Τραγούδι : "Κρυφά"
Στίχοι : Ελεάνα Βραχάλη
Σύνθεση : Μιχάλης Χατζηγιάννης
Ερμηνευτής : Μιχάλης Χατζηγιάννης

Ποιος το φανταζόταν; Το Δεκέμβριο του 1998 που ο νεαρός Μιχάλης έκανε το ξεκίνημα του με το "Άγγιγμα ψυχής", ότι μέσα σε λίγα χρόνια θα έφτανε να γίνει ένας από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής μουσικής σκηνής!
Αν και τα όσα ακούγονται τελευταία από συναδέλφους του και μη, περί "καβαλημένου καλαμιού" μας στεναχωρούν, εμείς θα σταθούμε στο χωρίς αμφισβήτηση ταλέντο του και θα επιλέξουμε σήμερα ένα από τα τραγούδια της τελευταίας του δουλειάς.

Η "Ακατάλληλη σκηνή" έγινε πλατινένια από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας της. Ξεχωρίσαμε το τραγούδι "Κρυφά" γιατί βρήκαμε αρκετά ενδιαφέρον τον τρόπο που αγγίζει το θέμα η στιχουργός Ελεάνα Βραχάλη. Ένα θέμα που δεν αγγίζεται συχνά από τους στιχουργούς. Η υπό την ανοχή του "τρίτου" απιστία και το "πούλημα" που νιώθει αυτός που έχει απατηθεί.

Έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια με το ίδιο θέμα στο παρελθόν, αλλά τα περισσότερα αναφέρονται στο πάθος που τυφλώνει και οδηγεί στην παρανομία της δημιουργίας παράλληλων σχέσεων. Το συγκεκριμένο κομμάτι εκφράζει το φόβο που νιώθει ο απατημένος, ο οποίος μάλλον δε διαλύει τη μη υγειή σχέση του (εφόσον γνωρίζει ότι τον απατούν - το βλέπει μπροστά του) γιατί τον μπερδεύει ο φόβος. Αυτός ο φόβος είναι το κέντρο βάρους του τραγουδιού.

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας
1. Από τεχνικής πλευράς εντοπίζουμε απλότητα. Αυτό άλλωστε είναι που κάνει και τα τραγούδια του Μιχάλη επιτυχίες. Στοίχηση πρώτου - τρίτου, τέταρτου - έκτου στα κουπλέ και ομοιοκατάληκτη σε ολόκληρο το τετράστιχο ρεφρέν.
2. Αλλά και στο ρυθμό επίσης συναντάμε απλότητα. Μελωδικά ήρεμη μπαλάντα. Με ποιο άλλο ρυθμό άλλωστε θα μπορούσε να εκφραστεί ένας φόβος;
3. Η εικόνα .....εσύ με άλλον μαζί ..... σ' ένα στενό ...... που μοιάζει ....αστεία και τραγική.......... Αστεία θα θέλαμε να ήταν, αλλά μάλλον είναι τραγική. Γιατί δεν είναι δυνατόν κάποιος που υποτίθεται ότι αγαπάει το σύντροφό του, να εκδηλώνει τρυφερότητα - έρωτα - ή ότι άλλο βλέπει ο πρωταγωνιστής, σε κάποιον άλλο.
4. Βέβαια άλλο ο έρωτας και άλλο η αγάπη, αλλά για να φτάνει ο πρωταγωνιστής να .... πέφτει στο γκρεμό .... με αυτό που βλέπει, σίγουρα δεν είναι κάτι επιδερμικό.
5. Το ερώτημα με το οποίο κλείνει το τραγούδι ......... ποια είναι τα μέτρα σου και ποια η σιγουριά;..... Καλή ερώτηση, αν και δεν είναι σιγουριά. Μάλλον για θράσος πρόκειται!

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η ανάλυση που θα δώσουμε στο τραγούδι αποτυπώνει απόλυτα αυτό που θέλει να εκφράσει η στιχουργός Ελεάνα Βραχάλη.

(Θα ήθελα να αναφέρω γενικότερα με αφορμή το τραγούδι, κάποια σχόλια επί του θέματος και αυτό το κάνω με την ελευθερία που μου γέννησε η δήλωση της κας Λίνας Νικολακοπούλου σε περσινή τηλεοπτική της συνέντευξη.
Ρώτησε δημοσιογράφος, τι θέλει να μας πει σε συγκεκριμένο της στίχο, και εκείνη απάντησε πως ο στιχουργός γράφει, δεν κάθεται μετά να εξηγήσει και να αναλύσει τι έγραψε ή τι εννούσε. Κάθε τραγούδι αγγίζει τον καθένα με διαφορετικό τρόπο).

Επανερχόμενοι λοιπόν στο θέμα μας, θα σημειώσουμε τον τρόπο με τον οποίο εισπράξαμε εμείς τους στίχους του "Κρυφά".
Οι περισσότεροι άνθρωποι δημιουργούν, μπλέκονται και αφήνονται σε σχέσεις όχι από αγάπη αλλά από άλλους λόγους.
Από ανασφάλεια, από βόλεμα, από συνήθεια, από αρχικό ενθουσιασμό ο οποίος δεν τους προέκυψε πάθος αλλά τους βόλεψε στην πορεία και που να ψάχνουν άλλο ταίρι και να κουράζονται, από τεμπελιά, από εγωισμό, από...από...
Τραγικά μικρό το νούμερο των ζευγαριών, που άντρας γυναίκα με ωριμότητα αγαπούν και αυτή τους η αγάπη ενώνει τις ζωές τους. Όταν λοιπόν οι σχέσεις είναι από την αρχή τους προβληματικές, πως να στηριχθούν, πως να αντέξουν;
Ανοίγουν οι χώροι, δεν υπάρχουν στεγανά, δημιουργούνται κενά. Οπότε η απιστία είναι βέβαιο επακόλουθο.

Όταν ο σύντροφός μας, μας απατά αυτομάτως μπαίνουμε στο ρόλο του θύματος. Νιώθουμε - κακώς - μικροί, νιώθουμε μειωμένοι. Στην απιστία όμως το πρόβλημα δεν το έχει ο απατημένος. Το έχει αυτός που απατά...
Γιατί το κάνει; Τι κενά προσπαθεί να καλύψει; Τι νομίζει πως καταφέρνει με την απιστία, εκτός από το να ικανοποιεί εγωϊστικά ένστικτα;
Αφού δε δείχνει σεβασμό στον ίδιο τον εαυτό του, πως να δείξει σεβασμό στο σύντροφό του;

Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της κατάστασης είναι να παραδεχτούμε το φόβο μας. Προσέξτε τον τρόπο που ερμηνεύει ο Χατζηγιάννης ...αυτό που τόσο φοβάμαι...
Είμαστε άνθρωποι, όχι μηχανήματα. Δεν είναι ντροπή να νιώθουμε, ακόμη και φόβο. Ντροπή είναι να λέμε ότι είμαστε άνθρωποι και να μη νιώθουμε τίποτα.

Ως δεύτερο βήμα σκεφτείτε λογικότερα και θα καταλήξετε στο ότι δεν αξίζει κανείς να σας τοποθετεί "τρίτο". ...Σας θέλει αλλά θέλει πιο πολλά!!...
Ειδικά όταν ο ίδιος δεν έχει μέτρα, δεν έχει σιγουριά, αλλά θρασυδειλία.

Ως τρίτο και τελευταίο, θα προτείναμε να κόψετε την προβληματική σχέση, εκτός και αν νομίζετε οτι αυτή σας αξίζει. Δεν νομίζω όμως. Σε κανέναν δεν αξίζει...

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία.

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr