Μusic Corner: Μιλήστε μας για το καινούργιο άλμπουμ που εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.
Νίκος Ζιώγαλας: Πολύ χαίρομαι γι' αυτό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, από το να κάνεις μία δουλειά η οποία μάλιστα σου έχει πάρει χρόνια για να την ολοκληρώσεις και μετά να βρεις αποδέκτες, να υπάρχουν άνθρωποι δηλαδή που θα εισπράττουν κάτι θετικό και θα χαμογελούν, καλή ώρα όπως εσύ τώρα...

Μusic Corner: Έχει πολύ θετική ενέργεια σαν δουλειά...
Νίκος Ζιώγαλας: Αυτό είναι αλήθεια κι έχει να κάνει μ' εμένα. Είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος αλλά γράφω αισιόδοξα για να ισσοροπήσω. Το κάνω για δικό μου όφελος. Αν κάποιος που ακούει εισπράττει αισιοδοξία, το πράγμα είναι στο σωστό δρόμο. Αυτό το cd για μένα είναι παιχνιδιάρικο, ευχάριστο, έχει και σοβαρά σημεία, έχει δυναμικές, αλλά το ουσιαστικό είναι όταν το ακούς να κερδίσεις κάτι. Αυτή είναι η διάθεση με την οποία γράφτηκε.

Μusic Corner: Τα κομμάτια δείχνουν πολύ δουλεμένα στην καινούργια αυτή δουλειά.
Νίκος Ζιώγαλας: Δε μ' ενδιέφερε απλά και μόνο να κάνω ένα ακόμα cd, έχω κάνει ήδη αρκετά. Το πιο σημαντικό είναι ότι είχα τη διάθεση να γίνω ξανά "μαθητής", ν' αρχίσω ξανά από την αρχή, να μπω στη τεχνολογία, κάτι το οποίο ήταν πολύ μακριά από μένα. Έτσι βρήκα ένα δάσκαλο μικρότερο μου και οργάνωσα ένα μίνι στούντιο στο σπίτι μου. Έμαθα τα βασικά μυστικά της ηχοληψίας και η δουλειά αυτή έγινε σαν εργόχειρο, σαν κέντημα, μέσα στο σπίτι όποτε είχα διάθεση. Καμία πίεση, κανένας καταναγκασμός. Έγινε πολύ αργά και θυμάμαι ότι σε κάθε νότα που έγραφα, σε κάθε λέξη, έβαζα συνειδητά χαμόγελο. Πραγματικά χαμογελούσα, αφού αν δεν το έκανα το έσβηνα και το ξαναέγραφα!

Μusic Corner: Έχετε χρησιμοποιήσει διαφορετικές κιθάρες.
Νίκος Ζιώγαλας: Ναι, είναι η πρώτη φορά που έπαιξα εγώ τις κιθάρες σε ένα δίσκο. Με τις ευλογίες του φίλου μου του Νίκου Πορτοκάλογλου που μου δάνεισε μία "Τελεκάστερ" και μου ...έδωσε την ευχή του, μου είπε, παίξε άφοβα. Σ' αυτό το δίσκο λοιπόν έπαιξα, αν θέλεις σαν παιδί!

Μusic Corner: Είναι μία καινούργια αρχή αυτή η δουλειά;
Νίκος Ζιώγαλας: Θεωρώ ότι μέχρι τώρα έχει κλείσει ένα κύκλος. Μπορώ να κάνω έναν απολογισμό από το 1985 μέχρι σήμερα, έκανα κάποια πράγματα όλο αυτό το διάστημα και μ' αυτό το δίσκο ξεκινάει μια καινούργια περιπέτεια για μένα. Περπατάμε στους ίδιους δρόμους, στα ίδια στενά που έχουμε περάσει κι έχουμε ξαναπεράσει, αλλά είναι η ματιά που τα βλέπουμε διαφορετική κάθε φορά.

Μusic Corner: Μίλησε μας για τις συνεργασίες που υπάρχουν σε αυτό το δίσκο...
Νίκος Ζιώγαλας: Επειδή κράτησε σε χρόνο είχα την πολυτέλεια να το εξετάσω και να σκεφτώ ποιος ή που ακριβώς θα μπει κάτι. Τραγουδιστικά οι συνεργασίες είναι δύο. Ένα τραγούδι με τη Τζώρτζια και άλλο ένα με μία καινούργια τραγουδίστρια την Ελευθερία Ορδουλίδου ή ..."Ορντού" όπως την έχω βαφτίσει εγώ, μία πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια και ένα χορωδιακό όπου είναι πολύς κόσμος εκεί, όλοι οι φίλοι μου!

Μusic Corner: Το τραγούδι που λέτε με την "Ορντού" είναι κι αυτό που έδωσε τον τίτλο στο cd.
Νίκος Ζιώγαλας: Ακριβώς είναι το ομώνυμο τραγούδι, το "πέφτω ψηλά". Εμένα με την πρώτη ευκαιρία που μου δίνεται μ' αρέσει να ξαπλώνω στη φύση, είτε χειμώνα, είτε καλοκαίρι, βράδυ ή μέρα και να κοιτάω τον ουρανό, αυτό προέκυψε μετά από μία τέτοια ενατένιση όπου κοιτάζοντας επίμονα προς τα πάνω αισθάνθηκα ότι το πάνω είναι κάτω και ότι φεύγω, "εκσφενδονίζομαι"! Ευτυχώς η βαρύτητα με κράτησε! Αυτό είναι και το ωραίο με μας τους ανθρώπους. Ενώ έχουμε τη βαρύτητα και μας κρατάει από την άλλη έχουμε τη φαντασία και μας απογειώνει. Τι πιο ωραίο...

Μusic Corner: Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η ιδέα...
Νίκος Ζιώγαλας: Ναι, υπήρχε σαν ιδέα από το 1990. Είναι κάποια τραγούδια που γράφονται αμέσως. Είναι και κάποια που θέλουν χρόνια για να ολοκληρωθούν και η πηγή έμπνευσης είναι αρκετά πίσω. Το τραγούδι ολοκληρώθηκε τα τελευταία χρόνια. Να σου πω ότι τα τραγούδια που βρίσκονται σ' αυτή τη δουλειά επιλέχθηκαν ανάμεσα από περίπου τριάντα. Είναι τραγούδια τα οποία δούλευα παράλληλα και είπα ότι θα επιλέξω τελικά όποια τελειώσουν πιο γρήγορα... Σα να τα έβαλα σε κάποιο συναγωνισμό.

Μusic Corner: Δηλαδή δούλευες συγχρόνως τριάντα τραγούδια;
Νίκος Ζιώγαλας: Είχα το υλικό και δούλευα ενορχηστρώνοντας πλέον, βελτιώνοντας και διορθώνοντας. Οπότε καθώς βάδιζαν παράλληλα τα τραγούδια κάποια ξεχώριζαν. Είχα πει ότι αυτά που θα ολοκληρωθούν πιο γρήγορα και θα συμπληρωθεί ο αριθμός δώδεκα ή δεκατέσσερα αυτά θα μπουν στο δίσκο. Έτσι κι έγινε. Αυτά μπήκαν ενώ έμειναν πίσω κάποια άλλα.

Μusic Corner: Έμειναν για κάποια επόμενη δουλειά;
Νίκος Ζιώγαλας: Μπορεί ποιος ξέρει. Τους στίχους του χορωδιακού τραγουδιού που είπα προηγουμένως τους έχει γράψει η Ελένη Μανιάτη, είναι το πιο παλιό τραγούδι του δίσκου. Είναι από τα πρώτα μου σκαρφίσματα. Η μελωδία και ο στίχος είναι από τότε που πρωτοέπαιζα κιθάρα. Το τραγούδι αυτό πάντα το σκεφτόμουν ότι κάπου θα μπει και ήρθε η στιγμή του τώρα. Με τα τραγούδια δεν ξέρεις ποτέ. Ούτε που θα σε πάνε, ούτε πότε θα ολοκληρωθούν και αν φύγουν από σένα τι θα σου φέρουν. Που θα ακουστούν... Ποτέ δεν ξέρεις. Ποιόν θα επηρεάσουν... Σαν παιδιά που φεύγουν από το σπίτι. Αλλά είναι ελεύθερα να φύγουν.

Μusic Corner: Όταν φεύγουν τα παρακολουθείς;
Νίκος Ζιώγαλας: Όχι, αλλά μερικές φορές με εκπλήσσουν ευχάριστα. Όταν λες ότι ένα τραγούδι έχει τελειώσει ξαφνικά κάποιος το ανακαλύπτει και το ακούς αλλιώς. Ή ξαφνικά έρχεται κάποιος και μου λέει "ήμουν στη Νεά Υόρκη και ψώνιζα σ' ένα μαγαζί και άκουσα το πάρε με απόψε πάρε με" ή έρχεται μία κοπέλα και μου λέει ήμουν στην Κούβα, περπατούσα σ' ένα δρόμο και ακούω "και σε περιμένω τσιγάρο αναμμένο"! Πήγα και χτύπησα το κουδούνι να δω ποιος το ακούει και ήταν ...Κουβανοί! Αυτό είναι το ανοιχτό της μουσικής, της τέχνης, του επαγγέλματος όπως θέλεις πες το. Αυτό είναι που μου αρέσει.

Μιλώντας για τη φύση και την επαφή που έχει ο άνθρωπος μαζί της ο Νίκος Ζιώγαλας μας αποκάλυψε ότι του αρέσει πολύ να περπατάει στη φύση. Η πεζοπορία είναι κάτι που τον χαλαρώνει και τον βοηθάει να βάλει μία τάξη...

Νίκος Ζιώγαλας: Περπατώντας αρχίζουν και έρχονται στο μυαλό σκέψεις και συνήθως πρώτα οι αρνητικές. Εκεί υπάρχει μια αντιπαλότητα με την εσωτερική φωνή. Και ύστερα καθώς το αίμα με το περπάτημα αρχίζει και παράγει ενδορφίνες (τα φυσικά ναρκωτικά του σώματος δηλαδή) επέρχεται ηρεμία και απόλαυση. Γι' αυτό συστήνω ανεπιφύλακτα το περπάτημα.

Μusic Corner: Το τραγούδι με τη Τζώρτζια μου φάνηκε θυμωμένο τραγούδι, λίγο έντονος ο στίχος του.
Νίκος Ζιώγαλας: Νομίζω ότι κρατάει κάποιες ισσοροπίες και είναι σαν παιχνίδι. Δεν είναι βιωματικό τραγούδι. Είναι περισσότερο μια επινόηση και ο θυμός του είναι πολύ υπερβολικός για να είναι αληθινός. Μια ανάλαφρη στιγμή μέσα στο δίσκο.

Μusic Corner: Υπάρχει κι ένα κομμάτι σε μουσική reggae.
Νίκος Ζιώγαλας: Ναι, είναι η πρώτη φορά που κάνω ένα κομμάτι σε reggae ρυθμό και ομολογώ ότι είχε πολύ ενδιαφέρον, ήταν κάτι το διαφορετικό. Ακούς ένα καλλιτέχνη που δεν έχει ξανακάνει κάτι τέτοιο και λες εδώ κάτι έγινε.

Μusic Corner: Σε κάποια σημεία το άλμπουμ μου έδωσε την εικόνα του δρόμου, δηλαδή του ταξιδιού στον αμερικάνικο ανοιχτό ορίζοντα...
Νίκος Ζιώγαλας: Δεν κάνεις λάθος, οι κιθάρες δίνουν αυτό το αίσθημα. Αυτός ο δίσκος είναι κιθαριστικός. Υπάρχουν τα αμερικάνικα στοιχεία. Έχω αγαπήσει την κάντρυ μουσική. Σε αυτή τη δουλειά λαμβάνω υπόψη μου όλες τις αγάπες μου. Υπάρχει μέσα σ' αυτό το δίσκο ότι έχω αγαπήσει. Έχει επιρροές από διάφορα ακούσματα μου, ενωμένα όπως τα φαντάζομαι με τη φωνή και την ενορχήστρωση.

Μusic Corner: Αυτά για τη μουσική. Με το στίχο τι γίνεται; Η θεματολογία;
Νίκος Ζιώγαλας: Επιδιώκω τον απλό και άμεσο στίχο, τις ανατροπές, σε αυτό βοήθησε και ο στίχος που έγραψε ο Σούλης Λιάκος στο τραγούδι "είμαι δύο" που είναι απρόσμενος στίχος. Στο άλμπουμ υπάρχει και ένα ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη το "μακριά μακριά".

Μusic Corner: Πως προέκυψε αυτή η μελοποίηση;
Νίκος Ζιώγαλας: Ενώ δε συνηθίζω να μελοποιώ ποιήματα, παρόλο που δεν είμαι εναντίον αυτής της τακτικής. Αυτό προέκυψε και μάλιστα όχι μόνο του αλλά μαζί με ένα ποίημα του Καβάφη. Ετοίμαζα και τα δύο για να μπουν στο δίσκο αλλά τελείωσε πρώτο το ποίημα του Λαπαθιώτη. Τα τραγούδια τα βάζεις σε συναγωνισμό και σε ανταγωνισμό.

Μusic Corner: Ποιο τραγούδι ξεχωρίζεις;
Νίκος Ζιώγαλας: Κατά καιρούς κολλάς με κάποια τραγούδια. Για μένα αυτή τη στιγμή, αν με ρωτήσεις ποιο αγαπάω θα σου πω "το δρόμο του μεταξιού". Το έγραψα διαβάζοντας ένα βιβλίο και κοιτάζοντας τους χάρτες αυτής της διαδρομής από τη Ρώμη έως την Κίνα μέσα από αντιξοότητες. Είναι και συμβολικό. Ένας δρόμος της ζωής μαζί με τους ανθρώπους που συναντάς και που σε πάει. Είναι ένα τραγούδι που περπατώντας προς την ανατολή συναντάει τη δύση. Όταν μου ζητάνε να το αναλύσω δυσκολεύομαι. Αυτό που γίνεται μέσα μας είναι μία διαδικασία ψυχική καθαρά. Αυτά τα κάνουν οι αναλυτές. Δεν έχω αντίρρηση να αναλύει κάποιος απλά είναι πολύ ωραίο που ο καθένας λέει διαφορετικά πράγματα για το κάθε τραγούδι.

Μusic Corner: Ετοιμάζεις για το καλοκαίρι συναυλίες;
Νίκος Ζιώγαλας: Θέλω να παίξω. Αυτό μ' ενδιαφέρει τώρα, να παίξω τα καινούργια τραγούδια. Παίζω και τα παλιά, αρέσουν στον κόσμο αλλά παίζω και αρκετά από τα καινούργια. Παίζω τα δέκα κομμάτια από τα δεκατέσσερα που έχει ο δίσκος και αισθάνομαι ότι μπορώ να τα παίξω όλα. Είναι από τις λίγες φορές που συμβαίνει αυτό. Συνήθως παίζουμε από μία καινούργια δουλειά τρία με τέσσερα κομμάτια σε κάθε live. Αυτή τη φορά έβαλα στο πρώτο μέρος δέκα καινούργια τραγούδια και είδα ότι υπάρχει πολύ καλή ανταπόκριση. Στις 3 Ιουλίου παίζω στην Πρέβεζα, στις 12 Ιουλίου στο Ηράκλειο της Κρήτης και έπεται συνέχεια...

Μusic Corner: Σκέφτεστε για το χειμώνα ίσως κάτι;
Νίκος Ζιώγαλας: Όχι ακόμα είναι νωρίς για να πω οτιδήποτε.

Μusic Corner: Υπάρχει και ένα βλάχικο τραγούδι στο δίσκο. Είναι "κανόνας" πια για σένα να περιλαμβάνεις τραγούδια από την παράδοση;
Νίκος Ζιώγαλας: Σχεδόν πάντα σε κάθε δίσκο υπάρχει μία διασκευή. Εγώ έρχομαι από επαρχία, τα πρώτα επτά μου χρόνια τα έζησα σε ένα όμορφο ορεινό χωριό πάνω στο Βέρμιο στη Φυτιά Ημαθείας. Όπως λένε μέχρι τα επτά έχει ολοκληρώσει ο άνθρωπος το χάρτη μέσα του. Μέχρι τα επτά λοιπόν άκουγα παραδοσιακή μουσική, κλαρίνα, ζουρνάδες, νταούλια, βιολιά και αυτό είναι γραμμένο μέσα μου και δεν αλλάζει. Οι γονείς μου επίσης τραγουδούσαν, η μητέρα μου έλεγε φοβερά μοιρολόγια και ο πατέρας μου ήξερε πάρα πολλά τραγούδια και μου έμαθε διάφορα, τα αδέρφια μου το ίδιο. Ήμασταν μία οικογένεια που το τραγούδι αποτελούσε έκφραση για όλους.

Μusic Corner: Πες μου περισσότερα συγκεκριμένα για το "Τάνα", το παραδοσιακό βλάχικο που υπάρχει στο cd σου.
Νίκος Ζιώγαλας: Το τραγούδι μιλάει για ένα ερωτικό μπλέξιμο. Για ένα ερωτικό γαϊτανάκι. Είναι μια παιδική ανάμνηση. Μεγάλωσα στη Βέρροια, στη Βλάχικη γειτονιά, εκεί υπάρχουν πόντιοι, βλάχοι, πρόσφυγες από τη Σμύρνη και οι Βλάχοι στις δύσκολες στιγμές, όταν ήθελαν για παράδειγμα να πουν κάτι μυστικό, να συνωμοτήσουν για κάτι, μιλούσαν τη διάλεκτο τη δική τους. Εκεί πάνω στη συνωμοσία, τραγουδούσαν και το ρεφραίν από αυτό το τραγούδι. Εμένα μου άρεσε πολύ αυτό το τραγούδι, μου καρφώθηκε όπως λέμε τότε στο μυαλό, το ξέχασα για χρόνια και ξαφνικά μια μέρα το θυμήθηκα και άρχισα να το λέω σε φίλους που τους άρεσε. Ύστερα εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια άρχισα να το παίζω στις συναυλίες. Είχε πάρα πολύ καλή ανταπόκριση από τον κόσμο, έλεγα ότι κάποια στιγμή θα το αποφασίσω να το συμπεριλάβω σε cd, δεν το αποφάσιζα και τελικά δύο φίλοι, ο Οδυσσέας Τσάκαλος και ο Σούλης Λιάκος με παρότρυναν να το βάλω σε αυτό το δίσκο, με έπεισαν και έτσι ηχογραφήθηκε.

Μusic Corner: Πως ξεκίνησε όμως και μουσικά η ενασχόληση σου με τις διασκευές;
Νίκος Ζιώγαλας: Η αφορμή δόθηκε με ένα συγκρότημα τους "Ανάκαρα" ένα συγκρότημα που τη δεκαετία του 1970 παίζαμε διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών. Έκτοτε εγώ είχα στις αποσκευές μου πάντα κάτι από αυτό το κομμάτι της μουσικής που λέγεται παράδοση, με ένα τρόπο εντελώς δικό μου και με τραγούδια σπάνια, μη ηχογραφημένα, τα οποία είτε μου έλεγε ο πατέρας μου, είτε τα έψαχνα εγώ με ένα φίλο μου, τον Φώτη Σιμόπουλο που τώρα είναι λυκειάρχης στη Βέροια. Θυμάμαι ότι παίρναμε ένα μαγνητόφωνο και πηγαίναμε εκεί στα χωριά της Μακεδονίας και τα ψάχναμε. Γενικά υπήρχε μια ανησυχία.

Μusic Corner: Έχεις σκεφτεί να κάνεις κάποια στιγμή μία ολόκληρη δουλειά μόνο με παραδοσιακά κομμάτια;
Νίκος Ζιώγαλας: Εδώ και χρόνια είναι κάτι που μου λέει ο Άγγελος ο Κουτσούκης από τη Λύρα και δεν θα ήταν άσχημο. Είναι ένα στοίχημα που το αφήνω να ωριμάσει. Ίσως πια μπορώ να το δω. Ειδικά τώρα που δουλεύω στο σπίτι, μπορώ να έχω μια παραγωγή πιο μεγάλη και να βλέπω κάτι σε καθημερινή βάση, μπορώ τη στιγμή που σκέφτομαι κάτι να το δουλέψω επιτόπου στο στούντιο. Νομίζω λοιπόν ότι είναι μία πρόταση που μπορεί σιγά σιγά να τη βάλω σε εφαρμογή. Έχω πολύ υλικό, που έχει μαζευτεί εδώ και χρόνια.

Μusic Corner: Ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε καλή επιτυχία στις καλοκαιρινές σου συναυλίες!
Νίκος Ζιώγαλας: Και εγώ σας ευχαριστώ...

------