Ο πρώτος από μια σειρά χρυσών και πλατινένιων δίσκων του κορυφαίου σατιρικού καλλιτέχνη, που έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο. Μπορεί να μην είναι τόσο καλός όσο οι επόμενοι, ωστόσο με αυτόν ο Χάρρυ Κλυνν (Βασίλης Τριανταφυλλίδης) άλλαξε άρδην την κατάσταση στο χώρο της δισκογραφίας και τούτο φαίνεται από το ότι έκτοτε αρκετές εταιρείες προσπάθησαν με παρεμφερείς τρόπους να προωθήσουν ένα ανάλογο στυλ με άλλους κωμικούς, χωρίς ωστόσο να το καταφέρουν. Βεβαίως, είναι κρίμα που εδώ και 15 χρόνια ο Κλυνν έχει σταματήσει να ηχογραφεί δίσκους (εξαίρεση το 1997 με το «Ανάποδα») κι έτσι δεν έχουμε τη δυνατότητα ν' ακούμε όποτε θέλουμε το μοναδικό και καυστικό χιούμορ και τα σχόλιά του για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας...

Να πούμε ότι ο νυν υποψήφιος δήμαρχος Καλαμαριάς έλειπε για πολλά χρόνια στην Αμερική κι επέστρεψε μετά τη μεταπολίτευση, σε μιαν εποχή που αυτό που προσπάθησε να κάνει στους χώρους όπου εμφανιζόταν ήταν κάτι εντελώς καινούργιο για την αθηναϊκή νύχτα. Με μιμήσεις, χιουμοριστικά σκετς και ανάλογου ύφους τραγούδια στην αρχή ξένισε το κοινό, το οποίο όμως κατάφερε να κερδίσει και μέχρι και τις μέρες μας βρισκόταν μέσα στις πρώτες επιλογές του για μιαν ευχάριστη βραδιά γεμάτη γέλιο, αλλά και προβληματισμό.

Η πρώτη απόπειρά του να παρουσιάσει ουσιαστικά μια θεατρική επιθεώρηση στις 33 στροφές έγινε το 1978 κι αγκαλιάστηκε από τον κόσμο, αφού οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 50.000 αντίτυπα που ήταν τότε το όριο για την απονομή χρυσού δίσκου. Με μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη και στίχους και κείμενα του Χάρρυ Κλυνν αλλά και του πρωτοεμφανιζόμενου Κώστα Τριπολίτη, βγήκε μιαν αρκετά καλή δουλειά, που ωστόσο δε μπορεί να συγκριθεί με τις επόμενες που αποτελούν πραγματικά ντοκουμέντα για τη σύγχρονη πολιτική (και όχι μόνο) ιστορία της χώρας μας, δοσμένη από μια διαφορετική σκοπιά.

Στο «Για δέσιμο» συναντάμε την πρώιμη φάση της εξάρτησης του Έλληνα από την τηλεόραση (με το πασίγνωστο «Τελεβιζιόν»), τον συνήθη τρόπο με τον οποίον εκτελεί τα «συζυγικά καθήκοντα» (το αμίμητο «Κούλα - Χαράλαμπε») και φυσικά τον ένα και μοναδικό «Χαράλαμπο Τραμπάκουλα», η παρουσία του οποίου κατά την προσωπική μου άποψη είναι «όλα τα λεφτά» σε κάθε δίσκο του Χάρρυ Κλυνν. Ενώ τους έχω ακούσει όλους δεκάδες φορές, πάντα όταν φτάνει η ώρα του «Τραμπάκουλα» με πιάνουν ασυγκράτητα γέλια κι ας ξέρω πλέον απ' έξω τι θα πει...
Το χαρακτηριστικό αυτού του δίσκου είναι ότι απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά η πολιτική σάτιρα. Εκείνη την εποχή ακόμη τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για κάτι τέτοιο, αν και από την αμέσως επόμενη δουλειά του δημοφιλούς κωμικού («Δοξάστε με», 1979) ξεκινά η διακωμώδηση της πολιτικής ζωής της χώρας που θα κορυφωθεί τη δεκαετία του '80 και ειδικά προς το τέλος της.

Τα μοναδικά «ψήγματα» πολιτικής σάτιρας που υπάρχουν στο δίσκο που εξετάζουμε, βρίσκονται προς το τέλος του με το σκετς «Να η ευκαιρία», όπου «διαγωνιζόμενος» είναι ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και «κριτική επιτροπή» οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι οι μιμήσεις δεν είναι ιδιαίτερα πετυχημένες, όμως τα πράγματα βελτιώθηκαν στους επόμενους δίσκους...

Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας (πρώτος σύζυγος της Νάνας Μούσχουρη και μέλος του θρυλικού «Τρίο Καντσόνε») και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθούς τον Γιάννη Παπαϊωάννου και τον Γιώργο Τζάννες.

Και κάτι τελευταίο: Είναι ο μόνος από τους δίσκους του Χάρρυ Κλυνν στη νυν "MINOS-EMI" που κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια το εν λόγω CD έχει αποσυρθεί από την αγορά...

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Εισαγωγή (Χ. Κλυνν)
2. Τελεβιζιόν (Γ. Κριμιζάκη)
3. Κούλα - Χαράλαμπε (Χ. Κλυνν)
4. Ώχου χαβαλές (Κ. Τριπολίτη)
5. Το τέρας του Λόχνες (Κ. Τριπολίτη)
6. Ράδιο Μέλπω (Χ. Κλυνν)
7. Μ' αγαπώ (Γ. Κριμιζάκη)
8. Η ηλεκτρούλα (Κ. Τριπολίτη)
9. Ο κύριος Χατζηλάστιχος (Κ. Τριπολίτη)
10. Ποιος (Γ. Κριμιζάκη)
11. Να η ευκαιρία (Χ. Κλυνν)

Πρόκειται για το δίσκο που σημαίνει την ολοκληρωτική στροφή του συνθέτη προς την «αυστηρά προσωπική» ερμηνεία των τραγουδιών του, κάτι που συνεχίζεται και μέχρι τις μέρες μας. Ως τότε, είχε υπογράψει εργασίες που βασίζονταν σε άλλους ερμηνευτές και ιδιαίτερα στον Μανόλη Μητσιά, ο οποίος στα πρώτα χρόνια της καριέρας του είχε ερμηνεύσει τα περισσότερα κομμάτια του Λουκιανού, κυρίως σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.

Η πρώτη απόπειρα του συνθέτη να τραγουδήσει ο ίδιος τις δημιουργίες του έγινε το 1973 με τα περίφημα «Μικροαστικά» και η επιτυχία που αυτά είχαν, τον οδήγησε στο να το επαναλάβει την επόμενη χρονιά με τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» χωρίς όμως ανάλογη ανταπόκριση.

Και φτάνουμε στον Δεκέμβριο του 1978 που κυκλοφορεί ο δίσκος που εξετάζουμε, με τον Κηλαηδόνη εκτός από τη μουσική να υπογράφει και τους στίχους. Εδώ πλέον ξεφεύγει οριστικά από τα «ελαφρολαϊκοκανταδόρικα» τραγούδια που έγραφε ως τότε και δημιουργεί μελωδίες που θυμίζουν "country".

Στον «Καουμπόη» υπάρχουν ορισμένα από τα πιο γνωστά και διαχρονικά κομμάτια του, όπως το ομότιτλο («Όλοι μου οι φίλοι παντρευτήκανε» για τους μη γνωρίζοντες), το «Κάπου την έχουμε πατήσει» κι επίσης τα «Αθήνα '78» και «Στη Βουλιαγμένη», που δε λείπουν ποτέ από τις συναυλίες του από τότε ως σήμερα.
Ωστόσο, το πιο σπουδαίο τραγούδι του δίσκου δεν το ερμηνεύει ο ίδιος, αλλά η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού που είχε συνεργαστεί μαζί του το 1970 τραγουδώντας τέσσερα τραγούδια στην «Πόλη μας», που ήταν και η πρώτη δισκογραφική δουλειά του. Πρόκειται για «Τα θερινά σινεμά», που πιστεύω ότι είναι το καλύτερο κομμάτι που έγραψε ποτέ ο συνθέτης. Η μεγάλη τραγουδίστρια το αποδίδει μοναδικά και «στολίζει» το ρεπερτόριό της με άλλο ένα «διαμάντι», το οποίο παραμένει έκτοτε σήμα κατατεθέν στη δισκογραφία του Κηλαηδόνη και το τραγούδησε και ο ίδιος το 1983, στο δίσκο του «Χαμηλή πτήση».

Ο ίδιος έχει επιμεληθεί την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας, ενώ η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο ERA με ηχολήπτη τον Νίκο Δεσποτίδη και βοηθό τον Μπάμπη Μπίρη. Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Αθήνα του '78
2. Κάπου την έχουμε πατήσει
3. Δελτίον ταυτότητος
4. Τα θερινά σινεμά (Βίκυ Μοσχολιού)
5. Κάνει καλό!
6. Το βαλς ποτέ δεν πεθαίνει
7. Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόη
8. Όταν η πόλη κοιμάται
9. Στη Βουλιαγμένη
10. Προς νέο συνθέτη
11. Του αντρειωμένου τα άρματα (Βίκυ Μοσχολιού)
(Στίχοι από δημοτικά τραγούδια)

Το όνομα του Γιάννη Μηλιώκα στη σημερινή γενιά ίσως να μη λέει απολύτως τίποτε, μια και ο Θεσσαλονικιός συνθέτης και τραγουδιστής έχει αποσυρθεί εδώ και πολλά χρόνια από τα φώτα της δημοσιότητας. Ωστόσο για τις ηλικίες των 35-40 ετών σίγουρα λέει πολλά, μια και από τα μέσα της δεκαετίας του '80 μέχρι τις αρχές εκείνης του '90 είχε αρκετές επιτυχίες που συχνά - πυκνά ακούγονται και στις μέρες μας.

Με χιουμοριστική αλλά και σοβαρή διάθεση, έγραψε και τραγούδησε καλά τραγούδια που μας έκαναν να γελάσουμε, αλλά και να προβληματιστούμε. Γενικώς, τον θεωρώ ένα «ψαγμένο» δημιουργό που είχε το δικό του στυλ, πάντα ακούω με ευχάριστα συναισθήματα τους δίσκους του και πιστεύω ότι λείπει από τα σημερινά (τραγικά) μουσικά δρώμενα, αν και δε νομίζω ότι αυτά του ταιριάζουν...

Ο συγκεκριμένος δίσκος γνώρισε και μεγάλη εμπορική επιτυχία, καθώς ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα κι έγινε χρυσός. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1986 και ήταν ο δεύτερος μετά το «Εδώ Θεσσαλονίκη» της προηγούμενης χρονιάς, που είχε κάνει ευρέως γνωστό τον Μηλιώκα με το περίφημο «Ποιμενικό ροκ», το «Α μπε μπα μπλομ», το «Βρήκα δέκτη» και το εκπληκτικό ντουέτο με την Ελένη Βιτάλη «Ευτυχώς ή δυστυχώς».

Από τα εννιά τραγούδια που υπάρχουν στο «Για το καλό μου», τα πέντε έγιναν επιτυχίες: Το εξαιρετικά «ψαγμένο» και «πικρό» ομότιτλο, η «Θεσσαλονίκη» με τα ίδια στοιχεία και τα χιουμοριστικά «Κακοσάλεσι» (διασκευή του "Speedy Gonzalez"), «Αλλού τρως» και «Η Γιούλα και η άλλη». Θυμάμαι ότι τα περισσότερα από αυτά τα τραγουδούσαμε στα διαλείμματα του δημοτικού σχολείου στην πέμπτη τάξη του οποίου πήγαινα τότε, αν και δεν καταλαβαίναμε κάποιες φράσεις όπως το «κι αλλού πας και το δίνεις»...!

Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Χάρης Ανδρεάδης, την παραγωγή έκανε ο Ηλίας Μπενέτος και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Sigma Sound" από τον Γιάννη Σκιαδά.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Για το καλό μου
2. Τακτοποιημένη
3. Κακοσάλεσι (B. Kaye, D. Hill, E. Lee, διασκευή Γ. Μηλιώκα)
4. Αλλού τρως
5. Και τώρα τι να κάνω
6. Δι' ευχών
7. Θεσσαλονίκη
8. Η Γιούλα και η άλλη
9. Ο γιος μου