Τραγούδι : "Πώς τα κατάφερες"
Στίχοι : Μιχάλης Γκανάς
Σύνθεση : Ευανθία Ρεμπούτσικα
Ερμηνεύτρια : Νατάσα Θεοδωρίδου

Πάντα προσπαθώ να είμαι αντικειμενική σε όλα τα σχόλια και τις επιλογές μου. Σήμερα - με την άδεια σας - θα εκφραστώ υποκειμενικά και θα γράψω δυο λόγια παραπάνω απ' ότι συνήθως.
Αυτό γιατί μετά την Ελένη Βιτάλη και τη Χαρούλα Αλεξίου, η Νατάσα Θεοδωρίδου είναι η μεγάλη λαϊκή αδυναμία μου!

Το χειμώνα του 1996 (αν θυμάμαι καλά) ένα καστανό ψιλόλιγνο νεαρό κορίτσι κατηφόρισε στην Αθήνα από τη συμπρωτεύουσα κυνηγώντας το όνειρό του, που δεν ήταν άλλο από το να τραγουδάει.

Το όνειρο δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα γιατί αυτό το κορίτσι δεν ήταν μια τυχαία τραγουδίστρια ούτε μια απλά σωστή και καλή φωνή.
Αναφερόμαστε στη Νατάσα Θεοδωρίδου. Τη Νατάσα που βλέποντας την, τυχαία το '96 σε μια πρωινή εκπομπή, να μιλά στον πληθυντικό στην παρουσιάστρια κοιτώντας ταπεινά στο πάτωμα, εντυπωσιάστηκα. Πήγα να τη δω στις Χάντρες και όταν την άκουσα να τραγουδά ζωντάνα κατάλαβα ότι αυτή η κοπέλλα είχε λαμπρό μέλλον μπροστά της. Η επιτυχία ήταν κάτι που θα ερχόταν στη ζωή της ακόμη και αν η ίδια δεν το επεδίωκε. Η φωνή της μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις μεγαλύτερες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου.

Σήμερα, οκτώ και πλέον χρόνια μετά η Νατάσα έχει αλλάξει. Έχει μεταμορφωθεί στην "Κυρία Θεοδωρίδου". Τη μεγαλύτερη λαϊκή φωνή της γενιάς της.
Τίτλος που δικαιωματικά και άξια της δίδεται, όχι γιατί έτυχε να διαλέξει για σύντροφό της και να αγαπήσει έναν από τους πιο γνωστούς ιατρούς της χώρας, όχι γιατί ότι κυκλοφορεί δισκογραφικά με το όνομα της γίνεται πλατινένιο, όχι γιατί τόλμησε να αποχωριστεί τις πίστες και να τραγουδάει σε μουσική σκηνή. Μα για ένα και μοναδικό λόγο. Είναι η μεγαλύτερη τραγουδίστρια της γενιάς της.

Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δυσαρεστηθεί επειδή δεν την ακούν να τραγουδά εύπεπτο υλικό. Να δυσφορούν που τόλμησε να αγνοήσει τα των σιωπηρών κανονισμών του χώρου της. Ουδείς όμως υπάρχει να αμφισβητήσει τη φωνητική χαρισματικότητα της.

Πάντα η Νατάσα "έψαχνε" καλά τραγούδια και κάθε δισκογραφικό της βήμα γινόταν μετά από ώριμη σκέψη. Η περσινή της όμως συμμετοχή στη μουσική επένδυση της ταινίας "Πολίτικη Κουζίνα" στάθηκε αφορμή για να βγάλει από μέσα της αυτό που πραγματικά ήθελε. Η συνάντηση των τριών μεγάλων Ρεμπούτσικα - Γκανάς - Θεοδωρίδου είχε ως αποτέλεσμα την προ μερικών εβδομάδων κυκλοφορία μιας ξεχωριστής δισκογραφικής δουλειάς με τον τίτλο "Έρωτα δεν ξέρεις ν' αγαπάς". Από αυτό το δίσκο το τραγούδι "Πώς τα κατάφερες" είναι αυτό που ξεχωρίσαμε και διαλέξαμε για σημερινό μας θέμα.

Θέμα: Είναι δυνατόν να γίνει η αγάπη μίσος;

Πόση προσπάθεια πρέπει να καταβάλει κάποιος, τον οποίο πραγματικά αγαπάμε, να μας κάνει να τον μισήσουμε; Και αν στο τέλος τον μισήσουμε μήπως αυτό σημαίνει πως δεν τον αγαπήσαμε πραγματικά;

Αγαπώ σημαίνει αποδέχομαι. Αγαπώ σημαίνει προσφέρω τη ζωή μου χωρίς αυτό να με βαραίνει. Αγαπώ σημαίνει έχω τη δυνατότητα να συνδέομαι συναισθηματικά σε σχέσεις που έχουν διάρκεια και ποιότητα. Αγαπώ όταν μπορώ να δημιουργώ σχέσεις ισορροπίας, συνειδητοποιώντας και εκφράζοντας συναισθήματα, επικοινωνώντας και υπομένοντας τις δυσκολίες που προκύπτουν στη σχέση. Αγάπη σημαίνει κυρίως δυνατότητα και εμπειρία συναισθηματικής συνδιαλλαγής. Πώς λοιπόν η αγάπη μπορεί να γίνει μίσος και λύπηση;

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι τραγικό. Η πρωταγωνίστρια έκανε το γνωστό λάθος που κάνουμε όσοι ενδιαφερόμαστε για κάποιον.
Η άνευ όρων υπομονή και ανοχή που δείχνουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε μπορεί να μας καταπιέσει και να μας συντρίψει. Πώς όμως να προστατέψουμε τον εαυτό μας από την υπέρμετρη προσκόλληση στο αγαπημένο πρόσωπο που οδηγεί στην εξάρτηση; Πως να μη γίνουμε θύματα;

Είναι βασικό να γνωρίζουμε τι θέλουμε απο τον εαυτό μας και τι περιμένουμε από το ταίρι μας ... ας το περίμενα βράδυ-πρωί, να μοιραστούμε όσα μας πονάνε...
Κακά τα ψέμματα, αυτό ζητάμε όλοι. Τη μοιρασιά, το ψυχικό δούναι και λαβείν. Δεν μπορούν όμως όλοι οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν στα δικά μας θέλω. Ισως γιατί έχουν αλλά δεν θέλουν να δώσουν (ψυχή). Ίσως γιατί θέλουν μόνο να πάρουν και προσπαθούν να το κάνουν με μαεστρία ώστε να μην χαρακτηριστούν εκ των υστέρων για καραγκιοζιά.
Η αλήθεια είναι ότι όσο και να το κρύψει κάποιος, οι προθέσεις φαίνονται ... κι ας το περίμενα πως θα συμβεί και μια βραδιά θα πάρεις το καπέλλο ...
Άλλο που κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε, επειδή έτσι κοροιδεύουμε τις ανασφάλειες και τους φόβους μας.

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας

1. Τη βαρύτητα των ρημάτων: με κατάφερες να σ' αγαπώ.. με ανάγκασες να μη σε θέλω.. να σε μισήσω... να σε λυπάμαι.. κουράστηκα
2. Την επανάληψη του "Πώς". Λες και δεν υπάρχει εξήγηση της κατάντιας.
3. Το ... Πώς τα κατάφερες να μη μπορώ και να στο συγχωρήσω ... δε μπορώ να συγχωρήσω εκείνον που αγαπάω; Μα όταν αγαπάω έχω συγχωρήσει όσα μου έκανε πριν μου τα κάνει. Μακάρι να παραδεχόμασταν πως δε μπορούμε να συγχωρήσουμε στον εαυτό μας τη λανθασμένη επιλογή που κάναμε διαλέγοντας τον/την.
4. Η μελωδία αλλά και όλο το κομμάτι ως σύνολο θα μπορούσε να ήταν μέρος διαχρονικής ταινίας. Θα μπορούσα να φανταστώ τη Νατάσα να τραγουδά μπροστά σε ένα μεθυσμένο Φαίδωνα Γεωργίτση ο οποίος κλαίει για το κορίτσι του ή μπροστά στο Νίκο Κούρκουλο του οποίου η φιγούρα στα ζεϊμπέκικα (και όχι μόνο) είναι κλασσική ...σαν παραμύθι!

Ως επίλογο θα ήθελα να εκφράσω το σεβασμό μου (μεγαλειώδης γραφή η φράση "δεν αλλάζουν χρώμα τα μάτια, αλλάζουν τον τρόπο που κοιτούν") στην πένα του Μιχάλη Γκανά. Η Ευανθία Ρεμπούτσικα επίσης είναι ξεχωριστή παρουσία, κεφάλαιο στο χώρο της. Το ταλέντο της δημιουργεί αληθινή μελωδία, με βοηθούς το μπουζούκι, την κιθάρα, το μπαγλαμά, το μαντολίνο, το κλαρίνο και το ακορντεόν. Κόντρα στο πλήθος των μουσικών που άφησαν τα φυσικά όργανα και δουλεύουν με το πληκτρολόγιο του υπολογιστή τους.

Εν αναμονή των φετινών εμφανίσεων της Νατάσας στο ΦΩΣ που θα ξεκινήσουν στις 3 Δεκέμβρη, ευχόμαστε να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία.

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr