Όταν την άκουσα να τραγουδά για πρώτη φορά, σκέφτηκα πως αυτή η κοπέλα είναι πολύ "λίγη" για τα σύγχρονα μουσικά δεδομένα αυτής της χώρας. Ακούγοντας την Αννέτ να ερμηνεύει διεθνείς επιτυχίες από τη πορεία της Whitney Houston ή της Mariah Carey, ίσως δεν είναι υπερβολικό να ειπωθεί πως ανήκει στις ελάχιστες φωνές αυτού του είδους που μπορεί να συγκριθεί άξια με - τόσο μεγάλου βεληνεκούς - ξένες τραγουδίστριες. Η είσοδός της στο Fame Story III έκανε πολλούς να βλέπουν στο πρόσωπό της τη νικήτρια της τρίτης εκδοχής του δημοφιλούς μουσικού reality, αλλά εκείνη τους διέψευσε φεύγοντας μια μέρα ξαφνικά αφού απαρνήθηκε τις τηλεοπτικές κάμερες για προσωπικούς λόγους, προλαβαίνοντας ωστόσο να κερδίζει την αναγνωρισιμότητα που επιθυμούσε για το πρώτο δισκογραφικό της βήμα και το ξεκίνημα μιας καριέρας στην Ελλάδα.

Το όνομά της συζητήθηκε πολύ: Μια εξ Αμερικής Ελληνίδα με μαγευτική φωνή πέρασε τις πύλες ενός reality talent show, κυκλοφόρησε ένα cd - single και πολύ πρόσφατα, μια πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά και επιπλέον, παίρνει το ρίσκο πριν μερικούς μήνες να διεκδικήσει με τη σημαία της Κύπρου μια απ' τις πρώτες θέσεις στη διοργάνωση του 51ου διαγωνισμού της Eurovision.

Κανείς δεν περίμενε ότι η Αννέτ Αρτάνι δεν θα προκρινόταν στη τελική φάση του διαγωνισμού. Παρόλο που η φετινή εκπροσώπηση της Κύπρου στο σύνολό της μου άφησε την αίσθηση ότι έλειπε αυτό το "κάτι" που θα απογείωνε το τραγούδι στα δικά μου αυτιά (και δεν ξέρω τελικά αν "έφταιγε" η ενορχήστρωση, τα φωνητικά ή ο,τιδήποτε άλλο), οφείλω να πω ότι η ερμηνεία της ήταν άρτια, η εικόνα της λιτή και αξιοπρεπής και το "Why angels cry" άξιζε μια καλύτερη θέση ή για να είμαι πιο ακριβής, μια δεύτερη ευκαιρία. Την ευκαιρία της παρουσίας στο τελικό...

Σε πρόσφατη συνέντευξή της πριν λίγες μέρες σε εβδομαδιαίο έντυπο, η ανερχόμενη ερμηνεύτρια παρομοίασε την εμπειρία της στο Fame Story ως ένα πιάτο που της άφησε γλυκόξινη γεύση. Αν υποθέσουμε - με δεδομένο ότι οι αναμνήσεις είναι ακόμα πολύ νωπές - ότι η συμμετοχή της στη Eurovision της άφησε μια γεύση πικρή, θα της θυμίσουμε δυο άγραφους νόμους που δεν χωρούν πλέον αμφισβήτηση: α) Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι είναι κάτι παραπάνω από απρόβλεπτος και β) εκείνη, σε αντίθεση με άλλες συμμετοχές, αποφάσισε απλά να "προκαλέσει" με τη φωνή της και να τη στηρίξει με τη δύναμη μιας όμορφης μπαλάντας. Παρόλο που ο δρόμος που διάλεξε δεν της χάρισε τελικά μια σημαντική έκβαση, το γεγονός ότι χαρακτηρίστηκε από τη κοινή γνώμη ως μια από τις πιο αδικημένες συμμετοχές του φετινού διαγωνισμού, νομίζω πως αυτό από μόνο του μαρτυράει πολλά...

Απ' την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι η Αννέτ είναι μια περίπτωση καλλιτέχνιδας που θα πρέπει να καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια, περισσότερη ίσως από το καθένα, για να κατακτήσει την επιτυχία στην Ελλάδα. Και το επισημαίνω αυτό γιατί το ελληνικό κοινό δεν είναι εξοικειωμένο με τα ακούσματα που "επιβάλλουν" οι νόμοι της αμερικανικής αγοράς. Πιο συγκεκριμένα, θα θεωρώ πάντα μια λαθεμένη επιλογή το ξεκίνημα της πορείας της με ένα τραγούδι σαν το "Goodbye Amor" (που για μένα, πέρα από το μουσικό του ύφος για το κοινό στο οποίο απευθύνεται, το θεωρώ και ένα τραγούδι κάτω του μετρίου) και αργότερα, μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά που βασίζεται ως επί το πλείστον σε r'n'b ακούσματα που ναι μεν η ίδια μπορεί να τα υποστηρίξει άψογα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα βρουν και την ανάλογη ανταπόκριση από το ελληνικό κοινό και τα ελληνικά ραδιόφωνα... Γι' αυτό και όσον αφορά τις δισκογραφικές της κινήσεις, αυτό που περιμένω προσωπικά από την ίδια στο άμεσο μέλλον είναι δυναμικά pop τραγούδια που θα αξίζουν πραγματικά να αναμετρηθούν με τη χαρισματική φωνή της και να δώσουν μια γερή ώθηση στο pop ελληνικό μουσικό στερέωμα...

* Ποια νέα πρόσωπα θέλετε να φιλοξενήσουμε στη στήλη μας; Περιμένω τις δικές σας προτάσεις στο k.mathioudaki@musiccorner.gr