Μια μέρα μετά την πρωταπριλιά, είπαμε να θυμηθούμε σήμερα έναν δισκογραφικό ..."Απρίλη ψεύτη"! Πρόκειται για τον τρίτο προσωπικό δίσκο των Κατσιμιχαίων, που κυκλοφόρησε το 1989. Είχε προηγηθεί ο δίσκος τους "Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις" και, βεβαίως, το πρώτο τους δισκογραφικό αποτύπωμα - που έμελλε να γράψει ιστορία - τα "Ζεστά ποτά".

Δέκα τραγούδια αποτελούν το υλικό του δίσκου "Απρίλη ψεύτη", εκ των οποίων το "Μη γυρίσεις" και το "Δώσ' μου το ψέμα σου" ξεχώρισαν και ακούστηκαν πολύ. Το "Μη γυρίσεις", σε στίχους του Δημήτρη Μπουρμά και της ηθοποιού Βέτας Μπετίνι, γνώρισε και μια ακόμα ηχογράφηση. Ήταν 2004 και ήταν στο δίσκο της Ελένης Δήμου "Ο έρωτας σε αργές στροφές". Καλά το είπε η Δήμου, αλλά η πρώτη του φορά δεν ξεπερνιέται.

Ν' αναφέρουμε ακόμα την "Όμορφη μέρα", τη "Σαντορίνη" και τη διασκευή στο τραγούδι του Lucio Dalla "Anna e Marco" ("Μάρκος και Άννα")...

Αφορμής δοθείσης από τον "Απρίλη ψεύτη", αξίζει να σταθούμε στους αδερφούς Κατσιμίχα και στο τι έφεραν στο ελληνικό τραγούδι. Κατ' αρχήν, έξι προσωπικούς δίσκους: "Ζεστά ποτά" (1985), "Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις" (1987), "Απρίλη ψεύτη" (1989), "Η μοναξιά του σχοινοβάτη" (1992), "Της αγάπης μαχαιριά" (1994), "Τρύπιες σημαίες" (2000). Κι ακόμα, το παραμύθι τους "Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι", το cd "Στους ελαιώνες της αγάπης", με συγκεντρωμένα όλα τα ποιήματα που έχουν μελοποιήσει, ένα live cd με τις ηχογραφήσεις 20 χρόνων και η πρόσφατη "Μουσική αυτοβιογραφία" τους σε δύο dvd και τρία cd.

Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι δίδυμοι αδερφοί κατάφεραν να αλλάξουν τον ρουν της, μετά Σαββόπουλον, ελληνικής τραγουδοποιΐας. Με τους στίχους τους άρθρωσαν ένα λόγο ποιητικό, πολύ αιχμηρό και αληθινό. Λόγο "έρωτα και αναρχίας". Μίλησαν για όλα με μια γλώσσα καινούργια, ακομπλεξάριστη, δύσκολη, σκληρή όταν έπρεπε, αλλά και ερωτική όταν χρειάστηκε, που συνάντησε μια εκπληκτικά μαζική αποδοχή. Και βρήκε αμέσως το κουμπί των νέων ανθρώπων, που ήθελαν να εκφράσουν το θυμό τους, την αντίδρασή τους, τον έρωτά τους διαφορετικά, με άλλους κώδικες ψυχής. Μπόρεσαν οι Κατσιμιχαίοι κι έκαναν ένα μεγάλο μέρος του κόσμου να τραγουδά το "Ρίτα Ριτάκι" μαζί με τον "Φάνη", το "Καταγγέλλω δυο ματάκια" μαζί με το "Αν είσαι Θεός γιατί δε μας λυπάσαι...", το "Αμοργιανό μου πέραμα" μαζί με το "σκοτεινό φως του έρωτα"...

Η αρχή έγινε το 1982 με το επιτυχημένο πέρασμά τους από τους αγώνες ελληνικού τραγουδιού της Κέρκυρας, υπό την αιγίδα του Μάνου Χατζιδάκι. Τον Χατζιδάκι τον συνάντησαν και λίγα χρόνια αργότερα, σ' ένα πέρασμά τους από το "Σείριο". Το τραγούδι τους "Μια βραδιά στο Λούκι" βραβεύτηκε στους αγώνες της Κέρκυρας και άνοιξε το δρόμο για τα "Ζεστά ποτά", σε παραγωγή του Μανώλη Ρασούλη και ενορχήστρωση του Νίκου Αντύπα. Έτσι έγινε η αρχή...

Η τελευταία κοινή δισκογραφική παρουσία των αδερφών Κατσιμίχα πραγματοποιήθηκε πριν από οχτώ χρόνια με τις "Τρύπιες σημαίες". Δίσκος "σκοτεινός", με άκαιρες πολιτικές αναφορές, που δεν είχε την απήχηση των προηγούμενων. Ξανάφερε, όμως, στο φως ένα εξαιρετικό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Ελευθερίου, το "Ποιος τη ζωή μου".

Έκτοτε οι δρόμοι τους χώρισαν, όπως άλλωστε οι ίδιοι το είχαν δηλώσει. Ο Χάρης έμεινε πίσω, ενώ ο Πάνος παρουσίασε το 2004 το πολύ επιτυχημένο εμπορικά άλμπουμ "Οι μπαλάντες των πολυκατοικιών", με τη συμμετοχή του αδερφού του σε 2 κομμάτια. Πριν λίγους μήνες, ήρθε ένα καινούργιο cd του Πάνου Κατσιμίχα με το Μάνο Ξυδούς, το "Μέχρι να πάρεις παγωτό σε βρίσκει ο χειμώνας". Σε δύο τραγούδια εδώ συμμετέχει και ο Χάρης. Σα να μη θέλουν ή να μη μπορούν οι δυο τους να αποχωριστούν οριστικά! Είναι που το αίμα νερό δε γίνεται; Ή είναι που "τίποτα δεν έχει αλλάξει;"...