Προηγούμενες στήλες

Παράξενες εικόνες - Άννα Βίσση
Θυμάμαι όσα είχες πει - Δ. Ολυμπίου
Όλα είναι στο μυαλό - Χάρις Αλεξίου
Κρυφά - Μ. Χατζηγιάννης
Can't hold us down - Aguilera & Lil Kim
Διώξε τη πίκρα - Π. Ζήνα
Όπως - Ν. Σφακιανάκης

Τους στίχους σχολιάζει η Μάρθα Μανώλη
Πόσο μας αγγίζουν τα λόγια ενός καλού τραγουδιού! Παρατηρούμε τα μουσικά δρώμενα και σας παρουσιάζουμε κάθε Πέμπτη ένα τραγούδι του οποίου οι στίχοι αξίζουν την προσοχή σας. Γιατί ...ότι ψέμα στην ζωή μου κι αν πω, τα τραγούδια θα λένε την αλήθεια...!
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου...

Τραγούδι : "Διάφανα Κρίνα"
Στίχοι : Παντελής Ροδοστόγλου
Σύνθεση : Διάφανα Κρίνα
Ερμηνευτής : Διάφανα Κρίνα

Είναι λυρικοί, είναι ρομαντικοί, είναι χαρισματικοί και ενεργητικοί, μα πάνω απ' όλα είναι "γνήσιοι"!
Ο λόγος για το συγκρότημα Διάφανα Κρίνα, οι οποίοι στις ζωντανές εμφανίσεις τους έχουν κάτι το ξεχωριστό. Το κοινό γίνεται ένα μαζί τους, τραγουδώντας τους στίχους ως το τελευταίο λεπτό.
Διαλέξαμε από την πρόσφατη δουλειά τους με τίτλο "Ό,τι απόμεινε απ' την ευτυχία", το δεύτερο τραγούδι που φέρει τον τίτλο Διάφανα κρίνα. Ομότιτλο του συγκροτήματος, μας παρασύρει στο συνειρμό πως το κομμάτι μιλάει για την πορεία των Κρίνων.

Τα Κρίνα είναι μία από τις λίγες μπάντες που δεν παρασύρθηκαν από τις εξελίξεις που δημιούργησαν και κατόπιν υποβάθμισαν το ελληνικό ροκ (αν υφίσταται κάτι τέτοιο ως μουσικός όρος) Παραμένουν σταθεροί στις αξίες τους, με προτεραιότητά τους τη μουσική δημιουργία. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι έχουν καταφέρει στο παρελθόν να δώσουν 101 συναυλίες μέσα σε δώδεκα μήνες (!), σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε ό,τι αφορά τη συναυλιακή δράση στην Ελλάδα!

Το συγκρότημα Διάφανα Κρίνα αποτελείται από τους:
ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ φωνή/ακουστική κιθάρα
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ κιθάρες/τρομπέτα/κρουστά
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ κιθάρες/πλήκτρα/κρουστά
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ μπάσο
ΤΑΣΟΣ ΜΑΧΑΣ τύμπανα/κρουστά

Θέμα του τραγουδιού: Οι ίδιοι ή κάποιοι των οποίων την πορεία παρακολουθεί ο Ροδοστόγλου.

Το τραγούδι μοιάζει περιγραφικό μιας πορείας...
Η παρέα των Διάφανων Κρίνων ή κάποιων που "παρακολουθούνται" μέσω των στίχων από τον Παντελή Ροδοστόγλου ........ Κινήσανε πριν χρόνια ....... διασχίσαν τα όνειρα τους .......... μεθύσανε σε μπαρ ........ στο δρόμο συναντούσαν ........... τις νύχτες κάτω από τα άστρα ....... θυμόντουσαν το σπίτι ......... τη μοναξιά την μόνη τους αλήθεια.

Τι σημασία έχει τελικά με πιο ρυθμό εξωτερικεύουμε αυτό που νιώθουμε; Rock ή τσιφτετέλι; Σημασία έχει ότι νιώθουμε το ίδιο. .... τη μοναξιά τη μόνη μας αλήθεια.

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας
1. Το τραγούδι είναι πολύ προχωρημένο για τα ελληνικά δεδομένα. Οι περισσότεροι τους χαρακτηρίζουν rock. Υποκειμενική μου γνώμη (αντικειμενικώς σωστή ή λάθος) είναι πως έχουμε να κάνουμε με καθαρόαιμη New Wave.
2. Μην ψάχνετε τα κλασικού τύπου κουπλέ - ρεφρέν. Εδώ υπάρχει μια ιστορία. Με εκπληκτικές εικόνες της πορείας των ταξιδευτών.
3. Ο ρυθμός του τραγουδιού είναι ότι πιο "ανεβαστικό" θα μπορούσε να συμβεί στα αυτιά μας. Αλλά ταυτόχρονα έχει ανεβάσματα και κατεβάσματα κυκλοθυμικότητας, όπως ακριβώς οι μεταβολές στη ζωή μας.
4. Αυτή η δίψα για επανάσταση με την έννοια του ψαξίματος μέσω του ταξιδιού, μας κάνει να νιώθουμε λες και είμαστε στο γυμνάσιο.
5. Υπάρχει συγκεκριμένος ρυθμός, ο οποίος αλλάζει πριν την προ-τελευταία στροφή και απαλύνει τα ντραμς καθότι αναφέρει ... το σπίτι που γεννήθηκαν... και η νοσταλγία γλυκαίνει τα πάντα.

Εικόνες, εικόνες, εικόνες, εικόνες σε κάθε στροφή!
Τρελά πουλιά... ... αγγέλους... ... παιδιά... βάρκες με την χάρτινη καρδιά... ... υπνοβάτες... ... σκιάχτρα... ...άστρα... Σαν ταινία το ταξίδι των πρωταγωνιστών ... Θυμόντουσαν το σπίτι που γεννήθηκαν ... ...Και μια σκυφτή στην κάμαρα οπτασία: ...Τη μοίρα τους που τους κοίταζε σαν ξένους.

Δεν θα αναλύσω τις εικόνες. Οι πορευόμενοι καθώς ταξιδεύουν (το ταξίδι μπορεί να είναι οτιδήποτε, από μια συγκεκριμένη εμπειρία μέχρι το γενικότερο ταξίδι της ζωής) συναντούν διάφορους "τύπους" που προσπαθούν να τους βγάλουν εκτός πορείας, να τους παρασύρουν. Αυτό τους κάνει να αναπολούν το σπίτι τους που προφανώς τους έχει λείψει, αλλά και να παραδέχονται πως η μόνη τους αλήθεια είναι η μοναξιά.

Ο στίχος είναι πλεγμένος με τη μουσική και σας προτείνω εάν έχετε τη δυνατότητα να ακούσετε το συγκεκριμένο τραγούδι πριν βγάλετε το συμπέρασμα ότι δε σας αφορά. Καλό είναι να μην αναζητάμε μόνο το απλό ξέσπασμα μέσα από τη μουσική αλλά κάποιες φορές να σκεφτόμαστε λιγουλάκι!

Όσο για το θέμα του τραγουδιού και γενικότερα το ταξίδι, απλά αναφέρουμε πως ο δρόμος της ζωής θα έχει στροφές (με πλανεύτρες εικόνες όπως αυτές που τραγουδάνε τα Κρίνα). Οι ελιγμοί που θα κάνετε σε αυτές τις στροφές θα κρίνουν την επιτυχία σας.

Τα Διάφανα Κρίνα μέσα από τέσσερις πετυχημένες δισκογραφικές δουλειές σε διάστημα δέκα χρόνων, γιορτάζουν τη μέχρι τώρα πορεία τους, ξεκινώντας το συναυλιακό τους χειμώνα από τη σκηνή του Gagarin 205 Live Music Space, το Σάββατο 6 και την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2004.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε!
Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr

ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ

Κινήσανε πριν χρόνια σαν τα τρένα
που ολόφωτα διασχίζαν τα όνειρα τους
τρελά πουλιά με μάτια πληγωμένα
συντρόφευαν την άγρυπνη χαρά τους.

Μεθύσανε σε μπάρ ναυαγισμένα
Μ'αγγέλους που'χαν χάσει τα φτερά τους
Και μοιάζαν με παιδιά εγκαταλειμμένα
Που φτιάχναν βάρκες με την χάρτινη καρδιά τους

Στον δρόμο συναντούσαν υπνοβάτες
Νεκρές ψυχές που αναζητούσαν τα κορμιά τους
Σκιάχτρα που ξεδιψούσαν μ'αυταπάτες
Τρελούς που κυνηγούσαν τη σκιά τους

Τις νύχτες κάτω απ' τ' άστρα που σπινθηρίζαν
Μέσα στη ρόδινη σιωπή του γαλαξία
Θυμόντουσαν το σπίτι που γεννήθηκαν
Και μια σκυφτή στην κάμαρα οπτασία:
Τη μοίρα τους που τους κοίταζε σαν ξένους.

Κι ακούγανε φωνές που τους καλούσανε
Και λέγανε τα μαύρα παραμύθια
Τις ρίζες που τους κόψαν και πονούσανε
Τη μοναξιά την μόνη τους αλήθεια.

Λα, λα, λα, λα, λα, λα.......................................



MC Team ID
  "Κλικ" για περισσότερα...