Οι Matisse διανύουν μια ιδιαίτερη πορεία στο χάρτη της εγχώριας μουσικής σκηνής. Δημιουργήθηκαν το Μάρτιο του 1999, αλλά η αρχική τους σύνθεση έχει αλλάξει πολλές φορές μέχρι τώρα. Επιμένουν στον αγγλικό στίχο, αλλά δείχνουν να τους απασχολεί περισσότερο, τουλάχιστον αυτή την εποχή, μια καλή διαδρομή στην Ελλάδα παρά μια καριέρα στο εξωτερικό. Το όνομά τους είναι μια έμπνευση του Γιάννη Μασσούρα (μπάσο) με αφορμή μια αφίσα από ένα πίνακα του Matisse, αλλά η αξία του ονόματος βρίσκεται τελικά στο γεγονός ότι είναι εύηχο και ότι μπορείς να το απομνημονεύσεις εύκολα. Με αποτέλειωσαν όταν μου τόνισαν ότι η τελευταία δισκογραφική τους δουλειά "Cheap as art" διακρίνεται από αντιφατικά στοιχεία ...σε αντίθεση με μένα που απ' τη πρώτη ακρόαση αυτού του δίσκου πίστευα ότι ο ήχος τους είναι απόλυτα ομοιογενής! Πριν λοιπόν αρχίσω να ανησυχώ για τον ίδιο μου τον εαυτό (!), σκέφτομαι πως θα πρέπει να αδράξω σύντομα την ευκαιρία και να τους δω σε κάποια live τους εμφάνιση. Ένα παλιότερο δελτίο τύπου της δισκογραφικής τους εταιρείας Sony Music έλεγε ότι ο Άρης διαθέτει τη στόφα ενός χαρισματικού frontman. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η φράση μου γεννάει τη περιέργεια να το διαπιστώσω, αφού η φιγούρα του μου θυμίζει από τη πρώτη στιγμή, χωρίς να ξέρω γιατί, κάτι από εκείνη του Brian Molko των Placebο. Παρόλα αυτά, το περασμένο καλοκαίρι άνοιξαν τις συναυλίες των Garbage και του Marilyn Manson στο Rockwave Festival, ενώ στο βιογραφικό τους μετρούν ανάλογες συνεργασίες με τους Drugstore, Reamonn, Frank & Walters, Puressence, Shed 7 και Raining Pleasure. Διαβάστε τις καλύτερες στιγμές μιας συνέντευξης με τον Άρη Σιαφά (φωνή) και το Κώστα Συνοδινό (πλήκτρα, πιάνο) και περάστε μια βόλτα από το "Αν" στις 7 Ιανουαρίου ή από το "House of Art" στις 26 και 27 Ιανουαρίου για να απολαύσετε ένα από τα λιγοστά ανερχόμενα συγκροτήματα που έχουν να καταθέσουν τη δική τους άποψη στα νέα μουσικά δεδομένα αυτής της χώρας...

M.C.: Τι είναι αυτό που καθορίζει τη σχέση σας με τη μουσική;
Άρης Σιαφάς: Για μένα αυτό που καθορίζει τη σχέση μου με τη μουσική είναι η ανάγκη μου να πω κάτι, το οποίο δεν είναι απαραίτητα μουσικό. Είναι σίγουρα μια διάθεση για επικοινωνία και απλά βρίσκει δίοδο μέσα της μουσικής, αλλά ξεκινάει μάλλον από κάπου αλλού. Αλλά ακόμα και τώρα που μιλάμε, αυτό δεν είναι κάτι που το έχω εξιχνιάσει ακριβώς.
Κωστής Συνοδινός: Εμένα αντιθέτως η μουσική καθορίζει τη σχέση μου με τη ζωή, γιατί είμαι πιο πολύ μουσικόφιλος παρά μουσικός. Είναι πιο σημαντικός ο ρόλος μου ως μουσικόφιλος, παρά ως μουσικός.
Άρης Σιαφάς: Και 'γω δεν με θεωρώ μουσικό επίσης. Εγώ είμαι σίγουρα μουσικόφιλος, αλλά δεν αισθάνομαι ότι είμαι μουσικός με κάποιο τρόπο. Δηλαδή δεν έχω σίγουρα τη σχέση με τη μουσική που έχουν τα άλλα παιδιά στο group.
Κωστής Συνοδινός: Είναι επιλογή του Άρη αυτό. Ο Άρης προσπαθεί να μη γράφει ως μουσικός, ενώ είναι μουσικός. Αυτή η ιδιότητα δεν τον ενδιαφέρει.

M.C.: Ως απλοί ακροατές, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα βρίσκατε ελκυστικό στη τελευταία σας δισκογραφική δουλειά και θα σας έκανε να την αγοράσετε;
Άρης: Για μένα θα ήταν ένα κομμάτι, το ομώνυμο. Το "Cheap as art" μου αρέσει όπως είναι 100%. Από 'κει και πέρα, για να πάρω και το cd θα έπρεπε να είχα ακούσει όλη τη δουλειά για να δω ότι είναι όντως μια πολύ καλή παραγωγή. Κωστής: Άλλο πράγμα η πρόχειρη δουλειά και άλλο να κάνεις κάτι γρήγορα, που θα είναι εσωτερικό και αγνό.

M.C.: Προβληματίζεστε για το ποια θα είναι η εμπορική τύχη αυτού του δίσκου, με την επέκταση ότι αν δεν τον αγοράσουν δεν θα είναι αρεστή και η προσπάθειά σας;
Άρης: Όχι, εγώ δεν προβληματίζομαι καθόλου για τις πωλήσεις. Όλα μου τα ακούσματα γενικά και κυρίως στην εφηβεία μου, ήταν πράγματα τα οποία δεν πουλούσαν, παρά μόνο σε συκεκριμένη μερίδα κοινού. Ήταν κάτι που έψαχνα να το βρω και δεν το είχε ακούσει κανείς...

M.C.: Θεωρείτε πως σήμερα υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για δισκογραφικές δουλειές που εκφράζουν τη προσωπική αισθητική νέων ανθρώπων;
Matisse: Χώρος υπάρχει πάντα, απλά πρέπει να τον διανύξεις διότι αν δεν μπεις σ' αυτή τη διαδικασία, θα έρθουν να σε κλείσουν από παντού. Εμείς αυτή τη στιγμή δεν είμαστε σ' αυτή τη διαδικασία, αλλά αν πούμε ότι όντως διαφαίνεται μια κίνηση και είματε το δεύτερο ή το τρίτο συγκρότημα που εντασσόμαστε μετά τους Raining Pleasure σε κάποια καινούργια δεδομένα, μπορούμε να μιλάμε για μια διαδικασία που τα επόμενα 20 χρόνια θα έχει γίνει κάτι. Αλλά πραγματικά αυτό έχει να κάνει και με την εμπορική απήχηση του πράγματος γιατί αν είναι δέκα συγκροτήματα που το κάνουν αυτό, τότε υπάρχει από μόνος του ένας χώρος.

M.C.: Διάβασα ένα δελτίο τύπου που έλεγε πως "οι Matisse μιλούν για αυτά που φοβόμαστε να φωνάξουμε". Για εσάς υπάρχει κάτι το οποίο δεν έχετε καταφέρει ακόμα να το εκφράσετε μέσω της μουσικής;
Άρης: Δεν υπάρχει κανένα θέμα που να φοβάμαι να αγγίξω αλλά συνήθως αν φοβάμαι να κάνω κάτι, είναι επειδή καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει το ειδικό υπόστρωμα για να με κρατήσει. Αν είναι να πηδήξω από τον όγδοο όροφο και από κάτω δεν υπάρχει τίποτα, δεν θα το κάνω αλλά θα φροντίσω να το κάνω όταν θα είμαι σίγουρος ότι θα πέσω χωρίς να γίνω χίλια κομμάτια και θα έχω τις λιγότερες απώλειες. Είτε μουσικά είτε στιχουργικά, αυτό που μ' ενδιαφέρει είναι να φτάσουμε ως group στο επίπεδο να κάνουμε κάτι το οποίο να είναι ενδιαφέρον για το αυτί του άλλου. Αυτό είναι πιο εύκολο για κάποιον που δεν ακούει πολλή μουσική, γιατί για κάποιον που έχει ακούσει πολλή μουσική οι απαιτήσεις του είναι σαφώς πιο μεγάλες. Οπότε για κάποιον που ακούει αυτά που παίζονται συνήθως στο ραδιόφωνο, θα ήταν πολύ καλό να ακούσει ξαφνικά κάτι από τους Matisse που να είναι αρκετά ιδιαίτερο. Δεν θεωρώ ότι το έχουμε κάνει αυτό ακόμα, αλλά όχι επειδή φοβόμαστε...
Κωστής: Πιστεύω ότι είναι συγκεκριμένοι άνθρωποι εκείνοι που με τη μουσική τους θα πούνε κάτι σημαντικό ή καινούργιο.
Άρης: Είναι άνθρωποι που έχουν μια συγκεκριμένη δυναμική και αυτό έχει να κάνει πάντα για μένα και με το τρόπο που ζεις. Δηλαδή εγώ αυτή τη στιγμή, ούτως ή άλλως, δεν μπορώ να γράψω για πράγματα που είναι πολύ μακριά με αυτό που ζω. Βέβαια με τη φαντασία σου μπορείς να κάνεις τα πάντα, αλλά πολύ διαφορετικά υποστηρίζεις κάτι όταν είσαι μέσα σ' αυτό. Δεν λέω ότι π.χ για να παίξεις τη Μήδεια πρέπει απαραίτητα να έχεις σκοτώσει τα παιδιά σου αλλά εδώ δεν είναι υποκριτική, είναι τραγούδι και είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο.

M.C.: Νιώθετε επιτυχημένοι σ' αυτό που κάνετε;
Άρης: Το νιώθω επειδή μου το λένε οι άλλοι κατά κάποιο τρόπο. Όχι επιτυχημένος όμως, απλά ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς. Η φυσική μου κατάσταση είναι να νιώθω ότι είμαι γεμάτος απαιτήσεις - από μένα πρώτα απ' όλα - και αυτό, απ' όσο ξέρεις και 'συ, αφήνει συνήθως τους ανθρώπους συνέχεια με μία αίσθηση του ανικανοποίητου. Και αυτό έχει να κάνει και με το ίδιο το συγκρότημα, απλά επειδή με το group είναι μια συλλογική δουλειά και επιπλέον παίρνεις αντιδράσεις και από πολύ κόσμο, με έχουν μεταγγίσει κανονικά με αισιοδοξία και χαρά γιατί μου δείχνουν ότι έχω κάνει κάτι το οποίο είναι καλό. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι όχι επιτυχημένος, αλλά χαρούμενος. Επιτυχημένος είναι για μένα αυτός που καταφέρνει να εκφράζεται 100%. Να εκφράζει όλο το φάσμα των αναγκών που έχει και να το εκφράζει πλήρως. Από άλλους θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι το γεγονός ότι βγάλαμε ένα δίσκο σε μια πολυεθνική εταιρεία με αγγλικό στίχο είναι μια επιτυχία, αλλά εμείς δεν το βλέπουμε έτσι...

M.C.: Πώς θα θέλατε να εισπράξει το κοινό το αποτέλεσμα του δίσκου;
Άρης: Για μένα, αν μπορούσα να είμαι σίγουρος για ένα πράγμα απέναντι στο κοινό, θα ήμουνα ακόμα πιο ήρεμος και ικανοποιημένος. Δεν είναι ότι αισθάνομαι ότι κρίνομαι όλη την ώρα - παρά μόνο πρώτα από τον ευατό μου - και αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μην υπάρχει μια δεδομένη εικόνα για το group. O δίσκος βοηθάει αρκετά σε αυτό, με την έννοια ότι είναι λίγο ετερόκλητα τα στοιχεία μέσα σε αυτόν ...σε βαθμό που απλά κάποιος παραξενεύεται αν ξέρουμε τι κάνουμε! Απλά πρέπει να αφήνει την εντύπωση ότι οι Matisse είναι ικανοί πάντα για πάρα πολλά πράγματα. Μπορεί να κάνουν το καλύτερο, μπορεί να κάνουν το χειρότερο. Αυτό είναι κάτι που με ανακουφίζει...!

* Ποια νέα πρόσωπα θέλετε να φιλοξενήσουμε στη στήλη μας; Περιμένω τις δικές σας προτάσεις στο k.mathioudaki@musiccorner.gr

* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).