Βαλέρια Χριστοδουλίδου... Μια καλλιτέχνιδα με την ..."ευρύτερη" έννοια του όρου (κυριολεκτικά)! Γράφει μουσική, στίχους, τραγουδάει υπέροχα, κάνει καριέρα στον κινηματογράφο και τη τηλεόραση... Βέβαια η ίδια επιμένει πως "όλα ένα είναι"! Ότι ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν βάζει σύνορα στους ρόλους του, δεν πρέπει να δεσμεύει τη καλλιτεχνική του υπόσταση σε συγκεκριμένες μορφές έκφρασης. "Όλα ένα είναι", θα μπορούσε να είναι το μότο της ζωής της. Είναι όμως και ο τίτλος του νέου της cd, που έρχεται 8 ολόκληρα χρόνια μετά το προηγούμενο! Πρόκειται για μια ιδιαίτερα εμπνευσμένη δουλειά, βασισμένη σε ροκ ήχους. Ειλικρινά θαύμασα τις εκπληκτικές ερμηνείες της Βαλέριας και ομολογώ πως δεν περίμενα τέτοια βελτίωση! Η φωνή της "παίζει" με τις μελωδίες που η ίδια έγραψε αλλά το κυριότερο είναι πως καταφέρνει να μεταδώσει στον ακροατή της, τα συναισθήματα και τις εικόνες που κρύβουν οι στίχοι της. Το album "όλα ένα είναι", είναι αυτό που ήθελα ν' ακούσω, αυτό που με έκανε να ξεφύγω από τα συνηθισμένα και που σίγουρα θα υπολογίσω ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάς. Όλα τα παραπάνω μου δημιούργησαν τη περιέργεια να γνωρίσω από κοντά τη Βαλέρια, κάτι που δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα. Να μιλήσω μαζί της για τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες και να αναζητήσω το μυστικό που κάνει αυτή τη κοπέλα να πετυχαίνει σε ότι προσπαθεί! Η συνάντησή μας έγινε φυσικά στο αγαπημένο στέκι του Music Corner, στο Πάρκο Ελευθερίας, μια όαση δροσιάς δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής. Η συζήτηση μαζί της είχε πολύ ενδιαφέρον, οπότε ας μη ...χρονοτριβούμε άλλο!

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper" της Βαλέριας, σε ανάλυση 800Χ600 ή 1024Χ768

Music Corner: Βαλέρια, θα ξεκινήσω με μια εντύπωση που μου έχεις δώσει, ότι κάνεις cd όταν θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα από τις υπόλοιπες καλλιτεχνικές σου ασχολίες! Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ πως έχεις μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα σε κάθε σου δισκογραφική δουλειά. Ξεκίνησες το 1993, έκανες δεύτερο δίσκο το '97 και τώρα για το τρίτο σου cd φτάσαμε το 2005... Αργήσαμε λίγο αυτή τη φορά! (γέλια)
Βαλέρια Χριστοδουλίδου: Ξέρεις τι συμβαίνει; Γενικά δεν υπήρχε ποτέ στο μυαλό μου να κάνω δίσκο. Κάθε φορά αυτό συνέβαινε για κάποιο τυχαίο λόγο. Η προηγούμενη δουλειά μου βγήκε αρκετά έντεχνη. Ο ήχος ήταν πιο έντεχνος. Κι αυτό συνέβη γιατί εγώ ήμουν τότε σε τέτοια φάση. Δεν ασχολήθηκα και καθόλου με την ενορχήστρωση, όπως συνέβη με το νέο cd που είμαι 100% μέσα στη δουλειά... Όταν έβγαλα τη προηγούμενη δουλειά, είχα μια εντύπωση πως θα σταματήσω με τα μουσικά, πως ήταν ο τελευταίος μου δίσκος. Ήταν η στιγμή που είχα ασχοληθεί πολύ με τις ταινίες.

M.C.: Σε απογοήτευσε κάτι και σκεφτόσουν πως δεν θα ξανακάνεις δισκογραφία; Ίσως ο δίσκος σου δεν είχε την αποδοχή που περίμενες;
Βαλέρια: Όχι, με το που κυκλοφόρησε ο δίσκος, εγώ τον άφησα. Δεν κινήθηκα καθόλου για promotion. Δεν τραγούδησα ζωντανά, δεν έκανα συνεντεύξεις, δεν πήγα στις τηλεοράσεις... Τότε ήταν σαν να έκλεισα έναν κύκλο στη ζωή μου... Η νέα μου δουλειά δημιουργήθηκε μέσα από δική μου "αναγέννηση". Κάποια στιγμή ένιωσα ξανά την ανάγκη να τραγουδήσω, να βγω στη σκηνή, άρχισα να "με ανακαλύπτω" πιο βαθειά ως προς το τι θέλω να κάνω με τη μουσική. Μπορεί να είχα σταματήσει δισκογραφικά το '97, όμως να γράφω και να παίζω μουσική, δεν σταμάτησα ποτέ. Κι ούτε θα σταματήσω ποτέ...

M.C.: Να σου πω την αλήθεια πάντως, όταν άκουσα το νέο "Η Βαλέρια βγάζει καινούργιο cd", αιφνιδιάστηκα, δεν περίμενα να επιστρέψεις μετά από τόσα χρόνια, καθώς ένιωθα πως σε είχε απορροφήσει ο κινηματογράφος, το θέατρο και η τηλεόραση...
Βαλέρια: Κι εγώ δεν το περίμενα... Είχα μπει σε ένα δρόμο ηθοποιού, με τις ταινίες και όλα αυτά, που επαγγελματικά δεν σκεφτόμουν το τραγούδι.

M.C.: Πόσο καιρό έκανες να γράψεις τα τραγούδια του νέου σου cd. Είναι τραγούδια που έγραφες όλα αυτά τα χρόνια και κάποια στιγμή μαζεύτηκαν ή προέκυψαν τελευταία;
Βαλέρια: Εκτός από ένα δύο, τα υπόλοιπα είναι καινούργια τραγούδια. Υπάρχει πολύ υλικό που μαζεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια που δεν έχω κάνει δίσκο, αλλά αυτά τα κομμάτια γεννήθηκαν πρόσφατα, πιο πολύ μέσα από τις πρόβες όταν άρχισα να "ξαναζωντανεύω" μουσικά. Όταν άρχισα να νιώθω πως θέλω να ξανατραγουδήσω. Αυτή η ανάγκη με "ενεργοποίησε" ξανά...

M.C.: Έχεις πάντως το ταλέντο να κινείσαι σωστά και με επιτυχία σε πολλούς καλλιτεχνικούς χώρους. Είναι ταλέντο αυτό...
Βαλέρια: Έτσι δεν θα πρέπει να είναι ένας καλλιτέχνης; Ένας ηθοποιός για παράδειγμα, θα πρέπει να ξέρει να τραγουδάει, να παίζει τουλάχιστον ένα μουσικό όργανο, να χορεύει...

M.C.: Συμφωνώ, αλλά εσύ είσαι και τυχερή γιατί ο Θεός σου έδωσε και καλή φωνή. Όπως και να το κάνουμε η καλή φωνή δεν υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους...
Βαλέρια: Έχω δουλέψει πάρα πολύ τη φωνή μου... Η τύχη που έχω από το Θεό, είναι στη χροιά της φωνής και στο ότι έχω σωστό αυτί... Η φωνή μου έχει εκπαιδευτεί. Έχει μεγάλη διαφορά αν ακούσεις τον πρώτο δίσκο με τον τωρινό. Κάνω μαθήματα φωνητικής ασταμάτητα από το 1996 μέχρι και τώρα. Απλώς τώρα νομίζω πως έχω βρει τον σωστό δάσκαλο που μπορεί να μου μάθει δέκα πράγματα παραπάνω απ' όσα μάθαινα όλα αυτά τα χρόνια...

M.C.: Με βάζεις σε περιέργεια, ποιος είναι αυτός ο δάσκαλος...!
Βαλέρια: Είναι η ομάδα της Τζούλι Μασίνο. Εγώ κάνω μαθήματα με τον Ted, τον άντρα της... Έχω δουλέψει πάρα πολύ για να φτάσω στο σημερινό επίπεδο... Πάντα πρόσεχα πάρα πολύ πως θα τραγουδήσω σωστά και όχι πως θα τραγουδήσω από τη ψυχή μου. Τα μαθήματα μου έδωσαν σιγουριά και με "απελευθέρωσαν" από το να σκέφτομαι πως θα πω τη νότα, οπότε άφησα και τη ψυχή μου ελεύθερη.

M.C.: Ποια τραγούδια ξεχωρίζεις από το album;
Βαλέρια: Εγώ χάρηκα πολύ που στη κριτική σου για το cd ξεχώρισες το δέκατο κομμάτι, το "μυαλό της ψυχής", γιατί αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και μένα, τόσο συνθετικά και στιχουργικά όσο και ερμηνευτικά. Και η ενορχήστρωση όμως είναι καταπληκτική. Είπα πριν για την ενορχήστρωση ότι έχω ασχοληθεί αρκετά, αλλά εννοείται ότι οι Cyanna, ο Νίκος και ο Σπύρος Σιδηρόπουλος, είναι οι βασικοί ενορχηστρωτές. Όμως ήμουν σε κάθε τραγούδι από δίπλα και έλεγα πως θέλω να είναι το άκουσμά του. Για να επιστρέψω όμως στο ερώτημά σου θα σου πω πως ένα πολύ προσωπικό τραγούδι είναι το "χάνομαι". Θεωρώ πως όλα τα υπόλοιπα τραγούδια, μπορεί να με εκφράζουν, εκφράζουν όμως και πάρα πολύ κόσμο. Το "χάνομαι" είναι το πιο εσωστρεφές.

M.C.: Η συνεργασία με τον Μουρατίδη πως έγινε; Αν θέλεις μπορείς να αντικρούσεις και αυτό που έγραψα, ότι ίσως η επιλογή του είχε να κάνει και με "εμπορικούς" λόγους, μιας και αυτό το καιρό το όνομά του ακούγεται πολύ...
Βαλέρια: Δεν θα σε διαψεύσω! Θα ήταν τρελό να σε διαψεύσω... Ο Μουρατίδης όμως ήταν μια πολύ καλή ραδιοφωνική φωνή και αυτό χρειαζόταν το κομμάτι αυτό. Είναι οι τίτλοι όλων των τραγουδιών σε ένα ξεχωριστό τραγούδι!

M.C.: Είναι έξυπνη ιδέα!
Βαλέρια: Μου ήρθε ένα βράδυ! (γέλια) Αποδεικνύει πως τελικά "όλα ένα είναι", τα τραγούδια! Η επιλογή των τραγουδιών έχει γίνει έτσι ώστε να έχουν σχέση μεταξύ τους. Να έχουν λέξεις που επαναλαμβάνονται, λέξεις ψυχής, ο χρόνος... Το "ένα"... Υπάρχει μια συνοχή, είναι "ενωμένα" τα τραγούδια... Ήθελα λοιπόν με κάποιο τρόπο να τα ενώσω όλα μαζί και φτιάχτηκε αυτό το κείμενο. Όταν έγινε και η μουσική, θεώρησα πως δεν θα ήθελα να το πω εγώ. Ήθελα κάποιος άλλος να το αναλάβει και να είναι σαν μια εισαγωγή για τα τραγούδια που θα ακολουθήσουν στο album. Πρώτη σκέψη ήταν ένας ηθοποιός, αλλά τελικά το μυαλό μου πήγε σε μια ραδιοφωνική φωνή. Η φωνή του Νίκου Μουρατίδη μου αρέσει πάρα πολύ, είναι καταπληκτική. Ταίριαζε πολύ στο συγκεκριμένο τραγούδι. Φυσικά στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε και η εμπορική πλευρά αυτής της επιλογής, ότι ίσως μου κάνει και καλό. Σίγουρα όμως δεν ήταν αυτός ο πρωταρχικός λόγος. Του έκανα τη πρόταση και δέχθηκε, κάτι που με έκανε να χαρώ πολύ...

M.C.: Έχεις μόλις τρεις δίσκους στο ενεργητικό σου, αλλά εγώ σε θεωρώ "παλιά" πλέον στο χώρο, μιας και έχεις μπει πριν από 12 χρόνια. Έχεις ζήσει λοιπόν τη δισκογραφία πριν πολλά χρόνια, τη ζεις και τώρα. Τι βλέπεις να έχει αλλάξει στο χώρο σήμερα;
Βαλέρια: Όταν πρωτοξεκίνησα υπήρχε μια κατάσταση σαν τώρα. Δηλαδή έβγαιναν πάρα πολλοί νέοι τραγουδιστές. Και πολύ pop τραγούδι. Για μένα ήρθε πολύ εύκολα ο πρώτος δίσκος. Ο Μιχάλης Αρμάγος που είχε κάνει τη παραγωγή, ήθελε να κάνει μια πρόταση στη Polygram για να συνεργαστεί ο ίδιος. Μέσω ενός κοινού γνωστού άκουσε τρία τραγούδια μου, του άρεσαν και πήγε μόνος του στην εταιρία με μια φωτογραφία μου και μου έκλεισε το συμβόλαιο! Δεν πήγα καν εγώ στην εταιρεία! Έγινε πολύ τυχαία ο πρώτος δίσκος. Αλλά νομίζω ότι ήταν και πολύ πιο εύκολα τα πράγματα τότε.

M.C.: Δεν είχες όμως τη μεγάλη προβολή από πριν, ενώ σήμερα αρκετά παιδιά έχουν τεράστια προβολή πριν καν βγάλουν δίσκο. Εσύ κέρδισες τη προβολή σου δουλεύοντας. Το πάλεψες μόνη σου και κέρδισες.
Βαλέρια: Μιλάς τώρα για το Fame Story...

M.C.: Και όλα τα σχετικά...
Βαλέρια: Κοίταξε, αυτό που κυρίως με ενοχλεί είναι ότι οι δισκογραφικές σήμερα δεν φαίνεται να ανάβουν πράσινο φως σε νέα παιδιά που έχουν να πουν κάτι καινούργιο, κάτι πρωτότυπο.

M.C.: Λοιπόν αυτό που λες, είναι ακριβώς αυτό που μου άρεσε πολύ στο δικό σου cd. Ότι δηλαδή άκουσα επιτέλους κάτι καινούργιο, κάτι προσωπικό. Επιτέλους!
Βαλέρια: Ναι αλλά αν δεν είχα τη τύχη να πιστέψει σε μένα η "Άνωση" και να μου κάνει αυτή τη παραγωγή, δεν θα την άκουγες ποτέ! Θεωρώ τύχη που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία η Άνωση...

M.C.: "Σημασία δεν έχει αν έπεσες, σημασία έχει να ξανασηκωθείς"... Φράση γνωστή και σοφή, που τη χρησιμοποιείς και σε ένα τραγούδι σου. Το έχεις νιώσει αυτό στη ζωή σου;
Βαλέρια: Ναι, αλλά το έχω νιώσει πιο έντονα με ανθρώπους που αγάπησα, με κάποιους φίλους... Αυτό το διάβασα σε ένα βιβλίο, το "όλα για την αγάπη" του Λεό Μπουσκάλια, όπου κάτω κάτω έχει φρασούλες από ατάκες που έχουν πει άλλοι άνθρωποι. Αυτή η φράση είναι του Βίνσεντ Λομπάρντι. Όμως κάποιος μου είπε πρόσφατα ότι αυτό δεν είναι του Λομπάρντι αλλά είναι η "Αρχή της Ορθοδοξίας"!

M.C.: Δεν το ήξερα αυτό...
Βαλέρια: Ούτε εγώ το ήξερα! Μάλιστα μου είπε και άλλη μια φράση που μου άρεσε πολύ, ότι "η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία"...

M.C.: Αυτό που σε "ρίχνει" περισσότερο είναι γεγονότα που συμβαίνουν στη προσωπική σου ζωή; Στη καλλιτεχνική σου δεν έχει συμβεί;
Βαλέρια: Τη φράση που είπες, την έχω νιώσει συναισθηματικά και μόνο... Έχω βιώσει κάτι που με έχει πονέσει... Δεν εννοώ μόνο κάποιο χωρισμό ερωτικό, μπορεί να είναι και χαμός κάποιου δικού μου προσώπου. Έτσι το έχω νιώσει.

M.C.: Στη καριέρα σου δεν υπήρξε στιγμή που να ένιωσες πως δεν έχεις την αναμενόμενη αποδοχή;
Βαλέρια: Όχι, γιατί να σου πω τι έχει γίνει με τη καριέρα μου... Εγώ ότι έκανα μικρή, παιδάκι στη Κέρκυρα, το κάνω και μεγάλη, απλώς αυτό είναι πλέον πιο "δημοσιοποιημένο". Δεν θέλω να πω τη λέξη επαγγελματικό γιατί δεν μου αρέσει. Πάντα ήμουν πάνω σε μία σκηνή. Ήμουν σε μία ομάδα στη Κέρκυρα που χορεύαμε και δίναμε παραστάσεις ή έπαιζα πιάνο. Μου έρχονταν πάντα από μόνα τους τα πράγματα. Δεν τα κυνηγούσα ούτε είχα σκοπό να προβληθώ. Δεν είχα τη ματαιοδοξία να παίξω κάποια στιγμή στη τηλεόραση. Όταν ήμουν 15 χρονών και πήγαινα σχολείο, έκανα μπαλέτο, έγραφα μουσική, έκανα και modelling! Τυχαία έκανα κάποιες διαφημίσεις. Στη Α' Λυκείου οι συμμαθητές μου με έβλεπαν σε διαφημίσεις! Δεν το έκανα όμως ποτέ από "ψώνιο" αυτό. Ερχόταν από μόνο του. Αυτό σημαίνει ότι ο στόχος μου ήταν πάντα να κάνω ωραίες δουλειές, πράγματα που να με γεμίζουν τη κάθε στιγμή. Όταν λοιπόν επιλέγεις τις δουλειές σου και οι συνεργάτες σου είναι ένας κι ένας, ε το πιθανότερο είναι να πάνε όλα καλά. Δεν θεωρώ πως εγώ είμαι η "σούπερ" και ότι κάνω πάει καλά. Έχω επιλέξει απλώς καλούς συνεργάτες. Επίσης δεν είχα την αγωνία να κάνω πολλά και συνέχεια... Έχω πει πάρα πολλά "όχι". Έχω αρνηθεί πολλές φορές να παίξω σε κάποιο σήριαλ, επειδή δεν ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Δεν είχα ποτέ την αγωνία να κάνω πολλά πράγματα. Έκανα λίγα, επιλεγμένα... Δεν αισθάνθηκα όμως ποτέ στάσιμη, γιατί ακόμα και το καιρό που δεν είχα κάποια δουλειά, καθόμουν για παράδειγμα στο πιάνο και έγραφα τραγούδια. Πάντοτε με έσωζε είτε η μουσική είτε ο χορός... Με έσωζαν από κάποια δύσκολη συναισθηματική κατάσταση.

M.C.: Έχεις παίξει πολλούς ρόλους "σχέσεων"... Τι νομίζεις τελικά ότι είναι αυτό που πραγματικά μπορεί να κρατάει ζωντανή μία σχέση;
Βαλέρια: Ξέρεις ένα βιβλιαράκι που λέγεται "τα γράμματα των παιδιών στο Θεό"; Είναι πάρα πολύ καλό. Υπάρχει λοιπόν ένα γράμμα ενός μικρού παιδιού που γράφει στο Θεό... "Αγαπητέ Θεέ! Το ζευγάρι στο διπλανό διαμέρισμα τσακώνεται συνέχεια. Θα έπρεπε να αφήνεις να παντρεύονται μόνοι οι πολύ καλοί φίλοι"!

M.C.: Φοβερή ατάκα!
Βαλέρια: Ακριβώς, θεωρώ λοιπόν κι εγώ πως μια σχέση μπορεί να κρατήσει όταν μπορείς να είσαι και φίλος με τον σύντροφό σου. Παρέα χρειάζεται... Φυσικά πρέπει να διατηρείται και η ερωτική έλξη.

M.C.: Σήμερα πάντως παρατηρούμε μια έξαρση διαζυγίων...
Βαλέρια: Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί παντρεύονται. Το κάνουν για κοινωνικούς λόγους ή γιατί έτσι τους μεγάλωσαν. Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω γιατί παντρεύονται οι άνθρωποι, δεν το έχω καταλάβει! Καταλαβαίνω ότι πρέπει να γίνεται, όταν υπάρχει παιδί, γιατί πρέπει αυτό να έχει οικογένεια.

M.C.: Είσαι κατά του γάμου;
Βαλέρια: Είμαι κατά του γάμου όταν δεν ξέρεις γιατί παντρεύεσαι. Πιστεύω ότι πρέπει να παντρευτείς μόνο όταν έχεις κάνει ένα παιδί. Αλλά γιατί κάνεις ένα παιδί; Και με ποιον άνθρωπο το κάνεις; Αυτό είναι το ζήτημα.

M.C.: Λέγεται έντονα πως σήμερα η γυναίκα έχει υπερβεί κάποιους ρόλους μέσα στο γάμο, παρασυρόμενη και από τις φεμινιστικές ιδεολογίες...
Βαλέρια: Όλοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να βρουν και τις αρσενικές και τις θηλυκές τους ενέργειες μέσα τους, κάπου τα κάνουν "μπάχαλο" σε πολλές στιγμές της ζωής τους... Είδες το τατουάζ που έχω εδώ, στο εσωτερικό του cd; (Μου δείχνει ένα σχέδιο που υπάρχει στο κουτί του cd της και το οποίο το βλέπετε παρακάτω για να μπαίνετε κι εσείς στο νόημα!)

Αυτό λέγεται "όλα ένα είναι"... Διάφορα κορμιά, το σύμπαν, οι ενέργειες. Μια γυναίκα που από μέσα της βγαίνει ένας άντρας και ένα παιδί, είναι αυτό που έχουμε μέσα μας. Πρέπει μια γυναίκα να αναγνωρίσει μέσα της και την αρσενική της ενέργεια αλλά και το παιδί που έχει μέσα της... Και αντίστοιχα και ο άντρας... Αυτά αν τα χάσουμε από μέσα μας θα μπερδευτούμε σε πολλές στιγμές της ζωής μας...

M.C.: Πιστεύεις πως υπάρχει η "αγάπη για πάντα";
Βαλέρια: Ναι, πιστεύω...

M.C.: Ο "έρωτας για πάντα";
Βαλέρια: Ο έρωτας μεταλλάσσεται... Δεν είναι για πάντα, αλλά μεταλλάσσεται. Μπορείς να ερωτεύεσαι κάθε μέρα κάτι καινούργιο στον σύντροφό σου αν ψάχνεσαι και αν δεν ξεχνάς όλα αυτά που πρέπει να κρατάς ζωντανά μέσα σου κι αν αυτό γίνεται και από τον άλλον, ο έρωτας ζει... Είναι ένας συνεχής αγώνας... Το "όλα ένα είναι", το τραγούδι, τα γράφει όλα αυτά.

M.C.: Θα σε ενδιέφερε να γράψεις σενάριο σε κάποια ταινία; Το λέω γιατί βλέπω ότι είσαι άνθρωπος που έχεις έμπνευση, ξέρεις να γράφεις και αυτό φαίνεται από τους στίχους σου, βλέπω ότι τα τραγούδια σου όλα κρύβουν το καθένα τη δική του ιστορία... Θα ήθελες λοιπόν να κάνεις και το σενάριο μιας ταινίας;
Βαλέρια: Ίσως να έδινα μια ιδέα για το σενάριο. Να γράψεις όμως διαλόγους, αυτό δεν είναι εύκολο πράγμα. Μου αρέσει να γράφω. Ξεκίνησα να γράφω κείμενα. Εκφραζόμουν πάντα γραπτώς. Ο πιο ποιητικός λόγος μου όμως ξεκίνησε αφού έμαθα να γράφω μουσική. Ίσως γράψω κάτι πεζό. Και ίσως αυτό το πεζό μπορούσε να το πάρει κάποιος στα χέρια του και να το κάνει σενάριο. Πιο πολύ από το να γράφω σενάρια πάντως, θα με ενδιέφερε να ασχολούμαι με μουσικές παραγωγές και να φτάσω κάποια στιγμή σε ένα επίπεδο που να μπορώ να βοηθάω νέα ταλέντα. Πολλά παιδιά γράφουν υπέροχα τραγούδια, αλλά δεν μπορούν να βρουν ανοιχτές πόρτες σε κάποια εταιρεία. Εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι κάποιοι με βοήθησαν πολύ. Αν ποτέ τα καταφέρω να έχω αυτή τη δύναμη, θα ήθελα πολύ να ανακαλύπτω νέους δημιουργούς, να βοηθάω να προχωρήσουν...

M.C.: Ο κόσμος λέει πως δύο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε! Εσύ αποδεικνύεις πως χωράνε και τρία και τέσσερα και πέντε! Το λέω αυτό βλέποντας την επιτυχημένη καριέρα που κάνεις σε διάφορους χώρους, στο τραγούδι, στη δημιουργία, στην υποκριτική...
Βαλέρια: (Με διακόπτει...) Μα δεν είναι διαφορετικά πράγματα...

M.C.: Εσύ επιμένεις πως "όλα ένα είναι"!
Βαλέρια: Ναι, ο τρόπος της έκφρασης αλλάζει. Είναι όμως "όλα ένα"... Τα καλύτερα τραγούδια τα έχω γράψει όταν προετοιμάζω ένα ρόλο ή μετά από μια πρόβα στο θέατρο όπου έχω εκστασιαστεί από αυτό που έχω παίξει. Διοχετεύω όλη αυτή την ενέργεια μέσα σε ένα τραγούδι!

M.C.: Δηλαδή ο ένας καλλιτεχνικός τομέας τροφοδοτεί με ενέργεια και έμπνευση τον άλλο...
Βαλέρια: Είναι στιγμές που παίζω ένα ρόλο και δεν σκέφτομαι την ηρωίδα ή τι λέω εκείνη τη στιγμή, μπορεί να σκέφτομαι ένα τραγούδι! Δεν τα ξεχωρίζω όλα αυτά, ίσως και γι' αυτό να μπορώ να τα κάνω παράλληλα...

M.C.: Κι αν κάποιο πρωί, ένας ..."κακός άνθρωπος" ερχόταν και σου έλεγε "Βαλέρια ξέχνα τα όλα αυτά, με ένα μόνο θα ασχοληθείς"... Τι θα επέλεγες;
Βαλέρια: Τη μουσική...

M.C.: Ομολογώ πως με εκπλήσσεις! Μάλλον την υποκριτική περίμενα να πεις...
Βαλέρια: Ξέρεις γιατί; Η μουσική είναι το μόνο που μπορώ να κάνω μόνη μου χωρίς να χρειάζεται να με πάρει τηλέφωνο ένας σκηνοθέτης, χωρίς να χρειαστεί να βρω συνεργάτες διάφορους... Αυτό που δεν θα με αφήσει ποτέ μέχρι να πεθάνω είναι η μουσική. Που θα μπορώ πάντα, όποτε θέλω, να εκφράζω μέσα από αυτήν, τις ανάγκες μου. Μπορεί να μη ξαναχτυπήσει ποτέ το τηλέφωνο μου για μια ταινία ή ένα σήριαλ. Συμβαίνουν αυτά. Η μουσική όμως, δεν θα με αφήσει ποτέ. Είναι κάτι δικό μου, κάτι που το κάνω μόνη μου. Οπότε αν κάποιος ...κακός άνθρωπος (γέλια) μου έλεγε έτσι, θα διάλεγα τη μουσική!

M.C.: Σημαντικότεροι σταθμοί στη καριέρα και τη ζωή σου; Για κάνε μου ένα σύντομο flash back...
Βαλέρια: Η ομάδα χορού που είχαμε στη Κέρκυρα και ο Σωτήρης Μπουχάγιερ, ο δάσκαλός μου... Δίναμε παραστάσεις σε όλα τα Επτάνησα. Μαζεύαμε πλανόδιους καλλιτέχνες και παίζαμε όλοι μαζί, γινόμασταν μια παρέα, δίναμε παραστάσεις!

M.C.: Σε τι ηλικία αυτά;
Βαλέρια: Από 9-10 μέχρι 15 ετών που ζούσα στη Κέρκυρα... Αυτά τα χρόνια ζούσαμε αυτή την υπέροχη ζωή. Μπάνια στη θάλασσα, βόλτες στη πλατεία της Κέρκυρας και οι παραστάσεις μας! Ήμασταν πάρα πολύ δεμένες όλες, σαν αδέλφια... Μόνο γυναίκες γιατί δεν είχαμε άντρες! Μόνο ο Σάκης Ρουβάς ήρθε κάποια στιγμή στη σχολή! Αυτά ήταν λοιπόν ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή μου... Θυμήθηκα τώρα μια παράσταση που δώσαμε σε ένα θέατρο της Κέρκυρας, όπου είχαμε πάρει ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ και το απαγγέλαμε χωρίς λογική. Συγχρόνως χορεύαμε όπως θέλαμε, ενώ κάποιοι έπαιζαν κρουστά. Είχε βγει ένα τρομακτικά διαλογιστικό αποτέλεσμα μέσα από αυτοσχεδιασμούς! Θυμάμαι την επόμενη μέρα κάποιοι γονείς πήραν τα παιδιά τους από τη σχολή! Σου λέει αυτοί εκεί μέσα δεν είναι καλά, είναι τρελοί! (γέλια) Κάποιοι άλλοι όμως είχαν έρθει στο καμαρίνι και μας έσφιγγαν στην αγκαλιά τους, συγκινημένοι. Είχαμε βγάλει τα εσώψυχά μας!

M.C.: Επόμενος σταθμός;
Βαλέρια: Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Έκανε κάτι που δεν ξέρω αν θα το έκανε άλλος στη θέση του. Όταν έπαιζε στη Σφεντόνα έκανε μια οντισιόν και ήθελε μια κοπέλα που να παίζει πιάνο και να τραγουδάει. Με έβλεπε να κάνω παρέα γενικά με μουσικούς και προφανώς σκέφθηκε πως κι εγώ θα έπαιζα κάποιο μουσικό όργανο! Μου είπε για την οντισιόν και πήγα. Εκεί δεν ήξερα τι να του τραγουδήσω. Του λέω ότι έχω γράψει ένα δικό μου κομμάτι και μου λέει να το πω. Κάθισα στο synthesizer και έπαιξα τη "μάγισσα νύχτα", ένα τραγούδι που υπάρχει στο πρώτο μου δίσκο. Στο δεύτερο το έχει τραγουδήσει η Λία Βίσση και είναι πολύ αγαπημένο μου τραγούδι. Το άκουσε λοιπόν και μου λέει αμέσως "ok, θα είσαι μαζί μας και ξέρεις κάτι; Θα λες και το τραγούδι σου"! Ήταν το πρώτο τραγούδι μου που είπα στο κόσμο, πριν ακόμα κάνω δίσκο! Θεωρώ πως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ήταν το γούρι μου στα μουσικά πράγματα, αφού αμέσως μετά από αυτή τη συνεργασία έγινε και το πρώτο μου cd! Κάναμε μάλιστα συναυλίες σε όλη την Ελλάδα!
Σταθμός ήταν και ο Γιώργος Πανουσόπουλος, με την "ελεύθερη κατάδυση". Εκεί αγάπησα τη προετοιμασία ενός ρόλου στον κινηματογράφο. Έμαθα μπιλιάρδο, βρήκα μια κοπέλα που είχε κάνει φυλακή και μίλησα μαζί της... Έκανα διάφορα για να μπω στο ρόλο. Και βέβαια μου δόθηκε τότε και το κρατικό βραβείο για την ερμηνεία μου και άνοιξαν οι δρόμοι και στο cinema.
Ο Σωτήρης Μπουχάγιερ, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Γιώργος Πανουσόπουλος, είναι οι σταθμοί στη καριέρα μου και τα ...γούρια μου!

M.C.: Σύμπτωση... Ξέρεις τι σκεφτόμουν ακούγοντας το cd; Πολλά τραγούδια σου θα μπορούσε να τα είχε πει ο Παπακωνσταντίνου!
Βαλέρια: Του άρεσε πάρα πολύ το "στο πουθενά" και το "χάνομαι"! Μου το έχει πει ο ίδιος... Του Μάνου Ξυδούς που θα συνεργαστούμε σύντομα του αρέσουν οι "ανώνυμοι πρίγκιπες"...

M.C.: Από τα δυνατά τραγούδια σου θεωρώ πάντως καλύτερο το "πάρε με μακριά"...
Βαλέρια: Αυτό μου το είπε και ο Μάνος! Και μάλιστα είμαι πολύ χαρούμενη με αυτό το τραγούδι γιατί κάναμε και video clip στο Ρόδον! Ουσιαστικά έχω να σου εκμυστηρευτώ πως είναι το τελευταίο τραγούδι που παίχθηκε στο Ρόδον! (το λέει και τα μάτια της κυριολεκτικά λάμπουν!) Είχε ήδη κλείσει, αλλά μας το παραχώρησαν για να γίνει το video clip. Δεν πρόλαβα να παίξω εκεί, αλλά τουλάχιστον ανέβηκα στη σκηνή του! Το "Ρόδον" κυλάει στις φλέβες μου!

M.C.: Έχεις κάνει άλλο video clip;
Βαλέρια: Έχω κάνει το "λυπάμαι", που τώρα αρχίζει να προβάλλεται. Και σύντομα θα βγει και το "πάρε με μακριά"...

M.C.: Πάμε σε κάτι άλλο τώρα... Έχεις παίξει κάποιους τολμηρούς ρόλους...
Βαλέρια: Από ποια άποψη;

M.C.: Υπάρχουν κάποιες τολμηρές σκηνές, όπως στο "μοναξιά μου όλα" για παράδειγμα...
Βαλέρια: Ω, ναι... (το λέει με κάποια απογοήτευση)

M.C.: Γιατί το λες έτσι;
Βαλέρια: Αυτή η τολμηρή σκηνή είναι μόνο μία σκηνή στη πισίνα, την οποία φρόντισε ο σκηνοθέτης να τη βάλει ...100 φορές μέσα στη ταινία. Και ξέρεις, δεν είναι σκηνή που δείχνει κάτι, απλώς ξέρει ο θεατής ότι είμαι γυμνή μέσα στη πισίνα.

M.C.: Το έχεις μετανιώσει το "μοναξιά μου όλα"; Σε βλέπω "κάπως"...
Βαλέρια: Όχι, αλλά έχω τσαντιστεί με αυτή τη σκηνή. Anyway, δεν τρέχει τίποτα. Ξέρεις είναι και μια ταινία που δεν την αγαπάω πολύ, λατρεύω όμως τη μουσική της. Τη θεωρώ πιο πολύ video clip παρά ταινία.

M.C.: Πάντως γενικά εμφανίζεις μια sexy εικόνα σε πολλές ταινίες σου... Και είναι λογικό αυτό, νέα είσαι, πολύ όμορφη είσαι, είναι λογικό...
Βαλέρια: Δεν γίνεται γι' αυτό το λόγο...

M.C.: Γίνεται γιατί αν δεν ήσουν όπως είσαι δεν θα σου έδιναν τέτοιους ρόλους!
Βαλέρια: Α, ok (γέλια)

M.C.: Αν και έχεις εμφανίσει λοιπόν ένα sexy προφίλ, παραδόξως δεν σε ενοχλούν τα "ροζ media", όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Έχεις κάποιο μυστικό που τους αποφεύγεις;
Βαλέρια: Δεν ενοχλώ κανέναν. Κατ' αρχήν το να δεχθείς να κάνεις ένα γυμνό σε μια ταινία, πρέπει να καταλάβουμε πως εκείνη τη στιγμή δεν είναι η Βαλέρια, είναι ο ρόλος. Είναι η δουλειά μου. Υπάρχει ένα σενάριο που πρέπει να ακολουθηθεί. Επίσης συζητάω με τον σκηνοθέτη μέχρι που μπορεί να φτάσει ένα γυμνό, κάτι που δεν έκανα στο "μοναξιά μου όλα" γιατί δεν πήγε το μυαλό μου. Στο "να με προσέχεις" ήταν συμφωνημένο να έχω μόνο μια σκηνή με γυμνό και αυτό να βγει περισσότερο ως "τέχνη". Όλα αυτά όμως είναι ρόλοι. Εγώ σαν Βαλέρια δεν έχω κάνει ποτέ ούτε φωτογράφηση γυμνή, ούτε με μίνι, ούτε με μαγιό! (γέλια)

M.C.: Σου έχουν ζητήσει ποτέ να κάνεις γυμνή φωτογράφηση;
Βαλέρια: Ναι, αλλά το έχω αρνηθεί...

M.C.: Δεν το θεωρείς δηλαδή κάτι καλλιτεχνικό...
Βαλέρια: Όχι μπορεί να γίνει καλλιτεχνική μια γυμνή φωτογράφηση, αλλά θεωρώ πως δεν είμαι μοντέλο και άρα δεν είναι η δουλειά μου...

M.C.: Κλισέ ερώτηση αλλά θα στη κάνω γιατί έχω περιέργεια τι θα μου απαντήσεις... Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις εδώ στην Ελλάδα;
Βαλέρια: Ποιον να σου πω, είναι πάρα πολλοί! Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας... Με αυτούς άκουσα ελληνική μουσική. Στη Κέρκυρα μεγάλωσα με σκληρούς ήχους, με Doors, με Deep Purple, Led Zeppelin. Άκουσα όμως κάποια στιγμή τον "Φάνη" και τρελάθηκα, λέω υπάρχει τέτοια μουσική στην Ελλάδα; Ναι λοιπόν στους Κατσιμίχα, ναι στον Μάνο Ξυδούς, έχει γράψει μαγικά τραγούδια, ναι στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου... Άνθρωποι που νοιάζονται για τη μουσική. Μου αρέσει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Θαυμάζω πάρα πολύ τη φωνή της Γλυκερίας. Είναι πάρα πολλοί, λυπάμαι που δεν μπορώ τώρα να τους απαριθμήσω έναν έναν!

M.C.: Για το "Live8" τι έχεις να πεις;
Βαλέρια: Τρομερό! Έγινε τόσο γλυκά και αρμονικά... Τι ωραία που είναι αυτά τα πράγματα... Πόσο θα ήθελα να συμβαίνουν συχνά και να έχουν πραγματικό αποτέλεσμα...

M.C.: Θα ήθελες να συμμετέχεις κάποια στιγμή σε μια τόσο σημαντική συναυλία;
Βαλέρια: Δεν θέλω να το λέω γιατί όλοι λένε διάφορα για τα φιλανθρωπικά. Νομίζω πως αν μπορείς πραγματικά να δώσεις κάτι, πρέπει να το κάνεις...

M.C.: Ο καλλιτέχνης πρέπει να το κάνει αυτό, έτσι;
Βαλέρια: Επιβάλλεται... Μα και γι' αυτό πιστεύω πως δεν πρέπει ένας καλλιτέχνης να παίρνει ένα στυλό ή ένα μικρόφωνο και να γράφει ή να λέει πράγματα χωρίς λόγο. Όταν κυκλοφόρησα το δίσκο, σκεφτόμουν πριν αν υπάρχει λόγος να τον κυκλοφορήσω δημοσίως... Έχω να πω κάτι σε κάποιον; Νομίζω πως κάτι έχω να πω. Κι αν δω πως τελικά δεν έχω να πω κάτι σε κάποιον, τότε δεν θα το ξανακάνω.
Και για να επανέλθω, ναι, πολύ θα ήθελα να μπορώ να βοηθήσω με τη μουσική μου φιλανθρωπικά. Και πολύ θα ήθελα να έχω φτάσει σε ένα τέτοιο πνευματικό επίπεδο που να μπορώ να απαρνηθώ διάφορα υλικά αγαθά. Δεν έχω φτάσει όμως σ' αυτό το επίπεδο σαν άνθρωπος και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω σ' αυτή τη ζωή... Όπως λέει και το τραγούδι "μήπως φτιάξουμε το κόσμο με λίγο πιο όμορφους ανθρώπους"...!

M.C.: Φοβερός ο στίχος σε αυτό το τραγούδι σου... Να κλείσουμε με τα σχέδια σου για το μέλλον;
Βαλέρια: Θα είμαι με τον Μάνο Ξυδούς στον Συρμό, όπου θα φτιάξουμε μια ωραία μουσική ροκ παράσταση. Ξεκινάμε 14 Οκτώβρη. Για την ώρα ξέρω να σου πω πως μαζί μας θα είναι κι οι Βωξ και η Μικαέλα, μια κοπέλα που παίζει ηλεκτρικό βιολί. Νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο, θα κάνουμε και 4-5 συναυλίες.

M.C.: Βαλέρια σου εύχομαι καλή επιτυχία σε αυτά που ετοιμάζεις και σ' ευχαριστώ γι' αυτή τη συνέντευξη!
Βαλέρια: Εγώ σ' ευχαριστώ, να 'σαι καλά!

BAR RESTAURANT CAFE ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus.
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.