Ζιγκολό - Έλενα Παπαρίζου
Μια εδώ, μια εκεί / στην Ευρώπη βάρκα, με ξένα λάδια /
Αν δε φύγεις, θα καείς / Greece is a bomb ...diki diki BOOM!

Μπερδεμένα τα πράγματα για την ωραιότατη και συμπαθεστάτη Έλενα! Τη μια της βγάζω το καπέλο και λέω "όπα εδώ γεννιέται κάτι" και την άλλη της βάζω το καπέλο των Αρίων και λέω "όπα εδώ ξεχνιέται κάτι"! Το ξεχνιέται σαν λέξη δεν είναι τυχαία. Η Έλενα ξεχνά πολλά για εμάς, και εμείς ξεχνάμε πολλά για την Έλενα. Ξεχνάει ότι η ελληνική μουσική βιομηχανία δεν είναι Σουηδία (ευτυχώς για τους Σουηδούς!), και εμείς ξεχνάμε ότι η Έλενα έγινε, αυτό που λένε οι Αμερικάνοι, πρωθυπουργός σε μία μέρα. Είναι 24 χρονών, γεννημένη αλλού και μόλις έβγαλε το 2ο σόλο album. Δεν μπορεί να είναι σωστή σε όλα, ούτε να αναπτύξει το star quality και την προσωπικότητα της πλήρως, ούτε να προσφέρει στην ποπ μουσική τα μέγιστα με μιας. Όπως λέει και η ίδια "Δεν είμαι και η Άννα Βίσση", η οποία παρά τα 30+ χρόνια παρουσίας και προσφοράς, μετρά ουκ ολίγα λάθη. Οπότε να είμαστε επιεικείς με την Έλενα.

Πολλοί μπορεί να λένε ότι η νίκη στη Eurovision δεν της ανήκει. Ότι ανήκει περισσότερο στους συντελεστές και ότι η Παπαρίζου θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε Παπαρίζου. Δεν συμφωνώ, αν και η τύχη φυσικά ήταν με το μέρος της. Η Έλενα έχει άστρο. Ή θα έπρεπε να βάλω ένα ερωτηματικό στη φράση; Πιστεύω πως πολλοί θα θυμώσετε μαζί μου (και με τα δίκια σας πιθανώς) αλλά η Helena π.E. (=προ Eurovision), ήταν για πολλούς μία Ελενίτσα από τη Σουηδία. Καμία διαφορά από πληθώρα άλλων ταλαντούχων νέων τραγουδιστριών όπως η Μαριάντα Πιερίδη ή η Αποστολία Ζώη. Όμως, μετά την νίκη της, παρατηρήσαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα φαινόμενο ''υπερπήδησης επιπέδων''. Μέσα σε 3 λεπτά, η Έλενα φιγουράριζε δίπλα (ίσως και πάνω) από τα πρώτα ονόματα ενώ μερικές εβδομάδες πριν ερχόταν τρίτη και καταϊδρωμένη μετά το Σάκη Ρουβά και το Γιώργο Μαζωνάκη. Της αξίζει; Το Μάιο του 2005 δεν ήμουν σίγουρος αν και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό μετά την εμφάνισή της (και δεν έφταιγαν μόνο τα σέξυ πόδια της). Σήμερα όμως είμαι σίγουρος πως της αξίζει.

Η Έλενα εξελίσσεται. Και μάλιστα σταθερά. Ίσως αυτός να είναι ο κρυφός της άσσος. Από την παρουσία της μέχρι και τους συνειρμούς της, είναι πιο ολοκληρωμένη απ' ότι πριν (αρκεί να μη κάνει τσιχλόφουσκες on camera!). Πιστεύω ότι με αρκετή δουλειά, θα καταφέρει σε μερικά χρόνια να αποκτήσει την περσόνα που χρειάζεται για να προχωρήσει. Τα υπόλοιπα τα έχει. Όπως και τις ευκαιρίες, που λείπουν από πολλές άλλες νέες τραγουδίστριες. Για τη στόφα της σταρ θα σας γελάσω. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο σταρ γεννιέται και δε γίνεται. Η Έλενα πήγε να με ξεγελάσει. Τις τρεις φορές που την είδα να τραγουδάει το My Number One στην Eurovision (2005, 50 χρόνια, 2006), ήταν κάθε φορά καλύτερη, με την τελευταία να έχει μεταμορφωθεί σε diki...diki...BOMB, αν και μεταξύ μας, μία μυρωδιά από Fever την είχε! Φτάνουν όμως αυτά τα χαρακτηριστικά για να τη βαπτίσουμε σταρ;

Σε μία χώρα όπου οι σταρ μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού χασάπη (με τα τρία ...κομμένα στον παλτά!), η Έλενα δεν νομίζω πως κερδίζει το στέμμα. Πήγε να με μπερδέψει στο Ζιγκολό, αλλά τελικά σκέφτηκα πιο λογικά και οργάνωσα τις σκέψεις μου, όπως τις διαβάσατε παραπάνω. Στο συγκεκριμένο clip η πρωταγωνίστρια είναι για άλλη μία φορά κουκλάρα (για μένα πιο ωραία από ποτέ). Έχει κίνηση, ταπεραμέντο, αέρα, νιάτα και συν της άλλης αρχίζει να αχνοφαίνεται κάποιο υποκριτικό ταλέντο. Έλα όμως που εγώ θέλω τη μπεσαμέλ σπιτική! Κάτι λείπει. Κάτι μου μοιάζει φτιαχτό, μέσα στο παρανοϊκό μυαλό μου. Επειδή έχω παρακολουθήσει πολλές κουβέντες των fan της, και συνήθως συγκρίνουν την Έλενα με τη Madonna, θα δανειστώ αυτή τη σύγκριση. Πέρα από εμπειρίες, εντελώς διαφορετικές συνθήκες και την καλλιτεχνική υπόσταση, σαν ''εικόνες'' (γιατί μην ξεχνάτε ότι αυτό σχολιάζουμε εδώ), οι δύο τραγουδίστριες έχουν ένα κοινό στοιχείο και μία τεράστια διαφορά. Κοινό: Είναι άψογες show woman. Διαφορά: Η Παπαρίζου παίζει με την εικόνα, ενώ η Madonna είναι η εικόνα.

Ας ασχοληθώ όμως και λίγο με το video clip. Πρόκειται για ένα καλογυρισμένο και καλομονταρισμένο μαγνητοσκοπημένο απόκομμα (ελληνιστί!), με ενδιαφέρον στόρι, σπιντάτο, αρκετό humor και μία πινελιά Agatha Christie και του ''Ποιος δολοφόνησε τον Ακρόιντ'' στο φινάλε του. Γενικότερα οι παραγωγές της ομάδας της, τόσο στον ήχο, όσο και στην εικόνα είναι από τις καλύτερες στην Ελλάδα και γι' αυτό την παραδέχομαι. Είναι και ο λόγος που θέλω να τη δω στο διεθνές στερέωμα. Σαν ''τιμωρία'' στους υπόλοιπους ''τεμπέληδες'' που επαναπαύονται στις δάφνες τους. Μου άρεσε το Heroes και πιο πολύ η ανταπόκριση των Ευρωπαίων σε αυτό. Πέρα από τα σταριλίκια και τα συναφή, εύχομαι πραγματικά να την καμαρώσουμε στα ξένα charts και βραβεία να χορεύει Μάμπο αέα, από το Σεπτέμβριο που κυκλοφορεί ο πρώτος της ξενόγλωσσος δίσκος με τίτλο το όνομά της. Οπότε ας φωνάξουμε ξανά, "Go Helena, go!"

Υπέρ: το φινάλε του clip και η τούμπα της χορεύτριας (πολύ γέλασα!)
Κατά: θέλω ξανά ενδυμασία ανάλογη του "Κάτσε καλά"!
Συμπέρασμα: ΦΥΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της ενώ η Ευρώπη σε περιμένει!

Για μπλα-μπλα σας περιμένω στο stavroskinalopoulos@musiccorner.gr

Απάντηση στα e-mail των φαν του Μιχάλη Χατζηγιάννη για την κριτική του video clip "Δεν Φεύγω".

E-mail κι άλλα e-mail και τελειωμό δεν είχαν! Ευτυχώς τα θετικά ήταν περισσότερα από τα αρνητικά. Όσον αφορά λοιπόν τα αρνητικά, θέλω να εξηγήσω κάποια πράγματα. Πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι αυτή η στήλη δεν κρίνει το πόσο καλή φωνή ή πόσο καλά τραγούδια έχει κάποιος καλλιτέχνης. Το όνομα της στήλης είναι video click και την αφορά το "κλικ'' που κάνει ο εκάστοτε τραγουδιστής στο φακό! Δεν ασχολείται καν αποκλειστικά με τα video clip, απλά με αυτά ως αφορμή, σχολιάζει την ΕΙΚΟΝΑ και πως αυτή πλασάρεται. Συγκεκριμένα για το Χατζηγιάννη, δεν γράφτηκε ότι μιμείται το Νίνο απλά κάποιες κινήσεις των δύο μοιάζουν, με ''πνευματικά δικαιωμένο'' λόγω χρόνου, το Νίνο. Κάτι που το παρατήρησαν αρκετοί από τη στιγμή που αναφέρθηκε. Αυτό δε ρίχνει την αξία του Χατζηγιάννη. Και όσον αφορά τους φαν του (τους φανατικούς μάλλον γιατί φαν είμαι κι εγώ), οι οποίοι συγκρίνουν τους δύο νεαρούς, πιστεύω ότι ο ένας δεν έχει αυτό που έχει ο άλλος. Ο Νίνο δεν έχει την φωνητική αξία που έχει ο Χατζηγιάννης ο οποίος δεν έχει το star quality του Νίνο. Οπότε η σύγκριση είναι στο στιλ ...Κότσιρας - Ρουβάς!

Τέλος, γίνονται σχόλια για το Χατζηγιάννη που δεν έχουν γραφτεί για κανέναν άλλο, όπως παιδί-θαύμα της ελληνικής μουσικής, θρυλικό τραγούδι πριν καν κυκλοφορήσει, Μίδας-Χατζηγιάννης, συμπαθής και πολυτάλαντος τραγουδιστής.
Αγαπώ όσους καλλιτέχνες σχολιάζω, αλλά πάνω απ' όλα αγαπώ την αντικειμενικότητα και το humour. Τίποτα δεν πηγάζει από εμπάθεια. Θα περιμένω λοιπόν τα σχόλια σας για να συζητήσουμε.