Πάντα θεωρούσα και θεωρώ άδικη την αντιμετώπιση εκείνων των ανθρώπων που μπαίνουν στη διαδικασία να συγκρίνουν τις καριέρες μεγάλων - σε καλλιτεχνική αξία - μουσικών και ερμηνευτών με τις προσπάθειες που κάνουν τα παιδιά τους για να κερδίσουν μια θέση σ' αυτό το χώρο. Πολύ απλά, διότι τα βιώματα είναι διαφορετικά από τη μία γενιά στην άλλη και η κάθε εποχή έχει τους δικούς της εκφραστές, αρκεί να πορεύονται με αξιοπρέπεια, σεβασμό και αγάπη προς το αντικείμενό τους.

Η Γιάννα Τερζή, εκτός από κόρη του κορυφαίου Έλληνα λαϊκού μας τραγουδιστή Πασχάλη Τερζή, είναι μια δροσερή παρουσία και ένα ταλαντούχο πρόσωπο στο χώρο της σύγχρονης ελληνικής δισκογραφίας με ανησυχίες, όνειρα και φιλοδοξίες. Τα πρώτα της βήματα στο χώρο σηματοδοτήθηκαν με τη κυκλοφορία του πρώτου της cd-single το περασμένο Ιούλιο. Σε μουσική και στίχους Ανδρέα Μπονάτσου, το δυναμικό "Τέτοια γυναίκα" ήταν το τραγούδι που προτίμησε το κοινό και ξεχώρισε κυρίως στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Επτά σχεδόν μήνες μετά, τη συναντήσαμε στη φάση που ψάχνει και ακούει τραγούδια για το υλικό της πρώτης ολοκληρωμένης δισκογραφικής της δουλειάς, που πρόκειται να κυκλοφορήσει λίγο πριν το Πάσχα από τη Universal. Είναι όμορφη, γλυκειά, αυθόρμητη, αληθινή, προσγειωμένη και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης μας, διαπίστωσα ότι συμφωνούμε σε πάρα πολλά θέματα! (...φταίει μάλλον το ίδιο ζώδιο!)

Αν και δηλώνει λάτρης της ξένης μουσικής, έχει αποφασίσει να πορευτεί στα μονοπάτια του λαϊκού τραγουδιού και φέτος μας δηλώνει ότι περνάει το καλύτερο χειμώνα κοντά στη Πέγκυ Ζήνα στο "Διογένη", γιατί η βοήθεια της δόθηκε απλόχερα και είναι η πρώτη φορά, όπως χαρακτηριστικά μου τονίζει, που αισθάνεται ότι έχει κανονικό ρόλο σε ένα πρόγραμμα. Μετά το Πάσχα η Γιάννα Τερζή θα συνεχίσει τις εμφανίσεις της στη "Θάλασσα" και εύχομαι να μας δοθεί η ευκαιρία να τα ξαναπούμε, για να τις πω τις εντυπώσεις μου από την ακρόαση της πρώτης ολοκληρωμένης δισκογραφικής της κατάθεσης...

Music Corner: Σε ποια ηλικία εισβάλλει η μουσική και το τραγούδι στη ζωή σου;
Γιάννα Τερζή: Με τη μουσική είχα επαφή από πολύ μικρή, από 4-5 χρονών. Μεγαλώνοντας και σε μια μουσική οικογένεια ήταν άμεση η επαφή μου. Πήρα το πρώτο μου δίσκο 6 χρονών, που δεν είχε καμία σχέση με ελληνική μουσική. Ήταν το Bad του Michael Jackson και από 'κει και πέρα, όταν έγινα 9 χρονών ξεκίνησα ωδείο, πήρα πτυχίο αρμονίας και έπαιζα πιάνο γύρω στα επτά με οχτώ χρόνια. Γενικά από πολύ μικρή είχα μέσα μου αυτό το μικρόβιο. Δεν ήξερα τότε βέβαια αν θα τραγουδήσω ή όχι, αλλά με ενθουσίαζε η μουσική... Κάθε είδος, και ξένο και ελληνικό, από πολύ μικρή ηλικία. Όταν έφτασα περίπου 18-19 χρονών και είδα τι πρέπει να κάνω με τη ζωή μου, είχα περάσει στο πανεπιστήμιο αλλά αποφάσισα ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι για μένα... (γέλια) Είχα περάσει σε μια σχολή άσχετη, αλλά την άφησα στο έλεος του Θεού και ανέβηκα 19 χρονών πρώτη φορά στη πίστα.

Μ.C.: Πώς θα χαρακτήριζες τη σχέση σου με το τραγούδι; Eίναι ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα;
Γ.Τ.: Ναι, ήταν παιδικό όνειρο. Απλά όσο μεγάλωνα, ειδικά στην εφηβεία, το είχα καταπιέσει γιατί θεωρούσα ότι πρέπει να σπουδάσω επειδή η μουσική είναι ένα ελεύθερο είδος επαγγέλματος, είναι σαν χόμπι - επάγγελμα. Όταν είδα ότι δεν γίνεται να το καταπιέσω άλλο και ότι αυτό θα μου βγει κάποια στιγμή, είπα να το δοκιμάσω. Παρόλα αυτά, τα δύο πρώτα χρόνια που το δοκίμασα δεν ήμουν πολύ συνειδητοποιημένη. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτή η δουλειά και πόσο πολύ την αγαπάω...

Μ.C.: Τι άλλα ακούσματα είχες στην εφηβεία σου;
Γ.Τ.: Κοίτα, δεν θα σου πω ψέμματα... Ό,τι ελληνικό άκουγα, το άκουγα ξώφαλτσα μέσα απ' το σπίτι και από δίσκους που έπαιζε ο μπαμπάς μου και η μαμά μου: Ελένη Βιτάλη, Χρήστο Νικολόπουλο, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χάρις Αλεξίου... Όλα αυτά τα άκουγα, όπως και του πατέρα μου εννοείται. Αλλά η δική μου επιλογή ήταν πιο πολύ ξένοι καλλιτέχνες, pop και pop - rock. Όμως όταν μπήκα στη δουλειά, άρχισα να ακούω και τι γίνεται γύρω μου στην Ελλάδα, τι παίζει το ραδιόφωνο, ποιοι καλλιτέχνες υπάρχουν, τι τραγουδούν, πρόσεξα τον ελληνικό στίχο και άρχισα να μπαίνω στο νόημα.

Μ.C.: Υπάρχει κάποιος ερμηνευτής που δεν τον είχες προσέξει και μετά σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και τον αγάπησες;
Γ.Τ.: Αυτό συμβαίνει συνέχεια τώρα τελευταία, ειδικά με τους τραγουδιστές που δεν είχα καν ακούσει και δεν είχα παρακολουθήσει καθόλου τη καριέρα τους. Επειδή ψάχνω να δω τι μου ταιριάζει ακόμα, ποιο είδος και ποια τραγούδια μπορώ να πω καλύτερα, ψάχνω και διάφορους καλλιτέχνες. Και ανακαλύπτω πάρα πολλά πράγματα και παίρνω απ' το καθένα τα στοιχεία που ξεχωρίζουν... Αλλά δεν σου κρύβω ότι ακόμα έχω πάθος με τη ξένη μουσική. Συνεχίζω στο σπίτι μου την ώρα που θέλω να χαλαρώσω ή την ώρα που θέλω να βγω με τους φίλους μου, να ακούω ξένη μουσική.

Μ.C.: Έχεις ήδη ένα πρώτο cd - single στο ενεργητικό σου. Επειδή μόλις μου ανέφερες ότι ακόμα ψάχνεις να δεις τι σου ταιριάζει, να υποθέσω ότι δεν έχεις αποφασίσει για το είδος πάνω στο οποίο θες να κινηθείς μουσικά;
Γ.Τ.: Όχι, έχω αποφασίσει. To πρώτο single, το "Τέτοια γυναίκα" ήταν pop κομμάτι αλλά τώρα που είμαστε σε διαδικασία να βγει το ολοκληρωμένο cd τα κομμάτια είναι από ελαφρολαϊκά μέχρι λαϊκά. Θα έχουμε και pop κομμάτια μέσα, αλλά νομίζω ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό το δρόμο, δηλαδή το λαϊκό τραγούδι...

Μ.C.: Πώς θα ήθελες να εισπράξει το κοινό το αποτέλεσμα του δίσκου;
Γ.Τ.: Θέλω να πάρει μια πρώτη γεύση από μένα. Μέσα από το πρώτο cd δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να πείσεις... Είναι μια γνωριμία στην ουσία, όπως και το single. Eίναι μία γνωριμία για να δουν τι μπορώ να πω, είναι μια πρώτη επαφή για να κρίνει ο κόσμος αν αρέσω ή αν δεν αρέσω. Ελπίζουμε να αρέσω...

Μ.C.: Θεωρείς πως σήμερα υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για δισκογραφικές δουλειές που εκφράζουν τη προσωπική αισθητική νέων ανθρώπων;
Γ.Τ.: Ναι, αρκεί να μην αφήνεις το σύστημα να σε "τρώει" εξ' ολοκλήρου. Αν είσαι καλλιτέχνης με προσωπικότητα και έχεις ισχυρή προσωπική άποψη - βέβαια στα πρώτα βήματα είναι δύσκολο να το εκφράσεις απόλυτα - είναι καλό, όσο προχωράει ο καιρός, να τραγουδάς αυτό που θέλεις και να το κάνεις με το τρόπο που αισθάνεσαι. Εξάλλου και το κοινό αυτό περιμένει, να δει τη σφραγίδα του κάθε καλλιτέχνη και όχι μαζικά πράγματα. Πιστεύω ότι αν επιμείνεις και αντισταθείς σ' όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας, μπορείς να βάλεις τη προσωπικότητά σου.

Μ.C.: Θα έκανες υποχωρήσεις για χάρη του κοινού;
Γ.Τ.: Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να βάλεις σε ένα δίσκο 15 - 18 τραγούδια, μπορείς να ικανοποιήσεις τους πάντες: από τον εαυτό σου, μέχρι την εταιρεία σου, μέχρι τον παραγωγό σου και το κοινό. Και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς. Δηλαδή ο δίσκος μου θα περιέχει σίγουρα αγαπημένα δικά μου κομμάτια αλλά και κάποια κομμάτια που τα ακούμε και πιστεύουμε ότι θα αρέσουν στο κοινό, σύμφωνα με αυτό που συμβαίνει αυτή την εποχή. Δεν μπορείς να αποκλείσεις τελείως το τι ακούει ο κόσμος σήμερα γιατί όλοι θέλουμε να έχουμε επιτυχία, όλοι θέλουμε να είμαστε εμπορικοί - ακόμα και αυτοί που δηλώνουν ότι δεν θέλουν - γι' αυτό και όλα τα cd τελευταία, ειδικά των νέων καλλιτεχνών, είναι ποικιλόμορφα και περιέχουν από pop μέχρι λαϊκά... Αυτό κάνω και 'γω.

Μ.C.: Για σένα υπάρχουν "εύκολα" και "δύσκολα" τραγούδια; 'H απλά η διαφορά βρίσκεται μεταξύ καλών και κακών ακουσμάτων;
Γ.Τ.: Μπορεί να μπεις μέσα στο studio και ένα εύκολο τραγούδι να μην μπορέσεις να το πεις ποτέ γιατί δεν θα σε εκφράζει και μπορεί ένα δύσκολο κομμάτι, το οποίο φαίνεται φωνητικά ότι έχει ιδιαιτερότητες και δυσκολίες, να το ευχαριστηθείς, να το ερμηνεύσεις πιο καλά από τα άλλα και να το περάσεις και στο κόσμο. Δεν υπάρχει συνταγή, είναι το πώς θα έρθουν οι συγκυρίες, πώς θα πεις ένα κομμάτι και πόσο είναι έτοιμο το κοινό να το δεχτεί.

Μ.C.: Πώς βιώνεις τις στιγμές που είσαι πάνω στη πίστα;
Γ.Τ.: Τη πρώτη στιγμή δεν θέλω να τη θυμάμαι, θέλω να τη ξεχάσω για πάντα... Τώρα αρχίζω και ευχαριστιέμαι τον εαυτό μου πάνω στη πίστα και συνειδητοποιώ το τι κάνω γιατί κάθε νύχτα μαθαίνω και κάτι παραπάνω, τι γίνεται σε σχέση με το κοινό και την ορχήστρα, το πώς πρέπει να στέκομαι, το πώς πρέπει να είναι το βλέμμα μου, αν πρέπει να κοιτάω τον κόσμο ή όχι... Όλα αυτά τώρα τα μαθαίνω. Δεν έχω πολλά χρόνια που δουλεύω, τέσσερα - πέντε χρόνια, γι' αυτό και κάθε μέρα είναι και μία έκπληξη. Το ευχαριστιέμαι πραγματικά κάθε βράδυ που βγαίνω στη πίστα. Ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο...

Μ.C.: Αν μέχρι τώρα δεν είχες βρει τη δίοδο να μπεις στη δισκογραφία, θα επιχειρούσες να συμμετάσχεις σε ένα παιχνίδι τύπου "Fame Story";
Γ.Τ.: Δεν είμαι πολύ σίγουρη αλλά νομίζω ότι δεν θα το έκανα. Θα το απέφευγα... Δεν μ' αρέσει καταρχήν να εκτίθεται η προσωπική μου ζωή και δεύτερον, δημιουργούνται τόσο λάθος εντυπώσεις μέσα απ' αυτά τα παιχνίδια που δεν θα ρίσκαρα την προσωπικότητά μου. Εκτός από καλλιτέχνης, προβάλλεις και τι άνθρωπος είσαι και δεν θα μου άρεσε να το ρισκάρω. Ήδη τα Μ.Μ.Ε είναι σε έξαρση και τα βγάζουν όλα στη φόρα. Ε, το να πας να στηθείς και 'συ κάτω από πενήντα κάμερες καθημερινά και να το προκαλέσεις... Δεν νομίζω ότι θα το ρίσκαρα.

Μ.C.: Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να διαλύσεις τις αμφιβολίες των ανθρώπων που σε αντιμετώπισαν με καχυποψία επειδή είσαι η κόρη ενός πολύ επιτυχημένου τραγουδιστή και να τους αποδείξεις ότι είσαι μια νέα κοπέλα με ταλέντο, με ανησυχίες και όνειρα και ότι αξίζεις τις ίδιες ευκαιρίες με όλα τα υπόλοιπα παιδιά που δεν προέρχονται από κάποια μουσική οικογένεια;
Γ.Τ.: Να σου πω τι γίνεται... Δεν το σκέφτομαι καθόλου έτσι. Στην ουσία τώρα βγαίνω και δεν προσπαθώ να πείσω τον κόσμο γιατί το κάνω όπως ακριβώς το είπες: Όπως κάθε καινούργιος τραγουδιστής ξεκινάω τα βήματά μου, κάνω αυτό που νομίζω καλύτερο για μένα και αν αρέσει και στο κόσμο, καλώς. Όποιος θέλει να σκεφτεί και να με συγκρίνει σε σχέση με τη καριέρα του πατέρα μου, θα μπει σε μια διαδικασία που...

Μ.C.: (τη διακόπτω...) Μα είναι άδικο κάτι τέτοιο γιατί είναι άνιση αυτή η σύγκριση...
Γ.Τ.: Σίγουρα το περιμένω. Όμως δεν θα προσπαθήσω και δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να πείσω αυτούς τους ανθρώπους. Εγώ θα κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα με τον τρόπο που ξέρω και δεν γίνεται να με σταματάει αυτό το πράγμα. Ό,ποιος θέλει να το δει με καλό μάτι και να θεωρήσει ότι πρέπει να μου δώσει μια ευκαιρία, ας το κάνει.

Μ.C.: Το φαινόμενο της "πειρατείας δίσκων" πόσο σε απασχολεί ως νέα τραγουδίστρια;
Γ.Τ.: Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Ελπίζω κάποια στιγμή, όταν θα έχω ισχύ σ' αυτό το χώρο - και ελπίζω να την αποκτήσω - να μπορέσω να κάνω κάτι: Nα απευθυνθώ σε συναδέλφους και σε εταιρείες για να μπορέσουμε όλοι μαζί να το καταπολεμήσουμε, αν και αυτό μου φαίνεται λίγο ουτοπία γιατί έχει πάρει πια τέτοιες διαστάσεις που δεν ξέρω αν καταπολεμείται. Θα 'θελα να δω ενωμένους όλους τους μεγάλους τραγουδιστές να κάνουν κάτι γι' αυτό... Φαντάσου όμως ότι είναι παγκόσμιο φαινόμενο και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Αφού δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο εξωτερικό, δεν ξέρω τώρα τι μπορούμε να κάνουμε στην Ελλάδα, που τα πράγματα πάντα είναι χλιαρά σε τέτοιες περιπτώσεις...

Μ.C.: Υπάρχει κάτι που έχεις απομυθοποιήσει σε αυτό το χώρο;
Γ.Τ.: Έχω απομυθοποιήσει ανθρώπους και καταστάσεις. Μ' αρέσει που γίνεται αυτό γιατί δεν φοβάμαι πλέον πράγματα που φάνταζαν τεράστια και αυστηρά μπροστά μου. Έχουν αρχίσει και "πέφτουν" και αυτό με βοηθάει να εκφραστώ καλύτερα. Δηλαδή ανθρώπους που σέβομαι ως καλλιτέχνες, όταν απομυθοποιούνται ως άνθρωποι, δεν μπορώ να τους δω με το ίδιο μάτι που τους έβλεπα μικρότερη και τους θαύμαζα γιατί, κακά τα ψέμματα, εκτός από καλλιτέχνης είσαι και άνθρωπος και όλη σου η ζωή είναι ένα σύνολο. Δεν μπορεί να προβάλλεσαι ότι είσαι ο καλύτερος καλλιτέχνης του κόσμου και ότι αγαπάς το κοινό σου και να 'σαι στη προσωπική σου ζωή ο πιο άχρηστος άνθρωπος του κόσμου. Παρόλα αυτά, δεν ακυρώνεται μια μεγάλη φωνή. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν παρασύρεται πάρα πολύ εύκολα από τη προσωπική ζωή του άλλου, αλλά δεν έχω ακόμα αποφασίσει αν είναι σωστό αυτό να γίνεται ή όχι. Μια μεγάλη φωνή είναι πάντα μια μεγάλη φωνή... Αλλά άμα μπορείς να αποδείξεις με τη προσωπική σου ζωή ότι αξίζεις την αγάπη του κοινού, είναι καλό.

Μ.C.: Με ποια στοιχεία συνδέεις την επαγγελματική καταξίωση; Πότε θα θεωρήσεις τον εαυτό σου επιτυχημένη τραγουδίστρια;
Γ.Τ.: Δεν θέλω να φτάσει ποτέ αυτό. Όταν φτάνεις συνήθως σε ένα τέλμα, όταν φτάνεις κάπου οριακά, σε παρασύρει η καθημερινότητα και συνηθίζεις σε μια κατάσταση - ξέρεις, και η επιτυχία συνηθίζεται κάποια στιγμή - γι' αυτό και οι πολύ επιτυχημένοι καλλιτέχνες και άνθρωποι όταν αρχίζουν και συνηθίζουν την επιτυχία τους, επαναπαύονται και δεν προσπαθούν. Αυτό σου κάνει κακό και σαν άνθρωπο, όχι μόνο καλλιτεχνικά... Ελπίζω να φτάσω στη μεγάλη επιτυχία κάποια στιγμή και για μένα είναι να μοιράζομαι τα δικά μου τραγούδια με το κοινό. Θέλω να πατάω κάποια στιγμή το πόδι μου στη πίστα και να ξέρουν ότι βγαίνει ένας δικός τους άνθρωπος που θα μοιραστούν κομμάτια, δικά του κομμάτια. Το να ακούσω κάποια στιγμή όλο το μαγαζί να τραγουδάει ένα δικό μου κομμάτι, αυτή τη στιγμή είναι το μεγαλύτερό όνειρό μου!

Μ.C.: Ποια συμβουλή σου έχουν δώσει και δεν την έχεις ξεχάσει ποτέ;
Γ.Τ.: Νομίζω ότι η καλύτερη συμβουλή είναι να κρατάς τις ισορροπίες στη ζωή, να μη ξεφεύγεις... Είναι ωραίες οι στιγμές που ξεφεύγεις λίγο, είτε στη προσωπική ζωή είτε στην επαγγελματική, οι στιγμές που μπορεί "να τη δεις" λίγο παραπάνω γιατί ακόμα και αυτό είναι γλυκό, δεν πειράζει - αρκεί να επανέρχεσαι πάντα και σύντομα. Αυτό είναι το πιο ωραίο, να κρατάς τις ισορροπίες για να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να πηγαίνεις μπροστά...

* Ποια νέα πρόσωπα θέλετε να φιλοξενήσουμε στη στήλη μας; Περιμένω τις δικές σας προτάσεις στο k.mathioudaki@musiccorner.gr

* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).