Τραγούδι : "Τα σημάδια σου"
Στίχοι : Δημήτρης Κοργιαλάς
Σύνθεση : Δημήτρης Κοργιαλάς
Ερμηνευτής : Δημήτρης Κοργιαλάς
Συμμετέχει η Ευρυδίκη

Σε όσους έχετε περάσει την πρώτη ηλικιακή σας εικοσαετία, ο Κοργιαλάς και τα κομμάτια του, φέρνουν στο νου τη δεκαετία του '80 που η διεθνής ηλεκτρονική punk - pop ήταν σε καλύτερο ποιοτικό επίπεδο. CURE, DURAN DURAN, CULTURE CLUB και δε συμμαζεύεται... ωραίες εποχές!! Σήμερα τα πράγματα δεν είναι άσχημα, αλλά είναι πιο εμπορικά και περισσότερο βιομηχανοποιημένα.

Οι περισσότεροι γνωρίσατε το Δημήτρη με το τραγούδι "Μια φορά" και τη συνεργασία του με την Ευρυδίκη στο τραγούδι "Πιάσε με". Οι δημιουργίες του Κοργιαλά έχουν όμως (εκτός από το χορευτικό πρόσωπο που ήδη γνωρίζετε) και πιο χαμηλών τόνων προφίλ.

Από την τελευταία δισκογραφική του δουλειά "Ας τα δύσκολα σε μένα" επιλέξαμε το τραγούδι "Τα σημάδια σου" γιατί κινείται σε "χαλαρότερο" μουσικό ύφος. Το κομμάτι θα το βρείτε στο cd σε δύο εκτελέσεις. Στη βασική και στη radio version. Όποια και αν διαλέξετε θα το απολαύσετε το ίδιο.

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας

1. Η κατάθλιψη ως θέμα του τραγουδιού.
2. Η διάρκεια της βασικής εκτέλεσης είναι έξι (6) ολόκληρα λεπτά. Ενώ υπό άλλες συνθήκες ένα τόσο μεγάλο κομμάτι θα ήταν βαρετό, το "Τα σημάδια σου" το ακούς και.....
3. ...τα πλήκτρα που είναι πρωταγωνιστές, σε ταξιδεύουν σε συνδυασμό με...
4. ...τα εκπληκτικά σόλο φωνητικά και οι δεύτερες φωνές της Ευρυδίκης.

Κάτι ο καιρός που χάλασε και μας έπνιξαν οι βροχές. Κάτι η θερμοκρασία που έπεσε. Η επιλογή μας είναι μια χειμωνιάτικη, "στενοχωρημένη" έως και καταθλιπτική μπαλάντα.

Χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Χωρίς πικρίες. Απλά νιώθωντας την ανάγκη να αναπολήσουμε, να ρίξουμε λίγο τους τόνους, να στραφούμε προς τον εαυτό μας. Γιατί ... είναι μέρες που δε θέλω τον ήλιο ν'αντικρύζω.. ..είναι μέρες που δεν θέλω σ' αυτή την πόλη να γυρνάω.. (άσε που και να ήθελα, μας τελείωσε το καλοκαίρι!).

Είναι μέρες που χωρίς ιδιαίτερο λόγο θέλω την ησυχία μου. Θέλω να κλείσω κινητά και σταθερά. Να μην απαντάω στα κουδούνια και να με παρατήσουν όλοι ήσυχη. Όχι από άγχος ή θυμό. Μάλλον από ψυχολογική κούραση μου βγαίνουν τέτοιου είδους αντιδράσεις.

Αντιδράσεις περιστασιακής αντικοινωνικότητας ..απόγευμα να χάνομαι απ' το απέναντι παράθυρο μια σκιά πίσω απ' την κουρτίνα.. Στο τραγούδι που αναφερόμαστε όμως υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για την καταθλιπτική συμπεριφορά του τραγουδιστή. Ο λόγος ξεγυμνώνεται στο ρεφρέν (στο πρώτο κουπλέ δεν μας δίνει φως) ..εσύ μ' άφησες εδώ τα σημάδια σου να σβήνω..! Υπάρχει απώλεια αγαπημένου προσώπου, η οποία φέρει την ευθύνη!

Η κατάθλιψη είναι μία ψυχολογική κατάσταση στην οποία κυριαρχούν συναισθήματα θλίψης, λύπης και απόρριψης της προσωπικότητας ενός ατόμου από τον ίδιο του τον εαυτό. Τα πιο πολλά επεισόδια αντίστοιχων αντιδράσεων παρουσιάζονται έπειτα από ένα δυσάρεστο γεγονός της ζωής μας. Ως ένα βαθμό, είναι φυσιολογικό επακόλουθο της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου ή μιας μεγάλης απογοήτευσης. ..στο κρεβάτι μου εκεί ξεσπάω και μετά με πιάνουν κλάματα.. που δεν άντεξες κι έφυγες..

Τα συμπτώματα είναι γνωστά σε όλους μας. (Μια καταθλιψούλα την έχουμε περάσει όλοι). Ευερεθιστικότητα, νευρικότητα, ανυπομονησία και ανησυχία. Σκέψεις θανάτου, αυτοκτονίας (μακριά απο όλους τέτοιες ανοησίες, εννοείται!) απώλεια ενδιαφέροντος για πράγματα και εργασίες, ελάττωση επιπέδου ενεργητικότητας, ψυχολογική κούραση. Ουφ! Το σώμα μας, ο ψυχικός μας κόσμος απομακρύνονται από ένα περιβάλλον που είναι επώδυνο.

Το τραγούδι έχει ομοιόμορφο μουσικό ρεφρέν αλλά το στιχουργικό μέρος δεν είναι ίδιο όπως γίνεται συνήθως. Το τελευταίο ρεφρέν καταλήγει στην αιώνια αναμονή .. θα μείνω για πάντα εδώ τα σημάδια σου να σβήνω.. Καλλιτεχνικά μου άρεσε αυτό. Επειδή όμως τα τραγούδια επηρεάζουν την ψυχολογία μας, θα συνιστούσα διαφορετική αντιμετώπιση της κατάστασης. Συνιστώ την έστω και αυτοπιεζόμενη ή βιαίως εξαναγκαστική ενεργοποίηση μας!!!

Δεν πειράζει που εσύ μ' άφησες εδώ.., δεν πειράζει που χειμωνιάζει, που κάνει κρύο, που βρέχει και η υγρασία μου τρυπά τα κόκκαλα. Ενεργοποιούμαι και κρατώ το καλοκαίρι μέσα μου.
Συνήθως η μουσική με ταξιδεύει και με παρασύρει από την λύπη στην χαρά και τούμπαλιν. Πάντα όμως θέλω να κρατώ ως τελικό λόγο τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Ακόμη και την μελαγχολία πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να την "χαιρόμαστε" και να την αξιοποιούμε ως αφετηρία δημιουργικότητας και ενεργοποίησης.
Εξάλλου πάντα μετά τη βροχή βγαίνει το πολύχρωμο ουράνιο τόξο!

Να περνάτε καλά, να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία και να μη χάσετε Ευρυδίκη και Δημήτρη στο ΣΥΡΜΟ!

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr