηλαδή να συνεργαστούν με κάποιον τραγουδιστή ώστε να τραβήξουν κόσμο και από την άλλη όχθη επειδή "χρειάζεται" να συνεργαστείς λίγο με την Πρωτοψάλτη, την Αλεξίου ή τον Σαββόπουλο ώστε να μην σκέφτεται το κοινό ότι κάνουν μόνο εμπορικό τραγούδι...

M.C.: Αν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω το χρόνο, θα αλλάζατε κάτι στην έως τώρα, πορεία σας; Γενικά μετανιώνετε εύκολα για αποφάσεις σας;
Π.Θ.: Όπως δεν κάνω μακρινά όνειρα, έτσι δεν κοιτάω και πάρα πολύ πίσω. Σ' αυτό το θέμα είμαι πρακτικός άνθρωπος και πιστεύω πως ό,τι έχει γίνει, έχει γίνει...
Σίγουρα θα άλλαζα κάτι, αλλά φυσικά όχι στη μουσική γιατί δεν το θεωρώ ως το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μου, ενώ παράλληλα θεωρώ πως είμαι τυχερός και πάρα πολύ ικανοποιημένος με την πορεία μου ως τώρα. Μπορεί να άλλαζα ορισμένα άλλα πράγματα, όπως το να διάλεγα να ζήσω με την οικογένειά μου στην επαρχία γιατί πιστεύω ότι εκεί ζουν πιο ανθρώπινα αλλά τέλος πάντων, επιλέγεις να ζήσεις στην Αθήνα για το καλό της δουλειάς. Όμως αφού δεν κάνω πολύ μακρινά σχέδια, δεν θέλω να κοιτάζω πάρα πολύ πίσω και να μετανιώνω για αποφάσεις, γιατί πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Όταν βλέπω τα ταλέντα που υπάρχουν και δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα, λέω: "Mεγάλε, ήσουν πολύ τυχερός"!

M.C.: Μιας που αναφέρατε ότι η μουσική δεν είναι όλη η ζωή σας, ποια άλλα πράγματα μιλούν στη καρδιά σας και σας συγκινούν;
Π.Θ.: Για παράδειγμα, με συγκινεί το ποδόσφαιρο... Είμαι "κολλημένος" με τη μπάλα, μ' αρέσει το ποδόσφαιρο.

M.C.: Αν δεν ήσαστε μουσικός, με τι άλλο θα θέλατε ν' ασχοληθείτε επαγγελματικά;
Π.Θ.: Θα μπορούσα να κάνω διάφορα πράγματα... Αλλά με ό,τι και αν καταπιανόμουν, θα έκανα κάτι το οποίο το αγαπάω πραγματικά.

M.C.: Μοναξιά ή μοναχικότητα;
Π.Θ.: Μοναχικότητα. Η μοναξιά είναι πολύ κακό πράγμα... Η μοναξιά είναι κατάρα.

M.C.: Κάνοντας έναν απολογισμό, τι έχετε κερδίσει και τι έχετε χάσει απ' το χώρο του τραγουδιού;
Π.Θ.: Παίρνοντας ως βάση τη φυσική, με ό,τι έχεις κερδίσει κάτι άλλο έχεις χάσει. Ό,τι έχασα δεν μπορώ να το ξέρω, γιατί δεν το έζησα. Πολλές φορές κάνεις κάτι και τυφλώνεσαι απ' αυτό, για παράδειγμα απ' τα φώτα που τραγουδάς και μπορεί να μην βλέπεις κάποια πράγματα που περνούν από δίπλα σου, επειδή ήσουν τυφλωμένος.
Όλοι οι άνθρωποι όπου και αν αφοσιώνονται χάνουν και κάτι άλλο, αλλά τη κατάλληλη στιγμή κάνεις τις επιλογές στη ζωή σου και ορισμένες φορές έρχεται η ώρα να διαλέξεις, δεν γίνεται διαφορετικά...

M.C.: Τι "μέλλει γενέσθαι" σχετικά με τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο;
Π.Θ.: Είναι να γίνουν κάποιες συναυλίες, όμως ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει αν θα βγούμε όλοι μαζί με αυτό το σχήμα ή αν θα πάω μόνος μου.
Όταν βγαίνουν πολλοί άνθρωποι μαζί για συναυλίες, χρειάζεται ένα μεγάλο budget αλλά η αγορά είναι πολύ δύσκολη και δύσκολα έρχεται ο κόσμος να σ' ακούσει... Ο κόσμος δεν έχει πια χρήματα, το θεωρεί πολυτέλεια.

M.C.: Μα τα μαγαζιά δεν είναι γεμάτα;
Π.Θ.: Ποια μαγαζιά; Μόνο τα clubs που θα πάνε να πιουν ένα ποτό ή οι μεγάλες πίστες που για ορισμένους είναι ένας τόπος συγκέντρωσης.

M.C.: Με το Internet ασχολείστε καθόλου;
Π.Θ.: Βέβαια... Δεν "σερφάρω", απλά τις δουλειές μου τις κάνω πια με email.

M.C.: Τι δώρο θα θέλατε για τα Χριστούγεννα;
Π.Θ.: Δεν ξέρω... Ίσως ο καιρός που ονειρευόμουν δώρα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μ' αρέσουν οι εκπλήξεις οπότε δεν θέλω να το σκέφτομαι από πριν...

M.C.: Αφήνω τον επίλογο σε εσάς και θα ήθελα να ολοκληρώσουμε αυτή τη συνέντευξη με μια ευχή, μιας που βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας καινούργιας χρονιάς. Τι ονειρεύεστε για τον εαυτό σας και για τον κόσμο που ζούμε;
Π.Θ.: Εγώ δεν θα πω ευχή αλλά "απ' ευχή"... Απεύχομαι να συνεχίσουμε μ' αυτό το ρυθμό της εξαθλίωσης και της φτήνιας. Αγοράζεις πλέον φτηνά πράγματα πολύ ακριβά, ενώ όλα είναι αντεγραμμένα και δεν βρίσκεις πια πλέον τίποτα πρωτότυπο και μιλάω για όλα τα πράγματα, όχι μόνο για τη μουσική...
Η εκμετάλλευση απ' τους λίγους προς τους πολλούς γίνεται όλο και πιο έντονη, είτε μέσα απ' τα Μ.Μ.Ε είτε μέσα απ' το κεφάλαιο. Δεν υπάρχει συσπείρωση του κόσμου ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς αφού μας έχουν διαιρέσει για να μπορούν να μας κυβερνούν και να μας ελέγχουν.
Εύχομαι γενικά να γίνει κάτι και να υπάρξει "αστυνόμευση" σε όλα γιατί ξέρεις, η ελευθερία και το ελεύθερο εμπόριο είναι ο χειρότερος φασισμός καμιά φορά... Καταπιέζει φοβερά τις κατώτερες τάξεις και τις ανθρώπινες μάζες και τους "δένει" τα χέρια, με αποτέλεσμα να γίνεται ο φτωχός φτωχότερος και ο πλούσιος πλουσιότερος...

*** Oι φωτογραφίες από το live έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Olympus
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.