Μusic Corner: Ακούμε πολύ συχνά το όνομά σου το τελευταίο καιρό και μάλιστα με αφορμή δουλειές σου που έχουν τη βάση τους στο ταγκό! Νιώθεις κάτι σαν ..."ιέρεια" του ταγκό στην Ελλάδα του σήμερα;
Ζωή Τηγανούρια: (γελάει)... Είναι μάλλον καλό που εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι όλο αυτό που μου λες τώρα εσύ. Δεν το αντιλαμβάνομαι είτε λόγω πολύς δουλειάς, είτε λόγω του ότι κάθε φορά που κάνω κάτι αμέσως μετά σκέφτομαι το επόμενο βήμα και δεν μένω να απολαύσω τη προηγούμενη δουλειά μου. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα καλό. Δεν είναι ωραίο να μην απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, είμαι όμως ακόμα στο στάδιο της εγρήγορσης και της ταχύτητας. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι το έχω πάρει χαμπάρι αυτό που μου λες!

Μusic Corner: Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή για να σε γνωρίσουμε και καλύτερα. Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική και μάλιστα με το ακορντεόν ...
Ζωή Τηγανούρια: Στα μουσικά πράγματα μπήκα όταν ήμουν 12 ετών. Σ' αυτή την ηλικία ξεκίνησα να παίζω αρμόνιο μαζί με τον πατέρα μου ο οποίος παίζει παραδοσιακό βιολί στη Σαμοθράκη. Μια φορά τη βδομάδα παίζαμε μαζί στο νησί στους λεγόμενους "Μπάλους". Έτσι λέγονται οι χοροί που γίνονται εκεί. Μέχρι τα 18 μου έζησα στη Σαμοθράκη όπου στην ουσία ήμουν αυτοδίδακτη μουσικά και μάλιστα στο αρμόνιο. Στην ηλικία αυτή έδωσα Πανελλαδικές και πέρασα στα Γιάννενα σε μια σχολή. Πήγα στα Γιάννενα και το πρώτο πράγμα που έκανα, πριν πάω στη σχολή που είχα περάσει, ήταν να δω το ωδείο!

Μusic Corner: Σε ποια σχολή είχες περάσει
Ζωή Τηγανούρια: Στη Νοσηλευτική!

Μusic Corner: Και τι έκανες στη συνέχεια;
Ζωή Τηγανούρια: Είδα το ωδείο εκεί αλλά κάτι γενικά δεν μου άρεσε, οπότε πήρα τον αδερφό μου και τον έπεισα να πάμε κρυφά από τους γονείς μας στην Αθήνα! Ήθελα να δω τι μπορώ να κάνω στην Αθήνα, να ψηλαφήσω λίγο τη κατάσταση! Κατέβηκα λοιπόν στην Αθήνα και χωρίς υπερβολή, μέσα σε δύο εβδομάδες έχω γραφτεί στο ωδείο Σκαλκώτα, έχω αγοράσει το πρώτο μου πιάνο, έχω νοικιάσει σπίτι κοντά στο ωδείο και ταυτόχρονα έχω κλείσει σεζόν για να δουλέψω σε μαγαζί με νησιώτικα, με τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο! Αυτή είναι η ιστορία μου και έτσι ξεκινάει η πορεία μου στην Αθήνα! Κι όλα αυτά κρυφά από τους γονείς μου και χωρίς να έχω σχεδιάσει τίποτα...
Στην Αθήνα λοιπόν ξεκίνησα να μπαίνω στον "μουσικόκοσμο", αλλά το αρμόνιο που έπαιζα ακόμα, δεν με ευχαριστούσε ιδιαίτερα. Μάλιστα επειδή ήμουν αρκετά μικρή ακόμα, μόλις 18 και είχα φτιάξει ένα πολύ βαρύ πρόγραμμα, ένιωθα κουρασμένη και δεν προλάβαινα και να μελετήσω στο ωδείο. Κάποια στιγμή τα σκέφτηκα όλα αυτά και μέσα μου υπερίσχυσε το "θέλω να μάθω μουσική"... Αφοσιώθηκα λοιπόν στο ωδείο και πήρα πτυχίο αρμονίας και αντίστιξης και γενικά προχώρησα πολύ γρήγορα στο πιάνο και μάλιστα η δασκάλα μου επέμενε πως έπρεπε να γίνω κλασική πιανίστρια. Ωστόσο μια μέρα εκεί που ήμουν στο σπιτάκι μου στα Κάτω Πατήσια, κάποιος συνάδελφος ξεχνάει το ακορντεόν του στο σπίτι μου. Ένα πράσινο ακορντεόν που εγώ το έβλεπα σε μια γωνία και έλεγα τι οργανάκι είν' αυτό άραγε; Το πήρα λοιπόν και άρχισα να το δοκιμάζω. Άρχισα να παίζω τα παραδοσιακά κομμάτια που είχα μάθει στο νησί. Και διαπιστώνω ότι ...εδώ είμαστε! Πολύ γρήγορα κατάλαβα πως το ακορντεόν θα γινόταν το αγαπημένο μου όργανο, αυτό που τελικά ήθελα να ασχοληθώ. Σε τρία χρόνια αγόρασα ένα δικό μου πολύ ακριβό ακορντεόν και βρέθηκα να δουλεύω σε μεγάλες σκηνές με τα πολύ μεγάλα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας, όπως Νταλάρας, Γαλάνη, Μαρινέλλα, Αλεξίου, Λιδάκης, Παπάζογλου και άλλοι.
Πολύ σύντομα μπήκα και στη δισκογραφία ως μουσικός ακορντεονίστα.

Μusic Corner: Κι από τη Νοσηλευτική κατέληξες στο ακορντεόν!
Ζωή Τηγανούρια: Ακριβώς! Α και το καλύτερο είναι πως την επόμενη χρονιά ξανάδωσα εξετάσεις και πέρασα ...ξανά στη Νοσηλευτική και μάλιστα στην Αθήνα αυτή τη φορά!

Μusic Corner: Σε κυνηγάει η Νοσηλευτική, μήπως πρέπει να το δεις λίγο πιο ζεστά;;;
Ζωή Τηγανούρια: (γέλια) Με το που ξεκίνησαν τα μαθήματα πως στρώνουμε το κρεβάτι του αρρώστου, τα παράτησα! Δεν άντεχα...

Μusic Corner: Γύρω στο 2000 σε βρίσκουμε να γράφεις τραγούδια συχνά σε δίσκους καλλιτεχνών, όπως της Ελένης Πέτα, του Δημήτρη Υφαντή, του Γεράσιμου Ανδρεάτου, της Δήμητρας Γαλάνη, του Δημήτρη Μπάση και πολλών άλλων. Τα τελευταία όμως χρόνια αυτό το έχεις περιορίσει. Δεν σε βλέπουμε πλέον να γράφεις τραγούδια σε καλλιτέχνες. Είναι συνειδητή δική σου επιλογή;
Ζωή Τηγανούρια: Πράγματι ήταν δική μου επιλογή και ο λόγος ήταν ότι δεν μου άρεσε να "σκορπίζω" τις μελωδίες μου σε διάφορες δουλειές και στην ουσία να "αναλώνω" τη ψυχή μου. Είναι διαφορετικό να κάνεις έναν ολοκληρωμένο δίσκο από το να δίνεις κάποια μεμονωμένα τραγούδια. Προτιμώ να κάνω δουλειές όπως είναι η τελευταία μου, για το σήριαλ "Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο" όπου συνεργάστηκα άψογα με τον Χάρη Ρώμα και στο cd είναι όλες οι μουσικές δικές μου ή διασκευασμένες από εμένα. Αυτή η δουλειά είναι κάτι που με εκφράζει πολύ. Ο Χάρης Ρώμας με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να γράψω για τη σειρά ένα ταγκό σαν τον "tanguera" κι εγώ πέταξα στα σύννεφα από τη χαρά μου! Όμως το να γράψω ένα τραγούδι για έναν δίσκο που κάποια στιγμή θα το ξεχάσουν οι πάντες, αυτό δεν με εκφράζει πλέον. Και μπορεί να συμβαίνει και το άλλο. Να είναι ένα τραγούδι που μπορεί εγώ να αγαπάω πολύ, αλλά αυτή την αγάπη να μη την αισθάνεται τόσο και ο παραγωγός του δίσκου και το τραγούδι να μη ξεχωρίσει τελικά, να μην ακουστεί, να μην ενσωματωθεί στο "σύστημα". Πέρα από αυτό, τα τελευταία χρόνια είχα μπει και σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης για το τι ήθελα να κάνω στη καριέρα μου, πως ήθελα να συνεχίσω.

Μusic Corner: Το πρώτο δικό σου live;
Ζωή Τηγανούρια: Έγινε κάποια εποχή που δούλευα με τον Νταλάρα και τον Ρέμο στο Αρένα και συγχρόνως ξεκίνησα να εμφανίζομαι solo και στο Χαμάμ, παίζοντας δικά μου τραγούδια, ορχηστρικά.

Μusic Corner: Είναι τυχαίο ότι ασχολείσαι πολύ με ρυθμούς μιας άλλης εποχής;
Ζωή Τηγανούρια: Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μελέτησα παραδοσιακή και λαϊκή μουσική της Ελλάδας. Ακόμα και ρεμπέτικα! Κάποια στιγμή άρχισα να ακούω πολύ κέλτικη μουσική, jazz μουσική, latin μουσική... Μέχρι που γνώρισα τον Αλέξανδρο Καρόζα ο οποίος μέσα στις δικές μου ανησυχίες μου έβαλε και άκουσα ένα κομμάτι που λεγόταν "tanguera"! Αυτό το κομμάτι με συγκίνησε απίστευτα, νομίζω πως είναι το πιο όμορφο κομμάτι που έχω ακούσει στη ζωή μου! Έτυχε να είναι ταγκό... Το "tanguera" με στιγμάτισε αφού και το πρώτο μου προσωπικό album κυκλοφόρησε με τίτλο "Ζωή - Tanguera"! Η πλάκα είναι ότι πολύ νόμιζαν πως αυτό ήταν το επίθετό μου! Μέσα από το "tanguera" και από τα πολλά ακούσματα που είχα από ταγκό, αφού έτυχε να βρεθώ στην Αργεντινή απ' όπου έφερα στην Ελλάδα πάρα πολλά cd του Carlos Gardel, του Astor Piazzola και άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων του είδους, άρχισα να προσανατολίζομαι κι εγώ προς αυτή τη κατεύθυνση. Μπορεί βέβαια το ακορντεόν που παίζω να μην είναι μπαντονεόν - το όργανο του αυθεντικού tango της Αργεντινής - όμως το ακορντεόν μπορεί να "μιμηθεί" πάρα πολύ το μπαντονεόν και να παίξει άψογα ταγκό.

Μusic Corner: Θέλεις να μάθεις μπαντονεόν; Είναι το επόμενο βήμα;
Ζωή Τηγανούρια: Πάρα πολύ! Δεν ξέρω αν είναι το επόμενο βήμα, αλλά αν ξεκινούσα τώρα να παίζω μουσική και ήξερα για το μπαντονεόν, σίγουρα αυτό θα είχα μάθει! Αλλά τι να κάνω, ο συνάδελφός μου τότε στο σπίτι μου ξέχασε ...ακορντεόν! (γέλια)

Μusic Corner: Τι σε εξιτάρει πιο πολύ; Ο χορός ταγκό ή το να παίζεις ταγκό; Χορεύεις κατ' αρχήν ταγκό;
Ζωή Τηγανούρια: Όταν παίζω ακορντεόν ...χορεύω μαζί μ' αυτό ταγκό!

Μusic Corner: Με το ακορντεόν το ξέρω ότι χορεύεις, σε έχω δει, αλλά το ερώτημα είναι αν χορεύεις ταγκό και με ...παρτενέρ!
Ζωή Τηγανούρια: (γέλια) Όχι! Θα ήθελα πολύ να μάθω και είναι στα σχέδια μου! Μ' αρέσει πολύ γιατί του χρόνου σχεδιάζω και μια παράσταση με χορευτές, με τους Senso Latino και με πρόγραμμα εμπλουτισμένο και με έγχορδα, βιολί και τσέλο. Συζητάω με μια καταπληκτική Βραζιλιάνα χορεύτρια η οποία μάλιστα έχει χορογραφήσει όλο το cd μου, το "tanguera". Της άρεσε πολύ, το χορογράφησε και σκεφτόμαστε του χρόνου να συνεργαστούμε. Αυτή λοιπόν μου είπε πως του χρόνου οπωσδήποτε θα σε σηκώσω, θα αφήσεις το ακορντεόν και θα κάνεις χορευτικές κινήσεις ταγκό σε κάποια στιγμή του προγράμματος! Και είναι η μεγαλύτερή μου χαρά αυτή!

Μusic Corner: Είναι ο πιο αισθησιακός χορός, έτσι;
Ζωή Τηγανούρια: Είναι πράγματι ο πιο αισθησιακός χορός. Είναι ο χορός του "ανεκπλήρωτου έρωτα"...

Μusic Corner: Ο Astor Piazzolla είναι ο πιο σπουδαίος εκπρόσωπος του tango;
Ζωή Τηγανούρια: Είναι ο πιο σπουδαίος. Όταν ήταν 8 ετών ο πατέρας του του έκανε δώρο για τα γενέθλιά του ένα δέμα. Ο μικρός τότε Astor άνοιξε το δέμα με πολύ χαρά, γιατί περίμενε ότι το δώρο του θα ήταν ένα ζευγάρι πατίνια! Και ξαφνικά είδε ένα μπαντονεόν. Απογοητεύτηκε! Δεν μπορούσε όμως τότε να φανταστεί ότι αυτό το μπαντονεόν θα στεκόταν αιτία να γίνουν τεράστιες προσθήκες στη παγκόσμια μουσική! Στη πορεία ο Piazzolla αγάπησε αυτό το δώρο και τελικά έφτασε να εμπλουτίσει το tango της εποχής με στοιχεία jazz και συγχρονικής μουσικής. Έφερε δηλαδή ανατροπή ο Astor Piazzolla σε αυτό που λέμε tango.

Μusic Corner: Θα συμπληρώσω κάτι πολύ καλό που είπε ο Piazzolla αργότερα σε συνέντευξή του. Είπε λοιπόν ότι έτυχε ο πατέρας του να του πάρει δώρο ένα μπαντονεόν και να ασχοληθεί με το ταγκό. Αν του είχε πάρει ένα σαξόφωνο ενδεχομένως στη συνέχεια να έπαιζε jazz! Είναι τελικά όλα θέμα συγκυριών;
Ζωή Τηγανούρια: Μπορεί... Εγώ ήθελα πολύ να κάνω μουσική αλλά αρχικά δεν ήξερα με τι όργανο να ασχοληθώ. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια που ήρθα στην Αθήνα με είχε πιάσει και μια μελαγχολία γιατί το αρμόνιο δεν με γέμιζε πολύ καθώς ήθελα ένα φυσικό όργανο, ενώ το πιάνο που είχα αρχίσει μαθήματα ένιωθα πως το ξεκίνησα αργά και δεν προλάβαινα πια να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό. Σκεφτόμουν λοιπόν πως θα μου άρεσε να ασχοληθώ με κανονάκι ή με ακορντεόν. Να που η συγκυρία το 'φερε να ασχοληθώ τελικά και να μάθω ακορντεόν!

Μusic Corner: Το "Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο" είναι ένα cd που σε ερμηνευτικό επίπεδο έχει πάρα πολλές συμμετοχές καλλιτεχνών, τραγουδιστών ή ηθοποιών... Κατ' αρχήν συμμετέχει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που μετέτρεψες από ροκά σε ...ταγκό τροβαδούρο του έρωτα!
Ζωή Τηγανούρια: Ναι, σε "tanguero"! (γέλια) Όπως σου είπα και νωρίτερα, ο Χάρης Ρώμας μου ζήτησε να φτιάξω ένα τραγούδι για τη σειρά, σαν το "tanguera". Έγραψα λοιπόν το κομμάτι, του το παρουσίασα, του άρεσε πάρα πολύ και ψάχναμε να βρούμε τη φωνή που θα το τραγουδήσει. Είπαμε διάφορα μεγάλα ονόματα που θα μπορούσαν να το πουν και κάποια στιγμή ο Χάρης μου λέει: "Παπακωνσταντίνου"! Εγώ το μόνο που ψέλλισα ήταν "σίγουρα;" και ο Χάρης Ρώμας ανέλαβε να έρθει σε επαφή με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αυτός άκουσε το τραγούδι, του άρεσε και δέχτηκε να γίνει ο ερμηνευτής του! Εγώ είχα μια ανησυχία για το πως θα ακουγόταν η φωνή του σ' αυτό το τραγούδι, γιατί μπορεί ο Παπακωνσταντίνου να είναι μία από τις μεγαλύτερες φωνές που έχει βγάλει η Ελλάδα, όμως αυτό που του προτείναμε ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Τολμώ να ομολογήσω πως αν και είμαι κι εγώ ανατρεπτικό άτομο, δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι ο Βασίλης θα μπορούσε να ερμηνεύσει τόσο καλά αυτό το κομμάτι. Με το που τον άκουσα όμως να το ερμηνεύει στο studio, σαγηνεύτηκα πραγματικά! Το είπε καταπληκτικά και πολύ γρήγορα. Βέβαια μη ξεχνάμε πως είναι και αισθησιακός τραγουδιστής, καθώς έχει πει καταπληκτικές μπαλάντες.

Μusic Corner: Υπάρχει στο cd και μια ακόμα δυνατή συνεργασία με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη!
Ζωή Τηγανούρια: Στη πορεία ο Χάρης μου ζήτησε να γράψω άλλα δύο τραγούδια σε στίχους δικούς του και αρκετά ορχηστρικά κομμάτια, ταγκό και μπαλάντες. Μου έδωσε λοιπόν το στίχο "η κινητήριος δύναμη" και μου είπε ότι θέλει αυτό το τραγούδι να το πει η Ζωζώ Σαπουντζάκη! Είναι μια γυναίκα που έχει τεράστια καριέρα και έχει αφήσει εποχή. Ο Χάρης λοιπόν ήθελε ένα κομμάτι με μπρίο, να ταιριάζει στο χαρακτήρα της Ζωζώς αλλά στο ρεφρέν ήθελε η μελωδία να γίνεται αισθησιακή. Έτσι γράφτηκε η "κινητήριος δύναμη"... Στη συνέχεια ο Χάρης μου πρότεινε να διασκευάσω το "πόσο λυπάμαι", τραγούδι από τα παλιά, που όμως το έχω στο ρεπερτόριό μου ούτως ή άλλως! Είναι κομμάτι που μου άρεσε πολύ και είχα πάντα σκοπό να το βάλω σε κάποιο δίσκο μου. Έτσι έγινε η συνεργασία με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη η οποία ήρθε στο σπίτι μου για να ακούσει τι είχα ετοιμάσει. Μια κυρία με τα χαρακτηριστικά της μακριά μαύρα μαλλιά που τι να σου πω, η γυναίκα είναι "κοριτσάκι"! Μπήκε και έδωσε στο χώρο δροσιά! Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη για μένα ήταν όταν άκουσα τη φωνή της και σχεδόν "σοκαρίστηκα"! Η φωνή της δεν έχει "σπάσει" καθόλου, ήταν καταπληκτική! Ακόμα και οι ηχολήπτες στο studio έπαθαν πλάκα με τη φωνή της! Νομίζω όμως ότι και η ίδια το διασκέδασε πολύ, της άρεσε που ξαναμπήκε σε studio...

Μusic Corner: Έχουμε και ερμηνείες από πολλούς ηθοποιούς...
Ζωή Τηγανούρια: Ναι, εδώ ήταν οι εκπλήξεις! Κατ' αρχήν η Κλειώ-Δανάη Οθωναίου που ερμηνεύει στο cd το "ας ερχόσουν για λίγο". Βλέποντάς τη στη τηλεόραση, ψηλή και γυναικάρα, δεν ξέρω γιατί αλλά είχα υποθέσει πως θα ήταν αρκετά σνομπ. Γνώρισα όμως ένα κορίτσι τόσο πρόσχαρο και κεφάτο, καθόλου "ψωνισμένο" από την επιτυχία της που μάλιστα είχε τόσο καλή φωνή που με παραξένεψε. Είπε το κομμάτι με τη μία, χωρίς καμία δυσκολία και είπα μέσα μου "πως είναι δυνατόν μια ηθοποιός να έχει τόσο ωραία φωνή και μουσικές γνώσεις;". Την άκουσα μάλιστα να παίζει πιάνο και λέω κοίτα να δεις ταλέντο! Η κατάληξη ήταν η Κλειώ να γίνει πολύ καλή μου φίλη και σήμερα συνεργαζόμαστε και στις εμφανίσεις μου στο "Caminito"! Νομίζω πως θα είμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας φίλες με τη Κλειώ! Η άλλη έκπληξη ήταν η Κερασία Σαμαρά η οποία βέβαια ήταν και επαγγελματίας τραγουδίστρια, κάτι που αρχικά δεν το γνώριζα. Είπε καταπληκτικά το εβραϊκό κομμάτι που υπάρχει στο cd, ένα δύσκολο τραγούδι. Ένα κορίτσι που δυσκολεύτηκε αρκετά να τραγουδήσει στο studio και χρειάστηκε να τη βοηθήσουμε αρκετά ήταν η Δέσποινα Μπουγαζιώτη. Τολμώ να πω πως αυτό το "αγνό" και "άπειρο" που είχε, εμένα μου θύμισε τη Frida! Μπορεί να μην ήξερε τεχνικές να τραγουδήσει, ηθοποιός είναι το κορίτσι, είχε όμως σωστή φωνή και απλώς της έλειπε η εμπειρία από studio. Έβγαλε ωστόσο μια αγνότητα που εμένα μου άρεσε πάρα πολύ! Καταπληκτική είναι και η 11χρονη Πελαγία Μυλωνά, ένα κοριτσάκι από τη Σαμοθράκη που συμμετέχει στο "δυο χείλη κατακόκκινα", σε μια γέφυρα του κομματιού και κατάφερε να του δώσει ένα πολύ όμορφο χρώμα! Φυσικά στο cd ακούγεται και η Άννα Κουρή που δεν τραγουδάει αλλά απαγγέλει καταπληκτικά Γαλλικά (ένα ποίημα του Guillaume Apollinaire) στο "Mademoiselle Claire", ένα δικό μου ορχηστρικό κομμάτι. Υπάρχει τέλος και ο Χρήστος Ευθυμίου που παρ' ότι περνάει κάποια προβλήματα με την υγεία του ήρθε στο studio και συμμετείχε καταπληκτικά στο "Cober", ένα εύθυμο κομμάτι.

Μusic Corner: Πολλοί ηθοποιοί μας δείχνουν τις ερμηνευτικές τους ικανότητες στο cd!
Ζωή Τηγανούρια: Πράγματι, ουσιαστικά συμμετέχουν μόνο δύο τραγουδιστές, αφού είναι και ο Γιώργος Χρήστου που τραγουδάει το "αντίο μαμά" και όλοι οι υπόλοιποι είναι ηθοποιοί! Και είδες τι αποτέλεσμα μπορεί να προκύψει από ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες τραγουδιστές! Αρκεί να υπάρχει το ταλέντο...

Μusic Corner: Τραγουδάς όμως και εσύ σε δύο τραγούδια σαν δεύτερη φωνή!
Ζωή Τηγανούρια: Είναι στο "αντίο μαμά" και στο "είν' η αγάπη χίμαιρα" με τον Χάρη Ρώμα. Και θα πρέπει να καταλήξουμε στον Χάρη ο οποίος μου είπε ότι ήθελε ο ίδιος να προσπαθήσει να πει ένα τραγούδι για τις ανάγκες του σήριαλ. Ενορχήστρωσα το "είν' η αγάπη χίμαιρα", με τρόπο που να θυμίζει έντονα τη παλιά εποχή. Ήρθε ο Χάρης να το ερμηνεύσει και τελευταία στιγμή ...ήθελε να το αποφύγει, γιατί φοβήθηκε πως δεν θα το πει σωστά! Εγώ επέμενα να το πει ο ίδιος, στο κάτω κάτω δεν είναι τραγουδιστής ο άνθρωπος και να μη το έλεγε τέλεια δεν θα τον κατηγορούσε κανείς. Λοιπόν σε πληροφορώ πως είπε το κομμάτι "μια κι έξω", χρειάστηκε να διορθώσουμε μόνο δύο ατάκες και το αποτέλεσμα βγήκε πολύ καλό!

Μusic Corner: Απέφυγες όμως την ερώτηση...! Εσύ τραγουδάς;
Ζωή Τηγανούρια: Εγώ τραγουδάω, όταν όμως υπάρχει δίπλα μου ένας τραγουδιστής που θα κάνει τη πρώτη φωνή και εγώ τη δεύτερη.

Μusic Corner: Έχεις επιχειρήσει να τραγουδήσεις μόνη σου;
Ζωή Τηγανούρια: Το έχω επιχειρήσει μικρότερη.

Μusic Corner: Θα ήθελες στο μέλλον να ερμηνεύεις η ίδια τα τραγούδια σου;
Ζωή Τηγανούρια: Ναι μ' αρέσει, αλλά επειδή είμαι στο στάδιο του "tanguera" του "libertango" και του "Παρθεναγωγείου", σ' αυτή τη φάση ο ρόλος μου είναι να παίζω ακορντεόν και ορχηστρικά κομμάτια και όχι να τραγουδάω εγώ μόνη μου.

Μusic Corner: Όπως σε ακούω φάνηκε πως απόλαυσες τις διαδικασίες για να γίνει το soundtrack του "Δεληγιάννειου Παρθεναγωγείου". Θα ήθελες να ξανακάνεις κάποιο soundtrack στο μέλλον;
Ζωή Τηγανούρια: Αν πρόκειται να συνεργαστώ με έναν άνθρωπο όπως ο Χάρης Ρώμας, με τον οποίο δεν διαφωνήσαμε ούτε μία στιγμή, τότε γιατί όχι; Θα ήθελα πολύ να το ξανακάνω αν βρεθεί ένας "άλλος" Χάρης Ρώμας!

Μusic Corner: Υπάρχει κάποιο τραγούδι στο "Δεληγιάννειο" που αγαπάς πολύ;
Ζωή Τηγανούρια: Το "γλυκιά ζωή". Είναι ένα τραγούδι που έγραψα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου και σημαίνει πολλά για μένα.

Μusic Corner: Οι νέοι σήμερα ακούνε tango;
Ζωή Τηγανούρια: Οι νέοι σήμερα νομίζω ότι επιστρέφουν στα παλιά, γιατί μάλλον τους έχει κουράσει η ταχύτητα και το ψέμα της εποχής μας. Επιστρέφουν στα παλιά γενικότερα, όχι μόνο στα tango. Πάνε σε ρεμπετάδικα, σε κουτουκάκια, σε ταβέρνες... Ξέρεις, δεν ανήκα ποτέ στη νεολαία του club, το "ορθάδικου" και της φασαρίας, αλλά θέλω να πιστεύω πως οι νέοι αγαπούν τα παλιά και θέλουν να επιστρέψουν σε αυτά.

Μusic Corner: Έχει δηλαδή προοπτικές ένα live ορχηστρικό πρόγραμμα με tango, χωρίς τραγουδιστές;
Ζωή Τηγανούρια: Και βέβαια έχει...

Μusic Corner: Θα ήθελες να κάνεις ένα δίσκο με μοντέρνα τραγούδια, επιτυχίες του σήμερα, διασκευασμένα για ακορντεόν;
Ζωή Τηγανούρια: Με πρόλαβες! Θα σου αποκαλύψω λοιπόν, πως αυτό είναι το επόμενό μου βήμα! Αυτό ετοιμάζω. Έναν δίσκο πιο μοντέρνο, ορχηστρικό.

Μusic Corner: Παλιότερα κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα πιο συχνά ορχηστρικές δουλειές, υπήρχε ο Γιώργος Κατσαρός με το σαξόφωνό του που έκανε ολόκληρη σειρά δίσκων, ο Γιώργος Χατζηνάσιος που κυκλοφορούσε κι αυτός πολλά τραγούδια του - επιτυχίες και σε ορχηστρικές δουλειές. Σήμερα δεν το βλέπουμε αυτό συχνά, αν και κάποιοι, όπως ο Νότης Μαυρουδής επιχειρούν ακόμα να μας προσφέρουν ορχηστρική μουσική. Υπάρχουν και κάποιες ανεξάρτητες παραγωγές που συνήθως όμως δεν γίνονται γνωστές.
Ζωή Τηγανούρια: Πολύ λίγοι άνθρωποι κάνουν σήμερα αυτή τη προσπάθεια, αυτό είναι αλήθεια. Ίσως φταίει η μεγάλη κρίση που περνάει σήμερα η δισκογραφία. Οι μουσικοί σήμερα δεν ξέρουν πια που να απευθυνθούν για να βγάλουν ένα δίσκο. Χρειάζεται πολύ υπομονή και επιμονή για να το καταφέρουν. Εγώ ήθελα πολύ να κάνω ένα δίσκο σαν το "tanguera" και να που το κατάφερα. Και μάλιστα μαθαίνω πως πάει πολύ καλά και από πωλήσεις. Κυκλοφορεί ένα χρόνο περίπου και έχει πουλήσει πάρα πολλά cd. Και σε πολλά δισκοπωλεία θα το δεις ακόμα στα πρώτα ράφια! Δεν είναι τυχαίο αυτό. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος που θέλει να βρει τέτοιο είδος μουσικής, ορχηστρικά κομμάτια, τα ψάχνει. Υπάρχει πολύς κόσμος ποιοτικός που αναζητά τέτοιες δουλειές. Στο "Παρθεναγωγείο" η παραγωγή του cd έγινε από τον Αλέξανδρο Καρόζα και παραδώσαμε τη παραγωγή στη Heaven που έκανε και τη διανομή.

Μusic Corner: Το "tanguera" πως προέκυψε;
Ζωή Τηγανούρια: Από τις προσωπικές μου αναζητήσεις. Ήθελα να κάνω ένα album ορχηστρικό. Αποτελεί συνέχεια του single "Libertango". Είχα και το group "Senso Latino" με τους οποίους κάνουμε συναυλίες και όλα ήταν έτοιμα για να κυκλοφορήσει ένα album σαν το "tanguera".

Μusic Corner: Δισκογραφικά ανήκεις σε κάποια εταιρεία; Έχεις συμβόλαιο;
Ζωή Τηγανούρια: Όχι. Είχα κάποτε συμβόλαιο με κάποια δισκογραφική και δυσκολεύτηκα πολύ να το λύσω. Από τότε προτιμώ να είμαι "ελεύθερο πουλί"! Πάντως πρέπει να σου πω άνοιξα και δική μου εταιρεία παραγωγής, τη "Zoe Music"!

Μusic Corner: Με ξαφνιάζεις! Τι εταιρεία είναι; Και πως κατέληξες στη δημιουργία της;
Ζωή Τηγανούρια: Είναι εταιρεία μουσικών παραγωγών. Για την ώρα σαν εταιρεία έχει να κάνει με τις δικές μου δουλειές, πχ να ασχοληθεί με το κλείσιμο ενός χώρου που θα δώσω κάποια live. Αργότερα που ξέρεις, μπορεί να σαν εταιρεία να ασχοληθεί και με νέα ταλέντα του χώρου!

Μusic Corner: Μίλησέ μου για τη ...Ζωή Τηγανούρια. Τι άνθρωπος είναι η Ζωή;
Ζωή Τηγανούρια: Είμαι άνθρωπος τολμηρός αλλά και συνεσταλμένος ταυτόχρονα. Έχω "αγοραφοβία" αλλά παράλληλα είμαι πολύ τολμηρή κι έχω θάρρος! Ειλικρινά δεν ξέρω πως έχω αυτά τα δύο αντίθετα στοιχεία μέσα μου. Πολλές φορές με μπερδεύουν. Υπάρχουν στιγμές που η ψυχολογία μου είναι τόσο καλή που μπορώ να γίνω τόσο κοινωνική που να μιλήσω με όλο το κόσμο. Και υπάρχουν στιγμές που μπαίνω σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο και κομπλάρω και θέλω να σηκωθώ να φύγω! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό πως συμβαίνει. Αγοραφοβία βέβαια πάνω στη σκηνή δεν έχω ποτέ, αλλά περνώντας μέσα από το κόσμο για να ανέβω στη σκηνή, κομπλάρω! Είναι κάτι πολύ παράξενο. Είμαι επίσης πολύ του σπιτιού, σπιτόγατα κυριολεκτικά! Είμαι πολύ του computer αλλά για να γράφω μουσική και όχι τόσο για να στέλνω e-mails και τέτοια, αυτά είναι πράγματα που τώρα παλεύω για να μάθω!

Μusic Corner: Πως σου φαίνεται η εποχή που ζούμε, μια εποχή που απαιτεί τα πάντα να γίνονται γρήγορα, στο χώρο σου οι καλλιτέχνες να είναι κυρίως όμορφοι και το ταλέντο φαίνεται συχνά να είναι σε δεύτερη μοίρα, που βλέπουμε realities που πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε, όπως για παράδειγμα αυτά που αναδεικνύουν τους πιο τολμηρούς που φτάνουν να ...τρώνε έντομα ή τους πιο ...sexy ανθρώπους! Τι συμβαίνει;
Ζωή Τηγανούρια: Τα θεωρώ απαράδεκτα αυτά. Δηλαδή τι κάνουμε; Χάνουμε την ώρα μας έτσι απλά; Τρώμε πατατάκια μπροστά στη τηλεόραση και χαζογελάμε; Δεν έχει κανένα νόημα αυτό το πράγμα. Δεν μου αρέσουν επίσης καθόλου όλα αυτά τα σόκιν που γίνονται με το ζόρι, που κάποιοι θέλουν να μας τα επιβάλλουν. Όλα αυτά τα βλέπουν και μικρά παιδιά. Τι πρότυπα θα αποκτήσουν αυτά; Γι' αυτό και χαίρομαι πολύ που αυτό το καιρό κάνω το "ασχημόπαπο" με την Αγγελική Δαλιάνη, μια παιδική παράσταση που αν μη τι άλλο είναι κάτι αγνό, κάτι όμορφο. Και το "Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο" που απευθύνεται σε μεγάλους είναι κι αυτό κάτι αγνό. Γιατί δεν γίνονται τέτοιες ανάλογες προσπάθειες συχνότερα, από αυτούς που μπορούν, από αυτούς που έχουν την οικονομική άνεση και κρατάνε και τα ηνία του χώρου; Ζούμε την εποχή της γρήγορης κατανάλωσης, την εποχή που έτσι απλά ξεπουλάμε τη ψυχή μας, προκειμένου να πετύχουμε το πρόσκαιρο, το γρήγορο και το εύκολο. Διαφωνώ εγώ με αυτή την εποχή, δεν μου αρέσει όλο αυτό που γίνεται. Και δεν θεωρώ καλλιτέχνη αυτόν που προσπαθεί ντε και καλά να βγει στη τηλεόραση για να προβληθεί. Και θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή στα νέα τα παιδιά ότι δεν χρειάζεται να ντύνονται sexy και να κάνουν ακραίες ενέργειες για να δώσουν αφορμή να τους προβάλουν στη τηλεόραση και τα μέσα. Αν αγαπούν πραγματικά το τραγούδι και δεν βρίσκουν εύκολα πόρτες ανοιχτές, ας ξεκινήσουν από κάπου χαμηλά, ας πάνε σε μια ταβέρνα δίπλα σε έναν μουσικό και μετά σε άλλη ταβέρνα και μετά σε ένα ρεμπετάδικο και μετά σε μια μουσική σκηνή. Να τραγουδούν και αν αξίζουν σίγουρα θα έρθει η στιγμή που θα ανέβουν στο χώρο, σιγά σιγά αλλά σταθερά.

Μusic Corner: Θα προτιμούσες να ζούσες σε άλλη εποχή;
Ζωή Τηγανούρια: Ναι. Ή να το θέσω σωστότερα, θα προτιμούσα να ζω την εποχή μου αλλά με άλλες συνθήκες. Νιώθω ότι είναι ανυπόφορα πολλά απ' αυτά που συμβαίνουν στη σημερινή εποχή μας, όμως υπάρχουν και πολλά καλά στοιχεία που δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Και στο χώρο μου υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι, γίνονται πολλές αξιόλογες προσπάθειες, όπως το Θέατρο Badminton, το Μέγαρο Μουσικής... Μου αρέσει η ευκολία που παρέχει η σημερινή εποχή ώστε να έρθουν αξιόλογοι καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Κάποια πράγματα όμως θα έπρεπε να μη τα αποδεχόμαστε, να είμαστε πιο επιλεκτικοί.

Μusic Corner: Οικογένεια θέλεις να κάνεις;
Ζωή Τηγανούρια: Ναι, θέλω, μου αρέσουν πολύ τα παιδιά. Δεν βιάζομαι όμως. Πρέπει να κατασταλάξω μέσα μου πρώτα, απ' όλες τις απόψεις, για να μπορέσω να αναθρέψω σωστά ένα παιδί...

Μusic Corner: Ωστόσο η εποχή μας με όλα αυτά τα καλά και τα κακά που έχει και είπαμε νωρίτερα, χαρακτηρίζεται και από κατακόρυφη αύξηση των διαζυγίων. Τι είναι αυτό που χρειάζεται τελικά για να μείνουν δυο άνθρωποι μαζί για πάντα; Τι λείπει από τα σημερινά ζευγάρια;
Ζωή Τηγανούρια: Σεβασμός. Δυστυχώς λείπει. Και πέρα από σεβασμό χρειάζεται ακόμα συμπαράσταση, εννοείται αγάπη και ακόμα να χαιρόμαστε με τη χαρά του συντρόφου μας. Έχω παρατηρήσει ότι σε πολλά ζευγάρια υπάρχει αντιζηλία και κόντρα. Και κυρίως αν είναι ζευγάρια που εργάζονται στον ίδιο χώρο. Ακόμη και σε διαφορετικό χώρο να εργάζονται ο άντρας και η γυναίκα, είναι πολύ δύσκολο να στεριώσουν γιατί ...δεν συναντιούνται ποτέ! Οι ρυθμοί της εποχής είναι τέτοιοι. Η γυναίκα πια δουλεύει πάρα πολύ, δεν είναι όπως παλιά.

Μusic Corner: Έχουν χαθεί λίγο και οι ρόλοι;
Ζωή Τηγανούρια: Έχουν χαθεί οι ρόλοι, πράγματι. Όχι λίγο, τελείως έχουν χαθεί!

Μusic Corner: Σε ποιους έλληνες καλλιτέχνες θα ήθελες να γράψεις τραγούδια;
Ζωή Τηγανούρια: Λατρεύω τη φωνή του Μανώλη Λιδάκη. Φυσικά μ' αρέσουν πολλοί ακόμα τραγουδιστές, όπως η Μελίνα Κανά, η Χάρις Αλεξίου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Δήμητρα Γαλάνη. Είναι πολλοί, ποιον να πρωτοαναφέρω...

Μusic Corner: Θα ήθελες να συμπληρώσεις κάτι πριν κλείσουμε τη συνέντευξη;
Ζωή Τηγανούρια: Ναι, κάτι σημαντικό που συμβαίνει αυτό το καιρό στη καριέρα μου και θα ήθελα να το αναφέρω. Πρόκειται για μια πρόταση που μου έκανε η πολύ γνωστή εταιρεία κατασκευής μουσικών οργάνων Roland. Η εταιρεία αυτή κατασκεύασε το "V-Accordion". Είναι ένα ηλεκτρονικό ακορντεόν, πιο ελαφρύ από το δικό μου, το οποίο η Roland μετά από ένα συνέδριο που έγινε στην Αμερική και αφού είδαν το video clip μου το "Libertango", αποφάσισαν να μου προτείνουν συνεργασία για να προβάλω το "V-Accordion" παγκοσμίως! Μου έχουν κάνει λοιπόν πρόταση για μια παγκόσμια περιοδεία στην οποία θα χρησιμοποιώ το "V-Accordion" καθώς και μια δισκογραφική δουλειά που θα αναλάβουν αυτοί τη παραγωγή της. Ήδη μου έχουν προσφέρει δύο ακορντεόν για να τα μελετήσω και αν όλα πάνε καλά η συνεργασία μας θα προχωρήσει!

Μusic Corner: Σημαντική συνεργασία μιας και η Rolland είναι πράγματι πολύ γνωστή εταιρεία, αλλά μήπως χαλάμε λίγο τον παραδοσιακό ήχο του ακορντεόν, με ένα ουσιαστικά ηλεκτρικό όργανο;
Ζωή Τηγανούρια: Αρχικά αυτό ακριβώς φοβήθηκα κι εγώ. Όμως το ακορντεόν αυτό συμπεριφέρεται σχεδόν όπως το φυσικό, ενώ σου δίνει πολλές δυνατότητες προσομοίωσης διαφόρων τύπων ακορντεόν, όπως του μπαντονεόν ή του γαλλικού Musette. Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να ανοίξω τους μουσικούς μου ορίζοντες και να μπορέσω να αποδώσω κάθε τραγούδι ακριβώς με τον ήχο που αυτό απαιτεί...

Μusic Corner: Είσαι άνθρωπος λοιπόν που του αρέσει και η εξέλιξη!
Ζωή Τηγανούρια: Μου αρέσει φτάνει να γίνεται με σωστό τρόπο...

Μusic Corner: Ζωή ήταν πολύ ενδιαφέροντα όσα είπαμε, σε ευχαριστώ πολύ!
Ζωή Τηγανούρια: Κι εγώ σ' ευχαριστώ και εύχομαι κάθε επιτυχία στο MusicCorner.gr!